Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 3 april 2008 om 15:46
Ha lieve Leo,
Ben je misschien in je eigen val gelopen, Leo? Een lange leegte ingepland om tijd voor jezelf te hebben, maar nu jezelf opeens tegenkomen? Je humor, tomeloze energie en relativeringsvermogen hebben je er jarenlang doorheen gesleept, maar die doen het nu even niet meer. Misschien is het tijd voor de naakte waarheid?
dubio
Ben je misschien in je eigen val gelopen, Leo? Een lange leegte ingepland om tijd voor jezelf te hebben, maar nu jezelf opeens tegenkomen? Je humor, tomeloze energie en relativeringsvermogen hebben je er jarenlang doorheen gesleept, maar die doen het nu even niet meer. Misschien is het tijd voor de naakte waarheid?
dubio
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 18:11
Lemmy, Rabootje en Elmertje, dank jullie wel, het is zo fijn dat jullie even harten onder riemen steken. Kus.
Mamzie, vrijwilligerswerk.....dat vind ik op zich een goeie. Ik ga eens bedenken wat ik zou willen en kunnen met mijn reumatische heupen erbij.....
Ik ga het ook redden hoor, echt. Dank je wel voor je steun.
Dubiolief, welke waarheid denk je dat ik tegen moet komen? Ik heb voor mijn gevoel de meeste zaken wel op een rijtje, verledengewijs. Dacht ik. Ik heb daar ook geen verdriet over merk ik. Ik ben zoals ik aangaf in de rouw, zo voelt het meer. Ik weet me geen raad met mezelf.
Ik hoor mijn eigen stem niet meer de hele dag en dat ben ik al jaren zo gewend. Het voelt heel gek om niet meer per dag minstens 60 mensen aan de telefoon te hebben gehad of geen mensen te hoeven vertellen hoe ze een bepaalde tekst uit moeten spreken.
Denk jij dat ik issues heb uit te vechten, bedoel je dat? Ik ben benieuwd naar je visie.....
Mamzie, vrijwilligerswerk.....dat vind ik op zich een goeie. Ik ga eens bedenken wat ik zou willen en kunnen met mijn reumatische heupen erbij.....
Ik ga het ook redden hoor, echt. Dank je wel voor je steun.
Dubiolief, welke waarheid denk je dat ik tegen moet komen? Ik heb voor mijn gevoel de meeste zaken wel op een rijtje, verledengewijs. Dacht ik. Ik heb daar ook geen verdriet over merk ik. Ik ben zoals ik aangaf in de rouw, zo voelt het meer. Ik weet me geen raad met mezelf.
Ik hoor mijn eigen stem niet meer de hele dag en dat ben ik al jaren zo gewend. Het voelt heel gek om niet meer per dag minstens 60 mensen aan de telefoon te hebben gehad of geen mensen te hoeven vertellen hoe ze een bepaalde tekst uit moeten spreken.
Denk jij dat ik issues heb uit te vechten, bedoel je dat? Ik ben benieuwd naar je visie.....
donderdag 3 april 2008 om 18:50
Leo
lieverd, lastig he wat je nu met al die tijd aanmoet
straks snap je niet meer hoe je ooit nog bij hebt kunnen werken.
Ik heb nog wel een bijbaantje voor je hoor wat helemaal bij je past dus als je interesse hebt hoor ik het wel
(wegens herkenbaarheid gaat dit toch even via de mail)
Liefs Zonlicht
lieverd, lastig he wat je nu met al die tijd aanmoet
straks snap je niet meer hoe je ooit nog bij hebt kunnen werken.
Ik heb nog wel een bijbaantje voor je hoor wat helemaal bij je past dus als je interesse hebt hoor ik het wel
(wegens herkenbaarheid gaat dit toch even via de mail)
Liefs Zonlicht
donderdag 3 april 2008 om 18:51
Leo
Eigenlijk snap ik heel goed wat Dubio wil zeggen of eigenlijk duidelijk wil maken. Het is niet echt iets wat je uit kunt leggen, maar het begin van een soort van zoektocht naar iets waar je in al die jaren nog niet aan toe gekomen bent. Wat dat is, dat kun je alleen zelf uitvinden.
Ik zit nog in groepstherapie is dat je er geen benul van hebt waar je mee bezig bent. Wanneer je er naar vraagt, dan moet je het zelf uitzoeken binnen de groep. En dan kom je wel tot verrassende inzichten en resultaten.
