Tja, en dat was het dan.... deel 2

@ nnurse. een dag is pas verloren als je niet geleefd hebt! Zelfs als je een piep dag heb kun je er nog je ding uithalen. Probeer het van die kant te laten zien. Hier probeer ik ook wel hard te zijn. Maar wat kun je geven om een vent he. In de auto zijn mijn zoon vanmorgen ik hoop dat het weer goed komt tussen jou en pa.. en uit medelijden voor zijn pijn zou ik het ook zo proberen. ach mijn arme vent. Tie is ie nog maar en hij mist hem zo! dat doet pijn. Niet te beschrijven.. tranen rollen pver mijn wangen als ik eraan dnk. bah bah.Maar ik weet ook dat it waarschijnlijk helemaal zijn best niet gaat doen om mij terug te winnen. en eigenlijk wilik ooit gewoon een vent die om mij echt geeft en onvoorwaardelijk. Die je eeen dikke zoen geeft als ie thuiskomt en die savonds lekker samen met je op de bank kruipt of een die lekker op stap gaat met je en alleen oog heeft voor jou en niet een die in een keet zit met jonge lui die zijn kids zouden kunnen zijn. Ja heb heel wat eisen inmiddels.Maar dat die kids zon pijn hebben ervan dat doet mij nog het meeste pijn. ik wou dat ik het weg kon nemen....

quote:astrid1974 schreef op 07 maart 2012 @ 19:32:

Gettingwise, wij proberen het dus nog een keer, maar ik denk soms dat ik beter af geweest was als we er een eind aan gemaakt hadden. Het is nu een rollercoaster omdat het een paar dagen goed gaat en dan is het weer ruzie omdat ik hem confronteer met zijn leugens etc. En iedere ruzie ben je voor je gevoel weer terug bij af met alle bijkomstige gevoelens. Als je er een streep onder kunt trekken dan weet je wel waar je staat en kan je vooruit. Voor mijn gevoel moet ik het proberen, twee kleine kindjes waarvan eentje met autisme en ik werk nu niet vanwege de kindjes (kindje met autisme gaat naar speciaal onderwijs en geen bedrijf accepteert de tijden die ik kan werken.. ). Maar ik zit nu op het punt dat ik het niet lang meer ga proberen want ik ga er zelf aan onderdoor. Slaap niet meer en ben verschrikkelijk veel afgevallen.



Ik kom even uit de meeleesmodus.. Hoe verschrikkelijk ik het ook voor Astrid vind, dít soort berichten bevestigen mij wel dat ik door moet zetten. Hoe zwaar het ook is, hoe erg de pijn ook is, hoe eng de onzekerheid ook is. Ik wéét dat ex en ik elkaar kapot zouden maken als we het nog eens zouden proberen.

Dankjewel voor het delen Astrid.. Ik hoop van harte dat jullie eruit komen. Ik denk dat er een kans is als hij open staat voor jouw gevoelens (en dat ook blijft doen) en als jij op een bepaald moment rationeel kunt besluiten om hem te vergeven. Ik denk dat ik dat niet meer gekund zou hebben, maar mijn ex ging minstens 3x langdurig vreemd met verschillende vrouwen. Ik denk dat hij dat blijft doen dus dan houdt het sowieso op. Ik ken jouw verhaal niet maar hoop dat er een moment komt dat je de kracht en wijsheid vindt om ook door te gaan met je leven..



Voor alle anderen: het gaat goed komen met ons. Dat weet ik zeker. Ik denk dat wij eerst rationeel moeten besluiten om ons eigen leven op te bouwen en niet meer naar onze exen te kijken. Pas dan volgt het gevoel en kunnen we definitief loslaten. Mij lukt dat nog (steeds) niet overigens..

