Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
dinsdag 8 mei 2012 om 19:04
nee met geld ga ik het wel redden. Ik heb al proefberekeningen gemaakt voor toeslagen enzo en zelfs zonder alimentatie gaat het goed komen. Ik verwacht btw geen alimentatie hoor, bijna ex verdiend net 200 euro meer dan ik.
Ik zit dus meer met hoe ik het rond moet krijgen met werk en opvang. En hoe krijg ik een huis? Zoals ik al schreef sta ik nu drie jaar ingeschreven, maar sta ik plek honderd als ik reageer op een woning. Urgentie wordt niet gegeven voor echtscheiding, een huis kopen is niet haalbaar, particulier huren is te duur. Ik heb zelfs op kamers (of etages) gezocht, maar dat is hier ook helemaal niet te huur.
Ook tijdelijk een huis huren dat te koop staat is niet haalbaar, daar wordt rustig 900 euro en meer voor gevraagd.
Ik zit dus meer met hoe ik het rond moet krijgen met werk en opvang. En hoe krijg ik een huis? Zoals ik al schreef sta ik nu drie jaar ingeschreven, maar sta ik plek honderd als ik reageer op een woning. Urgentie wordt niet gegeven voor echtscheiding, een huis kopen is niet haalbaar, particulier huren is te duur. Ik heb zelfs op kamers (of etages) gezocht, maar dat is hier ook helemaal niet te huur.
Ook tijdelijk een huis huren dat te koop staat is niet haalbaar, daar wordt rustig 900 euro en meer voor gevraagd.
dinsdag 8 mei 2012 om 23:10
quote:gianna schreef op 03 mei 2012 @ 09:53:
En oudste zoon gaat ook nog niet goed hoor. Ik verdenk hem van erg blowen..
Ha mensen, ben even een weekje weggeweest. Las deze zin gisteren en het blijft in mijn hoofd nagalmen.
Zo verontrustend.
Hoe ga je daar mee om Gianna, is er iets wat je kúnt ondernemen?
En oudste zoon gaat ook nog niet goed hoor. Ik verdenk hem van erg blowen..
Ha mensen, ben even een weekje weggeweest. Las deze zin gisteren en het blijft in mijn hoofd nagalmen.
Zo verontrustend.
Hoe ga je daar mee om Gianna, is er iets wat je kúnt ondernemen?
woensdag 9 mei 2012 om 08:18
Mm, kan niet zoveel ondernemen, behalve praten, contact houden, vaak in zijn kamer komen met stapeltje was enz. Volgens hem doet hij dat niet, maar zijn vriendje.... Op zich gaat het met zoon zelf wel weer goed, na drie jaar depressief gedrag. En hij is opener dan ooit. Maar hij is in de experimentele leeftijd he. Als het een kennis van me was, zou ik er een beetje om moeten glimlachen. Maar nu het mijn eigen zoon betreft, denk ik: hmmmmzzzz...
woensdag 9 mei 2012 om 13:55
Hallo dames, ik lees al een poos met jullie mee en wil ook graag mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben nu 2.5 jaar uit mijn 19 jaar samenwonende relatie met al die tijd ook verdriet en onzekerheden.
We kochten 4 jaar geleden een behoorlijk duur huis , en de hypotheek was berekend op mijn ex zijn inkomen.
Ik had baan maar ondersteunde mijn ex met zijn bedrijven.
Na anderhalf jaar na de koop bleek hij al een paar maanden een relatie met iemand anders te hebben, en hij verliet de woning,
Hij betaald tot nu toe de hoge hypotheek van 2000 euro per maand.
Hij kan het niet meer opbrengen dus hij wil het zo snel mogelijk verhuren.
Ik zit sinds Augustus verleden jaar in de bijstand waar ik maar net van rond kan komen.Ik sta nu 2 jaar ingeschreven bij de woningstichting maar het duurt gemiddeld 5 jaar voordat je in aanmerking komt voor een woning.
Ik ben al 3 keer voor een urgentiegesprek geweest maar ik kan niet urgent worden dus ik sta als de woning wordt verkocht gewoon op straat. Ik leef al die tijf in angst dat het huis wordt verkocht. we zijn al zoveel gezakt dat er ook een beste schuld uitkomt.
Ik denk ook vaak hoe komt alles weer goed en wanneer wordt ik eens een keer gelukiig.
Ik heb al zoveel mee gemaakt in mijn leven oa, mijn ouders zijn heel jong overleden, mijn moeder toen ik 12 was en mijn vader (nadat hij mij het leven elke dag tot een hel maakte) toen ik 20 jaar was.
Dertien jaar geleden kreeg ik terwijl ik net graag zwanger wilde worden baarmoederhalskanker.
Omdat een gynaecoloog niet wilde geloven dat ik dit had heeft hij mij een jaar laten doorlopen hiermee zodat het al te ver was......... en ik mijn sterke kinderwens ook kon vergetem.
Ik voel me soms dus heel hopeloos door dit alles............
Ook nog het onverwerkte verdriet van vroeger en van mijn ex waadoor ik mijn leven niet kan oppakken.
Allemaal heel veel sterkte, ik weet waar jullie doorheen gaan.
Ik ben nu 2.5 jaar uit mijn 19 jaar samenwonende relatie met al die tijd ook verdriet en onzekerheden.
We kochten 4 jaar geleden een behoorlijk duur huis , en de hypotheek was berekend op mijn ex zijn inkomen.
Ik had baan maar ondersteunde mijn ex met zijn bedrijven.
Na anderhalf jaar na de koop bleek hij al een paar maanden een relatie met iemand anders te hebben, en hij verliet de woning,
Hij betaald tot nu toe de hoge hypotheek van 2000 euro per maand.
Hij kan het niet meer opbrengen dus hij wil het zo snel mogelijk verhuren.
