Relaties
alle pijlers
Ik een relatie,hij getrouwd.. wat nu
dinsdag 18 maart 2008 om 15:17
Ik heb nu al een aantal verhalen gelezen over mensen die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten als ik.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
woensdag 19 maart 2008 om 19:13
Joh kap ermee voordat je echt verstrikt zit.
Hoe langer je wacht hoe erger het word,je bent nu nog maar 3mnd. in dit verzeild.
Voor je het weet ben je een aantal jaar en mss. beloftes verder.
Focus je op je schuldgevoel richting je vriend ipv. de GM die echt niet weggaat hoor bij vrouw.
En kijk zijn vrouw eens goed aan als je durft,dan weet je genoeg denk ik.Jij weet iets wat zij niet weet.
BRRRRRRRRRRRRRRRRRR.idd.
Hoe langer je wacht hoe erger het word,je bent nu nog maar 3mnd. in dit verzeild.
Voor je het weet ben je een aantal jaar en mss. beloftes verder.
Focus je op je schuldgevoel richting je vriend ipv. de GM die echt niet weggaat hoor bij vrouw.
En kijk zijn vrouw eens goed aan als je durft,dan weet je genoeg denk ik.Jij weet iets wat zij niet weet.
BRRRRRRRRRRRRRRRRRR.idd.
woensdag 19 maart 2008 om 19:20
quote:Lalein schreef op 19 maart 2008 @ 18:38:
als jij niet wil dat hij belt, neem dan verdorie gewoon de telefoon niet op of blokkeer zijn nummer....niet zo moeilijk lijkt me.Lijkt mij ook. En als het wel zo moeilijk is, neem een ander telefoonnummer.
als jij niet wil dat hij belt, neem dan verdorie gewoon de telefoon niet op of blokkeer zijn nummer....niet zo moeilijk lijkt me.Lijkt mij ook. En als het wel zo moeilijk is, neem een ander telefoonnummer.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 20 maart 2008 om 10:22
Minny, ik begrijp je geirriteerde berichtje niet zo goed, je zegt dat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn daden.
Terwijl ik toch al wel herhaaldelijk heb laten weten dat ik niet vind dat het niet mijn schuld is, dat ik wel degelijk van mening ben dat ik er zelf bij was en ook anders had kunnen handelen, ook het feit dat ik heb lopen biechten bij mijn vriend moet toch wel iets aangeven van dealen met de concequenties en verantwoordelijk zijn voor je eigen stommiteiten.
Dat ik nu nog contact met hem heb/had is mijn eigen stomme keus. Maar ik blijf erbij dat het hele gebeuren voor mijn biecht toch een soort vlaag van verstandsverbijstering is geweest want dat is niet wie ik ben en waar ik voor sta.. En dat is niet omdat ik het nu af wil schuiven zoals jij dat noemt, maar dat is omdat ik er zo op terug kijk, en zo ervaar.
Ondertussen heb ik gistermiddag al een sms gestuurd met daarin dat ik geen contact meer wil, en heb ik de telefoon niet opgenomen toen hij mij continu probeerde te bellen.. en ja dat is wel lastig, want ik heb geen hekel aan hem! (was dat maar zo).
Evidenza, zijn vrouw werkt bij mij in het stagebedrijf, maar niet op dezelfde afdeling. Dus ik zie haar niet zo vaak, soms komt ze eens voorbij wandelen en bij de teamdagen is ze aanwezig. Ze kent mij verder niet, we praten alleen oppervlakkig, ze weet mijn naam niet eens, en dat is maar goed ook want haar lieftallige man heeft mijn naam wel genoemd tijdens zijn biecht, die link zou dus snel gelegd zijn.
Ze weet nu niet eens dat ik haar man uberhaupt ken.
En dat hou ik graag zo. !
Terwijl ik toch al wel herhaaldelijk heb laten weten dat ik niet vind dat het niet mijn schuld is, dat ik wel degelijk van mening ben dat ik er zelf bij was en ook anders had kunnen handelen, ook het feit dat ik heb lopen biechten bij mijn vriend moet toch wel iets aangeven van dealen met de concequenties en verantwoordelijk zijn voor je eigen stommiteiten.
