Gezondheid
alle pijlers
Vader naar bejaardenhuis, nee toch?? Even meedenken?
maandag 1 oktober 2012 om 13:43
Ik heb een poos geleden in hetzelfde schuitje gezeten met mijn oma. Weigert in een bejaardenhuis te gaan zitten, want dan kan ze alle visite op zondag niet meer kwijt. Maar aan de andere kant wel een te groot huis om in haar eentje te onderhouden, een slecht hart, longproblemen en algehele ouderdomsmalaise.
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat er meerdere soorten vergoedt vervoer bestaan. Voor ritten binnen de regio is er de regiotaxi (in oma's geval 2,50 per rit) en voor grotere afstanden inderdaad Valyss. Die Valyss heeft een kilometerbeperking, Regiotaxi niet.
Het belangrijkste is om een indicatie te krijgen van het CIZ, deze heb je (je vader dan) nodig om aanspraak te kunnen maken op voorzieningen van de WMO. Toen oma de CIZ indicatie had ging alles redelijk soepeltjes. Oma heeft inmiddels thuiszorg, een scootmobiel, regiotaxi en Valys.
De gemeente zit er wel bovenop, want er is inmiddels ook al een brief verstuurd dat de gemeente niet voornemens is meer voorzieningen te verstrekken, omdat ze ook de mogelijkheid heeft in een bejaardenwoning te gaan wonen. Een traplift hoef ik dus ook niet voor haar aan te vragen, want die krijgt ze bij voorbaat al niet. Je hebt kans dat de gemeente dit in het geval van mijn oma doet, omdat ze in een huurwoning woont. Bij jouw vader kan het anders zijn.
Gelukkig staat je vader inmiddels open voor andere opties dan thuis blijven wonen. Ik hoop dat jullie een goede oplossing vinden.
Oh ja; bij de gemeente van mijn oma bestaan boekjes met daarin alle voorzieningen die getroffen kunnen worden mbt ouderen/ouder worden/ ouder zijn. Alle landelijke regelingen, maar ook regionaal en wat er in de buurt georganiseerd wordt aan ontmoetingen, cursussen en uitjes. Ook is er een mevrouw van de gemeente langsgeweest om haar nog uitleg te geven over bepaalde activiteiten die georganiseerd worden en alle vragen te beantwoorden die oma had.
Schiet me ook nog te binnen dat er speciale buddyprojecten voor ouderen zijn. Mensen die vrijwillig een ochtend/middag in de week met je vader op stap gaan, of juist gewoon thuis een kopje thee drinken, gewoon, waar je vader behoefte aan heeft. Mijn oma zat hier niet op te wachten, dus heb ik dit verder niet uitgezocht. Google kan je verder helpen als je dit wat vind.
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat er meerdere soorten vergoedt vervoer bestaan. Voor ritten binnen de regio is er de regiotaxi (in oma's geval 2,50 per rit) en voor grotere afstanden inderdaad Valyss. Die Valyss heeft een kilometerbeperking, Regiotaxi niet.
Het belangrijkste is om een indicatie te krijgen van het CIZ, deze heb je (je vader dan) nodig om aanspraak te kunnen maken op voorzieningen van de WMO. Toen oma de CIZ indicatie had ging alles redelijk soepeltjes. Oma heeft inmiddels thuiszorg, een scootmobiel, regiotaxi en Valys.
De gemeente zit er wel bovenop, want er is inmiddels ook al een brief verstuurd dat de gemeente niet voornemens is meer voorzieningen te verstrekken, omdat ze ook de mogelijkheid heeft in een bejaardenwoning te gaan wonen. Een traplift hoef ik dus ook niet voor haar aan te vragen, want die krijgt ze bij voorbaat al niet. Je hebt kans dat de gemeente dit in het geval van mijn oma doet, omdat ze in een huurwoning woont. Bij jouw vader kan het anders zijn.
Gelukkig staat je vader inmiddels open voor andere opties dan thuis blijven wonen. Ik hoop dat jullie een goede oplossing vinden.
Oh ja; bij de gemeente van mijn oma bestaan boekjes met daarin alle voorzieningen die getroffen kunnen worden mbt ouderen/ouder worden/ ouder zijn. Alle landelijke regelingen, maar ook regionaal en wat er in de buurt georganiseerd wordt aan ontmoetingen, cursussen en uitjes. Ook is er een mevrouw van de gemeente langsgeweest om haar nog uitleg te geven over bepaalde activiteiten die georganiseerd worden en alle vragen te beantwoorden die oma had.
