Kinderen
alle pijlers
Kind wordt uit huis geplaatst.
donderdag 17 april 2008 om 10:52
Mijn (stief)zoon staat op een wachtlijst voor uithuisplaatsing.
Hij woont 100% bij ons, en mag geen contakt met zijn moeder door een traumatisch verleden met haar.
Hij heeft MCDD, ADHD en een hechtingsstoornis, bovenop zijn traumatische verleden. 3,5 jaar heb ik ( hebben wij) voor en met hem gevochten, maar het gaat niet meer. Hij wordt binnenkort 7, en is groot sterk en gevaarlijk aan het worden, ook voor onze andere kinderen ( 6 jaar en 20 maanden )
De wachtlijst zit tussen de 3 en 6 maanden.
Hoewel we wel achter deze beslissing staan is het zo godverdomme moeilijk. Ik wil niet dat hij weggaat, maar het moet. Ik wil niet falen, maar heb het idee dat ik wel faal.
In goed overleg met bjz wordt er naar een kindertehuis gezocht waar hij kan wonen en behandeld kan worden. We hebben zelf inspraak in de keuze van het tehuis, en mogen afslaan als een huis ons niet aanstaat.
Dit even in sneltreinvaart omdat ik er alvast een topic over wil hebben.
Zijn er mensen die ervaring hebben met een uit-huisplaatsing, en hier over willen \ kunnen praten ?
Ik heb wel eens op "lotgenoten" sites gekeken, maar vond daar niet zoveel aansluiting. En aangezien ik hier toch
Nou ja, ik hoor het wel.
Hij woont 100% bij ons, en mag geen contakt met zijn moeder door een traumatisch verleden met haar.
Hij heeft MCDD, ADHD en een hechtingsstoornis, bovenop zijn traumatische verleden. 3,5 jaar heb ik ( hebben wij) voor en met hem gevochten, maar het gaat niet meer. Hij wordt binnenkort 7, en is groot sterk en gevaarlijk aan het worden, ook voor onze andere kinderen ( 6 jaar en 20 maanden )
De wachtlijst zit tussen de 3 en 6 maanden.
Hoewel we wel achter deze beslissing staan is het zo godverdomme moeilijk. Ik wil niet dat hij weggaat, maar het moet. Ik wil niet falen, maar heb het idee dat ik wel faal.
In goed overleg met bjz wordt er naar een kindertehuis gezocht waar hij kan wonen en behandeld kan worden. We hebben zelf inspraak in de keuze van het tehuis, en mogen afslaan als een huis ons niet aanstaat.
Dit even in sneltreinvaart omdat ik er alvast een topic over wil hebben.
Zijn er mensen die ervaring hebben met een uit-huisplaatsing, en hier over willen \ kunnen praten ?
Ik heb wel eens op "lotgenoten" sites gekeken, maar vond daar niet zoveel aansluiting. En aangezien ik hier toch
Nou ja, ik hoor het wel.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 18 april 2008 om 23:03
Borodini; jeetje meis wat een heftig verhaal. Ik sluit me echt volledig aan bij wat degenen voor mij ook al gezegd hebben. Je hebt echt de beste beslissing genomen. Het is juist supergoed dat jullie aan de bel getrokken hebben, zodat er nu hulp voor hem kan komen én dat de rest van het gezin ook wat lucht krijgt, want dit is echt niet niks, dat moet je je goed realiseren. En wat ik zo af en toe wel van je lees, ben jij een heel lieve, betrokken en competente moeder en heb je er ook alles aan gedaan om deze jongen een veilige basis te geven. Maar soms is dat helaas niet genoeg, omdat de problematiek te groot is. Maar dat betekent absoluut niet dat jij gefaald hebt, maar dat je sterk genoeg bent om om hulp te vragen. Dat is namelijk ook een hele grote kwaliteit.
Ik hoop dat het door deze uit-huisplaatsing beter zal gaan met zowel hem als met jou en de rest van het gezin.
Ik hoop dat het door deze uit-huisplaatsing beter zal gaan met zowel hem als met jou en de rest van het gezin.
zaterdag 19 april 2008 om 10:19
Goedemorgen lieve mensen !
Nef, ik kan me het nog herinneren , jij loopt zo ongeveer 3 kwart tot 1 jaar op ons voor.
Knap dat je de procedure blijft doorzetten ondanks dat het thuis redelijk gaat.
Ik ben bang dat dat onze valkuil is. Vaak na 1 goede week begin ik al aan mezelf te twijflen.
( ik weet zo snel niet meer wie het zei, maar ik ga dit idd allemaal maar opslaan, zodat ik het terug kan lezen )
Het idee dat je je kind niets meer kan bij leren is zo raar.