Hova, hoe is het met jou?

quote:problemo schreef op 09 maart 2012 @ 13:20:

@ nnurse. een dag is pas verloren als je niet geleefd hebt! Zelfs als je een piep dag heb kun je er nog je ding uithalen. Probeer het van die kant te laten zien. Hier probeer ik ook wel hard te zijn. Maar wat kun je geven om een vent he. In de auto zijn mijn zoon vanmorgen ik hoop dat het weer goed komt tussen jou en pa.. en uit medelijden voor zijn pijn zou ik het ook zo proberen. ach mijn arme vent. Tie is ie nog maar en hij mist hem zo! dat doet pijn. Niet te beschrijven.. tranen rollen pver mijn wangen als ik eraan dnk. bah bah.Maar ik weet ook dat it waarschijnlijk helemaal zijn best niet gaat doen om mij terug te winnen. en eigenlijk wilik ooit gewoon een vent die om mij echt geeft en onvoorwaardelijk. Die je eeen dikke zoen geeft als ie thuiskomt en die savonds lekker samen met je op de bank kruipt of een die lekker op stap gaat met je en alleen oog heeft voor jou en niet een die in een keet zit met jonge lui die zijn kids zouden kunnen zijn. Ja heb heel wat eisen inmiddels.Maar dat die kids zon pijn hebben ervan dat doet mij nog het meeste pijn. ik wou dat ik het weg kon nemen....



Ja Problemo.. elke dag is er een...

en wat je zoon zegt, klopt... voor je kids heb je alles over!

Zelfs terug gaan naar een situatie die jou niet gelukkig maakt..!



Zowel mijn zoon, als die van HET zeggen heel duidelijk: Kies voor jezelf, hij is het niet waard!!!

Pubers.... ze zijn zo wijs!!!

Eens met Nighnurse.. Ik zou ook zó terugwillen Problemo. Voor mijn gezin. Maar wat geef ik mijn kindjes voor een boodschap mee? Een papa die geen respect heeft voor hun moeder en een mama die álles toestaat en dus blijkbaar afhankelijk is van hun vader?

En dan heb ik het nog niet eens over de onrust die een slechte relatie met zich mee brengt. Ik denk dat mijn, maar ook jouw, kinderen iedere dag bang zouden zijn dat we weer uit elkaar zouden gaan.

Dus kies ik voor mezelf. En indirect ook voor mijn kinderen. Ik laat hen zien dat ik sterk ben, dat ik niet over me heen laat lopen. Maar zorg er wel voor dat zij hun vader gewoon zien en zal geen slecht woord over hem én haar praten waar zij bij zijn. Hoe moeilijk dat soms ook is. Eerlijk ben ik wel: hun vader heeft gelogen en liegt nog steeds, dat weten ze (zonder dat ik daar veel over hoefde te zeggen hoor; kinderen zien ook hoe het écht zit)...

ja soyli dat is zo waar en daar ben ik ook al achter. maar het doet ze zoveel pijn en dat doet mijn weer pijn. Ik ga ook niet terug. ik kan het niet voor mijzelf. Het zou mij weer teveel pijn doen. ik hoop dat de kids ook in een gemoedstoestand van rust komen.. Tenslotte leef ik er al maanden naar toe en zou weten het pas een week en aan het einde van de week gingen ze al verhuizen.. Eigenlijk doen ze het bij dat geweten best heel goed. Vanavond helpt een vriendin mij hun kleding allemaal in de kasten doen. dat moet nog steeds gebeuren omdat ik het belangrijker vond om deze week leuke dingen te doen met de kids...

Ik heb heel veel respect voor je Problemo.. Jij hebt uiteindelijk zélf de stap gezet. Daar mag je trots op zijn. Mijn ex is destijds zelf vertrokken. Nadat ík er achterkwam dat hij wéér vreemdging en hij dit keer met iemand die ook bij haar gezin besloot weg te gaan (tóen durfde hij ook). Ik heb hem zelfs aangeboden dat hij haar mocht blijven zien, als hij maar bij ons bleef wonen. Nú ben ik zó blij dat hij dat niet wilde, ik had mezelf kapot gemaakt als hij mijn aanbod aangenomen had.

