Gezondheid
alle pijlers
Opa gaat langzaam dood - eet niet meer
zondag 16 september 2012 om 20:59
Hallo allemaal,
Mijn opa is al langere tijd ziek. Hij is zo'n twee jaar geleden een beetje gaan dementeren, heeft al een hele geschiedenis van hartproblemen en toen hij anderhalf jaar geleden thuis is gevallen en daar een halve dag alleen heeft gelegen, is er besloten dat het zo niet meer ging en is hij in een verzorgingstehuis opgenomen.
Daar heeft hij het heel erg naar zijn zin, hij hoeft niks en hij heeft zijn eigen plekje. Maar sinds een aantal maanden heeft hij het opgegeven en is steeds minder gaan eten. Hij slaapt, als het even kan de hele dag. Maar dan ook echt de hele dag en nacht. Sinds ongeveer een week weigert hij om nog te eten, dus echt helemaal niks. Er is overleg geweest met de familie en het zorghuis en ze gaan hem niet dwingen om te eten.
Feit is dus dat hij langzaam maar zeker zal sterven. In zijn hoofd is hij daar al mee bezig geweest en voor hem is het goed zo. Nu ben ik vandaag bij hem geweest en hij weegt nu nog maar 45 kg bij een lengte van 1.80 m.
Is er hier iemand die hier ervaring mee heeft en, ik weet het niet, misschien mij een beeld kan geven van wat we als familie nu kunnen verwachten van wat er komen gaat. Ik wil absoluut niet dat hij pijn heeft, dat heeft hij tot nu toe ook nog niet aangegeven, maar ik vind het zo'n verschrikkelijk idee dat mijn opa, de man waar ik zoveel geschiedenis mee hebt, nu langzaam doodhongert.
Hij wil zelf niet meer, en daar kan ik echt vrede mee hebben, hij is op een plekje waar hij zich gelukkig voelt en hij wil alleen maar slapen. Hij is 91 en voor hem is het genoeg, Ik klink nu misschien heel koel, maar ik ben er intens verdrietig van, al weet ik dat het voor hem zo goed is.
Iemand tips/ervaringen? In ieder geval bedankt voor het lezen.
Mijn opa is al langere tijd ziek. Hij is zo'n twee jaar geleden een beetje gaan dementeren, heeft al een hele geschiedenis van hartproblemen en toen hij anderhalf jaar geleden thuis is gevallen en daar een halve dag alleen heeft gelegen, is er besloten dat het zo niet meer ging en is hij in een verzorgingstehuis opgenomen.
Daar heeft hij het heel erg naar zijn zin, hij hoeft niks en hij heeft zijn eigen plekje. Maar sinds een aantal maanden heeft hij het opgegeven en is steeds minder gaan eten. Hij slaapt, als het even kan de hele dag. Maar dan ook echt de hele dag en nacht. Sinds ongeveer een week weigert hij om nog te eten, dus echt helemaal niks. Er is overleg geweest met de familie en het zorghuis en ze gaan hem niet dwingen om te eten.
Feit is dus dat hij langzaam maar zeker zal sterven. In zijn hoofd is hij daar al mee bezig geweest en voor hem is het goed zo. Nu ben ik vandaag bij hem geweest en hij weegt nu nog maar 45 kg bij een lengte van 1.80 m.
Is er hier iemand die hier ervaring mee heeft en, ik weet het niet, misschien mij een beeld kan geven van wat we als familie nu kunnen verwachten van wat er komen gaat. Ik wil absoluut niet dat hij pijn heeft, dat heeft hij tot nu toe ook nog niet aangegeven, maar ik vind het zo'n verschrikkelijk idee dat mijn opa, de man waar ik zoveel geschiedenis mee hebt, nu langzaam doodhongert.
Hij wil zelf niet meer, en daar kan ik echt vrede mee hebben, hij is op een plekje waar hij zich gelukkig voelt en hij wil alleen maar slapen. Hij is 91 en voor hem is het genoeg, Ik klink nu misschien heel koel, maar ik ben er intens verdrietig van, al weet ik dat het voor hem zo goed is.
Iemand tips/ervaringen? In ieder geval bedankt voor het lezen.
zondag 16 september 2012 om 21:28
quote:achnein schreef op 16 september 2012 @ 21:21:
[...]
Ik heb zelf mensen en hun familie begeleid die in deze fase van het leven zaten en heb het privé ook meegemaakt. Ik vind het altijd bijzondere tijden. Moeilijk, maar heel speciaal.
