Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
woensdag 28 maart 2012 om 16:20
Pfff, de redelijke bui is over. Voel me weer helemaal leeg, pfff! Zoveel onverwerkte emoties. Ben ook zo boos op hem, maar dat komt ook voort uit verdriet en machteloosheid denk ik.
Wat hij mij de afgelopen weken aan heeft gedaan..... Zo'n lange tijd van onzekerheid. 2 dagen nadat hij het uitmaakte wilde hij alweer praten. En als ik hem zag was hij wel lief voor me, maar steeds 'ik kan het niet meer'. Dat ik dan ook vroeg waarom we afspraken. Dat hij mij niet kwijt wilde en eruit wilde komen. Maar eigenlijk heeft hij nooit iets getoond dat hij eruit wilde komen. Alleen maar negatief, met geen enkele oplossing aankomen, mij niet willen zoenen, geen lieverd meer willen noemen.
Zo'n moeilijke tijd. Vorige week zondag zagen we elkaar nog, ik zat er echt zo doorheen. Toen hij thuis was belde hij me huilend op dat hij mij niet aan het lijntje wilde houden en tevens dat elkaar zien wat positiefs met hem deed. Maandag smste hij nog dat we over dingen moesten praten. Toen stilte.... Donderdag smsje dat hij veel nadacht en 's avonds een belletje dat het klaar was. Een belletje!!!! Ben daar zo boos over. Zelfs toen ik hem deze zondag sprak, vond hij dat nog steeds niet raar of fout. Op gegeven moment zei hij er wel sorry voor, maar had geen enkel gevoel dat hij het begreep.
HIj zei dat ie toen hij het in eerste instantie uitmaakte dat hij toen al afscheid had genomen. Maar andere kant zegt hij dat hij echt gevochten heeft die weken erna. Jaja, lekker tegenstrijdig. We hebben elkaar zelfs nog een aantal keer gezien erna! Hoe kon die keer dan afscheid zijn? Ik voel me zo genaaid, die weken hebben het uiterste van mij gevergd en ik had nog hoop. Maar eigenlijk had ik geen schijn van kans. En zo'n belletje. Op zo'n manier, dat zegt toch al dat hij het al afgesloten had? Shit hé, dan denk ik, was het de eerste keer maar definitief geweest, dan was ik alweer een paar weken verder geweest nu.
Pffff! Even frustraties eruit typen hoor, lucht even op! Net als wat tirusha zegt, schrijftherapie
Wat hij mij de afgelopen weken aan heeft gedaan..... Zo'n lange tijd van onzekerheid. 2 dagen nadat hij het uitmaakte wilde hij alweer praten. En als ik hem zag was hij wel lief voor me, maar steeds 'ik kan het niet meer'. Dat ik dan ook vroeg waarom we afspraken. Dat hij mij niet kwijt wilde en eruit wilde komen. Maar eigenlijk heeft hij nooit iets getoond dat hij eruit wilde komen. Alleen maar negatief, met geen enkele oplossing aankomen, mij niet willen zoenen, geen lieverd meer willen noemen.
Zo'n moeilijke tijd. Vorige week zondag zagen we elkaar nog, ik zat er echt zo doorheen. Toen hij thuis was belde hij me huilend op dat hij mij niet aan het lijntje wilde houden en tevens dat elkaar zien wat positiefs met hem deed. Maandag smste hij nog dat we over dingen moesten praten. Toen stilte.... Donderdag smsje dat hij veel nadacht en 's avonds een belletje dat het klaar was. Een belletje!!!! Ben daar zo boos over. Zelfs toen ik hem deze zondag sprak, vond hij dat nog steeds niet raar of fout. Op gegeven moment zei hij er wel sorry voor, maar had geen enkel gevoel dat hij het begreep.
HIj zei dat ie toen hij het in eerste instantie uitmaakte dat hij toen al afscheid had genomen. Maar andere kant zegt hij dat hij echt gevochten heeft die weken erna. Jaja, lekker tegenstrijdig. We hebben elkaar zelfs nog een aantal keer gezien erna! Hoe kon die keer dan afscheid zijn? Ik voel me zo genaaid, die weken hebben het uiterste van mij gevergd en ik had nog hoop. Maar eigenlijk had ik geen schijn van kans. En zo'n belletje. Op zo'n manier, dat zegt toch al dat hij het al afgesloten had? Shit hé, dan denk ik, was het de eerste keer maar definitief geweest, dan was ik alweer een paar weken verder geweest nu.
Pffff! Even frustraties eruit typen hoor, lucht even op! Net als wat tirusha zegt, schrijftherapie
woensdag 28 maart 2012 om 16:48
@ gettingwise
Heel herkenbaar dit, ik heb ook nog een tijdje hoop gehad hoor, het is net alsof ze dan te laf zijn om de knoop helemaal door te hakken. Jij bent actief bezig met redden wat er nog te redden valt en hij is eigenlijk al verder aan het kijken.
Via de telefoon ook. Pff.. meisje toch, ik wou echt dat ik iets kon zeggen wat verschil zou maken, maar alle clichés ken je al. Ik snap je woede en frustratie ook, het is onmacht, dat je het niet hebt kunnen redden, maar twijfel niet aan jezelf, jij hebt tot de laatste seconde alles gegeven en gedaan, jou valt geen verwijt te maken!
Schrijf hier maar lekker van je af, dat helpt. Je hoeft niets uit te leggen want we weten hoe het voelt. De één is wat verder in zijn verdriet dan de ander, maar we kunnen elkaar altijd steunen!
Knuffel meisje
Heel herkenbaar dit, ik heb ook nog een tijdje hoop gehad hoor, het is net alsof ze dan te laf zijn om de knoop helemaal door te hakken. Jij bent actief bezig met redden wat er nog te redden valt en hij is eigenlijk al verder aan het kijken.
