Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
vrijdag 13 april 2012 om 20:23
quote:campari schreef op 13 april 2012 @ 19:37:
[...]
You are great!
Valt er niet een zinnig, rustig gesprek met hem te voeren zodat hij zijn eigen aandeel gaat zien?Joh, waarom zou je in godsnaam ook nog maar een fractie energie investeren in die kleuter. Serieus. Alle energie, positief danwel negatief, die je na jullie breuk nog in de ander investeert is gewoon weggegooid. Hoe eerder je je dat realiseert hoe eerder je je aandacht kunt richten op het opbouwen van je eigen leven en geluk.
[...]
You are great!
Valt er niet een zinnig, rustig gesprek met hem te voeren zodat hij zijn eigen aandeel gaat zien?Joh, waarom zou je in godsnaam ook nog maar een fractie energie investeren in die kleuter. Serieus. Alle energie, positief danwel negatief, die je na jullie breuk nog in de ander investeert is gewoon weggegooid. Hoe eerder je je dat realiseert hoe eerder je je aandacht kunt richten op het opbouwen van je eigen leven en geluk.
vrijdag 13 april 2012 om 20:41
quote:sartan schreef op 13 april 2012 @ 20:23:
[...]
Joh, waarom zou je in godsnaam ook nog maar een fractie energie investeren in die kleuter. Serieus. Alle energie, positief danwel negatief, die je na jullie breuk nog in de ander investeert is gewoon weggegooid. Hoe eerder je je dat realiseert hoe eerder je je aandacht kunt richten op het opbouwen van je eigen leven en geluk.
Dat de uitkomst niet rooskleurig zal zijn ben ik met je eens.
Maar misschien heeft hij in al zijn kinderachtigheid punten waarin Problemo hem helderheid kan verschaffen zodat hij in ieder geval de gelegenheid krijgt zich volwassen te gaan gedragen.
Het is hier natuurlijk geen kwestie van de deur dicht trekken en houden, er moét over de kinderen gesproken blijven worden.
Bespeur ik een lichte irritatie van jou naar mij Sartan?
[...]
Joh, waarom zou je in godsnaam ook nog maar een fractie energie investeren in die kleuter. Serieus. Alle energie, positief danwel negatief, die je na jullie breuk nog in de ander investeert is gewoon weggegooid. Hoe eerder je je dat realiseert hoe eerder je je aandacht kunt richten op het opbouwen van je eigen leven en geluk.
Dat de uitkomst niet rooskleurig zal zijn ben ik met je eens.
Maar misschien heeft hij in al zijn kinderachtigheid punten waarin Problemo hem helderheid kan verschaffen zodat hij in ieder geval de gelegenheid krijgt zich volwassen te gaan gedragen.
Het is hier natuurlijk geen kwestie van de deur dicht trekken en houden, er moét over de kinderen gesproken blijven worden.
Bespeur ik een lichte irritatie van jou naar mij Sartan?
vrijdag 13 april 2012 om 20:42
nee heb geen zin om met hem een zinnig gesprek te gaan voeren. IT heeft vanaf okt tot nu de kansen gehad. Ik heb geen vent gezien die mij mist en de kids mist hij is alleen maar meer met haar gaan afspreken...
Ik ben der klaar mee. Dan maar een scheiding wat ik toch al wou. En dat kan ik beter zelf gaan regelen als andersom dacht ik zo. Verder houdt ik mijn hoofd omhoog. Pleeg zakelijk contact met hem en geef ik mijn kids gewoon de liefdevolle opvoeding door die ik voor ogen heb en altijd al heb uitgevooerd.. Kids weten van die andere vrouw en mijn verdriet. Ik hoop dat ze ooit zullen snappen dat ik dit niet heb gedaan om hun bij hun vader weg te houden. Maar dat ik dit als redding voor mijzelf heb gedaan.. Ooit zulen ze het snappen hoop ik. Maar hij zal zo wel zeggen tegen ze dat moeder nu niets meer wil en dat pa wel wou.. maar ik dus niet.
maar desondanks voel ik mij behoorlijk klote.. Maar vertrek elke dag met een glimlach en mijn hoofd omhoog! Oh ik zal er komen.. alleen nu nog niet..
