Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 26 maart 2012 om 12:15
@Astrid en Gettingwise, hoe gaat het met jullie vandaag? Trek je het nog een beetje.
Astrid, probeer wel nog steeds een beetje gezond te leven en te eten. Je kinderen hebben je nodig, dus moet je op de been blijven. Je hebt er niets aan als je dadelijk tegen de vlakte klapt. Ik weet dat het lastig is, ik moet me ook nog elke dag dwingen. Maar als je doorwilt is een goede gezondheid in elk geval belangrijk.
Veel sterkte voor iedereen en laat deze nieuwe week weer een nieuw begin zijn. De zon schijnt, dus hup allemaal naar buiten.
Astrid, probeer wel nog steeds een beetje gezond te leven en te eten. Je kinderen hebben je nodig, dus moet je op de been blijven. Je hebt er niets aan als je dadelijk tegen de vlakte klapt. Ik weet dat het lastig is, ik moet me ook nog elke dag dwingen. Maar als je doorwilt is een goede gezondheid in elk geval belangrijk.
Veel sterkte voor iedereen en laat deze nieuwe week weer een nieuw begin zijn. De zon schijnt, dus hup allemaal naar buiten.
maandag 26 maart 2012 om 12:33
Een beetje gelijk heeft Gijs wel in zoverre dat ik nu afhankelijk ben, maar dat zal me niet echt stoppen. En dikker werd ik van mijn zwangerschappen, maar dat is er ondertussen wel vanaf. En ik kreeg ook wel aandacht van andere mannen maar dan zette ik altijd een paar stappen terug, teveel respect voor partner en kinderen. Vanmorgen een heftige confrontatie gehad en hij is boos weggestormd. Voor hem is het einde verhaal.
Ben helemaal kapot, vooral omdat (zoals gewoonlijk) de schuld weer helemaal 'bij mij' ligt...
Ben helemaal kapot, vooral omdat (zoals gewoonlijk) de schuld weer helemaal 'bij mij' ligt...
maandag 26 maart 2012 om 12:42
Overigens viel het wel mee met het dikzijn, werd altijd zwaar overtrokken door mijn man (wanneer komt de baby, ja ja, heel grappig, 70kg bij 1.74 is echt geen overgewicht).
Ik probeer te eten, wat ik eet is erg gezond, maar de 2000 calorieen op een dag haal ik echt niet.
Overigens erger ik me hier op het forum ( in het algemeen) wel aan die kerels die vinden dat alles als het oude moet blijven na kinderen. Het feit dat je lijf onheroepelijk veranderd en je mentaal een compleet andere instelling krijgt, doet heel wat met een vrouw. En als je er 12 (niet overdreven) keer per nacht uit moet en dan vaak overdag nog met een huilbaby zit stimuleert niet echt tot het opdoen van make-up, benen scheren in de winter etc. Dan kan zo'n kerel ook wel eens met dat kind gaan zeulen en zeggen, ga even lekker in bad schat. Nee, dan krijg je van die; ze wil alleen jouw etc.etc. onzin. Het feit dat zo'n kleintje bij mij ook alles bij elkaar jankt wordt dan maar even vergeten. Sorry, maar daar word ik zo kwaad om. En dan kan je niet werken. Want op weg naar je werk val je al bijna in slaap in de auto. Het moederschap wordt zwaar onderschat vind ik.
Zo, dat moest er even uit.
Ik probeer te eten, wat ik eet is erg gezond, maar de 2000 calorieen op een dag haal ik echt niet.
Overigens erger ik me hier op het forum ( in het algemeen) wel aan die kerels die vinden dat alles als het oude moet blijven na kinderen. Het feit dat je lijf onheroepelijk veranderd en je mentaal een compleet andere instelling krijgt, doet heel wat met een vrouw. En als je er 12 (niet overdreven) keer per nacht uit moet en dan vaak overdag nog met een huilbaby zit stimuleert niet echt tot het opdoen van make-up, benen scheren in de winter etc. Dan kan zo'n kerel ook wel eens met dat kind gaan zeulen en zeggen, ga even lekker in bad schat. Nee, dan krijg je van die; ze wil alleen jouw etc.etc. onzin. Het feit dat zo'n kleintje bij mij ook alles bij elkaar jankt wordt dan maar even vergeten. Sorry, maar daar word ik zo kwaad om. En dan kan je niet werken. Want op weg naar je werk val je al bijna in slaap in de auto. Het moederschap wordt zwaar onderschat vind ik.