Via de telefoon ook. Pff.. meisje toch, ik wou echt dat ik iets kon zeggen wat verschil zou maken, maar alle clichés ken je al. Ik snap je woede en frustratie ook, het is onmacht, dat je het niet hebt kunnen redden, maar twijfel niet aan jezelf, jij hebt tot de laatste seconde alles gegeven en gedaan, jou valt geen verwijt te maken!
Schrijf hier maar lekker van je af, dat helpt. Je hoeft niets uit te leggen want we weten hoe het voelt. De één is wat verder in zijn verdriet dan de ander, maar we kunnen elkaar altijd steunen!
Knuffel meisje
woensdag 28 maart 2012 om 18:10
Gisterenavond laat mailde ze me (van de keukentafel naar de woonkamer) dat we moesten praten over wat we nou willen. Ik antwoordde dat ik het gewoon niet wist. Weer een mail van haar, ik weer antwoorden. Enfin, in haar vierde mail zei ze dat ze wil scheiden.
Ik denk dan: dat had je toch in 1 zin in 1 mail kunnen zetten? Waarom zo omslachtig? Gedraai. Bah.
Later 's nachts dom gedaan... we zitten momenteel beiden thuis. Ze sliep in een ander bed vannacht. Uiteindelijk heb ik d'r gevraagd om gewoon samen in ons eigen bed te slapen. Ik heb d'r geknuffeld eenmaal samen in bed.
'S ochtends wist ze niet meer hoe ze in ons bed terecht was gekomen. Na nog wat geknuffel van mijn kant zei ze dat ze het niet kon, samen door. Als reden gaf ze op de afgelopen weken. Wat er allemaal gebeurd was, daarom kon ze niet met me verder.
Ik denk dan van: hallo, hoor je niet wat ik zeg, over het basisprobleem van de afgelopen ruim 10 jaar, wat ik vind dat het basisprobleem is en waarom ik niet met je verder wil? En dat als dat basisprobleem op één of andere manier opgelost zou kunnen worden ik wel verder wil, of in elk geval proberen?
Vervolgens kwam ze aan met: we kunnen ook van tafel en bed scheiden, da's een periode van max. 3 jaar waar je gaat kijken van hoe en wat (neem ik maar aan).
Gisterenavond stond voor haar vast dat ze wilde scheiden, stond letterlijk in d'r laatste e-mail.
Nou weer een scheiding van tafel en bed.
Met voor haar als reden: de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
Vorig jaar riep ze nog om de zoveel tijd dat de enige reden dat ze nog bij mij bleef was omdat ze niet wist hoe ze van me moest scheiden.
Waarom ziet ze het basisprobleem niet in?!? Waarom luistert ze überhaupt niet naar wat *ik* gezegd als reden van het niet-functioneren van ons huwelijk? En dat als dat verandert heel veel gevolg-problemen ofwel verdwijnen ofwel oplosbaar zijn?
In de afgelopen 3 maanden heeft zij het er überhaupt niet over gehad dat ze wegens dingen bij mij wil scheiden met bijbehorende redenen. Ze gebruikte dat alleen als verweer zo nu en dan als ik haar weer aanspraak op haar rare gedrag. Nu ook weer; ík heb de stekker er 2 weken geleden uitgetrokken omdat zij weigert in te zien wat ik vind wat het basisprobleem is.
Enige wat zij als reactie daarop doet is roepen dat zij wil scheiden wegens problemen die ik heb. En vanochtend was de reden de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
Ze draait de boel in feite compleet om en passeert geheel datgene wat ik het probleem vind, waarom ik niet meer met haar verder kan.
Nou ja, het was weer een rotdag al met al. Ik was vanmiddag weer zo moe, kon weer niet slapen, dus toch maar een oxazepam en ruim 2 uur geslapen.
Zwaar.
Ik denk dan: dat had je toch in 1 zin in 1 mail kunnen zetten? Waarom zo omslachtig? Gedraai. Bah.
Later 's nachts dom gedaan... we zitten momenteel beiden thuis. Ze sliep in een ander bed vannacht. Uiteindelijk heb ik d'r gevraagd om gewoon samen in ons eigen bed te slapen. Ik heb d'r geknuffeld eenmaal samen in bed.
'S ochtends wist ze niet meer hoe ze in ons bed terecht was gekomen. Na nog wat geknuffel van mijn kant zei ze dat ze het niet kon, samen door. Als reden gaf ze op de afgelopen weken. Wat er allemaal gebeurd was, daarom kon ze niet met me verder.
Ik denk dan van: hallo, hoor je niet wat ik zeg, over het basisprobleem van de afgelopen ruim 10 jaar, wat ik vind dat het basisprobleem is en waarom ik niet met je verder wil? En dat als dat basisprobleem op één of andere manier opgelost zou kunnen worden ik wel verder wil, of in elk geval proberen?
Vervolgens kwam ze aan met: we kunnen ook van tafel en bed scheiden, da's een periode van max. 3 jaar waar je gaat kijken van hoe en wat (neem ik maar aan).
Gisterenavond stond voor haar vast dat ze wilde scheiden, stond letterlijk in d'r laatste e-mail.
Nou weer een scheiding van tafel en bed.
Met voor haar als reden: de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
Vorig jaar riep ze nog om de zoveel tijd dat de enige reden dat ze nog bij mij bleef was omdat ze niet wist hoe ze van me moest scheiden.
Waarom ziet ze het basisprobleem niet in?!? Waarom luistert ze überhaupt niet naar wat *ik* gezegd als reden van het niet-functioneren van ons huwelijk? En dat als dat verandert heel veel gevolg-problemen ofwel verdwijnen ofwel oplosbaar zijn?
