Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
zondag 23 maart 2008 om 17:20
Lieve Elmervrouw,
Je bent een sterke vrouw en gaat altijd maar door. Gun jezelf deze off-dag gewoon, daar heb je ook recht op!
Durf vandaag te dromen over de dag dat je ze weer in je armen sluit. Het kan nog tijden duren, dat weet ik, maar door te dromen zijn ze weer even op een positieve manier heel dicht bij je....
Je bent een sterke vrouw en gaat altijd maar door. Gun jezelf deze off-dag gewoon, daar heb je ook recht op!
Durf vandaag te dromen over de dag dat je ze weer in je armen sluit. Het kan nog tijden duren, dat weet ik, maar door te dromen zijn ze weer even op een positieve manier heel dicht bij je....
zondag 23 maart 2008 om 19:19
Lieve Elmervrouw, ik wil je even een hart onder de riem steken met onderstaand gedicht. Heel veel liefs, Rainz
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen.
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken.
Je wilt me misschien weer zien lachen
en genieten.
Je denkt misschien dat je me moet troosten
en adviseren.
Maar wat ik vraag is dit:
Wil je nog eens
luisteren naar mijn verhaal.
Naar wat ik voel en denk.
Je hoeft alleen maar stil te zijn.
Mij aan te kijken.
Mij tijd te geven.
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen.
Maar als het kan slechts te aanvaarden
zoals het voelt voor mij.
Je luisterend aanwezig zijn zal mijn dag anders maken.
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen.
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken.
Je wilt me misschien weer zien lachen
en genieten.
Je denkt misschien dat je me moet troosten
en adviseren.
Maar wat ik vraag is dit:
Wil je nog eens
luisteren naar mijn verhaal.
Naar wat ik voel en denk.
Je hoeft alleen maar stil te zijn.
Mij aan te kijken.
Mij tijd te geven.
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen.
Maar als het kan slechts te aanvaarden
zoals het voelt voor mij.
Je luisterend aanwezig zijn zal mijn dag anders maken.
zondag 23 maart 2008 om 20:11
Och, Elmervrouw, ik vind dat jij alle recht hebt op zelfmedelijden. Alle recht. Aandacht vragen voor jouw pijn vind ik ook al heel terecht, en ook goed van je.
Je zegt dat je man door eigen keuze zijn kinderen niet meer ziet, en dat je dus daarom niet bij hem aan kunt kloppen met je "geklaag". Dénk je dat, of is dat echt zo? Praat met hem, houd hem vast, vraag hem je te troosten vandaag. Kan hij dat?
Ik denk aan je.
Je zegt dat je man door eigen keuze zijn kinderen niet meer ziet, en dat je dus daarom niet bij hem aan kunt kloppen met je "geklaag". Dénk je dat, of is dat echt zo? Praat met hem, houd hem vast, vraag hem je te troosten vandaag. Kan hij dat?
Ik denk aan je.
.
zondag 23 maart 2008 om 20:15
Lieve Elmervrouw,
Mijn hart gaat uit naar je, momenteel. Meis, dit is geen zelfmedelijden. Je hebt zo iets dierbaars kwijtgeraakt, een stuk van jezelf. Er is een gedeelte van je hart uitgerukt, 5 jaar geleden. Natuurlijk wil je je kindjes bij je. En natuurlijk wordt je er op een dag als vandaag nog eens dubbel zo hard mee geconfronteerd als op een normale dag. En dat terwijl elke normale dag ook al een confrontatie is...
Lieverd, sta jezelf toe je gemis te voelen, te huilen. Desnoods in elkaar te storten. Morgen is er weer een dag om jezelf bij elkaar te rapen.
Jammer dat je niet goed bij je vent terecht kunt. En klote dat de vriendschap met een vriendin, die je kinderen nog gekend heeft, op de klippen is gelopen. En die stomme tandarts, dat is alleen maar de laatste druppel. Dus die kies die mogen jullie achter drie lagen behang plakken.
Lieverd, spui hier. Ik huil even met je mee en brand een kaarsje voor je kinderen. DAt het goed met ze gaat en ze ooit bij je terug mogen komen. Liever gisteren dan vandaag nog....
Kus.
Mijn hart gaat uit naar je, momenteel. Meis, dit is geen zelfmedelijden. Je hebt zo iets dierbaars kwijtgeraakt, een stuk van jezelf. Er is een gedeelte van je hart uitgerukt, 5 jaar geleden. Natuurlijk wil je je kindjes bij je. En natuurlijk wordt je er op een dag als vandaag nog eens dubbel zo hard mee geconfronteerd als op een normale dag. En dat terwijl elke normale dag ook al een confrontatie is...
Lieverd, sta jezelf toe je gemis te voelen, te huilen. Desnoods in elkaar te storten. Morgen is er weer een dag om jezelf bij elkaar te rapen.