Schiet me ook nog te binnen dat er speciale buddyprojecten voor ouderen zijn. Mensen die vrijwillig een ochtend/middag in de week met je vader op stap gaan, of juist gewoon thuis een kopje thee drinken, gewoon, waar je vader behoefte aan heeft. Mijn oma zat hier niet op te wachten, dus heb ik dit verder niet uitgezocht. Google kan je verder helpen als je dit wat vind.
maandag 1 oktober 2012 om 13:52
Ik las ergens dat je vaders benen soms niet werken en dat het daarom gevaarlijk is dat hij auto rijdt. Is dat het enige probleem wat betreft het auto rijden?
Want dan zou een auto met handbediening misschien een simpele, doeltreffende oplossing kunnen zijn. Dit is in zijn eigen auto in te bouwen.
Heel veel sterkte overigens, want dit zijn geen makkelijke dingen!
Want dan zou een auto met handbediening misschien een simpele, doeltreffende oplossing kunnen zijn. Dit is in zijn eigen auto in te bouwen.
Heel veel sterkte overigens, want dit zijn geen makkelijke dingen!
maandag 1 oktober 2012 om 15:51
TO, in mijn directe omgeving ken ik een aantal voorbeelden van ouderen die ook niet tijdig wilden inzien dat een andere woonvoorziening noodzakelijk was. Hij hoeft niet direct in een bejaarden (tegenwoordig verzorgingstehuis) maar zoals hier al genoemd zijn er tal van aanleunwoningen of zorgwoningen. Dan heeft hij gewoon zijn eigen huis maar is alles aangepast en zijn er tal van voorzieningen waar hij gebruik van KAN maken (het hoeft niet). Ook heel goed voor de sociale contacten als hij dat wil.
Bij ons in de straat ook een oudere man alleen die beslist niet wilde verhuizen. Zelfs geen indicatie aanvragen of op de wachtlijst. Helaas ging het op een gegeven moment toch mis (ondanks thuiszorg en kinderen). Hij verzorgde zichzelf en zijn woning niet meer goed en het ging ook mis met de medicatie. Uiteindelijk is hij op straat in elkaar gezakt en in het ziekenhuis gekomen. Toen hebben de artsen de beslissing voor hem genomen dat hij niet meer naar huis kon/mocht. Gevolg was wel dat hij maanden in een verpleegtehuis heeft gezeten in afwachting van een plek in een verzorgingstehuis! Een verpleegtehuis zitten dus mensen van de zwaarste catogorie (waar hij beslist niet tussen paste). Maar hij was zo eigenwijs om zich niet op de wachtlijst te laten zetten. En moest dus wachten tot er ergens plek was (en had dus ook niets te kiezen). Een vreselijke periode. Toen hij vervolgens in een verzorgingstehuis terecht kwam (bleek te slecht voor een aanleunwoning) bloeide hij enorm op! De goede medische zorg, regelmatig en gezond eten, tijdig de goede medicatie en sociale contacten hebben hem daar een geweldige tijd gegeven.
Moraal is dus dat je vader bang is voor het onbekende. Parkinson kan zich zeer snel ontwikkelen en als hij (en jullie) niet tijdig actie ondernemen kan hij straks nergens meer terecht.
Een ander punt woont hij in een koophuis of huurhuis? Bedenk dat je in deze tijd niet zomaar afkomt van een koophuis (zeker als er veel aan moet gebeuren). Wat als hij onverwacht toch in een tehuis terecht komt? Waarschijnlijk kan hij de kosten dan niet meer betalen. En nog erger stel dat hij komt te overlijden dan zitten jullie als erfgenamen met een (slecht verkoopbaar)huis en enorme successierechten.
Bij ons in de straat ook een oudere man alleen die beslist niet wilde verhuizen. Zelfs geen indicatie aanvragen of op de wachtlijst. Helaas ging het op een gegeven moment toch mis (ondanks thuiszorg en kinderen). Hij verzorgde zichzelf en zijn woning niet meer goed en het ging ook mis met de medicatie. Uiteindelijk is hij op straat in elkaar gezakt en in het ziekenhuis gekomen. Toen hebben de artsen de beslissing voor hem genomen dat hij niet meer naar huis kon/mocht. Gevolg was wel dat hij maanden in een verpleegtehuis heeft gezeten in afwachting van een plek in een verzorgingstehuis! Een verpleegtehuis zitten dus mensen van de zwaarste catogorie (waar hij beslist niet tussen paste). Maar hij was zo eigenwijs om zich niet op de wachtlijst te laten zetten. En moest dus wachten tot er ergens plek was (en had dus ook niets te kiezen). Een vreselijke periode. Toen hij vervolgens in een verzorgingstehuis terecht kwam (bleek te slecht voor een aanleunwoning) bloeide hij enorm op! De goede medische zorg, regelmatig en gezond eten, tijdig de goede medicatie en sociale contacten hebben hem daar een geweldige tijd gegeven.
