Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
vrijdag 25 mei 2012 om 13:42
Shit Evi, dat was idd vandaag! Excuus dat ik er niet aan gedacht heb om je succes te wensen 
Rot dat het zo onprettig was, maar hoe voel je je nu? Ik hoop niet teveel napijn?
Het ziekenhuis is nooit leuk, maar probeer er het beste van te maken. Het is ook even tijd voor jezelf. Beetje forummen, praatje maken, boekje lezen, dutje doen.... er zijn ergere dingen! ;)
Rot dat het zo onprettig was, maar hoe voel je je nu? Ik hoop niet teveel napijn?
Het ziekenhuis is nooit leuk, maar probeer er het beste van te maken. Het is ook even tijd voor jezelf. Beetje forummen, praatje maken, boekje lezen, dutje doen.... er zijn ergere dingen! ;)
vrijdag 25 mei 2012 om 13:50
Ja, sterkte idd vandaag, Evi! 
Iba; begrijpelijk dat je er tegenop ziet om dat hele proces alleen door te moeten. Het is ook niet niks. Huishoudelijke hulp e.d. is wrs wel te regelen vooraf, maar je voelt je mentaal dan zo alleen.
Voelde me ook zo eenzaam toen 'manlief' me gevoelsmatig liet zitten in die periode. Hij was er toen wel fysiek, maar kon het mentaal niet (meer) opbrengen om me te verzorgen. Voor beiden was dit een vreselijke rotperiode. Hebben we nu nog steeds onze misverstanden over, en binnenkort relatietherapie om dit nog eens goed door te spreken; wat er nu precies gebeurde.
Maar mss valt het allemaal nog wel mee en blijkt je wederhelft er WEL voor je te kunnen zijn. Hoop het voor je!
Ik heb de grote lappen tekst v oblak even overgeslagen. Als hij/zij mijn verzoekje om wat achtergrond informatie over zichzelf mag negeren, dan ga ik ook geen energie meer steken in die heel verhalen om dan weer uit te moeten pluizen wat er precies bedoeld wordt en dit te gaan weerleggen.
Iba; begrijpelijk dat je er tegenop ziet om dat hele proces alleen door te moeten. Het is ook niet niks. Huishoudelijke hulp e.d. is wrs wel te regelen vooraf, maar je voelt je mentaal dan zo alleen.
Voelde me ook zo eenzaam toen 'manlief' me gevoelsmatig liet zitten in die periode. Hij was er toen wel fysiek, maar kon het mentaal niet (meer) opbrengen om me te verzorgen. Voor beiden was dit een vreselijke rotperiode. Hebben we nu nog steeds onze misverstanden over, en binnenkort relatietherapie om dit nog eens goed door te spreken; wat er nu precies gebeurde.
Maar mss valt het allemaal nog wel mee en blijkt je wederhelft er WEL voor je te kunnen zijn. Hoop het voor je!
Ik heb de grote lappen tekst v oblak even overgeslagen. Als hij/zij mijn verzoekje om wat achtergrond informatie over zichzelf mag negeren, dan ga ik ook geen energie meer steken in die heel verhalen om dan weer uit te moeten pluizen wat er precies bedoeld wordt en dit te gaan weerleggen.
zaterdag 26 mei 2012 om 12:32
Ikbenik, goed dat jullie in therapie zijn gegaan en hopelijk helpt het jullie samen om sterker te worden en misschien beter te kunnen communiceren
Hier is alles goed gegaan. Gisteravond niet zoveel pijn gehad en denk toch dat het vorige keer zo heftig was omdat hij die zenuw toen volop heeft geraakt. Toen vloog ik zo ongeveer door het plafond. Nu was het ook niet prettig maar wel anders. Maar goed we zullen het zien in de komende weken.
Verder heb ik een vraag aan Nummerzoveel en Ikbenanoniem, omdat jullie daar misschien wat meer over kunnen vertellen. Als het te persoonlijk is ook ok hoor, maar weet niet zo goed waar ik een beetje specifieke info kan krijgen.
Ik ben nu natuurlijk aan het proberen om mijn werk op te bouwen, maar zit nog maar op een klein percentage van mijn volledige contract. Volgens de arbo hoefde ik me om ontslag geen zorgen te maken, maar wat als ze me wel ontslaan, heb ik dan recht op ww, voor hoe lang en hoeveel?