Dat ik nu nog contact met hem heb/had is mijn eigen stomme keus. Maar ik blijf erbij dat het hele gebeuren voor mijn biecht toch een soort vlaag van verstandsverbijstering is geweest want dat is niet wie ik ben en waar ik voor sta.. En dat is niet omdat ik het nu af wil schuiven zoals jij dat noemt, maar dat is omdat ik er zo op terug kijk, en zo ervaar.
Ondertussen heb ik gistermiddag al een sms gestuurd met daarin dat ik geen contact meer wil, en heb ik de telefoon niet opgenomen toen hij mij continu probeerde te bellen.. en ja dat is wel lastig, want ik heb geen hekel aan hem! (was dat maar zo).
Evidenza, zijn vrouw werkt bij mij in het stagebedrijf, maar niet op dezelfde afdeling. Dus ik zie haar niet zo vaak, soms komt ze eens voorbij wandelen en bij de teamdagen is ze aanwezig. Ze kent mij verder niet, we praten alleen oppervlakkig, ze weet mijn naam niet eens, en dat is maar goed ook want haar lieftallige man heeft mijn naam wel genoemd tijdens zijn biecht, die link zou dus snel gelegd zijn.
Ze weet nu niet eens dat ik haar man uberhaupt ken.
En dat hou ik graag zo. !
donderdag 20 maart 2008 om 13:05
Waarom blijf je in een realtie die je zo duidelijk niet meer fijn vindt? Niet dat een relatie met een getrouwde man nou een goede oplossing is..
Maar jij houdt blijkbaar niet van je vriend op de manier dat het goed zou moeten voelen.
Ik zou maar eens goed gaan nadenken over je huidige relatie en waarom je die spanning buitendeurs zo nodig hebt.
Maar jij houdt blijkbaar niet van je vriend op de manier dat het goed zou moeten voelen.
Ik zou maar eens goed gaan nadenken over je huidige relatie en waarom je die spanning buitendeurs zo nodig hebt.
donderdag 20 maart 2008 om 15:11
francine, ik weet zeker dat hij gebiecht heeft, hij heeft namelijk ook met haar gesproken waar ik bij was (via de telefoon) en toen begon ze er zelf over.
Marielle, mijn relatie was inderdaad niet fijn, en op het zwakste punt (toen ik het helemaal zat was en bij mijn vriend weg wilde gaan) kwam die andere man ineens in beeld (dat was hij al wel, maar nooit op die manier).
Nu ik dingen heb uit gesproken met mijn vriend sta ik weer beter in onze relatie en heb ik er ook weer vertrouwen in.
Nu alleen nog even mr X uit mijn hoofd bannen..
Hij heeft me vanochtend gesmst "kun je in ieder geval even de telefoon opnemen en me uitleggen wat er in je hoofd omgaat. we moeten echt praten"
moet ik het hem uit gaan leggen?
Marielle, mijn relatie was inderdaad niet fijn, en op het zwakste punt (toen ik het helemaal zat was en bij mijn vriend weg wilde gaan) kwam die andere man ineens in beeld (dat was hij al wel, maar nooit op die manier).
Nu ik dingen heb uit gesproken met mijn vriend sta ik weer beter in onze relatie en heb ik er ook weer vertrouwen in.
Nu alleen nog even mr X uit mijn hoofd bannen..
Hij heeft me vanochtend gesmst "kun je in ieder geval even de telefoon opnemen en me uitleggen wat er in je hoofd omgaat. we moeten echt praten"
moet ik het hem uit gaan leggen?
donderdag 20 maart 2008 om 15:16
Waarom stel je steeds dezelfde vraag? We zeggen nu al 2 dagen dat je niet moet bellen, sms'en, mailen, praten, babbelen, postduiven sturen of rooksignalen moet geven.
Waarom denk je dat we nu misschien wel zullen zeggen dat je nu toch echt wel met hem moet gaan praten?
Wat wil hij uitgelegd hebben dan? Het kan niet duidelijker zijn. Jullie hadden een affaire, hebben gebiecht, zouden het nooooit meer doen, begonnen weer te kloten en jij besloot dat het over moest zijn. Welk gedeelte daarvan begrijpt hij niet?
Waarom denk je dat we nu misschien wel zullen zeggen dat je nu toch echt wel met hem moet gaan praten?