In de afgelopen 3 maanden heeft zij het er überhaupt niet over gehad dat ze wegens dingen bij mij wil scheiden met bijbehorende redenen. Ze gebruikte dat alleen als verweer zo nu en dan als ik haar weer aanspraak op haar rare gedrag. Nu ook weer; ík heb de stekker er 2 weken geleden uitgetrokken omdat zij weigert in te zien wat ik vind wat het basisprobleem is.
Enige wat zij als reactie daarop doet is roepen dat zij wil scheiden wegens problemen die ik heb. En vanochtend was de reden de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
Ze draait de boel in feite compleet om en passeert geheel datgene wat ik het probleem vind, waarom ik niet meer met haar verder kan.
Nou ja, het was weer een rotdag al met al. Ik was vanmiddag weer zo moe, kon weer niet slapen, dus toch maar een oxazepam en ruim 2 uur geslapen.
Zwaar.
woensdag 28 maart 2012 om 18:16
@spraakwaterval,
tja wat wil je zelf?? ik vind en denk.... maar dat is geheel mijn denkwijze, dat het allemaal te gemakkelijk is het allemaal op de geestelijke gezondheid te gooien. zoals je zelf al zei ze is niet helemaal gestoord hoor!
Het lijkt wel of ze zich beter voelt als jij je klote voelt... maar dat is mijn mening!
heel veel sterkte! dikke knuf en pas op met pammetjes!! is het niet waard uiteindelijk.
liefs Pummie
tja wat wil je zelf?? ik vind en denk.... maar dat is geheel mijn denkwijze, dat het allemaal te gemakkelijk is het allemaal op de geestelijke gezondheid te gooien. zoals je zelf al zei ze is niet helemaal gestoord hoor!
Het lijkt wel of ze zich beter voelt als jij je klote voelt... maar dat is mijn mening!
heel veel sterkte! dikke knuf en pas op met pammetjes!! is het niet waard uiteindelijk.
liefs Pummie
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
woensdag 28 maart 2012 om 18:27
Waarom ziet ze het basisprobleem niet in?!? Waarom luistert ze überhaupt niet naar wat *ik* gezegd als reden van het niet-functioneren van ons huwelijk? En dat als dat verandert heel veel gevolg-problemen ofwel verdwijnen ofwel oplosbaar zijn?
waarschijnlijk wil ze het basis probleem niet zien!! mss narcistische trekjes??
waarschijnlijk wil ze het basis probleem niet zien!! mss narcistische trekjes??
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
woensdag 28 maart 2012 om 20:15
Toch nog een klein lichtpuntje hier. Vriend van me belde net, hij woont nu samen met een huisgenoot in een antikraakwoning. Per oktober moet hij hier waarschijnlijk uit, die huisgenoot vertrekt dan naar Utrecht voor zijn studie dus hij is dan alleen. Of ik misschien mijn belofte wou nakomen. We hebben namelijk een jaar of 5 geleden afgesproken dat als we allebei vrijgezel mochten zijn of worden we dan zouden gaan samenwonen a la Will and Grace (hij is zo nicht als het maar kan)
Aangezien we nu vrijgezel zijn, leek het hem een goed idee om dit eens serieus te overwegen. Je hebt dan financieel wat meer ruimte en zit niet alleen in een huis.
Voor mij wel heel fijn, want het is niet te snel (zit nu net droog op die kamer of ik zou dan al weer weg moeten, heb ook een jaarcontract, nu zijn ze daar niet heel streng op, maar na een maand al opzeggen is natuurlijk wel een beetje te snel), het is ook niet zo ver weg dat ik het heel hypothetisch is en we houden nog mooi tijd over om samen te kijken wat we dan willen en hoe we bepaalde zaken gaan afspreken.
Volgende week dus een date met hem gepland om het door te spreken. Hondje kan ook gewoon mee (hij stelde zelfs voor hem uit te laten..)
Nou al wordt het niets dan is het toch fijn dat ik iets heb om naar uit te kijken en dat ik iets meer het gevoel heb hier niet opgesloten te zitten..
Aangezien we nu vrijgezel zijn, leek het hem een goed idee om dit eens serieus te overwegen. Je hebt dan financieel wat meer ruimte en zit niet alleen in een huis.
Voor mij wel heel fijn, want het is niet te snel (zit nu net droog op die kamer of ik zou dan al weer weg moeten, heb ook een jaarcontract, nu zijn ze daar niet heel streng op, maar na een maand al opzeggen is natuurlijk wel een beetje te snel), het is ook niet zo ver weg dat ik het heel hypothetisch is en we houden nog mooi tijd over om samen te kijken wat we dan willen en hoe we bepaalde zaken gaan afspreken.
Volgende week dus een date met hem gepland om het door te spreken. Hondje kan ook gewoon mee (hij stelde zelfs voor hem uit te laten..)
Nou al wordt het niets dan is het toch fijn dat ik iets heb om naar uit te kijken en dat ik iets meer het gevoel heb hier niet opgesloten te zitten..
woensdag 28 maart 2012 om 20:20
Meiden.....
Gesprek is meer dan goed gegaan..
Mag alles houden, huis, inrichting...alles
Ik heb nergens om gevraagd, maar heel veel gewonnen....
hij is huilend weggegaan, zn laatste woorden waren: ik zal van je blijven houden....
K heb ff n feestje in m,n uppie....
Karma comes around...en dit keer positief.!
eindelijk waardering voor alles wat ik gedaan heb, alle energie die ik in hem heb gestoken...zo vaak heb ik aan mezelf getwijfeld..dacht dat ik iets niet goed had gedaan...
eindelijk klaar om alles los te laten...
@Sartan: ja, daar hebben we n afspraak over gemaakt, alles zwart op wit.
Gesprek is meer dan goed gegaan..
Mag alles houden, huis, inrichting...alles
Ik heb nergens om gevraagd, maar heel veel gewonnen....
hij is huilend weggegaan, zn laatste woorden waren: ik zal van je blijven houden....
