Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
donderdag 29 maart 2012 om 11:51
quote:very__cherry schreef op 29 maart 2012 @ 11:27:
Spraak, ik werk als therapeut in de GGZ en ben gewend om de hele dag dingen genuanceerd, vragend en zonder invullen te brengen, maar nu knal ik hem er maar even gewoon uit het hart in; Die vrouw doet jou geen goed.
Ze hebben mij altijd geleerd dat een therapeut nooit op basis van 1 kant van het verhaal een "diagnose" mag stellen
Kijk; het is mij allang duidelijk dat zij de dingen uit haar verleden nooit daadwerkelijk, rationeel én emotioneel, verwerkt heeft. Ze is er nooit voor in therapie geweest, nooit echt.
Ze heeft nu in elk geval voor zichzelf besloten in individuele therapie te gaan omdat ze wel merkt dat ze het een beetje moeilijk heeft. Met zichzelf en met mij. Dat maakt de situatie van de afgelopen weken uiteraard nog eens extra duidelijk.
Ik ben gewoon nieuwsgierig wat er gebeurt in die therapie als ze bereid is mijn kijk op de zaak daar ter sprake te brengen. En dat lijkt ze nu van plan.
We hebben samen al eens bij deze psych gezeten en destijds wist die in no time een hele pijnlijke plek te raken bij haar. In die zin is die psych dus wel goed.
Onze makke met die therapie samen is dat we 't naast de explosies ook vrij makkelijk weer heel gezellig kunnen hebben en dat we mss. ook wat laks zijn. Zo van: och, 't loopt wel weer, stop maar met die therapie.
Het is nu voor beiden wel duidelijk dat d't ge-therapie-t moet worden. En niet heel even. Dat gaf ze gisteren ook aan, over haar individuele therapie.
Al met al wil ik dat op zijn minst een kans geven, na een paar weken van het overdenken vanuit het perspectief van: dit is 't einde, nu is 't over.
quote:Ben je alsjeblieft zuinig op jezelf? (of klink ik nu als je moeder )
Hahaha. Nee hoor, mijn moeder zegt echt hele andere dingen.
Ik hou mezelf wel in de gaten, heb ook een paar waardevolle hulplijntjes die me in de gaten houden, dat scheelt ook.
Maar evengoed bedankt voor je mening hoor, ik hoor graag veel kanten van een moeilijke medaille.
Spraak, ik werk als therapeut in de GGZ en ben gewend om de hele dag dingen genuanceerd, vragend en zonder invullen te brengen, maar nu knal ik hem er maar even gewoon uit het hart in; Die vrouw doet jou geen goed.
Ze hebben mij altijd geleerd dat een therapeut nooit op basis van 1 kant van het verhaal een "diagnose" mag stellen
Kijk; het is mij allang duidelijk dat zij de dingen uit haar verleden nooit daadwerkelijk, rationeel én emotioneel, verwerkt heeft. Ze is er nooit voor in therapie geweest, nooit echt.
Ze heeft nu in elk geval voor zichzelf besloten in individuele therapie te gaan omdat ze wel merkt dat ze het een beetje moeilijk heeft. Met zichzelf en met mij. Dat maakt de situatie van de afgelopen weken uiteraard nog eens extra duidelijk.
Ik ben gewoon nieuwsgierig wat er gebeurt in die therapie als ze bereid is mijn kijk op de zaak daar ter sprake te brengen. En dat lijkt ze nu van plan.
We hebben samen al eens bij deze psych gezeten en destijds wist die in no time een hele pijnlijke plek te raken bij haar. In die zin is die psych dus wel goed.
Onze makke met die therapie samen is dat we 't naast de explosies ook vrij makkelijk weer heel gezellig kunnen hebben en dat we mss. ook wat laks zijn. Zo van: och, 't loopt wel weer, stop maar met die therapie.
Het is nu voor beiden wel duidelijk dat d't ge-therapie-t moet worden. En niet heel even. Dat gaf ze gisteren ook aan, over haar individuele therapie.
