Relaties
alle pijlers
steun om met affaire te stoppen
zondag 16 maart 2008 om 08:46
Ik schaam me al bij voorbaat, zonder een zin op papier te zetten...
Uit mijn leuke, gezellige contact met mijn 10 jaar oudere collega, waar ik veel mee samenwerk, is een affaire voortgekomen. Hij is getrouwd, heeft geen kinderen.
Eerder dit jaar, na wat zoenen en mailen en chatten, heb ik het afgekapt, omdat ik me ontzettend rot eronder voelde. Toen is er 4 maanden niets gebeurd, behalve werkgerelateerde gesprekken.
Pakweg een maand geleden "ontstond" er toch weer wat, mailtjes werden dubbelzinniger, we begonnen weer te chatten. De chats gingen heel snel van onschuldig naar digisex. En intussen hebben we ook de stap naar 'live' sex gemaakt. Nog wel bij hem thuis, zijn vrouw was weg
Hij vertelde mij een tijd terug, dat hij niet weg kan bij z'n vrouw, omdat ze niet zo lang geleden een koophuis gekocht hebben en in de schulden zitten. Volgens mij klopt daar geen bal van, en voelt hij gewoon hartstikke veel voor haar. We praten niet over haar btw, dat wil ik niet.
Ik moet hiermee stoppen, want ik voel me na ieder incident schuldiger, verrotter en slechter. En meer aan hem gehecht. En ik wil hem ook niet meehelpen z'n relatie te verkloten, maar ben dat nu wel aan het doen.
Ik heb hem al gemaild dat ik sowieso niet meer naar zijn, nee naar hun huis kom. Dat dat echt een grens is waar ik niet meer overheen wil. Maar eigenlijk is dat niet genoeg. Eigenlijk moet ik het helemaal afkappen. Voor mij én voor hem. Ik merk ook dat ik helemaal niet meer naar andere mannen kijk, ben niet meer geinteresseerd. Ik wil alleen hem, maar dat kan niet.
Kick my ass! Vertel me alsjeblieft dat ik fout bezig ben, en dat ik het alleen maar kan oplossen door er nú mee te stoppen.
Help me... Want ik veracht mezelf, hoe ik nu bezig ben. En hem ook.
Uit mijn leuke, gezellige contact met mijn 10 jaar oudere collega, waar ik veel mee samenwerk, is een affaire voortgekomen. Hij is getrouwd, heeft geen kinderen.
Eerder dit jaar, na wat zoenen en mailen en chatten, heb ik het afgekapt, omdat ik me ontzettend rot eronder voelde. Toen is er 4 maanden niets gebeurd, behalve werkgerelateerde gesprekken.
Pakweg een maand geleden "ontstond" er toch weer wat, mailtjes werden dubbelzinniger, we begonnen weer te chatten. De chats gingen heel snel van onschuldig naar digisex. En intussen hebben we ook de stap naar 'live' sex gemaakt. Nog wel bij hem thuis, zijn vrouw was weg
Hij vertelde mij een tijd terug, dat hij niet weg kan bij z'n vrouw, omdat ze niet zo lang geleden een koophuis gekocht hebben en in de schulden zitten. Volgens mij klopt daar geen bal van, en voelt hij gewoon hartstikke veel voor haar. We praten niet over haar btw, dat wil ik niet.
Ik moet hiermee stoppen, want ik voel me na ieder incident schuldiger, verrotter en slechter. En meer aan hem gehecht. En ik wil hem ook niet meehelpen z'n relatie te verkloten, maar ben dat nu wel aan het doen.
Ik heb hem al gemaild dat ik sowieso niet meer naar zijn, nee naar hun huis kom. Dat dat echt een grens is waar ik niet meer overheen wil. Maar eigenlijk is dat niet genoeg. Eigenlijk moet ik het helemaal afkappen. Voor mij én voor hem. Ik merk ook dat ik helemaal niet meer naar andere mannen kijk, ben niet meer geinteresseerd. Ik wil alleen hem, maar dat kan niet.
Kick my ass! Vertel me alsjeblieft dat ik fout bezig ben, en dat ik het alleen maar kan oplossen door er nú mee te stoppen.
Help me... Want ik veracht mezelf, hoe ik nu bezig ben. En hem ook.
zaterdag 29 maart 2008 om 10:13
Hee tantetje,
ja, maar het is echt moeilijk. Ik wil niks liever dan heel lang doorkletsen, zelfs over werk, gewoon net wat langer doorpraten dan nodig is... Maar ik merk ook bij mezelf dat het gevoel dan gewoon hetzelfde blijft, en dat het dus ook zo weer 'fout' kan gaan.
(die lift... da's intussen zo'n beladen ruimte... daar moet ik echt niet meer met hem alleen in...)
Maar nu hebben jullie toch uitgepraat hoe het zit, hij heeft aangegeven wat hij ervan vindt en jij ook. Hij zit gewoon te vissen, als jij je poot niet stijf houdt, begint het gewoon weer opnieuw. Niet aan beginnen hoor... Kun je niet ook de 'gewone' gezellige gesprekken stoppen...
(moet je mss even teruglezen. 19 maart,post van korenwolf. Was voor mij een hele confronterende...)
