Gezondheid
alle pijlers
Opa gaat langzaam dood - eet niet meer
zondag 16 september 2012 om 20:59
Hallo allemaal,
Mijn opa is al langere tijd ziek. Hij is zo'n twee jaar geleden een beetje gaan dementeren, heeft al een hele geschiedenis van hartproblemen en toen hij anderhalf jaar geleden thuis is gevallen en daar een halve dag alleen heeft gelegen, is er besloten dat het zo niet meer ging en is hij in een verzorgingstehuis opgenomen.
Daar heeft hij het heel erg naar zijn zin, hij hoeft niks en hij heeft zijn eigen plekje. Maar sinds een aantal maanden heeft hij het opgegeven en is steeds minder gaan eten. Hij slaapt, als het even kan de hele dag. Maar dan ook echt de hele dag en nacht. Sinds ongeveer een week weigert hij om nog te eten, dus echt helemaal niks. Er is overleg geweest met de familie en het zorghuis en ze gaan hem niet dwingen om te eten.
Feit is dus dat hij langzaam maar zeker zal sterven. In zijn hoofd is hij daar al mee bezig geweest en voor hem is het goed zo. Nu ben ik vandaag bij hem geweest en hij weegt nu nog maar 45 kg bij een lengte van 1.80 m.
Is er hier iemand die hier ervaring mee heeft en, ik weet het niet, misschien mij een beeld kan geven van wat we als familie nu kunnen verwachten van wat er komen gaat. Ik wil absoluut niet dat hij pijn heeft, dat heeft hij tot nu toe ook nog niet aangegeven, maar ik vind het zo'n verschrikkelijk idee dat mijn opa, de man waar ik zoveel geschiedenis mee hebt, nu langzaam doodhongert.
Hij wil zelf niet meer, en daar kan ik echt vrede mee hebben, hij is op een plekje waar hij zich gelukkig voelt en hij wil alleen maar slapen. Hij is 91 en voor hem is het genoeg, Ik klink nu misschien heel koel, maar ik ben er intens verdrietig van, al weet ik dat het voor hem zo goed is.
Iemand tips/ervaringen? In ieder geval bedankt voor het lezen.
Mijn opa is al langere tijd ziek. Hij is zo'n twee jaar geleden een beetje gaan dementeren, heeft al een hele geschiedenis van hartproblemen en toen hij anderhalf jaar geleden thuis is gevallen en daar een halve dag alleen heeft gelegen, is er besloten dat het zo niet meer ging en is hij in een verzorgingstehuis opgenomen.
Daar heeft hij het heel erg naar zijn zin, hij hoeft niks en hij heeft zijn eigen plekje. Maar sinds een aantal maanden heeft hij het opgegeven en is steeds minder gaan eten. Hij slaapt, als het even kan de hele dag. Maar dan ook echt de hele dag en nacht. Sinds ongeveer een week weigert hij om nog te eten, dus echt helemaal niks. Er is overleg geweest met de familie en het zorghuis en ze gaan hem niet dwingen om te eten.
Feit is dus dat hij langzaam maar zeker zal sterven. In zijn hoofd is hij daar al mee bezig geweest en voor hem is het goed zo. Nu ben ik vandaag bij hem geweest en hij weegt nu nog maar 45 kg bij een lengte van 1.80 m.
Is er hier iemand die hier ervaring mee heeft en, ik weet het niet, misschien mij een beeld kan geven van wat we als familie nu kunnen verwachten van wat er komen gaat. Ik wil absoluut niet dat hij pijn heeft, dat heeft hij tot nu toe ook nog niet aangegeven, maar ik vind het zo'n verschrikkelijk idee dat mijn opa, de man waar ik zoveel geschiedenis mee hebt, nu langzaam doodhongert.
Hij wil zelf niet meer, en daar kan ik echt vrede mee hebben, hij is op een plekje waar hij zich gelukkig voelt en hij wil alleen maar slapen. Hij is 91 en voor hem is het genoeg, Ik klink nu misschien heel koel, maar ik ben er intens verdrietig van, al weet ik dat het voor hem zo goed is.