Al met al wil ik dat op zijn minst een kans geven, na een paar weken van het overdenken vanuit het perspectief van: dit is 't einde, nu is 't over.
quote:Ben je alsjeblieft zuinig op jezelf? (of klink ik nu als je moeder )
Hahaha. Nee hoor, mijn moeder zegt echt hele andere dingen.
Ik hou mezelf wel in de gaten, heb ook een paar waardevolle hulplijntjes die me in de gaten houden, dat scheelt ook.
Maar evengoed bedankt voor je mening hoor, ik hoor graag veel kanten van een moeilijke medaille.
donderdag 29 maart 2012 om 13:03
quote:gettingwise schreef op 29 maart 2012 @ 09:24:
Zucht.... Meneer was enkele dagen naar het buitenland voor werk en toch had ik wel verwacht weer iets te horen nu hij weer terug is. Heel irritant, ga het dan heel persoonlijk nemen; zie je wel, hij mist mij totaal niet. het interesseert hem helemaal niets. Soms lijkt het alsof het niet echt was. Volgens hem wel en hield hij superveel van mij. Maar tja, hij heeft er niet bepaald naar gehandeld he, door met mij te kappen.....
Vind het supersupermoeilijk om hem los te laten, we waren zo ontzettend close. Niet weten wat hij denkt, wat hij aan het doen is. Zo zwaar! Probeer me sterk te houden hoor, zoek nog steeds geen contact, maar voelt allemaal zo tegennatuurlijk dit. Pffff, het liefst zou ik toch nog steeds willen dat hij vanmiddag voor m'n deur zou staan, me zou vasthouden en zeggen dat alles goed komt. Maar dat gaat nooit gebeuren, snik.
Sterkte iedereen vandaag weer!
Lieverd, het is hard wat ik je nu ga zeggen, maar het is over en uit tussen jullie. Dat betekent dat hij je niet meer hoeft te bellen als hij terug is. En dat is veel beter voor jou ook. Want (ik spreek uit eigen ervaring) uit elk gesprek ga je weer dingen halen, dat hij je toch nog leuk vindt en je mist. Dan blijf je hopen dat het toch weer goedkomt. Hoe moeilijk ook, ga niet op berichtjes van hem zitten wachten. Je moet door met je eigen leven. Dat wil niet zeggen dat je geen verdriet meer voelt, verre van dat. Maar wacht niet op hem, dat is verleden tijd.
Heel veel sterkte
Zucht.... Meneer was enkele dagen naar het buitenland voor werk en toch had ik wel verwacht weer iets te horen nu hij weer terug is. Heel irritant, ga het dan heel persoonlijk nemen; zie je wel, hij mist mij totaal niet. het interesseert hem helemaal niets. Soms lijkt het alsof het niet echt was. Volgens hem wel en hield hij superveel van mij. Maar tja, hij heeft er niet bepaald naar gehandeld he, door met mij te kappen.....
Vind het supersupermoeilijk om hem los te laten, we waren zo ontzettend close. Niet weten wat hij denkt, wat hij aan het doen is. Zo zwaar! Probeer me sterk te houden hoor, zoek nog steeds geen contact, maar voelt allemaal zo tegennatuurlijk dit. Pffff, het liefst zou ik toch nog steeds willen dat hij vanmiddag voor m'n deur zou staan, me zou vasthouden en zeggen dat alles goed komt. Maar dat gaat nooit gebeuren, snik.
Sterkte iedereen vandaag weer!
Lieverd, het is hard wat ik je nu ga zeggen, maar het is over en uit tussen jullie. Dat betekent dat hij je niet meer hoeft te bellen als hij terug is. En dat is veel beter voor jou ook. Want (ik spreek uit eigen ervaring) uit elk gesprek ga je weer dingen halen, dat hij je toch nog leuk vindt en je mist. Dan blijf je hopen dat het toch weer goedkomt. Hoe moeilijk ook, ga niet op berichtjes van hem zitten wachten. Je moet door met je eigen leven. Dat wil niet zeggen dat je geen verdriet meer voelt, verre van dat. Maar wacht niet op hem, dat is verleden tijd.
