Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
zaterdag 17 maart 2012 om 19:46
quote:problemo schreef op 17 maart 2012 @ 15:40:
nee door mijn huwelijkse voorwaarden kan ik hier niet voor aansprakelijk worden gesteld..
Ehm. Dat zou ik maar eens HEEL goed onderzoeken. Huwelijkse voorwaarden moet je namelijk ieder jaar bijwerken bij de notaris.
Alle eigendommen en dus OOK schulden die jullie tijdens je huwelijk opbouwen worden NOG STEEDS geacht van jullie beiden te zijn zolang je niet vastlegt dat ze van één van de partners zijn. Dus neem zo snel mogelijk contact op met een gespecialiseerde advocaat!!!!
nee door mijn huwelijkse voorwaarden kan ik hier niet voor aansprakelijk worden gesteld..
Ehm. Dat zou ik maar eens HEEL goed onderzoeken. Huwelijkse voorwaarden moet je namelijk ieder jaar bijwerken bij de notaris.
Alle eigendommen en dus OOK schulden die jullie tijdens je huwelijk opbouwen worden NOG STEEDS geacht van jullie beiden te zijn zolang je niet vastlegt dat ze van één van de partners zijn. Dus neem zo snel mogelijk contact op met een gespecialiseerde advocaat!!!!
zaterdag 17 maart 2012 om 20:31
quote:sartan schreef op 17 maart 2012 @ 19:46:
[...]
Ehm. Dat zou ik maar eens HEEL goed onderzoeken. Huwelijkse voorwaarden moet je namelijk ieder jaar bijwerken bij de notaris.
Alle eigendommen en dus OOK schulden die jullie tijdens je huwelijk opbouwen worden NOG STEEDS geacht van jullie beiden te zijn zolang je niet vastlegt dat ze van één van de partners zijn. Dus neem zo snel mogelijk contact op met een gespecialiseerde advocaat!!!!
Daar heeft Sartan helemaal gelijk in!
Zoek even uit of je op 'koude huwelijkse voorwaarden' getrouwd bent. In dat geval, is het namelijk zo dat inderdaad alle schulden samen zijn. Daar zijn alleen schenkingen die aan 1 persoon gegeven zijn (zoals een erfenis e.d.) voor degene die het krijgt. Voor de rest is alles binnen het huwelijk verdiend of opgemaakt gewoon van jullie beiden, dus ook de schulden.
[...]
Ehm. Dat zou ik maar eens HEEL goed onderzoeken. Huwelijkse voorwaarden moet je namelijk ieder jaar bijwerken bij de notaris.
Alle eigendommen en dus OOK schulden die jullie tijdens je huwelijk opbouwen worden NOG STEEDS geacht van jullie beiden te zijn zolang je niet vastlegt dat ze van één van de partners zijn. Dus neem zo snel mogelijk contact op met een gespecialiseerde advocaat!!!!
Daar heeft Sartan helemaal gelijk in!
Zoek even uit of je op 'koude huwelijkse voorwaarden' getrouwd bent. In dat geval, is het namelijk zo dat inderdaad alle schulden samen zijn. Daar zijn alleen schenkingen die aan 1 persoon gegeven zijn (zoals een erfenis e.d.) voor degene die het krijgt. Voor de rest is alles binnen het huwelijk verdiend of opgemaakt gewoon van jullie beiden, dus ook de schulden.
zondag 18 maart 2012 om 22:27
Goed, de lang verwachte klap is gekomen. Na drie weken vluchten in drank, weggaan en feesten kan ik nu niets anders dan huilen huilen huilen. Het is echt voorbij en ik voel me zo leeg. Bah. Zo ontzettend leeg. Ik voel alsof er een deel van mij geamputeerd is en ik fantoompijn heb. Ik wil niets liever dan hem bellen en smeken om terug te komen. Ik weet wel dat het niets oplost omdat het niet werkt tussen ons. Maar ik wil gewoon die leegte weer opvullen. Die leegte die achter gebleven is nadat we uit elkaar zijn gegaan. Ik wil dat hij dat weer opvult. Maar dat kan niet want dan is het weer precies dezelfde drama als daarvoor. Ik wil zo graag vluchten. Zo graag weg hier van deze kamer, de stad in, me volgieten, hoereren, noem het maar op. Maar het lost niets op. Die klap komt echt keihard aan nu. Bah. Iemand een woord van wijsheid?
zondag 18 maart 2012 om 23:07
@Tirusha... weg vluchten in drank en mannen is de perfecte oplossing...NOT
De klap stel je dan alleen maar uit.
Onderga die klap, huil maar, wees boos..... het duurt soms dagen, weken of zelfs maanden, maar dit gevoel ebt langzaam weg...
Week 4: Gisteravond leuk feest gehad, kwam vanochtend thuis....leeg huis...moest gelukkig gelijk werken tot nu....
Zit ik in de auto, zo opeens huilen, janken echt niet normaal meer!
Nou ja, k laat t maar lekker komen, morgen zien we wel weer verder...
heel veel knuffs voor iedereen
De klap stel je dan alleen maar uit.
Onderga die klap, huil maar, wees boos..... het duurt soms dagen, weken of zelfs maanden, maar dit gevoel ebt langzaam weg...
Week 4: Gisteravond leuk feest gehad, kwam vanochtend thuis....leeg huis...moest gelukkig gelijk werken tot nu....
Zit ik in de auto, zo opeens huilen, janken echt niet normaal meer!
Nou ja, k laat t maar lekker komen, morgen zien we wel weer verder...
heel veel knuffs voor iedereen
maandag 19 maart 2012 om 15:03
@ bontekoe en @ sartan. Heb mijn voorwaarden gelijk laten controleren en maak tot op heden en in toekomst geen kans op winst en verliesen uit bedrijf.. Dus ik zit wat dat betreft goed.
