Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
vrijdag 5 oktober 2012 om 23:29
Maar ik heb jaren geleden dus ook een relatie gehad en een minnaar dus ik weet ook erg goed hoe dat werkt..
Het is best erg om toe te geven maar in een 'veilige' relatie werd ik altijd onrustig en wilde spanning (dus minnaar) en had ik het goede van beide zeg maar..
EN nog belangrijker, ik had de controle.
Nu voelt dat anders omdat ik niet de safety heb van het 'veilige' van een relatie...
Ik weet dat dit afschuwelijk klinkt maar zo ging het destijds nu eenmaal en is een van de redenen dat ik geen relatie meer aan durf te gaan...
Het is best erg om toe te geven maar in een 'veilige' relatie werd ik altijd onrustig en wilde spanning (dus minnaar) en had ik het goede van beide zeg maar..
EN nog belangrijker, ik had de controle.
Nu voelt dat anders omdat ik niet de safety heb van het 'veilige' van een relatie...
Ik weet dat dit afschuwelijk klinkt maar zo ging het destijds nu eenmaal en is een van de redenen dat ik geen relatie meer aan durf te gaan...
vrijdag 5 oktober 2012 om 23:39
quote:Ruby-Ann schreef op 05 oktober 2012 @ 23:29:
Maar ik heb jaren geleden dus ook een relatie gehad en een minnaar dus ik weet ook erg goed hoe dat werkt..
Het is best erg om toe te geven maar in een 'veilige' relatie werd ik altijd onrustig en wilde spanning (dus minnaar) en had ik het goede van beide zeg maar..
EN nog belangrijker, ik had de controle.
Nu voelt dat anders omdat ik niet de safety heb van het 'veilige' van een relatie...
Ik weet dat dit afschuwelijk klinkt maar zo ging het destijds nu eenmaal en is een van de redenen dat ik geen relatie meer aan durf te gaan...
Afschuwelijk lijkt me een groot woord, maar het lijkt me niet fijn. Het lijkt wel een soort bindingsangst. Tja, ik denk dat het hebben van een SV (waar het op lijkt) altijd het risico heeft van verwachtingen die niet uitkomen. Je kunt je nog zo hard voornemen dat het luchtig blijft, maar dat is geen garantie.
Als je per se geen gevoelens wilt, dan is hard wegrennen misschien veiliger. Maar of je daar nu vrolijker van wordt.
Ik zou eigenlijk eens op zoek gaan naar de reden waarom je meteen spanning gaat zoeken als je veiligheid krijgt. Als het een langdurige relatie in de weg staat, lijkt mij dat niet iets om gelukkig van te worden.
Waarom is deze man eigenlijk geen relatiemateriaal?
Maar ik heb jaren geleden dus ook een relatie gehad en een minnaar dus ik weet ook erg goed hoe dat werkt..
Het is best erg om toe te geven maar in een 'veilige' relatie werd ik altijd onrustig en wilde spanning (dus minnaar) en had ik het goede van beide zeg maar..
EN nog belangrijker, ik had de controle.
Nu voelt dat anders omdat ik niet de safety heb van het 'veilige' van een relatie...
Ik weet dat dit afschuwelijk klinkt maar zo ging het destijds nu eenmaal en is een van de redenen dat ik geen relatie meer aan durf te gaan...
Afschuwelijk lijkt me een groot woord, maar het lijkt me niet fijn. Het lijkt wel een soort bindingsangst. Tja, ik denk dat het hebben van een SV (waar het op lijkt) altijd het risico heeft van verwachtingen die niet uitkomen. Je kunt je nog zo hard voornemen dat het luchtig blijft, maar dat is geen garantie.
Als je per se geen gevoelens wilt, dan is hard wegrennen misschien veiliger. Maar of je daar nu vrolijker van wordt.
Ik zou eigenlijk eens op zoek gaan naar de reden waarom je meteen spanning gaat zoeken als je veiligheid krijgt. Als het een langdurige relatie in de weg staat, lijkt mij dat niet iets om gelukkig van te worden.