Ik zit sinds Augustus verleden jaar in de bijstand waar ik maar net van rond kan komen.Ik sta nu 2 jaar ingeschreven bij de woningstichting maar het duurt gemiddeld 5 jaar voordat je in aanmerking komt voor een woning.
Ik ben al 3 keer voor een urgentiegesprek geweest maar ik kan niet urgent worden dus ik sta als de woning wordt verkocht gewoon op straat. Ik leef al die tijf in angst dat het huis wordt verkocht. we zijn al zoveel gezakt dat er ook een beste schuld uitkomt.
Ik denk ook vaak hoe komt alles weer goed en wanneer wordt ik eens een keer gelukiig.
Ik heb al zoveel mee gemaakt in mijn leven oa, mijn ouders zijn heel jong overleden, mijn moeder toen ik 12 was en mijn vader (nadat hij mij het leven elke dag tot een hel maakte) toen ik 20 jaar was.
Dertien jaar geleden kreeg ik terwijl ik net graag zwanger wilde worden baarmoederhalskanker.
Omdat een gynaecoloog niet wilde geloven dat ik dit had heeft hij mij een jaar laten doorlopen hiermee zodat het al te ver was......... en ik mijn sterke kinderwens ook kon vergetem.
Ik voel me soms dus heel hopeloos door dit alles............
Ook nog het onverwerkte verdriet van vroeger en van mijn ex waadoor ik mijn leven niet kan oppakken.
Allemaal heel veel sterkte, ik weet waar jullie doorheen gaan.
woensdag 9 mei 2012 om 19:28
Hoi Rinkie, wat een afschuwelijk verhaal. Wat moet jij het inderdaad zwaar hebben. Kun je geen hulp krijgen via Maarschappelijk Werk of zo? Verder ken ik het huisprobleem, en heb daar ook nog geen oplossing voor. Blijf hier in elk geval schrijven. Dan ben je het kwijt en er komen vaak verrassende oplossingen voorbij.
Ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen.
Ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen.
woensdag 9 mei 2012 om 20:55
Pfoeh wat een heftige verhalen weer, iedereen veel sterkte. Schrijf het hier lekker van je af inderdaad, lucht op en zo kunnen we elkaar helpen. Met huizen lijkt me ook ontzettend moeilijk, die geldzorgen bij je verdriet, dat kun je er eigenlijk niet bij hebben. Rinkie, wanneer je zelf iets zou huren, krijg je dan huurtoeslag? Je schrijft dat je in de bijstand zit, is het haalbaar om 2 of 3 dagen per week te werken, zodat je misschien net rond kan komen? Of is dat fysiek niet mogelijk? Veel sterkte gewenst in ieder geval.
Ben vanochtend naar de dokter geweest. Toen hij vroeg wat er was, moest ik gelijk huilen. Zei al tegen hem; ja ik had me voorgenomen niet te huilen, maar u bent wel wat gewend toch? Verwijzing voor psycholoog gekregen. Na mijn verhaal schatte hij in dat ik aan een paar gesprekken genoeg heb, volgens hem gaan wat handvaten en tips me veel helpen. Dat geeft wel vertrouwen. Ook rustgevende medicatie gekregen, maar wil dat eigenlijk alleen bij nood gebruiken (verleidelijk om het nu te doen, want voelt me continu onrustig).
Wel lastig hoor, zit psycholoog te zoeken op internet (die hij me aanraadde heeft behoorlijke wachttijd), maar zoveel keuze.... Waar doe je goed aan? Lastig! Iemand ervaring mee hoe dit aan te pakken?
Morgen een studiedag waar ik wel tegenop zie (was ook lekker in de war, dacht dat het vandaag was, kwam er gisteravond achter dat het morgen is..... Ben er niet echt bij met m'n hoofd). Kan slecht tegen drukte momenteel en het is me allemaal snel te veel, dus zo'n hele dag, pfoeh! Maar ga wel, wil niet toegeven ofzo. Daarna lekker paar daagjes weg, waar ik echt naar uit kijk. Dus even doorbijten..... Liefs
Ben vanochtend naar de dokter geweest. Toen hij vroeg wat er was, moest ik gelijk huilen. Zei al tegen hem; ja ik had me voorgenomen niet te huilen, maar u bent wel wat gewend toch? Verwijzing voor psycholoog gekregen. Na mijn verhaal schatte hij in dat ik aan een paar gesprekken genoeg heb, volgens hem gaan wat handvaten en tips me veel helpen. Dat geeft wel vertrouwen. Ook rustgevende medicatie gekregen, maar wil dat eigenlijk alleen bij nood gebruiken (verleidelijk om het nu te doen, want voelt me continu onrustig).
Wel lastig hoor, zit psycholoog te zoeken op internet (die hij me aanraadde heeft behoorlijke wachttijd), maar zoveel keuze.... Waar doe je goed aan? Lastig! Iemand ervaring mee hoe dit aan te pakken?
Morgen een studiedag waar ik wel tegenop zie (was ook lekker in de war, dacht dat het vandaag was, kwam er gisteravond achter dat het morgen is..... Ben er niet echt bij met m'n hoofd). Kan slecht tegen drukte momenteel en het is me allemaal snel te veel, dus zo'n hele dag, pfoeh! Maar ga wel, wil niet toegeven ofzo. Daarna lekker paar daagjes weg, waar ik echt naar uit kijk. Dus even doorbijten..... Liefs
woensdag 9 mei 2012 om 21:23
Ja, dat van die wachttijden ken ik ook!!!!!!!. Ik heb toch iemand gevonden die maar 2 weken wachttijd had, dus goed speuren.
Ik zit al heel lang aan de medicatie (antidepresiva). Er is sinds mijn ex is weggegaan is er geen nacht geweest dat ik echt heb geslapen. Ik gebruik nu een middel dat eigenlijk voor manisch depresieven is, maar in lage dosering ook voor slapenloosheid kan worden gebruikt. Als ik een keer in slaap val heb ik de vreselijkste nachtmerries, ook slappverlammingen en dat is heel angstig. Ik zoek mijn vlucht in daten wat tot nu toe nog niet veel heeft opgeleverd helaas. Als ik 3 dagen zou werken is dit zeker niet voldoende om een huis te kunnen huren, want je moet 4 x de huurprijs als salaris hebben.
