Tja, en dat was het dan.... deel 2

En ik heb een prachtig antwoordmailtje gecomponeerd hoor, na drie andere neigingen verworpen te hebben. Ex is namelijk mijn aandacht niet waard. Mijn eerste reactie was een mailtje te sturen met "Pardon?"



Ik heb nu gestuurd:



Dag Ex,



Ik begrijp dat je in eerste instantie reageerde zonder dat je je mail had gelezen? Ik houd je op de hoogte hoor.

(...)



(En dan verder nog wat deëscalerende info over zoon twee, die op kamp moet) .





Ach, in deze afgesloten relatie moet ik de wijste zijn, dat blijkt telkens weer. En dat kan ik. De hersencellen zijn niet van zijn kant vandaan gekomen, qua DNA en ethiek, dat blijkt dagelijks...

Hier werd ik boos opgebeld vanochtend toen ik in gesprek was met behandelaar van mijn zoon (dyslexietraining). En werd me toch gelijk uitgejouwd. Ik zou alles mee hebben genomen wat los en vast zat bla bla (nou leef op tweedehandsjes hoor.. alles staat bij hem had geen belang bij meubels met herinnering) Heb IT gelijk weggedrukt. IT beld nog bozer weer. Ik zeg heel vriendelijk wat kan ik voor je doen? Weer gescheld.. It weer weggedrukt. En natuurlijk weer bellen de IT van mij. Gelijk opgenomen met de mededeling dat ie normaal met me kan praten en anders hang ik gewoon weer op. Nou het schelden kwam voort uit het feit dat ik de kalender heb meegenomen waarop de datum staat van het ophalen van grof vuil. En nu had IT de vuilnisbak te laat aan de weg... OOOOHHH zielig hoor! Hij kan een nieuw wijf van internet af halen, maar kan niet op de gemeentesite kijken wanneer ze de bakken komen legen. Nou hoe zielig ben je dan... Nou hij mag de kalender hebben hoor. Heb hem op terugweg naar mijn eigen huis langs gebracht..Zo de brievenbus aan de weg ingeflikkert.. zoek het uit. de moeite niet genomen om naar binnen te gaan... wees gelukkig met je kalender IT.....

hahahhaha problemo,wat een verhaal,om je rot te lachen zeg,wat een zielig hoopje ellende die IT ,,,,waar gaat dit over zeg???

wat een loser......over een kalender....goed dat je hem negeert wanneer hij begint te schreeuwen,dat moet je nooit accepteren!

hier hetzelfde verhaal,laatste telefoon gesprek werd ik ook uitgeschreeuwd en heb toen ook het gesprek afgebroken,dikke doei,zit ik niet op te wachten hoor!

en dat jij nu alle spullen hebt(heb je niet,als ik je verhaal zo lees) maar al zou het wel zo zijn???is toch niet jouw probleem,tis nu ieder voor zich en jij moet hier t beste uitkomen ,ook wat de spullen betreft,hou je sterk xxxx

oh ja mijn It belde om te zeggen dat het hem speet van het telefoontje.. Heb hem geze3gt dat als ie zo met me om wil gaan dat ie dan alleen via email contact zal krijgen. Verder zegt ie dat zijn relatie met zijn nieuwe niet echt een relatie te noemen is en dat ie het helemaal niet zo leuk meer vind in zijn eentje.. uhum denk ik dan.. ja zegt ie in het begin is eten koken leuk, en het huis houden lukt dan ook wel, maar nu is het niets meer aan.



Nou dat luie wijf (zo werd ik genoemd) deed toch wel wat in huis en met de kids...enz enz.



misschien sta ik straks wel smekend op de stoep... Nou kun je doen, maar geen schijn van kans maakt ie. Ja zegt ie als je naar het verleden blijft kijken zullen we nooit niet verder komen.. Ik heb hem gvd maanden gegeven... Oh zo makkelijk denkt ie dat ik terug kom zekers...



Oh het maakt me zo boos. Zijn nieuwe lieffie bleek dus uiteindelijk niet wat het zou moeten zijn???