Waarom is deze man eigenlijk geen relatiemateriaal?
vrijdag 5 oktober 2012 om 23:53
Geloof me, ik ben de laatste jaren al behoorlijk met mezelf aan de slag gegaan, en dat doe ik nog steeds..
Het is idd een soort bindingsangst, ik had het alleen niet met een man die emotioneel vrij onbereikbaar was, voor hem moest ik blijven werken en moeite doen zeg maar...
Nog steeds de liefde van mijn leven maar het werkte niet helaas...
Ivm herkenbaarheid kan ik niet al teveel uitweiden maar deze minnaar is echt een stuk jonger dan ik, staat nog middenin het studentenleven en leidt een heel ander leven dan ik.
Daarbij, zijn we na veel drank en dus door lust met elkaar in bed beland, lijkt me geen basis voor iets serieus en dat wil ik ook niet...
De vraag is dus idd alleen, werkt dat...? Hij is leuk en aantrekkelijk en er is ook op zekere hoogte een klik, aantrekkingskracht...
Voor hem ben ik vooral een lekkere spannende en ervaren vrouw die hem veel kan leren...
Ik heb het dus wel gekund met een minnaar toen ik in een relatie zat en was na 1 jaar ineens gewoon zat van hem.. Maar toen kwam er ook een andere relatie in het spel dus dat was ook niet zo gek...
quote:Roodhaarr schreef op 05 oktober 2012 @ 23:39:
[...]
Afschuwelijk lijkt me een groot woord, maar het lijkt me niet fijn. Het lijkt wel een soort bindingsangst. Tja, ik denk dat het hebben van een SV (waar het op lijkt) altijd het risico heeft van verwachtingen die niet uitkomen. Je kunt je nog zo hard voornemen dat het luchtig blijft, maar dat is geen garantie.
Als je per se geen gevoelens wilt, dan is hard wegrennen misschien veiliger. Maar of je daar nu vrolijker van wordt.
Ik zou eigenlijk eens op zoek gaan naar de reden waarom je meteen spanning gaat zoeken als je veiligheid krijgt. Als het een langdurige relatie in de weg staat, lijkt mij dat niet iets om gelukkig van te worden.
Waarom is deze man eigenlijk geen relatiemateriaal?
Het is idd een soort bindingsangst, ik had het alleen niet met een man die emotioneel vrij onbereikbaar was, voor hem moest ik blijven werken en moeite doen zeg maar...
Nog steeds de liefde van mijn leven maar het werkte niet helaas...
Ivm herkenbaarheid kan ik niet al teveel uitweiden maar deze minnaar is echt een stuk jonger dan ik, staat nog middenin het studentenleven en leidt een heel ander leven dan ik.
Daarbij, zijn we na veel drank en dus door lust met elkaar in bed beland, lijkt me geen basis voor iets serieus en dat wil ik ook niet...
De vraag is dus idd alleen, werkt dat...? Hij is leuk en aantrekkelijk en er is ook op zekere hoogte een klik, aantrekkingskracht...
Voor hem ben ik vooral een lekkere spannende en ervaren vrouw die hem veel kan leren...
Ik heb het dus wel gekund met een minnaar toen ik in een relatie zat en was na 1 jaar ineens gewoon zat van hem.. Maar toen kwam er ook een andere relatie in het spel dus dat was ook niet zo gek...
quote:Roodhaarr schreef op 05 oktober 2012 @ 23:39:
[...]
Afschuwelijk lijkt me een groot woord, maar het lijkt me niet fijn. Het lijkt wel een soort bindingsangst. Tja, ik denk dat het hebben van een SV (waar het op lijkt) altijd het risico heeft van verwachtingen die niet uitkomen. Je kunt je nog zo hard voornemen dat het luchtig blijft, maar dat is geen garantie.