Eigenlijk snap ik heel goed wat Dubio wil zeggen of eigenlijk duidelijk wil maken. Het is niet echt iets wat je uit kunt leggen, maar het begin van een soort van zoektocht naar iets waar je in al die jaren nog niet aan toe gekomen bent. Wat dat is, dat kun je alleen zelf uitvinden.
Ik zit nog in groepstherapie is dat je er geen benul van hebt waar je mee bezig bent. Wanneer je er naar vraagt, dan moet je het zelf uitzoeken binnen de groep. En dan kom je wel tot verrassende inzichten en resultaten.
donderdag 3 april 2008 om 19:46
Dank je wel voor je lieve mail Zonneke
Pomke......ik snap wel wat je wil zeggen maar ik voel niet dat er een zoektocht zit aan te komen. Misschien is het wel zo maar dat is me niet concreet genoeg, ik voel rouw en verdriet, ik heb vandaag uren niemand gesproken en schrok van mijn eigen stem toen ik iets tegen een poes zei. Dat geeft me een eenzaam gevoel. Jij kent me, je weet hoe ik ben, hoezeer ik vergroeid ben met mijn vak en de mensen die daarbij hoorden.
Ik ben gewoon even kwijt waarom ik ook alweer weg ging en waarom dat ook alweer een hele goede reden had.
Pomke......ik snap wel wat je wil zeggen maar ik voel niet dat er een zoektocht zit aan te komen. Misschien is het wel zo maar dat is me niet concreet genoeg, ik voel rouw en verdriet, ik heb vandaag uren niemand gesproken en schrok van mijn eigen stem toen ik iets tegen een poes zei. Dat geeft me een eenzaam gevoel. Jij kent me, je weet hoe ik ben, hoezeer ik vergroeid ben met mijn vak en de mensen die daarbij hoorden.
Ik ben gewoon even kwijt waarom ik ook alweer weg ging en waarom dat ook alweer een hele goede reden had.
donderdag 3 april 2008 om 20:02
Ik snap dat wel, Eleonora, het contrast tussen een drukke baan met een heleboel sociale contacten en een dag alleen thuis is natuurlijk wel enorm groot. Daar moet je op z'n minst aan wennen. Ik had dat ook, en ik had dan nog een baan waar ik niet zo veel plezier meer in had de laatste tijd en waarbij er redenen te over waren om weg te gaan. En daarbij ben ik een ''kluizenaar'' van nature. Maar dan nog, dus.
Geef het tijd, en straks ben je weer druk bezig met een heleboel andere, ook leuke dingen!
Geef het tijd, en straks ben je weer druk bezig met een heleboel andere, ook leuke dingen!
donderdag 3 april 2008 om 21:20
Even een knuffel voor Leo! Meid, ik snap het helemaal. Ik zou het ook vreselijk vinden als ik mijn werk niet had. Vooral ook vanwege het sociale aspect...En dat je jezelf de hele dag niet hoort praten dat is een rotgevoel....want dat betekent dat je een hele dag niet gecommuniceerd hebt met iemand. Ik heb heel graag mensen om me heen, net als jij volgens mij.
Binnenkort ben je weer bezig met plannen maken en uitvoeren voor de B&B!! Vast!! En tot die tijd: sterkte!
Binnenkort ben je weer bezig met plannen maken en uitvoeren voor de B&B!! Vast!! En tot die tijd: sterkte!
donderdag 3 april 2008 om 21:46
Ja lieve Leo, ik weet het ook niet natuurlijk. Maar wat ik van je weet is dat je een behoorlijk heftig verleden hebt. En je hebt verteld dat je al jaren keihard werkt, als ik me niet vergis minstens sinds het einde van je vorige relatie. Je hebt jezelf bijna ondergedompeld in werk en drukte en praten en lachen en zingen. Dat is mijn indruk. Heel veel drukte, opvullling. Ik wil niet zeggen dat je niet nadenkt over het leven, want die indruk heb ik juist wel. Maar misschien zijn er toch nog dingen waar je iets mee moet. Sommige dingen kun je uit de weg gaan, maar ze gaan niet weg.