Ik zit al heel lang aan de medicatie (antidepresiva). Er is sinds mijn ex is weggegaan is er geen nacht geweest dat ik echt heb geslapen. Ik gebruik nu een middel dat eigenlijk voor manisch depresieven is, maar in lage dosering ook voor slapenloosheid kan worden gebruikt. Als ik een keer in slaap val heb ik de vreselijkste nachtmerries, ook slappverlammingen en dat is heel angstig. Ik zoek mijn vlucht in daten wat tot nu toe nog niet veel heeft opgeleverd helaas. Als ik 3 dagen zou werken is dit zeker niet voldoende om een huis te kunnen huren, want je moet 4 x de huurprijs als salaris hebben.
woensdag 9 mei 2012 om 22:24
Heftig verhaal Rinkie, echt naar dat je je al zo'n tijd zo voelt. Moeilijk die nachtmerries en slaapverlammingen.... Verleidelijk om in het daten een uitvlucht te zoeken, maar dat heeft denk ik pas kans van slagen als jij tot jezelf bent gekomen (geheel niet verwijtend bedoeld hoor, een verlangen naar aandacht en warmte is erg begrijpelijk)
Wat bizar, 4x de huurprijs.... Dat is dan echt niet te doen zeg, pfoeh! En particulier iets kleins, is dat haalbaar? Daar zijn ze soms coulanter qua inkomsten (ik heb bijvoorbeeld geen loon op hoeven geven toen ik mijn studio ging huren).
Wat bizar, 4x de huurprijs.... Dat is dan echt niet te doen zeg, pfoeh! En particulier iets kleins, is dat haalbaar? Daar zijn ze soms coulanter qua inkomsten (ik heb bijvoorbeeld geen loon op hoeven geven toen ik mijn studio ging huren).
vrijdag 11 mei 2012 om 10:59
Vorig weekend heb ik hem nog gesproken en er knaagt iets aan me.... Ik vertelde hem dat ik hem niets verwijt, zelfs bepaalde dingen kan begrijpen, maar dat het voor mij moeilijk is om verder te gaan doordat hij de deur op een kiertje houdt.
Hij reageerde hierop dat hij dat bijna oneerlijk vond; hij kon er toch ook niets aan doen hoe hij zich voelde. (En dat ik aan mezelf moest denken en verder moest gaan op dit moment). Nogmaals zei ik dat ik het begreep en geen verwijt was, maar dat ik ook mijn gevoel wilde uiten (hij doet dat immers ook) en dat het voor mij fijn is als dat gevoel erkend wordt. Ik vind dat nog steeds moeilijk dat hij dat niet wil toegeven dat het voor mij extra moeilijk is om verder te gaan met die deur op een kier. Maar ja, waarom wil ik dat graag? Waarom wil ik zo graag dat hij mij daarin begrijpt? En waarom is het voor hem zo moeilijk om dat begrip op te brengen? Weet niet waarom het me zo bezig houdt.
Verder worstel ik met de vraag; moet ik nog afscheid gaan nemen? Het is telefonisch uitgegaan, wat mij nog steeds een gevoel geeft van; 'ik was het dus niet waard om naar toe te rijden'. En daarnaast.... ik heb toen zoveel gegeven, zoveel rekening met hem gehouden en hij heeft het andersom niet voor mij over! Ik verdien een afscheid, ik mis het? Er nog even echt over praten, samen huilen, afscheid nemen, elkaar het beste wensen, etc etc.
Vond/vind dat nog zo erg.... Hij gaf toen aan dat hij de confrontatie niet aan kon en misschien een paar weken later wel. Inmiddels zijn we 1,5 maand verder en nog steeds kan hij het niet aan. Maar 'hij wil me echt nog wel een keer zien hoor'. Ja, moet ik daar op gaan wachten? En wie weet heeft hij binnenkort wel een nieuwe relatie! Wat heb ik er dan nog aan? Iets in me zegt al een tijdje dat ik afscheid moet nemen, soort symbolisch en ook dat het 'echt' is. Zeg het maar in m'n gezicht! Maar ook; een laatste knuffel. Weet niet, een écht afscheid. Het zal pijnlijk zijn, maar ik hoop dat het ook iets kan afsluiten, want de wil om verder te gaan wordt wel groter (in het begin wílde ik dat gewoon echt niet, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Maar vast wel
). Hoe zien jullie dit? Kan het me helpen of denken jullie dat het verstandiger is om niet te doen? M'n gevoel zegt al een tijdje van wel, maar tja....
Nou heel verhaal weer, maar ik ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken! Liefs
Hij reageerde hierop dat hij dat bijna oneerlijk vond; hij kon er toch ook niets aan doen hoe hij zich voelde. (En dat ik aan mezelf moest denken en verder moest gaan op dit moment). Nogmaals zei ik dat ik het begreep en geen verwijt was, maar dat ik ook mijn gevoel wilde uiten (hij doet dat immers ook) en dat het voor mij fijn is als dat gevoel erkend wordt. Ik vind dat nog steeds moeilijk dat hij dat niet wil toegeven dat het voor mij extra moeilijk is om verder te gaan met die deur op een kier. Maar ja, waarom wil ik dat graag? Waarom wil ik zo graag dat hij mij daarin begrijpt? En waarom is het voor hem zo moeilijk om dat begrip op te brengen? Weet niet waarom het me zo bezig houdt.