Iemand tips/ervaringen? In ieder geval bedankt voor het lezen.
zondag 16 september 2012 om 21:03
Hey Ster_, ja dat is ook iets waar ik niet helemaal bij kan eigenlijk. Hij heeft een tijdje een soort van krachtvoeding gehad, in vloeibare vorm, maar dat weigert hij nu pertinent. Punt is dat ik helaas geen deel mag uitmaken van de familiegesprekken, daar zijn mijn oma, mijn moeder en twee ooms bij aanwezig. Heb dus zelf niet echt inspraak, maar vond het idd heel raar om te horen. Ja dus, ze laten hem verhongeren.
zondag 16 september 2012 om 21:06
zondag 16 september 2012 om 21:06
zondag 16 september 2012 om 21:06
Dat noemen ze verstervingsbeleid. Hij wil zelf niet meer eten, wil je hem dan dwingen? Geen vocht meer kan pijnlijk zijn, maar dan gaat het wel heel snel. Geen eten kan nog wel een week of meer duren. Ik heb het net zelf allemaal meegemaakt met mijn schoonvader. Ik vond het een vrij vredige dood.
Je kunt iemand echt niet dwingen te eten. Dat is ook niet echt humaan. In ons geval boden ze het zelf nog wel steeds aan, maar op een gegeven moment hebben wij zelf gezegd: laat maar, het is goed zo. Toen was het in anderhalve dag gedaan.
Je kunt iemand echt niet dwingen te eten. Dat is ook niet echt humaan. In ons geval boden ze het zelf nog wel steeds aan, maar op een gegeven moment hebben wij zelf gezegd: laat maar, het is goed zo. Toen was het in anderhalve dag gedaan.
zondag 16 september 2012 om 21:07
Ik hoop eigenliijk, als ik dat zo mag zeggen, dat ie gewoon lekker in zijn bedje ligt en lekker slaapt en dat het dan zonder pijn of ongemak voorbij is. Hij wil echt niet meer, al heeft hij ook goede momenten, ik was er vandaag met mijn dochter en hij lichtte even helemaal op toen hij haar zag. Toen draaide hij zich om en gromde dat hij verder ging slapen.
zondag 16 september 2012 om 21:07
quote:pampas schreef op 16 september 2012 @ 21:06:
Verhongeren omdat iemand weigert te eten en zelf wil sterven is in sommige gevallen (jammer genoeg) de enige mogelijkheid.. Euthanasie mag enkel bij ondragelijk, uitzichtloos lijden, en 'gewoon' oud zijn en het mooi vinden is daarvoor geen argument. Geen ervaring verder, wel een knuffel. Je hebt ook passieve euthanasie en daar lijkt dit op. Je weet als iemand geen eten of drinken krijgt dat hij/zij zal sterven toch?
Verhongeren omdat iemand weigert te eten en zelf wil sterven is in sommige gevallen (jammer genoeg) de enige mogelijkheid.. Euthanasie mag enkel bij ondragelijk, uitzichtloos lijden, en 'gewoon' oud zijn en het mooi vinden is daarvoor geen argument. Geen ervaring verder, wel een knuffel. Je hebt ook passieve euthanasie en daar lijkt dit op. Je weet als iemand geen eten of drinken krijgt dat hij/zij zal sterven toch?
zondag 16 september 2012 om 21:08
Wat ontzettend moeilijk Volgens mij kun je niet echt iets doen, je opa tegen zijn zin in voeden doe je hem waarschijnlijk geen plezier mee. Voor ons is het onbegrijpelijk, maar op die leeftijd en met dementie is het misschien een 'keuze' van je opa. Als je het te moeilijk vindt om hem te zien zou je er voor kunnen kiezen niet meer langs te gaan, maar ik kan me voorstellen dat je dat ook niet wil.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
zondag 16 september 2012 om 21:09
zondag 16 september 2012 om 21:10
quote:pastiche schreef op 16 september 2012 @ 21:07:
Wat ik er zelf van heb meegemaakt, is het een heel rustige manier van sterven wanneer iemand zo op is en niet meer wil. Ze glijden heel kalm uit het leven, slapen idd veel.
