Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
dinsdag 27 maart 2012 om 11:26
Ach Tirusha, wat zwaar en wat verdrietig voor je. Herken sommige dingen die je schrijft erg. Bij mij is het pas sinds donderdag definitief over.... Maar het is een achtbaan aan emoties ja. Ontzettend heftig. Ene moment boos, dan verdrietig, dan radeloos, boos op hem, boos op jezelf, maar vooral veel pijn. Kan er niets aan veranderen, zo ontzettend machteloos.
Alles herinnert inderdaad aan hem. Kleinste stomme dingen. Elk liedje lijkt over ons te gaan. In elk tv programma vind ik wel iets dat aan hem denkt. Alles wat je doet, ziet. Zucht....
Zoek ook wel afleiding. Precies wat je zegt, vriendinnen zien en ervoor praat verlicht iets. Maar de echte pijn, daar moet je zelf toch doorheen. Rouwen is uiteindelijk toch een eenzaam proces.
Heb jij afleiding? Bedoel, qua werk? Of nee, volgens mij studeerde je of niet?
Mijn (thuis)studie vangt volgende week aan, weet nu niet waar ik de energie vandaan moet halen. Maar het is een dag waar ik heen moet, dus dat is misschien wel goed voor me. Maar zit vandaag bijvoorbeeld thuis, heb sinds januari geen baan meer. Probeer wat te vinden voor een paar dagen in de week, maar zo weinig energie voor. Probeer het wel, maar pffff..... Denk dat het me wat afleiding zou geven.
Probeer het niet in drank te zoeken meis. Maar soms alleen thuis te zitten en eraan toe te geven, hoe gek dat msischien ook klinkt. Ik heb ook de hele ochtend zitten huilen, uiteindelijk m'n moeder gebeld, er weer flink even over gepraat. En nu een beetje rustig. Probeer zo even naar buiten te gaan.
Verder heb ik veel moeite met eten. Probeer vaak mensen uit te nodigen voor eten of bij iemand te eten, zodat ik weet dat ik wat binnen krijg. Maar dat lukt ook zeker niet elke dag. Voel me zo nutteloos, van die dagen maar doorkomen. Voelt zo doelloos. Snik, ik wil dit helemaal niet, dit is totaal niet hoe ik mijn toekomst zag.
Het is een complexe jongen, maar ook zo'n lieverd. Maar lijkt wel of er een knop om is gegaan, het was over en ik mocht niet meer dichtbij komen. Weet dat hij het ook heel moeilijk heeft, maar hij zei dat hij het niet zal laten zien en bij z'n besluit blijft. Acceptatie is zo moeilijk he? Schrijf hele boekwerken ongeveer naar hem, dat dit niet kan, niet klopt, zo eeuwig zonde is. Kan er gewoon niet bij....
Vandaag nieuwe poging.... Schrijf nu alles op, maar stuur het niet. Proberen het vol te houden en afstand te nemen. Maar wel alweer 2 smsjes gestuurd dat ik hem zo mis. Zucht, nou goed, moet niet te hard voor mezelf zijn. Met kleine stapjes he? Geldt voor ons allemaal denk ik.
Iedereen, hou je taai! Heel veel sterkte gewenst
Alles herinnert inderdaad aan hem. Kleinste stomme dingen. Elk liedje lijkt over ons te gaan. In elk tv programma vind ik wel iets dat aan hem denkt. Alles wat je doet, ziet. Zucht....
Zoek ook wel afleiding. Precies wat je zegt, vriendinnen zien en ervoor praat verlicht iets. Maar de echte pijn, daar moet je zelf toch doorheen. Rouwen is uiteindelijk toch een eenzaam proces.
Heb jij afleiding? Bedoel, qua werk? Of nee, volgens mij studeerde je of niet?
Mijn (thuis)studie vangt volgende week aan, weet nu niet waar ik de energie vandaan moet halen. Maar het is een dag waar ik heen moet, dus dat is misschien wel goed voor me. Maar zit vandaag bijvoorbeeld thuis, heb sinds januari geen baan meer. Probeer wat te vinden voor een paar dagen in de week, maar zo weinig energie voor. Probeer het wel, maar pffff..... Denk dat het me wat afleiding zou geven.
Probeer het niet in drank te zoeken meis. Maar soms alleen thuis te zitten en eraan toe te geven, hoe gek dat msischien ook klinkt. Ik heb ook de hele ochtend zitten huilen, uiteindelijk m'n moeder gebeld, er weer flink even over gepraat. En nu een beetje rustig. Probeer zo even naar buiten te gaan.
Verder heb ik veel moeite met eten. Probeer vaak mensen uit te nodigen voor eten of bij iemand te eten, zodat ik weet dat ik wat binnen krijg. Maar dat lukt ook zeker niet elke dag. Voel me zo nutteloos, van die dagen maar doorkomen. Voelt zo doelloos. Snik, ik wil dit helemaal niet, dit is totaal niet hoe ik mijn toekomst zag.
Het is een complexe jongen, maar ook zo'n lieverd. Maar lijkt wel of er een knop om is gegaan, het was over en ik mocht niet meer dichtbij komen. Weet dat hij het ook heel moeilijk heeft, maar hij zei dat hij het niet zal laten zien en bij z'n besluit blijft. Acceptatie is zo moeilijk he? Schrijf hele boekwerken ongeveer naar hem, dat dit niet kan, niet klopt, zo eeuwig zonde is. Kan er gewoon niet bij....
Vandaag nieuwe poging.... Schrijf nu alles op, maar stuur het niet. Proberen het vol te houden en afstand te nemen. Maar wel alweer 2 smsjes gestuurd dat ik hem zo mis. Zucht, nou goed, moet niet te hard voor mezelf zijn. Met kleine stapjes he? Geldt voor ons allemaal denk ik.
Iedereen, hou je taai! Heel veel sterkte gewenst
dinsdag 27 maart 2012 om 11:31
quote:pumukele schreef op 27 maart 2012 @ 11:10:
[...]
Nou zeg, zo slecht schrijf ik toch niet? je bent de eerste die zegt dat ik onduidelijk schrijf Een heldere geest heb ik nog niet, ben er wel ondertussen een.
Hier in het westen is de woningsnood ook groot geloof ik.
Ben jij een geboren Limburgse? Wilde dat ik rijk was, had ik een mooi groot huis voor alle allengaande vrouwen die nog eens diep moesten nadenken geopend. Jij was van harte welkom.
Hoe gaat het met je gezondheid?