Moraal is dus dat je vader bang is voor het onbekende. Parkinson kan zich zeer snel ontwikkelen en als hij (en jullie) niet tijdig actie ondernemen kan hij straks nergens meer terecht.
Een ander punt woont hij in een koophuis of huurhuis? Bedenk dat je in deze tijd niet zomaar afkomt van een koophuis (zeker als er veel aan moet gebeuren). Wat als hij onverwacht toch in een tehuis terecht komt? Waarschijnlijk kan hij de kosten dan niet meer betalen. En nog erger stel dat hij komt te overlijden dan zitten jullie als erfgenamen met een (slecht verkoopbaar)huis en enorme successierechten.
maandag 1 oktober 2012 om 16:46
Opa boertje wou ook absoluut niet naar een verzorgingshuis. Maar toen oma boertje overleed was alleen thuis blijven wonen ook geen optie. Al die activiteiten in het verzorgingshuis (hij heeft daar een klein eigen appartementje met keukenblokje en eigen badkamer) daar vond hij ook maar niets En nu moet ik er rekening mee houden wanneer hij wel en niet kan als ik doordeweeks bij hem langs ga. Want hij wil er niets meer van missen.
Op een bepaald moment heb je niet zoveel meer te willen, helaas. En natuurlijk is het verschrikkelijk om je onafhankelijkheid op te moeten geven, is verhuizen zwaar (is één van de grootste stressfactoren in een mensenleven) en zal hij er moeten wennen. Maar net zoals Flower heb ik gezien dat opa boertje het nu toch heel erg naar zijn zin heeft.
Op een bepaald moment heb je niet zoveel meer te willen, helaas. En natuurlijk is het verschrikkelijk om je onafhankelijkheid op te moeten geven, is verhuizen zwaar (is één van de grootste stressfactoren in een mensenleven) en zal hij er moeten wennen. Maar net zoals Flower heb ik gezien dat opa boertje het nu toch heel erg naar zijn zin heeft.
maandag 1 oktober 2012 om 20:47
quote:ioni schreef op 01 oktober 2012 @ 16:47:
Jemig dat huis. Wat een eng idee.
Dus als hij overlijdt, dan schatten ze het misschien op twee ton ofzo. En dan hebben mijn zus en ik dus een onverkoopbaar huis waar we wel ontzettend veel belasting over moeten betalen?
Hoe doen mensen dat in de praktijk dan als dat gebeurt? Ik ben zelf nou niet echt rijk. Kom net (of niet) rond.
Dat is precies een typisch probleem van de laatste paar jaar. Huizen worden langzaamaan moeilijk verkoopbaar. Als het huis door de belastingdienst op 2 ton geschat wordt moet je daar dus belasting over betalen. Als je het daarna niet verkocht krijgt heb je een probleem. Dan kun je een paar poetsadressen nemen om dat huis te betalen. En stel dat je het verkocht krijgt na 2 jaar ofzo voor 1 ton? Ik durf niet met zekerheid te beweren dat je dan nog geld van de BD terug krijgt, maar daar ben ik verder ook niet zeker van, hoe dat dan werkt. Ik ken wel mensen die met een onverkoopbaar huis zitten, maar hoe dat verder gaat? Geen idee.
Je kunt beter zien dat je het nu verkocht krijgt en maak een fikse babbel met een notaris. Afhankelijk van je leeftijd mag je vader schenkingen doen, of studieverzekeringen afsluiten, of of of. Er zijn best wel wat mogelijkheden om de belastingdienst een deel te ontfutselen. Maar dat moet je wel op tijd regelen.
Jemig dat huis. Wat een eng idee.
Dus als hij overlijdt, dan schatten ze het misschien op twee ton ofzo. En dan hebben mijn zus en ik dus een onverkoopbaar huis waar we wel ontzettend veel belasting over moeten betalen?
Hoe doen mensen dat in de praktijk dan als dat gebeurt? Ik ben zelf nou niet echt rijk. Kom net (of niet) rond.