Zo, dat moest er even uit.
maandag 26 maart 2012 om 13:04
zo waar astrid. Heel veel mannen en ook vrouwen zijn er een meester in om niets op hun zelf te bertekken, maar bij de ander. Mijn man heeft vreselijke excusen aangedragen in het begin dat ik het ontedekt had. Ik had een flubberdoos omdat ik zwaarder ben, en daarom zou het niets meer voelen met de daad. bla bla. Ik kan geen huis onderhouden. Eten was niet lekker enz enz. nu heeft ie een piepertje met flink ondergewicht en lekker strak zegt ie. maar dat heeft er niets mee te maken allemaal aldus hem. Nee daarom zijn we niet uit elkaar. We zijn uit elkaar omdat hij wil uitzoeken of ie nog van mij houd.. Nou inmiddels na alle soris houd ik niet meer van hem. Er is mij driekwartjaar voorgelogen en bedrogen. Nee ik kan oprecht zeggen dat ik er klaar mee ben met hem. Ik wil een vent die wel om mij geeft en die mij neemt zoals ik ben. Maar ja vent was hier net en vindt mij zo lekker afgevallen. ben je op dieet vraagt ie? voor mij? Ik en met gemak weer een lekker wijf zegt ie en of ik misschien ff naar de slaapkamer met hem wil... aaaaah Nou nee zeg ik als we dat nu doen, dan bijt ik hem eraf.. Man is boos vertrokken!! Ik ben nog steeds een bitch zegt ie.. Volgens mijn is de boodschap overgekomen!
soms... vraag ik mij oprecht af waar ik op ben gevallen destijds. Hij was zon leuke gevoelige man en is nu zo verandert het is een puber van 41 jaar. Om te janken!
soms... vraag ik mij oprecht af waar ik op ben gevallen destijds. Hij was zon leuke gevoelige man en is nu zo verandert het is een puber van 41 jaar. Om te janken!
maandag 26 maart 2012 om 13:10
Ja, eng he. Dat je denkt dat je iemand kent en het kompleet een ander persoon lijkt te zijn. Hier zag die eikel trouwens niet eens dat er in drie weken 10 kilo afgevallen was. Nee, niet bij mij, was het een van zijn "onbelangrijke" dozen geweest dan had hij zich vast zorgen gemaakt.
Dusse Gijs, ik ben nu een slanker dan slank vrouwtje met een lekkere kont en dito borsten (drie en een half jaar borstvoeding hebben hier wonderen gedaan!). Maar ja, het is nooit goed (genoeg) he.
Dusse Gijs, ik ben nu een slanker dan slank vrouwtje met een lekkere kont en dito borsten (drie en een half jaar borstvoeding hebben hier wonderen gedaan!). Maar ja, het is nooit goed (genoeg) he.
maandag 26 maart 2012 om 13:18
Wat lief dat je het vraagt Kunstje. De afgelopen dagen zijn ontzettend zwaar geweest. Afgelopen weken eigenlijk al. Ben zo ontzettend op. Onderneem wel dingen hoor, zie elke dag mensen en zojuist contact gezocht met uitzendbureau. Al is het meer tijdelijk werk, ik moet af en toe aan iets anders denken, want ik ga helemaal kapot....
Studie gaat doorgezet worden, volgende week een praktijkdag (verder thuisstudie) en dan gaat het echt beginnen. Het superveel lieve mensen om me heen, het helpt. Maar m'n hele toekomstbeeld is anders en ik mis hem zooooo ontzettend erg. Vanochtend smste hij dat hij het zo erg vindt dat hij mij zoveel onzekerheid en moeilijke tijd heeft gegeven de afgelopen periode, dat dat echt niet zijn intentie was en dat ie nog veel om me geeft. Tja, wat kan ik ermee?! Blijkbaar niet genoeg om met me verder te gaan.
Het doet zo intens veel pijn, vreselijk. Maar ik probeer maar per dag te leven, afleiding te zoeken en de dagen doorkomen. Overleven ipv leven, zo voelt het nu. Zo zat ik zaterdag met vriendinnen op het terras, ik heb niet eens gehoord wat ze zeiden. Hele wereld gaat langs me heen, voel alleen maar pijn. Ik hou zo, zo ontzettend veel van hem. Snik....
Nou iedereen veel sterkte! Sorry dat ik niet op anderen reageer, ik kan dat echt niet opbrengen nu.
Studie gaat doorgezet worden, volgende week een praktijkdag (verder thuisstudie) en dan gaat het echt beginnen. Het superveel lieve mensen om me heen, het helpt. Maar m'n hele toekomstbeeld is anders en ik mis hem zooooo ontzettend erg. Vanochtend smste hij dat hij het zo erg vindt dat hij mij zoveel onzekerheid en moeilijke tijd heeft gegeven de afgelopen periode, dat dat echt niet zijn intentie was en dat ie nog veel om me geeft. Tja, wat kan ik ermee?! Blijkbaar niet genoeg om met me verder te gaan.
Het doet zo intens veel pijn, vreselijk. Maar ik probeer maar per dag te leven, afleiding te zoeken en de dagen doorkomen. Overleven ipv leven, zo voelt het nu. Zo zat ik zaterdag met vriendinnen op het terras, ik heb niet eens gehoord wat ze zeiden. Hele wereld gaat langs me heen, voel alleen maar pijn. Ik hou zo, zo ontzettend veel van hem. Snik....
Nou iedereen veel sterkte! Sorry dat ik niet op anderen reageer, ik kan dat echt niet opbrengen nu.
maandag 26 maart 2012 om 13:31
quote:gettingwise schreef op 26 maart 2012 @ 13:18:
m'n hele toekomstbeeld is anders en ik mis hem zooooo ontzettend erg.