En ja, natuurlijk doet het pijn. Ik vind het soms ondraaglijk. En dan kan iedereen zeggen, als straks de lente komt voel je je beter.. Ik moet er niet aan denken, die hele lente. De dingen die we altijd samen deden, moet ik nu zonder hem doen. Maar ook tijdens 'de dag' mis ik hem nog zo verschrikkelijk. De prop in mn keel en de baksteen in mijn maag zitten er nog steeds. En soms, heel soms, denk ik wel eens, ik wil dit niet meer... Ik wil me niet meer zo voelen.. Maar ik moet door. En dat wil ik ook. Vraag me alleen af wanneer ik weer oprécht kan zeggen: ik ben gelukkig...... (en dan realiseer ik me ook steeds meer dat ik altijd een last met me mee zal dragen; hoe ga ik dát een plekje geven)..



Mij zou het helpen als die twee uit elkaar zouden gaan. Als zij dezelfde pijn zouden voelen als ik. Want daar heb ik nog steeds het meest last van (naast de pijn van de kinderen en mijn kapotte gezin): zij samen gelukkig, en ik moet me iedere dag weer bij elkaar rapen. Herkenbaar voor de meesten hier denk ik..

Overigens....



Ik wil niet scheiden.

Ik wil het beste voor mijn kinderen.

Ik wil gelukkig en blij zijn.

Ik wil een compleet gezin.

Ik wil me veilig en beschermd voelen.

Ik wil weten waar ik aan toe ben, op alle fronten.

Ik wil een partner die om me geeft, die me op handen draagt, waar ik mezelf bij kan zijn, en hij ook bij mij.

Ik wil terug naar 10 jaar geleden, en dan dingen heel anders doen.



Maar dát is een sprookje. Dát is wat ik wil, maar dat is niet reeel. Het is een wereld die ik in mijn hoofd heb gemaakt de afgelopen jaren en ik loop iedere dag tegen het feit aan dat ik dát sprookje maar niet kan loslaten.. Het maakt me wanhopig; want hóe laat ik los.......

het idee weer terug te gaan naar hun vader jaagt mij angst aan. echt waar. Nu ik weg ben zie ik dingen die ik ook niet meer wil. Ik wil ook weer gelukkig zijn en niet telkens die pijn voelen van de kids, iedere keer als ze huilen om het gemis om hem. Hij heeft dit ons aangedaan.. en dat maakt mij zo boos. En dan lief en aardig doen omdat je geen ruzie wil om de kids. mijn zoon huilt stiekem de ogen uit zijn kop en mijn dochter huilt zichzelf luidkeels in slaap. Zo zielig en ik kan alleen maar troosten. Ik wil geen kwade dingen over hem zeggen. Hij staat bij hun op een voetstuk.. Maar wil blijkbaar niet gebonden wezen,want zo voelt hij het huwelijk een gebondenheid. Ik voel het als een verbondenheid. Een extra dimensie. Ik hoop ooit te kunnen zeggen dat er een kerels met me in zee wil haha die mij het gevoel geeft dat ik speciaal ben.. en dat de kids oprecht blij zijn dat hun moeder weer gelukkig is. Ze proberen me nu uit, Huilen als ze hun zin niet krijhgen enz enz. moeilijk hoor. Doe mijn best, maar makkelijk is het niet

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt,

het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten betekent niet dat ik 'm smeer,

het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen

Loslaten is niet het onmogelijk maken,

maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties

Loslaten is machteloos toegeven,

hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,

het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet even regelen, maar ondersteunend zijn.

Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,

maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,

het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet treiteren, schelden of ruzie maken,

maar juist zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die verbeteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,

maar elke dag nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen bekritiseren of reguleren,

maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.



Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,

maar groeien en leven voor de toekomst.

Problemo, heftig voor je allemaal zeg pffff. De pijn van je kinderen is misschien nog zwaarder dan je eigen pijn. Voor hun wil je het beste, hun verdrietig zien is vreselijk. Logisch dat je daarom er tegenop ziet om naar hun vader te gaan, dat brengt alles weer in onbalans. Het hoort er nu bij dat de kinderen je gaan uit proberen ze willen weten waar hun plek nu is. Het zal een tijdje nodig hebben problemo voor dat alles weer een beetje in balans is.

Goed van je dat je geen kwade dingen zegt over hem want dat kan nog meer schade veroorzaken. Ook al is hij de veroorzaker en zou je zo graag lelijke dingen over hem willen uit schreeuwen.



Sterkte.