Als je per se geen gevoelens wilt, dan is hard wegrennen misschien veiliger. Maar of je daar nu vrolijker van wordt.
Ik zou eigenlijk eens op zoek gaan naar de reden waarom je meteen spanning gaat zoeken als je veiligheid krijgt. Als het een langdurige relatie in de weg staat, lijkt mij dat niet iets om gelukkig van te worden.
Waarom is deze man eigenlijk geen relatiemateriaal?
vrijdag 5 oktober 2012 om 23:57
Roodhaarr; dat zijn pittige vragen die ik mezelf ook gesteld heb. Mijn partner en ik hebben een hoop meegemaakt. Hij is een (aantal) keer vreemd gegaan. Toen ik daar achter kwam stortte mijn wereld in. Maar uiteindelijk zijn we bij elkaar gebleven. Na lange tijd, en dan bedoel ik echt wel een paar jaar, heb ik besloten me er niet door op te laten fokken, gaat ie nou wel weer vreemd, niet? Ik zou er toch niet achterkomen en uiteindelijk.... wat niet weet, wat niet deert. Verder hadden, en hebben we het prima. Ik denk dat op die manier mijn visie langzaam maar zeker veranderd is.
Ik heb dit niet met voorbedachte rade 'gepland', ik hem me schaamteloos laten meeslepen en dacht we zien wel waar het schip strandt. Dus of ik een minnaar voor langere tijd wil? Geen idee. Ik heb dat nooit als optie beschouwd eigenlijk. Ik weet wel dat ik baal dat het nu al over is.
Mijn partner weet hier niets vanaf. Dat zou hij niet accepteren. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. Dat is ook niet wat hij zou willen horen, denk ik overigens.
Ik heb dit niet met voorbedachte rade 'gepland', ik hem me schaamteloos laten meeslepen en dacht we zien wel waar het schip strandt. Dus of ik een minnaar voor langere tijd wil? Geen idee. Ik heb dat nooit als optie beschouwd eigenlijk. Ik weet wel dat ik baal dat het nu al over is.
Mijn partner weet hier niets vanaf. Dat zou hij niet accepteren. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. Dat is ook niet wat hij zou willen horen, denk ik overigens.
zaterdag 6 oktober 2012 om 12:33
quote:greengrass schreef op 05 oktober 2012 @ 23:57:[
Mijn partner weet hier niets vanaf. Dat zou hij niet accepteren. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. Dat is ook niet wat hij zou willen horen, denk ik overigens.
Hoezo weet je dat hij het niet zou accepteren? Vindt hij dat hij het alleenrecht heeft?
Ik begrijp eigenlijk ook niet goed waarom hij niet zou willen horen, dat jij niet zo'n probleem meer hebt met zijn vreemdgaan. Geniet hij er dan meer van als hij er jou pijn mee doet?
Mijn partner weet hier niets vanaf. Dat zou hij niet accepteren. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. Dat is ook niet wat hij zou willen horen, denk ik overigens.
Hoezo weet je dat hij het niet zou accepteren? Vindt hij dat hij het alleenrecht heeft?
Ik begrijp eigenlijk ook niet goed waarom hij niet zou willen horen, dat jij niet zo'n probleem meer hebt met zijn vreemdgaan. Geniet hij er dan meer van als hij er jou pijn mee doet?
zaterdag 6 oktober 2012 om 12:44
quote:Ruby-Ann schreef op 05 oktober 2012 @ 23:53:
Ik heb het dus wel gekund met een minnaar toen ik in een relatie zat en was na 1 jaar ineens gewoon zat van hem.. Maar toen kwam er ook een andere relatie in het spel dus dat was ook niet zo gek...
[...]