Sterkte!
ja, maar het is echt moeilijk. Ik wil niks liever dan heel lang doorkletsen, zelfs over werk, gewoon net wat langer doorpraten dan nodig is... Maar ik merk ook bij mezelf dat het gevoel dan gewoon hetzelfde blijft, en dat het dus ook zo weer 'fout' kan gaan.
(die lift... da's intussen zo'n beladen ruimte... daar moet ik echt niet meer met hem alleen in...)
Maar nu hebben jullie toch uitgepraat hoe het zit, hij heeft aangegeven wat hij ervan vindt en jij ook. Hij zit gewoon te vissen, als jij je poot niet stijf houdt, begint het gewoon weer opnieuw. Niet aan beginnen hoor... Kun je niet ook de 'gewone' gezellige gesprekken stoppen...
(moet je mss even teruglezen. 19 maart,post van korenwolf. Was voor mij een hele confronterende...)
Sterkte!
zaterdag 29 maart 2008 om 10:17
Dat hij van je houdt? Bullshit, dat kan niet zo snel. En bovendien, houden van is echt wel wat anders. Dan zou hij wel andere keuzes maken dan af en toe in het geheim afspreken.
Dat zei mijn collega trouwens ook wel eens, vooral in mails. Dat hij van me hield. Ik antwoordde nooit echt, had ook iets van 'zo snel gaat dat niet'. En bovendien, stiekum mailen, en intussen vertellen dat het gevoel zó diep gaat en dat hij van me houdt? Vind ik niet kloppen, zoiets zeg je niet stiekum terwijl je op je zolderkamertje zit te mailen en je vrouw beneden op de bank zit.
Dat zei mijn collega trouwens ook wel eens, vooral in mails. Dat hij van me hield. Ik antwoordde nooit echt, had ook iets van 'zo snel gaat dat niet'. En bovendien, stiekum mailen, en intussen vertellen dat het gevoel zó diep gaat en dat hij van me houdt? Vind ik niet kloppen, zoiets zeg je niet stiekum terwijl je op je zolderkamertje zit te mailen en je vrouw beneden op de bank zit.
dinsdag 1 april 2008 om 11:41
Ah.. trots op deze dames!
Ik ben uiteraard (pfff. moraalridder blabla) tegen vreemdgaan en ik heb het zelf gelukkig nog nooit gedaan.
Want ik ben inmiddels niet meer zo naief dat ik denk dat het mij niet kan overkomen.
Kanttekening: alleen weet ik natuurlijk nooit 100% zeker of de status van kerels die ik in de kroeg gezoend heb, vrijgezel was.
Maar inmiddels een aantal vriendinnen/kennissen die verstrikt raakten in het web van een 'bezette man'.
voorbeeld dat 'goed' afliep. Vriend van me had al 5 jaar relatie, zijn beste vriend werd wel heel erg close met zijn vriendin. Hij kreeg wat waarschuwingen, maar zij ontkende alles dus hij kon er niets mee. Totdat ze het op een dag uitmaakte met lieve vriend (wel gezoend bleek te hebben met ander) en binnen een week relatie met 'beste' vriend begon, binnen een maand een huis gekocht en binnen een jaar een kind... vriend van me snapt er nu nog niets van...
voorbeeld van man die bij zijn vrouw (25 jaar getrouwd?) na een affaire van 6 maanden wegging: na 2 maanden ging ie toch weer terug naar vrouw en gezin.
voorbeeld van een kennis die 10 jaar een affaire had met een getrouwde vent.. toen pas het besef dat ie echt niet bij zijn vrouw weg zou gaan en gestopt... (AU!)
Vriendin die affaire had met samenwonende vent, die nooit wilde trouwen met huidige vriendin of kinderen krijgen.
Maar tijdens affaire toch besloten om met zijn huidige vriendin zwanger te raken... Affaire stopte pas na 2 a 3 jaar, toen de eerste al geboren was...
Vriendin die een sexertje wilde via internet, kreeg die (was een bezet mannetje). goede sex.. werd verliefd.. maar deze kerel was een standaardvreemdganger en bleef bij vriendin (ging gelukkig over binnen een jaar)
Vriendin die ging zoenen en sexen met een getrouwde papa, werden allebei verliefd.. hebben het afgekapt vanwege lastige situatie en hebben na een jaar weer hun affaire een tweede 'kans' gegeven. Want nu zijn ze niet meer 'verliefd' (yeah right, en what about zijn vrouw en kids?)
sorry.. maar ik zie alleen maar ellende.. ik hoop dat deze uitzichtloze situaties en de manier waarop het wel/niet goed gaat jullie doet inzien dat jullie een goede keuze hebben gemaakt!
suxes meiden!
liefs
Ik ben uiteraard (pfff. moraalridder blabla) tegen vreemdgaan en ik heb het zelf gelukkig nog nooit gedaan.
Want ik ben inmiddels niet meer zo naief dat ik denk dat het mij niet kan overkomen.
Kanttekening: alleen weet ik natuurlijk nooit 100% zeker of de status van kerels die ik in de kroeg gezoend heb, vrijgezel was.