K heb ff n feestje in m,n uppie....
Karma comes around...en dit keer positief.!
eindelijk waardering voor alles wat ik gedaan heb, alle energie die ik in hem heb gestoken...zo vaak heb ik aan mezelf getwijfeld..dacht dat ik iets niet goed had gedaan...
eindelijk klaar om alles los te laten...
@Sartan: ja, daar hebben we n afspraak over gemaakt, alles zwart op wit.
woensdag 28 maart 2012 om 20:33
Spraakwaterval sorry dat ik even op een groffe manier binnenval maar waarom laat jij je zo piepelen door die vrouw? Zíj wil eerst scheiden dan weer niet dan weer wel. Je hoeft niet op haar te wachten sterker nog als ik jou was zou ik de knoop doorhakken en de scheiding doorzetten. Is niet leuk maar wel duidelijk vooral voor jou want op deze manier blijft eea in de lucht hangen, in het ergste geval jaren!!! Dat wil je toch niet!!!
NN, "gefeliciteerd" tja het is een beetje bitterzoet. Fijn dat je alles mag houden (zoals je dat zelf verwoord) leg je het ook vast op papier?!
Alle anderen: hang in there, 't wordt beter!!
NN, "gefeliciteerd" tja het is een beetje bitterzoet. Fijn dat je alles mag houden (zoals je dat zelf verwoord) leg je het ook vast op papier?!
Alle anderen: hang in there, 't wordt beter!!
woensdag 28 maart 2012 om 20:42
Spraakwaterval: ja, ik 'schrok' ook een beetje van je laatste berichten. Je was zo goed onderweg en lijkt nu weer terug bij af en beyond...
NN: Ik heb mijn ex uitgekocht en gezegd dat hij maar moest zeggen wat hij van het meubilair mee wilde nemen. Kreeg ik maanden later een mail dat hij een 'vergoeding' wilde voor de meubelen die hij niet meegenomen had. De groeten. Ik heb teruggemaild toen dat hij nog steeds in redelijkheid en overleg mee kon nemen wat hij wilde. Hij wou gewoon (nog meer) geld zien natuurlijk. Terwijl hij al 60.000 euro cash gevangen had in een slechte woningmarkt en geen PA hoefde te betalen. Ik heb wél even gewacht (een paar jaar) met het schuren van de teakhouten tuinbank.. Zo'n kloteklus doe je niet als de bank daarna alsnog verdwijnt naar ex en nieuw grootje... (En ik weet zeker dat nieuw lekker ding niet op mijn meubilair wilde zitten; het ging puur om geld! )
NN: Ik heb mijn ex uitgekocht en gezegd dat hij maar moest zeggen wat hij van het meubilair mee wilde nemen. Kreeg ik maanden later een mail dat hij een 'vergoeding' wilde voor de meubelen die hij niet meegenomen had. De groeten. Ik heb teruggemaild toen dat hij nog steeds in redelijkheid en overleg mee kon nemen wat hij wilde. Hij wou gewoon (nog meer) geld zien natuurlijk. Terwijl hij al 60.000 euro cash gevangen had in een slechte woningmarkt en geen PA hoefde te betalen. Ik heb wél even gewacht (een paar jaar) met het schuren van de teakhouten tuinbank.. Zo'n kloteklus doe je niet als de bank daarna alsnog verdwijnt naar ex en nieuw grootje... (En ik weet zeker dat nieuw lekker ding niet op mijn meubilair wilde zitten; het ging puur om geld! )
woensdag 28 maart 2012 om 20:55
quote:gianna schreef op 28 maart 2012 @ 20:42:
Spraakwaterval: ja, ik 'schrok' ook een beetje van je laatste berichten. Je was zo goed onderweg en lijkt nu weer terug bij af en beyond...
NN: Ik heb mijn ex uitgekocht en gezegd dat hij maar moest zeggen wat hij van het meubilair mee wilde nemen. Kreeg ik maanden later een mail dat hij een 'vergoeding' wilde voor de meubelen die hij niet meegenomen had. De groeten. Ik heb teruggemaild toen dat hij nog steeds in redelijkheid en overleg mee kon nemen wat hij wilde. Hij wou gewoon (nog meer) geld zien natuurlijk. Terwijl hij al 60.000 euro cash gevangen had in een slechte woningmarkt en geen PA hoefde te betalen. Ik heb wél even gewacht (een paar jaar) met het schuren van de teakhouten tuinbank.. Zo'n kloteklus doe je niet als de bank daarna alsnog verdwijnt naar ex en nieuw grootje... (En ik weet zeker dat nieuw lekker ding niet op mijn meubilair wilde zitten; het ging puur om geld! )
Nee... ik zei ook: de auto moet nr garage, maar ik breng hem niet heen als ik m niet kan/mag houden...
Alles komt zwart op wit... en hij weet dat ik iets betaal voor de spullen, maar nooit veel...zou niet weten waarvan he, ben n student
Spraakwaterval: ja, ik 'schrok' ook een beetje van je laatste berichten. Je was zo goed onderweg en lijkt nu weer terug bij af en beyond...
NN: Ik heb mijn ex uitgekocht en gezegd dat hij maar moest zeggen wat hij van het meubilair mee wilde nemen. Kreeg ik maanden later een mail dat hij een 'vergoeding' wilde voor de meubelen die hij niet meegenomen had. De groeten. Ik heb teruggemaild toen dat hij nog steeds in redelijkheid en overleg mee kon nemen wat hij wilde. Hij wou gewoon (nog meer) geld zien natuurlijk. Terwijl hij al 60.000 euro cash gevangen had in een slechte woningmarkt en geen PA hoefde te betalen. Ik heb wél even gewacht (een paar jaar) met het schuren van de teakhouten tuinbank.. Zo'n kloteklus doe je niet als de bank daarna alsnog verdwijnt naar ex en nieuw grootje... (En ik weet zeker dat nieuw lekker ding niet op mijn meubilair wilde zitten; het ging puur om geld! )
Nee... ik zei ook: de auto moet nr garage, maar ik breng hem niet heen als ik m niet kan/mag houden...