Mijn dochter is precies 1 jaar jonger dan onze zoon, en zij is hem aan alle kanten voorbij aan het schieten. Vooral op sociaal\emotioneel vlak is ze inmiddels veel ouder dan hem. En het nare is dat A het wel merkt, hij weet dat hij "anders" is.
Hij wordt heel duidelijk overvraagd in ons gezin. De dingen die je van een 7 jarige verwacht lukken hem niet. En de ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer.
- ff posten -
Nef, ik kan me het nog herinneren , jij loopt zo ongeveer 3 kwart tot 1 jaar op ons voor.
Knap dat je de procedure blijft doorzetten ondanks dat het thuis redelijk gaat.
Ik ben bang dat dat onze valkuil is. Vaak na 1 goede week begin ik al aan mezelf te twijflen.
( ik weet zo snel niet meer wie het zei, maar ik ga dit idd allemaal maar opslaan, zodat ik het terug kan lezen )
Het idee dat je je kind niets meer kan bij leren is zo raar.
Mijn dochter is precies 1 jaar jonger dan onze zoon, en zij is hem aan alle kanten voorbij aan het schieten. Vooral op sociaal\emotioneel vlak is ze inmiddels veel ouder dan hem. En het nare is dat A het wel merkt, hij weet dat hij "anders" is.
Hij wordt heel duidelijk overvraagd in ons gezin. De dingen die je van een 7 jarige verwacht lukken hem niet. En de ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer.
- ff posten -
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 19 april 2008 om 10:26
Ringeling, bedankt dat je de moeite neemt om uit te leggen hoe en waar je werkt
Fijn om alvast iets "in die richting" te lezen. Op het moment ben ik een soort spons, alles wat ik lees zuig ik op
@ Lief, ook bedankt voor je heldere verdere antwoorden, je kan idd mijn mail adres bij de angel vragen, dan mailen we verder ! Dank je wel voor je aanbod !
@ Beetje, "fijn" om de ervaring van een zusje te lezen, dat sterkt mij in het idee dat ik de andere 2 ook moet beschermen. Ik voel soms of ik voor hun en tegen stiefzoon kies, maar dat is natuurlijk onzin. Ik kies voor iedereen, maar daar moet mn verstand nog even achter komen
Het risico dat zoon "crimineel" wordt is behoorlijk aanwezig, zijn gebrek aan geweten ( echt 0.0 ) en inlevingsvermogen ( ook 0.0 ) en zijn hang naar gevaarlijke \ agressieve dingen baren ons zorgen.
Hij wordt in zijn spel steeds geweldadiger. ( " ik vermoord je, vuile rot lego. Ik zal je eens helemaal verrot schoppen" zijn zomaar wat voorbeelden ) Terwijl wij zelf toch wel vredige personen zijn. Hij mag ook geen jetix e.d. kijken, maar alleen maar nick junior ( dora, blues clues enz. ) of zapp ( kro kindertijd )
Dus waar hij het vandaan haalt ??
- nog maar eens posten -
Fijn om alvast iets "in die richting" te lezen. Op het moment ben ik een soort spons, alles wat ik lees zuig ik op
@ Lief, ook bedankt voor je heldere verdere antwoorden, je kan idd mijn mail adres bij de angel vragen, dan mailen we verder ! Dank je wel voor je aanbod !
@ Beetje, "fijn" om de ervaring van een zusje te lezen, dat sterkt mij in het idee dat ik de andere 2 ook moet beschermen. Ik voel soms of ik voor hun en tegen stiefzoon kies, maar dat is natuurlijk onzin. Ik kies voor iedereen, maar daar moet mn verstand nog even achter komen
Het risico dat zoon "crimineel" wordt is behoorlijk aanwezig, zijn gebrek aan geweten ( echt 0.0 ) en inlevingsvermogen ( ook 0.0 ) en zijn hang naar gevaarlijke \ agressieve dingen baren ons zorgen.
Hij wordt in zijn spel steeds geweldadiger. ( " ik vermoord je, vuile rot lego. Ik zal je eens helemaal verrot schoppen" zijn zomaar wat voorbeelden ) Terwijl wij zelf toch wel vredige personen zijn. Hij mag ook geen jetix e.d. kijken, maar alleen maar nick junior ( dora, blues clues enz. ) of zapp ( kro kindertijd )
Dus waar hij het vandaan haalt ??
- nog maar eens posten -
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 19 april 2008 om 10:31
Borodini, ik vind je geen watje! Je bent juist ontzettend sterk omdat je om hulp durft te vragen. Je wil niet weten hoe vaak dit soort dingen uit de hand loopt omdat ouders niet om hulp durven te vragen. Ik hoop dat jij en je gezin nu de rust krijgen om er weer een beetje bovenop te komen, het is per slot van rekening niet niks wat je hier allemaal neertypt.
Dikke knuffel!