Bedenk zelf goed wat jij wilt. Wil je nog langs gaan? En wat zou je willen doen in de laatste dagen? Het is goed om daar nu vast over na te denken en je dan te laten leiden door wat je op dat moment voelt. Zo kun je zelf ook afscheid nemen.
Ik denk dat het goed is zo. Hij weet dat ik van hem hou, dat ik genoten heb van de jaren die ons gegund zijn en dat ie lekker moet doen wat ie wil. Zoals is nu is en beslist, zo is hij ook altijd geweest, alleen kreeg hij vaak de kans niet om zichzelf te zijn.
Nu wel, in zijn eigen appartementje. De muren in zijn lievelingskleuren geschilderd, lekker de hele dag in bed (want hij geniet zo van slapen, heeft ie ook altijd al gedaan), lieve zusters aan zijn bed en hij moet niks. Alles mag. En nu hij op zijn zwakst is, beslist hij nog steeds over zijn eigen leven. Ik vind dat mooi.
En ondanks dat ik vreselijk verdrietig ben over het feit dat hij er straks niet meer is, kan ik hier ook wel in berusten. Het is mooi geweest, hij heeft een redelijk goed leven gehad en kan gaan slapen.
[...]
Ik heb zelf mensen en hun familie begeleid die in deze fase van het leven zaten en heb het privé ook meegemaakt. Ik vind het altijd bijzondere tijden. Moeilijk, maar heel speciaal.
Bedenk zelf goed wat jij wilt. Wil je nog langs gaan? En wat zou je willen doen in de laatste dagen? Het is goed om daar nu vast over na te denken en je dan te laten leiden door wat je op dat moment voelt. Zo kun je zelf ook afscheid nemen.
Ik denk dat het goed is zo. Hij weet dat ik van hem hou, dat ik genoten heb van de jaren die ons gegund zijn en dat ie lekker moet doen wat ie wil. Zoals is nu is en beslist, zo is hij ook altijd geweest, alleen kreeg hij vaak de kans niet om zichzelf te zijn.
Nu wel, in zijn eigen appartementje. De muren in zijn lievelingskleuren geschilderd, lekker de hele dag in bed (want hij geniet zo van slapen, heeft ie ook altijd al gedaan), lieve zusters aan zijn bed en hij moet niks. Alles mag. En nu hij op zijn zwakst is, beslist hij nog steeds over zijn eigen leven. Ik vind dat mooi.
En ondanks dat ik vreselijk verdrietig ben over het feit dat hij er straks niet meer is, kan ik hier ook wel in berusten. Het is mooi geweest, hij heeft een redelijk goed leven gehad en kan gaan slapen.
zondag 16 september 2012 om 21:30
quote:Tuorrebout schreef op 16 september 2012 @ 21:22:
Eigenlijk is het wel mooi op deze manier. Hij kiest min of meer zijn eigen wijze van dood gaan. Hij geeft ook zijn familie de kans om rustig afscheid te nemen. Misschien is hij zich daar wel helemaal niet van bewust hoor, maar eigenlijk vind ik het wel heel vredig.
In zijn eigen omgeving. Niet in een ziekenhuis maar omringt door herinneringen, foto's en zijn eigen bed. Voor jou en je familie is het natuurlijk geen keuze en is het heel naar om te zien. Heel veel sterkte!Precies wat jij zegt, zo voel ik het ook. Dank je wel.
Eigenlijk is het wel mooi op deze manier. Hij kiest min of meer zijn eigen wijze van dood gaan. Hij geeft ook zijn familie de kans om rustig afscheid te nemen. Misschien is hij zich daar wel helemaal niet van bewust hoor, maar eigenlijk vind ik het wel heel vredig.
In zijn eigen omgeving. Niet in een ziekenhuis maar omringt door herinneringen, foto's en zijn eigen bed. Voor jou en je familie is het natuurlijk geen keuze en is het heel naar om te zien. Heel veel sterkte!Precies wat jij zegt, zo voel ik het ook. Dank je wel.
zondag 16 september 2012 om 21:30
Vorig jaar is mijn opa overleden. Zijn gezondheid werd al een periode steeds slechter, zijn hart was helemaal op en zijn longen hadden ook maar erg weinig capaciteit. de laatste 2 weken weigerde hij eten.