Krijg vanavond mijn vrienden op bezoek. ga ff wat gevulde eitjes maken. tenslotte paasweekend.

Hahahaha Problemo. Ik moest lachen om je eerste post. Wat een zielepoot.. Trouwens... Mijn ex zei ook dat hij geen relatie met haar had. Want dát deed hij niet, van de ene relatie (de onze) zomaar overstappen naar de andere.. Ik heb hem toen gevraagd hoe hij dat wel noemde? En of hij haar wellicht betaalde voor de sex dan? Hij was not amused. Ik realiseer me dat dat in jouw It's geval wél eens het geval kan zijn hahahaha. Sorry. Niet om te lachen eigenlijk maar huilen doen we al genoeg toch?

Ik hoop dat je zo sterk blijft want ik acht de kans vrij groot dat hij op een bepaald moment weer op jouw stoep staat...

Oh ja grote kans dat hij binnenkort op de stoep staat! Maar hij heeft zoveel kapot gemaakt.. Ik hoef maar te denken aan afgelopen maanden en ik weet weer zeker dat ik met hem niet verder wil.. Ik wil een scheiding..

Nu ff met een bak koffie achter de com. krijg zo visite.. gezellig!! Fijne pasen iedereen..



Trouwens is mijn it beter en goedkoper af als ie een huishoudster neemt, want hij mist mij niet, maar de huishoudster in mij.. ahahhah oh nee dat is het niet, want poetsen kon ik niet!! haha mijn hele pasen weeer ok!

Nou kunstje heb het vreselijk gezellig gehad.. Ze zijn net weg en ik heb inmiddels een lekker wijntje op. Heerlijk zulke vrienden. Ben uitgenodigt om met ze mee te gaan de stad in morgen. Nou kids zijn uit logeren, dus ik ga maar gezellig mee!

Heb der zin in. Mijn tijd om te genieten is gekomen. Ik voel me over het algemeen heel goed, soms ook minder, maar merk dat er dagen komen die ik mij wel goed voel. Ik kan de wereld aan op het moment! Maar ja heb nu ook al een fles rode wijn achter de kiezen.. hahaha weltruste!!

Ja joh gaat goed komen. Zoveel drink ik meestalniet dus..

Hoi meiden,



Heb iets ongelofelijk doms gedaan. Woensdagavond belde mijn ex op of hij een aantal spullen nog kon langsbrengen, dit hadden we afgelopen zondag al afgesproken, ik had hem ook gesmst hoe laat hij dacht te komen maar geen reactie (nu weet ik dat dat komt omdat ik vodafone heb en dat netwerk lag er dus uit dus ik heb ook zijn berichtjes over hoe laat niet ontvangen)



Maargoed ik was dus nog thuis en zat er helemaal doorheen wegens trammelant met mijn huisgenoot (hij had mn fiets gestolen en ontkende het terwijl ik hem er op heb zien wegfietsen) maargoed, mijn ex kwam dus binnen en die zat de toestand waarin ik verkeerde en die zei van kom anders met mij mee naar huis kan je een nachtje rustig slapen. Nou ik in al mijn zwakte eraan toegegeven..



Ik kom daar, heel raar want je hebt er ook zelf een aantal jaar gewoond. Begint hij ineens een gesprek met hoe ik er nu op terugkijk enz. Nja redelijk gesprek gehad, waarin hij wel dingen toegaf over het vreemdgaan en wat hij anders had moeten doen nadat hij weer terug was van uitzending, maar tussen neus en lippen door wel vermeld dat L. (die 'vriendin' van hem, waar ik altijd al wat meer achter zocht) daar ook weleens sliep en dat hij er wel eerlijk over wou zijn. Ik dacht, nou bedankt, dat verklaard in ieder geval de haarspelden hier en de dingen in de koelkast die jij nooit eet.