Maar inmiddels een aantal vriendinnen/kennissen die verstrikt raakten in het web van een 'bezette man'.
voorbeeld dat 'goed' afliep. Vriend van me had al 5 jaar relatie, zijn beste vriend werd wel heel erg close met zijn vriendin. Hij kreeg wat waarschuwingen, maar zij ontkende alles dus hij kon er niets mee. Totdat ze het op een dag uitmaakte met lieve vriend (wel gezoend bleek te hebben met ander) en binnen een week relatie met 'beste' vriend begon, binnen een maand een huis gekocht en binnen een jaar een kind... vriend van me snapt er nu nog niets van...
voorbeeld van man die bij zijn vrouw (25 jaar getrouwd?) na een affaire van 6 maanden wegging: na 2 maanden ging ie toch weer terug naar vrouw en gezin.
voorbeeld van een kennis die 10 jaar een affaire had met een getrouwde vent.. toen pas het besef dat ie echt niet bij zijn vrouw weg zou gaan en gestopt... (AU!)
Vriendin die affaire had met samenwonende vent, die nooit wilde trouwen met huidige vriendin of kinderen krijgen.
Maar tijdens affaire toch besloten om met zijn huidige vriendin zwanger te raken... Affaire stopte pas na 2 a 3 jaar, toen de eerste al geboren was...
Vriendin die een sexertje wilde via internet, kreeg die (was een bezet mannetje). goede sex.. werd verliefd.. maar deze kerel was een standaardvreemdganger en bleef bij vriendin (ging gelukkig over binnen een jaar)
Vriendin die ging zoenen en sexen met een getrouwde papa, werden allebei verliefd.. hebben het afgekapt vanwege lastige situatie en hebben na een jaar weer hun affaire een tweede 'kans' gegeven. Want nu zijn ze niet meer 'verliefd' (yeah right, en what about zijn vrouw en kids?)
sorry.. maar ik zie alleen maar ellende.. ik hoop dat deze uitzichtloze situaties en de manier waarop het wel/niet goed gaat jullie doet inzien dat jullie een goede keuze hebben gemaakt!
suxes meiden!
liefs
dinsdag 1 april 2008 om 17:31
nou, hier gaat het voorlopig goed.... zien elkaar wel regelmatig, is niet te voorkomen.. maar hou het vriendelijk en netjes en zeer zeker niet intiem... ook dat soort gesprekken weet ik te vermijden, dus ik heb goede hoop...
mis hem wel, geef het eerlijk toe, maar moet ook niet verwachten dat dat zomaar over is natuurlijk.... om maar even met mm en korenwolf te spreken: heb al tijden geen wijn meer gedronken en er ook niet meer aan geroken! hahaha....
ik hou goede moed! hoe is het met jou mm?
mis hem wel, geef het eerlijk toe, maar moet ook niet verwachten dat dat zomaar over is natuurlijk.... om maar even met mm en korenwolf te spreken: heb al tijden geen wijn meer gedronken en er ook niet meer aan geroken! hahaha....
ik hou goede moed! hoe is het met jou mm?
dinsdag 1 april 2008 om 17:58
Het gaat goed hier... Het is allemaal niet makkelijk, maar lukt me wel.
Stiekum begin ik eigenlijk steeds negatiever over hem te denken, dat scheelt wel. Hij is gewoon heel fout bezig, heeft z'n vrouw geen woord verteld van wat er is gebeurd, en ik weet niet hoe lang het voor hem zo had kunnen doorgaan (gokje: heel lang?).
Verder zie ik hem op het werk, dat is 2 dagen per week. Tot nu toe lukt het wel om alleen werkgesprekken te voeren, en niet te 'happen' wanneer hij over privé begint...
Nu volhouden.
Geen wijn meer
Stiekum begin ik eigenlijk steeds negatiever over hem te denken, dat scheelt wel. Hij is gewoon heel fout bezig, heeft z'n vrouw geen woord verteld van wat er is gebeurd, en ik weet niet hoe lang het voor hem zo had kunnen doorgaan (gokje: heel lang?).
Verder zie ik hem op het werk, dat is 2 dagen per week. Tot nu toe lukt het wel om alleen werkgesprekken te voeren, en niet te 'happen' wanneer hij over privé begint...
Nu volhouden.
Geen wijn meer
dinsdag 1 april 2008 om 21:50
Hoi Muziekmeisje, volhouden hoor! Heel goed dat je voor jezelf hebt gekozen.
Het is niet gemakkelijk om hem steeds op het werk te zien. Ik heb ook veel moeite gehad om me een houding te geven.
Een van de forummers gaf mij destijds het advies: Zeg hem dat je vanaf nu met hem omgaat als een collega en dat je dat ook van hem verwacht, en spreek hem er op aan als hij dat niet doet.
Als je je grenzen bewaakt en je er aan houdt, dan merkt hij gauw genoeg dat zijn kansen verkeken zijn.
Ik zie mijn ex-minnaar ook regelmatig op het werk, hij is een van onze freelancers. Vandaag moest ik naar een meeting waar hij ook kwam. De sfeer was goed. We beperken ons tot zakelijke onderwerpen. Hij maakt geen toespelingen meer op het verleden.