Op een gegeven moment raakte hij wat verward, wist nog wel wie we waren, mijn oma, mijn moeder en ik waren er steeds bij. De thuiszorg ondersteunde ons. Af en toe gaven we hem een klein slokje water totdat hij dat niet meer goed kon slikken en zich er in verslikte. omdat zijn hele lichaam pijn deed kreeg hij morfinepleisters. Inmiddels sliep hij steeds meer en op de wakkere momenten leek hij toch steeds minder aanwezig te zijn.
Omdat hij onrustig werd en zich onbehaagelijk leek te voelen kreeg hij uiteindelijk in een van de laatste dagen wat rustgevende middelen zodat hij zich prettig voelde. De allerlaatste dag werd hij wat benauwd en heeft de huisarts hem wat morfine per injectie gegeven tegen de benauwdheid, een paar uur later stopte hij met ademhalen.
Heel rustig was het, mijn moeder en ik waren bij hem.
Hoewel we verdriet hadden waren we ook blij dat het zo gegaan is, hij wilde niet een lang ziekbed, en hij heeft uiteindelijk niet eens zo lang echt de hele dag op bed gelegen.
Ik heb er vrede mee, maar denk nog bijna dagelijks aan hem. heb eigenlijk nog steeds niet het gevoel dat hij er niet meer is.
Ik wens jou en je familie heel erg veel sterkte voor de komende tijd.
Op een gegeven moment raakte hij wat verward, wist nog wel wie we waren, mijn oma, mijn moeder en ik waren er steeds bij. De thuiszorg ondersteunde ons. Af en toe gaven we hem een klein slokje water totdat hij dat niet meer goed kon slikken en zich er in verslikte. omdat zijn hele lichaam pijn deed kreeg hij morfinepleisters. Inmiddels sliep hij steeds meer en op de wakkere momenten leek hij toch steeds minder aanwezig te zijn.
Omdat hij onrustig werd en zich onbehaagelijk leek te voelen kreeg hij uiteindelijk in een van de laatste dagen wat rustgevende middelen zodat hij zich prettig voelde. De allerlaatste dag werd hij wat benauwd en heeft de huisarts hem wat morfine per injectie gegeven tegen de benauwdheid, een paar uur later stopte hij met ademhalen.
Heel rustig was het, mijn moeder en ik waren bij hem.
Hoewel we verdriet hadden waren we ook blij dat het zo gegaan is, hij wilde niet een lang ziekbed, en hij heeft uiteindelijk niet eens zo lang echt de hele dag op bed gelegen.
Ik heb er vrede mee, maar denk nog bijna dagelijks aan hem. heb eigenlijk nog steeds niet het gevoel dat hij er niet meer is.
Ik wens jou en je familie heel erg veel sterkte voor de komende tijd.
zondag 16 september 2012 om 21:39
Dank je voor het delen van jouw ervaring mamsky. Ik denk dat op het laatst ook alleen mijn oma, mijn moeder en hopelijk ik erbij kunnen zijn. Als opa dat al wil hoor, want het is hem al gauw te druk. Het zou ook wel wat voor hem zijn om er tussen uit te sneaken als er niemand is, 's nachts ofzo. In ieder geval bedankt voor je bericht, zo te lezen had je ook een goede band met je opa
zondag 16 september 2012 om 21:46
quote:gewoonsuz schreef op 16 september 2012 @ 21:14:
Ik ben heel blij dat ik hem zo lang heb gehad, maar de man die ooit mijn opa was, is er ook eigenlijk al zeker twee jaar niet meer. Zijn lichtje is al uit. Of zoals mijn dochter van 5 zei, hij is klaar met leven mama.
Mijn opa was een grote , stevige man tot hij ruim 80 jaar was.De laatste 7 jaar woonde hij in een bejaardentehuis.Als ik bij hem op bezoek kwam, schrok ik want hij werd steeds magerder en een schaduw van de man die hij was geweest.Hij lag ook alleen maar op bed.
Mijn vader bracht hem vaak haring en dan vroeg hij :"Jan , hoe lang nog ?" Hij was gewoon op.
Toen hij op zijn 92e stierf wilde ik niet naar hem in zijn kist gaan kijken want dat was niet de opa uit mijn herinnering.Een oom wilde dit ook niet.
Ik ben heel blij dat ik hem zo lang heb gehad, maar de man die ooit mijn opa was, is er ook eigenlijk al zeker twee jaar niet meer. Zijn lichtje is al uit. Of zoals mijn dochter van 5 zei, hij is klaar met leven mama.