Verder worstel ik met de vraag; moet ik nog afscheid gaan nemen? Het is telefonisch uitgegaan, wat mij nog steeds een gevoel geeft van; 'ik was het dus niet waard om naar toe te rijden'. En daarnaast.... ik heb toen zoveel gegeven, zoveel rekening met hem gehouden en hij heeft het andersom niet voor mij over! Ik verdien een afscheid, ik mis het? Er nog even echt over praten, samen huilen, afscheid nemen, elkaar het beste wensen, etc etc.
Vond/vind dat nog zo erg.... Hij gaf toen aan dat hij de confrontatie niet aan kon en misschien een paar weken later wel. Inmiddels zijn we 1,5 maand verder en nog steeds kan hij het niet aan. Maar 'hij wil me echt nog wel een keer zien hoor'. Ja, moet ik daar op gaan wachten? En wie weet heeft hij binnenkort wel een nieuwe relatie! Wat heb ik er dan nog aan? Iets in me zegt al een tijdje dat ik afscheid moet nemen, soort symbolisch en ook dat het 'echt' is. Zeg het maar in m'n gezicht! Maar ook; een laatste knuffel. Weet niet, een écht afscheid. Het zal pijnlijk zijn, maar ik hoop dat het ook iets kan afsluiten, want de wil om verder te gaan wordt wel groter (in het begin wílde ik dat gewoon echt niet, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Maar vast wel
). Hoe zien jullie dit? Kan het me helpen of denken jullie dat het verstandiger is om niet te doen? M'n gevoel zegt al een tijdje van wel, maar tja....Nou heel verhaal weer, maar ik ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken! Liefs
vrijdag 11 mei 2012 om 13:56
Gettingwise, ik kan alleen uit eigen ervaring spreken en weet dat het mij nog elke keer pijn doet om Het te zien en ik heb niet altijd de keus daarin. Maar wat mij in zeker opzicht wel geholpen heeft was de suggestie van Ochtendmens om voor mezelf een afscheidsritueel te houden. Ik heb toen een trouwfoto,die altijd in de kamer hing verbrand en in gedachten afscheid genomen van onze jaren samen en geprobeerd alle pijn, woede, angst etc daarin te verbranden. Dat wil niet zeggen dat dat nu allemaal weg is, maar wel dat ik probeer daar een punt achter te zetten en te accepteren dat het over is. Hier zegt Het de hele tijd dat Het niet meer terug wil, maar is zeer langzaam in het nemen van de benodigde stappen, dus ik voel me ook aan het lijntje gehouden.
Met dat ritueel heb ik echt afstand gedaan en ik wil Het nu ook niet meer terug. Misschien helpt het jou ook? Sterkte
Met dat ritueel heb ik echt afstand gedaan en ik wil Het nu ook niet meer terug. Misschien helpt het jou ook? Sterkte
vrijdag 11 mei 2012 om 18:14
Je moet id zelf leren beseffen dat iets over is.. En dat is niet makkelijk. Ik heb afscheid genomen toen ik weg reed van de boerderij (met huilende kids achterin!! ) In mijzelf gezegt doei boerderij dag man waar ik altijd van hield en die mij zo schandelijk heeft bedrogen! Jankend zijn we met ons drieen naar onze nieuwe plek gereden 6 km verderop. Tranen gedroogt, lekker chipies gegeten met de kids en zo hop de eerste nacht in.
Het word steeds makkelijker. Maar het besef van echt alleen zijn is niet leuk. Maar we moeten er allemaal door heen. laat het verdriet toe. jank lekker mee met een zielige film of zo. Of wanneer de tranen ook komen. Maar... durf ook jezelf een schop onder de kont tegeven om door te gaan. Ga met een glimlach de straat op ook al voel je je niet goed! Durf opnieuw te leven!! Als is het niet altijd makkelijk.. Ik weet makkelijk praten en ook ik heb het nog wel eens moeilijk.. maar he kijk eens vanwaar we komen??
Het word steeds makkelijker. Maar het besef van echt alleen zijn is niet leuk. Maar we moeten er allemaal door heen. laat het verdriet toe. jank lekker mee met een zielige film of zo. Of wanneer de tranen ook komen. Maar... durf ook jezelf een schop onder de kont tegeven om door te gaan. Ga met een glimlach de straat op ook al voel je je niet goed! Durf opnieuw te leven!! Als is het niet altijd makkelijk.. Ik weet makkelijk praten en ook ik heb het nog wel eens moeilijk.. maar he kijk eens vanwaar we komen??
vrijdag 11 mei 2012 om 23:04
Precies, waar kwam je vandaan? Jij bent iets om trots op te zijn, jij begreep dat weggaan einde relatie inhield.
Jij, Problemo, bent een levendig voorbeeld van iemand die het in de relatie heel erg moeilijk heeft gehad, gekleineerd is maar dit achteraf pas goed zag.
En nu langzaamaan met alle pijn haar leven weer op poten zet.
Jij, Problemo, bent een levendig voorbeeld van iemand die het in de relatie heel erg moeilijk heeft gehad, gekleineerd is maar dit achteraf pas goed zag.
En nu langzaamaan met alle pijn haar leven weer op poten zet.
zaterdag 12 mei 2012 om 10:07
Ik doe mijn best! En eigenlijk verbaasd het mij soms dat ik best wel eens wat gelukkige momenten heb en dat ik lach.
Had niet verwacht dat ik het zou kunnen.
Verder heeft It hoop dat het goed komt. Heb hem al vele keren uitgelegd dat dat niet het geval is en dat ik dat niet kan wil en doe. Zielig voor de kinders die hopen dat het goed komt, maar ik kan der niets aan veranderen. Had het graag gewild en als ik het kon voor hun gedaan, maar ik kan het niet...
Mijn jongste heeft gister aan hem gevraagt of het ooit nog weer goed kwam en hij heeft gezegt tegen haar dat dat niet zo is. En dat dat komt omdat hij mij teveel pijn heeft gedaan. Kind huilen natuurlijk. Maar aan de andere kant het is voor hem ook wel eens goed dat ie een kind moet troosten. Hij heeft dit alles veroorzaakt.