Heel veel sterkte
donderdag 29 maart 2012 om 13:26
Weet ook wel dat je gelijk hebt Kunstje, maar het doet zoveel verdriet. Gevoel dat hij me niet mist. En dat het inderdaad echt voorbij is.... Probeer stapjes te maken, maar het valt me zo zwaar. Het idee inderdaad dat die berichtjes en belletjes niet meer zullen komen, nooit meer..... Het is misschien beter voor me, ik weet het wel, maar pfff, gemis is zo groot he.
donderdag 29 maart 2012 om 13:43
[quote]spraakwaterval schreef op 29 maart 2012 @ 11:51:
[...]
Ze hebben mij altijd geleerd dat een therapeut nooit op basis van 1 kant van het verhaal een "diagnose" mag stellen
Kijk; het is mij allang duidelijk dat zij de dingen uit haar verleden nooit daadwerkelijk, rationeel én emotioneel, verwerkt heeft. Ze is er nooit voor in therapie geweest, nooit echt.
Ze heeft nu in elk geval voor zichzelf besloten in individuele therapie te gaan omdat ze wel merkt dat ze het een beetje moeilijk heeft. Met zichzelf en met mij. Dat maakt de situatie van de afgelopen weken uiteraard nog eens extra duidelijk.
Ik ben gewoon nieuwsgierig wat er gebeurt in die therapie als ze bereid is mijn kijk op de zaak daar ter sprake te brengen. En dat lijkt ze nu van plan.
We hebben samen al eens bij deze psych gezeten en destijds wist die in no time een hele pijnlijke plek te raken bij haar. In die zin is die psych dus wel goed.
Onze makke met die therapie samen is dat we 't naast de explosies ook vrij makkelijk weer heel gezellig kunnen hebben en dat we mss. ook wat laks zijn. Zo van: och, 't loopt wel weer, stop maar met die therapie.
Het is nu voor beiden wel duidelijk dat d't ge-therapie-t moet worden. En niet heel even. Dat gaf ze gisteren ook aan, over haar individuele therapie.
Al met al wil ik dat op zijn minst een kans geven, na een paar weken van het overdenken vanuit het perspectief van: dit is 't einde, nu is 't over.
Vind het erg goed van je dat je het van deze kant belicht. Als ze nooit in therapie is geweest voor de dingen die ze heeft meegemaakt dan is het heel mooi van je dat je haar die kans geeft. (zo kom je tenminste over bij me).
Ken er genoeg die er vandoor zijn gegaan. Kijk dat is de gemakkelijke weg kiezen......
Therapie kan is zwaar maar uiteindelijk heel heilzaam. Mits ze zich er voor open stelt natuurlijk. Mocht het uiteindelijk allemaal niet meer lukken dan kan je nooit zeggen tegen jezelf dat je er niet alles aan gedaan heb. Hoop natuurlijk voor jullie dat jullie hier uiteindelijk samen sterker uitkomen.
[...]
Ze hebben mij altijd geleerd dat een therapeut nooit op basis van 1 kant van het verhaal een "diagnose" mag stellen
Kijk; het is mij allang duidelijk dat zij de dingen uit haar verleden nooit daadwerkelijk, rationeel én emotioneel, verwerkt heeft. Ze is er nooit voor in therapie geweest, nooit echt.
Ze heeft nu in elk geval voor zichzelf besloten in individuele therapie te gaan omdat ze wel merkt dat ze het een beetje moeilijk heeft. Met zichzelf en met mij. Dat maakt de situatie van de afgelopen weken uiteraard nog eens extra duidelijk.
Ik ben gewoon nieuwsgierig wat er gebeurt in die therapie als ze bereid is mijn kijk op de zaak daar ter sprake te brengen. En dat lijkt ze nu van plan.
We hebben samen al eens bij deze psych gezeten en destijds wist die in no time een hele pijnlijke plek te raken bij haar. In die zin is die psych dus wel goed.
Onze makke met die therapie samen is dat we 't naast de explosies ook vrij makkelijk weer heel gezellig kunnen hebben en dat we mss. ook wat laks zijn. Zo van: och, 't loopt wel weer, stop maar met die therapie.