Mijn opa was een grote , stevige man tot hij ruim 80 jaar was.De laatste 7 jaar woonde hij in een bejaardentehuis.Als ik bij hem op bezoek kwam, schrok ik want hij werd steeds magerder en een schaduw van de man die hij was geweest.Hij lag ook alleen maar op bed.
Mijn vader bracht hem vaak haring en dan vroeg hij :"Jan , hoe lang nog ?" Hij was gewoon op.
Toen hij op zijn 92e stierf wilde ik niet naar hem in zijn kist gaan kijken want dat was niet de opa uit mijn herinnering.Een oom wilde dit ook niet.
zondag 16 september 2012 om 21:49
Echt heel erg bedankt voor alle reacties, ik ga het nog maar even een nachtje flink laten bezinken allemaal. Het heeft me mentaal meer gedaan dan ik van te voren dacht. Zoals gezegd heb ik er vrede mee, maar het blijft toch je opa.
De reacties waren super lief, heel erg bedankt daarvoor. Ik ga mijn bedje maar eens opzoeken, ben er aardig stuk van. Fijne avond allemaal.
De reacties waren super lief, heel erg bedankt daarvoor. Ik ga mijn bedje maar eens opzoeken, ben er aardig stuk van. Fijne avond allemaal.
zondag 16 september 2012 om 22:40
Allereerst heel veel sterkte! Ook mijn opa is twee jaar geleden overleden, omdat hij besloot om niet meer te eten en te drinken. Hij was heel erg dement geworden, maar leek in zijn dementie echt zijn keuze gemaakt te hebben. Hij weigerde alles en lag in bed ook had hij last van zijn longen. Toen hebben ze alleen z'n lippen nat gehouden. Het heeft nog een week geduurd voordat hij ging. Ook hebben ze hem de laatste dag morfine gegeven tegen de pijn, want hij had ook een verkoudheid opgelopen. Ik vond het heel erg om te zien. Hij was ook helemaal uitgedroogd en zijn mond was een grote blaar geworden:( soms denk je dan was de wet maar anders dat je iemand eerder uit zijn lijden kan verlossen.. Maar helaas pas op het laats morfine voor hem. Nogmaals heel veel sterkte!
zondag 16 september 2012 om 22:58
Heel veel sterkte TO, het is als familie zijnde moeilijk om zoiets mee te maken.
Mijn opa heeft hetzelfde gedaan, hij was op. Zijn 2 grote liefdes waren al heen gegaan (mijn oma en zijn latere vriendin) en lichamelijk mankeerde hij steeds meer. Hij was er klaar mee, eten smaakte hem ook niet meer dus hij at steeds minder en uiteindelijk helemaal niet meer. Hij is vredig gestorven met zijn kinderen bij zich.
Het was zwaar om te zien, maar wij als familie wisten al lange tijd dat het voor hem allemaal niet meer hoefde, dus we hadden vrede met zijn dood.
Een aantal jaren later heb ik zelf een tijd in een bejaardentehuis gewerkt, en ja dit komt dus zoals ook uit andere verhalen hier op dit topic blijkt vaker voor.
Nogmaals heel veel sterkte.
Mijn opa heeft hetzelfde gedaan, hij was op. Zijn 2 grote liefdes waren al heen gegaan (mijn oma en zijn latere vriendin) en lichamelijk mankeerde hij steeds meer. Hij was er klaar mee, eten smaakte hem ook niet meer dus hij at steeds minder en uiteindelijk helemaal niet meer. Hij is vredig gestorven met zijn kinderen bij zich.
Het was zwaar om te zien, maar wij als familie wisten al lange tijd dat het voor hem allemaal niet meer hoefde, dus we hadden vrede met zijn dood.
Een aantal jaren later heb ik zelf een tijd in een bejaardentehuis gewerkt, en ja dit komt dus zoals ook uit andere verhalen hier op dit topic blijkt vaker voor.
Nogmaals heel veel sterkte.
zondag 16 september 2012 om 23:11
quote:flower1987 schreef op 16 september 2012 @ 22:42:
Ik vond het heel fijn om er toch vaak te zijn. Ook al is iemand dement. Vaak voelen ze je aanwezigheid toch.Zeker! Toen mijn oma ernstig dementerend was en al een week terminaal ontspande ze toch toen ze mijn stem hoorde (ik zorgde heel veel voor haar).