Kan geen meelij krijgen voor hem..met hem of wat dan ook.
Had niet verwacht dat ik het zou kunnen.
Verder heeft It hoop dat het goed komt. Heb hem al vele keren uitgelegd dat dat niet het geval is en dat ik dat niet kan wil en doe. Zielig voor de kinders die hopen dat het goed komt, maar ik kan der niets aan veranderen. Had het graag gewild en als ik het kon voor hun gedaan, maar ik kan het niet...
Mijn jongste heeft gister aan hem gevraagt of het ooit nog weer goed kwam en hij heeft gezegt tegen haar dat dat niet zo is. En dat dat komt omdat hij mij teveel pijn heeft gedaan. Kind huilen natuurlijk. Maar aan de andere kant het is voor hem ook wel eens goed dat ie een kind moet troosten. Hij heeft dit alles veroorzaakt.
Kan geen meelij krijgen voor hem..met hem of wat dan ook.
zaterdag 12 mei 2012 om 10:12
Goed zo, Problemo! Het is vergelijkbaar met het stoppen met roken of drinken. Zodra je weer begint ben je weer terug bij af! En vanaf nu kan het alleen maar beter worden. Ik keek gisteren naar een foto van precies drie jaar geleden; ex was toen 4 maanden weg. Het was een foto waarop ik met de kinderen aan het eten was en ik zag er niet uit! Zó moe! Terwijl ik nu weleens vol heimwee denk aan die tien kilo die ik toen kwijt was. Maar dat zag er niet per se mooier uit dus..
zondag 13 mei 2012 om 18:07
Thx voor jullie reacties! Misschien is het ook maar beter om het niet te doen. Het knaagt wel aan me, soort 'dit verdien ik niet'. Ik dacht dat het me zou helpen om afscheid te nemen, dat het me helpt om het af te sluiten. Wil het eigenlijk zsm doen of helemaal niet meer. Hmm, ik denk er nog even over na, maar na het lezen van jullie reacties, denk ik dat het misschien beter is om het maar niet te doen.
'Durf te leven' is trouwens wel een mooie. Sta jezelf weer het geluk toe. Ik probeer op te krabbelen en geloof ook dat ik er zal komen, maar dat er nog een lange weg te gaan is, dat benauwt me soms wel eens (op momenten dat ik er doorheen zit). Maar het gaat goed komen, met ons allemaal. We gaan gewoon voor een mooie zomer, toch? Xx
'Durf te leven' is trouwens wel een mooie. Sta jezelf weer het geluk toe. Ik probeer op te krabbelen en geloof ook dat ik er zal komen, maar dat er nog een lange weg te gaan is, dat benauwt me soms wel eens (op momenten dat ik er doorheen zit). Maar het gaat goed komen, met ons allemaal. We gaan gewoon voor een mooie zomer, toch? Xx
maandag 14 mei 2012 om 00:20
Ex heeft hier nooit een soort van 'exitgesprek' gehouden. Alleen achteraf tegen zijn ouders smalend gezegd dat de relatie toch al jarenlang niets mee voorstelde en dat zei hij ook tegen de kinderen. Waarop oudste zoon reageerde met: "O ja, en waarom is Y dan geboren (jongste zoon, toen 4).."
Tegen mij zei hij op een avond dat hij verliefd was op A. en zij op hem en dat ze samen verder wilden. En dat hij niet meer van mij hield. Klaar. Ik heb hem toen gezegd dat ik verwachtte dat hij de volgende dag uit het huis vertrok. Hij sliep toen in de logeerkamer. De volgende dag was hij al met haar samen en drie dagen later hadden ze samen een huis gehuurd. Ik heb één keer tegen hem gezegd, in een telefoongesprek, dat dit wel weer een duidelijk geval van midlife crisis was. Maar dat was niet zo; dit was echte liefde. Meer adem heb ik niet aan de man verspild. Na 25 jaar vriendjes te zijn bleek hij uiteindelijk mijn ergste vijand. En dan wil hij nog doen alsof we 'gelukkig gescheiden' zijn. Zo'n exitgesprek hoef ik nooit; we hebben immers verschillende waarheden, dat blijkt wel.
Ben trouwens vanaf die verschrikkelijke avond gewoon naar mijn werk gegaan en doorgegaan. Zo snel mogelijk de sloten laten vervangen en de grendel op de deur gangbaar gemaakt... En hem uitgekocht.
Mijn besluit was een gelukkig leven te leiden en dat lukt aardig. Al blijf ik hem (en haar) op het werk tegenkomen en dat is toch een aardig complicerende factor. Aan de ene kant zou ik zó blij zijn als hun relatie duidelijk gillend op de klippen loopt. Aan de andere kant zien ze er ongelukkig genoeg uit allebei en het rekken daarvan (ze zijn immers getrouwd en zij heeft nog een niet verkoopbaar huis met haar ex) lijkt me hun verdiende loon. En aan nog een andere kant moet het me niks meer doen, want een gelukkig leven leiden is de beste 'wraak.' En veel beter dan dit kan ik dat niet!
Tegen mij zei hij op een avond dat hij verliefd was op A. en zij op hem en dat ze samen verder wilden. En dat hij niet meer van mij hield. Klaar. Ik heb hem toen gezegd dat ik verwachtte dat hij de volgende dag uit het huis vertrok. Hij sliep toen in de logeerkamer. De volgende dag was hij al met haar samen en drie dagen later hadden ze samen een huis gehuurd. Ik heb één keer tegen hem gezegd, in een telefoongesprek, dat dit wel weer een duidelijk geval van midlife crisis was. Maar dat was niet zo; dit was echte liefde. Meer adem heb ik niet aan de man verspild. Na 25 jaar vriendjes te zijn bleek hij uiteindelijk mijn ergste vijand. En dan wil hij nog doen alsof we 'gelukkig gescheiden' zijn. Zo'n exitgesprek hoef ik nooit; we hebben immers verschillende waarheden, dat blijkt wel.
