Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
zondag 23 maart 2008 om 14:42
Hoi Elmervrouw,
Begrijp ik dat je je kinderen al vijf jaar niet gezien hebt? Als dat zo is moet het inderdaad vreselijk voor je zijn.
En je man, die heb je dus wel, maar die moest plotseling naar de tandarts? Kunnen jullie het daarna niet samen gezellig maken dan, leuk uit eten gaan ofzo?
Af en toe mag je best even flink klagen, feestdagen kunnen inderdaad heel erg confronterend zijn.
Kop op he, voor je het weet zit je weer op je werk, probeer er toch wat van te maken.
Begrijp ik dat je je kinderen al vijf jaar niet gezien hebt? Als dat zo is moet het inderdaad vreselijk voor je zijn.
En je man, die heb je dus wel, maar die moest plotseling naar de tandarts? Kunnen jullie het daarna niet samen gezellig maken dan, leuk uit eten gaan ofzo?
Af en toe mag je best even flink klagen, feestdagen kunnen inderdaad heel erg confronterend zijn.
Kop op he, voor je het weet zit je weer op je werk, probeer er toch wat van te maken.
zondag 23 maart 2008 om 14:45
Mijn kinderen zijn ontvoerd door mijn irakese ex-vriend en dat was afgelopen kerst vijf jaar geleden. Nooit meer iets van hem of van hun gehoord.
Mijn man heeft zelf geen vrienden of kontakt met familie, zelfs niet eens kontakt met zijn eigen kinderen (eigen keuze!), maar die zit daar niet mee. Daarom kan ik bij hem niet echt terecht met dit geklaag.
Mijn man heeft zelf geen vrienden of kontakt met familie, zelfs niet eens kontakt met zijn eigen kinderen (eigen keuze!), maar die zit daar niet mee. Daarom kan ik bij hem niet echt terecht met dit geklaag.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 23 maart 2008 om 14:46
Niets mis mee toch met zelfmedelijden?Wie zegt dat dat niet es mag?Kan het me voorstellen dat je er schoon genoeg van hebt altijd maar de sterkste te zijn,denken er zijn ergere dingen.Jij hebt het nu even té erg.Klaar.Punt.
Ga der maar even inzitten.Klein zijn.Knal alles hier neer.
Soms is het allemaal téveel.
Hopelijk kom je er weer sterker uit dan tevoor.
Ga der maar even inzitten.Klein zijn.Knal alles hier neer.
Soms is het allemaal téveel.
Hopelijk kom je er weer sterker uit dan tevoor.
zondag 23 maart 2008 om 15:03
quote:Elmervrouw schreef op 23 maart 2008 @ 14:45:
Mijn kinderen zijn ontvoerd door mijn irakese ex-vriend en dat was afgelopen kerst vijf jaar geleden. Nooit meer iets van hem of van hun gehoord.
Mijn man heeft zelf geen vrienden of kontakt met familie, zelfs niet eens kontakt met zijn eigen kinderen (eigen keuze!), maar die zit daar niet mee. Daarom kan ik bij hem niet echt terecht met dit geklaag.
Mannen die zijn soms niet echt makkelijk in het uiten van hun gevoelens.
Ik wens je echt veel sterkte toe. Ik doe ook niet mee hoor met al die dagen. Hier heb je ook veel steun op het forum...we voelen met je mee misschien is het een troost.
Mijn kinderen zijn ontvoerd door mijn irakese ex-vriend en dat was afgelopen kerst vijf jaar geleden. Nooit meer iets van hem of van hun gehoord.
Mijn man heeft zelf geen vrienden of kontakt met familie, zelfs niet eens kontakt met zijn eigen kinderen (eigen keuze!), maar die zit daar niet mee. Daarom kan ik bij hem niet echt terecht met dit geklaag.
Mannen die zijn soms niet echt makkelijk in het uiten van hun gevoelens.
Ik wens je echt veel sterkte toe. Ik doe ook niet mee hoor met al die dagen. Hier heb je ook veel steun op het forum...we voelen met je mee misschien is het een troost.
zondag 23 maart 2008 om 15:06
In dit geval vind ik jouw zelfmedelijden volledig en volkomen terecht hoor. Het is ook veel, en het is ook confronterend. En bovenal is het ontzettend pijnlijk.
Ik vind je een hele dappere vrouw, vandaag nog meer als anders!
Spui hier maar, hier mag het. Er is slechts één voorwaarde; ga jezelf alleen niet verontschuldigen voor het feit dat je je verdrietig en alleen voelt, voor het feit dat je hier je verhaal doet. Het is zo begrijpelijk, omdat het zo verdomde oneerlijk is allemaal.
Ik denk aan je vandaag!
Ik vind je een hele dappere vrouw, vandaag nog meer als anders!
Spui hier maar, hier mag het. Er is slechts één voorwaarde; ga jezelf alleen niet verontschuldigen voor het feit dat je je verdrietig en alleen voelt, voor het feit dat je hier je verhaal doet. Het is zo begrijpelijk, omdat het zo verdomde oneerlijk is allemaal.
Ik denk aan je vandaag!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 23 maart 2008 om 15:12
Soms vind ik het gemis gewoon niet te verdragen. Dan herinnert alles wat ik om me heen zie, me aan hen. Het is al een tijdje geleden dat ik zo moest huilen omdat ik ze doodgewoon kwijt ben. Kwijt. Ik had óók paaseieren willen verstoppen in de tuin vanmorgen. Het is niet eerlijk. Het is keihard. Echt elke dag probeer ik zó om door te gaan met mijn leven, en dat lukt ook heel aardig, maar vandaag dus niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 23 maart 2008 om 16:06
Het gaat niet alleen over de kinderen, ook over mijn familie. Ik heb gebroken met mijn moeder en dat is niet zomaar.. het is ook een soort rouwproces, om echt al die verwachtingen en hoop los te laten. Mijn therapeute begreep mij heel goed, en hoe onredelijk het ook is, ook door haar voel ik me nu in de steek gelaten. Misschien heb ik haar wel teveel als een soort vervangende moeder gezien, die twee uurtjes in de week. Van haar 'mocht' zelfmedelijden trouwens ook, ze moedigde dat zelfs aan. Ik merk ook dat alleen door te spuien mijn kracht weer terugkomt (alleen nu nog even niet..) en dat ik echt niet iemand ben die in zelfmedelijden blijft hangen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 23 maart 2008 om 16:10
Ik heb zó hard geploeterd om mijn leven te léven na dit verlies van mijn kinderen; ongelooflijk hard geploeterd om iets van eigenwaarde terug te vinden na zo'n jeugd, om ruimte in te durven gaan nemen in het leven - soms ben ik doodmoe van al dat werken, en wil ik alleen maar een luisterend oor, respect, en eventjes aandacht, alleen maar dat, meer hoeft niet eens. Raad hoeft niet, alleen maar gezelschap, eventjes. Zucht. Ik ga maar 's even naar buiten, beetje rennen, denk ik.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 23 maart 2008 om 16:14
Lieve Elmervrouw, als ik lees wat je schrijft denk ik nooit dat je zelfmedelijden hebt, nu niet en nooit eigenlijk. Wel heb ik heel veel bewondering voor je. Ik heb zelf ook heel wat doorstaan, maar als ik me probeer voor te stellen waar jij doorheen moet - nu vooral, met dagen als dit - ... nou ja, dat kan ik niet eens. Dus klaag vooral lekker, als het je oplucht, je hebt er absoluut alle recht op.