Ik ben der klaar mee. Dan maar een scheiding wat ik toch al wou. En dat kan ik beter zelf gaan regelen als andersom dacht ik zo. Verder houdt ik mijn hoofd omhoog. Pleeg zakelijk contact met hem en geef ik mijn kids gewoon de liefdevolle opvoeding door die ik voor ogen heb en altijd al heb uitgevooerd.. Kids weten van die andere vrouw en mijn verdriet. Ik hoop dat ze ooit zullen snappen dat ik dit niet heb gedaan om hun bij hun vader weg te houden. Maar dat ik dit als redding voor mijzelf heb gedaan.. Ooit zulen ze het snappen hoop ik. Maar hij zal zo wel zeggen tegen ze dat moeder nu niets meer wil en dat pa wel wou.. maar ik dus niet.
maar desondanks voel ik mij behoorlijk klote.. Maar vertrek elke dag met een glimlach en mijn hoofd omhoog! Oh ik zal er komen.. alleen nu nog niet..
vrijdag 13 april 2012 om 21:00
quote:campari schreef op 13 april 2012 @ 20:41:
[...] Bespeur ik een lichte irritatie van jou naar mij Sartan?
Nee hoor, waarom zou jij me irriteren?
Ik vind het alleen jammer dat ik verschillende van de dames hier nog ontzettend veel energie zie steken in hun ex terwijl ze die tijd en aandacht zelf zo hard nodig hebben. En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde! Begrijpelijk hoor, maar zonde. Pas op het moment dat ik me realiseerde hoeveel van mijn kostbare tijd ik verspilde met mijn gedachten aan hem en daarmee stopte ging het opeens een stuk beter met me. Dat gun ik iedereen hier vandaar dat ik zo dram. Is goed bedoeld!
[...] Bespeur ik een lichte irritatie van jou naar mij Sartan?
Nee hoor, waarom zou jij me irriteren?
Ik vind het alleen jammer dat ik verschillende van de dames hier nog ontzettend veel energie zie steken in hun ex terwijl ze die tijd en aandacht zelf zo hard nodig hebben. En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde! Begrijpelijk hoor, maar zonde. Pas op het moment dat ik me realiseerde hoeveel van mijn kostbare tijd ik verspilde met mijn gedachten aan hem en daarmee stopte ging het opeens een stuk beter met me. Dat gun ik iedereen hier vandaar dat ik zo dram. Is goed bedoeld!
zaterdag 14 april 2012 om 20:24
En? Goede dag gehad?
Hier ben ik weer wat aan het verzinnen. Ik heb het prima hoor, maar hoor nu weer van de buurvrouw dat ex op dagen dat hij de kinderen hier op school aflevert als een waanzinnige helemaal mijn oprit oprijdt tot achterin, om het huis heen loopt (hoekhuis) en zo kinderen nr school brengt. Ik wil niet dat hij mijn terrein 'ontheiligt' met zijn aanwezigheid, mijn huis in kan kijken en doet alsof hij hier woont en er niks aan de hand is. Ja, het is druk bij zo'n basisschool, maar daar dealt hij maar gewoon mee. Ik heb nu een paar basaltblokken op de oprit gelegd en ben aan het uitzoeken of ik een inklapbaar paaltje neem of een hek of een ketting. Doehoei! Terreinvredebreuk heet dat. Ik wil niemand op mijn oprit en hem nog wel het minst.
Hier ben ik weer wat aan het verzinnen. Ik heb het prima hoor, maar hoor nu weer van de buurvrouw dat ex op dagen dat hij de kinderen hier op school aflevert als een waanzinnige helemaal mijn oprit oprijdt tot achterin, om het huis heen loopt (hoekhuis) en zo kinderen nr school brengt. Ik wil niet dat hij mijn terrein 'ontheiligt' met zijn aanwezigheid, mijn huis in kan kijken en doet alsof hij hier woont en er niks aan de hand is. Ja, het is druk bij zo'n basisschool, maar daar dealt hij maar gewoon mee. Ik heb nu een paar basaltblokken op de oprit gelegd en ben aan het uitzoeken of ik een inklapbaar paaltje neem of een hek of een ketting. Doehoei! Terreinvredebreuk heet dat. Ik wil niemand op mijn oprit en hem nog wel het minst.
zondag 15 april 2012 om 11:26
zondag 15 april 2012 om 12:19
quote:sartan schreef op 13 april 2012 @ 21:00:
[...]
En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde!
Het probleem is dat dat denken, peinzen, malen of welke naam je er ook aan geeft een emotie is die je moeilijk uit kunt zetten.