Ben trouwens vanaf die verschrikkelijke avond gewoon naar mijn werk gegaan en doorgegaan. Zo snel mogelijk de sloten laten vervangen en de grendel op de deur gangbaar gemaakt... En hem uitgekocht.
Mijn besluit was een gelukkig leven te leiden en dat lukt aardig. Al blijf ik hem (en haar) op het werk tegenkomen en dat is toch een aardig complicerende factor. Aan de ene kant zou ik zó blij zijn als hun relatie duidelijk gillend op de klippen loopt. Aan de andere kant zien ze er ongelukkig genoeg uit allebei en het rekken daarvan (ze zijn immers getrouwd en zij heeft nog een niet verkoopbaar huis met haar ex) lijkt me hun verdiende loon. En aan nog een andere kant moet het me niks meer doen, want een gelukkig leven leiden is de beste 'wraak.' En veel beter dan dit kan ik dat niet!
maandag 14 mei 2012 om 08:23
Gianna, ik vind het vreselijk knap hoe jij met jouw situatie omgaat. Ik weet niet hoe ik me zou voelen (en dus opstellen), als ik dagelijks geconfronteerd werd met ex en vriendin op de werkvloer..
Je hebt gelijk.. De beste 'wraak' is zelf weer gelukkig worden. Maar helaas moet ik bekennen dat mijn geluk(sgevoel) op dit moment nog afhankelijk is van zijn ongeluk.. Met andere woorden: hoe slechter hij zich voelt, hoe beter ik me voel. En natuurlijk straalt hij naar mij uit dat het helemaal geweldig met hem gaat. Maar ik hoor nog wel eens wat. Hij is al maanden (deels) ziek thuis. Hij slikt pillen. Hij ziet grauw en grijs uit. Dus zó goed zal het wel niet met hem gaan. Ik wacht op de dag dat die twee uit elkaar gaan. Maar ook dat is dubbel: want mijn kinderen zijn gebaat bij een papa die zich goed voelt. En deze vrouw is lief voor hen. Ik weet zeker dat als het fout loopt tussen die twee, hij binnen twee maanden iemand anders heeft (sterker nog: ik denk dat hij het hetzelfde aanpakt als bij mij; van de ene naar de andere vrouw overstappen). Dát is niet goed voor mijn kinderen. Dus ik worstel dagelijks, ieder uur met mijn gevoel. En in plaats van zelf weer een leven op te bouwen (ik dóe het wel hoor, maar ben nog veel met hen bezig) focus ik op het (on)geluk van mijn ex en zijn nieuwe vriendin. Vreselijk vermoeiend... Dus ik put wel hoop uit wat jij schrijft: dat ze elkaar verdienen, want gelukkig zullen ze elkaar (zeker op de lange termijn) niet gaan maken denk ik. Hoop ik.
Je hebt gelijk.. De beste 'wraak' is zelf weer gelukkig worden. Maar helaas moet ik bekennen dat mijn geluk(sgevoel) op dit moment nog afhankelijk is van zijn ongeluk.. Met andere woorden: hoe slechter hij zich voelt, hoe beter ik me voel. En natuurlijk straalt hij naar mij uit dat het helemaal geweldig met hem gaat. Maar ik hoor nog wel eens wat. Hij is al maanden (deels) ziek thuis. Hij slikt pillen. Hij ziet grauw en grijs uit. Dus zó goed zal het wel niet met hem gaan. Ik wacht op de dag dat die twee uit elkaar gaan. Maar ook dat is dubbel: want mijn kinderen zijn gebaat bij een papa die zich goed voelt. En deze vrouw is lief voor hen. Ik weet zeker dat als het fout loopt tussen die twee, hij binnen twee maanden iemand anders heeft (sterker nog: ik denk dat hij het hetzelfde aanpakt als bij mij; van de ene naar de andere vrouw overstappen). Dát is niet goed voor mijn kinderen. Dus ik worstel dagelijks, ieder uur met mijn gevoel. En in plaats van zelf weer een leven op te bouwen (ik dóe het wel hoor, maar ben nog veel met hen bezig) focus ik op het (on)geluk van mijn ex en zijn nieuwe vriendin. Vreselijk vermoeiend... Dus ik put wel hoop uit wat jij schrijft: dat ze elkaar verdienen, want gelukkig zullen ze elkaar (zeker op de lange termijn) niet gaan maken denk ik. Hoop ik.
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 14 mei 2012 om 15:41
Knap van je Gianna, er zo mee om te gaan. Je kiest echt voor jezelf; heb respect voor je kracht! Mag je zelf ook trots op zijn hè
Vandaag bij de psych geweest, had plots een gaatje. Ik was bang dat het heel zwaar zou zijn, maar viel alles mee. Ik vond het echt heel erg fijn. Was een open gesprek.
Zoals dat gedachten en handelingen twee verschillende dingen zijn. Als het hetzelfde is, versterkt het elkaar. Maar als iemand alleen dingen zegt, maar er niet naar handelt, hebben de woorden eigenlijk niet zoveel waarde. Pijnlijk, maar wel goed om te horen.
Hij raadt geen contact aan. Maar niet krampachtig, maar met een 'visie'. Dat ik het voor mezelf doe, want de tijd zal dan gaan leren hoe hij zal handelen en dat zegt veel meer dan wat ie nu soms mailt/zegt. Dat dat de enige manier is om er voor mezelf definitief achter te komen (omdat hij het steeds open laat). Vond ik wel een waardevolle. Volgens hem helpt zo'n 'visie' me om het vol te houden geen contact te zoeken, gaat het natuurlijk. Ik ben benieuwd Maar het voelt wel als een fijn inzicht en denk dat het me echt zal helpen.