Als ze me niet ontslaan en ik word gekeurd. Hoe groot is dan de kans dat is geheel of voor een gedeelte word afgekeurd. Hoe verloopt zo'n keuring. Ik heb namelijk wel een hoop dingen die ik voor een keer wel kan, maar waar het structurele een probleem vormt. En als je voor een gedeelte wordt afgekeurd hoe groot is dan de kans dat je voor dat gedeelte een uitkering krijgt en hoe hoog is die dan? En laatste vraag, hebben jullie verstand van een wajong uitkering? Als ik bij het UWV kijk, zie ik dat je recht kunt hebben op wajong als je voor je dertigste arbeidsongeschikt bent geworden. Maar ben je arbeidsongeschikt vanaf het moment dat je niet meer volledig kon werken of vanaf het moment dat de onafhankelijke keuringsarts je arbeidsongeschikt verklaart.
Een hoop vragen en ik wil het UWV er volgende week sowieso over bellen, maar vind veel op de site erg algemeen, dus wie weet hebben jullie wat specifieke antwoorden. Ik wil er verder eigenlijk helemaal niet mee bezig zijn, wil me graag richten op herstel. Maar goed, wil ook weten wat ik kan verwachten straks..
Hier is alles goed gegaan. Gisteravond niet zoveel pijn gehad en denk toch dat het vorige keer zo heftig was omdat hij die zenuw toen volop heeft geraakt. Toen vloog ik zo ongeveer door het plafond. Nu was het ook niet prettig maar wel anders. Maar goed we zullen het zien in de komende weken.
Verder heb ik een vraag aan Nummerzoveel en Ikbenanoniem, omdat jullie daar misschien wat meer over kunnen vertellen. Als het te persoonlijk is ook ok hoor, maar weet niet zo goed waar ik een beetje specifieke info kan krijgen.
Ik ben nu natuurlijk aan het proberen om mijn werk op te bouwen, maar zit nog maar op een klein percentage van mijn volledige contract. Volgens de arbo hoefde ik me om ontslag geen zorgen te maken, maar wat als ze me wel ontslaan, heb ik dan recht op ww, voor hoe lang en hoeveel?
Als ze me niet ontslaan en ik word gekeurd. Hoe groot is dan de kans dat is geheel of voor een gedeelte word afgekeurd. Hoe verloopt zo'n keuring. Ik heb namelijk wel een hoop dingen die ik voor een keer wel kan, maar waar het structurele een probleem vormt. En als je voor een gedeelte wordt afgekeurd hoe groot is dan de kans dat je voor dat gedeelte een uitkering krijgt en hoe hoog is die dan? En laatste vraag, hebben jullie verstand van een wajong uitkering? Als ik bij het UWV kijk, zie ik dat je recht kunt hebben op wajong als je voor je dertigste arbeidsongeschikt bent geworden. Maar ben je arbeidsongeschikt vanaf het moment dat je niet meer volledig kon werken of vanaf het moment dat de onafhankelijke keuringsarts je arbeidsongeschikt verklaart.
Een hoop vragen en ik wil het UWV er volgende week sowieso over bellen, maar vind veel op de site erg algemeen, dus wie weet hebben jullie wat specifieke antwoorden. Ik wil er verder eigenlijk helemaal niet mee bezig zijn, wil me graag richten op herstel. Maar goed, wil ook weten wat ik kan verwachten straks..
zaterdag 26 mei 2012 om 19:09
Evi, ik kan niet alle vragen voor je beantwoorden, maar ik zal een poging wagen.
In de eerste plaats geldt er ontslagbescherming tijdens ziekte. Dat betekent dat jouw werkgever je gedurende 2 jaar door moet betalen en zich moet inspannen voor jouw reintegratie. Die reintegratie kan reintegratie in jouw eigen werk, aangepast werk of zelfs werk bij een andere werkgever betreffen.
Alleen in uitzonderlijke gevallen kan er wel ontslag plaatsvinden (denk bijv aan economisch zwaar weer van de werkgever, of wanneer men zeker weet dat werknemer nooit meer zal kunnen werken in geen enkele functie).