Jammer dat je niet goed bij je vent terecht kunt. En klote dat de vriendschap met een vriendin, die je kinderen nog gekend heeft, op de klippen is gelopen. En die stomme tandarts, dat is alleen maar de laatste druppel. Dus die kies die mogen jullie achter drie lagen behang plakken.
Lieverd, spui hier. Ik huil even met je mee en brand een kaarsje voor je kinderen. DAt het goed met ze gaat en ze ooit bij je terug mogen komen. Liever gisteren dan vandaag nog....
Kus.
zondag 23 maart 2008 om 20:29
Ik beschouw het als een zelfoverwinning dat ik 't een keer hier echt durf neer te zetten. In het bos lopen en wat spelen met de hond heeft me wel wat geholpen, daarna heb ik ook even wat gespuid tegen manlief. Maar ik voel mij zó diep verdrietig vandaag, dat is toch wel even geleden dat ik het zo intens voelde, zeg maar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 23 maart 2008 om 22:18
....moeilijk hoor, heb geen kinderen maar de gedachte door te moeten maken wat jij doormaakt..
Veel liefs en sterkte, soms is er niets wat relativerend werkt omdat het gewoon feitelijk enorm verdrietig en oneerlijk is.
Verwen je zelf deze week even extra met een bezoekje schoonheidsspecialiste of kuurdagje. Je bent het waard hoor!
Veel liefs en sterkte, soms is er niets wat relativerend werkt omdat het gewoon feitelijk enorm verdrietig en oneerlijk is.
Verwen je zelf deze week even extra met een bezoekje schoonheidsspecialiste of kuurdagje. Je bent het waard hoor!
zondag 23 maart 2008 om 22:56
Lieve Elmer,
Goed van je dat je hier even je gevoelens spuit. Mens wat heb jij veel meegemaakt. En het is nu eenmaal een feit dat de feestdagen altijd dat gemis meebrengen als je op wat voor manier dan ook een dierbare verliest, dat verdriet, rauw en schrijnend. Of het nu een jaar, 5 jaar of 20 jaar geleden is, dat verdriet blijft. Verder weet ik gewoon even niets meer te zeggen. Want bij mij is het vandaag: Het is stil in mij...
dikke knuf,
Rommel
Goed van je dat je hier even je gevoelens spuit. Mens wat heb jij veel meegemaakt. En het is nu eenmaal een feit dat de feestdagen altijd dat gemis meebrengen als je op wat voor manier dan ook een dierbare verliest, dat verdriet, rauw en schrijnend. Of het nu een jaar, 5 jaar of 20 jaar geleden is, dat verdriet blijft. Verder weet ik gewoon even niets meer te zeggen. Want bij mij is het vandaag: Het is stil in mij...
dikke knuf,
Rommel
zondag 23 maart 2008 om 22:58
Lieve, dappere Elmervrouw, wat een kutdag. Ik vind het oprecht vervelend, dat je je zo voelt vandaag. Ik weet natuurlijk totaal niet hoe het écht voelt, maar door wat ik me er bij voor kan stellen...brrrrrr.
Je hebt alle recht op jouw ruimte-opeisen en ik ben juist supertrots op je, dat je het hebt gedaan! Ik weet hoe moeilijk je dat al vindt.
Je krijgt het leven totaal niet in je schoot geworpen beste vrouw en je houdt je altijd zó sterk, dat kun je ook niet altijd volhouden. Af en toe moet al die ellende eruit en dat moet je ook zeker toelaten.
Ik heb geen idee waar je woont, maar ik ben in staat om je in alle stilte een heeeeeel dikke knuffel te komen brengen. Vooralsnog dus maar via het beeldscherm.
Elmervrouw, je bent een kanjer!!!
Je hebt alle recht op jouw ruimte-opeisen en ik ben juist supertrots op je, dat je het hebt gedaan! Ik weet hoe moeilijk je dat al vindt.
Je krijgt het leven totaal niet in je schoot geworpen beste vrouw en je houdt je altijd zó sterk, dat kun je ook niet altijd volhouden. Af en toe moet al die ellende eruit en dat moet je ook zeker toelaten.
Ik heb geen idee waar je woont, maar ik ben in staat om je in alle stilte een heeeeeel dikke knuffel te komen brengen. Vooralsnog dus maar via het beeldscherm.
Elmervrouw, je bent een kanjer!!!
maandag 24 maart 2008 om 08:52
Even zonder bijgelezen te hebben.
Vanmorgen rotgevoel zo mogelijk nog erger. De ziekmelding van mijn therapeute heeft me ook een schok gegeven, merk ik. Mijn gedachte, heel onredelijk, maar ikvoel het wel zo: iedereen laat me in de steek, trapt op mijn hart, is niet te vertrouwen. Vooral dat laatste: niet te vertrouwen. Mijn ouders hebben teveel kapotgemaakt in mij.. ik kan bijna de moed niet meer vinden om nog iemand te vertrouwen. Safa heeft me ook bedonderd met het liefste wat ik heb. Zij, mijn ouders, hebben mij ook gepakt met het allerkostbaarste: mezelf. Ik ben zo bang dat er teveel kapotgemaakt is in mij, ik zie gewoonweg geen blijvend gelukkig leven vóór me.