Moet zo weg dus je niet afgewezen voelen als ik niet meer antwoord hè.
[...]
Nou zeg, zo slecht schrijf ik toch niet? je bent de eerste die zegt dat ik onduidelijk schrijf Een heldere geest heb ik nog niet, ben er wel ondertussen een.
Hier in het westen is de woningsnood ook groot geloof ik.
Ben jij een geboren Limburgse? Wilde dat ik rijk was, had ik een mooi groot huis voor alle allengaande vrouwen die nog eens diep moesten nadenken geopend. Jij was van harte welkom.
Hoe gaat het met je gezondheid?
Moet zo weg dus je niet afgewezen voelen als ik niet meer antwoord hè.
dinsdag 27 maart 2012 om 11:32
@campari: mn huis is een appartement op de eerste verdieping met een trap buitenom naar een grote tuin aan het water.
ik heb uitzicht op villas,golfbaan,weilanden en bos.
ligt aan een doorgaande weg(niet al te druk,bestemmingsverkeer naar woonwijk en het bos) dus er valt genoeg te zien.
de omgeving is top,de buurt is top(heb hier al eerder gewoond dus bekend) en de mensen zijn erg lief voor me.
ze zijn blij met mij omdat het appartement en tuin erg verwaarloosd waren en ik maak er op mijn manier iets van.
al met al kan ik het veel slechter treffen! tis voorlopig voor een jaar.
en idd de voltreffer had ik kunnen verwachten ,je lichaam en geest hoeven niet meer te werken en geven tegelijk op.heb alles de laatste tijd op pure wilskracht gedaan.
@pum.ook hier is het huren van een huis een drama hoor.het moet al particulier.
ligt niet aan limburg.
ik hoop dat jij ook je regelmaat terug gaat vinden hoor ,
liefs
ik heb uitzicht op villas,golfbaan,weilanden en bos.
ligt aan een doorgaande weg(niet al te druk,bestemmingsverkeer naar woonwijk en het bos) dus er valt genoeg te zien.
de omgeving is top,de buurt is top(heb hier al eerder gewoond dus bekend) en de mensen zijn erg lief voor me.
ze zijn blij met mij omdat het appartement en tuin erg verwaarloosd waren en ik maak er op mijn manier iets van.
al met al kan ik het veel slechter treffen! tis voorlopig voor een jaar.
en idd de voltreffer had ik kunnen verwachten ,je lichaam en geest hoeven niet meer te werken en geven tegelijk op.heb alles de laatste tijd op pure wilskracht gedaan.
@pum.ook hier is het huren van een huis een drama hoor.het moet al particulier.
ligt niet aan limburg.
ik hoop dat jij ook je regelmaat terug gaat vinden hoor ,
liefs
zonder tegenslag is er geen overwinning
dinsdag 27 maart 2012 om 12:25
quote:campari schreef op 27 maart 2012 @ 11:31:
[...]
Hier in het westen is de woningsnood ook groot geloof ik.
Ben jij een geboren Limburgse? Wilde dat ik rijk was, had ik een mooi groot huis voor alle allengaande vrouwen die nog eens diep moesten nadenken geopend. Jij was van harte welkom.
Hoe gaat het met je gezondheid?
Moet zo weg dus je niet afgewezen voelen als ik niet meer antwoord hè.
Hihi nee ben geen geborene Limburgse. ben wel een geboren praatjesmaker! wel lief dat wel! maar toch. Oh nee snik is ook even niks van over!
Met mijn gezondheid is het wel goed lichamelijk dan welteverstaan. geestelijk mankeert er hier en daar wat haha, maar goed eens grof geschut uit de garage halen en alles eens goed aandraaien he?
deze jongedame is dus tijdelijk geestelijk gestoord!!
Ah dat is nou eens lief zeg, wanneer kan ik intrekken?
Dus ik hoef ook al niet jullie kanten op de komen voor onderdak? pff. dan maar vlaaien uhh oh nee lust ik ook niet, geef mij maar rode en groene pepertjes.
Pff ben wel onzin uit aan het kramen he?, een beetje van wat ik snachts droom vertel ik overdag?
liefs Pummie
[...]
Hier in het westen is de woningsnood ook groot geloof ik.
Ben jij een geboren Limburgse? Wilde dat ik rijk was, had ik een mooi groot huis voor alle allengaande vrouwen die nog eens diep moesten nadenken geopend. Jij was van harte welkom.
Hoe gaat het met je gezondheid?
Moet zo weg dus je niet afgewezen voelen als ik niet meer antwoord hè.
Hihi nee ben geen geborene Limburgse. ben wel een geboren praatjesmaker! wel lief dat wel! maar toch. Oh nee snik is ook even niks van over!
Met mijn gezondheid is het wel goed lichamelijk dan welteverstaan. geestelijk mankeert er hier en daar wat haha, maar goed eens grof geschut uit de garage halen en alles eens goed aandraaien he?
deze jongedame is dus tijdelijk geestelijk gestoord!!
Ah dat is nou eens lief zeg, wanneer kan ik intrekken?
Dus ik hoef ook al niet jullie kanten op de komen voor onderdak? pff. dan maar vlaaien uhh oh nee lust ik ook niet, geef mij maar rode en groene pepertjes.
Pff ben wel onzin uit aan het kramen he?, een beetje van wat ik snachts droom vertel ik overdag?
liefs Pummie
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 12:43
quote:campari schreef op 27 maart 2012 @ 10:43:
werkt zij en kan ze haar baan langdurig behouden?
Jawel, dat wel. Ze is niet helemaal gestoord hoor
Die explosies zijn voor 98% hier thuis, tegen mij gericht. Soms in de buitenwereld, weet nog goed dat ze een keer een taxichauffeur verrot zat te schelden, man man man, zo genant.
Ze werkt in de bediening (horeca), uur of 12 in de week.
werkt zij en kan ze haar baan langdurig behouden?
Jawel, dat wel. Ze is niet helemaal gestoord hoor
Die explosies zijn voor 98% hier thuis, tegen mij gericht. Soms in de buitenwereld, weet nog goed dat ze een keer een taxichauffeur verrot zat te schelden, man man man, zo genant.Ze werkt in de bediening (horeca), uur of 12 in de week.
dinsdag 27 maart 2012 om 13:12
quote:spraakwaterval schreef op 27 maart 2012 @ 12:43:
[...]
Jawel, dat wel. Ze is niet helemaal gestoord hoor Die explosies zijn voor 98% hier thuis, tegen mij gericht. Soms in de buitenwereld, weet nog goed dat ze een keer een taxichauffeur verrot zat te schelden, man man man, zo genant.