Ik vond het heel fijn om er toch vaak te zijn. Ook al is iemand dement. Vaak voelen ze je aanwezigheid toch.Zeker! Toen mijn oma ernstig dementerend was en al een week terminaal ontspande ze toch toen ze mijn stem hoorde (ik zorgde heel veel voor haar).
maandag 17 september 2012 om 02:01
Beste TO,
Erg fijn dat je het gevoel hebt 'het is goed zo'. Hoe moeilijk dat ook is. Soms is het genoeg voor de persoon zelf. En hoe lastig dat ook is, je zal het moeten accepteren.
Ik werk zelf met dementerende(n) (en) ouderen . Het wel of niet willen eten is de laatste controle die ze hebben. Als familie is het nog moeilijker, want je wilt een geliefde het liefst zo lang mogelijk bij je hebben.
Wat je zou kunnen verwachten is dat jouw opa binnen drie weken komt te overlijden. Het klinkt hard, maar een mens kan niet meer dan drie weken zonder voedsel. Iets vocht wordt vaak wel iets toegediend dmv wattenstaafjes met wat water om de pijnlijke lippen te verzachten. Pijn zou je opa niet hebben. Ieder verpleegtehuis zou er voor zorgen dat jouw opa geen pijn heeft.
Ik heb ook gemerkt dat veel mensen baat hebben bij 'aaien' Het klinkt misschien raar, maar houd jouw opa vast en aai jouw opa over zijn hoofd (haar), knuffel hem zachtjes. Geef jouw nabijheid duidelijk door. Ook een handmassage zou fijn kunnen zijn (mits geen infuus). Vaak ontspannen mensen zich daardoor en ontspannen zijn geeft meer dan elk pilletje wat hij zou kunnen krijgen.
Ik wilde je verder nog veel sterkte wensen.
Erg fijn dat je het gevoel hebt 'het is goed zo'. Hoe moeilijk dat ook is. Soms is het genoeg voor de persoon zelf. En hoe lastig dat ook is, je zal het moeten accepteren.
Ik werk zelf met dementerende(n) (en) ouderen . Het wel of niet willen eten is de laatste controle die ze hebben. Als familie is het nog moeilijker, want je wilt een geliefde het liefst zo lang mogelijk bij je hebben.
Wat je zou kunnen verwachten is dat jouw opa binnen drie weken komt te overlijden. Het klinkt hard, maar een mens kan niet meer dan drie weken zonder voedsel. Iets vocht wordt vaak wel iets toegediend dmv wattenstaafjes met wat water om de pijnlijke lippen te verzachten. Pijn zou je opa niet hebben. Ieder verpleegtehuis zou er voor zorgen dat jouw opa geen pijn heeft.
Ik heb ook gemerkt dat veel mensen baat hebben bij 'aaien' Het klinkt misschien raar, maar houd jouw opa vast en aai jouw opa over zijn hoofd (haar), knuffel hem zachtjes. Geef jouw nabijheid duidelijk door. Ook een handmassage zou fijn kunnen zijn (mits geen infuus). Vaak ontspannen mensen zich daardoor en ontspannen zijn geeft meer dan elk pilletje wat hij zou kunnen krijgen.
Ik wilde je verder nog veel sterkte wensen.
maandag 17 september 2012 om 03:04
Beste gewoonsuz,
Mijn vader is 2 weken geleden overleden. Hij was al tien jaar ziek, had slokdarmkanker. Al die tijd heeft hij gevochten om in leven te blijven. De laatse weken ging het echt niet meer, hij werd zo brak, z'n krachten namen af. Hij heeft nog enkele weken op bed gelegen. At en dronk toen nog wat, maar dat werd steeds minder, hij sliep wel veel en was ook erg rustig. Op het laatst heb ik hem nog water gegeven met een theelepeltje. Alleen als hij dat zelf wilde, dat kon hij nog aangeven. En dat voel je zelf ook. Hij is rustig en vredig ingeslapen. Hoewel er veel verdriet was, hadden we ook een gevoel van tevredenheid.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte.