Gistern mijn schoonzus op bezoek gehad, verteld van mijn zorgen over hem enz. gelukkig een fijne schoonzus..
Hier gaat het eigenlijk wel ok. Zit lekker in mijn vel. Vanavond vergadering. Mijn ouders passen op. Lekker zeg.
Het is mooi weer en daar word ik vrolijk van. De tafel in paassferen gebracht. Was buiten, lekker in de zon zitten. Ik heb het eigenlijk best voor elkaar!
Ik heb moeite met de avonden. Alleen op de bank mat mijn wijntje en niemand om tegen te praten. Krijg wel vaak bezoek, maar zit ook veel alleen. en dan..... dan jank ik en mis ik verschrikkelijk iemand om mij heen!
Bah bah
Gistern mijn schoonzus op bezoek gehad, verteld van mijn zorgen over hem enz. gelukkig een fijne schoonzus..
Hier gaat het eigenlijk wel ok. Zit lekker in mijn vel. Vanavond vergadering. Mijn ouders passen op. Lekker zeg.
Het is mooi weer en daar word ik vrolijk van. De tafel in paassferen gebracht. Was buiten, lekker in de zon zitten. Ik heb het eigenlijk best voor elkaar!
Ik heb moeite met de avonden. Alleen op de bank mat mijn wijntje en niemand om tegen te praten. Krijg wel vaak bezoek, maar zit ook veel alleen. en dan..... dan jank ik en mis ik verschrikkelijk iemand om mij heen!
Bah bah
maandag 19 maart 2012 om 15:40
Hoi allemaal, we willen waarschijnlijk allemaal het liefst vluchten in drank, slaapmiddelen, stappen, feesten whatever. Als we de pijn maar niet voelen. Helaas komt die toch, vroeger of later. We zullen er door heen moeten, en dan wat mij betreft liever vroeger dan later. Je kunt het maar beter gehad hebben. Ik heb al zo veel gehuild inmiddels, dat ik denk dat de tranen wel op zullen zijn. Maar nee, dan komen ze weer. Maar het gaat beter, langzaam maar zeker. Er zijn nu al weer momenten dat ik blij kan zijn of uren waar ik aan iets anders kan denken. Dus kom op meiden, we komen er wel.
Wij zijn sterk, we kunnen het en we worden weer gelukkig!!
Wij zijn sterk, we kunnen het en we worden weer gelukkig!!
maandag 19 maart 2012 om 19:52
Lieve meisjes,
De man met de hamer is gekomen hoor. Ik begin het nu echt te merken. Afgelopen weken werd ik echt geleefd. Moest vanalles regelen, elke avond volplannen, feesten, zuipen, mannen, noem maar op. God wat voelde ik me blij! Verlost van het weekdier!
Nu zijn de gemoederen wat bedaard en nu voel ik me vooral eenzaam en leeg. Allerlei gedachten passeren de revue. Ik weet wel dat het beter is, maar waar hij zat is het echt gewoon leeg hoor. En het liefst wil ik hem bellen en zeggen: kom terug. Maar dan weet ik dat hem dat niet gaat worden.
De laatste maanden van onze relatie (en de hele relatie eigenlijk wel) was er altijd een sluimerend ongenoegen over de gang van zaken. daar verstopte ik me ook voor. Zijn vreemdgaan praatte ik goed, alles wat hij deed. En mijn reacties daarop praatte ik ook goed. Alles met de mantel der liefde bedekken.
En dan nog iemand missen he.. bah. Dit studentenhuis is ook zo'n drama.. een lid van de grootste tuigfamilie van de stad is hier komen wonen en die ziet mij helemaal zitten en loopt constant advances te maken.. slijmen.. om elk klein dingetje aankloppe of ik dit of dat heb of hij zus en zo mag lenen.. ik probeer kortaf te doen.. Of ik denk dat het wat kan worden (ken de vent nog geen week he! Hij is ook minstens 20 jaar ouder, gevalletje kansloos!)
Gisteren knapte ik. Ik was hem al helemaal zat. Die middag uit eten geweest met vriendin. Kom ik thuis voelde me al down nadat ik haar had zien kleffen met dr vriend en je weet het wel. Zie ik dat hij thuis is, zn lamp brandt.. dus buiten mn schoenen al uitgedaan zo van dan hoort hij me misschien niet binnenkomen.. maar ja hoor, hij had zijn deur open.. meteen schreeuwen: we moeten praten!! Waar kom je vandaan!
Dus ik zo: ik heb daar eerlijk gezegd geen zin in. Dus naar boven gegaan. KEIHARD lopen janken, staat hij op mn deur te rammen.. jaaa en wat is er en je moet nu met me praten, wat is er aan de hand. Dus ik van (naam) alsjeblieft, laat me met rust, ik heb hier geen zin in. Nu niet, nooit niet. Deur in zijn gezicht dichtgedaan en op slot.
Kort daarna kwam mn ex de hond terugbrengen. Die heeft het aangehoord en me ook gewaarschuwd (want tuigfamilie is bij iedereen bekend)
Die heeft daarna nog vriendelijk verzocht of (naam) me met rust wou laten.. maar nog geen halfuur daarna stond hij weer onder aan de trap mijn naam te schreeuwen..
Zo kut dat ik me nu al onveilig voel in mijn eigen huis.. vandaag heb ik hem de hele dag nog niet gezien. heb met mezelf afgesproken dat als hij nu weer kmot zeuren ik nog eenmaal duidelijk zeg dat ik niet op hem zit te wachten. Dat ik niet met hem wil eten/koken/uitgaan/ of wat dan ook. Dat ik maar 1 ding wil en dat is dath ij me met rust laat en als hij dat niet doet dat ik dan de huisbaas ben en indien nodig de politie (die kennen hem toch al gezien de stapel brieven van de reclassering die hier dagelijks binnenkomen..)