Als tegenreactie op die klap ging ik ook uitgebreid vertellen van mijn veroveringen. Eigenlijk heel kinderachtig want in feite doe je het om elkaar te laten zien dat je het zo goed hebt zonder die ander. Uiteindelijk na een paar wijntjes toch sex gehad. Ik daar slapen, maar wat sliep ik rot in dat bed waar zij ook in heeft gelegen inmiddels. En wat vond ik het kut om haar douchegel in de douche te vinden. En ik weet wel dat ze geen relatie hebben, en dat hij min of meer haar gebruikt voor de afleiding en de sex (wat hij zelf ook nog toegeeft ook!!)



Maar nee hij miste me wel en hield zoveel van me, maar zoals het ging konden we geen relatie hebben. Dat ben ik geheel met hem eens. Ik mis hem ook, ik hou nog steeds van hem. Tegelijkertijd ben ik te laf om elk contact te verbreken. Maar in feite moet ik het nu doen met nog minder als toen we een relatie hadden, terwijl ik denk: als je echt van me hield en me echt mist had je me meer gegeven. Maar hij vraagt me min of meer of ik af en toe wat leuks met hem wil doen 'om te zien wat er nog in zit' maar ondertussen wil hij nog wel die L. en wie weet nog meer neuken.



Het ergste is nog dat ik die rationeel allemaal wel zie, maar emotioneel heeft hij dan toch weer een deurtje open gezet. Hij was er toevallig op het moment dat ik er doorheen zat en ik heb die redding met beide handen aangegrepen. En even voelde dat lekker, fijn en vertrouwd. Maar daarna, ik voel me er nu al dagen kut over. Ik ben gisterenmiddag zelfs naar zijn ex geweest die een uur reizen verder woont. Ik heb al een tijd contact met haar en ik wist gewoon dat zij het zou begrijpen. Heb ik daar ruim drie uur zitten praten, en ze heeft harde dingen gezegd hoor, maar ik weet wel dat ik het niet verder wil zo.



Zoals het ging was het prima, hij kwam kortstondig die hond ophalen bij mij, bracht hem ook weer hier. We maakten even een neutraal praatje en hij ging weer. Ik heb een enorme fout gemaakt door in mijn zwakte in te gaan op zijn (goedbedoelde) aanbod daar tot rust te komen. Dit heeft me weer helemaal doen terugvallen. Nu ik daadwerkelijk geconfronteerd ben met hoe hij zijn leven nu leidt.



Zoals ik het nu zie wil hij het beste van twee werelden. Enerzijds wil hij mij niet loslaten, dat gaf hij ook toe, daarom bleef hij smsen, het waren gewoon smoesjes, maar anderzijds wil hij ook niet een doorstart maken en kijken wat er mogelijk is want 'dat werkt niet' en daar ben ik het zelf ook mee eens. Maar wat hij dan wel wil is hij nogal vaag over. Ik weet zelf ook niet wat ik wil. Ik wil gewoon niet langer dit gevoel hebben. Dit gevoel had ik ook toen we nog wat hadden. En ik voel me zo ziek en denk steeds: hij is het medicijn. Maar hij kan het medicijn niet zijn als hij juist degene is die me ziek maakt.



Ik moet me steeds inhouden hem niet te bellen, niet naar hem toe te rennen dat ik me rot voel. Gisteren had ik echt een breakdown, geen van mn vrienden pakte ook op en ik belde hem maar weer, hij zei dat hij het allemaal wel heel kut vond en dat ik misschien naar mn ouders kon gaan. Ik was ergens zo blij dat hij niet voorstelde bij hem te komen, want dan weet ik gewoon dan was ik gegaan. Die afstand die hij hield dat deed me goed. Maar nu zit ik hier thuis, iedereen is druk met die klote pasen. Ik heb geen eens zin om naar mn ouders te gaan. De huisbaas komt om vijf uur om te kijken wat er te doen is tegen die gestoorde huisgenoot. En ik wil hem bellen. Moet ik niet doen. Weet ik.

Ach Tirusha, wat moeilijk voor je! In je hoofd kan het zo makkelijk zijn soms he, ik moet dit niet en dat wel. Dan weet je het allemaal precies. Maar in praktijk is het soms zo ontzettend moeilijk. Omdat je wel om iemand geeft en diegene mist.