Ik zou grote problemen op het werk hebben gekregen als het uitgekomen was. Ik ben blij dat ik er zelf een streep onder heb gezet. Hij had het nog jaren kunnen volhouden denk ik! Volgens mij voelde hij helemaal geen wroeging naar zijn vrouw toe. Ik geloofde zijn verhalen over zijn ongelukkig huwelijk. Hij 'begreep' en 'steunde' me zo goed (achteraf gezien waren dat vooral manipulaties). En ik had zijn aandacht nodig.
Maar nu niet meer! Als ik er aan terugdenk, schaam ik me dood dat ik zo naief was.
Hoe is dat bij jou, heb jij wel mensen in je omgeving in vertrouwen genomen? En heb je daar iets aan gehad?
Het is niet gemakkelijk om hem steeds op het werk te zien. Ik heb ook veel moeite gehad om me een houding te geven.
Een van de forummers gaf mij destijds het advies: Zeg hem dat je vanaf nu met hem omgaat als een collega en dat je dat ook van hem verwacht, en spreek hem er op aan als hij dat niet doet.
Als je je grenzen bewaakt en je er aan houdt, dan merkt hij gauw genoeg dat zijn kansen verkeken zijn.
Ik zie mijn ex-minnaar ook regelmatig op het werk, hij is een van onze freelancers. Vandaag moest ik naar een meeting waar hij ook kwam. De sfeer was goed. We beperken ons tot zakelijke onderwerpen. Hij maakt geen toespelingen meer op het verleden.
Ik zou grote problemen op het werk hebben gekregen als het uitgekomen was. Ik ben blij dat ik er zelf een streep onder heb gezet. Hij had het nog jaren kunnen volhouden denk ik! Volgens mij voelde hij helemaal geen wroeging naar zijn vrouw toe. Ik geloofde zijn verhalen over zijn ongelukkig huwelijk. Hij 'begreep' en 'steunde' me zo goed (achteraf gezien waren dat vooral manipulaties). En ik had zijn aandacht nodig.
Maar nu niet meer! Als ik er aan terugdenk, schaam ik me dood dat ik zo naief was.
Hoe is dat bij jou, heb jij wel mensen in je omgeving in vertrouwen genomen? En heb je daar iets aan gehad?
dinsdag 1 april 2008 om 23:07
Dank je wereldmeid...
Misschien moet ik dat nog doen, hem zeggen dat hij helemaal in de collega-rol mag gaan duiken, niet meer naar andere dingen vragen, geen toespelingen. Want dat is zo moeilijk, daar niet op in te gaan...
Ik had het met hem nauwelijks over z'n huwelijk. Wilde ik gewoon niks over weten. Mocht het slecht gaan, was hij in mijn ogen een watje om er zo mee om te gaan. En mocht het goed gaan, was hij een eikel. Hoe dan ook ,hoefde ik niet te weten.
Hij zei een keer iets van "zo goed gaat het heus niet, anders waren we 3 jaar terug niet uit elkaar geweest". Maar later bleek dat híj volgens mij toen ook vreemd was gegaan. Ik ken het verhaal niet precies, maar volgens mij was het meer zoiets.
Maar... tussen de regels door, volgens mij gaat die relatie best goed. Afgezien van dat hij haar bedriegt/bedroog. Bedoel, dat hij vanwege het húis bij elkaar bleef... daar geloofde ik al heel snel niet meer in. Volgens mij wil hij wel met haar verder. En ja, hij begrijpt me heel goed, en is zelfs nu blij dat 'we het eens zijn'. Eehm?
Tja, omgeving, mensen in vertrouwen nemen, is heel lastig. Eén vriendin kent bijna het hele verhaal, daar kan ik bij uithuilen en uitrazen. Andere vriendinnen kennen een heel erg bijgestuurd verhaal, waarin ik al veel eerder alles heb afgekapt en veel meer slachtoffer ben. Ik durf hen niet alles te vertellen, schaam me daar teveel voor.
Ik weet niet of ik echt veel steun uit m'n directe omgeving heb. Als ik vriendinnen iets vertel, voel ik mezelf zo'n oen, zo'n slappeling, dat ik dat liever niet doe. Ik ben bang voor hun harde oordeel, daarvoor staan ze te dichtbij... Dit forum is wel heel fijn, daar heb ik veel meer steun van...
Misschien moet ik dat nog doen, hem zeggen dat hij helemaal in de collega-rol mag gaan duiken, niet meer naar andere dingen vragen, geen toespelingen. Want dat is zo moeilijk, daar niet op in te gaan...
Ik had het met hem nauwelijks over z'n huwelijk. Wilde ik gewoon niks over weten. Mocht het slecht gaan, was hij in mijn ogen een watje om er zo mee om te gaan. En mocht het goed gaan, was hij een eikel. Hoe dan ook ,hoefde ik niet te weten.
Hij zei een keer iets van "zo goed gaat het heus niet, anders waren we 3 jaar terug niet uit elkaar geweest". Maar later bleek dat híj volgens mij toen ook vreemd was gegaan. Ik ken het verhaal niet precies, maar volgens mij was het meer zoiets.
Maar... tussen de regels door, volgens mij gaat die relatie best goed. Afgezien van dat hij haar bedriegt/bedroog. Bedoel, dat hij vanwege het húis bij elkaar bleef... daar geloofde ik al heel snel niet meer in. Volgens mij wil hij wel met haar verder. En ja, hij begrijpt me heel goed, en is zelfs nu blij dat 'we het eens zijn'. Eehm?