Ze werkt in de bediening (horeca), uur of 12 in de week.
Oei dat is idd genant!
Hoe vind je dan de rust die je nu ongetwijfeld hebt? zonder aanvallen. Merk je daar wat van, of valt dat wel mee? en wat doet het met je als persoon?
[...]
Jawel, dat wel. Ze is niet helemaal gestoord hoor
Die explosies zijn voor 98% hier thuis, tegen mij gericht. Soms in de buitenwereld, weet nog goed dat ze een keer een taxichauffeur verrot zat te schelden, man man man, zo genant.Ze werkt in de bediening (horeca), uur of 12 in de week.
Oei dat is idd genant!
Hoe vind je dan de rust die je nu ongetwijfeld hebt? zonder aanvallen. Merk je daar wat van, of valt dat wel mee? en wat doet het met je als persoon?
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 13:24
quote:pumukele schreef op 27 maart 2012 @ 13:12:
Hoe vind je dan de rust die je nu ongetwijfeld hebt? zonder aanvallen. Merk je daar wat van, of valt dat wel mee? en wat doet het met je als persoon?
Tsja. De meeste tijd voel ik me gewoon ellendig. Beetje zoals wat iedereen hier ook schrijft: woede/frustratie/verdriet/eenzaamheid.
Maar, vorige week, toen ze 4 dagen elders zou verblijven, heb ik wel momenten gehad dat 't bijna fysiek voelde alsof er een zware last van me afviel. Ik voelde weer wat sprankelen van binnen, ik kreeg weer wat ideëen qua werk.
In de contactmomenten met mijn vrouw (moet ik haar al 'ex' noemen vraag ik me nou ineens af) blijft ze doen wat ze altijd al deed. Natrappen met ongerelateerde, gedane, zaken. Toen gisteren bleek dat ze zich weer niet aan een afspraak had gehouden en ik haar daarop aansprak ramde ze direct terug met andere, gedane en besproken/afgehandeld, zaken zonder in te gaan op wat ik nou eigenlijk zei.
Alles bij elkaar wordt met de dag duidelijker dat we uit elkaar moeten, dat het gewoon niet meer gaat, het is op, de shit is groter geworden dan de niet-shit.
Wat verder de toekomst dan gaat brengen, dat weet ik niet. Laat ik om te beginnen er maar vanuit gaan dat het nooit meer goed komt. Maar ja, wie weet... ze is net gestart met therapie. Als 't een echt goeie psychologe is dan vindt ze hopelijk de kern van het probleem. Al twijfel ik daaraan want een psycholoog kan ook geen dingen uit iemand trekken als die persoon stelselmatig haar eigen gedrag verzwijgt/verdraaid/downplayed en voortdurend wijst naar mij als oorzaak van haar merkwaardige gedrag. Misschien ook wel omdat ze er zelf totaal niet bewust van is he, dat kan ook nog.
Hoe vind je dan de rust die je nu ongetwijfeld hebt? zonder aanvallen. Merk je daar wat van, of valt dat wel mee? en wat doet het met je als persoon?
Tsja. De meeste tijd voel ik me gewoon ellendig. Beetje zoals wat iedereen hier ook schrijft: woede/frustratie/verdriet/eenzaamheid.
Maar, vorige week, toen ze 4 dagen elders zou verblijven, heb ik wel momenten gehad dat 't bijna fysiek voelde alsof er een zware last van me afviel. Ik voelde weer wat sprankelen van binnen, ik kreeg weer wat ideëen qua werk.
In de contactmomenten met mijn vrouw (moet ik haar al 'ex' noemen vraag ik me nou ineens af) blijft ze doen wat ze altijd al deed. Natrappen met ongerelateerde, gedane, zaken. Toen gisteren bleek dat ze zich weer niet aan een afspraak had gehouden en ik haar daarop aansprak ramde ze direct terug met andere, gedane en besproken/afgehandeld, zaken zonder in te gaan op wat ik nou eigenlijk zei.
Alles bij elkaar wordt met de dag duidelijker dat we uit elkaar moeten, dat het gewoon niet meer gaat, het is op, de shit is groter geworden dan de niet-shit.
Wat verder de toekomst dan gaat brengen, dat weet ik niet. Laat ik om te beginnen er maar vanuit gaan dat het nooit meer goed komt. Maar ja, wie weet... ze is net gestart met therapie. Als 't een echt goeie psychologe is dan vindt ze hopelijk de kern van het probleem. Al twijfel ik daaraan want een psycholoog kan ook geen dingen uit iemand trekken als die persoon stelselmatig haar eigen gedrag verzwijgt/verdraaid/downplayed en voortdurend wijst naar mij als oorzaak van haar merkwaardige gedrag. Misschien ook wel omdat ze er zelf totaal niet bewust van is he, dat kan ook nog.
dinsdag 27 maart 2012 om 13:34
Maar, vorige week, toen ze 4 dagen elders zou verblijven, heb ik wel momenten gehad dat 't bijna fysiek voelde alsof er een zware last van me afviel. Ik voelde weer wat sprankelen van binnen, ik kreeg weer wat ideëen qua werk.
Hmm mss geeft dat toch wel te denken! Vind je ook niet? hoe pijnlijk het uiteraard ook allemaal is, je hele verleden, heden en toekomst wat was/is/wordt tja bestaat niet meer zoals je had uitgestippeld. je gaat er van uit dat je samen oud word he?
Hmm mss geeft dat toch wel te denken! Vind je ook niet? hoe pijnlijk het uiteraard ook allemaal is, je hele verleden, heden en toekomst wat was/is/wordt tja bestaat niet meer zoals je had uitgestippeld. je gaat er van uit dat je samen oud word he?
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 13:38
quote:pumukele schreef op 27 maart 2012 @ 13:34:
Hmm mss geeft dat toch wel te denken! Vind je ook niet? hoe pijnlijk het uiteraard ook allemaal is, je hele verleden, heden en toekomst wat was/is/wordt tja bestaat niet meer zoals je had uitgestippeld. je gaat er van uit dat je samen oud word he?Ja, dat gaf idd. te denken... maar inderdaad, ik ben er heel lang vanuit gegaan dat we samen oud zouden worden, dat 't wel minder zou worden naarmate de relatie langer duurde, dat wantrouwen van haar. En dat 't gewoon allemaal wat relaxter zou worden. Geen explosies meer etc..