Dat 1e vind ik ook een hele lastige. Alsof je hele gevoelsmatige context ineens weg is. Ja, in 't verleden heb ik wel vaker aan scheiden gedacht maar dus nooit gedaan. Dus die context is er altijd gebleven.
Nu ligt ie in scherven... alle opties weer open. Dat vind ik heftig verwarrend.
Ik mis d'r goede dingen echt heel erg.
Ik weet inmiddels eigenlijk voor mezelf wel voor 100% zeker dat het niet meer kan werken. Dat het echt over is. Dat zij nooit wezenlijk zal veranderen met d'r explosies richting mij. Het zit er zo ingeramd, volgens mij is ze zichzelf er niet eens echt bewust van. Een beetje maar niet *echt*. Dus dat zal altijd zo blijven vrees ik. Problemen in jezelf oplossen lukt alleen als je ze zelf voor 100% inziet en aanvaard dat je nu eenmaal zo bent (geworden). Pas als je zelf zover bent kun je aan verbetering werken.
Zucht. Snik. Bah.
m'n hele toekomstbeeld is anders en ik mis hem zooooo ontzettend erg.
Dat 1e vind ik ook een hele lastige. Alsof je hele gevoelsmatige context ineens weg is. Ja, in 't verleden heb ik wel vaker aan scheiden gedacht maar dus nooit gedaan. Dus die context is er altijd gebleven.
Nu ligt ie in scherven... alle opties weer open. Dat vind ik heftig verwarrend.
Ik mis d'r goede dingen echt heel erg.
Ik weet inmiddels eigenlijk voor mezelf wel voor 100% zeker dat het niet meer kan werken. Dat het echt over is. Dat zij nooit wezenlijk zal veranderen met d'r explosies richting mij. Het zit er zo ingeramd, volgens mij is ze zichzelf er niet eens echt bewust van. Een beetje maar niet *echt*. Dus dat zal altijd zo blijven vrees ik. Problemen in jezelf oplossen lukt alleen als je ze zelf voor 100% inziet en aanvaard dat je nu eenmaal zo bent (geworden). Pas als je zelf zover bent kun je aan verbetering werken.
Zucht. Snik. Bah.
maandag 26 maart 2012 om 13:58
quote:astrid1974 schreef op 26 maart 2012 @ 13:51:
Is er bij jullie helemaal geen weg terug meer?
Ik vrees zo langzamerhand steeds meer van niet.
Ik heb d'r net even gezien, bij de 'huiswissel' (we zitten om en om in ons eigen huis), en ze was weer ff lekker aan 't natrappen. Inhoudelijk heb ik er maar niet op gereageerd maar heb wel even heel boos gezegd dat ze weer lekker aan 't natrappen was. Had ik natuurlijk niet eens moeten doen maar ja... ik ben soms net een mens
Ze is dus nog geen millimeter anders gaan doen, voor mij een teken dat ze gewoon in d'r eigen wereldje in d'r hoofd blijft zitten.
Langzamerhand komen er zo nu en dan van die 'geluksmomentjes', dat ik me even weer helemaal mens voel, verlost van een zware deken, en dat is voor mij ook best een indicatie dat ik niet meer met haar moet samenzijn. Het is echt niet goed voor m'n gezondheid, met haar leven. Ik krijg er serieus depressies van... en daar ben ik zo klaar mee.
Is er bij jullie helemaal geen weg terug meer?
Ik vrees zo langzamerhand steeds meer van niet.
Ik heb d'r net even gezien, bij de 'huiswissel' (we zitten om en om in ons eigen huis), en ze was weer ff lekker aan 't natrappen. Inhoudelijk heb ik er maar niet op gereageerd maar heb wel even heel boos gezegd dat ze weer lekker aan 't natrappen was. Had ik natuurlijk niet eens moeten doen maar ja... ik ben soms net een mens
Ze is dus nog geen millimeter anders gaan doen, voor mij een teken dat ze gewoon in d'r eigen wereldje in d'r hoofd blijft zitten.
Langzamerhand komen er zo nu en dan van die 'geluksmomentjes', dat ik me even weer helemaal mens voel, verlost van een zware deken, en dat is voor mij ook best een indicatie dat ik niet meer met haar moet samenzijn. Het is echt niet goed voor m'n gezondheid, met haar leven. Ik krijg er serieus depressies van... en daar ben ik zo klaar mee.
maandag 26 maart 2012 om 14:30
@Gettingwise, zo te horen op de goede weg, dus hou vol. De pijn en verdriet zullen minder worden en dan heb je fijn je eigen leven voor elkaar.
@Astrid, moederschap wordt inderdaad zwaar onderschat. Het is een prachtige ervaring en ik had het absoluut niet willen missen Maar inderdaad je lijf verandert en jij verandert mee. Dat is vaak ook nodig om elke dag de drive te kunnen vinden om zoveel keer op te staan voor een huilende baby. Hier is Het notabene jaloers op zijn eigen kinderen. Nu kreeg Het niet meer mijn volledige aandacht. Hoe zielig ben je dan?
@Problemo, goed gedaan dat je stand gehouden hebt (en hem niet eraf gebeten hebt)!