Tja, omgeving, mensen in vertrouwen nemen, is heel lastig. Eén vriendin kent bijna het hele verhaal, daar kan ik bij uithuilen en uitrazen. Andere vriendinnen kennen een heel erg bijgestuurd verhaal, waarin ik al veel eerder alles heb afgekapt en veel meer slachtoffer ben. Ik durf hen niet alles te vertellen, schaam me daar teveel voor.
Ik weet niet of ik echt veel steun uit m'n directe omgeving heb. Als ik vriendinnen iets vertel, voel ik mezelf zo'n oen, zo'n slappeling, dat ik dat liever niet doe. Ik ben bang voor hun harde oordeel, daarvoor staan ze te dichtbij... Dit forum is wel heel fijn, daar heb ik veel meer steun van...
woensdag 2 april 2008 om 22:25
Je hoeft je niet langer een slappeling te voelen meid, want het is voorbij!
Je bent zwak geweest, maar reken het jezelf niet te veel aan want je bent ook maar een mens. Je hebt ingezien dat het een doodlopend spoor was en je handelt nu vanuit je verstand.
Vanaf nu kan het alleen maar bergopwaarts gaan al kost het nu veel energie.
En als hij een toespeling maakt, doe je gewoon alsof je Oostindisch doof bent.
Probeer je niet teveel bezig te houden met wat hij eventueel denkt en voelt, of hoe zijn relatie in elkaar steekt. Wat hij zijn vrouw al dan niet vertelt, is zijn eigen verantwoordelijkheid. Vanaf nu is alleen nog belangrijk hoe JIJ je voelt en wat JIJ wilt voor jezelf. En die keuzes hoef je niet naar hem uit te leggen.
Begrijpelijk dat je moeite hebt om je verhaal met vriendinnen te delen omdat je al wel kunt uittekenen hoe ze zullen reageren. Ik ben ook gevoelig voor het oordeel van anderen. Daarom heb ik destijds niemand iets verteld (behalve mijn psych). Ik heb me daardoor wel heel eenzaam gevoeld. Ik was blij dat ik hier op het forum anoniem mijn hart kon luchten. Het was voor mij een opluchting dat ik niet de enige was in zo'n situatie en ik las verschillende meningen om over na te denken. Het heeft mij ook geholpen!
Je bent zwak geweest, maar reken het jezelf niet te veel aan want je bent ook maar een mens. Je hebt ingezien dat het een doodlopend spoor was en je handelt nu vanuit je verstand.
Vanaf nu kan het alleen maar bergopwaarts gaan al kost het nu veel energie.
En als hij een toespeling maakt, doe je gewoon alsof je Oostindisch doof bent.
Probeer je niet teveel bezig te houden met wat hij eventueel denkt en voelt, of hoe zijn relatie in elkaar steekt. Wat hij zijn vrouw al dan niet vertelt, is zijn eigen verantwoordelijkheid. Vanaf nu is alleen nog belangrijk hoe JIJ je voelt en wat JIJ wilt voor jezelf. En die keuzes hoef je niet naar hem uit te leggen.
Begrijpelijk dat je moeite hebt om je verhaal met vriendinnen te delen omdat je al wel kunt uittekenen hoe ze zullen reageren. Ik ben ook gevoelig voor het oordeel van anderen. Daarom heb ik destijds niemand iets verteld (behalve mijn psych). Ik heb me daardoor wel heel eenzaam gevoeld. Ik was blij dat ik hier op het forum anoniem mijn hart kon luchten. Het was voor mij een opluchting dat ik niet de enige was in zo'n situatie en ik las verschillende meningen om over na te denken. Het heeft mij ook geholpen!
woensdag 2 april 2008 om 22:44
Muziekmeisje, ga zo door. Wat zal je trots op jezelf zijn. En nu moet je er nog niet aan denken, maar ook jij krijgt een leuke, lieve en betrouwbare man op je pad. Ja juist als je er niet naar zoekt. Nu nog niet want eerst even voor jezelf wat dingen op een rijtje zetten maar als je eraan toe bent of open voor staat kijk dan naar die vrijgezellen man, die voor je gaat, zal je veel meer geluk brengen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 3 april 2008 om 07:56
Ik sluit me helemaal aan bij Mylenevalerie. Ik heb ook weer geluk gevonden. Een paar maanden na het beeindigen van de affaire, ben ik een lieve single man tegen het lijf gelopen en we zijn heel gelukkig samen! Het is zo'n verademing dat niets meer stiekem hoeft, er zijn geen geheimen en ik kom voor hem op de eerste plaats, i.p.v. een tweede-viool positie. Deze relatie heeft wel een gelijkwaardige basis.
Ik hoop dat dat ook voor jou in het verschiet ligt!