Mijn vader is 2 weken geleden overleden. Hij was al tien jaar ziek, had slokdarmkanker. Al die tijd heeft hij gevochten om in leven te blijven. De laatse weken ging het echt niet meer, hij werd zo brak, z'n krachten namen af. Hij heeft nog enkele weken op bed gelegen. At en dronk toen nog wat, maar dat werd steeds minder, hij sliep wel veel en was ook erg rustig. Op het laatst heb ik hem nog water gegeven met een theelepeltje. Alleen als hij dat zelf wilde, dat kon hij nog aangeven. En dat voel je zelf ook. Hij is rustig en vredig ingeslapen. Hoewel er veel verdriet was, hadden we ook een gevoel van tevredenheid.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte.
maandag 17 september 2012 om 16:25
maandag 17 september 2012 om 20:01
quote:gewoonsuz schreef op 17 september 2012 @ 16:25:
Wou nog even aangeven dat ik het ontzettend lief vind dat iedereen hier zijn ervaringen zo wil delen. Het doet me goed te lezen dat er meer mensen zijn die op deze manier wilden sterven en dat hun familie er achter stond. Heel heel heel erg bedankt, ik voel me gesteund door dit topic.
Hallo gewoonsuz, fijn dat je er wat aan hebt. Door dit toppic en door wat veranderingen in onze familie moet ik de afgelopen dagen ook weer veel aan mijn opa denken, aan de ene kant een gevoel van gemis, van de andere kant een gevoel van dankbaarheid voor wie hij was en dankbaarheid voor het feit dat ik die laatste weken samen met hem zo intens heb mogen beleven.
Ik hoop dat jij straks ook met deze gevoelens op zijn laatste weken terug kunt kijken.
sterkte
Wou nog even aangeven dat ik het ontzettend lief vind dat iedereen hier zijn ervaringen zo wil delen. Het doet me goed te lezen dat er meer mensen zijn die op deze manier wilden sterven en dat hun familie er achter stond. Heel heel heel erg bedankt, ik voel me gesteund door dit topic.
Hallo gewoonsuz, fijn dat je er wat aan hebt. Door dit toppic en door wat veranderingen in onze familie moet ik de afgelopen dagen ook weer veel aan mijn opa denken, aan de ene kant een gevoel van gemis, van de andere kant een gevoel van dankbaarheid voor wie hij was en dankbaarheid voor het feit dat ik die laatste weken samen met hem zo intens heb mogen beleven.
Ik hoop dat jij straks ook met deze gevoelens op zijn laatste weken terug kunt kijken.
sterkte
maandag 17 september 2012 om 21:24
quote:ster_ schreef op 16 september 2012 @ 21:02:
Sorry voor de vraagstelling maar laten ze hem echt verhongeren? Werkt dat zo?
Hoe wil je iemand die niet meer wil eten, laten eten? Dat gaat echt niet zo gemakkelijk meer hoor.
En je moet de wensen van bewoners respecteren m.i. Dus als haar opa niet meer wil eten en zo dood wil gaan, dan zouden de medewerkers van het verzorgingstehuis dat moeten respecteren en dus niet als hij te slap is om tegen te werken een sonde in z'n neus duwen.
Sorry voor de vraagstelling maar laten ze hem echt verhongeren? Werkt dat zo?
Hoe wil je iemand die niet meer wil eten, laten eten? Dat gaat echt niet zo gemakkelijk meer hoor.
En je moet de wensen van bewoners respecteren m.i. Dus als haar opa niet meer wil eten en zo dood wil gaan, dan zouden de medewerkers van het verzorgingstehuis dat moeten respecteren en dus niet als hij te slap is om tegen te werken een sonde in z'n neus duwen.
dinsdag 18 september 2012 om 12:21
Gewoonsuz, hoe gaat het nu met je opa?
Mijn oma is gisteren overleden nadat ze ruim een maand geleden gestopt is met eten. Ze dronk nog wel, en heeft ook nutridrink gekregen. Vorige week zagen we dat ze echt een stap verder ging in het sterfproces. Ze raakte steeds vaker weg en sliep het grootste deel van de dag. Afgelopen vrijdag ging het ineens heel snel bergafwaarts en kreeg ze pijn. Morfinepleisters gekregen en sinds zaterdag is ze niet meer bij geweest. Dat het een maand heeft geduurd is voor ons allemaal 'goed' geweest. We hebben allemaal goed afscheid kunnen nemen en oma was ook helemaal klaar met leven. Het doet toch nog verschrikkelijk veel pijn. Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen en ik loop een soort van verdwaasd rond. Oma was mijn laatste nog levende grootouder dus nu is er zomaar ineens een hele generatie weg.
Heel veel sterkte met de laatste periode met je opa.