@Spraakwaterval: ik merk hier ook dat een bepaalde last van mijn schouders afgevallen is nu Het weg is. Neemt natuurlijk het verdriet niet weg dat je het samen niet hebt kunnen redden. En soms geldt inderdaad dat "houden van" alleen niet genoeg is. Schrale troost natuurlijk, maar geniet van die momenten van rust die je steeds meer krijgt.
@Astrid, moederschap wordt inderdaad zwaar onderschat. Het is een prachtige ervaring en ik had het absoluut niet willen missen Maar inderdaad je lijf verandert en jij verandert mee. Dat is vaak ook nodig om elke dag de drive te kunnen vinden om zoveel keer op te staan voor een huilende baby. Hier is Het notabene jaloers op zijn eigen kinderen. Nu kreeg Het niet meer mijn volledige aandacht. Hoe zielig ben je dan?
@Problemo, goed gedaan dat je stand gehouden hebt (en hem niet eraf gebeten hebt)!
@Spraakwaterval: ik merk hier ook dat een bepaalde last van mijn schouders afgevallen is nu Het weg is. Neemt natuurlijk het verdriet niet weg dat je het samen niet hebt kunnen redden. En soms geldt inderdaad dat "houden van" alleen niet genoeg is. Schrale troost natuurlijk, maar geniet van die momenten van rust die je steeds meer krijgt.
maandag 26 maart 2012 om 14:43
maandag 26 maart 2012 om 22:19
Dat is lief, dat je zegt dat ik op de goede weg zit. Voelt niet zo, maar probeer maar wat dingen te doen. Maar god, die pijn is zo vreselijk erg. Ik kan ook niet echt boos zijn, hij is ontzettend lief en houdt veel van me. Maar toch mag het niet zo zijn, het is zo ontzettend moeilijk te accepteren, zo moeilijk om me erbij neer te leggen.....
We hebben een zware tijd achter de rug en hij geeft aan dat hij op is. Het fysiek en mentaal niet aankan om energie in een herstart te steken. Dat hij rust nodig heeft. Begrijp het wel een beetje, maar aan de andere kant.... Hij zegt dat hij nog nooit zoveel van iemand gehouden heeft, hoe kun je dat dan beslissen? Maar hij is heel stellig, ook al huilt hij aan de telefoon. Maar hij kan het gewoon echt niet opbrengen zegt hij. Zo moeilijk te aanvaarden. Zag de liefde bij hem de afgelopen keren dat we afspraken.... Zo dichtbij, je ziet het liggen, maar je mag er niet aan komen. Ben er zo ontzettend kapot van.
We hebben een zware tijd achter de rug en hij geeft aan dat hij op is. Het fysiek en mentaal niet aankan om energie in een herstart te steken. Dat hij rust nodig heeft. Begrijp het wel een beetje, maar aan de andere kant.... Hij zegt dat hij nog nooit zoveel van iemand gehouden heeft, hoe kun je dat dan beslissen? Maar hij is heel stellig, ook al huilt hij aan de telefoon. Maar hij kan het gewoon echt niet opbrengen zegt hij. Zo moeilijk te aanvaarden. Zag de liefde bij hem de afgelopen keren dat we afspraken.... Zo dichtbij, je ziet het liggen, maar je mag er niet aan komen. Ben er zo ontzettend kapot van.
maandag 26 maart 2012 om 22:25
Problemo: herkenbare post! 'Bitch' koesterde ik ook als 'Geuzennaam', toen ex me dat meende te kunnen toevoegen. "Dat zeg je maar tegen je nieuwe vriendin," reageerde ik overigens 
Maar achteraf bedacht ik: als hij dat denkt, dan zit ik goed... Wat een primaire reactie overigens van jouw ex? Hij laat zich wel kennen hoor! Nu ben je ineens weer goed genoeg en het jagen waard? Jij hebt hem nodig, denkt-ie... Je hoort bij z'n roedel, hoe dan ook. Wat een rare mannen he..
Maar achteraf bedacht ik: als hij dat denkt, dan zit ik goed... Wat een primaire reactie overigens van jouw ex? Hij laat zich wel kennen hoor! Nu ben je ineens weer goed genoeg en het jagen waard? Jij hebt hem nodig, denkt-ie... Je hoort bij z'n roedel, hoe dan ook. Wat een rare mannen he..
maandag 26 maart 2012 om 22:31
quote:astrid1974 schreef op 26 maart 2012 @ 12:42:
Overigens erger ik me hier op het forum ( in het algemeen) wel aan die kerels die vinden dat alles als het oude moet blijven na kinderen..
Ik denk niet dat je die mannen hier op het forum vind.
Tenminste ik kan geen posting vinden waar dat staat.
En wat betreft 's nachts je bed uit, dat doe je toch om en om, tenminste zo doen veel stellen dat.
In het weekend om en om uitslapen en in het huishouden moet je
even kijken waar ieders talenten liggen, dat was bij mij toevallig koken.
Misschien dat de generatie van onze ouders daar nog anders over dacht maar die tijd ligt toch al heel wat jaartjes achter ons, gelukkig
quote:astrid1974 schreef op 26 maart 2012 @ 12:42:
Het moederschap wordt zwaar onderschat vind ik.Het is ouderschap, kinderen opvoeden doe je samen, tenminste in een normale relatie.