Het is nu voor beiden wel duidelijk dat d't ge-therapie-t moet worden. En niet heel even. Dat gaf ze gisteren ook aan, over haar individuele therapie.
Al met al wil ik dat op zijn minst een kans geven, na een paar weken van het overdenken vanuit het perspectief van: dit is 't einde, nu is 't over.
Vind het erg goed van je dat je het van deze kant belicht. Als ze nooit in therapie is geweest voor de dingen die ze heeft meegemaakt dan is het heel mooi van je dat je haar die kans geeft. (zo kom je tenminste over bij me).
Ken er genoeg die er vandoor zijn gegaan. Kijk dat is de gemakkelijke weg kiezen......
Therapie kan is zwaar maar uiteindelijk heel heilzaam. Mits ze zich er voor open stelt natuurlijk. Mocht het uiteindelijk allemaal niet meer lukken dan kan je nooit zeggen tegen jezelf dat je er niet alles aan gedaan heb. Hoop natuurlijk voor jullie dat jullie hier uiteindelijk samen sterker uitkomen.
donderdag 29 maart 2012 om 14:03
vannacht hier twee kids in tranen. Smekend of ik aub weer terug wil naar de boerderij. Ze missen papa.. Oh ik ben kapot. Mijn zoon heeft met verdriet altijd naar hem getrokken.. en nu moet ie het met mij doen.. Hij slaapt al een paar dagen op de zitzak op de grond.. Doet zichzelf zoveel pijn daarmee. ik ben kapot van verdriet...het pijn van mijn kids te zien.. En ik kan ze alleen maar zeggen dat ik heel veel van ze houdt en dat als ik het kon al hun verdriet mee zou nemen.. Maar dat mama zoveel verdriet heeft van het gedrag van papa dat ik niet terug kan.. en oh ik had ze deze pijn zo graag bespaard!! Al jankend ben ik aan het typen . Heb nauwelijks geslapen vannacht.. Heb uiteindelijk twee huilende kids in slaap gesust op mijn bed. Ze willen zo graag dat pa en ma weer bij elkaar zijn. Ik kan het niet Ik kan het oprecht niet. Niet na al het liegen en bedriegen van de afgelopen maanden. Het doet me zoveel pijn om te zeggen tegen ze dat ik niet kan. En hij heeft gewoon iemand om op terug tevallen. En lekker dun scharreltje.. Ik heb vannacht een bericht gestuurd naar hem. Bedankt!! lig hier met twee huilende en smekende kids...
Hij komt vanmiddag.. praten over hoe en wat. Kids blij. Ik voel me zo slechte moeder op dit moment...
Hij komt vanmiddag.. praten over hoe en wat. Kids blij. Ik voel me zo slechte moeder op dit moment...
donderdag 29 maart 2012 om 14:23
Je voelt je een slechte moeder omdat je op dit ogenblik niet het beste kan bieden voor je kinderen, zoals je dat graag zou willen. Je eigen kinderen zo verdrietig zien is vreselijk, als moeder wil je hen beschermen en troosten dat gevoel kan je nu niet kwijt zoals je dat zou willen. Ik hoop dat jullie vanmiddag een goed gesprek hebben over jullie kinderen.
Gooi hier de dingen eruit die je kwijt wil, het laatste wat je idd moet doen is hem zwart maken bij je kinderen. Dan zitten ze helemaal met een loyaliteitskwestie...
Veel sterkte meid....
Gooi hier de dingen eruit die je kwijt wil, het laatste wat je idd moet doen is hem zwart maken bij je kinderen. Dan zitten ze helemaal met een loyaliteitskwestie...
Veel sterkte meid....
donderdag 29 maart 2012 om 14:27
nee ik weiger hem zwart te maken tov de kids. Dat is zo beneden mijn stand. Zo ben ik niet en zal ik nooit niet worden...