Begrijp dat het moeilijk is om te zien, dikke .Daar hoop ik dus op voor hem, precies wat je zegt, wegglijden. Ik heb er wel vrede mee omdat hij zelf niet meer wil, maar gun hem een waardige vredige dood.
Wat ik er zelf van heb meegemaakt, is het een heel rustige manier van sterven wanneer iemand zo op is en niet meer wil. Ze glijden heel kalm uit het leven, slapen idd veel.
Begrijp dat het moeilijk is om te zien, dikke .Daar hoop ik dus op voor hem, precies wat je zegt, wegglijden. Ik heb er wel vrede mee omdat hij zelf niet meer wil, maar gun hem een waardige vredige dood.
zondag 16 september 2012 om 21:11
Ik werk zelf in een verpleeghuis met dementerende ouderen en, ja, dit mag.
Je kan mensen die zelf heel duidelijk verbaal of non-verbaal aangeven niet ( meer) te willen eten niet dwingen. Je kan het blijven aanbieden, maar niet erin proppen.
Verhongeren doet geen pijn, als iemand steeds wat minder is gaan eten, raakt het lichaam daaraan gewend. Wat er gebeurd is dat afvalstoffen het lichaam niet meer verlaten (zeker als er ook niet meer gedronken wordt) en dat iemand zichzelf eigenlijk vergiftigd. Je ziet de patient dan steeds suffer worden om uiteindelijk in een coma te raken en te overlijden. Dit proces kan enkele dagen tot enkele weken duren.
Het is naar om te zien en om mee te maken, maar voor de patient zelf is het een rustige en kalme manier van overlijden.
Veel sterkte.
Je kan mensen die zelf heel duidelijk verbaal of non-verbaal aangeven niet ( meer) te willen eten niet dwingen. Je kan het blijven aanbieden, maar niet erin proppen.
Verhongeren doet geen pijn, als iemand steeds wat minder is gaan eten, raakt het lichaam daaraan gewend. Wat er gebeurd is dat afvalstoffen het lichaam niet meer verlaten (zeker als er ook niet meer gedronken wordt) en dat iemand zichzelf eigenlijk vergiftigd. Je ziet de patient dan steeds suffer worden om uiteindelijk in een coma te raken en te overlijden. Dit proces kan enkele dagen tot enkele weken duren.
Het is naar om te zien en om mee te maken, maar voor de patient zelf is het een rustige en kalme manier van overlijden.
Veel sterkte.
zondag 16 september 2012 om 21:11
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het een heel natuurlijk proces is. Op het moment dat iemand niet meer de kracht of wilskracht heeft om zijn lepel naar zijn mond te bregen... is het tijd voor het einde. (in geval van hoogbejaarde mensen)
Persoonlijk heb ik er meer moeite mee als iemand nog maanden aan allerlei slangen moet liggen.
Mijn opa is gestorven toen hij 98 was. Hij wilde nog niet dood, was er bang voor. Maar voor de rest vond ik het best bijzonder, de dagen voor hij stierf. Hij lag veel op bed en er ging een soort rust vanuit (we hebben er een tijd bij gezeten). Ik kan het niet goed uitleggen, er hing een vredige sfeer in de kamer. Van 'het is goed zo' of 'het is klaar'.
Aan de ademhaling kun je horen dat het anders is. Soms stopt het even, dan gaat het weer verder. Maar ik vond het zeker niet eng. Iets heel natuurlijks.
Sterkte Mooi dat je zo lang je opa gehad hebt.
(dit gaat dus niet over verhongeren maar dit is mijn ervaring met het stervensproces van grootouders)
Persoonlijk heb ik er meer moeite mee als iemand nog maanden aan allerlei slangen moet liggen.
Mijn opa is gestorven toen hij 98 was. Hij wilde nog niet dood, was er bang voor. Maar voor de rest vond ik het best bijzonder, de dagen voor hij stierf. Hij lag veel op bed en er ging een soort rust vanuit (we hebben er een tijd bij gezeten). Ik kan het niet goed uitleggen, er hing een vredige sfeer in de kamer. Van 'het is goed zo' of 'het is klaar'.
Aan de ademhaling kun je horen dat het anders is. Soms stopt het even, dan gaat het weer verder. Maar ik vond het zeker niet eng. Iets heel natuurlijks.