Overigens erger ik me hier op het forum ( in het algemeen) wel aan die kerels die vinden dat alles als het oude moet blijven na kinderen..
Ik denk niet dat je die mannen hier op het forum vind.
Tenminste ik kan geen posting vinden waar dat staat.
En wat betreft 's nachts je bed uit, dat doe je toch om en om, tenminste zo doen veel stellen dat.
In het weekend om en om uitslapen en in het huishouden moet je
even kijken waar ieders talenten liggen, dat was bij mij toevallig koken.
Misschien dat de generatie van onze ouders daar nog anders over dacht maar die tijd ligt toch al heel wat jaartjes achter ons, gelukkig
quote:astrid1974 schreef op 26 maart 2012 @ 12:42:
Het moederschap wordt zwaar onderschat vind ik.Het is ouderschap, kinderen opvoeden doe je samen, tenminste in een normale relatie.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
dinsdag 27 maart 2012 om 09:09
@Spraakwaterval, wat ik me zomaar afvraag, heeft jouw vrouw met meerdere mensen problemen op relationeel gebied (werk, vriendinnen) of ben jij hierin de enige?
Ik heb zelf 'gescheiden', nooit getrouwd geweest en met deze man heb ik een kind. Inmiddels zijn we 14 jaar verder en na heel wat hobbels te hebben getrotseerd en ook rustiger vaarwater te hebben ervaren, is de situatie nu weer heel ontvlambaar. Wij zijn werkelijk allergisch voor elkaar, hij hoort dingen die ik niet zeg en ik voel dingen die hij niet bedoelt, zeer vermoeiend.
Maar beiden kunnen we ons prima handhaven op werk en met andere mensen/relaties.
Bij jou proef ik van haar kant ook zeker een allergie maar tevens een persoonlijkheidstrek die ze mogelijk niet voor anderen verborgen kan houden of zit ik er naast....
@Kunstje, wat groei jij met de dag vrouw, fantastisch om te zien.
@NN, hoe zijn je toetsen gegaan, ga je het redden?
@ Habi, vertel, vertel, hoe bevalt nu eigenlijk de nieuwe woning?
@Pum, jij bent erg op de achtergrond geworden, je goed recht hoor maar nogal zwart/wit Hoe is het met je?
@Sartan, ik begreep je weggehaalde stukje helemaal maar ieder zijn tijd, blijkt. Dat is ook de reden dat ik me hier een tijdje niet liet zien.
Vind het dapper hoe je met de confrontatie om bent gegaan en weet je, volgens mij went dat nooit.
Het is mooi om langzaamaan te ontdekken dat het leven zonder die vent waardervoller blijkt te zijn dan mét.
Het duurt even maar dan heb je ook wat
Ik heb zelf 'gescheiden', nooit getrouwd geweest en met deze man heb ik een kind. Inmiddels zijn we 14 jaar verder en na heel wat hobbels te hebben getrotseerd en ook rustiger vaarwater te hebben ervaren, is de situatie nu weer heel ontvlambaar. Wij zijn werkelijk allergisch voor elkaar, hij hoort dingen die ik niet zeg en ik voel dingen die hij niet bedoelt, zeer vermoeiend.
Maar beiden kunnen we ons prima handhaven op werk en met andere mensen/relaties.
Bij jou proef ik van haar kant ook zeker een allergie maar tevens een persoonlijkheidstrek die ze mogelijk niet voor anderen verborgen kan houden of zit ik er naast....
@Kunstje, wat groei jij met de dag vrouw, fantastisch om te zien.
@NN, hoe zijn je toetsen gegaan, ga je het redden?
@ Habi, vertel, vertel, hoe bevalt nu eigenlijk de nieuwe woning?
@Pum, jij bent erg op de achtergrond geworden, je goed recht hoor maar nogal zwart/wit Hoe is het met je?
@Sartan, ik begreep je weggehaalde stukje helemaal maar ieder zijn tijd, blijkt. Dat is ook de reden dat ik me hier een tijdje niet liet zien.
Vind het dapper hoe je met de confrontatie om bent gegaan en weet je, volgens mij went dat nooit.
Het is mooi om langzaamaan te ontdekken dat het leven zonder die vent waardervoller blijkt te zijn dan mét.
Het duurt even maar dan heb je ook wat
dinsdag 27 maart 2012 om 10:25
@campari
het klopt dat ik nogal op de achtergrond ben, maar lees altijd mee... lief dat je aan me vraagt hoe het met me gaat.
het is nogal op en af moet ik zeggen, snap mezelf niet meer zo dus dacht ik schrijf maar even niet mee, want daar kun je geen touw aan vastknopen. dan zeg en roep ik dit, en dan zeg en roep ik weer wat anders. een hele grote zeurpiet dus...
op het moment dat je denkt het gaat goed. gebeurt er iets en dan BAM is het helemaal onbegrijpelijk over en val je terug.
ik zie gewoon door de bomen het bos niet meer. de ene keer boos en de andere keer verdrietig. tja waar en wanneer houd het op?
mss als ik door kan en al eens een huisje heb dat ik echt als een thuisje kan maken, voor mij en mijn kleine meid. nu is dat allemaal nog niet zo ik sta on hold zeg maar.