Dikke knuffel!
zaterdag 19 april 2008 om 19:03
Lief borredinnetje
Wat geef je je zelf toch weinig credits terwijl je er zoveel verdient!
Doordat jij bent wie je bent en gedaan hebt wat je hebt gedaan, heb je hem in al die jaren met liefde en geduld hebt weten op te bouwen tot de persoon die hij nu is.Je hebt hem opgeraapt en opgelapt toen hij als klein ventje de weg volledig kwijt was. Je hebt hem de basisnormen en waarden meegegeven, hem kunnen behoeden voor het afglijden en hem weer vertrouwen gegeven in ouders en mama's en voroal de grenzeloze liefde van de mama's en papa's. En nu zit je taak erop.Verder is het aan de mensen die ervoor geleerd hebben, en afstand hebben. Je staat veel te dichtbij om hem evrder te kunnen helpen! Door de goede basis weten te leggen, heb je het voor de hulpverlening en hemzelf makkelijker gemaakt.
Dat het voelt als falen is begrijpelijk maar voor hem heb je niet gefaald, ben jij gewoon zijn mama, en blijf je de mama in zijn leven. OOk als hij niet meer bij jullie woont. Je doet het goed
Wat geef je je zelf toch weinig credits terwijl je er zoveel verdient!
Doordat jij bent wie je bent en gedaan hebt wat je hebt gedaan, heb je hem in al die jaren met liefde en geduld hebt weten op te bouwen tot de persoon die hij nu is.Je hebt hem opgeraapt en opgelapt toen hij als klein ventje de weg volledig kwijt was. Je hebt hem de basisnormen en waarden meegegeven, hem kunnen behoeden voor het afglijden en hem weer vertrouwen gegeven in ouders en mama's en voroal de grenzeloze liefde van de mama's en papa's. En nu zit je taak erop.Verder is het aan de mensen die ervoor geleerd hebben, en afstand hebben. Je staat veel te dichtbij om hem evrder te kunnen helpen! Door de goede basis weten te leggen, heb je het voor de hulpverlening en hemzelf makkelijker gemaakt.
Dat het voelt als falen is begrijpelijk maar voor hem heb je niet gefaald, ben jij gewoon zijn mama, en blijf je de mama in zijn leven. OOk als hij niet meer bij jullie woont. Je doet het goed
zaterdag 19 april 2008 om 20:08
Ik vind het ook ontzettend moedig om die stap te nemen. Als ouder is je instinct om je kinderen veilig bij je te houden en daarom snap ik ouder (voor zover ik het kan snappen zonder in de situatie te verkeren) hoe ongelofelijk moeilijk de beslissing moet zijn. Uiteindelijk kies je toch wat het beste is voor hem en voor jou en je gezin!
Waar ik overigens woede over voelt opborrelen is het onbegrip en opmerkingen van familie. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om te zeggen breng hem maar een weekendje hier dan krijg je hem normaal terug!
Waar ik overigens woede over voelt opborrelen is het onbegrip en opmerkingen van familie. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om te zeggen breng hem maar een weekendje hier dan krijg je hem normaal terug!
zondag 20 april 2008 om 21:05
quote:[message=1288602,noline]iMac schreef op 19 april 2008 Waar ik overigens woede over voelt opborrelen is het onbegrip en opmerkingen van familie. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om te zeggen breng hem maar een weekendje hier dan krijg je hem normaal terug!
Ja, dit is echt heel erg. Kijk, ik kan me ergens wel voorstellen dat sommigen denken dat ze een kind wel onder de duim kunnen krijgen, maar dat komt volgens mij voort uit het feit dat zij 'gewone' kinderen hebben die gemakkelijk te sturen zijn. En dus gewoonweg geen ervaring hebben met de moeilijkere gevallen. En daarbij: op een ander gedragen kinderen zich toch ook anders dan ze thuis doen. Máár: wat ik wel erg kwalijk vind is dat mensen niet op hun woord geloofd worden. Als jij als ouder zegt dat je kind nu eenmaal een andere aanpak nodig heeft en dat het echt niet allemaal vanzelf gaat als je m maar wat 'harder' aanpakt, dan vind ik het erg onrespectvol om te stellen dat jij de ouders welens even zal laten zien hoe het wél moet. Echt schandalig én erg kwetsend tegenover de ouders die zo hun best doen. Hun kind behoeft nu eenmaal een ander soort aanpak; vaak speelt onwetendheid van de stoornis ook een belangrijke rol. Mensen hebben echt geen idee wat bijv ADHD, autisme of gedragsstoornis echt inhoudt.