Hmm mss geeft dat toch wel te denken! Vind je ook niet? hoe pijnlijk het uiteraard ook allemaal is, je hele verleden, heden en toekomst wat was/is/wordt tja bestaat niet meer zoals je had uitgestippeld. je gaat er van uit dat je samen oud word he?Ja, dat gaf idd. te denken... maar inderdaad, ik ben er heel lang vanuit gegaan dat we samen oud zouden worden, dat 't wel minder zou worden naarmate de relatie langer duurde, dat wantrouwen van haar. En dat 't gewoon allemaal wat relaxter zou worden. Geen explosies meer etc..
dinsdag 27 maart 2012 om 13:42
@Spraakwaterval,
Heb je nog hoop dan? ikzelf heb er idd ook moeite mee gehad en heeft een tijdje geduurt voordat ik mijn....... ex ging noemen. dat maakt het definitiever,duidelijker en confronterender voor jezelf
Maar ja thats thats the way it is!
veel praten en niks vertellen is ook een kunst.
Schreeuwen en schelden is onmacht! vaak is het zo dat men andere neerhaald om zichzelf beter te voelen. tja moet je dat willen? en accepteren.
hier een sterkte pummie
Heb je nog hoop dan? ikzelf heb er idd ook moeite mee gehad en heeft een tijdje geduurt voordat ik mijn....... ex ging noemen. dat maakt het definitiever,duidelijker en confronterender voor jezelf
Maar ja thats thats the way it is!
veel praten en niks vertellen is ook een kunst.
Schreeuwen en schelden is onmacht! vaak is het zo dat men andere neerhaald om zichzelf beter te voelen. tja moet je dat willen? en accepteren.
hier een sterkte pummie
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 13:49
quote:pumukele schreef op 27 maart 2012 @ 13:42:
Schreeuwen en schelden is onmacht! vaak is het zo dat men andere neerhaald om zichzelf beter te voelen. tja moet je dat willen? en accepteren.
Dat is het meer he: ik wil dat gewoon niet meer, klaar.
Maar het is een verdomd lastige keuze want we hadden gerust ook nog zat gezellige avondjes samen, hier op de bank.
Hoop heb ik eigenlijk niet meer. Tenzij mits tenzij... Wie weet dat die therapie bij haar de schellen voor d'r ogen wegvallen en ze inziet wat ze doet.
Als dat al gebeurt dan zal 't niet van vandaag op morgen zijn verwacht ik. Ik denk niet dat ik dat ga afwachten.
Ik vroeg d'r 1,5 week geleden, toen ze de 1e keer geweest was, hoe het was gegaan, waar ze 't over gehad hadden, uit belangstelling. Maar dat ging mij natuurlijk weer niks aan... 'het is mijn therapie en dat gaat jou niks aan'. Zucht.
Schreeuwen en schelden is onmacht! vaak is het zo dat men andere neerhaald om zichzelf beter te voelen. tja moet je dat willen? en accepteren.
Dat is het meer he: ik wil dat gewoon niet meer, klaar.
Maar het is een verdomd lastige keuze want we hadden gerust ook nog zat gezellige avondjes samen, hier op de bank.
Hoop heb ik eigenlijk niet meer. Tenzij mits tenzij... Wie weet dat die therapie bij haar de schellen voor d'r ogen wegvallen en ze inziet wat ze doet.
Als dat al gebeurt dan zal 't niet van vandaag op morgen zijn verwacht ik. Ik denk niet dat ik dat ga afwachten.
Ik vroeg d'r 1,5 week geleden, toen ze de 1e keer geweest was, hoe het was gegaan, waar ze 't over gehad hadden, uit belangstelling. Maar dat ging mij natuurlijk weer niks aan... 'het is mijn therapie en dat gaat jou niks aan'. Zucht.
dinsdag 27 maart 2012 om 13:56
quote:spraakwaterval schreef op 27 maart 2012 @ 13:38:
[...]
Ja, dat gaf idd. te denken... maar inderdaad, ik ben er heel lang vanuit gegaan dat we samen oud zouden worden, dat 't wel minder zou worden naarmate de relatie langer duurde, dat wantrouwen van haar. En dat 't gewoon allemaal wat relaxter zou worden. Geen explosies meer etc..
Ja maar is dat wantrouwen geen jaloezie?
ongezonde jaloezie en wantrouwen is een teken van eigen zwakte en onzekerheden. je moet dus zelf als een uniek mens een individu veranderen om geen explosies te krijgen, en haar goed te laten voelen? en jij dan? is duur betaald toch? vlgns mij moet je jezelf kunnen zijn en blijkbaar lokt jou karakter explosies uit bij haar? ze kan haar geluk of gemoedstoestand niet van andere laten afhangen, is een zware verantwoordelijkheid pfff.
Aanvullen is denk ik wat er bedoeld wordt in relaties? toch?
lief bedoeld niet als kritiek
[...]
Ja, dat gaf idd. te denken... maar inderdaad, ik ben er heel lang vanuit gegaan dat we samen oud zouden worden, dat 't wel minder zou worden naarmate de relatie langer duurde, dat wantrouwen van haar. En dat 't gewoon allemaal wat relaxter zou worden. Geen explosies meer etc..
Ja maar is dat wantrouwen geen jaloezie?
ongezonde jaloezie en wantrouwen is een teken van eigen zwakte en onzekerheden. je moet dus zelf als een uniek mens een individu veranderen om geen explosies te krijgen, en haar goed te laten voelen? en jij dan? is duur betaald toch? vlgns mij moet je jezelf kunnen zijn en blijkbaar lokt jou karakter explosies uit bij haar? ze kan haar geluk of gemoedstoestand niet van andere laten afhangen, is een zware verantwoordelijkheid pfff.
Aanvullen is denk ik wat er bedoeld wordt in relaties? toch?
lief bedoeld niet als kritiek
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 14:05
quote:spraakwaterval schreef op 27 maart 2012 @ 13:49:
[...]
Maar het is een verdomd lastige keuze want we hadden gerust ook nog zat gezellige avondjes samen, hier op de bank.
Ik vroeg d'r 1,5 week geleden, toen ze de 1e keer geweest was, hoe het was gegaan, waar ze 't over gehad hadden, uit belangstelling. Maar dat ging mij natuurlijk weer niks aan... 'het is mijn therapie en dat gaat jou niks aan'. Zucht.
tja dat van gezellig samen op bank zitten pfff ja dat snap ik wel, wij hadden niet eens ruzie, zelden eigenlijk. maar ook dat zegt niks he? natuurlijk zijn er mooie momenten geweest en die overheersen maar verdoezelen de realiteit over de werkelijke situatie over de relatie zoals hij is geworden.