Maar gewoon kut. BAH! Wil ook geen ruzie met zo'n sujet.
De man met de hamer is gekomen hoor. Ik begin het nu echt te merken. Afgelopen weken werd ik echt geleefd. Moest vanalles regelen, elke avond volplannen, feesten, zuipen, mannen, noem maar op. God wat voelde ik me blij! Verlost van het weekdier!
Nu zijn de gemoederen wat bedaard en nu voel ik me vooral eenzaam en leeg. Allerlei gedachten passeren de revue. Ik weet wel dat het beter is, maar waar hij zat is het echt gewoon leeg hoor. En het liefst wil ik hem bellen en zeggen: kom terug. Maar dan weet ik dat hem dat niet gaat worden.
De laatste maanden van onze relatie (en de hele relatie eigenlijk wel) was er altijd een sluimerend ongenoegen over de gang van zaken. daar verstopte ik me ook voor. Zijn vreemdgaan praatte ik goed, alles wat hij deed. En mijn reacties daarop praatte ik ook goed. Alles met de mantel der liefde bedekken.
En dan nog iemand missen he.. bah. Dit studentenhuis is ook zo'n drama.. een lid van de grootste tuigfamilie van de stad is hier komen wonen en die ziet mij helemaal zitten en loopt constant advances te maken.. slijmen.. om elk klein dingetje aankloppe of ik dit of dat heb of hij zus en zo mag lenen.. ik probeer kortaf te doen.. Of ik denk dat het wat kan worden (ken de vent nog geen week he! Hij is ook minstens 20 jaar ouder, gevalletje kansloos!)
Gisteren knapte ik. Ik was hem al helemaal zat. Die middag uit eten geweest met vriendin. Kom ik thuis voelde me al down nadat ik haar had zien kleffen met dr vriend en je weet het wel. Zie ik dat hij thuis is, zn lamp brandt.. dus buiten mn schoenen al uitgedaan zo van dan hoort hij me misschien niet binnenkomen.. maar ja hoor, hij had zijn deur open.. meteen schreeuwen: we moeten praten!! Waar kom je vandaan!
Dus ik zo: ik heb daar eerlijk gezegd geen zin in. Dus naar boven gegaan. KEIHARD lopen janken, staat hij op mn deur te rammen.. jaaa en wat is er en je moet nu met me praten, wat is er aan de hand. Dus ik van (naam) alsjeblieft, laat me met rust, ik heb hier geen zin in. Nu niet, nooit niet. Deur in zijn gezicht dichtgedaan en op slot.
Kort daarna kwam mn ex de hond terugbrengen. Die heeft het aangehoord en me ook gewaarschuwd (want tuigfamilie is bij iedereen bekend)
Die heeft daarna nog vriendelijk verzocht of (naam) me met rust wou laten.. maar nog geen halfuur daarna stond hij weer onder aan de trap mijn naam te schreeuwen..
Zo kut dat ik me nu al onveilig voel in mijn eigen huis.. vandaag heb ik hem de hele dag nog niet gezien. heb met mezelf afgesproken dat als hij nu weer kmot zeuren ik nog eenmaal duidelijk zeg dat ik niet op hem zit te wachten. Dat ik niet met hem wil eten/koken/uitgaan/ of wat dan ook. Dat ik maar 1 ding wil en dat is dath ij me met rust laat en als hij dat niet doet dat ik dan de huisbaas ben en indien nodig de politie (die kennen hem toch al gezien de stapel brieven van de reclassering die hier dagelijks binnenkomen..)
Maar gewoon kut. BAH! Wil ook geen ruzie met zo'n sujet.
dinsdag 20 maart 2012 om 15:53
@Tirusha, de wet van Murphy treedt bij jou ook in werking. Alles wat fout kan gaan, gaat fout. Of in elk geval, dat gevoel heb je dan.
Ik herken het wel. Ik hoop dat het je lukt die gast buiten de deur te houden zonder te hoeven dreigen met politie e.d. Meestal reageren die types daar niet zo goed op.
En voor de rest: probeer het uitgaan e.d. een beetje te doseren. Dus zorg voor voldoende afleiding, maar ook voor voldoende alleen-tijd om uit te huilen en zo. Dat verdriet moet er ook uit, en als je het nu opkropt komt het er later alsnog uit.
Sterkte meid, het gaat beter worden, echt!
Ik herken het wel. Ik hoop dat het je lukt die gast buiten de deur te houden zonder te hoeven dreigen met politie e.d. Meestal reageren die types daar niet zo goed op.
En voor de rest: probeer het uitgaan e.d. een beetje te doseren. Dus zorg voor voldoende afleiding, maar ook voor voldoende alleen-tijd om uit te huilen en zo. Dat verdriet moet er ook uit, en als je het nu opkropt komt het er later alsnog uit.
Sterkte meid, het gaat beter worden, echt!
dinsdag 20 maart 2012 om 16:50
quote:problemo schreef op 19 maart 2012 @ 15:03:
@ bontekoe en @ sartan. Heb mijn voorwaarden gelijk laten controleren en maak tot op heden en in toekomst geen kans op winst en verliesen uit bedrijf.. Dus ik zit wat dat betreft goed.
Gistern mijn schoonzus op bezoek gehad, verteld van mijn zorgen over hem enz. gelukkig een fijne schoonzus..