Mocht dit gebeuren, dan heb je recht op een uitkering. Ik ben niet heel erg thuis in het sociale verzekeringsgebeuren, maar volgens mij is het ongeveer als volgt:
Voor het deel dat je ziek bent heb je recht op een Ziektewet (tot einde 2e ziektejaar) of WIA uitkering (na 2 jaar ziekte). Of eventueel wajong, maar volgens mij is dat niet voor tijdelijke ziektesituaties). Voor het deel dat je hersteld bent en wel zou kunnen werken, heb je recht op WW.
De Ziektewet betaalt meen ik 100% door (tot het max verzekerd dagloon), en de WW en WIA geloof ik max 70% (van het max verzekerd dagloon).
De duur van de WW is afhankelijk van je arbeidsverleden. Als de WW afloopt en je hebt nog geen werk gevonden, dan houden je inkomsten op (er van uitgaande dat je samen met je partner blijft wonen en deze meer dan bijstandsniveau verdient).
De WIA-uitkering wordt niet makkelijk toegekend. Voor het vaststellen van het recht op WIA wordt er niet gekeken naar wat je nu doet en daarmee verdient, maar wat je zou kunnen doen en wat je daarmee kunt verdienen. Hiervoor kijken ze naar alle beroepen in NL (en helaas niet naar het aantal vacatures in die beroepen). Dus stel bijv dat jij met jouw beperkingen evengoed je geld nog zou kunnen verdienen als brugwachter, putjesschepper, ...(vul aan tot mjn 5 beroepen) en dat jij daarmee je huidige salaris zou kunnen verdienen, dan ben je dus niet arbeidsongeschikt! Zou je daarmee minder kunnen verdienen dan 70%van je huidige salaris, dan word je pas (deels) arbeidsongeschikt verklaard en heb je recht op een geheel of gedeeltelijke WIA-uitkering.
Voor veel mensen geldt dat zij ook aanvullend verzekerd zijn, zodat een eenmaal toegekende WIA wordt aangevuld vanuit de verzekering tot 80, 90 of soms zelfs 100% van het laatstverdiende salaris. Vaak regelt de werkgever zo'n verzekering en nemen werknemers daar verplicht of vrijwillig aan deel (bijv als onderdeel van de pensioenregeling) maar mensen kunnen ook individueel iets afsluiten (wordt bijv vaak gedaan bij het afsluiten van een Hypotheek).
Zoals ik al zei, ik ben helaas geen expert in sociale verzekeringen dus het kan zijn dat niet alles wat ik schrijf 100% klopt. Maar ik hoop dat je hier toch een beetje iets aan hebt om de wachttijd door te komen.
In de eerste plaats geldt er ontslagbescherming tijdens ziekte. Dat betekent dat jouw werkgever je gedurende 2 jaar door moet betalen en zich moet inspannen voor jouw reintegratie. Die reintegratie kan reintegratie in jouw eigen werk, aangepast werk of zelfs werk bij een andere werkgever betreffen.
Alleen in uitzonderlijke gevallen kan er wel ontslag plaatsvinden (denk bijv aan economisch zwaar weer van de werkgever, of wanneer men zeker weet dat werknemer nooit meer zal kunnen werken in geen enkele functie).
Mocht dit gebeuren, dan heb je recht op een uitkering. Ik ben niet heel erg thuis in het sociale verzekeringsgebeuren, maar volgens mij is het ongeveer als volgt:
Voor het deel dat je ziek bent heb je recht op een Ziektewet (tot einde 2e ziektejaar) of WIA uitkering (na 2 jaar ziekte). Of eventueel wajong, maar volgens mij is dat niet voor tijdelijke ziektesituaties). Voor het deel dat je hersteld bent en wel zou kunnen werken, heb je recht op WW.
De Ziektewet betaalt meen ik 100% door (tot het max verzekerd dagloon), en de WW en WIA geloof ik max 70% (van het max verzekerd dagloon).
De duur van de WW is afhankelijk van je arbeidsverleden. Als de WW afloopt en je hebt nog geen werk gevonden, dan houden je inkomsten op (er van uitgaande dat je samen met je partner blijft wonen en deze meer dan bijstandsniveau verdient).