Bij de liefde spelen 6 hormonen een rol. Elk van die hormonen zorgt voor een bepaalde effect, maar na 1 tot 1,5 jaar nemen de concentraties af. Daardoor verdwijnt verliefdheid altijd. Dat neemt niet weg dat je ook in een langdurige relatjie nog steeds steken van verliefdheid kunt hebben. Gelukkig wel. Maar de permanente staat van verliefdheid (steeds missen, continu aan hem willen zitten, alles leuk vinden) dat verdwijnt. Als het goed is, gaat het over in houden van. Dat is minder spannend, maar veel vertrouwder. Ik vind mijn man overigens nog steeds een lekker ding, maar ik kan gewoon een hele dag rustig op mijn werk zitten, zonder continu golven door mijn lendenen te voelen trekken.
Als jouw ervaring is dat je steeds nieuwe spanning zoekt op het moment dat de hormonen dalen, dan kan het ook best zijn, dat dit niets met bindingsangst te maken heeft.
Maar dat je sterker gedreven wordt door deze driften dan veel anderen.
Herken je iets in deze gedachte?
Vlinderen is op zich best leuk, maar mijn ervaring is dat een lange, stabiele, ondersteunende relatie nog veel fijner is. Het zou fijn zijn als je dat wel kunt vinden.
Ik heb het dus wel gekund met een minnaar toen ik in een relatie zat en was na 1 jaar ineens gewoon zat van hem.. Maar toen kwam er ook een andere relatie in het spel dus dat was ook niet zo gek...
[...]
Bij de liefde spelen 6 hormonen een rol. Elk van die hormonen zorgt voor een bepaalde effect, maar na 1 tot 1,5 jaar nemen de concentraties af. Daardoor verdwijnt verliefdheid altijd. Dat neemt niet weg dat je ook in een langdurige relatjie nog steeds steken van verliefdheid kunt hebben. Gelukkig wel. Maar de permanente staat van verliefdheid (steeds missen, continu aan hem willen zitten, alles leuk vinden) dat verdwijnt. Als het goed is, gaat het over in houden van. Dat is minder spannend, maar veel vertrouwder. Ik vind mijn man overigens nog steeds een lekker ding, maar ik kan gewoon een hele dag rustig op mijn werk zitten, zonder continu golven door mijn lendenen te voelen trekken.
Als jouw ervaring is dat je steeds nieuwe spanning zoekt op het moment dat de hormonen dalen, dan kan het ook best zijn, dat dit niets met bindingsangst te maken heeft.
Maar dat je sterker gedreven wordt door deze driften dan veel anderen.
Herken je iets in deze gedachte?
Vlinderen is op zich best leuk, maar mijn ervaring is dat een lange, stabiele, ondersteunende relatie nog veel fijner is. Het zou fijn zijn als je dat wel kunt vinden.
zaterdag 6 oktober 2012 om 12:59
quote:sweetinez schreef op 06 oktober 2012 @ 12:52:
Roodhaarr, het niet willen horen vind ik niet zo gek. Het is nu eenmaal veel makkelijker om gedeeld te worden dan om te delen..Volgens mij sloeg 'het niet willen horen' op iets anders. Namelijk: dat greengrass nu minder moeite heeft met zijn vreemdgaan. Niet dat ze nu zelf vreemdgaat. Dat snap ik. Nou ja, ik bedoel: ik weet dat veel mensen zo denken, hoewel ik het gevoel niet herken.
Roodhaarr, het niet willen horen vind ik niet zo gek. Het is nu eenmaal veel makkelijker om gedeeld te worden dan om te delen..Volgens mij sloeg 'het niet willen horen' op iets anders. Namelijk: dat greengrass nu minder moeite heeft met zijn vreemdgaan. Niet dat ze nu zelf vreemdgaat. Dat snap ik. Nou ja, ik bedoel: ik weet dat veel mensen zo denken, hoewel ik het gevoel niet herken.
zaterdag 6 oktober 2012 om 13:01
quote:greengrass schreef op 05 oktober 2012 @ 23:57:
. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. .
Hier ligt `m de crux denk ik.
Welkom nieuwelingen. Mag ik jullie uitnodigen een avatar te nemen? Dat maakt het voor ons sloeriebejaarden makkelijker om de verhalen uit elkaar te houden.