Snap dat je baalt ervan, maar probeer sterk te blijven meis en ervan te leren. Onthou hoe je je erna voelt, dat het je veel verdriet en pijn opleverde uiteindelijk, hopelijk houdt dat je een volgende keer tegen....



Hier gaat het ook echt voor geen meter. Probeer dingen te ondernemen, maar het gemis is continu aanwezig. En ik snap het allemaal gewoon nog steeds niet. Dat ie zei nog nooit zoveel van iemand gehouden heeft, dat eergister mailde dat het zo zonde is als je bedenkt hoe het geweest had kunnen zijn.... Dan begrijp ik het niet, waarom zijn we dan niet bij elkaar?!



Ik weet gewoon echt niet wat hij denkt, wat er in hem omgaat. Dingen die hij mailt, ik weet niet wat ik ervan moet denken. Twijfelt hij? Mist hij me? Of is het meer een kwestie van z'n leven op de rails krijgen en wordt hij naarmate de tijd verstrijkt juist zekerder van zichzelf? Ik heb geen idee....



Weet dat ik me op mezelf moet focussen en dat probeer ik heel erg, maar ontzettend moeilijk, want ik mis hem zo vreselijk erg. En geen baan, dus lekker veel tijd om na te denken, bah! Ik snap gewoon niet hoe dit zo ver heeft kunnen komen, nog niet zo lang geleden hadden we het fijn samen en nu is alles anders. Kan ik niet naar hem toe, kan ik hem niet bellen. Ik besef het soms allemaal nog niet. Dan denk ik nog steeds; dit kan gewoon niet waar zijn, dat dit voorbij is. Het klopt dan gewoon niet voor m'n gevoel.



Nadat ik donderdag hem emotioneel gesmst had nav zijn mailtje, heb ik geen contact meer gezocht. En dat is zo ontzettend moeilijk.... Maar moet het volhouden, want elke keer word ik verder teruggeworpen door dingen die hij zegt of schrijft. Maar weekend is dan zo ontzettend zwaar, dan denk ik continu; wat zal hij nu aan het doen zijn? Mist ie mij? Staat ie in de kroeg met andere vrouwen? Is hij gelukkig? Zucht.... Wordt nog een zwaar karwei hem los te laten. Dacht dat ik met hem oud zou worden. Dacht hij ook zei hij. Waarom dan hè, waarom?



Sterke Tirusha en alle anderen! Liefs

@ gettingwise,



Ik weet precies wat je voelt, elk stukje contact met hem werpt je weer terug in het moment van toen het net uit was. je komt gewoon niet verder. ik kon contact tot op zekere hoogte prima hebben maar door met hem naar huis te gaan ben ik gewoon te ver gegaan en hier is de terugval.



Ik wil hem niet eens terug maar ik voel me zo alleen. allemaal stelletjes, mijn vriendinnen allemaal leuk paasweekend met vriendjes, en ik ben alleen. kan wel naar mijn ouders maar ik wil dat niet, ik wil niet dat ik daar instort en moet vertellen hoe zwak ik ben. ik wil het )*(*&&( alleen doen. Nu even, ik wil hier gewoon doorheen hoe zwaar het ook is.



Maar tegelijkertijd wil ik naar hem toerennen en bij hem uithuilen. Maar hij is niet de oplossing voor mijn verdriet, maar de oorzaak. En dat is iets dat zie ik echt wel in, alleen ik voel het niet zo. Bah.



Mn huisbaas komt zo langs, zit nu echt in tranen om alles. Net de stad in geweest, terrasje gezeten, daarna naar AH om wat lekkere dingetjes te halen.. kreeg ik bij de uitgang een gratis bosje tulpen en die man zei heel meelevend: Fijn pasen he.. echt op zon toon van ik zie dat je het kut hebt. Nou daar ging ik hoor, net achter het huis staan janken als een klein kind. Het voelt alsof k hier nooit meer bovenop ga komen, alsof k nooit meer iemand vind, nooit meer iemand kan vertrouwen, alsof ik dood ga. Gisteren wilde ik echt dood. Ik stond echt op het punt om er een einde aan te maken. Heb net zo lang gebeld tot ik iemand aan de lijn kreeg. Maar ik ben nu wel bang voor mezelf. Dinsdag met therapie toch eens ter sprake brengen. Dit komt niet goed zo.