Alles komt zwart op wit... en hij weet dat ik iets betaal voor de spullen, maar nooit veel...zou niet weten waarvan he, ben n student
woensdag 28 maart 2012 om 23:16
quote:kunstje schreef op 28 maart 2012 @ 12:30:
[...]
Jouw IT is werkelijk de grootste eikel waarover ik hier gehoord heb. Dat je hier een issue van maakt!! Natuurlijk. Maar hij krijgt zijn trekken nog wel thuis. En jij, jij gaat het helemaal maken. Blijf inderdaad de verstandigste (kan niet moeilijk zijn met zo'n sukkel), en ga verder met je eigen leven en je kids. Je gaat hartstikke goed. En wraak is misschien niet goed, maar leedvermaak mag je best hebben. Heel menselijk.
Zo herkenbaar Problemo!!!! Hier vandaag weer een 4-jarig meisje in tranen, mist papa. Hem bellen (en dit al een paar dagen) maar hij belt niet terug ..... Vanavond even kijken of ze al sliep, had ze haar gordijn open gedaan en stond naar buiten te turen, te wachten tot papa terug belde
. Zij in tranen, ik in tranen, wat ben ik dan boos! Maar tegenover haar: papa is vast nog aan het werken, hij belt misschien morgen wel, dat breekt m'n hart ...
Ook op vragen over de alimentatie reageert hij niet, wilde het zo graag afhandelen zonder advocaat, loop al twee maanden op mijn tenen om het 'vriendelijke en gezellig' te houden, voor de kids .... Nu al mijn spaarcenten op, hij gaat een weekendje naar Luxemburg met vrienden, belt de kids niet, en heeft geen geld voor alimentatie!
Ben bang dat het toch advocaat gaat worden
Voor iedereen hier: zet hem op! we hebben het nu zwaar, maar het wordt beter, we zijn van die 'piep' af! Het is nu even moeilijk, maar het zonnetje zal ook voor ons weer gaan schijnen!!!!
[...]
Jouw IT is werkelijk de grootste eikel waarover ik hier gehoord heb. Dat je hier een issue van maakt!! Natuurlijk. Maar hij krijgt zijn trekken nog wel thuis. En jij, jij gaat het helemaal maken. Blijf inderdaad de verstandigste (kan niet moeilijk zijn met zo'n sukkel), en ga verder met je eigen leven en je kids. Je gaat hartstikke goed. En wraak is misschien niet goed, maar leedvermaak mag je best hebben. Heel menselijk.
Zo herkenbaar Problemo!!!! Hier vandaag weer een 4-jarig meisje in tranen, mist papa. Hem bellen (en dit al een paar dagen) maar hij belt niet terug ..... Vanavond even kijken of ze al sliep, had ze haar gordijn open gedaan en stond naar buiten te turen, te wachten tot papa terug belde
. Zij in tranen, ik in tranen, wat ben ik dan boos! Maar tegenover haar: papa is vast nog aan het werken, hij belt misschien morgen wel, dat breekt m'n hart ...Ook op vragen over de alimentatie reageert hij niet, wilde het zo graag afhandelen zonder advocaat, loop al twee maanden op mijn tenen om het 'vriendelijke en gezellig' te houden, voor de kids .... Nu al mijn spaarcenten op, hij gaat een weekendje naar Luxemburg met vrienden, belt de kids niet, en heeft geen geld voor alimentatie!
Ben bang dat het toch advocaat gaat worden
Voor iedereen hier: zet hem op! we hebben het nu zwaar, maar het wordt beter, we zijn van die 'piep' af! Het is nu even moeilijk, maar het zonnetje zal ook voor ons weer gaan schijnen!!!!
woensdag 28 maart 2012 om 23:35
Bedankt Tirusha voor je lieve woorden, het is echt fijn ze te lezen! Ook al weet ik die dingen, toch is het fijn als het gezegd wordt. Lief. En het klopt helemaal ook wat je zegt, zelf niet die knoop door durven hakken....
Jeetje Spraakwaterval, wat heftig voor je. Klinkt wel een beetje herkenbaar. Hij liep bij mij ook om het eigenlijke probleem heen, wat ik al vaak aangekaart had. Ook als reden uiteindelijk, dat hij het allemaal niet meer kon pfff.
Hij draaide steeds de boel om ook, als ik ergens mee zat of er een probleem was hadden we het uiteindelijk over hoe moeilijk hij het had met zulke dingen en zware gesprekken en niet meer over waar ik mee zat. Weet dat hij geen kwade intenties had ofzo, maar hij ziet het zelf allemaal niet in, dat frustreerde me het meest. Misschien ook wel narcistische trekjes ja. Of in ieder geval een gebrek aan inlevingsvermogen.
Sterkte allemaal, hoop dat jullie een beetje kunnen slapen vannacht!
Jeetje Spraakwaterval, wat heftig voor je. Klinkt wel een beetje herkenbaar. Hij liep bij mij ook om het eigenlijke probleem heen, wat ik al vaak aangekaart had. Ook als reden uiteindelijk, dat hij het allemaal niet meer kon pfff.
Hij draaide steeds de boel om ook, als ik ergens mee zat of er een probleem was hadden we het uiteindelijk over hoe moeilijk hij het had met zulke dingen en zware gesprekken en niet meer over waar ik mee zat. Weet dat hij geen kwade intenties had ofzo, maar hij ziet het zelf allemaal niet in, dat frustreerde me het meest. Misschien ook wel narcistische trekjes ja. Of in ieder geval een gebrek aan inlevingsvermogen.