Vreemde reactie, nog geen effect gehad dus die eerste therapiesessie.
[...]
Maar het is een verdomd lastige keuze want we hadden gerust ook nog zat gezellige avondjes samen, hier op de bank.
Ik vroeg d'r 1,5 week geleden, toen ze de 1e keer geweest was, hoe het was gegaan, waar ze 't over gehad hadden, uit belangstelling. Maar dat ging mij natuurlijk weer niks aan... 'het is mijn therapie en dat gaat jou niks aan'. Zucht.
tja dat van gezellig samen op bank zitten pfff ja dat snap ik wel, wij hadden niet eens ruzie, zelden eigenlijk. maar ook dat zegt niks he? natuurlijk zijn er mooie momenten geweest en die overheersen maar verdoezelen de realiteit over de werkelijke situatie over de relatie zoals hij is geworden.
Vreemde reactie, nog geen effect gehad dus die eerste therapiesessie.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 14:12
quote:pumukele schreef op 27 maart 2012 @ 13:56:
lief bedoeld niet als kritiek
Ik ervaar het niet als kritiek hoor. Bovendien; opbouwende goed-bedoelde kritiek is niks mis mee, om jezelf eens vanuit een andere hoek te bekijken.
Uiteraard heb je een punt. Wat je mij mag verwijten is dat ik, uiteindelijk, naar haar toe fel terugreageer omdat ik slecht tegen onrecht kan. Dan word ik idd. fel, soms te fel.
Mijn stelling is dat zij, door haar verleden, extreme verlatingsangst heeft. Het lijkt wel alsof heel haar wezen ermee doordrenkt is. Ik heb 14 jaar behoorlijk intensief met d'r geleefd en als ik nu terugkijk, ook naar 't begin van de relatie, dan zie ik steeds meer voorbeelden. Ook hele kleine dingetjes.
In jaar 2, ongeveer, kreeg ik een nieuwe baan in R'dam. Ik herinnerde me van de week dat ze toen altijd al zat te miepen over de vrijdagmiddagborrels bij dat bedrijf. Soms ging ik daarheen, soms niet, ik plande dat ook nooit zo. Soms had ik dan na 'n halfuur er wel genoeg van en een enkele keer was 't gezellig en bleef ik 2 uur. Daar zat ze dus altijd over te miepen. Van die dingen als: 'je zei vanochtend dat je er geen zin in had en nou ga je ineens toch, hoe kan dat nou?' of 'je zou een uurtje blijven had je eerst gezegd'.
Nou kan ik me voorstellen dat als je een vent (of vrouw) hebt die voortdurend met vrienden ofzo, zonder haar, op stap is dat dat vervelend is maar in die tijd, we woonden net op een nieuwe plek, zonder kennissen/vrienden in de buurt, zat ik buiten 't werk vooral gewoon met haar thuis. Met 'n baby ook nog.
Het is net of ze intern al begint te flippen zodra ze ook maar een heel klein beetje 't gevoel heeft de controle over mij of de relatie te verliezen.
Als ik, als 'target' van haar verlatingsangst, het minste of geringste puntje van kritiek op haar of de relatie had/heb dan begon ze binnen no time te krijsen. Ze haalde/haalt er echt alles bij, ook zaken die al 100x besproken en afgehandeld waren. Maar nooit ingaan op waar ík een probleem van maakte...
Maar goed. Ik kan 't blijven uitleggen, verdedigen, uiteindelijk draait het maar om 1 persoon die moet kiezen wat ie doet op basis van wat ie heeft meegemaakt. En dat ben ik
lief bedoeld niet als kritiek
Ik ervaar het niet als kritiek hoor. Bovendien; opbouwende goed-bedoelde kritiek is niks mis mee, om jezelf eens vanuit een andere hoek te bekijken.
Uiteraard heb je een punt. Wat je mij mag verwijten is dat ik, uiteindelijk, naar haar toe fel terugreageer omdat ik slecht tegen onrecht kan. Dan word ik idd. fel, soms te fel.
Mijn stelling is dat zij, door haar verleden, extreme verlatingsangst heeft. Het lijkt wel alsof heel haar wezen ermee doordrenkt is. Ik heb 14 jaar behoorlijk intensief met d'r geleefd en als ik nu terugkijk, ook naar 't begin van de relatie, dan zie ik steeds meer voorbeelden. Ook hele kleine dingetjes.
In jaar 2, ongeveer, kreeg ik een nieuwe baan in R'dam. Ik herinnerde me van de week dat ze toen altijd al zat te miepen over de vrijdagmiddagborrels bij dat bedrijf. Soms ging ik daarheen, soms niet, ik plande dat ook nooit zo. Soms had ik dan na 'n halfuur er wel genoeg van en een enkele keer was 't gezellig en bleef ik 2 uur. Daar zat ze dus altijd over te miepen. Van die dingen als: 'je zei vanochtend dat je er geen zin in had en nou ga je ineens toch, hoe kan dat nou?' of 'je zou een uurtje blijven had je eerst gezegd'.
Nou kan ik me voorstellen dat als je een vent (of vrouw) hebt die voortdurend met vrienden ofzo, zonder haar, op stap is dat dat vervelend is maar in die tijd, we woonden net op een nieuwe plek, zonder kennissen/vrienden in de buurt, zat ik buiten 't werk vooral gewoon met haar thuis. Met 'n baby ook nog.
Het is net of ze intern al begint te flippen zodra ze ook maar een heel klein beetje 't gevoel heeft de controle over mij of de relatie te verliezen.
Als ik, als 'target' van haar verlatingsangst, het minste of geringste puntje van kritiek op haar of de relatie had/heb dan begon ze binnen no time te krijsen. Ze haalde/haalt er echt alles bij, ook zaken die al 100x besproken en afgehandeld waren. Maar nooit ingaan op waar ík een probleem van maakte...
Maar goed. Ik kan 't blijven uitleggen, verdedigen, uiteindelijk draait het maar om 1 persoon die moet kiezen wat ie doet op basis van wat ie heeft meegemaakt. En dat ben ik
dinsdag 27 maart 2012 om 14:28
@spraakwaterval, extreme verlatingsangst kan leiden tot een persoonlijkheidsstoornis. Of iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft zal uitgezocht moeten worden. Maar als ik zo de dingen lees over haar (ben geen psycholoog maar heb wel een psychologische achtergrond) dan zou dat wel een mogelijkheid kunnen zijn.
Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
dinsdag 27 maart 2012 om 14:34
Ik heb zelf ook een hels leven achter de rug.. dat geeft mijn nog niet het recht dat van andere er in mee te trekken in welke vorm dan ook.
ik moet er mee dealen en dat kan ik ook, ik ben exact het tegenovergestelde geworden dan ik heb meegemaakt als kind, in mijn jeugd en volwassen leven zowel "thuis"al mijn eerste exman. en dan mag je alles benoemen van mishandeling tot......
zeker is het verschrikkelijk als je het e.e.a. meegemaakt heb, maar ik had voor mezelf al heel jong besloten het heel anders aan te pakken.ik vond het te gemakkelijk ook zo te leven en andere mijn leven te laten leven en te laten bepalen. onder mom van ach ja ze weet niet beter!! now way.
Ik heb ook nog zoiets van eigen verantwoordelijkheid en zorgen dat je eigen kinderen het goed hebben.
ik kan wel rancuneus blijven, maar dat gun ik ze niet. oh en respect heb ik ook nog wel voor mijn "ouders" maar niet meer dan het feit dat ik besta. zonder hun was ik niet geweest.. maar dat is tevens alle respect die ze verdienen.
het is een keuze die je moet maken! wil ik leven of laat ik me leven door het verleden.
ik moet er mee dealen en dat kan ik ook, ik ben exact het tegenovergestelde geworden dan ik heb meegemaakt als kind, in mijn jeugd en volwassen leven zowel "thuis"al mijn eerste exman. en dan mag je alles benoemen van mishandeling tot......
zeker is het verschrikkelijk als je het e.e.a. meegemaakt heb, maar ik had voor mezelf al heel jong besloten het heel anders aan te pakken.ik vond het te gemakkelijk ook zo te leven en andere mijn leven te laten leven en te laten bepalen. onder mom van ach ja ze weet niet beter!! now way.
Ik heb ook nog zoiets van eigen verantwoordelijkheid en zorgen dat je eigen kinderen het goed hebben.
ik kan wel rancuneus blijven, maar dat gun ik ze niet. oh en respect heb ik ook nog wel voor mijn "ouders" maar niet meer dan het feit dat ik besta. zonder hun was ik niet geweest.. maar dat is tevens alle respect die ze verdienen.
het is een keuze die je moet maken! wil ik leven of laat ik me leven door het verleden.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 14:36
Ben zo ontzettend op, echt 0.0 energie vandaag. Herkennen jullie dat? Ik kan niets, elke stap lijkt wel te veel. Voel me dan ook slecht over mezelf, maar ik kan het echt niet. Zo ongelofelijk moe, zo verdrietig, zo op.... Gelukkig komt er een vriendin over 2 uur langs, moet ik verplicht even naar buiten en rondje lopen ofzo. Misschien moet ik er nu maar even aan toegeven en even in bed gaan liggen....
dinsdag 27 maart 2012 om 14:39
quote:gettingwise schreef op 27 maart 2012 @ 14:36:
Ben zo ontzettend op, echt 0.0 energie vandaag. Herkennen jullie dat? Ik kan niets, elke stap lijkt wel te veel. Voel me dan ook slecht over mezelf, maar ik kan het echt niet. Zo ongelofelijk moe, zo verdrietig, zo op.... Gelukkig komt er een vriendin over 2 uur langs, moet ik verplicht even naar buiten en rondje lopen ofzo. Misschien moet ik er nu maar even aan toegeven en even in bed gaan liggen....
Och meid en of ik dat herken pfff zwaar he!
ik heb ook echt dagen gehad waarvan ik echt dacht ik red het echt niet!! wat ik dan wel deed? kan ik je niet zeggen het ging voorbij in een roes!
ik zou niet in bed gaan liggen, verleiding is groot, maar zit je er vanacht mss mee.
gelukkig komt er zo iemand! kom op meid!! even volhouden.
liefs Pummie
Ben zo ontzettend op, echt 0.0 energie vandaag. Herkennen jullie dat? Ik kan niets, elke stap lijkt wel te veel. Voel me dan ook slecht over mezelf, maar ik kan het echt niet. Zo ongelofelijk moe, zo verdrietig, zo op.... Gelukkig komt er een vriendin over 2 uur langs, moet ik verplicht even naar buiten en rondje lopen ofzo. Misschien moet ik er nu maar even aan toegeven en even in bed gaan liggen....
Och meid en of ik dat herken pfff zwaar he!
ik heb ook echt dagen gehad waarvan ik echt dacht ik red het echt niet!! wat ik dan wel deed? kan ik je niet zeggen het ging voorbij in een roes!
ik zou niet in bed gaan liggen, verleiding is groot, maar zit je er vanacht mss mee.
gelukkig komt er zo iemand! kom op meid!! even volhouden.
liefs Pummie
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
dinsdag 27 maart 2012 om 14:45
Dank je Pum voor je lieve reactie. Ja heel erg zwaar. Lig nu net met m'n laptop in bed, maar misschien mezelf er toch maar uitslepen en wat opruimen en een wasje draaien. In ieder geval iets. Dankjewel!
Herken wel wat geschreven werd over verantwoordelijkheid voelen voor iemand anders zijn geluk. Mijn vriend, of naja ex dus, was ook heel gevoelig. Leek soms bijna wel zo dat als ik me goed voelde, hij zich ook voelde. Maar als ik dan een moeilijke periode had ging hij daar helemaal in mee. Hij kon me er niet uittrekken, maar werd ook verdrietig ofzo. Voelde soms zo'n druk, alsof het van mijn gemoedstoestand afhing of het goed ging tussen ons of niet. Terwijl ik hem andersom zo uit een mindere dag kon trekken door humor of hem mee naar buiten te slepen. Zucht. Maar toch mis ik hem vreselijk hoor....
Herken wel wat geschreven werd over verantwoordelijkheid voelen voor iemand anders zijn geluk. Mijn vriend, of naja ex dus, was ook heel gevoelig. Leek soms bijna wel zo dat als ik me goed voelde, hij zich ook voelde. Maar als ik dan een moeilijke periode had ging hij daar helemaal in mee. Hij kon me er niet uittrekken, maar werd ook verdrietig ofzo. Voelde soms zo'n druk, alsof het van mijn gemoedstoestand afhing of het goed ging tussen ons of niet. Terwijl ik hem andersom zo uit een mindere dag kon trekken door humor of hem mee naar buiten te slepen. Zucht. Maar toch mis ik hem vreselijk hoor....
dinsdag 27 maart 2012 om 14:46
quote:ochtendmens schreef op 27 maart 2012 @ 14:28:
@spraakwaterval, extreme verlatingsangst kan leiden tot een persoonlijkheidsstoornis. Of iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft zal uitgezocht moeten worden. Maar als ik zo de dingen lees over haar (ben geen psycholoog maar heb wel een psychologische achtergrond) dan zou dat wel een mogelijkheid kunnen zijn.
Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
Ik ben ook geen psycholoog maar heb me er wel behoorlijk in verdiept. Mede vanwege 't gedoe hier in 't verleden.
Ze heeft een paar explosies gehad die echt *bijna* psychotisch waren. Of mss. waren ze 't wel.
In januari voor 't laatst, althans, zo'n heftige. Ze is toen, na een heel gezellig samenzijn met een vriendin van ons naar eigen zeggen, achteraf, door zich 5 minuten 'buitengesloten' te hebben gevoeld midden in de nacht, stomdronken en zonder bril/lenzen (dan ziet ze bijna niks) in de auto gestapt en is een spekgladde polder in gereden. Godzijgedankt kwam ze na 10 minuten zonder schade terug.
Daarvoor heeft ze een ruit ingeschopt van een deur, brandende kaarsen over de vloer geschopt en mij proberen aan te vallen. Ze stormde op me af, liep tegen me aan en viel hard achterover.
Ze bleef liggen... ik en onze vriendin schrokken ons kapot. Pas toen ik haar probeerde omhoog te tillen begon ze weer te bewegen, was niks aan de hand.
Hier was uiteraard drank in het spel, da's natuurlijk wel een medeveroorzaker, drank versterkt het uiteraard.
Maar zelf zegt ze dus dat dat kwam doordat ze zich 5 minuten buitengesloten had gevoeld...
M.i. nogal een heftige reactie op je 5 minuten buitengesloten voelen.
Of haar psycholoog hierop uitkomt is nog maar de vraag. Mijn vrouw is heel goed in het afzwakken/verzwijgen van haar eigen gedrag en het aandikken/overdrijven van mijn gedrag... Na zo'n explosie, als ik haar daarover aan een vriendin hoor vertellen is het altijd: 'Hij deed zo lullig joh, schold me uit, dat ik maar moest oprotten'. Ze vertelt nooit wat er gebeurde voordat ik dat idd. uit pure frustratie riep... ik ben heus een heel redelijk persoon, echt, maar als iemand mij voortdurend dingen voor de voeten gooit, dingen die of niet waar zijn of sterk overdreven, dan ja, dan wil ik ook weleens fel worden in mijn bewoordingen.
Toen ik haar voor ze de 1e keer ging vroeg wat nou eigenlijk haar doel was met die therapie antwoordde ze: 'Omdat ik niet meer met jou kan omgaan, daar heb ik hulp bij nodig'.
Tsja. Niet bemoedigend dus, wat mij betreft.
@spraakwaterval, extreme verlatingsangst kan leiden tot een persoonlijkheidsstoornis. Of iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft zal uitgezocht moeten worden. Maar als ik zo de dingen lees over haar (ben geen psycholoog maar heb wel een psychologische achtergrond) dan zou dat wel een mogelijkheid kunnen zijn.
Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
Ik ben ook geen psycholoog maar heb me er wel behoorlijk in verdiept. Mede vanwege 't gedoe hier in 't verleden.
Ze heeft een paar explosies gehad die echt *bijna* psychotisch waren. Of mss. waren ze 't wel.
In januari voor 't laatst, althans, zo'n heftige. Ze is toen, na een heel gezellig samenzijn met een vriendin van ons naar eigen zeggen, achteraf, door zich 5 minuten 'buitengesloten' te hebben gevoeld midden in de nacht, stomdronken en zonder bril/lenzen (dan ziet ze bijna niks) in de auto gestapt en is een spekgladde polder in gereden. Godzijgedankt kwam ze na 10 minuten zonder schade terug.
Daarvoor heeft ze een ruit ingeschopt van een deur, brandende kaarsen over de vloer geschopt en mij proberen aan te vallen. Ze stormde op me af, liep tegen me aan en viel hard achterover.
Ze bleef liggen... ik en onze vriendin schrokken ons kapot. Pas toen ik haar probeerde omhoog te tillen begon ze weer te bewegen, was niks aan de hand.
Hier was uiteraard drank in het spel, da's natuurlijk wel een medeveroorzaker, drank versterkt het uiteraard.
Maar zelf zegt ze dus dat dat kwam doordat ze zich 5 minuten buitengesloten had gevoeld...
M.i. nogal een heftige reactie op je 5 minuten buitengesloten voelen.
Of haar psycholoog hierop uitkomt is nog maar de vraag. Mijn vrouw is heel goed in het afzwakken/verzwijgen van haar eigen gedrag en het aandikken/overdrijven van mijn gedrag... Na zo'n explosie, als ik haar daarover aan een vriendin hoor vertellen is het altijd: 'Hij deed zo lullig joh, schold me uit, dat ik maar moest oprotten'. Ze vertelt nooit wat er gebeurde voordat ik dat idd. uit pure frustratie riep... ik ben heus een heel redelijk persoon, echt, maar als iemand mij voortdurend dingen voor de voeten gooit, dingen die of niet waar zijn of sterk overdreven, dan ja, dan wil ik ook weleens fel worden in mijn bewoordingen.
Toen ik haar voor ze de 1e keer ging vroeg wat nou eigenlijk haar doel was met die therapie antwoordde ze: 'Omdat ik niet meer met jou kan omgaan, daar heb ik hulp bij nodig'.
Tsja. Niet bemoedigend dus, wat mij betreft.
dinsdag 27 maart 2012 om 14:59
quote:ochtendmens schreef op 27 maart 2012 @ 14:28:
als ik zo de dingen lees over haar (ben geen psycholoog maar heb wel een psychologische achtergrond) dan zou dat wel een mogelijkheid kunnen zijn.
Ik spraakwaterval maar ff door
Het is ook allemaal redelijk te verklaren. D'r vader en moeder zijn op vrij dramatische wijze gescheiden toen ze heel jong was. Haar moeder is toen, naar eigen zeggen, "gevlucht" met d'r kinderen.
D'r vader heeft zich na 30 jaar zuipen doodgedronken. D'r vader had vroeger, als hij weer eens een scharrel had, geen tijd voor d'r. Dan kreeg ze geen aandacht van 'm en mocht ze niet op bezoek bij 'm.