Ach Tirusha, wat zwaar is het hè! Herken veel van wat je schrijft. Voel me ook erg eenzaam, zelfs als ik wel met andere mensen ben, kan ik me zo eenzaam voelen. Rouwen is uiteindelijk ook een eenzaam proces, al is de steun van mensen om je heen natuurlijk waardevol.



Maar ik denk ook wel eens; kom ik ooit nog wel iemand tegen? Bedoel zo vaak gebeurt het niet dat je zo gek van iemand bent, zo ontzettend veel van iemand houdt.... Tenminste, mij niet....



Maar geen rare dingen gaan denken hoor meis! Ik denk ook wel eens, het leven heeft geen zin, m'n leven is leeg.... Maar voordat ik hem kende was het ook niet allemaal kut. Dus het komt weer goed!



Als ik dit overwin, word ik er ook sterker door en er komen weer momenten dat je je wel gelukkig zal voelen. Dat je wel kunt genieten van de zon of vrolijk mee zingt met een liedje op de radio. Dat je gelukkig bent. Het is niet voor te stellen nu, ik kan het me ook echt totaal niet voorstellen. Maar het IS wel zo, die momenten gaan weer komen. We moeten vechten, sterk zijn, dagen doorkomen en dan komen die momenten echt weer. Steeds iets meer.



Maar zeker bij je therapie aankaarten, lijkt me verstandig. Doe jezelf niets aan hoor! Het is iets superzwaars waar we doorheen moeten. Maar genoeg mensen hebben het gered, wij kunnen dit ook!



Wat mij wel helpt is sporten, even de opgekropte emoties een beetje kwijt kunnen. Hardlopen, zwemmen? Misschien heb je er iets aan. Hou je taai meid!



En als je je weer een keer zo voelt, dat je het echt allemaal niet meer weet, schrijf het hier van je af oke! We helpen hier elkaar er allemaal doorheen. Liefs

Thx Kunstje, doet me goed! Voel mezelf namelijk alles behalve sterk.... Het is vooral rationeel nog hoor, rationeel weet ik het allemaal wel. Nu de uitvoering nog, maar begin is er dan misschien inderdaad?



Hoe gaat het met jou?

Ach Kunstje, dat is dan wel echt een gekke dag voor je zeg, bah, wat naar! Moeilijk hoor....



Ja het is een eerste stap misschien.... Dank je voor je bemoedigende woorden. Kom nu net thuis van etentje met vrienden en voel me zo ontzettend leeg, eenzaam. Zelfs toen ik daar was voelde ik me eenzaam.... Vind het zo moeilijk dat ik niet weet wat hij aan het doen is, wat hij denkt, wat hij voelt.



Zie wel in hoor, dat geen contact het allerbeste is. Want dat is voor mezelf een stuk beter. Plus dat het hem de kans geeft dingen op een rijtje te zetten en om mij te missen. Probeer het vooral om de eerste reden te doen. Maar zou liegen als ik zou zeggen dat ik het laatste niet hoop. Ik hou zoveel van hem, tuurlijk hoop ik dat hij mij gaat missen en weer met mij wil.



Maar hoe stellig hij nu is, dan kan ik het me bijna niet voorstellen dat het ooit nog goed zal komen. Zo bizar hè, zag hem zo huilen en zo vaak horen zeggen dat hij zoveel van me houdt, dan denk ik echt; verdorie, geef het een kans! Maar hem kennende, en ook hoe passief hij is, is dat bijna uitgesloten dat dat gaat gebeuren.