Sterkte allemaal, hoop dat jullie een beetje kunnen slapen vannacht!
woensdag 28 maart 2012 om 23:47
woensdag 28 maart 2012 om 23:57
quote:gettingwise schreef op 28 maart 2012 @ 23:49:
Pfff Cazomi, veel sterkte! Jemig, wat een heftige situatie en wat ontzettend egoistisch van hem zeg, onvoorstelbaar. Hou je taai meid, veel sterkte!
Thanx Gettingwise, ik kan het ook nog steeds niet begrijpen, en dan zie ik die twee prachtige kids van 2 en net 4 jaar oud! Hoe kan hij hier zo mee omgaan, dit is het meest waardevolle wat hij ooit zal hebben (kan toch niet anders?), snap het echt niet ....
Maar zo heeft iedereen hier zijn 'onbegrip'! Hoe kan iemand na zoveel jaar (bij ons twaalf) ineens zo anders zijn en doen. Ik snap het nog steeds niet
Pfff Cazomi, veel sterkte! Jemig, wat een heftige situatie en wat ontzettend egoistisch van hem zeg, onvoorstelbaar. Hou je taai meid, veel sterkte!
Thanx Gettingwise, ik kan het ook nog steeds niet begrijpen, en dan zie ik die twee prachtige kids van 2 en net 4 jaar oud! Hoe kan hij hier zo mee omgaan, dit is het meest waardevolle wat hij ooit zal hebben (kan toch niet anders?), snap het echt niet ....
Maar zo heeft iedereen hier zijn 'onbegrip'! Hoe kan iemand na zoveel jaar (bij ons twaalf) ineens zo anders zijn en doen. Ik snap het nog steeds niet
donderdag 29 maart 2012 om 03:44
Redelijk gesprek gehad vanavond, zowaar.
Ik vermoed dat ze nog steeds zelf niet bewust is van heel veel van haar gedrag. Een beetje wel, maar verre van helemaal. Ze heeft dus in hoge mate niet door wat ze precies doet.
Ik heb haar wel met klem verzocht, onder het mom van: doe het dan voor mij, voor ons huwelijk, voor de kinderen, om dit wel duidelijk bij de psycholoog aan te kaarten. Om te vertellen hoe ik het zie. D'r psych gaat dan hopelijk vragen stellen in die richting en wie weet komt er dan wat naar los.
Hopelijk gaan ze samen in elk geval de situatie vroeger thuis doorspreken. Ik geloof heilig in de theorie dat je als klein kind bepaalde omstandigheden meemaakt je die zelf later in het leven doortrekt in je eigen gedrag.
Haar moeder beschouwt mannen (vooral de mannen waar ze zelf mee geweest en zelfs nu nog mee is) allemaal als klootzakken. Dat zegt ze zelfs nu geregeld nog.
Mss. heeft ze dat onbewust, als kind, aangeleerd gekregen en handelt dus vanuit dat onbewuste aangeleerde gedrag.
Dit is geen onbekend principe in de psychologie dus wellicht dat d'r psych hier een vinger achter kan krijgen om vervolgens mijn vrouw te doen inzien wat ze al dan niet bewust doet.
Enne, over wat ik wil: ik wil haar zonder dat rotte stuk.
Daar ben ik toch de laatste 2 a 3 weken op uitgekomen, na de tijd dat ik eigenlijk voor 99% zeker wist dat ik wilde scheiden. Je gaat na zo'n beslissing (nou ja; zo goed als beslissingen) toch weer anders denken blijkbaar. Je gaat dan mss. toch iets scherper de positieve kanten waarderen, als je beseft dat je die zo goed als zeker kwijt gaat raken, op eigen initiatief.
Over de pammetjes: don't worry, ik heb dat spul in crisistijd al een 2 of 3 keer (met ruime tussenpozes) voorgeschreven gehad en ik kan daar wel mee omgaan. Het is weliswaar chemische troep, het is het enige middel wat mijn (gestreste) lijf kan ontspannen en alleen dat helpt me al om b.v. te kunnen slapen of om me iets rustiger te voelen. Iets natuurlijks als valeriaan doet bij mij te weinig, ik merk daar eigenlijk niks van.
Slaapschema ligt wel ff in de war van al 't gedoe! Komt ook wel weer goed.
Ik vermoed dat ze nog steeds zelf niet bewust is van heel veel van haar gedrag. Een beetje wel, maar verre van helemaal. Ze heeft dus in hoge mate niet door wat ze precies doet.
Ik heb haar wel met klem verzocht, onder het mom van: doe het dan voor mij, voor ons huwelijk, voor de kinderen, om dit wel duidelijk bij de psycholoog aan te kaarten. Om te vertellen hoe ik het zie. D'r psych gaat dan hopelijk vragen stellen in die richting en wie weet komt er dan wat naar los.
Hopelijk gaan ze samen in elk geval de situatie vroeger thuis doorspreken. Ik geloof heilig in de theorie dat je als klein kind bepaalde omstandigheden meemaakt je die zelf later in het leven doortrekt in je eigen gedrag.
Haar moeder beschouwt mannen (vooral de mannen waar ze zelf mee geweest en zelfs nu nog mee is) allemaal als klootzakken. Dat zegt ze zelfs nu geregeld nog.
Mss. heeft ze dat onbewust, als kind, aangeleerd gekregen en handelt dus vanuit dat onbewuste aangeleerde gedrag.
Dit is geen onbekend principe in de psychologie dus wellicht dat d'r psych hier een vinger achter kan krijgen om vervolgens mijn vrouw te doen inzien wat ze al dan niet bewust doet.
Enne, over wat ik wil: ik wil haar zonder dat rotte stuk.