Vanmorgen rotgevoel zo mogelijk nog erger. De ziekmelding van mijn therapeute heeft me ook een schok gegeven, merk ik. Mijn gedachte, heel onredelijk, maar ikvoel het wel zo: iedereen laat me in de steek, trapt op mijn hart, is niet te vertrouwen. Vooral dat laatste: niet te vertrouwen. Mijn ouders hebben teveel kapotgemaakt in mij.. ik kan bijna de moed niet meer vinden om nog iemand te vertrouwen. Safa heeft me ook bedonderd met het liefste wat ik heb. Zij, mijn ouders, hebben mij ook gepakt met het allerkostbaarste: mezelf. Ik ben zo bang dat er teveel kapotgemaakt is in mij, ik zie gewoonweg geen blijvend gelukkig leven vóór me.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 24 maart 2008 om 09:26
He lieverd....
Ik ken een piepklein stukje van je verleden op grond van "hier is het veilig", maar ook een heleboel niet...
Meis, ik wéét dat je het weet, maar jew therapeut heeft zich niet ziekgemeld vanwege jou, maar vanwege het feit dat háár leven nu te zwaar is. Alleen komt dat wel op een ongelovelijk klote-tijdstip voor jou...
Hetleven ziet nu gitzwart, en in zo'n periode lijkt het ook of er geen weg naar een gelukkig leven is. En soms is de strijd gewoon ewven te zwaar. Kun je op je vent leunen? Kun je even zwelgen in verdriet? Mag het bestaan, thuis?
Lieverd, geen idee wat ik kan zeggen om je op te beuren... Ga je straks nog de deur uit, iets "leuks" doen? Misschien verzet het je gedachten even...
Ik ken een piepklein stukje van je verleden op grond van "hier is het veilig", maar ook een heleboel niet...
Meis, ik wéét dat je het weet, maar jew therapeut heeft zich niet ziekgemeld vanwege jou, maar vanwege het feit dat háár leven nu te zwaar is. Alleen komt dat wel op een ongelovelijk klote-tijdstip voor jou...
Hetleven ziet nu gitzwart, en in zo'n periode lijkt het ook of er geen weg naar een gelukkig leven is. En soms is de strijd gewoon ewven te zwaar. Kun je op je vent leunen? Kun je even zwelgen in verdriet? Mag het bestaan, thuis?
Lieverd, geen idee wat ik kan zeggen om je op te beuren... Ga je straks nog de deur uit, iets "leuks" doen? Misschien verzet het je gedachten even...
maandag 24 maart 2008 om 14:41
quote:Elmervrouw schreef op 24 maart 2008 @ 09:42:
Ik wil hem niet nog meer lastigvallen. Hij verdient beter.Doel je nu op je man? Lieve Elmervrouw, jouw man verdient een vrouw die hem een inkijkje geeft in haar diepste gevoelens. Dat heet een relatie. Ik geloof nooit dat jij hem lastig valt, hij houdt immers van jou en is daarom bij je. Leun op hem dus. Morgen leunt hij weer op jou. Nogmaals: dat heet een relatie.
Ik wil hem niet nog meer lastigvallen. Hij verdient beter.Doel je nu op je man? Lieve Elmervrouw, jouw man verdient een vrouw die hem een inkijkje geeft in haar diepste gevoelens. Dat heet een relatie. Ik geloof nooit dat jij hem lastig valt, hij houdt immers van jou en is daarom bij je. Leun op hem dus. Morgen leunt hij weer op jou. Nogmaals: dat heet een relatie.
.
maandag 24 maart 2008 om 14:57
Lieve lieve Elmervrouw,
Er is niets mis mee om er even helemaal doorheen te zitten. Geef daar gerust even aan toe, dat mag best. Het is ook allemaal klote en je hebt het ook allemaal niet verdiend!
Maar over een paar dagen weet je dat je weer uit dat dal moet klimmen. Tuurlijk ga jij ooit weer gelukkig zijn. Je kinderen komen een keer terug, nieuwsgierig naar jou en naar hun familie en naar hun geboorteland. Vergiet je tranen nu, zodat je er straks van kunt genieten als het eenmaal zover is...
Er is niets mis mee om er even helemaal doorheen te zitten. Geef daar gerust even aan toe, dat mag best. Het is ook allemaal klote en je hebt het ook allemaal niet verdiend!
Maar over een paar dagen weet je dat je weer uit dat dal moet klimmen. Tuurlijk ga jij ooit weer gelukkig zijn. Je kinderen komen een keer terug, nieuwsgierig naar jou en naar hun familie en naar hun geboorteland. Vergiet je tranen nu, zodat je er straks van kunt genieten als het eenmaal zover is...