Ik heb het ook gehad "wat zou ze doen" of "zou ze nog wel aan me denken"
Op dat moment weet je dat je er mee MOET stoppen en de ene keer lukt dat wel de andere keer niet.
Net als verantwoordelijkheid, als ik voor de kinderen kom flap ik er nog wel eens uit "denk je er aan dat de auto in mei gekeurd moet worden"
Het goede nieuws is dat het slijt.
[...]
En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde!
Het probleem is dat dat denken, peinzen, malen of welke naam je er ook aan geeft een emotie is die je moeilijk uit kunt zetten.
Ik heb het ook gehad "wat zou ze doen" of "zou ze nog wel aan me denken"
Op dat moment weet je dat je er mee MOET stoppen en de ene keer lukt dat wel de andere keer niet.
Net als verantwoordelijkheid, als ik voor de kinderen kom flap ik er nog wel eens uit "denk je er aan dat de auto in mei gekeurd moet worden"
Het goede nieuws is dat het slijt.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 15 april 2012 om 12:37
quote:Soyli schreef op 11 april 2012 @ 13:01:
Door 'Het' altijd maar centraal te blijven stellen Kunstje (in je verhalen en posts in ieder geval) maak JIJ 'Het' het belangrijkst van de wereld. Ik zie jou dat doen, maar ook veel anderen hier. Inclusief ikzelf hoor.
Er móet een moment komen dat hij niet meer centraal staat, dat je je op jezelf richt en dat het je oprecht niets meer doet wat hij wel of niet doet of zegt. Dat heeft tijd nodig. Maar dat moment komt!
Ik schreef het ook al een paar dagen geleden. Volgens mij heeft daar niemand op gereageerd.
Maar HBG: je stelt me een beetje gerust door te zeggen dat het slijt. Want met namen op dát punt zit voor veel vrouwen hier (zeer zeker voor mezelf) een groot probleem..
Door 'Het' altijd maar centraal te blijven stellen Kunstje (in je verhalen en posts in ieder geval) maak JIJ 'Het' het belangrijkst van de wereld. Ik zie jou dat doen, maar ook veel anderen hier. Inclusief ikzelf hoor.
Er móet een moment komen dat hij niet meer centraal staat, dat je je op jezelf richt en dat het je oprecht niets meer doet wat hij wel of niet doet of zegt. Dat heeft tijd nodig. Maar dat moment komt!
Ik schreef het ook al een paar dagen geleden. Volgens mij heeft daar niemand op gereageerd.
Maar HBG: je stelt me een beetje gerust door te zeggen dat het slijt. Want met namen op dát punt zit voor veel vrouwen hier (zeer zeker voor mezelf) een groot probleem..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
zondag 15 april 2012 om 12:53
quote:Soyli schreef op 15 april 2012 @ 12:37:
[...]
Maar HBG: je stelt me een beetje gerust door te zeggen dat het slijt. Want met namen op dát punt zit voor veel vrouwen hier (zeer zeker voor mezelf) een groot probleem..
Tuurlijk slijt het en dat moet ook anders blijf je hangen en dat is funest.
Ik heb al 2 x eerder een langdurig relatie gehad dus je weet voor jezelf dat het allemaal weer goed komt.
[...]
Maar HBG: je stelt me een beetje gerust door te zeggen dat het slijt. Want met namen op dát punt zit voor veel vrouwen hier (zeer zeker voor mezelf) een groot probleem..
Tuurlijk slijt het en dat moet ook anders blijf je hangen en dat is funest.
Ik heb al 2 x eerder een langdurig relatie gehad dus je weet voor jezelf dat het allemaal weer goed komt.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
dinsdag 17 april 2012 om 00:38
Hoi allemaal, ben weer terug van een weekendje Rome met mijn dochter. Was hartstikke leuk, hoefde me niet meer aan te passen aan wat Het leuk vond. Van de andere kant heb ik wel altijd genoten van de stedentrips die we ondernamen. En toch kan ik nog niet loslaten. Heb nieuwe kleren daar gekocht (te veel natuurlijk) en vraag me dan toch af wat Het ervan zou vinden. En het riep ook wel heel veel herinneringen op aan onze goede tijden. Dus een beetje mixed feelings hier. Ik probeer los te laten, maar het is zo verrekte moeilijk. Soms zag ik een ouder koppel lopen, nog steeds samen en zo te zien gelukkig, en dan vraag ik me af, waarom wij niet. Waren wij niet de moeite waard? Blijkbaar niet dus. Daar moet ik me bj neerleggen, maar het blijft moeilijk.
dinsdag 17 april 2012 om 00:49
quote:sartan schreef op 13 april 2012 @ 21:00:
[...]