Daar ben ik toch de laatste 2 a 3 weken op uitgekomen, na de tijd dat ik eigenlijk voor 99% zeker wist dat ik wilde scheiden. Je gaat na zo'n beslissing (nou ja; zo goed als beslissingen) toch weer anders denken blijkbaar. Je gaat dan mss. toch iets scherper de positieve kanten waarderen, als je beseft dat je die zo goed als zeker kwijt gaat raken, op eigen initiatief.
Over de pammetjes: don't worry, ik heb dat spul in crisistijd al een 2 of 3 keer (met ruime tussenpozes) voorgeschreven gehad en ik kan daar wel mee omgaan. Het is weliswaar chemische troep, het is het enige middel wat mijn (gestreste) lijf kan ontspannen en alleen dat helpt me al om b.v. te kunnen slapen of om me iets rustiger te voelen. Iets natuurlijks als valeriaan doet bij mij te weinig, ik merk daar eigenlijk niks van.
Slaapschema ligt wel ff in de war van al 't gedoe! Komt ook wel weer goed.
donderdag 29 maart 2012 om 07:08
quote:sartan schreef op 28 maart 2012 @ 20:33:
Je hoeft niet op haar te wachten sterker nog als ik jou was zou ik de knoop doorhakken en de scheiding doorzetten. Is niet leuk maar wel duidelijk vooral voor jou want op deze manier blijft eea in de lucht hangen, in het ergste geval jaren!!! Dat wil je toch niet!!!
Tsja. Het is gewoon zo moeilijk. Er is nog houden van, er waren ondanks alles toch nog leuke momenten. Er zijn 2 kids.
Als je zelf zo dicht hebt gestaan bij het omzetten van de knop (scheiding daadwerkelijk initiëren), wat ik stond de afgelopen weken, dan ga je toch weer heel hard denken. Terugdenken, met 'n boel mensen praten, hier schrijven, weer denken.
Zeker op de momenten dat je apart, in enige rust, kunt nadenken. Terwijl die ander, die er altijd was, er niet bij is.
We hebben gisterenavond dus een vrij redelijk gesprek gevoerd. Af en toe dreigde dat wel weer te ontsporen maar al met al vrij redelijk. Ze is nu in therapie dus, bij eentje waarvan ik weet (we zijn samen een aantal keer bij haar geweest) dat die toen in elk geval vrij snel door haar heen prikte over iets in het verleden van mijn vrouw. Hele oude pijn. Over iets wat *ik* al veel eerder gezegd had, maar mij geloofde ze nooit. Althans, ze liet dan niet blijken hoe erg die pijn was. Bij die peut barste ze in snikken uit.
Als ze daadwerkelijk van plan is om de issues die ik bij haar zie daar voor te leggen dan zou het best eens kunnen dat die peut de juiste vragen gaat stellen.
Als ze vertelt dat we op dit moment weer samen zijn en toch weer praten komt het er misschien van dat ik een keer mijn verhaal, mijn visie/ideëen kan komen vertellen. Misschien dat dat haar dan ook weer wat extra handvatten kan geven om mijn vrouw verder te helpen.
Bottom line: ik wil d'r eigenlijk niet kwijt. Ik wil uiteraard wel dat we iets aan die explosies gaan proberen te doen. Via therapie. Zij alleen, ik mss. ook wel alleen maar op enig moment ook samen.
Zijzelf geeft wat nu gemengde signalen af. Ze is nog erg boos over de afgelopen weken. Ze weet zelf nog niet of dat teveel kapot heeft gemaakt voor haar. Zij heeft natuurlijk net als ik ook aan de "uitknop" zitten morrelen de afgelopen weken. Ik weet inmiddels dat dat behoorlijk verwarrend is. De ene keer denk je dan: het gaat gewoon niet meer, het moet stoppen, maar de volgende keer twijfel je toch.
Ze wilde in ieder geval gisterenavond toen ze naar bed ging dat ik meeging om d'r vast te houden.
Het blijft allemaal moeilijk!
Je hoeft niet op haar te wachten sterker nog als ik jou was zou ik de knoop doorhakken en de scheiding doorzetten. Is niet leuk maar wel duidelijk vooral voor jou want op deze manier blijft eea in de lucht hangen, in het ergste geval jaren!!! Dat wil je toch niet!!!
Tsja. Het is gewoon zo moeilijk. Er is nog houden van, er waren ondanks alles toch nog leuke momenten. Er zijn 2 kids.
Als je zelf zo dicht hebt gestaan bij het omzetten van de knop (scheiding daadwerkelijk initiëren), wat ik stond de afgelopen weken, dan ga je toch weer heel hard denken. Terugdenken, met 'n boel mensen praten, hier schrijven, weer denken.
Zeker op de momenten dat je apart, in enige rust, kunt nadenken. Terwijl die ander, die er altijd was, er niet bij is.
We hebben gisterenavond dus een vrij redelijk gesprek gevoerd. Af en toe dreigde dat wel weer te ontsporen maar al met al vrij redelijk. Ze is nu in therapie dus, bij eentje waarvan ik weet (we zijn samen een aantal keer bij haar geweest) dat die toen in elk geval vrij snel door haar heen prikte over iets in het verleden van mijn vrouw. Hele oude pijn. Over iets wat *ik* al veel eerder gezegd had, maar mij geloofde ze nooit. Althans, ze liet dan niet blijken hoe erg die pijn was. Bij die peut barste ze in snikken uit.
Als ze daadwerkelijk van plan is om de issues die ik bij haar zie daar voor te leggen dan zou het best eens kunnen dat die peut de juiste vragen gaat stellen.
Als ze vertelt dat we op dit moment weer samen zijn en toch weer praten komt het er misschien van dat ik een keer mijn verhaal, mijn visie/ideëen kan komen vertellen. Misschien dat dat haar dan ook weer wat extra handvatten kan geven om mijn vrouw verder te helpen.