De WIA-uitkering wordt niet makkelijk toegekend. Voor het vaststellen van het recht op WIA wordt er niet gekeken naar wat je nu doet en daarmee verdient, maar wat je zou kunnen doen en wat je daarmee kunt verdienen. Hiervoor kijken ze naar alle beroepen in NL (en helaas niet naar het aantal vacatures in die beroepen). Dus stel bijv dat jij met jouw beperkingen evengoed je geld nog zou kunnen verdienen als brugwachter, putjesschepper, ...(vul aan tot mjn 5 beroepen) en dat jij daarmee je huidige salaris zou kunnen verdienen, dan ben je dus niet arbeidsongeschikt! Zou je daarmee minder kunnen verdienen dan 70%van je huidige salaris, dan word je pas (deels) arbeidsongeschikt verklaard en heb je recht op een geheel of gedeeltelijke WIA-uitkering.
Voor veel mensen geldt dat zij ook aanvullend verzekerd zijn, zodat een eenmaal toegekende WIA wordt aangevuld vanuit de verzekering tot 80, 90 of soms zelfs 100% van het laatstverdiende salaris. Vaak regelt de werkgever zo'n verzekering en nemen werknemers daar verplicht of vrijwillig aan deel (bijv als onderdeel van de pensioenregeling) maar mensen kunnen ook individueel iets afsluiten (wordt bijv vaak gedaan bij het afsluiten van een Hypotheek).
Zoals ik al zei, ik ben helaas geen expert in sociale verzekeringen dus het kan zijn dat niet alles wat ik schrijf 100% klopt. Maar ik hoop dat je hier toch een beetje iets aan hebt om de wachttijd door te komen.
zaterdag 26 mei 2012 om 19:52
Nummerzoveel, bedankt voor je uitgebreide reactie! Het komt eigenlijk overeen met wat ik al dacht. Dat de toekenning niet zo snel plaatsvindt. Ik heb er vandaag een enorme discussie over gehad met eviman, die was boos dat ik niet weet waar ik recht op heb als ik straks niet meer zou kunnen werken. Of eigenlijk wilde hij niet horen dat het dan best wel eens zo zou kunnen zijn dat ik niet zoveel krijg. Ik wil daar eigenlijk helemaal niet bij stil staan. Wil me alleen bezig houden met positieve dingen. Maar hij vindt dat ik mijn kop in het zand steek en me wel moet verdiepen in eventuele financiële consequenties van arbeidsongeschiktheid en daar heeft hij natuurlijk ook wel gelijk in pffff... Ik wil er gewoon nog steeds vanuit gaan dat ik hoe dan ook aan het einde van het jaar weer aan mijn uren zit.
In ieder geval ben ik heel blij met je antwoord, thanks!!!
In ieder geval ben ik heel blij met je antwoord, thanks!!!
zaterdag 26 mei 2012 om 20:34
Ik begrijp goed dat je liever aan positievere toekomstbeelden denkt Evi! Maar van je man kan ik ook wel begrijpen dat hij liever van de evt andere toekomstperspectieven ook op de hoogte is.
Zelf zit ik-zoals je weet- ook nogal te worstelen met het hele 'werk-hoofdstuk'; weliswaar zijn onze omstandigheden niet helemaal te vergelijken, maar ik heb ook geinteresseerd mee zitten lezen hierboven. Dus ook namens mij bedankt voor de uitleg Nummerzoveel!
Ik pieker nogal over 'wat-als' vraagstukken, en ik denk dat het me wel op kan luchten als ik dat ook eens concreet na zou vragen ergens.
Nu word ik er alleen maar bang/verlamd van; "Wat-als-ik-niet-binnen-nu-en-1-of-2-jaar-weer-aan-de-slag-kan?" , "Ik zit al 8 mnd thuis; wat gebeurt er over 4 mnd en ik zit nog steeds thuis? Krijg ik dan 70% van laatste inkomen? Komen we dan nog wel rond met de hypotheek en vaste lasten?" "En wat als ik na 2 jaar nog steeds thuis zou zitten??? Heb ik dan nog ergens recht op? Waarop dan? Stel dat ik straks GEEN inkomen meer heb, en partner werkt ook maar in onderste laag vd gezondheidszorg dus dat is al geen vetpot; gaan ze er dan vanuit omdat we getrouwd zijn dat hij mij wel onderhoudt? Maar dan kunnen we het huis niet meer betalen; of krijg ik dan een uitkerering?"
PANIEKgedachtes!!!