Ik vond het verhaal van iemand hier op de site dan ook wel erg 'leuk' om te lezen dat zij een 'moeilijk' kind eens echt gedropt hebben bij familie en dat die na een half uur al gillend gek werden. Het is te gek voor woorden dat het zo moet, maar ergens wel echt hilarisch
Ja, dit is echt heel erg. Kijk, ik kan me ergens wel voorstellen dat sommigen denken dat ze een kind wel onder de duim kunnen krijgen, maar dat komt volgens mij voort uit het feit dat zij 'gewone' kinderen hebben die gemakkelijk te sturen zijn. En dus gewoonweg geen ervaring hebben met de moeilijkere gevallen. En daarbij: op een ander gedragen kinderen zich toch ook anders dan ze thuis doen. Máár: wat ik wel erg kwalijk vind is dat mensen niet op hun woord geloofd worden. Als jij als ouder zegt dat je kind nu eenmaal een andere aanpak nodig heeft en dat het echt niet allemaal vanzelf gaat als je m maar wat 'harder' aanpakt, dan vind ik het erg onrespectvol om te stellen dat jij de ouders welens even zal laten zien hoe het wél moet. Echt schandalig én erg kwetsend tegenover de ouders die zo hun best doen. Hun kind behoeft nu eenmaal een ander soort aanpak; vaak speelt onwetendheid van de stoornis ook een belangrijke rol. Mensen hebben echt geen idee wat bijv ADHD, autisme of gedragsstoornis echt inhoudt.
Ik vond het verhaal van iemand hier op de site dan ook wel erg 'leuk' om te lezen dat zij een 'moeilijk' kind eens echt gedropt hebben bij familie en dat die na een half uur al gillend gek werden. Het is te gek voor woorden dat het zo moet, maar ergens wel echt hilarisch
maandag 21 april 2008 om 08:49
Dat droppen zou bij mijn zoons niet werken, want die kunnen hun sociaal verantwoord gedrag best lang volhouden, met als gevolg dat de andere partij bij hun standpunt blijft en ik gillend gek word daarna omdat ze zich wel weer uit moeten kuren van het lange 'inhouden'.
Maar inderdaad, het heelft me heel veel verdriet gedaan dat ik niet geloofd werd, zeker wat Jongste betreft, en ben er bijna aan onderdoor gegaan toen zijn diagnose eindelijk doorkwam. Niet om hem, want hij bleef wie hij was, maar dat ik toch echt al die tijd gelijk had en niet zomaar een slechte moeder was. (nou ja, kromme zin, maar jullie begrijpen me wel, denk ik).
Over de uithuisplaatsing van Oudste. Ik had ook bijna de aanvraag weer ingetrokken, hoor, toen het door de medicatie beter begon te gaan en het kost me ook nu nog steeds regelmatig moeite om me voor te stellen dat hij straks niet meer thuis zal zijn terwijl hij nu zo lief is enzo. Maar ik moet ook aan Jongste denken, die nog steeds op zijn tenen loopt in het bijzijn van Oudste, en aan mezelf, het vreet dagelijks tonnen energie om alles gestroomlijnd te laten lopen. En dan heb ik al 3 begeleiders hier in huis rondlopen op verschillende tijdstippen.
Gelukkig heb jij ook goede hulpverleners rond je, Boro, die je zullen helpen alles in het juiste perspectief te blijven zien, als dat nodig is, en dat zal geregeld zijn. Ik hoop wel dat er voor jullie sneller plaats zal zijn in een instelling, het is voor jullie echt 2 voor twaalf.
Maar inderdaad, het heelft me heel veel verdriet gedaan dat ik niet geloofd werd, zeker wat Jongste betreft, en ben er bijna aan onderdoor gegaan toen zijn diagnose eindelijk doorkwam. Niet om hem, want hij bleef wie hij was, maar dat ik toch echt al die tijd gelijk had en niet zomaar een slechte moeder was. (nou ja, kromme zin, maar jullie begrijpen me wel, denk ik).
Over de uithuisplaatsing van Oudste. Ik had ook bijna de aanvraag weer ingetrokken, hoor, toen het door de medicatie beter begon te gaan en het kost me ook nu nog steeds regelmatig moeite om me voor te stellen dat hij straks niet meer thuis zal zijn terwijl hij nu zo lief is enzo. Maar ik moet ook aan Jongste denken, die nog steeds op zijn tenen loopt in het bijzijn van Oudste, en aan mezelf, het vreet dagelijks tonnen energie om alles gestroomlijnd te laten lopen. En dan heb ik al 3 begeleiders hier in huis rondlopen op verschillende tijdstippen.
Gelukkig heb jij ook goede hulpverleners rond je, Boro, die je zullen helpen alles in het juiste perspectief te blijven zien, als dat nodig is, en dat zal geregeld zijn. Ik hoop wel dat er voor jullie sneller plaats zal zijn in een instelling, het is voor jullie echt 2 voor twaalf.
maandag 21 april 2008 om 09:52
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb
We hebben een gezellig weekend gehad. A , Dreumes en ik, vriend en dochter waren er niet.