Verder moet ik mijn 'energielekken' (die woorden soms haha) benoemen en daar wat aan doen. Met gedachten bijvoorbeeld (ik loop met veel vragen); ze herkennen en naar de realiteit halen; deze vraag kan nu niet beantwoord worden. Dat soort dingen. Nou ja, een hele hoop tips. Nu pas weer over 4 weken, dat is wel jammer, vond het erg prettig. Maar goed, maar met de tips aan de slag!
Als m'n energielekken minder worden, kan m'n energie weer aangevuld worden. Kan nog zo m'n best doen om het aan te vullen, maar als er zulke grote lekken zitten (bijvoorbeeld contact al dan niet zoeken, kost bergen energie), dan blijf je steken, kun je het niet aanvullen.
Haha, nu ik het zo opschrijf klinkt het wel een beetje gek, maar vond het heel fijn en leerzaam. Sterkte allemaal, liefs
Vandaag bij de psych geweest, had plots een gaatje. Ik was bang dat het heel zwaar zou zijn, maar viel alles mee. Ik vond het echt heel erg fijn. Was een open gesprek.
Zoals dat gedachten en handelingen twee verschillende dingen zijn. Als het hetzelfde is, versterkt het elkaar. Maar als iemand alleen dingen zegt, maar er niet naar handelt, hebben de woorden eigenlijk niet zoveel waarde. Pijnlijk, maar wel goed om te horen.
Hij raadt geen contact aan. Maar niet krampachtig, maar met een 'visie'. Dat ik het voor mezelf doe, want de tijd zal dan gaan leren hoe hij zal handelen en dat zegt veel meer dan wat ie nu soms mailt/zegt. Dat dat de enige manier is om er voor mezelf definitief achter te komen (omdat hij het steeds open laat). Vond ik wel een waardevolle. Volgens hem helpt zo'n 'visie' me om het vol te houden geen contact te zoeken, gaat het natuurlijk. Ik ben benieuwd Maar het voelt wel als een fijn inzicht en denk dat het me echt zal helpen.
Verder moet ik mijn 'energielekken' (die woorden soms haha) benoemen en daar wat aan doen. Met gedachten bijvoorbeeld (ik loop met veel vragen); ze herkennen en naar de realiteit halen; deze vraag kan nu niet beantwoord worden. Dat soort dingen. Nou ja, een hele hoop tips. Nu pas weer over 4 weken, dat is wel jammer, vond het erg prettig. Maar goed, maar met de tips aan de slag!
Als m'n energielekken minder worden, kan m'n energie weer aangevuld worden. Kan nog zo m'n best doen om het aan te vullen, maar als er zulke grote lekken zitten (bijvoorbeeld contact al dan niet zoeken, kost bergen energie), dan blijf je steken, kun je het niet aanvullen.
Haha, nu ik het zo opschrijf klinkt het wel een beetje gek, maar vond het heel fijn en leerzaam. Sterkte allemaal, liefs
dinsdag 15 mei 2012 om 19:28
Gettingwise, fijn dat de therapie je zo'n opsteker gegeven heeft. Ik moet zeggen dat Het hier ook geen exitgesprek gehouden heeft. Het enig wat er te zeggen viel was dat alles mijn schuld was en naderhand hoorde ik dan ook nog dat Het al 20 jaar ongelukkig was. (komt zo bekend voor, he). En ik was woest op alles en iederen, inclusief mezelf en vooral op het Lot of God of hoe je het moest benoemen dat me dit aangedaan werd. En nu kom ik langzamerhand tot de concllusie dat het Lot of God het goed met me voor heeft. Dit is misschien wel een pijnlijke (maar ook zeer definitieve) manier om er achter te komen. Ik was langzamerhand mezelf aan het verliezen in dat huwelijk en ging er langzaam aan kapot. Nu ben ik gedwongen om het roer om te gooien en ik zal het gaan redden (met vallen en opstaan). En ik wil idd geen energie meer lekken naar dingen die ik toch niet kan veranderen en vragen waarop ik nooit een antwoord zal krijgen. Ik ben wie ik ben, doe wat ik doe en ik ben er blij mee.
dinsdag 15 mei 2012 om 21:46
Hopla de stop in al die lekken! Haha
Dag dames hoe is het allemaal met jullie? Hier wel ok. Mijn IT komt eigenlijk steeds meer tot de conclusie dat het nooit meer wat wordt tussen ons.
Hij belde vanavond nog even op om te vragen of ik zijn rekeningen van het bedrijf even wou maken, want hij kan niets op de computer en kan ook geen bestandje uitprinten. (Maar hij kan wel via verschiilende sites een hoer vinden om vervolgens zijn huwelijk mee teverpesten.. jaja)
Nou It zei ik.. Je mag lekker zien dat je je eigen rekeningen maakt in het excel bestand. En anders koopt ie maar zon ouderwets rekeningboekje.. kan ie ze met de hand uitschrijven.
Waar zit zijn verstand dat ie dat vraagt ???
Nu het goede nieuws: heb gereageerd op een huurwoning via de woningstichting hier en hoor di of ik ervoor in aanmerking kom. Verder is mijn huurtoeslag er eindelijk door en kan ik met terugwerkende kracht vanaf 1mrt dus mijn toeslag ontvangen.
jeah. Ben dus eigenlijk wel heel trots op mijzelf..
Ben gauw jarig en heb een aantal uitnodigingen de deur uit gedaan. Houd een Amerikaanse party, scheelt mooi in de kosten.. haha
Enne dames? Wanneer doen wij eens met ons allen een borrel op een leuk terasje?
Dag dames hoe is het allemaal met jullie? Hier wel ok. Mijn IT komt eigenlijk steeds meer tot de conclusie dat het nooit meer wat wordt tussen ons.