Gelukkig gaat het inmiddels met de rug redelijk goed; ik kan nog niet alles, maar de stijgende lijn is er zeker (en de WIL om weer 100% te worden al helemaal!), dus op zich zijn die piekervragen niet heel gegrond, maar het spookt wel dagelijks door m'n hoofd. Het ZAL toch maar zijn DAT....(en dan beginnen de doemscenario's opnieuw)
Ik durf dit ook niet aan de HR meneer van werk te vragen of de arbo-arts, omdat ik bang ben dat ik hiermee het verkeerde signaal uitzend. (Dadelijk denken ze nog dat ik een 'makkelijke-route' aan het uitstippelen ben ofzoiets lulligs.)
Bij ons is het meer andersom Evi; m'n man heeft hier vlgs mij nog niet over nagedacht en is dus de 'struisvogel'
, en ik ben de tobber. (Maar da's ook niet bepaald functioneel)
Zelf zit ik-zoals je weet- ook nogal te worstelen met het hele 'werk-hoofdstuk'; weliswaar zijn onze omstandigheden niet helemaal te vergelijken, maar ik heb ook geinteresseerd mee zitten lezen hierboven. Dus ook namens mij bedankt voor de uitleg Nummerzoveel!
Ik pieker nogal over 'wat-als' vraagstukken, en ik denk dat het me wel op kan luchten als ik dat ook eens concreet na zou vragen ergens.
Nu word ik er alleen maar bang/verlamd van; "Wat-als-ik-niet-binnen-nu-en-1-of-2-jaar-weer-aan-de-slag-kan?" , "Ik zit al 8 mnd thuis; wat gebeurt er over 4 mnd en ik zit nog steeds thuis? Krijg ik dan 70% van laatste inkomen? Komen we dan nog wel rond met de hypotheek en vaste lasten?" "En wat als ik na 2 jaar nog steeds thuis zou zitten??? Heb ik dan nog ergens recht op? Waarop dan? Stel dat ik straks GEEN inkomen meer heb, en partner werkt ook maar in onderste laag vd gezondheidszorg dus dat is al geen vetpot; gaan ze er dan vanuit omdat we getrouwd zijn dat hij mij wel onderhoudt? Maar dan kunnen we het huis niet meer betalen; of krijg ik dan een uitkerering?"
PANIEKgedachtes!!!
Gelukkig gaat het inmiddels met de rug redelijk goed; ik kan nog niet alles, maar de stijgende lijn is er zeker (en de WIL om weer 100% te worden al helemaal!), dus op zich zijn die piekervragen niet heel gegrond, maar het spookt wel dagelijks door m'n hoofd. Het ZAL toch maar zijn DAT....(en dan beginnen de doemscenario's opnieuw)
Ik durf dit ook niet aan de HR meneer van werk te vragen of de arbo-arts, omdat ik bang ben dat ik hiermee het verkeerde signaal uitzend. (Dadelijk denken ze nog dat ik een 'makkelijke-route' aan het uitstippelen ben ofzoiets lulligs.)
Bij ons is het meer andersom Evi; m'n man heeft hier vlgs mij nog niet over nagedacht en is dus de 'struisvogel'
, en ik ben de tobber. (Maar da's ook niet bepaald functioneel)
zaterdag 26 mei 2012 om 21:37
Het tobben doe ik ook hoor ikbenik. Alleen Eviman wil graag concrete antwoorden op de vragen die ik mezelf stel (en die hij dus ook heeft). Ik denk dat het op dit moment heel moeilijk is om die vragen te beantwoorden omdat ik gewoon nog niet weet wat ik er dit jaar nog bij zal kunnen. Ik heb geen glazen bol, maar goed hij wil graag weten wat ik worst case scenario over zou houden en dat moet volgens hem makkelijk uit te zoeken zijn.
Verder weet ik natuurlijk niet of het bij jou hetzelfde zit als bij mij, maar ik houd mijn salaris voor 100 procent, ook in het tweede jaar. Of je na een jaar minder gaat verdienen, zou je wellicht in je arbeidsovereenkomst, cao of personeelshandboek terug kunnen vinden. Je twijfel om je vragen met HR of de arbo te bespreken heb ik precies hetzelfde. Ik wil laten zien dat ik gemotiveerd ben en graag wil, maar dan kom ik tegelijkertijd vragen hoe het zit als ik straks niet meer kan. Ook dat gevoel vindt Eviman heel stom, omdat het volgens hem juist heel realistisch is om ervan uit te gaan dat ik het straks niet meer volledig kan.