Hier gaat het eigenlijk wel ok. Zit lekker in mijn vel. Vanavond vergadering. Mijn ouders passen op. Lekker zeg.
Het is mooi weer en daar word ik vrolijk van. De tafel in paassferen gebracht. Was buiten, lekker in de zon zitten. Ik heb het eigenlijk best voor elkaar!
Ik heb moeite met de avonden. Alleen op de bank mat mijn wijntje en niemand om tegen te praten. Krijg wel vaak bezoek, maar zit ook veel alleen. en dan..... dan jank ik en mis ik verschrikkelijk iemand om mij heen!
Bah bahFijn dat het eigenlijk best goed met je gaat. En mis je hem op die avonden of gewoon iemand om je heen die om je geeft? Want dat is natuurlijk de grote vraag. Ik merk dat ondanks alle pijn die Het me gedaan heeft ik Het soms nog echt mis. Maar dan wel de Het zoals vroeger. De Het van tegenwoordig staat me langzamerhand tegen en wil ik niet meer terug. Maar inderdaad mis ik ook het speciale gevoel van iemand om je heen en die van je houdt. Maar helaas, pindakaas. Die is er nu niet.
@ bontekoe en @ sartan. Heb mijn voorwaarden gelijk laten controleren en maak tot op heden en in toekomst geen kans op winst en verliesen uit bedrijf.. Dus ik zit wat dat betreft goed.
Gistern mijn schoonzus op bezoek gehad, verteld van mijn zorgen over hem enz. gelukkig een fijne schoonzus..
Hier gaat het eigenlijk wel ok. Zit lekker in mijn vel. Vanavond vergadering. Mijn ouders passen op. Lekker zeg.
Het is mooi weer en daar word ik vrolijk van. De tafel in paassferen gebracht. Was buiten, lekker in de zon zitten. Ik heb het eigenlijk best voor elkaar!
Ik heb moeite met de avonden. Alleen op de bank mat mijn wijntje en niemand om tegen te praten. Krijg wel vaak bezoek, maar zit ook veel alleen. en dan..... dan jank ik en mis ik verschrikkelijk iemand om mij heen!
Bah bahFijn dat het eigenlijk best goed met je gaat. En mis je hem op die avonden of gewoon iemand om je heen die om je geeft? Want dat is natuurlijk de grote vraag. Ik merk dat ondanks alle pijn die Het me gedaan heeft ik Het soms nog echt mis. Maar dan wel de Het zoals vroeger. De Het van tegenwoordig staat me langzamerhand tegen en wil ik niet meer terug. Maar inderdaad mis ik ook het speciale gevoel van iemand om je heen en die van je houdt. Maar helaas, pindakaas. Die is er nu niet.
woensdag 21 maart 2012 om 08:26
@ kunstje Ik mis iemand, het liefst een man waar ik mijn hoofd op zijn schoot kan leggen en lekker tv mee kan kijken. Ik mis een lieverd die zegt dat ik mooi ben en der lekker uit ziet. Ik mis een man die snachts wakker word als ik mijn omdraai en mij dan ff lekker knuffeld. Moeilijk om te beseffen.. Ik mis de dingen die ik bij mijn ex niet heb gehad... boehoe...
Niet leuk allemaal! Ik mis hem niet als liefdespartner en eigenlijk kan ik prima zonder hem, want ik vind hem een egoistische lul en een grote loser. Maar hij is de vader van de kids en dan doe ik maar gewoon normaal tegen hem en heb best aardige gesprekken.. Ik noem ze maar de supermarktgesprekken. Je weet wel soms in de rij bij de kassa met anderen die ook staan te wachten??
Ik merk dat ik eigenlijk verlang naar een ander.. Niet dat ik verliefd ben of dat gauw wil worden, maar ik mis dat speciale gevoel van gek op iemand zijn en iemand zijn waar naar verlangd word. Heerlijk.
IT geeft aan dat ie gewoon nog contact met haar heeft, ik had wel mijn vermoedens, maar doordat hij dat bij mij flikt is voor mij weer de mededeling dat ik niet goed genoeg was en dus keihard aan de kant gezet ben... auw
Heb gisteravond ook erg hard gehuild. Ik voel me soms ook niet goed genoeg. Zulke shit doet wat met je eigenwaarde.. Voel me lelijk stom en id niet de moeite waard op het moment. Dan denk ik.. wie wil der straks een vrouw met bagage en twee kids derbij hebben?? Sorry zit vreselijk in de dip ondanks het prachtige weer. Dat kan me gestolen worden op het moment.
Niet leuk allemaal! Ik mis hem niet als liefdespartner en eigenlijk kan ik prima zonder hem, want ik vind hem een egoistische lul en een grote loser. Maar hij is de vader van de kids en dan doe ik maar gewoon normaal tegen hem en heb best aardige gesprekken.. Ik noem ze maar de supermarktgesprekken. Je weet wel soms in de rij bij de kassa met anderen die ook staan te wachten??
Ik merk dat ik eigenlijk verlang naar een ander.. Niet dat ik verliefd ben of dat gauw wil worden, maar ik mis dat speciale gevoel van gek op iemand zijn en iemand zijn waar naar verlangd word. Heerlijk.