Het kan zijn dat je dat allemaal al verwerkt hebt, maar ik heb het idee dat dat misschien toch is waar je nu tegenaan loopt. Of dreigt te lopen en je gaat het liever uit de weg. Je gaat meteen een nieuwe opvulling zoeken. Niet dat je je in een leegte moet storten, dat bedoel ik niet, maar misschien is rust wel wat je nodig hebt. Rust om eens even alles te voelen en denken wat er in je opkomt, positief en negatief. Op een rijtje hebben klinkt meer rationeel en dat wil niet zeggen dat je gevoel er ook al mee in het reine is.
Ik wil je niets aan zitten praten hoor, misschien zijn het gewoon de gebruikelijke overgangstranen bij een afscheid en een nieuw begin. Het is een beetje intuïtief dat ik dit schrijf. Misschien zit ik er helemaal naast.
In elk geval een dikke knuffel van mij en een dikke vette jankbui toegewenst,
dubio
Het kan zijn dat je dat allemaal al verwerkt hebt, maar ik heb het idee dat dat misschien toch is waar je nu tegenaan loopt. Of dreigt te lopen en je gaat het liever uit de weg. Je gaat meteen een nieuwe opvulling zoeken. Niet dat je je in een leegte moet storten, dat bedoel ik niet, maar misschien is rust wel wat je nodig hebt. Rust om eens even alles te voelen en denken wat er in je opkomt, positief en negatief. Op een rijtje hebben klinkt meer rationeel en dat wil niet zeggen dat je gevoel er ook al mee in het reine is.
Ik wil je niets aan zitten praten hoor, misschien zijn het gewoon de gebruikelijke overgangstranen bij een afscheid en een nieuw begin. Het is een beetje intuïtief dat ik dit schrijf. Misschien zit ik er helemaal naast.
In elk geval een dikke knuffel van mij en een dikke vette jankbui toegewenst,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 21:51
Even verder gelezen. Het is natuurlijk ook een kwalijke zaak als jij een halve dag niet praat met je poes. Kom zeg, het beest heeft ook aanspraak nodig
Ik herken dit gevoel van toen ik net "uit elkaar" was, de eerste weekends alleen thuis. Zonder man, zonder kinderen. Met poezen gelukkig wel. Je bent enerzijds blij dat je zo veel tijd hebt die je helemaal zelf kan indelen en anderzijds loop je ontzettend tegen jezelf aan. Want nu je die tijd hebt en die niet vanzelf met van alles wordt opgevuld, moet je jezelf afvragen: wat wil ík eigenlijk doen? Wat vind ík leuk? Waar wil ik mijn kostbare tijd van leven aan besteden?
Dat voelde soms behoorlijk verloren ja.
Ik herken dit gevoel van toen ik net "uit elkaar" was, de eerste weekends alleen thuis. Zonder man, zonder kinderen. Met poezen gelukkig wel. Je bent enerzijds blij dat je zo veel tijd hebt die je helemaal zelf kan indelen en anderzijds loop je ontzettend tegen jezelf aan. Want nu je die tijd hebt en die niet vanzelf met van alles wordt opgevuld, moet je jezelf afvragen: wat wil ík eigenlijk doen? Wat vind ík leuk? Waar wil ik mijn kostbare tijd van leven aan besteden?
Dat voelde soms behoorlijk verloren ja.
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 22:10
Ook als alles uit je verleden al verwerkt is, ben je behoorlijk op jezelf aangewezen als je veel alleen bent en niet afgeleid wordt door de dagelijkse drukte waar je zo aan gewend was. Dus sowieso in die zin ben ik het wel eens met wat Dubio schrijft; je komt jezelf nu toch behoorlijk tegen. Sommige mensen leren dat waarderen, gaan zich er rustig van voelen als ze er aan gewend zijn, anderen voelen zich juist prettig in veel drukte en bezigheden. Hoe dan ook leer je jezelf beter kennen.
Denk ik.
Denk ik.
vrijdag 4 april 2008 om 08:28
Misschien heb je gelijk Dubio, misschien stop ik dingen weg maar dat gevoel heb ik zelf niet. Juist op het forum praat ik over het verleden, al jarenlang, ook over het seksueel misbruik, mijn eigen rol in mijn leven en dergelijke. Ik heb zelf niet het idee dat ik dingen wegstop. Juist niet eigenlijk. Maar ik kan me vergissen, wie weet ga ik mezelf enorm tegenkomen, terwijl ik juist alweer een hele tijd goed bevriend ben met mij.