Maar het is zo erg om je kids zo te zien en ze te moeten troosten... Ik kan ze inderdaad niet geven waar ze naar verlangen en zelfs als hij zou zeggen dat ik maar weer terug moest, dan nog kan ik het niet. Ik kan hem nooit meer vertrouwen na al het gelieg. Er is zoveel kapot gemaakt.
Maar het is zo erg om je kids zo te zien en ze te moeten troosten... Ik kan ze inderdaad niet geven waar ze naar verlangen en zelfs als hij zou zeggen dat ik maar weer terug moest, dan nog kan ik het niet. Ik kan hem nooit meer vertrouwen na al het gelieg. Er is zoveel kapot gemaakt.
donderdag 29 maart 2012 om 14:33
Goed van je problemo dat je dat beneden je stand vindt. Daar richten mensen zoveel schade mee aan, zonder dat ze het in de gaten hebben
Nee, teruggaan zou onmogelijk zijn, je zou dan niet trouw aan jezelf zijn. Nu behoud jij je eigenwaarde, hij heeft die overschreden en niet zo'n klein beetje! En zijn eigen eigenwaarde, kan me niet voorstellen dat hij die nog heeft....
Nee, teruggaan zou onmogelijk zijn, je zou dan niet trouw aan jezelf zijn. Nu behoud jij je eigenwaarde, hij heeft die overschreden en niet zo'n klein beetje! En zijn eigen eigenwaarde, kan me niet voorstellen dat hij die nog heeft....
donderdag 29 maart 2012 om 17:49
quote:ochtendmens schreef op 29 maart 2012 @ 13:45:
Hoe is het met Kunstje?? Lees allemaal erg goede tips, adviezen en bemoedigende woorden van jouw kant. Daar kan ik zelfs weinig aan toevoegen meid hi hi.
Thanks, je lieve woorden komen op het goede moment. Vandaag weer eens een off-day, Ineens wordt het allemaal te veel. Het wil de foto's verdelen. Wat moet Het ermee, een herinnering hoe Het al 20 jaar ongelukkig was? Of aan Wijdbeens laten zien, zodat ze kan gniffelen over wat ze kapot gemaakt heeft.
Sorry, vandaag geen wijze woorden hier, alleen bitterheid en rancune. Weet in theorie hoe het moet, maar de praktijk he!
Hoe is het met Kunstje?? Lees allemaal erg goede tips, adviezen en bemoedigende woorden van jouw kant. Daar kan ik zelfs weinig aan toevoegen meid hi hi.
Thanks, je lieve woorden komen op het goede moment. Vandaag weer eens een off-day, Ineens wordt het allemaal te veel. Het wil de foto's verdelen. Wat moet Het ermee, een herinnering hoe Het al 20 jaar ongelukkig was? Of aan Wijdbeens laten zien, zodat ze kan gniffelen over wat ze kapot gemaakt heeft.
Sorry, vandaag geen wijze woorden hier, alleen bitterheid en rancune. Weet in theorie hoe het moet, maar de praktijk he!
donderdag 29 maart 2012 om 18:25
Ach lieve Kunstje, wat moeilijk! Pfff, beetje foto's uitzoeken, alsof je daar zin in hebt. Sjonge jonge, dat kan ook nog wel een tijd wachten hoor! Bizar dat hij dat niet zelf kan bedenken he, dat dat confronterend is voor jou. Je zou wel even een shotje empatisch vermogen aan zulke mensen willen toedienen!
Hou je taai Kunstje!
Hou je taai Kunstje!
donderdag 29 maart 2012 om 19:41
Kunstje: je bent mijn held! Mens, wat ben jij gegroeid! Wat betreft de foto's; ik heb ex en zijn lekkere ding alleen de foto's gegeven (op stick) waar niemand van mij of mijn familie op stond, alleen mijn kinderen (ik had nl. van mijn kinderen gehoord dat ex en zijn nieuwe vriendin/inmiddels vrouw aan het gniffelen waren over haar trouwfoto's. No way!)