Ik ben gisteren verleid met voedsel en daarna in bed.
Zo gezellig, zo knus, zo heerlijk. En geil...
. Ik heb hem ook nooit verteld dat ik er wat makkelijker over ben gaan denken in de loop der jaren, anders zou ik het hem wel heel makkelijk maken. .
Hier ligt `m de crux denk ik.
Welkom nieuwelingen. Mag ik jullie uitnodigen een avatar te nemen? Dat maakt het voor ons sloeriebejaarden makkelijker om de verhalen uit elkaar te houden.
Ik ben gisteren verleid met voedsel en daarna in bed.
Zo gezellig, zo knus, zo heerlijk. En geil...
zaterdag 6 oktober 2012 om 13:38
Hmm, ik ben er uiteraard van op de hoogte dat verliefdheid over gaat uiteindelijk...
Is ook niet zo gek als je elkaar beter leert kennen, veel tijd samen doorbrengt en ook de dagelijkse beslommeringen gaat delen..
Met een minnaar/sv/whatever ga je bijvoorbeeld niet discissieren over het huishouden of wie de weekendboodschappen in huis gaat halen...
Maar daar gaat het mij dan ook niet om!
Ik vraag me gewoon af of een minnaar werkt, als je allebei single bent, dus geen stiekum gedoe omdat er een partner in het spel is.
Ik wil geen relatie met hem, hij ook niet met mij maar dit is rationeel. Gevoel laat zich niet dwingen en ik heb geen zin om uiteindelijk toch gehecht te raken aan de aandacht, de sex etc.
Kort gezegd, ik moet ermee stoppen maar vind de aandacht (nu nog) te leuk!!
Ik neem wel al meer afstand over de telefoon enz maar het initiatief komt dan ook altijd van zijn kant....
Het is gewoon een spel!
quote:Roodhaarr schreef op 06 oktober 2012 @ 12:44:
[...]
Bij de liefde spelen 6 hormonen een rol. Elk van die hormonen zorgt voor een bepaalde effect, maar na 1 tot 1,5 jaar nemen de concentraties af. Daardoor verdwijnt verliefdheid altijd. Dat neemt niet weg dat je ook in een langdurige relatjie nog steeds steken van verliefdheid kunt hebben. Gelukkig wel. Maar de permanente staat van verliefdheid (steeds missen, continu aan hem willen zitten, alles leuk vinden) dat verdwijnt. Als het goed is, gaat het over in houden van. Dat is minder spannend, maar veel vertrouwder. Ik vind mijn man overigens nog steeds een lekker ding, maar ik kan gewoon een hele dag rustig op mijn werk zitten, zonder continu golven door mijn lendenen te voelen trekken.
Als jouw ervaring is dat je steeds nieuwe spanning zoekt op het moment dat de hormonen dalen, dan kan het ook best zijn, dat dit niets met bindingsangst te maken heeft.
Maar dat je sterker gedreven wordt door deze driften dan veel anderen.
Herken je iets in deze gedachte?
Vlinderen is op zich best leuk, maar mijn ervaring is dat een lange, stabiele, ondersteunende relatie nog veel fijner is. Het zou fijn zijn als je dat wel kunt vinden.
Is ook niet zo gek als je elkaar beter leert kennen, veel tijd samen doorbrengt en ook de dagelijkse beslommeringen gaat delen..
Met een minnaar/sv/whatever ga je bijvoorbeeld niet discissieren over het huishouden of wie de weekendboodschappen in huis gaat halen...
Maar daar gaat het mij dan ook niet om!
Ik vraag me gewoon af of een minnaar werkt, als je allebei single bent, dus geen stiekum gedoe omdat er een partner in het spel is.
Ik wil geen relatie met hem, hij ook niet met mij maar dit is rationeel. Gevoel laat zich niet dwingen en ik heb geen zin om uiteindelijk toch gehecht te raken aan de aandacht, de sex etc.