Ik hoop dat dat ook voor jou in het verschiet ligt!
maandag 14 april 2008 om 17:37
he muziekmeisje, hoe is het nu?
hier gaat het niet zo goed.... blijf berichten van hem krijgen, voel me dan goed... komt er geen bericht, dan voel ik me minder... heb weer teveel aan de wijn geroken ben ik bang.... gedronken heb ik het gelukkig niet
merk aan mezelf dat ik er niet blij van word en dat het een flinke aanslag pleegt op mijn humeur... reden te meer om inderdaad niet meer te ruiken en er een dikke streep onder te zetten.... maar het blijft moeilijk.... ik hou vol!
hier gaat het niet zo goed.... blijf berichten van hem krijgen, voel me dan goed... komt er geen bericht, dan voel ik me minder... heb weer teveel aan de wijn geroken ben ik bang.... gedronken heb ik het gelukkig niet
merk aan mezelf dat ik er niet blij van word en dat het een flinke aanslag pleegt op mijn humeur... reden te meer om inderdaad niet meer te ruiken en er een dikke streep onder te zetten.... maar het blijft moeilijk.... ik hou vol!
maandag 21 april 2008 om 12:52
quote:tangerine schreef op 16 maart 2008 @ 21:18:
Mijn meebleeeer nummer als ik van iemand af moet.
http://nl.youtube.com/watch?v=G_G6xiZod ... re=related
Let niet zozeer op de video (er is geen officiële clip, dus het is deze, een foto van één meneer of een niet al te mooie live versie) ; maar bleeeeer vooral mee:
"How could you respect yourself?
you couldn't respect yourself cuz
I didn't respect myself.
I couldn't infect myself with....
realize that I'm worth more than that
realize that I'm worth more than that
realize that I'm worth more than that
realize that I mean more than that!!"Thanks voor het plaatsen Tang. Fijn nummer.
Mijn meebleeeer nummer als ik van iemand af moet.
http://nl.youtube.com/watch?v=G_G6xiZod ... re=related
Let niet zozeer op de video (er is geen officiële clip, dus het is deze, een foto van één meneer of een niet al te mooie live versie) ; maar bleeeeer vooral mee:
"How could you respect yourself?
you couldn't respect yourself cuz
I didn't respect myself.
I couldn't infect myself with....
realize that I'm worth more than that
realize that I'm worth more than that
realize that I'm worth more than that
realize that I mean more than that!!"Thanks voor het plaatsen Tang. Fijn nummer.
dinsdag 29 april 2008 om 18:29
Nee, ik had niet gezien dat het topic nog "actief" was. Kan gelukkig zeggen dat ik niet uit schaamte ben weggebleven!
Ik heb net even vakantie, lekker... Geen contact behalve het hoognodige. En da's behoorlijk moeilijk, maar lukt wel. Het nummer van Tangerine heb ik werkelijk platgedraaid.
En nu ben ik druk. Ben van het weekend aan het internetdaten geslagen, en ben veel aan het chatten en mailen . Ik weet niet of dit voor mij werkt, maar zou graag deze collega écht uit m'n hoofd krijgen. Nu maar proberen of het lukt er iemand anders in te krijgen?!
Morgen heb ik, daaruit resulterend, een blind date. Of, blind, wel gechat en foto's gezien en gebeld. Maar wel een eerste date. Ik weet helemaal niet of dat slim is, of ik er voor open sta, maar heb er wel zin in. Gewoon een date met een leuke single man...
tantetje, houd vol hoor...
Ik heb net even vakantie, lekker... Geen contact behalve het hoognodige. En da's behoorlijk moeilijk, maar lukt wel. Het nummer van Tangerine heb ik werkelijk platgedraaid.
En nu ben ik druk. Ben van het weekend aan het internetdaten geslagen, en ben veel aan het chatten en mailen . Ik weet niet of dit voor mij werkt, maar zou graag deze collega écht uit m'n hoofd krijgen. Nu maar proberen of het lukt er iemand anders in te krijgen?!
Morgen heb ik, daaruit resulterend, een blind date. Of, blind, wel gechat en foto's gezien en gebeld. Maar wel een eerste date. Ik weet helemaal niet of dat slim is, of ik er voor open sta, maar heb er wel zin in. Gewoon een date met een leuke single man...
tantetje, houd vol hoor...
zondag 4 mei 2008 om 09:51
Wat goed zeg Muziekmeisje. Tuurlijk is het niet makkelijk maar goed dat je niet thuis blijft treuren. Ook al worden die dates niets, je bent er wel lekker uit. En niet geschoten is altijd mis. En anders gewoon een leuke avond van maken. Leuk te horen dat je het volhoudt. Je zult zien dat je zelfvertrouwen steeds groter wordt en het makkelijker is je collega te vergeten. Hou vol.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 4 mei 2008 om 13:26
zondag 4 mei 2008 om 13:42
het kon beter MM, ik had net een relaas geschreven op een ander topic, waarik ook meeschreef. Het topic twee liefdes. Dat is nu voorbij, ik kan niet meer. Ik kopieer het bericht even voor je:
'hier gaat het niet zo goed. De afgelopen week heeft hij toch constant contact gezocht. Al was het iedere dag maar een sms-je met: hoe is het? wat doe je vandaag? En ik maar weer braaf antwoorden.
Ik merkte dat hoe happiger ik werd, hoe meer hij zich weer terugtrok. En als ik niet reageerde, er snel een bericht volgde van hem waar ik zat en of ik geen zin had om met hem te praten.