Ochtendmens, dankje.. Mooi......



Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,

het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Precies! Als ik zóver was dan zou dat betekenen dat ik hem (met haar) losgelaten had. Maar wat ik nu voel is Haat. Net als Kunstje. En dat vind ik doodeng want ik heb nog nooit iemand gehaat. En het meest bizarre van alles is: ik haat hem niet, maar haar wel..





Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,

maar elke dag nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee prijzen.

Doodeng! Zó waar, en het lijkt me zó heerlijk maar ik vind het zó vreselijk eng. Want dat betekent dat ik vertrouwen moet hebben. In wat dan ook. Dat het goed komt. En juist dát vertrouwen is weg. Omdat het zo gelopen is nu. Omdat hij anders handelde dan zei. Omdat de persoon waar ik het meest van hield (buiten mijn kinderen) me zo verraden en gekwetst heeft, door me zó te beliegen. Dus hoe kan ik dan nog vertrouwen hebben in al het andere? Hoe kan ik er dan nog op vertrouwen dat als ik loslaat, de dag me dan tóch nog iets goeds kan brengen?

En Problemo: realiseer je dat je kinderen verdriet mógen hebben. Als ze geen verdriet hadden, of ze stopten het zo ver weg dat je het niet zag, dan zou het nóg erger zijn allemaal.

Net als wij hebben zij ook recht op verdriet, boosheid, onmacht. Zij voelen dezelfde emoties als wij, stappen er alleen makkelijker en sneller uit (maar ook weer in)..

Luister naar ze, knuffel ze, laat ze voelen dat zij het belangrijkst zijn en dat jullie er beiden voor hen zijn en blijven. Meer kun je niet doen op dit moment...

Vond het ook heel mooi soyli daarom heb ik hem gepost voor je.



Dat je hem niet haat is niet zo raar vind ik, je deelt met hem een verleden en daardoor heeft hij een plek in jouw hart. Met haar heb je dat niet dus richt jij je woede op haar. Want die woede die moet er toch uit meid. Hoe ga je hiermee om?



Je vertrouwen in de medemens heeft een flinke deuk op gelopen, toch betekent het niet dat je dan niemand meer kan vertrouwen. Het belangrijkst voor nu is vertrouwen in jezelf soyli, dat je er mag zijn. Anderen zullen eerst hun vertrouwen moeten verdienen bij je voordat jij je open stelt.

Dat zal een moeilijk proces zijn. Heb jij professionele hulp hierin?

wat is het toch allemaal herkenbaar,alles wat hier geschreven wordt,hoe je je gestelijk voelt of lichamelijk, maakt niet uit,tis bij ons allemaal hetzelfde.e gaan de zelfde fases door....en het voelt klote

het gevoel dat er idd niemand meer zn arm om je heen slaat,niet even dat kopje thee zet of er gewoon is,,,het heeft niets met ex te maken maar t zou iedereen kunnen zijn,t gaat om de aandacht die je niet meer krijgt.



en die kerels gedragen zich ook allemaal het zelfde na zo'n relatie breuk..kop in het zand



ook mijn vertrouwen heeft een enorme deuk opgelopen en degene die het ooit nog es wil proberen met mij,zal een hele goeie moeten wezen,met veel geduld ...heel jammer,ik heb altijd het volste vertrouwen gehad in mensen maar nu is dat geheel opgelost.



ik heb t vooral met opstaan,dan kan ik echt tegen de dag opzien,terwijl ik vroeger altijd de dag met open armen ontving,overal zin in had en niks te veel was.

nu sleep ik mij de dag door en ben aan met de leegte ,zeker wanneer de kinderen er niet zijn.

heb wel veel vrienden maar dat zijn bijna allemaal setjes en daar wil je ook niet altijd aankloppen.

en ze zeggen allemaal: we gaan gauw wat leuks doen,of een keer de stad in ,,,,of ergens eten maar ....ach ,iedereen is druk met zichzelf he.

ik ben wel blij met mn nieuwe onderkomen ,t is een veilig plekje in de boze buitenwereld.

maar voor de rest weer een behoorlijke stap terug ....

dat is toch weer een begin van een stapje naar voren????



ik wens jullie allemaal heel veel kracht toe voor de rest van de dag ,avond en nacht

veel liefs

Ochtendmens.....wat mooi geschreven...

loslaten is op dit moment ff de ogen uit mijn kop janken en denken dat ie een lul is!