Nee hoor, waarom zou jij me irriteren?
Ik vind het alleen jammer dat ik verschillende van de dames hier nog ontzettend veel energie zie steken in hun ex terwijl ze die tijd en aandacht zelf zo hard nodig hebben. En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde! Begrijpelijk hoor, maar zonde. Pas op het moment dat ik me realiseerde hoeveel van mijn kostbare tijd ik verspilde met mijn gedachten aan hem en daarmee stopte ging het opeens een stuk beter met me. Dat gun ik iedereen hier vandaar dat ik zo dram. Is goed bedoeld!
Ik denk dat het een automatisme is wat moet slijten. 27 jaar was Het het belangrijkste in mijn leven en nu is dat weg en wordt ik op een pijnlijke manier aan de kant gezet. Maar ik kan de knop niet zomaar omzetten en zelfs als ik een weekend alleen weg ga, roept dat herinneringen op aan vorige vakenties en voel ik me weer heel alleen. Ik wil het niet, maar het gebeurt wel.
[...]
Nee hoor, waarom zou jij me irriteren?
Ik vind het alleen jammer dat ik verschillende van de dames hier nog ontzettend veel energie zie steken in hun ex terwijl ze die tijd en aandacht zelf zo hard nodig hebben. En elke keer maar weer rondjes draaien waarin ze zich bezighouden met "wat hij nu aan het doen is" en "met wie" etc etc. en daar weer verdrietig van worden. Zoooo zonde! Begrijpelijk hoor, maar zonde. Pas op het moment dat ik me realiseerde hoeveel van mijn kostbare tijd ik verspilde met mijn gedachten aan hem en daarmee stopte ging het opeens een stuk beter met me. Dat gun ik iedereen hier vandaar dat ik zo dram. Is goed bedoeld!
Ik denk dat het een automatisme is wat moet slijten. 27 jaar was Het het belangrijkste in mijn leven en nu is dat weg en wordt ik op een pijnlijke manier aan de kant gezet. Maar ik kan de knop niet zomaar omzetten en zelfs als ik een weekend alleen weg ga, roept dat herinneringen op aan vorige vakenties en voel ik me weer heel alleen. Ik wil het niet, maar het gebeurt wel.
dinsdag 17 april 2012 om 06:33
quote:kunstje schreef op 17 april 2012 @ 00:49:
[...]
Ik denk dat het een automatisme is wat moet slijten. 27 jaar was Het het belangrijkste in mijn leven en nu is dat weg en wordt ik op een pijnlijke manier aan de kant gezet. Maar ik kan de knop niet zomaar omzetten en zelfs als ik een weekend alleen weg ga, roept dat herinneringen op aan vorige vakenties en voel ik me weer heel alleen. Ik wil het niet, maar het gebeurd wel.Natuurlijk gebeurt dat Kunstje. Mij ook. Nog steeds wel eens. Máár. Je kunt er zelf voor kiezen om in dat gevoel te zwelgen/ te blijven hangen of jezelf een schop onder je hol geven en doorgaan. En uiteraard kan dat niet in de eerste weken of maanden, als het verdriet nog zo groot en vers is - maar wel wanneer dat minder wordt, en dat is voor iedereen weer anders - dan kun jij een bewuste beslissing nemen om ermee te kappen. Desnoods spreek je met jezelf af dat je bijvoorbeeld 's avonds een half uurtje heel bewust verdrietig mag zijn... voor mij werkt het maar ja iedereen is anders. Wel stoer dat je alleen naar Rome bent geweest! Was het er een beetje warmer dan hier?
[...]
Ik denk dat het een automatisme is wat moet slijten. 27 jaar was Het het belangrijkste in mijn leven en nu is dat weg en wordt ik op een pijnlijke manier aan de kant gezet. Maar ik kan de knop niet zomaar omzetten en zelfs als ik een weekend alleen weg ga, roept dat herinneringen op aan vorige vakenties en voel ik me weer heel alleen. Ik wil het niet, maar het gebeurd wel.Natuurlijk gebeurt dat Kunstje. Mij ook. Nog steeds wel eens. Máár. Je kunt er zelf voor kiezen om in dat gevoel te zwelgen/ te blijven hangen of jezelf een schop onder je hol geven en doorgaan. En uiteraard kan dat niet in de eerste weken of maanden, als het verdriet nog zo groot en vers is - maar wel wanneer dat minder wordt, en dat is voor iedereen weer anders - dan kun jij een bewuste beslissing nemen om ermee te kappen. Desnoods spreek je met jezelf af dat je bijvoorbeeld 's avonds een half uurtje heel bewust verdrietig mag zijn... voor mij werkt het maar ja iedereen is anders. Wel stoer dat je alleen naar Rome bent geweest! Was het er een beetje warmer dan hier?
dinsdag 17 april 2012 om 10:29
quote:sartan schreef op 17 april 2012 @ 06:33:
[...]