Problemo; je biedt het beste wat je op dit moment te bieden hebt en dat is het dan even, voor nu. En teruggaan is het slechtste wat je kan doen, dus dat zit er echt niet in. Dat lijkt meer op chantage. En vanaf nu gaat het stapje voor stapje beter.. Ik kookte vandaag weer eens heel lekker voor mijn kinderen, alhoewel ik op dit moment doodop ben maar toch als een stoomwals elke dag weer doe wat ik moet doen. En ik dacht: ja, drie jaar geleden koos ik ervoor veel meer 'gemaksvoer' te maken/eten. Niet slecht; dat was het even voor toen. En nu is het weer anders. Je moet je energie immers doseren, mede afhankelijk van je prioriteiten en verdriet.
Problemo; je biedt het beste wat je op dit moment te bieden hebt en dat is het dan even, voor nu. En teruggaan is het slechtste wat je kan doen, dus dat zit er echt niet in. Dat lijkt meer op chantage. En vanaf nu gaat het stapje voor stapje beter.. Ik kookte vandaag weer eens heel lekker voor mijn kinderen, alhoewel ik op dit moment doodop ben maar toch als een stoomwals elke dag weer doe wat ik moet doen. En ik dacht: ja, drie jaar geleden koos ik ervoor veel meer 'gemaksvoer' te maken/eten. Niet slecht; dat was het even voor toen. En nu is het weer anders. Je moet je energie immers doseren, mede afhankelijk van je prioriteiten en verdriet.
donderdag 29 maart 2012 om 21:47
quote:problemo schreef op 29 maart 2012 @ 14:27:
nee ik weiger hem zwart te maken tov de kids. Dat is zo beneden mijn stand. Zo ben ik niet en zal ik nooit niet worden...
Maar het is zo erg om je kids zo te zien en ze te moeten troosten... Ik kan ze inderdaad niet geven waar ze naar verlangen en zelfs als hij zou zeggen dat ik maar weer terug moest, dan nog kan ik het niet. Ik kan hem nooit meer vertrouwen na al het gelieg. Er is zoveel kapot gemaakt.
Ai Problemo, weet pecies wat je doormaakt! Hier deze week ook twee huilende kids, papa heeft heel de week de telefoon niet aangenomen en niet terug gebeld
, met m'n meissie vandaag lopen verzinnen waarom: telefoon kapot, papa moet zoveel werken .... (ik weet wel beter!) maar hem zwartmaken tov de kids, NOOIT!!!! Ze huilt zichzelf al drie avonden in slaap .... Heb vanavond zijn moeder gebeld en eindelijk belde hij terug (is dat erg!) Kids sliepen al en hij heeft beloofd morgen terug te bellen ...
Vandaag ook 10-minuten gesprek van de oudste (sinds twee maanden op de kleuterschool). Ze is een verdrietig onzeker meisje geworden, geen initiatief, lacht zeer zelden, het omgekeerde van wat ze was. Dit doet zo'n zeer.!!!! Hoe kan ik het beter maken voor haar? Haar weer zelfverzekerd laten zijn, zorgen dat ze zich weer veilig voelt, weer lekker in haar vel zit. Ze is net 4! Ik ben zo bang dat dit haar blijvend zal schaden ....., en hij reageert niet eens op haar telefoontjes, maakt het alleen maar erger, hoe kan iemand zo gemeen zijn! Het gaar er bij mij echt niet in .....
nee ik weiger hem zwart te maken tov de kids. Dat is zo beneden mijn stand. Zo ben ik niet en zal ik nooit niet worden...
Maar het is zo erg om je kids zo te zien en ze te moeten troosten... Ik kan ze inderdaad niet geven waar ze naar verlangen en zelfs als hij zou zeggen dat ik maar weer terug moest, dan nog kan ik het niet. Ik kan hem nooit meer vertrouwen na al het gelieg. Er is zoveel kapot gemaakt.