Verder weet ik natuurlijk niet of het bij jou hetzelfde zit als bij mij, maar ik houd mijn salaris voor 100 procent, ook in het tweede jaar. Of je na een jaar minder gaat verdienen, zou je wellicht in je arbeidsovereenkomst, cao of personeelshandboek terug kunnen vinden. Je twijfel om je vragen met HR of de arbo te bespreken heb ik precies hetzelfde. Ik wil laten zien dat ik gemotiveerd ben en graag wil, maar dan kom ik tegelijkertijd vragen hoe het zit als ik straks niet meer kan. Ook dat gevoel vindt Eviman heel stom, omdat het volgens hem juist heel realistisch is om ervan uit te gaan dat ik het straks niet meer volledig kan.
zondag 27 mei 2012 om 17:02
Hey meiden,
Gister voor het eerst in tijden weer op een paard gezeten (gaat toch goed dacht ik) en op advies van fysio met bepaalde oefeningen gezorgd dat ik recht zat (zit altijd scheef) , 10 minuutjes stappen was het plan. Paard glijdt uit, valt niet ofzo, maar er kwam dus een onverwacht moment (tja das het probleem met paarden) en boef! Hij schoot er niet helemaal in, maar ik kreeg een pijnscheut waar ik zo van schrok dat ik meteen van het paard afsprong en jankend terug naar stal ben gelopen. Tijdens het lopen trok de pijn weer wat bij en nu is het wel verdraagbaar dus ik mag opzich niet klagen maar ik heb die hevige pijnsteken in geen 3 weken gehad. Ik ben er zo van geschrokken, had het echt niet verwacht. En dan de realisatie dat het paardrijden dus echt niet goed is....
Morgen neuro. Ik ben ZO bang dat ik alleen te horen krijg dat ik "dan maar niet moet rijden" ... ja makkelijk gezegd...
Heb dus even een dip. Maar valt allemaal nog heel mee met jullie problemen dus ik zal er verder niet meer over zeuren!!
Evi & ikbenik: kan me voorstellen dat het hele werk gebeuren een zorg is. Geen idee wat ik zou doen als ik niet kon werken. Betekend geen inkomsten voor mij. Zal dan verplicht terug naar NL moeten denk ik. Ik ben trouwens meer van de struisvogel politiek dus ik begrijp je wel Evi - en ook positief willen denken. Het doet natuurlijk geen kwaad om wel vast uit te zoeken hoe het werkt voor het geval dat - maar dat weten jullie inmiddels grotendeels door Nummerzoveel.
Hoe gaat het nu Evi - pijn verminderd?
Iba - hoe is het bij jou - heb je al wat meer pijnstillers?
Nummerzoveel - volledig gelijk met je uitleg over de MRI - ik heb 2 donkere discs die dus allebei hernia hebben. Er wordt hier wel onderscheid gemaakt tussen een prolapse en een hernia, hoe heet dan een prolapse in het NL? Hoe is het verder met jou en heb je nog last van je stuitje?
Gister voor het eerst in tijden weer op een paard gezeten (gaat toch goed dacht ik) en op advies van fysio met bepaalde oefeningen gezorgd dat ik recht zat (zit altijd scheef) , 10 minuutjes stappen was het plan. Paard glijdt uit, valt niet ofzo, maar er kwam dus een onverwacht moment (tja das het probleem met paarden) en boef! Hij schoot er niet helemaal in, maar ik kreeg een pijnscheut waar ik zo van schrok dat ik meteen van het paard afsprong en jankend terug naar stal ben gelopen. Tijdens het lopen trok de pijn weer wat bij en nu is het wel verdraagbaar dus ik mag opzich niet klagen maar ik heb die hevige pijnsteken in geen 3 weken gehad. Ik ben er zo van geschrokken, had het echt niet verwacht. En dan de realisatie dat het paardrijden dus echt niet goed is....
Morgen neuro. Ik ben ZO bang dat ik alleen te horen krijg dat ik "dan maar niet moet rijden" ... ja makkelijk gezegd...