Natuurlijk gebeurt dat Kunstje. Mij ook. Nog steeds wel eens. Máár. Je kunt er zelf voor kiezen om in dat gevoel te zwelgen/ te blijven hangen of jezelf een schop onder je hol geven en doorgaan. En uiteraard kan dat niet in de eerste weken of maanden, als het verdriet nog zo groot en vers is - maar wel wanneer dat minder wordt, en dat is voor iedereen weer anders - dan kun jij een bewuste beslissing nemen om ermee te kappen. Desnoods spreek je met jezelf af dat je bijvoorbeeld 's avonds een half uurtje heel bewust verdrietig mag zijn... voor mij werkt het maar ja iedereen is anders. Wel stoer dat je alleen naar Rome bent geweest! Was het er een beetje warmer dan hier?
Nou, ik was niet alleen hoor. Mijn dochter is meegeweest. Het was er wel warmer, maar helaas ook regenachtig. Des te meer reden om winkels binnen te gaan.
En ik probeer het ook te beperken tot een bepaalde periode per dag. Maar ik kom nog steeds dingen tegen, die me specifiek aan Het herinneren en dat geeft elke keer toch weer een klap. En die momenten kan ik niet voorspellen of verplaatsen. Dat komt elke keer onverwacht. Ik probeer er wel niet aan toe te geven, maar oei, oei, dat is lastig.
Ik moet trouwens nog wel iets corrigeren. Het heeft me later op de dag nog wel een smsje gestuurd voor mijn verjaardag.
[...]
Natuurlijk gebeurt dat Kunstje. Mij ook. Nog steeds wel eens. Máár. Je kunt er zelf voor kiezen om in dat gevoel te zwelgen/ te blijven hangen of jezelf een schop onder je hol geven en doorgaan. En uiteraard kan dat niet in de eerste weken of maanden, als het verdriet nog zo groot en vers is - maar wel wanneer dat minder wordt, en dat is voor iedereen weer anders - dan kun jij een bewuste beslissing nemen om ermee te kappen. Desnoods spreek je met jezelf af dat je bijvoorbeeld 's avonds een half uurtje heel bewust verdrietig mag zijn... voor mij werkt het maar ja iedereen is anders. Wel stoer dat je alleen naar Rome bent geweest! Was het er een beetje warmer dan hier?
Nou, ik was niet alleen hoor. Mijn dochter is meegeweest. Het was er wel warmer, maar helaas ook regenachtig. Des te meer reden om winkels binnen te gaan.
En ik probeer het ook te beperken tot een bepaalde periode per dag. Maar ik kom nog steeds dingen tegen, die me specifiek aan Het herinneren en dat geeft elke keer toch weer een klap. En die momenten kan ik niet voorspellen of verplaatsen. Dat komt elke keer onverwacht. Ik probeer er wel niet aan toe te geven, maar oei, oei, dat is lastig.
Ik moet trouwens nog wel iets corrigeren. Het heeft me later op de dag nog wel een smsje gestuurd voor mijn verjaardag.
dinsdag 17 april 2012 om 12:00
quote:kunstje schreef op 17 april 2012 @ 00:38:
Soms zag ik een ouder koppel lopen, nog steeds samen en zo te zien gelukkig, en dan vraag ik me af, waarom wij niet.
Oeiiii, dit is een invulling van de bovenste plank
Je zit nog volop in de verwerking, 27 jaar vlak je niet uit in een half jaar. Uiteraard snap ik je verdriet maar probeer ook de positieve punten te zien van je 'alleengaandschap'
Soms zag ik een ouder koppel lopen, nog steeds samen en zo te zien gelukkig, en dan vraag ik me af, waarom wij niet.