En dan gaat het heel goed. Geen driftbuien, geen agressie, geen brutale mond. En hij heeft zelfs 2 dagen achter elkaar een tijd buiten kunnen spelen. Dat is echt lang geleden.
Toen de twijfels bij mij toesloegen, kwam er gelukkig een buurvrouw en liet A zien hoe hij is als er meer volwassenene in zijn buurt zij
maar we hebben iig een paar goede dagen gehad, en dat nemen ze ons niet meer af
Over familie-ruzie's . Het is zo lastig. Mijn schoonouders zijn best kwaad op ons ( mij ) omdat ze vinden dat we A totaal verkeerd aanpakken. En omdat ik geen goede huisvrouw ben ( wat dat er mee te maken heeft... maar blijkbaar denkt schoonmoeder dat iedere dag dweilen het probleem oplost. )
A kan zichzelf geen grenzen geven, en daar ben ik dus voor. Ik ben zijn zgn "hulp ik " en ik help hem door vroegtijdig in te grijpen. Dat komt soms heel streng over, dat weet ik, maar dat is het niet. Alleen krijg ik het ze niet uitgelegd. Het contakt staat voor mij nu even op een heel laag pitje. Vriend heeft uiteraard wel gewoon contakt met ze, maar ik wil mijn energie heel zorgvuldig verdelen. En dat is op de eerste plaats mijn gezin en ikzelf.
- even posten -
We hebben een gezellig weekend gehad. A , Dreumes en ik, vriend en dochter waren er niet.
En dan gaat het heel goed. Geen driftbuien, geen agressie, geen brutale mond. En hij heeft zelfs 2 dagen achter elkaar een tijd buiten kunnen spelen. Dat is echt lang geleden.
Toen de twijfels bij mij toesloegen, kwam er gelukkig een buurvrouw en liet A zien hoe hij is als er meer volwassenene in zijn buurt zij
maar we hebben iig een paar goede dagen gehad, en dat nemen ze ons niet meer af
Over familie-ruzie's . Het is zo lastig. Mijn schoonouders zijn best kwaad op ons ( mij ) omdat ze vinden dat we A totaal verkeerd aanpakken. En omdat ik geen goede huisvrouw ben ( wat dat er mee te maken heeft... maar blijkbaar denkt schoonmoeder dat iedere dag dweilen het probleem oplost. )
A kan zichzelf geen grenzen geven, en daar ben ik dus voor. Ik ben zijn zgn "hulp ik " en ik help hem door vroegtijdig in te grijpen. Dat komt soms heel streng over, dat weet ik, maar dat is het niet. Alleen krijg ik het ze niet uitgelegd. Het contakt staat voor mij nu even op een heel laag pitje. Vriend heeft uiteraard wel gewoon contakt met ze, maar ik wil mijn energie heel zorgvuldig verdelen. En dat is op de eerste plaats mijn gezin en ikzelf.
- even posten -
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 21 april 2008 om 10:01
Nef,
A laat ook sociaal gewenst gedrag zien als het nodig is. Dus als hij ergens voor het eerst is, of als hij er zijn voordeel mee kan halen ( 7 jaar nogmaar... bizar eigenlijk ). Daardoor houdt hij mensen echt voor de gek.
De 1set vier maanden dat hij op een cluster 4 school zat dacht de juf echt dat we ons een beetje aangesteld hadden, en dat er niet zo veel mis met hem was.... Totdat hij zich veilig voelde, en zijn plekje had gevonden. Toen begonnen de problemen op school weer.
Hoewel het weekend echt goed gegaan is, vreeet het wel energie. Ik ben wel heel de tijd met hem bezig, hem in de gaten aan het houden. En ik ben gewoon, zoals ik al eerder ook zei, op.
En dat merk ik aan mijn doen en laten. Ik vind het heel lastig om lief te doen als hij lief is. En ik doe het wel, maar dat acteer ik regelmatig meer dan dat ik het van nature kan. En dat vreet ook aan je.
Dus voor zijn en mijn rust zou het goed zijn als hij ergens anders woont. Zodat ik weer echt lief kan doen.
A laat ook sociaal gewenst gedrag zien als het nodig is. Dus als hij ergens voor het eerst is, of als hij er zijn voordeel mee kan halen ( 7 jaar nogmaar... bizar eigenlijk ). Daardoor houdt hij mensen echt voor de gek.
De 1set vier maanden dat hij op een cluster 4 school zat dacht de juf echt dat we ons een beetje aangesteld hadden, en dat er niet zo veel mis met hem was.... Totdat hij zich veilig voelde, en zijn plekje had gevonden. Toen begonnen de problemen op school weer.