Hij belde vanavond nog even op om te vragen of ik zijn rekeningen van het bedrijf even wou maken, want hij kan niets op de computer en kan ook geen bestandje uitprinten. (Maar hij kan wel via verschiilende sites een hoer vinden om vervolgens zijn huwelijk mee teverpesten.. jaja)
Nou It zei ik.. Je mag lekker zien dat je je eigen rekeningen maakt in het excel bestand. En anders koopt ie maar zon ouderwets rekeningboekje.. kan ie ze met de hand uitschrijven.
Waar zit zijn verstand dat ie dat vraagt ???
Nu het goede nieuws: heb gereageerd op een huurwoning via de woningstichting hier en hoor di of ik ervoor in aanmerking kom. Verder is mijn huurtoeslag er eindelijk door en kan ik met terugwerkende kracht vanaf 1mrt dus mijn toeslag ontvangen.
jeah. Ben dus eigenlijk wel heel trots op mijzelf..
Ben gauw jarig en heb een aantal uitnodigingen de deur uit gedaan. Houd een Amerikaanse party, scheelt mooi in de kosten.. haha
Enne dames? Wanneer doen wij eens met ons allen een borrel op een leuk terasje?
dinsdag 15 mei 2012 om 22:24
Kunstje: joh, wat klink jij goed! Wat een mooie posting! "En nu kom ik langzamerhand tot de concllusie dat het Lot of God het goed met me voor heeft. Dit is misschien wel een pijnlijke (maar ook zeer definitieve) manier om er achter te komen. Ik was langzamerhand mezelf aan het verliezen in dat huwelijk en ging er langzaam aan kapot. Nu ben ik gedwongen om het roer om te gooien en ik zal het gaan redden (met vallen en opstaan). Hear Hear!
"Dank je wel" zeg ik nog regelmatig tegen het "Universum," ondanks alle rampspoed, als gevolg van het er vandoor gaan van ex. Ik heb mijn leven terug, zij het dat het een nogal druk leven is.. Ik moet het er maar mee doen, met dit cadeau (Vanmiddag moesten wij elkaar afwisselen met toezicht houden en ik wist dat hij na mij moest. En na-tuur-lijk opende ik de deur die hij vanaf de andere kant opende. Hij kon mij niet zien. En wat deed hij (Ik liep hem straal voorbij, zoals altijd op het werk) Hij zuchtte, overdreven hard... Weer een manier van kleineren. Doet-ie altijd. HIj heeft dus last van mij Terwijl hij de boel verkloot heeft. (Vorige keer ging hij Ja-ja-ja-ja-ja! tegen mij staan roepen bij het kopieerapparaat, toen hij tegen mij wilde gaan praten over de kinderen en ik dat afkapte. Ook al zo'n kleineeractie. Hij vindt zichzelf overduidelijk het slachtoffer. Arme mannie. Heb ik hem zó de armen van collega ingejaagd en zijn leven verpest.. Oetsiekoetsiekoetsie...
"Dank je wel" zeg ik nog regelmatig tegen het "Universum," ondanks alle rampspoed, als gevolg van het er vandoor gaan van ex. Ik heb mijn leven terug, zij het dat het een nogal druk leven is.. Ik moet het er maar mee doen, met dit cadeau
(Vanmiddag moesten wij elkaar afwisselen met toezicht houden en ik wist dat hij na mij moest. En na-tuur-lijk opende ik de deur die hij vanaf de andere kant opende. Hij kon mij niet zien. En wat deed hij (Ik liep hem straal voorbij, zoals altijd op het werk) Hij zuchtte, overdreven hard... Weer een manier van kleineren. Doet-ie altijd. HIj heeft dus last van mij Terwijl hij de boel verkloot heeft. (Vorige keer ging hij Ja-ja-ja-ja-ja! tegen mij staan roepen bij het kopieerapparaat, toen hij tegen mij wilde gaan praten over de kinderen en ik dat afkapte. Ook al zo'n kleineeractie. Hij vindt zichzelf overduidelijk het slachtoffer. Arme mannie. Heb ik hem zó de armen van collega ingejaagd en zijn leven verpest.. Oetsiekoetsiekoetsie...
dinsdag 15 mei 2012 om 22:29
Problemo: ook al zo'n sterk en goed vervolg. Ja, ex liet mij ook altijd alle financiën regelen.. Dus toen voor de eerste keer de belasting ingevuld moest worden bij hem, moest ik gniffelen. Nog elk jaar, rond 1 april trouwens "Ik ben niet zo'n regelaar" zegt hij dan, daarmij gelijk mij verwijtend dat ik dat wel ben.
Andere quote: "Ik geef niet zo om materie." Nee, dat haal je de koekkoek. Erfenis van overleden tante waar hij nooit naar omkeek (ik stuurde kaartjes...), ik hem uitgekocht voor meer dan een half ton, hij er vandoor met geld wat hij eigenlijk dankzij mijn familie opgestreken had, hij niet bijbetalen aan grote onkosten voor de kinderen (schoolreizen naar Londen/ Florence/Rome/Provence/Parijs enz enz) Hah! En dan mag ik mooi die materie gaan verdienen om mijn kinderen te geven wat ze ook hadden gekregen als meneer zijn plasser in zijn broek had gehouden..
"Ik ben niet zo'n regelaar" zegt hij dan, daarmij gelijk mij verwijtend dat ik dat wel ben. Andere quote: "Ik geef niet zo om materie." Nee, dat haal je de koekkoek. Erfenis van overleden tante waar hij nooit naar omkeek (ik stuurde kaartjes...), ik hem uitgekocht voor meer dan een half ton, hij er vandoor met geld wat hij eigenlijk dankzij mijn familie opgestreken had, hij niet bijbetalen aan grote onkosten voor de kinderen (schoolreizen naar Londen/ Florence/Rome/Provence/Parijs enz enz) Hah! En dan mag ik mooi die materie gaan verdienen om mijn kinderen te geven wat ze ook hadden gekregen als meneer zijn plasser in zijn broek had gehouden..