Oeiiii, dit is een invulling van de bovenste plank
Je zit nog volop in de verwerking, 27 jaar vlak je niet uit in een half jaar. Uiteraard snap ik je verdriet maar probeer ook de positieve punten te zien van je 'alleengaandschap'
woensdag 18 april 2012 om 01:29
quote:campari schreef op 17 april 2012 @ 12:00:
[...]
Oeiiii, dit is een invulling van de bovenste plank
Je zit nog volop in de verwerking, 27 jaar vlak je niet uit in een half jaar. Uiteraard snap ik je verdriet maar probeer ook de positieve punten te zien van je 'alleengaandschap' Ja, ik zie je punt. Maar inderdaad zit er nog een boel verdriet en ik heb het weekend echt mijn best gedaan om de positieve kanten te zien en die waren er ook veel. Maar je voelt toch een soort gemis en ook een zekere mate van weemoed.
[...]
Oeiiii, dit is een invulling van de bovenste plank
Je zit nog volop in de verwerking, 27 jaar vlak je niet uit in een half jaar. Uiteraard snap ik je verdriet maar probeer ook de positieve punten te zien van je 'alleengaandschap' Ja, ik zie je punt. Maar inderdaad zit er nog een boel verdriet en ik heb het weekend echt mijn best gedaan om de positieve kanten te zien en die waren er ook veel. Maar je voelt toch een soort gemis en ook een zekere mate van weemoed.
woensdag 18 april 2012 om 14:00
Hier gaat het vandaag ff echt niet.... Zit er echt doorheen. Ma+di wel redelijke dagen gehad, maar nu is het me allemaal ff teveel. Teveel onrust en dingen die ik moet oppakken, soms niet de energie ervoor, is het even teveel.
Wel besloten helemaal afstand van hem te nemen. Zondag kreeg ik een mail van hem, lief geschreven hoor en zie tussen de regels door dat hij het heel moeilijk heeft en me erg mist. Maar ja, wat kan ik ermee? Moet ik hem dan nog gaan helpen hierbij ofzo? Heb gisteravond terug gemaild, vrij op de vlakte gehouden. Maar toch geeft het me een rotgevoel. Vanaf nu geen reacties meer van mij, ik wil hier niet aan onderdoor gaan. Ik moet verder en zo wordt het alleen maar moeilijker.
Sprak net een vriendin van mij, die ook in zijn vriendengroep zit. En zij was daar het weekend en tja, dan hoor ik dat hij lekker op stap gaat (geen rare dingen verder hoor), maar tja, weet niet, ga haar ook laten weten dat ik het niet meer wil weten. Ik wil niet weten dat hij leuke dingen doet. Zelf kán ik niet eens op stap, trek dat gewoon niet. Wil niet weten dat hij het leuk heeft. Dus ga aan haar vragen dat soort dingen niet meer te vertellen, weet zeker dat ze het zal begrijpen. Moet echt loskomen van hem, hoe ontzettend zwaar ook, want ik mis hem zo vreselijk....
Wel besloten helemaal afstand van hem te nemen. Zondag kreeg ik een mail van hem, lief geschreven hoor en zie tussen de regels door dat hij het heel moeilijk heeft en me erg mist. Maar ja, wat kan ik ermee? Moet ik hem dan nog gaan helpen hierbij ofzo? Heb gisteravond terug gemaild, vrij op de vlakte gehouden. Maar toch geeft het me een rotgevoel. Vanaf nu geen reacties meer van mij, ik wil hier niet aan onderdoor gaan. Ik moet verder en zo wordt het alleen maar moeilijker.
Sprak net een vriendin van mij, die ook in zijn vriendengroep zit. En zij was daar het weekend en tja, dan hoor ik dat hij lekker op stap gaat (geen rare dingen verder hoor), maar tja, weet niet, ga haar ook laten weten dat ik het niet meer wil weten. Ik wil niet weten dat hij leuke dingen doet. Zelf kán ik niet eens op stap, trek dat gewoon niet. Wil niet weten dat hij het leuk heeft. Dus ga aan haar vragen dat soort dingen niet meer te vertellen, weet zeker dat ze het zal begrijpen. Moet echt loskomen van hem, hoe ontzettend zwaar ook, want ik mis hem zo vreselijk....
woensdag 18 april 2012 om 14:15
@ getting wise. Ook ik had nog best wel heftig contact met IT in het begin dat ik weg was. En dat maakte mij gek van verdriet en gek van verlangen naar wat ooit is geweest. Zorg dat je helemaal los van hem komt. Zorg er voor dat het je niet scheelt wat ie doet! Ik heb mij telkens voor gehoude, wat IT doet is niet belangrijk! Want tenslotte gaf hij al bij lange niet meer om wat ik deed en hoe ik mij voelde. Ik en daarbij JIJ bent belangrijk.