Sterkte Mooi dat je zo lang je opa gehad hebt.
(dit gaat dus niet over verhongeren maar dit is mijn ervaring met het stervensproces van grootouders)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 16 september 2012 om 21:12
quote:scheel_schaapje schreef op 16 september 2012 @ 21:08:
Wat ontzettend moeilijk Volgens mij kun je niet echt iets doen, je opa tegen zijn zin in voeden doe je hem waarschijnlijk geen plezier mee. Voor ons is het onbegrijpelijk, maar op die leeftijd en met dementie is het misschien een 'keuze' van je opa. Als je het te moeilijk vindt om hem te zien zou je er voor kunnen kiezen niet meer langs te gaan, maar ik kan me voorstellen dat je dat ook niet wil.
Veel sterkte!Eigenlijk ben ik vandaag heen gegaan om alvast afscheid te nemen. Misschien krijg ik nog een kans, maar dit afscheid was voor mij in ieder geval goed. Hij kreeg de helft volgens mij niet eens mee. Dank je wel voor je reactie.
Wat ontzettend moeilijk Volgens mij kun je niet echt iets doen, je opa tegen zijn zin in voeden doe je hem waarschijnlijk geen plezier mee. Voor ons is het onbegrijpelijk, maar op die leeftijd en met dementie is het misschien een 'keuze' van je opa. Als je het te moeilijk vindt om hem te zien zou je er voor kunnen kiezen niet meer langs te gaan, maar ik kan me voorstellen dat je dat ook niet wil.
Veel sterkte!Eigenlijk ben ik vandaag heen gegaan om alvast afscheid te nemen. Misschien krijg ik nog een kans, maar dit afscheid was voor mij in ieder geval goed. Hij kreeg de helft volgens mij niet eens mee. Dank je wel voor je reactie.
zondag 16 september 2012 om 21:13
Ja, ik heb hier veel ervaring mee. Het is soms naar voor de familie om mee te maken, maar iemand tegen zijn wil dwangvoeden is ook heel erg naar. Veel mensen geven zelf aan dat het genoeg is door eten te weigeren en vaak besluit de familie dan dat iemand dan ook niet meer hoeft te eten. Het versterven hoeft geen pijnlijk proces te zijn, omdat er goede pijnstillers beschikbaar zijn. Dat is iets waar je goed op moet letten en waar je ook zeker naar kunt vragen als je denkt dat hij niet comfortabel ligt.
Waar je rekening mee moet houden: niemand kan zeggen hoe lang dit ongeveer gaat duren. Hij zal waarschijnlijk bedlegerig worden en langzaam in coma raken (misschien versterkt door de pijnstillers) en uiteindelijk overlijden, omdat zijn organen het niet meer aankunnen.
Het is een moeilijk proces, maar ook een proces wat mensen heel dicht bij elkaar kan brengen en rust kan geven. Praat met elkaar nu het nog kan
Waar je rekening mee moet houden: niemand kan zeggen hoe lang dit ongeveer gaat duren. Hij zal waarschijnlijk bedlegerig worden en langzaam in coma raken (misschien versterkt door de pijnstillers) en uiteindelijk overlijden, omdat zijn organen het niet meer aankunnen.
Het is een moeilijk proces, maar ook een proces wat mensen heel dicht bij elkaar kan brengen en rust kan geven. Praat met elkaar nu het nog kan
zondag 16 september 2012 om 21:14
Dank jullie wel voor alle reacties, het is voor mij een opluchting te weten dat er meer mensen zo sterven en dat het een soort van wegglijden wordt. Ik ben heel blij dat ik hem zo lang heb gehad, maar de man die ooit mijn opa was, is er ook eigenlijk al zeker twee jaar niet meer. Zijn lichtje is al uit. Of zoals mijn dochter van 5 zei, hij is klaar met leven mama.
zondag 16 september 2012 om 21:21
quote:gewoonsuz schreef op 16 september 2012 @ 21:14:
Dank jullie wel voor alle reacties, het is voor mij een opluchting te weten dat er meer mensen zo sterven en dat het een soort van wegglijden wordt. Ik ben heel blij dat ik hem zo lang heb gehad, maar de man die ooit mijn opa was, is er ook eigenlijk al zeker twee jaar niet meer. Zijn lichtje is al uit. Of zoals mijn dochter van 5 zei, hij is klaar met leven mama.