Ai Problemo, weet pecies wat je doormaakt! Hier deze week ook twee huilende kids, papa heeft heel de week de telefoon niet aangenomen en niet terug gebeld
, met m'n meissie vandaag lopen verzinnen waarom: telefoon kapot, papa moet zoveel werken .... (ik weet wel beter!) maar hem zwartmaken tov de kids, NOOIT!!!! Ze huilt zichzelf al drie avonden in slaap .... Heb vanavond zijn moeder gebeld en eindelijk belde hij terug (is dat erg!) Kids sliepen al en hij heeft beloofd morgen terug te bellen ...Vandaag ook 10-minuten gesprek van de oudste (sinds twee maanden op de kleuterschool). Ze is een verdrietig onzeker meisje geworden, geen initiatief, lacht zeer zelden, het omgekeerde van wat ze was. Dit doet zo'n zeer.!!!! Hoe kan ik het beter maken voor haar? Haar weer zelfverzekerd laten zijn, zorgen dat ze zich weer veilig voelt, weer lekker in haar vel zit. Ze is net 4! Ik ben zo bang dat dit haar blijvend zal schaden ....., en hij reageert niet eens op haar telefoontjes, maakt het alleen maar erger, hoe kan iemand zo gemeen zijn! Het gaar er bij mij echt niet in .....
donderdag 29 maart 2012 om 21:49
ik wil ze zo graag geven wat ze willen die kids van mij... Maar ik kan ze niet geven wat ze willen ik ga niet terug. Ik ben te erg gekwetst. Ik probeer mijn soris zoveel mogelijk bij mijzelf te houden.. En hier kwijt te kunnen.. Maar ben zo verbittert op het moment. Ik probeer het om me hoofd omhoog te houden, maar zit er zo compleet doorheen. jank al de hele middag en kan aan niets anders meer denken.. ik ga zo maar naar bed toe.. misschien dak kan slapen.. Oh ben blij dat de kids er zijn anders wist ik niet meer wat te doen.
It is hier geweest vanmiddag. Vertelde jankend mij dat ie mij weinig mist, en dat ie daadwerkelijk kijkt of een relatie met haar haalbaar is. Maar hij weet het allemaal niet want zij probeert hem aan banden te leggen en dat wil ie niet.. Maar misschien dat ie swigt voor mij om de kids hoor ik dan van hem. Want als ik het niet trek...Ik wist het, maar het maakt mij zo kapot dat ie het toegeeft. Ik ben een top wijf zegt ie en het ligt niet aan mij.. maar ik heb vanavond weer huilende kids.
nou ja zit er compleet doorheen en kruip liever weg. Ik heb mijzelf nog nooit zo laag bij de grond gevoeld... zo min en zo afgedankt...
It is hier geweest vanmiddag. Vertelde jankend mij dat ie mij weinig mist, en dat ie daadwerkelijk kijkt of een relatie met haar haalbaar is. Maar hij weet het allemaal niet want zij probeert hem aan banden te leggen en dat wil ie niet.. Maar misschien dat ie swigt voor mij om de kids hoor ik dan van hem. Want als ik het niet trek...Ik wist het, maar het maakt mij zo kapot dat ie het toegeeft. Ik ben een top wijf zegt ie en het ligt niet aan mij.. maar ik heb vanavond weer huilende kids.
nou ja zit er compleet doorheen en kruip liever weg. Ik heb mijzelf nog nooit zo laag bij de grond gevoeld... zo min en zo afgedankt...
donderdag 29 maart 2012 om 21:53
donderdag 29 maart 2012 om 21:53
@Problemo, kop op!!!! We hebben iig de kids nog, af en toe (nou ja, heel vaak) heb ik het idee dat ik het allemaal echt niet aankan en wat voor een ..... hij wel niet is. Maar dan zie ik mijn twee schatjes en dan denk ik, die wonen toch maar mooi bij mij. Ik zie ze opgroeien en zal er altijd voor hen zijn. Wat hij mist???? Ooit moet hij dat ook beseffen, en dan is het te laat.
Wij zijn de geluksvogels!!!!! (al voelt het (nog) niet zo .........)