Wanneer je tot dat besef komt zul je zien dat het op een gegeven moment niet uitmaakt wat jou ex doet!
Zelf had hij gisteren ff auto omgeruild. En in zijn auto lagen allemaal parkeerbonnetjes. Hij komt zowat elke dag bij haar!
tja denk ik dan je bent en blijft een loser! Ik ga verder en denk aan mijzelf en de kids.. Bedoel er mee te zeggen dat het niet makkelijk is, maar dat je echt moet proberen los te komen. Zakelijk contact en verder niet toelaten.
@kunstje Eigenlijk gaat het wel heel erg goed met me. Mijn dochter daat ook redelijk, maar mijn zoon komt elke avond uit zijn bed met de woorden.. Ik mis papa zo erg en gaat dan heel hard huilen. Hij is zo verdrietig zegt ie dat pa dat allemaal heeft gedaan en dat ik daar verdrietig van ben. En dat we daarom in een ander dorp wonen. Overdag gaat het goed met hem, maar savonds moeilijk. Maar ik ben zo blij dat ie zo uit zijn bed komt en dat hij zijn verdriet aan mij toont. Hij is een binnenvetter. Dus het is heel heel goed dat hij zich uit. Maar het is zo hartverscheurend. Hij kan en wil er niet over praten met zijn pa en heb hem ook verteld dat dat niet persee hoeft.
Van het weekend zijn de kids bij hem geweest. Hij lekker op pad met de kids en twee keer mochten ze opblijven tot na 23u savonds... HALLO! ze zijn 10 en 7 dan horen ze zelfs als ze ff op mogen blijven al op bed te liggen... Kan daar zo van balen he.. Oh die lieve papa laat ons opblijven en moeders doet dat niet. Maar ja probleem is dat die pa lekker zit en niet naar huis wil gaan. Bleg. Wat kan ik daarmee? Heb wel gezegt dat ik dat geen normale tijden vind, maar hij doet dat zo weer..
Wanneer je tot dat besef komt zul je zien dat het op een gegeven moment niet uitmaakt wat jou ex doet!
Zelf had hij gisteren ff auto omgeruild. En in zijn auto lagen allemaal parkeerbonnetjes. Hij komt zowat elke dag bij haar!
tja denk ik dan je bent en blijft een loser! Ik ga verder en denk aan mijzelf en de kids.. Bedoel er mee te zeggen dat het niet makkelijk is, maar dat je echt moet proberen los te komen. Zakelijk contact en verder niet toelaten.
@kunstje Eigenlijk gaat het wel heel erg goed met me. Mijn dochter daat ook redelijk, maar mijn zoon komt elke avond uit zijn bed met de woorden.. Ik mis papa zo erg en gaat dan heel hard huilen. Hij is zo verdrietig zegt ie dat pa dat allemaal heeft gedaan en dat ik daar verdrietig van ben. En dat we daarom in een ander dorp wonen. Overdag gaat het goed met hem, maar savonds moeilijk. Maar ik ben zo blij dat ie zo uit zijn bed komt en dat hij zijn verdriet aan mij toont. Hij is een binnenvetter. Dus het is heel heel goed dat hij zich uit. Maar het is zo hartverscheurend. Hij kan en wil er niet over praten met zijn pa en heb hem ook verteld dat dat niet persee hoeft.
Van het weekend zijn de kids bij hem geweest. Hij lekker op pad met de kids en twee keer mochten ze opblijven tot na 23u savonds... HALLO! ze zijn 10 en 7 dan horen ze zelfs als ze ff op mogen blijven al op bed te liggen... Kan daar zo van balen he.. Oh die lieve papa laat ons opblijven en moeders doet dat niet. Maar ja probleem is dat die pa lekker zit en niet naar huis wil gaan. Bleg. Wat kan ik daarmee? Heb wel gezegt dat ik dat geen normale tijden vind, maar hij doet dat zo weer..
woensdag 18 april 2012 om 15:28
@Gettingwise, het loskomen is ontzettend moeilijk en lukt de ene dag beter dan de andere. Soms word je door iets onbenulligs weer herinnerd aan Het en dan heb je het weer even moeilijk. Maar we gaan er komen hoor. Huil vandaag een potje en begin morgen weer fris opnieuw.