Mijn oma is gisteren overleden nadat ze ruim een maand geleden gestopt is met eten. Ze dronk nog wel, en heeft ook nutridrink gekregen. Vorige week zagen we dat ze echt een stap verder ging in het sterfproces. Ze raakte steeds vaker weg en sliep het grootste deel van de dag. Afgelopen vrijdag ging het ineens heel snel bergafwaarts en kreeg ze pijn. Morfinepleisters gekregen en sinds zaterdag is ze niet meer bij geweest. Dat het een maand heeft geduurd is voor ons allemaal 'goed' geweest. We hebben allemaal goed afscheid kunnen nemen en oma was ook helemaal klaar met leven. Het doet toch nog verschrikkelijk veel pijn. Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen en ik loop een soort van verdwaasd rond. Oma was mijn laatste nog levende grootouder dus nu is er zomaar ineens een hele generatie weg.
Heel veel sterkte met de laatste periode met je opa.
dinsdag 18 september 2012 om 15:37
Ik heb het zelf ook meegemaakt. Mijn opa had 10 jaar daarvoor een herseninfarct gehad waardoor hij de linkerkant van zijn lichaam niet kon gebruiken. Toen mijn oma te oud werd om voor hem te zorgen was hij overgeplaatst naar een verzorgingstehuis. Vanaf dat moment wilde hij niet meer, vechtte hij niet meer voor zijn leven. Hij stopte met eten en een maand nadat hij in dat verzorgingstehuis was geplaatst was hij overleden.
Ik werd zelf gebeld door familie die zeiden dat hij snel zou overlijden en ik kon gelukkig nog net afscheid nemen (ook als was het opa niet meer, hij reageerde nergens meer op). Nog geen 5 minuten later was hij overleden. Als ik je een tip mag geven: als je er bij bent terwijl hij overlijdt, ga dan de kamer uit. Ik heb gezien hoe mijn opa overleedt en dat was geen prettig gezicht.
Ik werd zelf gebeld door familie die zeiden dat hij snel zou overlijden en ik kon gelukkig nog net afscheid nemen (ook als was het opa niet meer, hij reageerde nergens meer op). Nog geen 5 minuten later was hij overleden. Als ik je een tip mag geven: als je er bij bent terwijl hij overlijdt, ga dan de kamer uit. Ik heb gezien hoe mijn opa overleedt en dat was geen prettig gezicht.
dinsdag 18 september 2012 om 15:45
Nee Sweetcandy, dat is geen optie als iemand dementerend is, men ziet diegene dan als wilsonbekwaam. Zelfs al had opa al enige tijd geleden een euthanasie verklaring opgesteld gaat het niet makkelijk, artsen kunnen namelijk alsnog weigeren.
En dit stukje van de wet is ook nog steeds enorm krom en belemmerend: "Euthanasie en hulp bij zelfdoding is ook na intreden van de euthanasiewet nog strafbaar (artikel 293 en 294 Wetboek van Strafrecht), maar uitsluitend een arts die de zorgvuldigheidseisen heeft nageleefd en de euthanasie of hulp bij zelfdoding heeft gemeld, kan met succes een beroep doen op de bijzondere strafuitsluitingsgrond die in eerstgenoemde wet beschreven staat."
Vandaar dat er zoveel gevallen zijn van versterving.
En dit stukje van de wet is ook nog steeds enorm krom en belemmerend: "Euthanasie en hulp bij zelfdoding is ook na intreden van de euthanasiewet nog strafbaar (artikel 293 en 294 Wetboek van Strafrecht), maar uitsluitend een arts die de zorgvuldigheidseisen heeft nageleefd en de euthanasie of hulp bij zelfdoding heeft gemeld, kan met succes een beroep doen op de bijzondere strafuitsluitingsgrond die in eerstgenoemde wet beschreven staat."
Vandaar dat er zoveel gevallen zijn van versterving.
dinsdag 18 september 2012 om 16:24
dinsdag 18 september 2012 om 21:42
Wat moeilijk voor jou, en je familie zeg!
Maar goed, zoals je zelf al aangeeft geeft het jou zelf ook rust dat je weet dat je opa dit doet omdat hij er zelf klaar mee is, en zijn leven heeft geleid.
Vind het altijd wel moeilijk te zien dat er gewoon een hoop tijd over heen gaat, hij is nu al gewoon op.. waarom nog 2 weken wachten? en als een kasplantje in bed liggen?! maar goed, je opa zal er weinig van mee krijgen. Het komt allemaal goed
veel sterkte bij dit proces!!