Bottom line: ik wil d'r eigenlijk niet kwijt. Ik wil uiteraard wel dat we iets aan die explosies gaan proberen te doen. Via therapie. Zij alleen, ik mss. ook wel alleen maar op enig moment ook samen.
Zijzelf geeft wat nu gemengde signalen af. Ze is nog erg boos over de afgelopen weken. Ze weet zelf nog niet of dat teveel kapot heeft gemaakt voor haar. Zij heeft natuurlijk net als ik ook aan de "uitknop" zitten morrelen de afgelopen weken. Ik weet inmiddels dat dat behoorlijk verwarrend is. De ene keer denk je dan: het gaat gewoon niet meer, het moet stoppen, maar de volgende keer twijfel je toch.
Ze wilde in ieder geval gisterenavond toen ze naar bed ging dat ik meeging om d'r vast te houden.
Het blijft allemaal moeilijk!
donderdag 29 maart 2012 om 07:20
@spraakwaterval, ik snap dat je er vreselijk moeite mee hebt. Ik ben zelf degene geweest die de stekker eruit getrokken heeft (om maar in kabinetstermen te blijven vandaag) Ik ben bang dat je zwaar in ontkenning bent en dat je je moeite steekt in iets dat al lang dood en begraven is. Ik hoop voor je dat het niet waar is maar ik ben bang van wel. Toch veel succes toegewenst.
donderdag 29 maart 2012 om 07:26
quote:sartan schreef op 29 maart 2012 @ 07:20:
@spraakwaterval, ik snap dat je er vreselijk moeite mee hebt. Ik ben zelf degene geweest die de stekker eruit getrokken heeft (om maar in kabinetstermen te blijven vandaag) Ik ben bang dat je zwaar in ontkenning bent en dat je je moeite steekt in iets dat al lang dood en begraven is. Ik hoop voor je dat het niet waar is maar ik ben bang van wel. Toch veel succes toegewenst.ik sluit me hierbij aan!
@spraakwaterval, ik snap dat je er vreselijk moeite mee hebt. Ik ben zelf degene geweest die de stekker eruit getrokken heeft (om maar in kabinetstermen te blijven vandaag) Ik ben bang dat je zwaar in ontkenning bent en dat je je moeite steekt in iets dat al lang dood en begraven is. Ik hoop voor je dat het niet waar is maar ik ben bang van wel. Toch veel succes toegewenst.ik sluit me hierbij aan!
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
donderdag 29 maart 2012 om 08:27
quote:sartan schreef op 29 maart 2012 @ 07:20:
Ik ben bang dat je zwaar in ontkenning bent en dat je je moeite steekt in iets dat al lang dood en begraven is. Ik hoop voor je dat het niet waar is maar ik ben bang van wel. Toch veel succes toegewenst.Thx. Ik weet 't ook wel hoor, ergens. Maar ja. Je moet zo ontzettend veel 'weggooien'... erg lastig.
Ik ben bang dat je zwaar in ontkenning bent en dat je je moeite steekt in iets dat al lang dood en begraven is. Ik hoop voor je dat het niet waar is maar ik ben bang van wel. Toch veel succes toegewenst.Thx. Ik weet 't ook wel hoor, ergens. Maar ja. Je moet zo ontzettend veel 'weggooien'... erg lastig.
donderdag 29 maart 2012 om 09:24
Zucht.... Meneer was enkele dagen naar het buitenland voor werk en toch had ik wel verwacht weer iets te horen nu hij weer terug is. Heel irritant, ga het dan heel persoonlijk nemen; zie je wel, hij mist mij totaal niet. het interesseert hem helemaal niets. Soms lijkt het alsof het niet echt was. Volgens hem wel en hield hij superveel van mij. Maar tja, hij heeft er niet bepaald naar gehandeld he, door met mij te kappen.....
Vind het supersupermoeilijk om hem los te laten, we waren zo ontzettend close. Niet weten wat hij denkt, wat hij aan het doen is. Zo zwaar! Probeer me sterk te houden hoor, zoek nog steeds geen contact, maar voelt allemaal zo tegennatuurlijk dit. Pffff, het liefst zou ik toch nog steeds willen dat hij vanmiddag voor m'n deur zou staan, me zou vasthouden en zeggen dat alles goed komt. Maar dat gaat nooit gebeuren, snik.
Sterkte iedereen vandaag weer!
Vind het supersupermoeilijk om hem los te laten, we waren zo ontzettend close. Niet weten wat hij denkt, wat hij aan het doen is. Zo zwaar! Probeer me sterk te houden hoor, zoek nog steeds geen contact, maar voelt allemaal zo tegennatuurlijk dit. Pffff, het liefst zou ik toch nog steeds willen dat hij vanmiddag voor m'n deur zou staan, me zou vasthouden en zeggen dat alles goed komt. Maar dat gaat nooit gebeuren, snik.
Sterkte iedereen vandaag weer!
donderdag 29 maart 2012 om 11:27
Spraak, ik werk als therapeut in de GGZ en ben gewend om de hele dag dingen genuanceerd, vragend en zonder invullen te brengen, maar nu knal ik hem er maar even gewoon uit het hart in; Die vrouw doet jou geen goed.
Lekker belangrijk (voor haar) wat JOUW kern van het verhaal is, dat is al heel lang niet meer haar zorg, zo te lezen.
Zij gaat jou niet (meer) gelukkig maken.
Ben je alsjeblieft zuinig op jezelf? (of klink ik nu als je moeder )
Lekker belangrijk (voor haar) wat JOUW kern van het verhaal is, dat is al heel lang niet meer haar zorg, zo te lezen.
Zij gaat jou niet (meer) gelukkig maken.
Ben je alsjeblieft zuinig op jezelf? (of klink ik nu als je moeder )
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