De tijd gaat het leren. Feit is dat ik nu niet gelukkig ben en me verloren voel. Lief dat je meedenkt meid! Andere meiden ook lief, lief, lief!
Iseootje
De tijd gaat het leren. Feit is dat ik nu niet gelukkig ben en me verloren voel. Lief dat je meedenkt meid! Andere meiden ook lief, lief, lief!
Iseootje
vrijdag 4 april 2008 om 10:26
Hoi lieve Leo, ik kom af en toe even lezen op dit topic en lees net dat je je niet lekker voelt.
Ik vind het helemaal niet wonderlijk hoor, dat je je zo voelt als je plots een heleboel tijd hebt en niet meer voortdurend mensen om je heen. Maar die situatie is toch maar tijdelijk, heb ik begrepen?
Ook is het zo dat stemmingen dikwijls een golfbeweging vertonen. Periodes van vrolijkheid en periodes van neerslachtigheid. Dat hoort bij het leven. Er komen weer betere en vrolijker tijden!
Ik hoop dat je iets leuks vindt om de huidige mindere periode door te komen. Een nieuwe hobby, een oude hobby weer oppakken? Een cursus?
Veel liefs (f)
Ik vind het helemaal niet wonderlijk hoor, dat je je zo voelt als je plots een heleboel tijd hebt en niet meer voortdurend mensen om je heen. Maar die situatie is toch maar tijdelijk, heb ik begrepen?
Ook is het zo dat stemmingen dikwijls een golfbeweging vertonen. Periodes van vrolijkheid en periodes van neerslachtigheid. Dat hoort bij het leven. Er komen weer betere en vrolijker tijden!
Ik hoop dat je iets leuks vindt om de huidige mindere periode door te komen. Een nieuwe hobby, een oude hobby weer oppakken? Een cursus?
Veel liefs (f)
vrijdag 4 april 2008 om 10:45
vrijdag 4 april 2008 om 11:35
quote:Reiger100 schreef op 04 april 2008 @ 10:26:
Hoi lieve Leo, ik kom af en toe even lezen op dit topic en lees net dat je je niet lekker voelt.
Ik vind het helemaal niet wonderlijk hoor, dat je je zo voelt als je plots een heleboel tijd hebt en niet meer voortdurend mensen om je heen. Maar die situatie is toch maar tijdelijk, heb ik begrepen?
Ook is het zo dat stemmingen dikwijls een golfbeweging vertonen. Periodes van vrolijkheid en periodes van neerslachtigheid. Dat hoort bij het leven. Er komen weer betere en vrolijker tijden!
Ik hoop dat je iets leuks vindt om de huidige mindere periode door te komen. Een nieuwe hobby, een oude hobby weer oppakken? Een cursus?
Veel liefs (f)
Hallo,
Reiger, ik zie je woorden voor Leo, maar ik kan het even ook wel gebruiken. Zit al een hele tijd niet zo lekker in mijn vel; vind het leven helemaal niet leuk, en vraag me soms af, wanneer de zon weer gaat schijnen...
Of ik depressief ben? Ik weet het niet...heb jaren antidepressiva geslikt, en wil dat liever niet weer gaan doen.
Waarschijnlijk gaat het dadelijk inderdaad ook weer een tijdje goed, het is zoals je zegt, een golfbeweging. Maar als je onderaan in die golf zit, vind ik het leven ook even niet echt fijn....
Groetjes,
Nicole
Hoi lieve Leo, ik kom af en toe even lezen op dit topic en lees net dat je je niet lekker voelt.
Ik vind het helemaal niet wonderlijk hoor, dat je je zo voelt als je plots een heleboel tijd hebt en niet meer voortdurend mensen om je heen. Maar die situatie is toch maar tijdelijk, heb ik begrepen?
Ook is het zo dat stemmingen dikwijls een golfbeweging vertonen. Periodes van vrolijkheid en periodes van neerslachtigheid. Dat hoort bij het leven. Er komen weer betere en vrolijker tijden!
Ik hoop dat je iets leuks vindt om de huidige mindere periode door te komen. Een nieuwe hobby, een oude hobby weer oppakken? Een cursus?
Veel liefs (f)
Hallo,
Reiger, ik zie je woorden voor Leo, maar ik kan het even ook wel gebruiken. Zit al een hele tijd niet zo lekker in mijn vel; vind het leven helemaal niet leuk, en vraag me soms af, wanneer de zon weer gaat schijnen...