Heb dus even een dip. Maar valt allemaal nog heel mee met jullie problemen dus ik zal er verder niet meer over zeuren!!
Evi & ikbenik: kan me voorstellen dat het hele werk gebeuren een zorg is. Geen idee wat ik zou doen als ik niet kon werken. Betekend geen inkomsten voor mij. Zal dan verplicht terug naar NL moeten denk ik. Ik ben trouwens meer van de struisvogel politiek dus ik begrijp je wel Evi - en ook positief willen denken. Het doet natuurlijk geen kwaad om wel vast uit te zoeken hoe het werkt voor het geval dat - maar dat weten jullie inmiddels grotendeels door Nummerzoveel.
Hoe gaat het nu Evi - pijn verminderd?
Iba - hoe is het bij jou - heb je al wat meer pijnstillers?
Nummerzoveel - volledig gelijk met je uitleg over de MRI - ik heb 2 donkere discs die dus allebei hernia hebben. Er wordt hier wel onderscheid gemaakt tussen een prolapse en een hernia, hoe heet dan een prolapse in het NL? Hoe is het verder met jou en heb je nog last van je stuitje?
zondag 27 mei 2012 om 17:11
zondag 27 mei 2012 om 18:05
Oblak - de zwarte discs op MRI zijn uitgedroogde wervels - en hebben een groter risico tot hernia - volgens mijn fysio tenminste. Dus het kan er wel mee te maken hebben - hoeft alleen misschien niet.
Prolapse wordt hier gebruikt als een uitsteeksel wat niet "lekt", hernia wat wel "lekt" - sorry weet niet zo goed de NLse woorden hiervoor.
Prolapse wordt hier gebruikt als een uitsteeksel wat niet "lekt", hernia wat wel "lekt" - sorry weet niet zo goed de NLse woorden hiervoor.
maandag 28 mei 2012 om 07:57
maandag 28 mei 2012 om 10:15
@syrah
Hier in NL wordt in de meeste gevallen de eerste paar maanden gekeken of de hernia vanzelf weg trekt. Alleen bij een acute hernia met uitval, wordt er wel eens eerder geopereerd.
Bij mij was de pijn er altijd, maar daar wende ik op een bepaalde manier ook aan, waardoor het op termijn minder erg leek. Wat voor mij duidelijk maakte dat het echt niet goed zat, was de minimale belastbaarheid. Zodra ik ook maar iets deed, nam de pijn accuut weer toe.
Hier in NL wordt in de meeste gevallen de eerste paar maanden gekeken of de hernia vanzelf weg trekt. Alleen bij een acute hernia met uitval, wordt er wel eens eerder geopereerd.
Bij mij was de pijn er altijd, maar daar wende ik op een bepaalde manier ook aan, waardoor het op termijn minder erg leek. Wat voor mij duidelijk maakte dat het echt niet goed zat, was de minimale belastbaarheid. Zodra ik ook maar iets deed, nam de pijn accuut weer toe.
maandag 28 mei 2012 om 11:35
Syrah, hier was het af en aan met de pijn. Alleen wanneer het wel ging dat kwam dan ook omdat ik heel weinig deed zeg maar. Dan dacht ik dat ik misschien wat kon opbouwen, dat ging ik dan proberen om vervolgens weer teruggefloten te worden. Maar goed al met al heb ik twee maanden elke dag geprobeerd om te werken om dan vervolgens na nog geen twee uur naar huis te gaan omdat het gewoon echt niet ging. Daarna vijf maanden ook niks kunnen doen. Althans wel een beetje gelopen en ook gezwommen, maar mijn adl lukte niet zeg maar. Maar door dat af en aan wel een eerste operatie afgezegd omdat ik dacht en hoopte dat het beter zou gaan. Niet helaas, maarik snap die golfbeweging waar je het over hebt dus wel. Hier was het eigenlijk steeds het gaat wel of het gaat niet en als ik dan wat meer wilde gaan doen vanuit de het gaat wel situatie werd ik keihard met de situatie geconfronteerd zeg maar. Dat ging dan echt niet.
maandag 28 mei 2012 om 21:47
X-OBLAK-X zou je misschoen alsjeblieft eventueel een kleinkleinklein tipje van de sluier op willen lichten en ons verklappen wie je bent, en waar je je ervaring (?) wijsheid(?) bronnen(?) vandaan haalt...............................?