IT geeft aan dat ie gewoon nog contact met haar heeft, ik had wel mijn vermoedens, maar doordat hij dat bij mij flikt is voor mij weer de mededeling dat ik niet goed genoeg was en dus keihard aan de kant gezet ben... auw
Heb gisteravond ook erg hard gehuild. Ik voel me soms ook niet goed genoeg. Zulke shit doet wat met je eigenwaarde.. Voel me lelijk stom en id niet de moeite waard op het moment. Dan denk ik.. wie wil der straks een vrouw met bagage en twee kids derbij hebben?? Sorry zit vreselijk in de dip ondanks het prachtige weer. Dat kan me gestolen worden op het moment.
woensdag 21 maart 2012 om 11:40
quote:problemo schreef op 21 maart 2012 @ 08:26:
@ kunstje Ik mis iemand, het liefst een man waar ik mijn hoofd op zijn schoot kan leggen en lekker tv mee kan kijken. Ik mis een lieverd die zegt dat ik mooi ben en der lekker uit ziet. Ik mis een man die snachts wakker word als ik mijn omdraai en mij dan ff lekker knuffeld. Moeilijk om te beseffen.. Ik mis de dingen die ik bij mijn ex niet heb gehad... boehoe...
Niet leuk allemaal! Ik mis hem niet als liefdespartner en eigenlijk kan ik prima zonder hem, want ik vind hem een egoistische lul en een grote loser. Maar hij is de vader van de kids en dan doe ik maar gewoon normaal tegen hem en heb best aardige gesprekken.. Ik noem ze maar de supermarktgesprekken. Je weet wel soms in de rij bij de kassa met anderen die ook staan te wachten??
Ik merk dat ik eigenlijk verlang naar een ander.. Niet dat ik verliefd ben of dat gauw wil worden, maar ik mis dat speciale gevoel van gek op iemand zijn en iemand zijn waar naar verlangd word. Heerlijk.
IT geeft aan dat ie gewoon nog contact met haar heeft, ik had wel mijn vermoedens, maar doordat hij dat bij mij flikt is voor mij weer de mededeling dat ik niet goed genoeg was en dus keihard aan de kant gezet ben... auw
Heb gisteravond ook erg hard gehuild. Ik voel me soms ook niet goed genoeg. Zulke shit doet wat met je eigenwaarde.. Voel me lelijk stom en id niet de moeite waard op het moment. Dan denk ik.. wie wil der straks een vrouw met bagage en twee kids derbij hebben?? Sorry zit vreselijk in de dip ondanks het prachtige weer. Dat kan me gestolen worden op het moment.
Volgens mij zijn wij inderdaad nog verliefd op de liefde en niet zozeer op de exen. Die hebben ons inmiddels zoveel pijn aangedaan, dat we hen niet meer terugwillen. Maar het is inderdaad eenzaam soms. Maar ik begin hoe langer hoe meer te ervaren dat ik mezelf eigenlijk best prettig gezelschap vind. En dat Het me dan misschien niet goed genoeg meer vindt, maar dat er overweldigend (voor mijn gevoel althans) veel mensen zijn die me leuk vinden en van alles met me willen ondernemen. En niet omdat ze me zielig vinden maar omdat ze me leuk vinden.
Kijk eens in je eigen omgeving hoeveel mensen er voor je zijn, die je allemaal aardig vinden en leuk. En dan laten wij ons leiden door de mening van een onbetrouwbare, leugenachtige schoft. We lijken wel gek.
Kop op, meid. Het is mooi weer, ga vanmiddag iets leuks doen. En je gaat er komen. Zelfs nu je in een dal zit, klink je nog altijd beter dan toen je nog bij hem woonde. Die situatie was een hel en daar ben je nu vanaf. Natuurlijk ben je nog verdrietig, maar dat mag ook. Maar je bent al aan het opkrabbelen en je realiseert je al dat je hem niet mist maar iemand. Dat is een heel grote stap vooruit!!
@ kunstje Ik mis iemand, het liefst een man waar ik mijn hoofd op zijn schoot kan leggen en lekker tv mee kan kijken. Ik mis een lieverd die zegt dat ik mooi ben en der lekker uit ziet. Ik mis een man die snachts wakker word als ik mijn omdraai en mij dan ff lekker knuffeld. Moeilijk om te beseffen.. Ik mis de dingen die ik bij mijn ex niet heb gehad... boehoe...
Niet leuk allemaal! Ik mis hem niet als liefdespartner en eigenlijk kan ik prima zonder hem, want ik vind hem een egoistische lul en een grote loser. Maar hij is de vader van de kids en dan doe ik maar gewoon normaal tegen hem en heb best aardige gesprekken.. Ik noem ze maar de supermarktgesprekken. Je weet wel soms in de rij bij de kassa met anderen die ook staan te wachten??
Ik merk dat ik eigenlijk verlang naar een ander.. Niet dat ik verliefd ben of dat gauw wil worden, maar ik mis dat speciale gevoel van gek op iemand zijn en iemand zijn waar naar verlangd word. Heerlijk.
IT geeft aan dat ie gewoon nog contact met haar heeft, ik had wel mijn vermoedens, maar doordat hij dat bij mij flikt is voor mij weer de mededeling dat ik niet goed genoeg was en dus keihard aan de kant gezet ben... auw
Heb gisteravond ook erg hard gehuild. Ik voel me soms ook niet goed genoeg. Zulke shit doet wat met je eigenwaarde.. Voel me lelijk stom en id niet de moeite waard op het moment. Dan denk ik.. wie wil der straks een vrouw met bagage en twee kids derbij hebben?? Sorry zit vreselijk in de dip ondanks het prachtige weer. Dat kan me gestolen worden op het moment.
Volgens mij zijn wij inderdaad nog verliefd op de liefde en niet zozeer op de exen. Die hebben ons inmiddels zoveel pijn aangedaan, dat we hen niet meer terugwillen. Maar het is inderdaad eenzaam soms. Maar ik begin hoe langer hoe meer te ervaren dat ik mezelf eigenlijk best prettig gezelschap vind. En dat Het me dan misschien niet goed genoeg meer vindt, maar dat er overweldigend (voor mijn gevoel althans) veel mensen zijn die me leuk vinden en van alles met me willen ondernemen. En niet omdat ze me zielig vinden maar omdat ze me leuk vinden.