D'r moeder heeft 3 kinderen van 3 verschillende mannen.
Zolang ik haar moeder ken heb ik haar alleen maar horen praten over haar 'mannen' (incl. haar huidige man) als zijnde de grootste klootzakken die er bestaan. De vader van mijn vrouw's halfzus is een grote klootzak, mijn vrouw's vader is een klootzak. En de man waar ze nu al zo'n 30 jaar mee 'is' ('is' - ze slapen al 15 jaar apart enzo) is óók een klootzak.
En to top it off heeft die huidige man 25 jaar geleden incest gepleegd met de halfzus van mijn vrouw. En tot op de dag van vandaag mag ze daar met haar moeder niet over praten... 'daar heb jij niks mee te maken' is het dan. Zelfs vorig jaar nog, toen mijn vrouw met die kwestie zat en ze er met haar moeder graag eens over wilde praten.
quote:Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
Ze is zich bewust van al die dingen. Ze zegt dat ze die dingen verwerkt heeft, dat ze er klaar mee is. Ze gaf laatst aan daar 'hooguit af en toe nog een beetje last' te hebben.
Ik denk dat ze zichzelf dat inderdaad wijsgemaakt heeft. Dat ze 't voor zichzelf rationeel een plek heeft gegeven. Maar emotioneel/onbewust totaal niet.
Ik ben het helemaal met je eens dat je dit soort dingen bij jezelf voor 100% moet inzien en accepteren. Dat je dan pas verder kunt. Maar ik denk dus niet dat dat bij haar 't geval is.
Pffff. Nou hou ik echt ff op, ik blijf er zelf zo ook weer onnodig in hangen
als ik zo de dingen lees over haar (ben geen psycholoog maar heb wel een psychologische achtergrond) dan zou dat wel een mogelijkheid kunnen zijn.
Ik spraakwaterval maar ff door
Het is ook allemaal redelijk te verklaren. D'r vader en moeder zijn op vrij dramatische wijze gescheiden toen ze heel jong was. Haar moeder is toen, naar eigen zeggen, "gevlucht" met d'r kinderen.
D'r vader heeft zich na 30 jaar zuipen doodgedronken. D'r vader had vroeger, als hij weer eens een scharrel had, geen tijd voor d'r. Dan kreeg ze geen aandacht van 'm en mocht ze niet op bezoek bij 'm.
D'r moeder heeft 3 kinderen van 3 verschillende mannen.
Zolang ik haar moeder ken heb ik haar alleen maar horen praten over haar 'mannen' (incl. haar huidige man) als zijnde de grootste klootzakken die er bestaan. De vader van mijn vrouw's halfzus is een grote klootzak, mijn vrouw's vader is een klootzak. En de man waar ze nu al zo'n 30 jaar mee 'is' ('is' - ze slapen al 15 jaar apart enzo) is óók een klootzak.
En to top it off heeft die huidige man 25 jaar geleden incest gepleegd met de halfzus van mijn vrouw. En tot op de dag van vandaag mag ze daar met haar moeder niet over praten... 'daar heb jij niks mee te maken' is het dan. Zelfs vorig jaar nog, toen mijn vrouw met die kwestie zat en ze er met haar moeder graag eens over wilde praten.
quote:Pas als iemand het weet dat hij zoiets heeft, en dit ook accepteert dan kan er aan gewerkt worden. Ik hoop voor je dat ze, zoals jij al eerder zei, een goede, ervaren psychologe heeft, zij zal patronen zien in haar gedrag en die ook herkennen.....
Ze is zich bewust van al die dingen. Ze zegt dat ze die dingen verwerkt heeft, dat ze er klaar mee is. Ze gaf laatst aan daar 'hooguit af en toe nog een beetje last' te hebben.
Ik denk dat ze zichzelf dat inderdaad wijsgemaakt heeft. Dat ze 't voor zichzelf rationeel een plek heeft gegeven. Maar emotioneel/onbewust totaal niet.
Ik ben het helemaal met je eens dat je dit soort dingen bij jezelf voor 100% moet inzien en accepteren. Dat je dan pas verder kunt. Maar ik denk dus niet dat dat bij haar 't geval is.
Pffff. Nou hou ik echt ff op, ik blijf er zelf zo ook weer onnodig in hangen
dinsdag 27 maart 2012 om 15:00
Pffffffff heftig allemaal zeg, het zou heel goed kunnen dat ze echt even psychotisch is geweest, lees maar eens op de volgende site,
mens en samenleving.info.nu, kenmerken borderline.
Ze heeft een (in jouw ogen kleine, voor haar grote) trigger gekregen waardoor ze 'explodeerde'. Elke gebeurtenis heeft een gevolg, dat gevolg gebeurt doordat een persoon hierop reageert (welk gevoel roept dat op bij die persoon) dan krijg je een reactie.
Bij haar is er een onderliggende waarheid waar zij in gelooft maar dat ze zelf niet weet. (tenminste dat denk ik he....)
Tis inderdaad niet bemoedigend hoe ze zich opstelt tegen jou, hopelijk prikt de psychologe hier wel doorheen.
mens en samenleving.info.nu, kenmerken borderline.
Ze heeft een (in jouw ogen kleine, voor haar grote) trigger gekregen waardoor ze 'explodeerde'. Elke gebeurtenis heeft een gevolg, dat gevolg gebeurt doordat een persoon hierop reageert (welk gevoel roept dat op bij die persoon) dan krijg je een reactie.
Bij haar is er een onderliggende waarheid waar zij in gelooft maar dat ze zelf niet weet. (tenminste dat denk ik he....)
Tis inderdaad niet bemoedigend hoe ze zich opstelt tegen jou, hopelijk prikt de psychologe hier wel doorheen.
dinsdag 27 maart 2012 om 15:02
Praat maar rustig door hoor waterval, ik kan er ook wat van hi hi hi, je moet je ei toch kwijt of niet soms.
Maar zo te horen ben jij wel een heel positief persoon!
Ja als ik dat zo allemaal lees dan sluit ik me helemaal aan bij jou verklaring dat ze het rationeel wel op orde heeft maar emotioneel totaal niet.
Heel erg moeilijk om met zo iemand een relatie te hebben, slopend.....
Maar zo te horen ben jij wel een heel positief persoon!
Ja als ik dat zo allemaal lees dan sluit ik me helemaal aan bij jou verklaring dat ze het rationeel wel op orde heeft maar emotioneel totaal niet.
Heel erg moeilijk om met zo iemand een relatie te hebben, slopend.....