Hij heeft een time out ingelast. Ik heb zo het gevoel dat dit een definitieve time out gaat worden. Hij zei toen ook nog: kun je in de tussentijd een ander zoeken. PARDON? Alsof dat mijn bedoeling is. Heb ook tegen hem gezegd dat ik dat een stomme opmerking vind. Ik ben tegen hem aangelopen, vind hem lief (niet meer altijd begin ik te merken). Het is niet alsof ik op zoek ben naar een tweede liefde/minnaar, hoe je het noemen wilt.
Maar goed, dit kan natuurlijk ook niet goed gaan. Hij heeft een minnares en dat van ons zal waarschijnlijk hierbij blijven. Zo nu en dan nog contact via sms, maar verder niets. Hij zegt dat hij niet weet hoe hij zijn aandacht moet verdelen en het gevoel heeft alle 3 (! muts...) de vrouwen te kort doet.
Tja, dat is natuurlijk ook zo, ik wil meer, ik wil hem vaker zien. Vooral dan te weten dat hij met zijn minnares wel 1x per week doorbrengt. Nee, dit is genoeg zo. Ik heb me genoeg laten gebruiken. Ik kap er mee. Maar oh, wat is dat moeilijk. Wat zou ik graag in zijn armen willen liggen en met hem willen praten, knuffelen, vrijen..... Maar het gaat niet. Hele week heb ik sms-jes van hem gehad en dit weekend nog helemaal niets. Of er een reden voor is, ik weet het niet. Ik merk wel dat het weer zijn gevolgen heeft voor mijn humeur. Dus ook dat is gewoon niet te doen voor me.
Ik ben jaloers op jullie, de mensen bij wie het wel lukt en die wel een leuke lieve man hebben getroffen. Maar ik kan niet meer. Het zal alleen vast nog wel even duren voordat ik me helemaal heb losgemaakt. Pijn doet het wel. En het erge is, dat ik er nergens mee heen kan. Kan toch moeilijk tegen mijn man zeggen dat ik liefdesverdriet heb als hij me vraagt wat er is.......'
zegt genoeg he? ik kan hem maar moeilijk loslaten, maar weet dat het moet. Is voor mijn gemoedstoestand veel beter.
'hier gaat het niet zo goed. De afgelopen week heeft hij toch constant contact gezocht. Al was het iedere dag maar een sms-je met: hoe is het? wat doe je vandaag? En ik maar weer braaf antwoorden.
Ik merkte dat hoe happiger ik werd, hoe meer hij zich weer terugtrok. En als ik niet reageerde, er snel een bericht volgde van hem waar ik zat en of ik geen zin had om met hem te praten.
Hij heeft een time out ingelast. Ik heb zo het gevoel dat dit een definitieve time out gaat worden. Hij zei toen ook nog: kun je in de tussentijd een ander zoeken. PARDON? Alsof dat mijn bedoeling is. Heb ook tegen hem gezegd dat ik dat een stomme opmerking vind. Ik ben tegen hem aangelopen, vind hem lief (niet meer altijd begin ik te merken). Het is niet alsof ik op zoek ben naar een tweede liefde/minnaar, hoe je het noemen wilt.
Maar goed, dit kan natuurlijk ook niet goed gaan. Hij heeft een minnares en dat van ons zal waarschijnlijk hierbij blijven. Zo nu en dan nog contact via sms, maar verder niets. Hij zegt dat hij niet weet hoe hij zijn aandacht moet verdelen en het gevoel heeft alle 3 (! muts...) de vrouwen te kort doet.
Tja, dat is natuurlijk ook zo, ik wil meer, ik wil hem vaker zien. Vooral dan te weten dat hij met zijn minnares wel 1x per week doorbrengt. Nee, dit is genoeg zo. Ik heb me genoeg laten gebruiken. Ik kap er mee. Maar oh, wat is dat moeilijk. Wat zou ik graag in zijn armen willen liggen en met hem willen praten, knuffelen, vrijen..... Maar het gaat niet. Hele week heb ik sms-jes van hem gehad en dit weekend nog helemaal niets. Of er een reden voor is, ik weet het niet. Ik merk wel dat het weer zijn gevolgen heeft voor mijn humeur. Dus ook dat is gewoon niet te doen voor me.
Ik ben jaloers op jullie, de mensen bij wie het wel lukt en die wel een leuke lieve man hebben getroffen. Maar ik kan niet meer. Het zal alleen vast nog wel even duren voordat ik me helemaal heb losgemaakt. Pijn doet het wel. En het erge is, dat ik er nergens mee heen kan. Kan toch moeilijk tegen mijn man zeggen dat ik liefdesverdriet heb als hij me vraagt wat er is.......'
zegt genoeg he? ik kan hem maar moeilijk loslaten, maar weet dat het moet. Is voor mijn gemoedstoestand veel beter.
maandag 5 mei 2008 om 18:37
tantetje: allereerst een
Antwoord je nog steeds op z'n berichtjes? Niet doen hoor... Hij zit je echt te lijmen... Die time-out, is dat op alle fronten, dus met z'n hele harem van 3 vrouwen, of is dat alleen een time-out met jou?