Wij zijn de geluksvogels!!!!! (al voelt het (nog) niet zo .........)
vrijdag 30 maart 2012 om 00:42
@Cazomi en Problemo: Jullie doen het hartstikke goed, meiden. Jullie staan pal voor jullie kinderen, en meer kan je momenteel niet doen. Ik weet hoe moeilijk het is. Maar je kunt de zaken niet altijd rechtbreien. Zolang jullie je uiterste best doen, doe je genoeg. Daar moet je op vertrouwen. Als de exen niet meewerken, kun je daar niets aan doen. En ik weet dat het pijnlijk is als je de kinderen moet troosten, terwijl je eigenlijk het liefst ex wilt afmaken.
Maar ze onthouden hoeveel liefde ze van jullie krijgen en dat neemt niemand ze meer af.
Sterkte en geloof me, jullie doen alles wat je kan.
Maar ze onthouden hoeveel liefde ze van jullie krijgen en dat neemt niemand ze meer af.
Sterkte en geloof me, jullie doen alles wat je kan.
vrijdag 30 maart 2012 om 00:50
[quote]gianna schreef op 29 maart 2012 @ 19:41:
Kunstje: je bent mijn held! Mens, wat ben jij gegroeid! Wat betreft de foto's; ik heb ex en zijn lekkere ding alleen de foto's gegeven (op stick) waar niemand van mij of mijn familie op stond, alleen mijn kinderen (ik had nl. van mijn kinderen gehoord dat ex en zijn nieuwe vriendin/inmiddels vrouw aan het gniffelen waren over haar trouwfoto's. No way!)
quote]
Helaas gaat het hier niet om digitale foto's maar om de ouderwetse prints. De digitale heeft Het al. En eerlijk gezegd geloof ik niet echt dat ze erom gaan gniffelen, maar ik vind dat de kids gewoon recht hebben op die foto's. En als Het ze wil bijbestellen gaat Het zijn gang maar. Ik kan me niet voorstellen dat Het de trouwfoto's wil. Ik verbrand ze nog liever. Het was toch allemaal een leugen voor mijn gevoel. Het ontkent de goede tijden die we hadden, hoeft Het ook geen foto's te hebben. En het idee dat mevr. Wijdbeens er naar kijkt maakt me spontaan aan het kotsen. Ik haat haar uit de grond van mijn hart. Kinderachtig ja, maar ze heeft wel echt achter Het aan gejaagd en Het gemanipuleerd. Natuurlijk is Het de grote schuldige, en ik begin Het langzamerhand ook te haten.
Zoals ik al zei, vandaag is niet mijn beste dag. Ik ben vandaag echt verbitterd en boos. Ik hoop dat het morgen weer beter gaat, maar vandaag even niet. Ik kan niet altijd sterk zijn.
Kunstje: je bent mijn held! Mens, wat ben jij gegroeid! Wat betreft de foto's; ik heb ex en zijn lekkere ding alleen de foto's gegeven (op stick) waar niemand van mij of mijn familie op stond, alleen mijn kinderen (ik had nl. van mijn kinderen gehoord dat ex en zijn nieuwe vriendin/inmiddels vrouw aan het gniffelen waren over haar trouwfoto's. No way!)
quote]
Helaas gaat het hier niet om digitale foto's maar om de ouderwetse prints. De digitale heeft Het al. En eerlijk gezegd geloof ik niet echt dat ze erom gaan gniffelen, maar ik vind dat de kids gewoon recht hebben op die foto's. En als Het ze wil bijbestellen gaat Het zijn gang maar. Ik kan me niet voorstellen dat Het de trouwfoto's wil. Ik verbrand ze nog liever. Het was toch allemaal een leugen voor mijn gevoel. Het ontkent de goede tijden die we hadden, hoeft Het ook geen foto's te hebben. En het idee dat mevr. Wijdbeens er naar kijkt maakt me spontaan aan het kotsen. Ik haat haar uit de grond van mijn hart. Kinderachtig ja, maar ze heeft wel echt achter Het aan gejaagd en Het gemanipuleerd. Natuurlijk is Het de grote schuldige, en ik begin Het langzamerhand ook te haten.
Zoals ik al zei, vandaag is niet mijn beste dag. Ik ben vandaag echt verbitterd en boos. Ik hoop dat het morgen weer beter gaat, maar vandaag even niet. Ik kan niet altijd sterk zijn.