Ik heb zelf mensen en hun familie begeleid die in deze fase van het leven zaten en heb het privé ook meegemaakt. Ik vind het altijd bijzondere tijden. Moeilijk, maar heel speciaal.
Bedenk zelf goed wat jij wilt. Wil je nog langs gaan? En wat zou je willen doen in de laatste dagen? Het is goed om daar nu vast over na te denken en je dan te laten leiden door wat je op dat moment voelt. Zo kun je zelf ook afscheid nemen.
Dank jullie wel voor alle reacties, het is voor mij een opluchting te weten dat er meer mensen zo sterven en dat het een soort van wegglijden wordt. Ik ben heel blij dat ik hem zo lang heb gehad, maar de man die ooit mijn opa was, is er ook eigenlijk al zeker twee jaar niet meer. Zijn lichtje is al uit. Of zoals mijn dochter van 5 zei, hij is klaar met leven mama.
Ik heb zelf mensen en hun familie begeleid die in deze fase van het leven zaten en heb het privé ook meegemaakt. Ik vind het altijd bijzondere tijden. Moeilijk, maar heel speciaal.
Bedenk zelf goed wat jij wilt. Wil je nog langs gaan? En wat zou je willen doen in de laatste dagen? Het is goed om daar nu vast over na te denken en je dan te laten leiden door wat je op dat moment voelt. Zo kun je zelf ook afscheid nemen.
zondag 16 september 2012 om 21:22
Eigenlijk is het wel mooi op deze manier. Hij kiest min of meer zijn eigen wijze van dood gaan. Hij geeft ook zijn familie de kans om rustig afscheid te nemen. Misschien is hij zich daar wel helemaal niet van bewust hoor, maar eigenlijk vind ik het wel heel vredig.
In zijn eigen omgeving. Niet in een ziekenhuis maar omringt door herinneringen, foto's en zijn eigen bed. Voor jou en je familie is het natuurlijk geen keuze en is het heel naar om te zien. Heel veel sterkte!
In zijn eigen omgeving. Niet in een ziekenhuis maar omringt door herinneringen, foto's en zijn eigen bed. Voor jou en je familie is het natuurlijk geen keuze en is het heel naar om te zien. Heel veel sterkte!
zondag 16 september 2012 om 21:22
Onlangs heeft de oma van mijn vriend op deze wijze gekozen te overlijden. Het was, uiteindelijk, een mooi en waardig afscheid waar ze met haar beide dochters een aantal dagen hele mooie, verdrietige, maar ook blije momenten heeft gehad. Het was voor haar voldoende, en wij hadden dat te accepteren.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
zondag 16 september 2012 om 21:27
Allereerst
Het lijkt op het verhaal van mijn oma (92 j) , 1 jaar geleden, ook geen eten, maar ook geen drinken meer en geen medicatie, na 1 week lag ze in coma , en heeft zo uiteindelijk nog 5 dagen gelegen, dus totaal bijna 2 weken zonder eten en drinken.
Het lijkt haast niet mogelijk maar ik heb het nu zelf meegemaakt, en vond het heel moeilijk te zien dat het zo ging.
De dag dat ze stierf heeft ze nog morfine via infuus gekregen omdat het leek of ze pijn had, en op dat moment was ze binnen 1 uur overleden.
Ik wens je veel sterkte toe .
Het lijkt op het verhaal van mijn oma (92 j) , 1 jaar geleden, ook geen eten, maar ook geen drinken meer en geen medicatie, na 1 week lag ze in coma , en heeft zo uiteindelijk nog 5 dagen gelegen, dus totaal bijna 2 weken zonder eten en drinken.
Het lijkt haast niet mogelijk maar ik heb het nu zelf meegemaakt, en vond het heel moeilijk te zien dat het zo ging.
De dag dat ze stierf heeft ze nog morfine via infuus gekregen omdat het leek of ze pijn had, en op dat moment was ze binnen 1 uur overleden.
Ik wens je veel sterkte toe .