(ik zeg het niet zo aardig, maar een man die 3 vrouwen 'heeft', hoe moet je dat anders noemen... Weet zijn minnares van jou, weet z'n vrouw van z'n minnares, of is hij de enige die alles weet?)
Niet gaan zitten wachten op z'n sms-jes hoor. Als hij niet smst, alleen maar goed, kun je je beter van hem losmaken...
Wat een moeilijke situatie.. Begrijp echt dat je je kut voelt, maar denk wel dat je het toch zelf moet oplossen, en niet wachten totdat hij weet wat hij wil. Hij wil waarschijnlijk gewoon alles zo laten als het is... En jij wilt toch ook je huwelijk weer op de rails krijgen?
Schrijf hier gewoon van je af, als je het nergens anders kwijt kunt. Ik heb één vriendin die redelijk veel weet (ook niet alles), maar nu ik aan het daten ben, kan ik gewoon weer heerlijk ongecompliceerd vertéllen aan iedereen. Want daar is niks fouts aan. Heerlijk!
Ik ben de laatste tijd dus aan het internetdaten. Tot nu toe nog geen "wow"-moment, maar ik ben in ieder geval goed afgeleid. En het is ook gewoon leuk om te merken dat andere mannen me leuk vinden... Ik hoop heel erg dat ik echt een leuke kerel tegenkom, maar weet eigenlijk niet of dat op dit moment realistisch is; dat daten is eigenlijk gewoon een poging om hém te vergeten. Maarja, als ik ineens knalverliefd word op een ander, prima! Ben ik alleen maar blij mee, lijkt me echt een mooie oplossing...
Trouwens, m'n collega weet intussen dat ik aan het daten ben. Via hyves-krabbels, beetje doorspeuren, was wel terug te vinden. Hij stuurde een mailtje. Dat hij "ondanks vlagen van jaloezie, teleurstelling", het toch heel goed van me vindt dat ik dit doe. En dat hij oprecht voor me hoopt dat ik een leukerd tegenkom.
...na dat mailtje schoot ik een beetje vol, was helemaal overtuigd dat hij o-zo-oprecht was en het heus allemaal meende. Toen kwam er een tweede mailtje achteraan "mag ik ook een date?".
\\:-)// Dat méen je toch niet. Ik ben tot nu toe verstandig geweest en heb niks geantwoord, maar zit stiekum wel na te denken over héle pinnige replies. In de trant van "je bent kleiner dan ik, je rookt en bent niet single. 0 van 3, je bent niet door naar de volgende ronde". Nog niet gedaan...
Antwoord je nog steeds op z'n berichtjes? Niet doen hoor... Hij zit je echt te lijmen... Die time-out, is dat op alle fronten, dus met z'n hele harem van 3 vrouwen, of is dat alleen een time-out met jou?
(ik zeg het niet zo aardig, maar een man die 3 vrouwen 'heeft', hoe moet je dat anders noemen... Weet zijn minnares van jou, weet z'n vrouw van z'n minnares, of is hij de enige die alles weet?)
Niet gaan zitten wachten op z'n sms-jes hoor. Als hij niet smst, alleen maar goed, kun je je beter van hem losmaken...
Wat een moeilijke situatie.. Begrijp echt dat je je kut voelt, maar denk wel dat je het toch zelf moet oplossen, en niet wachten totdat hij weet wat hij wil. Hij wil waarschijnlijk gewoon alles zo laten als het is... En jij wilt toch ook je huwelijk weer op de rails krijgen?
Schrijf hier gewoon van je af, als je het nergens anders kwijt kunt. Ik heb één vriendin die redelijk veel weet (ook niet alles), maar nu ik aan het daten ben, kan ik gewoon weer heerlijk ongecompliceerd vertéllen aan iedereen. Want daar is niks fouts aan. Heerlijk!
Ik ben de laatste tijd dus aan het internetdaten. Tot nu toe nog geen "wow"-moment, maar ik ben in ieder geval goed afgeleid. En het is ook gewoon leuk om te merken dat andere mannen me leuk vinden... Ik hoop heel erg dat ik echt een leuke kerel tegenkom, maar weet eigenlijk niet of dat op dit moment realistisch is; dat daten is eigenlijk gewoon een poging om hém te vergeten. Maarja, als ik ineens knalverliefd word op een ander, prima! Ben ik alleen maar blij mee, lijkt me echt een mooie oplossing...
Trouwens, m'n collega weet intussen dat ik aan het daten ben. Via hyves-krabbels, beetje doorspeuren, was wel terug te vinden. Hij stuurde een mailtje. Dat hij "ondanks vlagen van jaloezie, teleurstelling", het toch heel goed van me vindt dat ik dit doe. En dat hij oprecht voor me hoopt dat ik een leukerd tegenkom.
...na dat mailtje schoot ik een beetje vol, was helemaal overtuigd dat hij o-zo-oprecht was en het heus allemaal meende. Toen kwam er een tweede mailtje achteraan "mag ik ook een date?".
\\:-)// Dat méen je toch niet. Ik ben tot nu toe verstandig geweest en heb niks geantwoord, maar zit stiekum wel na te denken over héle pinnige replies. In de trant van "je bent kleiner dan ik, je rookt en bent niet single. 0 van 3, je bent niet door naar de volgende ronde". Nog niet gedaan...