Hoewel het weekend echt goed gegaan is, vreeet het wel energie. Ik ben wel heel de tijd met hem bezig, hem in de gaten aan het houden. En ik ben gewoon, zoals ik al eerder ook zei, op.
En dat merk ik aan mijn doen en laten. Ik vind het heel lastig om lief te doen als hij lief is. En ik doe het wel, maar dat acteer ik regelmatig meer dan dat ik het van nature kan. En dat vreet ook aan je.
Dus voor zijn en mijn rust zou het goed zijn als hij ergens anders woont. Zodat ik weer echt lief kan doen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 21 april 2008 om 10:01
quote:girl-1983 schreef op 20 april 2008 @ 21:05:
[...]
Ik vond het verhaal van iemand hier op de site dan ook wel erg 'leuk' om te lezen dat zij een 'moeilijk' kind eens echt gedropt hebben bij familie en dat die na een half uur al gillend gek werden. Het is te gek voor woorden dat het zo moet, maar ergens wel echt hilarisch
Dat was ik
Maar weet je, zelfs als je kind veel huilt omdat het geen stoornis heeft maar gewoon pijn doen mensen al zo achterlijk. Mijn dochtertje had heel veel last van haar oren. Meer dan dat we ons ook realiseerden omdat de huisarts het negeerde, en ik na een paar maanden de chef de clinique van een ziekenhuis opbelde en tot hem door wist te dringen en hem 500 euro bood om naar me te luisteren. Hij zei later: als een moeder dat doet, dan is ze of gek, of de wanhoop nabij. Dochter is inmiddels 7 keer aan het oor geopereerd en er staan nog twee in de planning als ze ouder is. Ben dus niet gek.
Maar goed, is iets anders dan van Boro, maar ook toen had ik mensen als ze weer heel erg lag te huilen van: we nemen haar wel mee en voeden haar op! Waar halen ze het vandaan! Ga eerst maar eens een maand in iemands schoenen lopen is een Indiaans gezegde. Ga eerst maar eens een maand bij Boro in huis, dan weet je wat het is! En als je dan nog wat te melden hebt.....
[...]
Ik vond het verhaal van iemand hier op de site dan ook wel erg 'leuk' om te lezen dat zij een 'moeilijk' kind eens echt gedropt hebben bij familie en dat die na een half uur al gillend gek werden. Het is te gek voor woorden dat het zo moet, maar ergens wel echt hilarisch
Dat was ik
Maar weet je, zelfs als je kind veel huilt omdat het geen stoornis heeft maar gewoon pijn doen mensen al zo achterlijk. Mijn dochtertje had heel veel last van haar oren. Meer dan dat we ons ook realiseerden omdat de huisarts het negeerde, en ik na een paar maanden de chef de clinique van een ziekenhuis opbelde en tot hem door wist te dringen en hem 500 euro bood om naar me te luisteren. Hij zei later: als een moeder dat doet, dan is ze of gek, of de wanhoop nabij. Dochter is inmiddels 7 keer aan het oor geopereerd en er staan nog twee in de planning als ze ouder is. Ben dus niet gek.
Maar goed, is iets anders dan van Boro, maar ook toen had ik mensen als ze weer heel erg lag te huilen van: we nemen haar wel mee en voeden haar op! Waar halen ze het vandaan! Ga eerst maar eens een maand in iemands schoenen lopen is een Indiaans gezegde. Ga eerst maar eens een maand bij Boro in huis, dan weet je wat het is! En als je dan nog wat te melden hebt.....
maandag 21 april 2008 om 10:13
maandag 21 april 2008 om 10:27
[quote]:borodini schreef op 21 april 2008 @ 10:01:
De 1set vier maanden dat hij op een cluster 4 school zat dacht de juf echt dat we ons een beetje aangesteld hadden, en dat er niet zo veel mis met hem was.... Totdat hij zich veilig voelde, en zijn plekje had gevonden. Toen begonnen de problemen op school weer. [/unquote]
Bij Jongste duurde het zelfs meer dan 1 jaar voordat ze werkelijk doorhadden waarom hij op een cluster-4 school zat (behalve omdat hij een pestverleden had). Zoveel tijd had hij nodig om zich veilig te voelen, hij was bijna onzichtbaar voor ze.
Fijn dat je zo'n goed weekend gehad hebt, dat heb je ook nodig, om vol te kunnen houden. En wat je zegt over hem tijdig stoppen en streng zijn (=lees lijken), dat is nodig, daar voelt hij zich veilig bij. Maar kost inderdaad bergen energie. En als je energiepijl toch al laag staat, kost dat nòg meer energie. Hou vol!