Kijk eens in je eigen omgeving hoeveel mensen er voor je zijn, die je allemaal aardig vinden en leuk. En dan laten wij ons leiden door de mening van een onbetrouwbare, leugenachtige schoft. We lijken wel gek.
Kop op, meid. Het is mooi weer, ga vanmiddag iets leuks doen. En je gaat er komen. Zelfs nu je in een dal zit, klink je nog altijd beter dan toen je nog bij hem woonde. Die situatie was een hel en daar ben je nu vanaf. Natuurlijk ben je nog verdrietig, maar dat mag ook. Maar je bent al aan het opkrabbelen en je realiseert je al dat je hem niet mist maar iemand. Dat is een heel grote stap vooruit!!
woensdag 21 maart 2012 om 16:08
woensdag 21 maart 2012 om 21:00
Hier zit ik dan... 43 jaar oud, relatie van 14 jaar, 13 jaar getrouwd recent. Kwesties die al vanaf het 3e jaar speelden die resulteerden in meermaals per week heftige explosies van haar kant waarop ik te heftig reageer. Lang verhaal.
Er is/zijn geen 'anderen' in het spel verder.
Zeer pijnlijk momenteel, emotional rollercoaster dus. Zwaar. Onrecht naar mij toe, zo voelt 't allemaal.
Ik hou nog steeds van haar maar we hebben die kwestie nooit opgelost gekregen en het is voor mij niet meer leefbaar.
Ik ben wel een man, zie weinig mannen nog in dit topic, dat mag toch?
Er is/zijn geen 'anderen' in het spel verder.
Zeer pijnlijk momenteel, emotional rollercoaster dus. Zwaar. Onrecht naar mij toe, zo voelt 't allemaal.
Ik hou nog steeds van haar maar we hebben die kwestie nooit opgelost gekregen en het is voor mij niet meer leefbaar.
Ik ben wel een man, zie weinig mannen nog in dit topic, dat mag toch?
woensdag 21 maart 2012 om 23:04
quote:habithere schreef op 21 maart 2012 @ 22:32:
Tuurlijk mag dat, spraakwaterval,stort je hart maar uit!wonen jullie nog wel in een huis?'Kinderen?
2 kids ja, jongens, 10 en 12. Hartbrekend, voor dit.
Wonen is nog ff lastig. Er is een huis 20 km verderop maar da's erg leeg nog (stond leeg), hoop praktisch gedoe ook.
Financieel is het ook lastig, door alle gedoe draai ik al maanden een slechte omzet en vorig jaar was ook niet bepaald goed te noemen.
Werken voor mij gaat lastig; ik moet moeilijke dingen denken en dat wil niet zo. Ik denk weleens: had ik maar gewoon een baan ergens aan een lopende band. Dat soort werk zou me nog wel lukken.
Sinds we vorige week dan definitief de kogel door de kerk stuurden gedraagt ze zich precies als in de relatie, ze is totaal niet in staat even "zakelijk" te zijn dus de kinderen zien weer dagelijks de felle ruzies waarbij ze me alles wat ze kan verzinnen (waar of niet waar, kort of lang geleden) kan om de oren smijt.
Zelfs hier afspraken over maken, zakelijk, per mail, niet face to face (want dan wordt 't geheid ruzie) en ze reageert nog met dit soort dingen:
"Ben jij de baas ofzo!!!! Ik laat me niet door jou commanderen"
Terwijl ik alleen maar vraag om elkaar even zo min mogelijk te zien of spreken en de afspraken/regeldingen via mail te doen omdat we de hele afgelopen week weer bijna dagelijks ruzie hadden, met kids erbij.
Dat is precies het stramien al 10 jaar in de relatie. Nooit opgelost gekregen. Ieder ding wat ik over haar gedrag of dingen in de relatie zei, hoe minimaal ook, ervoer zij als extreme kritiek op haar en dan begon ze steevast allerlei totaal ongerelateerde zaken terug te smijten. Dingen die allang besproken en afgehandeld waren, hele kleine dingen soms.
Ik denk dat ze een extreme vorm van verlatingsangst heeft maar dat ze dat zelf niet inziet. Misschien is het ook wel voor een heel groot deel onbewust bij haar, ik weet het niet. Ze heeft nogal een ingewikkelde jeugd gehad en heel veel zou daarmee behoorlijk verklaarbaar zijn.
Zij meent echt dat alles aan mij ligt. Ik ben de boze boeman. En ja, misschien een klein beetje aan haar issues.
Het gaat allemaal erg in tegen mijn ingebouwde rechtsgevoel.
Dus je snapt: dit is zwaar, moeilijk. Om de stomste dingen springen de tranen in je ogen. Tot aan midden in de supermarkt aan toe.
Tuurlijk mag dat, spraakwaterval,stort je hart maar uit!wonen jullie nog wel in een huis?'Kinderen?
2 kids ja, jongens, 10 en 12. Hartbrekend, voor dit.
Wonen is nog ff lastig. Er is een huis 20 km verderop maar da's erg leeg nog (stond leeg), hoop praktisch gedoe ook.
Financieel is het ook lastig, door alle gedoe draai ik al maanden een slechte omzet en vorig jaar was ook niet bepaald goed te noemen.
Werken voor mij gaat lastig; ik moet moeilijke dingen denken en dat wil niet zo. Ik denk weleens: had ik maar gewoon een baan ergens aan een lopende band. Dat soort werk zou me nog wel lukken.