liefs pummie
het klopt dat ik nogal op de achtergrond ben, maar lees altijd mee... lief dat je aan me vraagt hoe het met me gaat.
het is nogal op en af moet ik zeggen, snap mezelf niet meer zo dus dacht ik schrijf maar even niet mee, want daar kun je geen touw aan vastknopen. dan zeg en roep ik dit, en dan zeg en roep ik weer wat anders. een hele grote zeurpiet dus...
op het moment dat je denkt het gaat goed. gebeurt er iets en dan BAM is het helemaal onbegrijpelijk over en val je terug.
ik zie gewoon door de bomen het bos niet meer. de ene keer boos en de andere keer verdrietig. tja waar en wanneer houd het op?
mss als ik door kan en al eens een huisje heb dat ik echt als een thuisje kan maken, voor mij en mijn kleine meid. nu is dat allemaal nog niet zo ik sta on hold zeg maar.
liefs pummie
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 10:28
quote:campari schreef op 27 maart 2012 @ 09:09:
@Spraakwaterval, wat ik me zomaar afvraag, heeft jouw vrouw met meerdere mensen problemen op relationeel gebied (werk, vriendinnen) of ben jij hierin de enige?
Ze heeft soms 'extern' ook van dat soort explosies ja. Niet zoveel want zoveel interactie heeft ze niet met de buitenwereld. Die paar keren dat buitenstaanders haar zo meemaken gooien ze dan op: "Ach ja, ..., ze kan nogal explosief/hakkerig zijn maar verder is ze wel lief".
Ze heeft buiten mij nauwelijks echt contact met vriendinnen, da's allemaal oppervlakkig (daar klaagt ze zelf ook weleens over). Misschien is dat ook wel een deel van haar probleem: ze heeft eigenlijk niemand (los van mij) waar ze 'diepe' gesprekken mee heeft. Dat helpt uiteraard ook niet bij het relativeren van je eigen gedrag/denken... ze leeft met haar issues in d'r eigen hoofd, die bespreekt ze met niemand.
@Spraakwaterval, wat ik me zomaar afvraag, heeft jouw vrouw met meerdere mensen problemen op relationeel gebied (werk, vriendinnen) of ben jij hierin de enige?
Ze heeft soms 'extern' ook van dat soort explosies ja. Niet zoveel want zoveel interactie heeft ze niet met de buitenwereld. Die paar keren dat buitenstaanders haar zo meemaken gooien ze dan op: "Ach ja, ..., ze kan nogal explosief/hakkerig zijn maar verder is ze wel lief".
Ze heeft buiten mij nauwelijks echt contact met vriendinnen, da's allemaal oppervlakkig (daar klaagt ze zelf ook weleens over). Misschien is dat ook wel een deel van haar probleem: ze heeft eigenlijk niemand (los van mij) waar ze 'diepe' gesprekken mee heeft. Dat helpt uiteraard ook niet bij het relativeren van je eigen gedrag/denken... ze leeft met haar issues in d'r eigen hoofd, die bespreekt ze met niemand.
dinsdag 27 maart 2012 om 10:36
Heb de laatste tijd veel last van flashbacks. Ineens zie ik voor me hoe het eruit zag bij hem thuis, wat toen ook nog mijn thuis was. De keuken, de vlek op het plafond, de plinten, allemaal kleine details. Dat doet dan zoveel pijn omdat ik weet dat het iets is waar ik niet meer naar terug zal keren.
Hetzelfde geldt voor de herinneringen, goede en slechte komen bovendrijven, ik voel me dan weer zo ontzettend kut. Ik probeer het weg te drukken, dat is mijn eerste reactie, ik weet dat het echter wel weer terugkomt, natuurlijk als je het niet verwacht.
Gisteren maar besloten te gaan schrijven, alles wat in me opkomt over hem vertellen aan een denkbeeldig persoon.
Vanochtend kreeg ik nog een smsje van hem, hoe het nu was na het drama met mijn huisgenoot. Dat ik voorzichtig moest zijn. En een X. Geen grtz, dat was de laatste tijd zijn afsluiter maar een X. Te laat jongen, te laat, nu de druk van de ketel is kan je wel belangstelling tonen? Toch brengt het me van mijn apropos. Verstandelijk gezien weet ik echt wel dat het zo beter is, dat het geen leven was, maar gevoelsmatig kan ik die navelstreng met hem niet doorsnijden. Vier jaar lang heb ik er een dagtaak aan gehad ervoor te zorgen dat voor hem alles liep. Dat hij op tijd zijn bed uit kwam, naar zijn werk ging, dat het huis op orde was, dat hij vooral niets op mij aan te merken had. Daarnaast moest ik er nog voor zorgen dat ik me vooral niet te druk maakte om waar hij was, en wat hij deed en vooral met wie. Nu is dat allemaal weg, dat zorgt enerzijds voor rust, maar anderzijds voor een enorm gat in mijn bestaan.