Heb net kids bij hem gebracht. Papa zegt jongste.. mag ik ipv 1 ook twee nachtjes slapen bij jou? Nee zegt ie papa gaat stappen morgen. Het is papas vrije avond.. Klootzak denk ik dan. Een jankend meisje, intens verdrietig. Papa zegt oudste van 10 .. ben je nog verliefd op mama? Nee zegt papa anders woonden jullie niet ergens anders. Nou jankende jongen van 10. Ik heb ze geknuffeld en getroost.. Samen met ons drieeen gehuild.. (jammer voor hem dat IT ook in keuken derbij was). Laat ik ze het gevoel dan maar geven dat ze bij mij welkom zijn.. Eikel. Aan de ene kant bevestigt het maar weer dat ik goed doe.. Aan de andere kant is der pijn. Hun pijn i mijn pijn. Ik zal de komende tijd heel wat van mij af te schrijven hebben denk.. OOh ben boos en verdrietig. Gelukkig komt mijn vriendin langs vanavond.

quote:problemo schreef op 09 maart 2012 @ 18:52:

loslaten is op dit moment ff de ogen uit mijn kop janken en denken dat ie een lul is!



.Loslaten is = het besef dat ie hier nooit meer welkom zal zijn

Nog 1 wijze raad over loslaten.



Loslaten is NIETS doen.





Daarom is het ook zo moeilijk. In deze situaties hebben we altijd de drang om iets te doen, iets te zeggen etc.

Maar als je echt wilt leren loslaten. Moet je beginnen met niets doen richting degene die je wilt los laten.

Dank je Allalone, heb het niet zelf geschreven hoor kwam het tegen en vond het erg mooi. Kan jij je ding ergens kwijt nu je hier niet meer schrijft?



Loslaten doet iedereen op een andere manier, mooi dat jullie zelf nog dingen zeggen over loslaten want daar gaat het uiteindelijk om.....



Problemo hopelijk kan je met je vriendin ff je gedachten ergens anders op zetten, je hebt het heel erg moeilijk nu. Wat een *** die vent!! Schrijf zoveel als je maar wilt Problemo er is altijd iemand die het leest hier.



Nightnurse heb je vanmiddag nog ff kunnen slapen?

Ik plemp nog even een stuk van één van mijn lievelingsauteurs over deze materie hier:



Uit: François de Waal ‘Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte en hoe jij dat kunt voorkomen.’ Blz. 98-100 (2005)



30/Verliefd



Toen ik enkele jaren geleden verliefd werd, dacht ik: het is toch wel toevallig dat ik verliefd word net nu mijn relatie zo slecht is en ik er dus aan toe ben. Nu pas begrijp ik dat het omgekeerd was, dat ik verliefd werd omdat mijn relatie zo slecht was. Onbewust zocht ik een vervanger voor mijn toenmalige partner.

Verliefd worden is net zoiets als in slaap vallen, je kunt het niet forceren maar wel alle voorwaarden scheppen om het te laten gebeuren. Voor in slaap vallen is dat moe zijn, een lekker schoon, warm bed en niet gaan liggen piekeren. Voor verliefd worden is dat uitgaan, flirten en vooral jezelf ervoor openstellen. Onbewust gaf ik mezelf toestemming, misschien wel opdracht om een nieuwe partner te vinden.