Of ik depressief ben? Ik weet het niet...heb jaren antidepressiva geslikt, en wil dat liever niet weer gaan doen.
Waarschijnlijk gaat het dadelijk inderdaad ook weer een tijdje goed, het is zoals je zegt, een golfbeweging. Maar als je onderaan in die golf zit, vind ik het leven ook even niet echt fijn....
Groetjes,
Nicole
vrijdag 4 april 2008 om 15:10
Voor Lily
Closed off from love
I didn't need the pain
Once or twice was enough
And it was all in vain
Time starts to pass
Before you know it you're frozen
But something happened
For the very first time with you
My heart melts into the ground
Found something true
And everyone's looking round
Thinking I'm going crazy
But I don't care what they say
I'm in love with you
They try to pull me away
But they don't know the truth
My heart's crippled by the vein
That I keep on closing
You cut me open and I...
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love
I keep bleeding
I keep, keep bleeding love...
You cut me open...
Trying hard not to hear
But they talk so loud
Their piercing sounds fill my ears
Try to fill me with doubt
Yet I know that the goal
Is to keep me from falling
But nothing's greater
Than the rush that comes with your embrace
And in this world of loneliness
I see your face
Yet everyone around me
Thinks that I'm going crazy, maybe, maybe...
But I don't care what they say
I'm in love with you
They try to pull me away
But they don't know the truth
My heart's crippled by the vein
That I keep on closing
You cut me open and I..
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love...
And it's draining all of me
Oh they find it hard to believe
I'll be wearing these scars
For everyone to see
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love....
Closed off from love
I didn't need the pain
Once or twice was enough
And it was all in vain
Time starts to pass
Before you know it you're frozen
But something happened
For the very first time with you
My heart melts into the ground
Found something true
And everyone's looking round
Thinking I'm going crazy
But I don't care what they say
I'm in love with you
They try to pull me away
But they don't know the truth
My heart's crippled by the vein
That I keep on closing
You cut me open and I...
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love
I keep bleeding
I keep, keep bleeding love...
You cut me open...
Trying hard not to hear
But they talk so loud
Their piercing sounds fill my ears
Try to fill me with doubt
Yet I know that the goal
Is to keep me from falling
But nothing's greater
Than the rush that comes with your embrace
And in this world of loneliness
I see your face
Yet everyone around me
Thinks that I'm going crazy, maybe, maybe...
But I don't care what they say
I'm in love with you
They try to pull me away
But they don't know the truth
My heart's crippled by the vein
That I keep on closing
You cut me open and I..
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love...
And it's draining all of me
Oh they find it hard to believe
I'll be wearing these scars
For everyone to see
Keep bleeding
Keep, keep bleeding love....
vrijdag 4 april 2008 om 21:47
Ik heb vanavond een bevrijdende, allesverwoestende huilbui gehad. Geen ogen meer over, alleen maar spleetjes om door te kijken en doodmoe. Ik ga naar bed.
Het heeft wel opgelucht geloof ik. Ik belde mijn beste vriend (en nu dus ook ex collega) en hups daar ging ik.......
Nu moek alweer huilen, omdat ik schrijf over huilen denk ik, gaat vanzelf.
Het heeft wel opgelucht geloof ik. Ik belde mijn beste vriend (en nu dus ook ex collega) en hups daar ging ik.......
Nu moek alweer huilen, omdat ik schrijf over huilen denk ik, gaat vanzelf.
zaterdag 5 april 2008 om 09:59
Hai lieverds, bedankt voor alle steun. Jullie zijn zo lief.......
Van het keihard janken ben ik opgelucht inderdaad. Nu ben ik helemaal leeg en dat zie ik maar als een soort van nieuw begin.
Ik wil voorstellen om weer terug te keren naar ons onderwerp, het is wel lang genoeg over mij gegaan.
Hoe is het met jullie allemaal?
Iseootje, gaat het een beetje vandaag?
Van het keihard janken ben ik opgelucht inderdaad. Nu ben ik helemaal leeg en dat zie ik maar als een soort van nieuw begin.
Ik wil voorstellen om weer terug te keren naar ons onderwerp, het is wel lang genoeg over mij gegaan.
Hoe is het met jullie allemaal?
Iseootje, gaat het een beetje vandaag?