Sinds we vorige week dan definitief de kogel door de kerk stuurden gedraagt ze zich precies als in de relatie, ze is totaal niet in staat even "zakelijk" te zijn dus de kinderen zien weer dagelijks de felle ruzies waarbij ze me alles wat ze kan verzinnen (waar of niet waar, kort of lang geleden) kan om de oren smijt.
Zelfs hier afspraken over maken, zakelijk, per mail, niet face to face (want dan wordt 't geheid ruzie) en ze reageert nog met dit soort dingen:
"Ben jij de baas ofzo!!!! Ik laat me niet door jou commanderen"
Terwijl ik alleen maar vraag om elkaar even zo min mogelijk te zien of spreken en de afspraken/regeldingen via mail te doen omdat we de hele afgelopen week weer bijna dagelijks ruzie hadden, met kids erbij.
Dat is precies het stramien al 10 jaar in de relatie. Nooit opgelost gekregen. Ieder ding wat ik over haar gedrag of dingen in de relatie zei, hoe minimaal ook, ervoer zij als extreme kritiek op haar en dan begon ze steevast allerlei totaal ongerelateerde zaken terug te smijten. Dingen die allang besproken en afgehandeld waren, hele kleine dingen soms.
Ik denk dat ze een extreme vorm van verlatingsangst heeft maar dat ze dat zelf niet inziet. Misschien is het ook wel voor een heel groot deel onbewust bij haar, ik weet het niet. Ze heeft nogal een ingewikkelde jeugd gehad en heel veel zou daarmee behoorlijk verklaarbaar zijn.
Zij meent echt dat alles aan mij ligt. Ik ben de boze boeman. En ja, misschien een klein beetje aan haar issues.
Het gaat allemaal erg in tegen mijn ingebouwde rechtsgevoel.
Dus je snapt: dit is zwaar, moeilijk. Om de stomste dingen springen de tranen in je ogen. Tot aan midden in de supermarkt aan toe.
donderdag 22 maart 2012 om 00:15
quote:Tirusha schreef op 18 maart 2012 @ 22:27:
Goed, de lang verwachte klap is gekomen. Na drie weken vluchten in drank, weggaan en feesten kan ik nu niets anders dan huilen huilen huilen. Het is echt voorbij en ik voel me zo leeg. Bah. Zo ontzettend leeg. Ik voel alsof er een deel van mij geamputeerd is en ik fantoompijn heb. Ik wil niets liever dan hem bellen en smeken om terug te komen. Ik weet wel dat het niets oplost omdat het niet werkt tussen ons. Maar ik wil gewoon die leegte weer opvullen. Die leegte die achter gebleven is nadat we uit elkaar zijn gegaan. Ik wil dat hij dat weer opvult. Maar dat kan niet want dan is het weer precies dezelfde drama als daarvoor. Ik wil zo graag vluchten. Zo graag weg hier van deze kamer, de stad in, me volgieten, hoereren, noem het maar op. Maar het lost niets op. Die klap komt echt keihard aan nu. Bah. Iemand een woord van wijsheid?
Ik heb dat nu al, na een week. En het gaat geheid erger worden.
Dus van mij geen woord van wijsheid, helaas. De dooddoeners ken je al en je weet ze zelf ook wel. Maar ze uitvoeren is soms zo verdomde kut.
Goed, de lang verwachte klap is gekomen. Na drie weken vluchten in drank, weggaan en feesten kan ik nu niets anders dan huilen huilen huilen. Het is echt voorbij en ik voel me zo leeg. Bah. Zo ontzettend leeg. Ik voel alsof er een deel van mij geamputeerd is en ik fantoompijn heb. Ik wil niets liever dan hem bellen en smeken om terug te komen. Ik weet wel dat het niets oplost omdat het niet werkt tussen ons. Maar ik wil gewoon die leegte weer opvullen. Die leegte die achter gebleven is nadat we uit elkaar zijn gegaan. Ik wil dat hij dat weer opvult. Maar dat kan niet want dan is het weer precies dezelfde drama als daarvoor. Ik wil zo graag vluchten. Zo graag weg hier van deze kamer, de stad in, me volgieten, hoereren, noem het maar op. Maar het lost niets op. Die klap komt echt keihard aan nu. Bah. Iemand een woord van wijsheid?
Ik heb dat nu al, na een week. En het gaat geheid erger worden.
Dus van mij geen woord van wijsheid, helaas. De dooddoeners ken je al en je weet ze zelf ook wel. Maar ze uitvoeren is soms zo verdomde kut.
donderdag 22 maart 2012 om 13:50
Spraakwaterval, inderdaad gaat het waarschijnlijk nog wel even erger worden. Maar langzamerhand en zeker als jullie apart gaan wonen, zul je toch een gevoel van rust (en soms eenzaamheid) gaan krijgen. Niet meer elke dag dat gesodemieter en dan kun je beginnen je eigen leven weer opnieuw op te bouwen.
Echt wijze raad kan ik je niet geven, maar ik zou in elk geval aanraden zo snel mogelijk apart te gaan wonen. Dan hoeven ruzies niet voor de ogen van de kinderen uitgevochten te worden. Want dat is bepaald niet goed voor ze. Ik begrijp dat jij dat probeert te voorkomen, maar dat zij niet goed meewerkt. Als je niet meer in een huis woont moet de communicatie wel via andere kanalen verlopen.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en hoewel je jezelf het nu nog niet kunt voorstellen, het gaat beter worden. Maar het heeft tijd nodig (de grote dooddoener, maar zo waar!).