Maar goed, zoals je zelf al aangeeft geeft het jou zelf ook rust dat je weet dat je opa dit doet omdat hij er zelf klaar mee is, en zijn leven heeft geleid.
Vind het altijd wel moeilijk te zien dat er gewoon een hoop tijd over heen gaat, hij is nu al gewoon op.. waarom nog 2 weken wachten? en als een kasplantje in bed liggen?! maar goed, je opa zal er weinig van mee krijgen. Het komt allemaal goed
veel sterkte bij dit proces!!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
woensdag 19 september 2012 om 13:38
allereerst veel sterkte met deze situatie!
Ik ben diëtist i.o. in een verpleeghuis. Het is vaak zo dat als iemand aangeeft niet meer te willen eten, dat hun lichaam dat ook aangeeft. Het heeft dan ook geen zin om wel te voeden, omdat de organen de voeding niet meer kunnen verwerken.
Als iemand aan het sterven is, kan het trouwens juist belastend zijn als diegene nog wel eet/drinkt (of kunstmatig gevoed wordt). Een te veel aan vocht zorgt bijv. voor veel meer benauwdheid. Het is wel prettig om de mond vochtig te houden met bijv. een nat wattenstaafje en de lippen met vaseline in de smeren.
Als iemand stervende is, is het juist respectvol om niet meer (kunstmatig = sondevoeding) te voeden. Daarmee vertraag je het sterfproces juist. Alles uiteraard wel in goed overleg met de familie. Iemand sterft niet door verhongering of uitdroging, maar doordat alle vitale lichaamsfuncties uit beginnen te vallen.
Ik vind het woord "verstervingsbeleid" ook niet echt op zijn plaats.
Uit ervaring weet ik dat mensen op deze manier rustig sterven.
Ik ben diëtist i.o. in een verpleeghuis. Het is vaak zo dat als iemand aangeeft niet meer te willen eten, dat hun lichaam dat ook aangeeft. Het heeft dan ook geen zin om wel te voeden, omdat de organen de voeding niet meer kunnen verwerken.
Als iemand aan het sterven is, kan het trouwens juist belastend zijn als diegene nog wel eet/drinkt (of kunstmatig gevoed wordt). Een te veel aan vocht zorgt bijv. voor veel meer benauwdheid. Het is wel prettig om de mond vochtig te houden met bijv. een nat wattenstaafje en de lippen met vaseline in de smeren.
Als iemand stervende is, is het juist respectvol om niet meer (kunstmatig = sondevoeding) te voeden. Daarmee vertraag je het sterfproces juist. Alles uiteraard wel in goed overleg met de familie. Iemand sterft niet door verhongering of uitdroging, maar doordat alle vitale lichaamsfuncties uit beginnen te vallen.
Ik vind het woord "verstervingsbeleid" ook niet echt op zijn plaats.
Uit ervaring weet ik dat mensen op deze manier rustig sterven.
woensdag 19 september 2012 om 13:41
quote:truffelmaffia schreef op 17 september 2012 @ 21:24:
[...]
Hoe wil je iemand die niet meer wil eten, laten eten? Dat gaat echt niet zo gemakkelijk meer hoor.
En je moet de wensen van bewoners respecteren m.i. Dus als haar opa niet meer wil eten en zo dood wil gaan, dan zouden de medewerkers van het verzorgingstehuis dat moeten respecteren en dus niet als hij te slap is om tegen te werken een sonde in z'n neus duwen.Sondevoeding wordt alleen in overleg met patiënt/familie gedaan en echt niet zomaar gedwongen. Het wordt gedaan als iemand nog aan wil sterken/ wil herstellen maar zeker niet als iemand stervende is. Tenminste niet waar ik werk.
[...]
Hoe wil je iemand die niet meer wil eten, laten eten? Dat gaat echt niet zo gemakkelijk meer hoor.
En je moet de wensen van bewoners respecteren m.i. Dus als haar opa niet meer wil eten en zo dood wil gaan, dan zouden de medewerkers van het verzorgingstehuis dat moeten respecteren en dus niet als hij te slap is om tegen te werken een sonde in z'n neus duwen.Sondevoeding wordt alleen in overleg met patiënt/familie gedaan en echt niet zomaar gedwongen. Het wordt gedaan als iemand nog aan wil sterken/ wil herstellen maar zeker niet als iemand stervende is. Tenminste niet waar ik werk.