Opvullen met leuke dingen zeggen de mensen dan, maar ik weet soms niet meer wat ik leuk vind, en als ik alleen maar leuke dingen doe vlucht ik ook. Heb er echt moeite mee alleen op mijn kamer te zitten, televisie te kijken, want ook dat herinnert me aan hem. Het huis uit, afspreken met vriendinnen, dat biedt een beetje verlichting, omdat ik dan kan praten, afleiding heb, maar het is AFLEIDING, en als je dat teveel doet gaat de echte pijn rotten en etteren, vreet zich naar binnen. Dan kan je op het laatst niet eens meer wat voelen of huilen zonder dat je je daarvoor hebt moeten klemzuipen. En dat heb ik nu. Heb hulp gezocht hierbij, ik heb er echt moeite mee dit allemaal op een rijtje te krijgen. Donderdagochtend ben ik bij de psycholoog/haptonoom.
Hetzelfde geldt voor de herinneringen, goede en slechte komen bovendrijven, ik voel me dan weer zo ontzettend kut. Ik probeer het weg te drukken, dat is mijn eerste reactie, ik weet dat het echter wel weer terugkomt, natuurlijk als je het niet verwacht.
Gisteren maar besloten te gaan schrijven, alles wat in me opkomt over hem vertellen aan een denkbeeldig persoon.
Vanochtend kreeg ik nog een smsje van hem, hoe het nu was na het drama met mijn huisgenoot. Dat ik voorzichtig moest zijn. En een X. Geen grtz, dat was de laatste tijd zijn afsluiter maar een X. Te laat jongen, te laat, nu de druk van de ketel is kan je wel belangstelling tonen? Toch brengt het me van mijn apropos. Verstandelijk gezien weet ik echt wel dat het zo beter is, dat het geen leven was, maar gevoelsmatig kan ik die navelstreng met hem niet doorsnijden. Vier jaar lang heb ik er een dagtaak aan gehad ervoor te zorgen dat voor hem alles liep. Dat hij op tijd zijn bed uit kwam, naar zijn werk ging, dat het huis op orde was, dat hij vooral niets op mij aan te merken had. Daarnaast moest ik er nog voor zorgen dat ik me vooral niet te druk maakte om waar hij was, en wat hij deed en vooral met wie. Nu is dat allemaal weg, dat zorgt enerzijds voor rust, maar anderzijds voor een enorm gat in mijn bestaan.
Opvullen met leuke dingen zeggen de mensen dan, maar ik weet soms niet meer wat ik leuk vind, en als ik alleen maar leuke dingen doe vlucht ik ook. Heb er echt moeite mee alleen op mijn kamer te zitten, televisie te kijken, want ook dat herinnert me aan hem. Het huis uit, afspreken met vriendinnen, dat biedt een beetje verlichting, omdat ik dan kan praten, afleiding heb, maar het is AFLEIDING, en als je dat teveel doet gaat de echte pijn rotten en etteren, vreet zich naar binnen. Dan kan je op het laatst niet eens meer wat voelen of huilen zonder dat je je daarvoor hebt moeten klemzuipen. En dat heb ik nu. Heb hulp gezocht hierbij, ik heb er echt moeite mee dit allemaal op een rijtje te krijgen. Donderdagochtend ben ik bij de psycholoog/haptonoom.
dinsdag 27 maart 2012 om 10:43
@Pummie, het is ook allemaal niet makkelijk joh, begrijpelijk.
Ik mis je wel hier.
Voor jou de opdracht om gewoon heel begrijpelijk te schrijven wat je voelt. Met hoofdletters, komma's en punten.
Vind je misschien lullig dat ik het zeg maar volgens mij is dat heel belangrijk.
@Spraakwater, bedankt voor je antwoord maar eigenlijk heb je nog niet verteld waar ik op doel, werkt zij en kan ze haar baan langdurig behouden?
Ik mis je wel hier.
Voor jou de opdracht om gewoon heel begrijpelijk te schrijven wat je voelt. Met hoofdletters, komma's en punten.
Vind je misschien lullig dat ik het zeg maar volgens mij is dat heel belangrijk.
@Spraakwater, bedankt voor je antwoord maar eigenlijk heb je nog niet verteld waar ik op doel, werkt zij en kan ze haar baan langdurig behouden?
dinsdag 27 maart 2012 om 10:50
[quote]campari schreef op 27 maart 2012 @ 10:43:
@Pummie, het is ook allemaal niet makkelijk joh, begrijpelijk.
Ik mis je wel hier.
Voor jou de opdracht om gewoon heel begrijpelijk te schrijven wat je voelt. Met hoofdletters, komma's en punten.
Vind je misschien lullig dat ik het zeg maar volgens mij is dat heel belangrijk.
uh schrijf ik onduidelijk?? haha zie je ik die het hoog heeft zitten met gramatica en spelling vind het absoluut onnodig op het forum correct nederlands te schrijven. schrijf zoals ik denk, en dat is nu naar blijkt onduidelijk haha stom schaap ben ik!
nee zonder gekheid Cam. ben er weer en doe mijn best, ik snap je dank je.lief dat je me weer even uit de leesmodus hebt getrokken.
@Pummie, het is ook allemaal niet makkelijk joh, begrijpelijk.
Ik mis je wel hier.