Bah, iemand die zooo dichtbij je stond, is nu zover weg. Alles wat je samen deelde, is nu weg. Dacht dat ik mijn toekomst met hem zou delen en nu is het over. Ik besef het soms nog niet, kan me het niet voorstellen. Wij, uit elkaar, neee, dat kan gewoon echt niet! Dat gevoel. Dat als iemand vraagt of je een relatie hebt, dat je jezelf in eens 'nee' hoort zeggen, zo raar. Zo voelt het nog helemaal niet, omdat ik nog zo met hem bezig ben en nog zo ontzettend van hem hou.



Maar moet echt sterk blijven en geen contact zoeken. Daar wordt echt niemand beter van..... Zucht! Hopelijk lukt het om wat te slapen zo. Al denk ik steeds; ja, misschien staat hij nu wel in de kroeg, gezellig te hebben met z'n vrienden, andere vrouwen. Pffff, proberen dat maar uit te schakelen.

quote:Tirusha schreef op 07 april 2012 @ 12:45:

Uiteindelijk na een paar wijntjes toch sex gehad..



Mmmmmmmmmmmmm herkenbaar.



Mijn ex heeft vorig jaar ook nog wel eens aangeboden dat ik kon blijven "slapen" was heel moeilijk maar heb nee gezegd.

Toen ze vroeg waarom niet "de seks was altijd goed" heb ik uitgelegd dat het me te complex werd, wel seks geen relatie en dat ze voor de seks maar iemand anders moest zoeken.



Pfffffffff viel me best zwaar hoor, tegen je grote liefde moet zeggen, nee zoek maar een ander.



Maar het alternatief, wel seks, was me te link voor je het weet beland je in een soort halve relatie waar je niet meer weet waar je aan toe bent.



Als ik er nu op terug kijk ben ik blij dat ik het niet gedaan heb.

Ik heb serieus echt een probleem. Gisterenavond uit geweest en het is compleet uit de klauwen gelopen. Ik wil niet teveel in details treden maar er was drank, drugs, en sex.



En ik heb nu zo'n enorme dip door onder andere dat drugsgebruik. Zo dom ook, maar gewoon er weer schijt aan hebben. Weer niets willen voelen, dat hij in bed ligt met dat wijf en ik ondertussen ook nog wel eens langs zou mogen komen.



Heb ongeveer een uurtje geslapen. Zit er echt zo doorheen. Gewoon niet normaal. Kan zijn dat dat komt door het na-effect van die drugs maar serieus waar mensen.. ik moet echt echt echt in therapie blijven want zoals ik met dingen omga is echt niet normaal. Dit is niet fatsoenlijk rouwen, dit is regelrecht vluchtgedrag in de volgende foute relaties, met dezelfde types, die me precies weer op dezelfde manier behandelen.



Ik ben nu zo in staat om het weekdier op te bellen en te huilen. Ziekelijk: troost zoeken bij degene die je aan het huilen maakt..



Ik zal wel een hoop over me heen krijgen, maar dat is misschien maar goed ook. Ik moet hier echt even doorheen. Heb een schop onder mijn reet nodig.

quote:Tirusha schreef op 08 april 2012 @ 12:30:

Ik heb serieus echt een probleem. Gisterenavond uit geweest en het is compleet uit de klauwen gelopen. Ik wil niet teveel in details treden maar er was drank, drugs, en sex.



En ik heb nu zo'n enorme dip door onder andere dat drugsgebruik. Zo dom ook, maar gewoon er weer schijt aan hebben. Weer niets willen voelen, dat hij in bed ligt met dat wijf en ik ondertussen ook nog wel eens langs zou mogen komen.



Heb ongeveer een uurtje geslapen. Zit er echt zo doorheen. Gewoon niet normaal. Kan zijn dat dat komt door het na-effect van die drugs maar serieus waar mensen.. ik moet echt echt echt in therapie blijven want zoals ik met dingen omga is echt niet normaal. Dit is niet fatsoenlijk rouwen, dit is regelrecht vluchtgedrag in de volgende foute relaties, met dezelfde types, die me precies weer op dezelfde manier behandelen.



Ik ben nu zo in staat om het weekdier op te bellen en te huilen. Ziekelijk: troost zoeken bij degene die je aan het huilen maakt..