Echt wijze raad kan ik je niet geven, maar ik zou in elk geval aanraden zo snel mogelijk apart te gaan wonen. Dan hoeven ruzies niet voor de ogen van de kinderen uitgevochten te worden. Want dat is bepaald niet goed voor ze. Ik begrijp dat jij dat probeert te voorkomen, maar dat zij niet goed meewerkt. Als je niet meer in een huis woont moet de communicatie wel via andere kanalen verlopen.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en hoewel je jezelf het nu nog niet kunt voorstellen, het gaat beter worden. Maar het heeft tijd nodig (de grote dooddoener, maar zo waar!).
donderdag 22 maart 2012 om 14:15
quote:kunstje schreef op 22 maart 2012 @ 13:50:
Spraakwaterval, inderdaad gaat het waarschijnlijk nog wel even erger worden. Maar langzamerhand en zeker als jullie apart gaan wonen, zul je toch een gevoel van rust (en soms eenzaamheid) gaan krijgen. Niet meer elke dag dat gesodemieter en dan kun je beginnen je eigen leven weer opnieuw op te bouwen.
Echt wijze raad kan ik je niet geven, maar ik zou in elk geval aanraden zo snel mogelijk apart te gaan wonen. Dan hoeven ruzies niet voor de ogen van de kinderen uitgevochten te worden. Want dat is bepaald niet goed voor ze. Ik begrijp dat jij dat probeert te voorkomen, maar dat zij niet goed meewerkt. Als je niet meer in een huis woont moet de communicatie wel via andere kanalen verlopen.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en hoewel je jezelf het nu nog niet kunt voorstellen, het gaat beter worden. Maar het heeft tijd nodig (de grote dooddoener, maar zo waar!).
Ja, we hebben een 2e huis tijdelijk tot onze beschikking. Alleen staat dat leeg, da's vrij deprimerend.
Mooiste zou zijn als ze gewoon in de buurt iets tijdelijk kon huren, gemeubileerd liefst, maar dat is financieel niet echt haalbaar momenteel.
Ik heb kantoor/werkplaats in huis dus is het voor mij onpraktisch om 3 of 4 dagen elders te zitten maar zij eist op dat ze hier in huis wil zitten, ook niet echt fijn allemaal.
Nou ja, one day at a time. Voorlopig zit ik lekker thuis met de kinderen, eentje had slecht geslapen vannacht dus die is lekker ook thuis. T/m maandagochtend kan ik hier zijn, daarna zie ik wel verder.
Lekker van 't weer en 't weekend genieten zonder ruzies.
En thx for the heads-up! Ik weet diep van binnen gelukkig ook wel dat 't wel goedkomt met me, ooit.
Spraakwaterval, inderdaad gaat het waarschijnlijk nog wel even erger worden. Maar langzamerhand en zeker als jullie apart gaan wonen, zul je toch een gevoel van rust (en soms eenzaamheid) gaan krijgen. Niet meer elke dag dat gesodemieter en dan kun je beginnen je eigen leven weer opnieuw op te bouwen.
Echt wijze raad kan ik je niet geven, maar ik zou in elk geval aanraden zo snel mogelijk apart te gaan wonen. Dan hoeven ruzies niet voor de ogen van de kinderen uitgevochten te worden. Want dat is bepaald niet goed voor ze. Ik begrijp dat jij dat probeert te voorkomen, maar dat zij niet goed meewerkt. Als je niet meer in een huis woont moet de communicatie wel via andere kanalen verlopen.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en hoewel je jezelf het nu nog niet kunt voorstellen, het gaat beter worden. Maar het heeft tijd nodig (de grote dooddoener, maar zo waar!).
Ja, we hebben een 2e huis tijdelijk tot onze beschikking. Alleen staat dat leeg, da's vrij deprimerend.
Mooiste zou zijn als ze gewoon in de buurt iets tijdelijk kon huren, gemeubileerd liefst, maar dat is financieel niet echt haalbaar momenteel.
Ik heb kantoor/werkplaats in huis dus is het voor mij onpraktisch om 3 of 4 dagen elders te zitten maar zij eist op dat ze hier in huis wil zitten, ook niet echt fijn allemaal.
Nou ja, one day at a time. Voorlopig zit ik lekker thuis met de kinderen, eentje had slecht geslapen vannacht dus die is lekker ook thuis. T/m maandagochtend kan ik hier zijn, daarna zie ik wel verder.
Lekker van 't weer en 't weekend genieten zonder ruzies.
En thx for the heads-up! Ik weet diep van binnen gelukkig ook wel dat 't wel goedkomt met me, ooit.
donderdag 22 maart 2012 om 17:25
Grrr. Weer mot met d'r, per mail.
Ze meent dat haar werkrooster uitsluitend bepalend is voor wanneer zij hier in huis mag komen zitten met de kinderen.
Mijn werkrooster of incidentele zaken die een afwijking t.o.v. haar werkrooster noodzakelijk maken mogen van haar geen rol spelen in de planning...
Je zou toch denken dat ze eens in ging binden en inzien dat zij niet de enige op de wereld is. Maar nee.
Hoorde van mijn moeder nog dat ze haar gesproken had. Die begint nu ook (eindelijk) in te zien dat ze raar doet en voortdurend andermans woorden verdraait om mijn in een kwaad en haar in een goed daglicht te stellen.
Ze meent dat haar werkrooster uitsluitend bepalend is voor wanneer zij hier in huis mag komen zitten met de kinderen.
Mijn werkrooster of incidentele zaken die een afwijking t.o.v. haar werkrooster noodzakelijk maken mogen van haar geen rol spelen in de planning...
Je zou toch denken dat ze eens in ging binden en inzien dat zij niet de enige op de wereld is. Maar nee.
Hoorde van mijn moeder nog dat ze haar gesproken had. Die begint nu ook (eindelijk) in te zien dat ze raar doet en voortdurend andermans woorden verdraait om mijn in een kwaad en haar in een goed daglicht te stellen.