Voor jou de opdracht om gewoon heel begrijpelijk te schrijven wat je voelt. Met hoofdletters, komma's en punten.
Vind je misschien lullig dat ik het zeg maar volgens mij is dat heel belangrijk.
uh schrijf ik onduidelijk?? haha zie je ik die het hoog heeft zitten met gramatica en spelling vind het absoluut onnodig op het forum correct nederlands te schrijven. schrijf zoals ik denk, en dat is nu naar blijkt onduidelijk haha stom schaap ben ik!
nee zonder gekheid Cam. ben er weer en doe mijn best, ik snap je dank je.lief dat je me weer even uit de leesmodus hebt getrokken.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 11:02
hoi allemaal hier habi weer
met mij gaat het redelijk,ben ongeveer 2 weken na de verhuizing compleet ingestort en bij huisarts beland en behandeld.
heeft te maken gehad met de jarenlange onrust die ik heb gehad en de 3 verhuizingen binnen die tijd. dus niet alleeen met de scheiding van mn ex vriend.
het huisje bevalt goed,tis een fijn appartement en begin de rust te vinden die ik zo nodig had en ben daarom ,denk ik ,ook totaal ingestort.
begin weer een beetje vaan dingetjes te genieten.
een andere woning is dus idd een stap naar rust maar ik had niet verwacht dat ik zo'n grote klap nog zou krijgen.
ik leef erg met jullie mee en lees alles maar reageer niet op zaken. ik wens iedereen heel veel sterkte en liefs
met mij gaat het redelijk,ben ongeveer 2 weken na de verhuizing compleet ingestort en bij huisarts beland en behandeld.
heeft te maken gehad met de jarenlange onrust die ik heb gehad en de 3 verhuizingen binnen die tijd. dus niet alleeen met de scheiding van mn ex vriend.
het huisje bevalt goed,tis een fijn appartement en begin de rust te vinden die ik zo nodig had en ben daarom ,denk ik ,ook totaal ingestort.
begin weer een beetje vaan dingetjes te genieten.
een andere woning is dus idd een stap naar rust maar ik had niet verwacht dat ik zo'n grote klap nog zou krijgen.
ik leef erg met jullie mee en lees alles maar reageer niet op zaken. ik wens iedereen heel veel sterkte en liefs
zonder tegenslag is er geen overwinning
dinsdag 27 maart 2012 om 11:03
Nou weet je Pum, met spreken en schrijven is een beetje hetzelfde hoe je huis en hoofd er uit ziet.
Duidelijkheid is gewenst.
Niet argeloos zijn in je taalgebruik, duidelijk schrijven, een opgeruimd huis maakt de geest helder. Zoiets.
(En voor ons leest het makkelijker, ook nog eens een voordeel!).
Is er al zicht op een ander huis, waarom moet je daar weg?
Duidelijkheid is gewenst.
Niet argeloos zijn in je taalgebruik, duidelijk schrijven, een opgeruimd huis maakt de geest helder. Zoiets.
(En voor ons leest het makkelijker, ook nog eens een voordeel!).
Is er al zicht op een ander huis, waarom moet je daar weg?
dinsdag 27 maart 2012 om 11:10
quote:campari schreef op 27 maart 2012 @ 11:03:
Nou weet je Pum, met spreken en schrijven is een beetje hetzelfde hoe je huis en hoofd er uit ziet.
Duidelijkheid is gewenst.
Niet argeloos zijn in je taalgebruik, duidelijk schrijven, een opgeruimd huis maakt de geest helder. Zoiets.
(En voor ons leest het makkelijker, ook nog eens een voordeel!).
Is er al zicht op een ander huis, waarom moet je daar weg?
Nou zeg, zo slecht schrijf ik toch niet? je bent de eerste die zegt dat ik onduidelijk schrijf Een heldere geest heb ik nog niet, ben er wel ondertussen een.
Ik moet hier weg, omdat ik dit huis niet kan betalen in mijn eentje.
Geen vooruitzichten helaas op een andere woning, het schiet allemaal niet erg op moet ik zeggen.
Ligt dat aan Limburg? of is dat overal in Nederland zo?
Ik mis mezelf, als ik die nou eens terug vind dan komt het goed!
liefs Pum
Nou weet je Pum, met spreken en schrijven is een beetje hetzelfde hoe je huis en hoofd er uit ziet.
Duidelijkheid is gewenst.
Niet argeloos zijn in je taalgebruik, duidelijk schrijven, een opgeruimd huis maakt de geest helder. Zoiets.
(En voor ons leest het makkelijker, ook nog eens een voordeel!).
Is er al zicht op een ander huis, waarom moet je daar weg?
Nou zeg, zo slecht schrijf ik toch niet? je bent de eerste die zegt dat ik onduidelijk schrijf Een heldere geest heb ik nog niet, ben er wel ondertussen een.
Ik moet hier weg, omdat ik dit huis niet kan betalen in mijn eentje.
Geen vooruitzichten helaas op een andere woning, het schiet allemaal niet erg op moet ik zeggen.
Ligt dat aan Limburg? of is dat overal in Nederland zo?
Ik mis mezelf, als ik die nou eens terug vind dan komt het goed!
liefs Pum
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 11:16