Toen de vonk eenmaal was overgeslagen, kwam ik zoals altijd in een vreemde gemoedstoestand. Verliefdheid maakt mijn geest en lichaam gek. ik leef in een wolk, ik kijk door roze brillenglazen, die ander is perfect, ik ben niet meer mezelf en juist in die toestand neem je de belangrijke beslissing om een relatie aan te gaan. Als je al een relatie hebt, betekent dat het eind daarvan. Als er kinderen in het spel zijn, zijn zij de lul.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat bepaalde chemische stoffen in je lichaam die met verliefdheid hebben te maken, na drie tot zes maanden zijn uitgewerkt. Maar inmiddels woon je samen, verwacht iedereen dat je gelukkig bent, is er soms iemand zwanger en heb je samen misschien een huis gekocht. Kijkend door je roze brillenglazen geef je de ander alle kwaliteiten die je wilt zien, omdat jij die nodig hebt, maar die die ander niet heeft, of maar een beetje heeft. Je lijkt net een egoïstisch kind dat eist dat die ander jou gelukkig gaat maken, nee moét maken. Zo worden sommige mensen verliefd op iemand die ze alleen per computer kennen. Als de ander het spelletje niet meespeelt, wordt men boos en verdrietig. Zodra je verliefdheid voorbij is, zie je hoe die ander echt is en ben je teleurgesteld. Hij komt te laat, zij kijkt altijd naar stomme tv-programma’s, hij laat een scheet, zij is niet perfect! Het was allemaal een illusie.

Terwijl liefde bewust en rationeel is, is verliefdheid onbewust en irrationeel. Het is een ziekte met voor iedereen min of meer dezelfde symptomen. Eten, slapen en denken zijn verstoord, zoals in elke crisis. Verliefd worden lijkt wel een trucje van de natuur om ons voort te laten planten en verliefdheid heeft dan ook veel met seks te maken. Ik word uitsluitend verliefd op mensen die ik aantrekkelijk vind.

En ik word altijd verliefd op iemand die op de een of andere manier op mijn ouders lijkt en dan vooral op de ouder die voor mij het belangrijkst was. Voor de meeste mensen is dat de ouder van het andere geslacht. De persoon op wie je verliefd bent, lijkt qua karakter of anderszins op je ouders en is dus vertrouwd. Daarom zeggen mensen ook altijd: bij ons eerste gesprek leek het wel alsof ik hem of haar al mijn hele leven kende!

Sommige mensen zeggen dat je onverwerkte problemen met je ouders (die we allemaal hebben) zo opnieuw kunt beleven en eindelijk oplossen. Maar als je ouders bijvoorbeeld emotioneel gestoord waren en je nu dus een partner hebt uitgekozen die dat ook is, want dat is zo lekker vertrouwd, dan heb je een probleem. Als dat gebeurt, krijgt die oude wond weer een harde stomp en daarom is dat ook zo pijnlijk

Verliefdheid is egoïstisch, geit, kinderachtig, krampachtig, verslavend, romantisch, afhankelijk, oneerlijk, manisch, ziekelijk, onbewust, irrationeel, tijdelijk, dronken en blind.

Verliefdheid is het tegenovergestelde van liefde.



Tips:

- Als je verliefd bent luister goed naar wat mensen zeggen die jou goed kennen, en neem je geliefde overal mee op bezoek

- Neem geen beslissingen die je niet na een halfjaar makkelijk kunt terugdraaien.

- Besef dat je op de een of andere manier dronken bent en dat je visie dus sterk vertroebeld is.



Als je dit allemaal onzin vindt, weet je zeker dat je echt verliefd bent.

@ ochtendmens...weet niet of het werkt maar heb je een uitnodiging gestuurd...even wat makkelijker uitleggen ....

@allalone, ik zie niets, ik ga het eens bij jou proberen of dat wel lukt



@Kunstje, zo te horen is de tijd gevlogen bij jullie, leuk hoor!! Enne, graag gedaan hoor vond dat stukje over loslaten ook erg mooi.

@Habithere, je vroeg tips om te kunnen ontspannen. Dat is natuurlijk voor iedereen anders, ik zelf kan mijn hele leven al moeilijk ontspannen. Zelf vind ik het heerlijk om dan een middagje te gaan bubbelen in bad en/of sauna. Ben ook wel eens alleen gegaan omdat ik dan echt tot rust kom. Misschien is het voor jou wel heel iets anders, wandelen, rennen, muziek luisteren, knutselen? Is er in je buurt misschien een yoga groep? Dat brengt ook een boel ontspanning en je leert weer nieuwe mensen kennen.



Suc6 meid, de deur van je oude huisje zal nu wel dicht zijn, op naar het nieuwe leven!!