Dat is precies een typisch probleem van de laatste paar jaar. Huizen worden langzaamaan moeilijk verkoopbaar. Als het huis door de belastingdienst op 2 ton geschat wordt moet je daar dus belasting over betalen. Als je het daarna niet verkocht krijgt heb je een probleem. Dan kun je een paar poetsadressen nemen om dat huis te betalen. En stel dat je het verkocht krijgt na 2 jaar ofzo voor 1 ton? Ik durf niet met zekerheid te beweren dat je dan nog geld van de BD terug krijgt, maar daar ben ik verder ook niet zeker van, hoe dat dan werkt. Ik ken wel mensen die met een onverkoopbaar huis zitten, maar hoe dat verder gaat? Geen idee.
Je kunt beter zien dat je het nu verkocht krijgt en maak een fikse babbel met een notaris. Afhankelijk van je leeftijd mag je vader schenkingen doen, of studieverzekeringen afsluiten, of of of. Er zijn best wel wat mogelijkheden om de belastingdienst een deel te ontfutselen. Maar dat moet je wel op tijd regelen.
maandag 1 oktober 2012 om 21:04
Dat huis zou ik zo snel mogelijk zien te verkopen. Desnoods een stuk(je) onder de daadwerkelijke waarde. Weg is weg. En even kort door de bocht, op een bedrag van een paar ton maakt een bedrag van 30k of zo ook niet zo heel veel uit als je een hypotheekvrij huis verkoopt. Je hoeft je bijvoorbeeld niet druk te maken over een eventuele restschuld.
Bovendien, als jullie nu al weten dat jij en je zus bij overlijden van jullie vader een groot financieel probleem krijgen met dat huis dan kun je beter met jullie vader overleggen hoe je dat kunt voorkomen. Ik zou als moeder mijn kinderen na mijn overlijden niet met een onverkoopbaar huis en torenhoge erfbelasting (die ze niet kunnen betalen) op willen schepen.
Bovendien, als jullie nu al weten dat jij en je zus bij overlijden van jullie vader een groot financieel probleem krijgen met dat huis dan kun je beter met jullie vader overleggen hoe je dat kunt voorkomen. Ik zou als moeder mijn kinderen na mijn overlijden niet met een onverkoopbaar huis en torenhoge erfbelasting (die ze niet kunnen betalen) op willen schepen.
maandag 1 oktober 2012 om 21:13
maandag 1 oktober 2012 om 21:41
Ik zag dat door leentjedb de mogelijkheid van een dagopvang in een verzorgingshuis al was genoemd.
Ik ken iemand (ongeveer vergelijkbare situatie met die van jouw vader, woont ook buitenaf) die dat meerdere jaren gedaan heeft.
Hij had er altijd veel plezier van (niet elke dag, maar een paar dagen per week), en bijkomend voordeel was toen het fulltime wonen in een verzorgingshuis onvermijdelijk was geworden, de drempel al veel lager was dankzij de dagopnames.
Ik ken iemand (ongeveer vergelijkbare situatie met die van jouw vader, woont ook buitenaf) die dat meerdere jaren gedaan heeft.
Hij had er altijd veel plezier van (niet elke dag, maar een paar dagen per week), en bijkomend voordeel was toen het fulltime wonen in een verzorgingshuis onvermijdelijk was geworden, de drempel al veel lager was dankzij de dagopnames.
maandag 1 oktober 2012 om 22:04
Hai Ioni,
Heb even geen tijd gehad om het hele topic te lezen, maar ik zie dat de fysio al aan huis komt. Is het een fysio gespecialiseerd in Parkinson? Vraag het hem/haar eens.... Komt je vader ook nog bij de neuroloog? Vaak is er bij de neuroloog ook een parkinsonverpleegkundige, die je kan helpen met je praktische vragen. Hij/zij heeft vaak ook meer tijd dan een neuroloog en weet over het algemeen goed de weg in het zorggebied en mn. op parkinsongebied.
Heb even geen tijd gehad om het hele topic te lezen, maar ik zie dat de fysio al aan huis komt. Is het een fysio gespecialiseerd in Parkinson? Vraag het hem/haar eens.... Komt je vader ook nog bij de neuroloog? Vaak is er bij de neuroloog ook een parkinsonverpleegkundige, die je kan helpen met je praktische vragen. Hij/zij heeft vaak ook meer tijd dan een neuroloog en weet over het algemeen goed de weg in het zorggebied en mn. op parkinsongebied.