Ik zal wel een hoop over me heen krijgen, maar dat is misschien maar goed ook. Ik moet hier echt even doorheen. Heb een schop onder mijn reet nodig.





Ben je nu helemaal besodemietert!!!



En of ik je ga schoppen zeg!!



Kom op meis raap je weer bij elkaar, laat in godsnaam die drugs achterwege, je haalt je dadelijk nog iets anders op je lijf!! dat is het toch echt helemaal niet waard geweest!



Waar is je eigenwaarde gebleven, ga zoeken en gauw, zorg ervoor dat je hem nog terug vind voor dat je hem helemaal kwijt bent verdikkeme! Is hij/zijn leven dan meer waard dan je eigen leven?? waarom is je leven zonder hem niks waard dat je jezelf de vernieling in helpt? zou hij verdorie willen ook nog dat je zonder hem niks waard bent, en tegelijkertijd rommelt met een andere, bah vies hoor. denk daar eens aan voordat je weer van plan bent jezelf te vernietigen. je hoort het goed jij vernietigt jezelf Tir. niet hij jij. raap je bij elkaar meid! neem je leven weer in eigen handen en neem die macht die hij heeft over je weer terug. Je kunt niet zomaar meer met hem het bed in duiken zonder voorbehoedsmiddel Tir? dat is voorbij!!



Verder alle sterkte en veel liefs meid dikke



Ik denk aan je.



Liefs Pummie

quote:Tirusha schreef op 08 april 2012 @ 12:30:

Heb een schop onder mijn reet nodig.



Bij deze dan, lekker slim, drank, drugs en seks met iemand die je nuchter vast niet leuk vind

Wie heb je een plezier gedaan? Die ander?



Drank & drugs zijn emotieversterkers dus als je liefdesverdriet hebt is het beter om even rustig aan te doen.

Tuurlijk je bent even van de wereld en daarna 2 dagen ziek, heb het allemaal meegemaakt dus ik ken het.



Ga sporten, ga aan je leven werken, de enige manier om "wraak" te nemen is om hem te laten zien dat je zonder hem verder gaat en kunt.



Tip: Je hebt inderdaad een dip door slaapgebrek en drugs, morgen is nog erger (tenminste met pillen) je kan proberen te gaan sporten, helpt een klein beetje (tenminste bij mij)

Ik heb geen pillen gehad, het was coke.



Hij had de hond dit weekend nog, volgens afspraak, die moet dus vandaag of morgen ook weer thuis gebracht worden. Ik zie daar tegenop, ben bang dat als ik hem zie dat ik dan weer ga huilen, weer 'slachtoffer' ben en hij me weer komt redden, met alle gevolgen van dien. Want het is geen redden. Zijn troost is niets waard. Dan kan hij wel roepen: ik hou zoveel van je en ik mis je meer en meer. Maar dan wel die h**r in huis halen? Maar nee dat begreep ik verkeerd, dat was voor de afleiding. Dikke prima, maar dan ga je gewoon verkeerd om met je zogenaamde houden van en ik mis je zo. Dan was hij namelijk hier geweest en had zijn keiharde best gedaan voor mij, ipv een h**r in je huis te halen die naar zijn eigen zeggen never nooit aan mij kan tippen en dat hij dat nog weet en toegeeft ook maar het toch doet omdat: het nou eenmaal makkelijk is, voor als hij zich verveelt.



Wat ben je dan voor persoon? en met dat staaltje motivatie wil hij mij terugwinnen? ergens is het gewon te ziek voor woorden dat ik er nog bijna intrap ook, dat ik er gevoelsmatig intrap, want dat doe ik, want ik kan hem niet loslaten, ik moet die pijn hebben lijkt het wel.



Zit nu serieus te overwegen om mijn therapeut te bellen, maar wil niemands pasen verpesten. en ik wil wel met iemand praten maar ergens ook niet omdat ik eigenlijk diep van binnen het liefste met hem zou willen praten, omdat ik gevoelsmatig nog steeds geloof dat hij de enige is die de pijn weg kan nemen. maar dat is belachelijk. hij veroorzaakt het juist.