@Problemo, hartverscheurend als je kinderen verdriet hebben en je er niets aan kunt veranderen. Hoe groot of klein ze ook zijn, je blijft hun mammie die alles kan oplossen. Maar helaas dit niet. Je zult er doorheen moeten.
@Tirusha, lees je nog mee? Hoe gaat het nu met je?
Voor allemaal sterkte en dikke
@Problemo, hartverscheurend als je kinderen verdriet hebben en je er niets aan kunt veranderen. Hoe groot of klein ze ook zijn, je blijft hun mammie die alles kan oplossen. Maar helaas dit niet. Je zult er doorheen moeten.
@Tirusha, lees je nog mee? Hoe gaat het nu met je?
Voor allemaal sterkte en dikke
woensdag 18 april 2012 om 15:35
quote:Soyli schreef op 11 april 2012 @ 13:01:
Door 'Het' altijd maar centraal te blijven stellen Kunstje (in je verhalen en posts in ieder geval) maak JIJ 'Het' het belangrijkst van de wereld. Ik zie jou dat doen, maar ook veel anderen hier. Inclusief ikzelf hoor.
Er móet een moment komen dat hij niet meer centraal staat, dat je je op jezelf richt en dat het je oprecht niets meer doet wat hij wel of niet doet of zegt. Dat heeft tijd nodig. Maar dat moment komt!Maar hoe doe je dat in de praktijk, Ik weet het allemaal en predik het hier ook keurig. Maar ik betrap mezelf er zo vaak op dat ik me afvraag wat Het vindt. Als ik een nieuwe jurk koop vraag ik me af of Het hem leuk zou vinden (net zoals ik voorheen altijd deed) en dan denk ik wel, het doet er niet meer toe. Maar heb het mezelf toch weer even afgevraagd, ongemerkt. En zo gaat het met een heleboel dingen. Hoe kom ik daar van af? Is het echt alleen een kwestie van tijd? Zijn naam valt hier nog geregeld omdat de kinderen over Het praten en vaak herinneringen ophalen alsof ze een bevestiging nodig hebben dat hun jeugd wel prettig was (Het zei tenslotte dat Het 20 jaar ongelukkig was geweest). Moet ik ze dat dan verbieden?
Door 'Het' altijd maar centraal te blijven stellen Kunstje (in je verhalen en posts in ieder geval) maak JIJ 'Het' het belangrijkst van de wereld. Ik zie jou dat doen, maar ook veel anderen hier. Inclusief ikzelf hoor.
Er móet een moment komen dat hij niet meer centraal staat, dat je je op jezelf richt en dat het je oprecht niets meer doet wat hij wel of niet doet of zegt. Dat heeft tijd nodig. Maar dat moment komt!Maar hoe doe je dat in de praktijk, Ik weet het allemaal en predik het hier ook keurig. Maar ik betrap mezelf er zo vaak op dat ik me afvraag wat Het vindt. Als ik een nieuwe jurk koop vraag ik me af of Het hem leuk zou vinden (net zoals ik voorheen altijd deed) en dan denk ik wel, het doet er niet meer toe. Maar heb het mezelf toch weer even afgevraagd, ongemerkt. En zo gaat het met een heleboel dingen. Hoe kom ik daar van af? Is het echt alleen een kwestie van tijd? Zijn naam valt hier nog geregeld omdat de kinderen over Het praten en vaak herinneringen ophalen alsof ze een bevestiging nodig hebben dat hun jeugd wel prettig was (Het zei tenslotte dat Het 20 jaar ongelukkig was geweest). Moet ik ze dat dan verbieden?
woensdag 18 april 2012 om 15:48
Kunstje.. Wanneer Het zegt dat ie al 20 jaar ongelukkig is geweest is het een loser.. Dan had ie dat ook eerder met je kunnen bespreken. ipv volgens hem 20 jaar ongelukkig te zijn. Dat is een flauwekulsmoes van Het. Zodat hij voor zichzelf goedpraat dat ie nu gelukkig mag zijn met mw wijdbeens!! Jij mag terugkijken op je huwelijk en je mag je ook bedenken dat niet heel je huwelijk een facade is geweest.
Ook ik denk terug aan een huwelijk waarin ik mooie momenten heb beleefd, maar ook zeker slechte!
Ook ik denk terug aan een huwelijk waarin ik mooie momenten heb beleefd, maar ook zeker slechte!