De 1set vier maanden dat hij op een cluster 4 school zat dacht de juf echt dat we ons een beetje aangesteld hadden, en dat er niet zo veel mis met hem was.... Totdat hij zich veilig voelde, en zijn plekje had gevonden. Toen begonnen de problemen op school weer. [/unquote]
Bij Jongste duurde het zelfs meer dan 1 jaar voordat ze werkelijk doorhadden waarom hij op een cluster-4 school zat (behalve omdat hij een pestverleden had). Zoveel tijd had hij nodig om zich veilig te voelen, hij was bijna onzichtbaar voor ze.
Fijn dat je zo'n goed weekend gehad hebt, dat heb je ook nodig, om vol te kunnen houden. En wat je zegt over hem tijdig stoppen en streng zijn (=lees lijken), dat is nodig, daar voelt hij zich veilig bij. Maar kost inderdaad bergen energie. En als je energiepijl toch al laag staat, kost dat nòg meer energie. Hou vol!
maandag 21 april 2008 om 12:32
quote:borodini schreef op 21 april 2008 @ 09:52:En omdat ik geen goede huisvrouw ben ( wat dat er mee te maken heeft... maar blijkbaar denkt schoonmoeder dat iedere dag dweilen het probleem oplost. )Rust, Reinheid en Regelmaat, kennelijk, B
Laat je niet gekmaken, je doet het goed, echt waar. Fijn dat je ook nog een beetje kunt genieten als het wel goed gaat
Wat ik van mijn nichtje weet, is dat het hele gezin met samengeknepen billen zit als het een keertje wel aardig gaat. Omdat het elk moment weer fout kan gaan. En daardoor wil een deel van het gezin (de oudere broer en zusjes) al helemaal geen leuke dingen meer met haar doen, omdat ze eigenlijk murw zijn. En dat is heel sneu.
En jij kan dat wel en dat is super! sterkte!
Laat je niet gekmaken, je doet het goed, echt waar. Fijn dat je ook nog een beetje kunt genieten als het wel goed gaat
Wat ik van mijn nichtje weet, is dat het hele gezin met samengeknepen billen zit als het een keertje wel aardig gaat. Omdat het elk moment weer fout kan gaan. En daardoor wil een deel van het gezin (de oudere broer en zusjes) al helemaal geen leuke dingen meer met haar doen, omdat ze eigenlijk murw zijn. En dat is heel sneu.
En jij kan dat wel en dat is super! sterkte!
maandag 21 april 2008 om 22:46
Boro: fijn dat je een leuk weekend gehad hebt. Kan me voorstellen dat je toch wat op je tenen blijft lopen, juist om die goede sfeer te behouden. Dat is ook heel vermoeiend. En kan me ook indenken dat je dan even denkt 'zo erg is het toch niet'?', maar zoals je al zegt, uiteindelijk komt het gedrag er weer uit en denk je 'oja, zo was t'.
Vervelend dat je schoonouders er zo over denken. Ik denk ook echt dat mensen zo'n verkeerd beeld hebben van hoe het is om zo'n kind 24/7 in huis te hebben. En dat zij andere ideeen hebben oevr hoe een kidn opgevoed dient te worden, het zij zo, mensen verschillen nu eenmaal, maar niet aan jezelf gaan twijfelen hoor. Je doet het volgens mij hartstikke goed! En als je opvoedkwaliteiten afhangen van een huis dat smetteloos is.......dan laat maar hoor...
@Nef: inderdaad kinderen kunnen zo slim zijn, ook op hele jonge leeftijd. Ze kunnen soms echt precies aanvoelen hoe ze zich bij anderen moeten gedragen om iets gedaan te krijgen. Het is dan ook wel knap van ouders dat ze volhouden om aan te geven dat er toch écht iets mis is met hun kind, ondanks alle eventuele ontkenningen, beledigingen en verwijten van de omgeving en hulpverlening, want kan me voorstellen dat je voor minder al vreselijk aan jezelf gaat twijfelen.
Maar idd, sommige kinderen zijn hele charmeurs als je ze bij je hebt, terwijl ze in een andere situatie met andere personen zó anders kunnen zijn, dat het wel lijkt dat het niet hetzelfde kind is.
@Muis: ik vond het idd een mooi (hoe triest eigenlijk ook) voorbeeld. Maar idnerdaad zoals je zegt, ik bedoelde ook niet specifiek kinderen met een stoornis, maar meer kinderen met een 'probleem' in de breedste zin van het woord. Dus ook 'huilbaby's, of medische klachten, net zoals jij beschrijft. Maar goed, dat je hebt volgehouden hoor en dat er uiteindelijk wel hulp voor je dochter gekomen is.