(*jaja, ik blijf het proberen*)
Iba; knuffel voor jou...! helaas weet ik maar al te goed dat zo'n hernia ook op je relatie flinke druk zet...
Syrah: Bij mij ging ik eerst door mn rug, acute situatie, kon NIKS meer, tijd op bed gelegen, daarna met megaveel pijnstillers en fysio aan bed gedurende een maand langzaamaan weer overeind geworsteld tot 'draaglijk niveau' qua pijn. Was weer mobiel en met wat aanpassingen kon ik vanalles weer. Daarna de mRI gekregen, na bespreking hiervan, (terwijl pijnklachten op DAT moment wel meevielen dus, en ik ook geen uitval had, of uitstralingspijn in benen ofzo) en toen toch met spoed geopereerd. Blijkbaar was in mijn geval de MRI dermate 'ernstig' dat de rest vd symptomen minder zwaar wogen.
Zo zie je maar weer; zoveel mensen, zoveel verhalen.
(*jaja, ik blijf het proberen*)
Iba; knuffel voor jou...!
helaas weet ik maar al te goed dat zo'n hernia ook op je relatie flinke druk zet...Syrah: Bij mij ging ik eerst door mn rug, acute situatie, kon NIKS meer, tijd op bed gelegen, daarna met megaveel pijnstillers en fysio aan bed gedurende een maand langzaamaan weer overeind geworsteld tot 'draaglijk niveau' qua pijn. Was weer mobiel en met wat aanpassingen kon ik vanalles weer. Daarna de mRI gekregen, na bespreking hiervan, (terwijl pijnklachten op DAT moment wel meevielen dus, en ik ook geen uitval had, of uitstralingspijn in benen ofzo) en toen toch met spoed geopereerd. Blijkbaar was in mijn geval de MRI dermate 'ernstig' dat de rest vd symptomen minder zwaar wogen.
Zo zie je maar weer; zoveel mensen, zoveel verhalen.
dinsdag 29 mei 2012 om 08:36
Hihi ik was het accute voor de gezelligheid vergeten. Zo zie ja maar, dat had ik gewoon even geblocked. Syrah, hier is het ook met een accute situatie begonnen, waarbij ik niet meer kon lopen. Een aantal weken daarna gekraakt en toen begon de specifieke uitstralingspijn. Nou ja goed, lang verhaal, maar daarna was het zoals jij omschrijft, maar na heel lang, lang wachten....
Hier knallende koppijn. En dat komt denk ik wel van die spuit, want dit heb ik nooit. Gisteren al heel de middag op mijn bed gelegen en vanmorgen er weer mee opgestaan. Pijnstilling helpt niet pfff.. Ga zo naar mijn werk en hoop dat het dan een beetje zakt. Anders vanmiddag toch maar weer plat...
Hier knallende koppijn. En dat komt denk ik wel van die spuit, want dit heb ik nooit. Gisteren al heel de middag op mijn bed gelegen en vanmorgen er weer mee opgestaan. Pijnstilling helpt niet pfff.. Ga zo naar mijn werk en hoop dat het dan een beetje zakt. Anders vanmiddag toch maar weer plat...
dinsdag 29 mei 2012 om 10:28
Die accute fase had ik ook - toen ben ik hier begonnen met schrijven. Dat erin slaan heb ik gemiddeld 2 keer per jaar, al een jaar of 4, maar het gaat wel altijd weer over, na weken.
Nou ja, zometeen naar de neuro dan zal ik wel meer te weten komen.
Evi . vervelend van die hoofdpijn!! Hoop dat het snel wegtrekt!
Ikbenik: ook jij dank voor je uitleg. Denk niet dat we een intro krijgen van Oblak , heb op meerdere andere topics zelfde soort posts gezien waar ook om een intro wordt gevraagd. Maargoed, surprise me!
Nou ja, zometeen naar de neuro dan zal ik wel meer te weten komen.
Evi . vervelend van die hoofdpijn!! Hoop dat het snel wegtrekt!
Ikbenik: ook jij dank voor je uitleg. Denk niet dat we een intro krijgen van Oblak , heb op meerdere andere topics zelfde soort posts gezien waar ook om een intro wordt gevraagd. Maargoed, surprise me!