Wat wil hij uitgelegd hebben dan? Het kan niet duidelijker zijn. Jullie hadden een affaire, hebben gebiecht, zouden het nooooit meer doen, begonnen weer te kloten en jij besloot dat het over moest zijn. Welk gedeelte daarvan begrijpt hij niet?
donderdag 20 maart 2008 om 15:44
donderdag 20 maart 2008 om 16:09
Op zich houdt Bullit het toch goed vol? Geen telefoon opnemen, geen mails versturen, geen sms-verkeer (behalve een sms dat hij geen contact meer moet opnemen).
Zo naief is ze totaal niet bezig.
Het is allemaal nog heel erg vers. Bullit is ook niet iemand die nu totaal gevoelloos was richting de andere man. Kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk dit is.
Bulllit, wat valt er uit te leggen? Als hij niet snapt, dat doorgaan voor jou onmogelijk is, dan is dat zijn probleem. Jij kunt dit niet oplossen.
Jij moet nu eerst maar eens dealen met je eigen gevoelens en dat is al lastig genoeg.
Zo naief is ze totaal niet bezig.
Het is allemaal nog heel erg vers. Bullit is ook niet iemand die nu totaal gevoelloos was richting de andere man. Kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk dit is.
Bulllit, wat valt er uit te leggen? Als hij niet snapt, dat doorgaan voor jou onmogelijk is, dan is dat zijn probleem. Jij kunt dit niet oplossen.
Jij moet nu eerst maar eens dealen met je eigen gevoelens en dat is al lastig genoeg.
donderdag 20 maart 2008 om 16:13
Bedankt pom
Ik vind het inderdaad lastig omdat ik dus nog wel gevoelens voor hem heb, en dit ook voor hem een lastige situatie vind.
Maar goed, ik moet nu denken aan mijn relatie en mijn vriend..
Het is beter zo.. Ik hoop echt dat hij het begrijpt en zich erbij neer zal leggen, dat zou het zoveel makkelijker maken.
Ik vind het inderdaad lastig omdat ik dus nog wel gevoelens voor hem heb, en dit ook voor hem een lastige situatie vind.
Maar goed, ik moet nu denken aan mijn relatie en mijn vriend..
Het is beter zo.. Ik hoop echt dat hij het begrijpt en zich erbij neer zal leggen, dat zou het zoveel makkelijker maken.
donderdag 20 maart 2008 om 16:34
quote:bullit schreef op 20 maart 2008 @ 10:22:
Maar ik blijf erbij dat het hele gebeuren voor mijn biecht toch een soort vlaag van verstandsverbijstering is geweest want dat is niet wie ik ben en waar ik voor sta.. En dat is niet omdat ik het nu af wil schuiven zoals jij dat noemt, maar dat is omdat ik er zo op terug kijk, en zo ervaar.
Tijdelijk ontoerekeningsvatbaar ? Denk dat geen rechter het zou slikken.
Maar ik blijf erbij dat het hele gebeuren voor mijn biecht toch een soort vlaag van verstandsverbijstering is geweest want dat is niet wie ik ben en waar ik voor sta.. En dat is niet omdat ik het nu af wil schuiven zoals jij dat noemt, maar dat is omdat ik er zo op terug kijk, en zo ervaar.
Tijdelijk ontoerekeningsvatbaar ? Denk dat geen rechter het zou slikken.
donderdag 20 maart 2008 om 16:48
quote:Face2 schreef op 20 maart 2008 @ 16:40:
Ze staat ook niet voor de rechter wipkipje.
Ze verontschuldigd zich ook niet ze wil ervan af en vind dat f*cking moeilijk.
En het cliché over dé blaren weet ze ook wel.
De enige manier is gewoon 'cold turkey' oftewel radicaal met alle (!!!) vormen van contact stoppen, maar dat weet zij ook heel goed.
Word alleen af en toe erg moe van die 'boehoe-kijk-eens-wat-mij-is-overkomen-verhalen'.
Ze staat ook niet voor de rechter wipkipje.
Ze verontschuldigd zich ook niet ze wil ervan af en vind dat f*cking moeilijk.
En het cliché over dé blaren weet ze ook wel.
De enige manier is gewoon 'cold turkey' oftewel radicaal met alle (!!!) vormen van contact stoppen, maar dat weet zij ook heel goed.
Word alleen af en toe erg moe van die 'boehoe-kijk-eens-wat-mij-is-overkomen-verhalen'.