Vervelend dat je schoonouders er zo over denken. Ik denk ook echt dat mensen zo'n verkeerd beeld hebben van hoe het is om zo'n kind 24/7 in huis te hebben. En dat zij andere ideeen hebben oevr hoe een kidn opgevoed dient te worden, het zij zo, mensen verschillen nu eenmaal, maar niet aan jezelf gaan twijfelen hoor. Je doet het volgens mij hartstikke goed! En als je opvoedkwaliteiten afhangen van een huis dat smetteloos is.......dan laat maar hoor...
@Nef: inderdaad kinderen kunnen zo slim zijn, ook op hele jonge leeftijd. Ze kunnen soms echt precies aanvoelen hoe ze zich bij anderen moeten gedragen om iets gedaan te krijgen. Het is dan ook wel knap van ouders dat ze volhouden om aan te geven dat er toch écht iets mis is met hun kind, ondanks alle eventuele ontkenningen, beledigingen en verwijten van de omgeving en hulpverlening, want kan me voorstellen dat je voor minder al vreselijk aan jezelf gaat twijfelen.
Maar idd, sommige kinderen zijn hele charmeurs als je ze bij je hebt, terwijl ze in een andere situatie met andere personen zó anders kunnen zijn, dat het wel lijkt dat het niet hetzelfde kind is.
@Muis: ik vond het idd een mooi (hoe triest eigenlijk ook) voorbeeld. Maar idnerdaad zoals je zegt, ik bedoelde ook niet specifiek kinderen met een stoornis, maar meer kinderen met een 'probleem' in de breedste zin van het woord. Dus ook 'huilbaby's, of medische klachten, net zoals jij beschrijft. Maar goed, dat je hebt volgehouden hoor en dat er uiteindelijk wel hulp voor je dochter gekomen is.
maandag 21 april 2008 om 22:53
Je voelt je als ouder al soms zo machteloos. Machteloos, omdat je moe wordt van je eigen kind omdat het energie vreet. Begrijp me goed,dat bedoel ik niet als kritiek, maar het kind 'vreet' energie. Je bent dus moe. En nog eens machteloosheid omdat je het kind niet kan helpen. Ik een kind met een zeer oor waar ze nu ook regelmatig last van heeft, en doof van is. Boro met een jongen die ze niet anders dan zo graag wil helpen en waar het niet gaat. Dan voel je je zwaar kloterig machteloos. En dan gaat een of andere eikel wel even vertellen in bedekte termen dat hij of zij jouw kind wel beter kan opvoeden ('dus jij kan dat niet'). Dank je wel. Je kan soms al zo moeilijk helpen en dan wordt je ook nog eens de grond ingetrapt. Heb het aan mijn moeder gezien, wat die niet allemaal naar haar hoofd kreeg 30-40 jaar gelden bij mijn zuster......wat er ook mis ging, het was haar schuld, zij voedde mijn zuster (voor de goede orde: schizofreen, borderline en zwaar autistisch) niet goed op.
zaterdag 26 april 2008 om 11:46
Hoi lieve mensen
Een drukke heftige week met A.
Op school ging het erg slecht, en thuis werkte dat behoorlijk door. Had idd even niet zo veel puf om uitgebreid te komen schrijven.
Hij is erg aggresief, en er is geen doordringen aan bij hem als hij iets doet.
Lief, ik heb je email adres. Maandag verwacht ik wat tijd te hebben om je even te mailen. Nu is iedereen thuis en dat is zo druk he
A is 7 jaar geworden van de week. Zijn verjaardag vieren we over 2 weken tegelijk met de verjaardag van mijn dochter.
Dus we hebben niet veel bijzonders gedaan, wel een kado'tje natuurlijk, en hij mocht trakteren op school, maar zelfs op die dag was hij onhandelbaar, en dat is nieuw, de voorafgaande jaren was hij juist erg gezellig op zijn verjaardag.
Bedankt voor de belangstelling lieve mensen , na het weekend heb ik wat meer tijd om te schrijven over de rest van de ontwikkelingen !
Borodini!
Een drukke heftige week met A.
Op school ging het erg slecht, en thuis werkte dat behoorlijk door. Had idd even niet zo veel puf om uitgebreid te komen schrijven.
Hij is erg aggresief, en er is geen doordringen aan bij hem als hij iets doet.
Lief, ik heb je email adres. Maandag verwacht ik wat tijd te hebben om je even te mailen. Nu is iedereen thuis en dat is zo druk he
A is 7 jaar geworden van de week. Zijn verjaardag vieren we over 2 weken tegelijk met de verjaardag van mijn dochter.
Dus we hebben niet veel bijzonders gedaan, wel een kado'tje natuurlijk, en hij mocht trakteren op school, maar zelfs op die dag was hij onhandelbaar, en dat is nieuw, de voorafgaande jaren was hij juist erg gezellig op zijn verjaardag.
Bedankt voor de belangstelling lieve mensen , na het weekend heb ik wat meer tijd om te schrijven over de rest van de ontwikkelingen !
Borodini!
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