Kort gezegd, ik moet ermee stoppen maar vind de aandacht (nu nog) te leuk!!
Ik neem wel al meer afstand over de telefoon enz maar het initiatief komt dan ook altijd van zijn kant....
Het is gewoon een spel!
quote:Roodhaarr schreef op 06 oktober 2012 @ 12:44:
[...]
Bij de liefde spelen 6 hormonen een rol. Elk van die hormonen zorgt voor een bepaalde effect, maar na 1 tot 1,5 jaar nemen de concentraties af. Daardoor verdwijnt verliefdheid altijd. Dat neemt niet weg dat je ook in een langdurige relatjie nog steeds steken van verliefdheid kunt hebben. Gelukkig wel. Maar de permanente staat van verliefdheid (steeds missen, continu aan hem willen zitten, alles leuk vinden) dat verdwijnt. Als het goed is, gaat het over in houden van. Dat is minder spannend, maar veel vertrouwder. Ik vind mijn man overigens nog steeds een lekker ding, maar ik kan gewoon een hele dag rustig op mijn werk zitten, zonder continu golven door mijn lendenen te voelen trekken.
Als jouw ervaring is dat je steeds nieuwe spanning zoekt op het moment dat de hormonen dalen, dan kan het ook best zijn, dat dit niets met bindingsangst te maken heeft.
Maar dat je sterker gedreven wordt door deze driften dan veel anderen.
Herken je iets in deze gedachte?
Vlinderen is op zich best leuk, maar mijn ervaring is dat een lange, stabiele, ondersteunende relatie nog veel fijner is. Het zou fijn zijn als je dat wel kunt vinden.
zaterdag 6 oktober 2012 om 14:03
Ruby Ann, ik ben ook single en mijn minnaars zijn op dit moment single of zitten in een open relatie. Ik ben er vanaf het begin heel duidelijk over, ik ben geen relatiemateriaal en daarmee bouw ik die afstand dus ook in. Genieten van het moment, wel lusten, zo min mogelijk lasten. Het voelt wel eens gek want het gaat nergens naartoe, investeren in elkaar zonder de vruchten te plukken van die investering. Voor mij nu oké.
zaterdag 6 oktober 2012 om 15:19
Dat niet willen horen sloeg eigenlijk op het feit dat hij (denk ik) niet graag een vrijbrief krijgt om vreemd te mogen gaan, dat zou onze relatie ontzettend veranderen. Hij komt uit een andere cultuur, waar vreemdgaan voor mannen een stuk 'normaler' is dan voor vrouwen. Mannen die vreemdgaan zijn stoer, over vreemdgaande vrouwen wordt nogal neerbuigend gesproken.
Tot nu toe is onze relatie best 'gewoontjes', het is nooit ter sprake gekomen dat we een open relatie oid zouden kunnen hebben. Ik had ook helemaal geen behoefte aan vreemd gaan, misschien dat dat de reden is..?
Ik heb genoeg om me heen zien gebeuren, en zelf dus ook meegemaakt, waardoor ik op een gegeven moment dacht OK, dit gebeurt dus. Nu kan ik me heel erg druk gaan maken, wantrouwig gaan worden en veel ruzie maken. Maar erachter komen zal ik waarschijnlijk toch niet.
Of er niet zo'n big deal van maken. En langzamerhand heb ik het ook naast me neer gelegd. Ik heb ook wel eens een grapje naar hem gemaakt:'als je het doet, zorg dan maar dat ik er niet achter kom'. Hoe ik daar op zou reageren weet ik namelijk niet.
Deze gebeurtenis heeft me wel aan het denken gezet... Want wat ik mega spannend vond was dat ik me bij deze man veel meer kon laten gaan, ongeremder kon zijn op de een of andere manier, ik bedoel kon mij het wat schelen als hij zou denken dat ik een schaamteloze wilde muts was?
Omdat mijn partner mijn eerste ervaring is, ben ik vanaf het begin een beetje terughoudend/verlegen geweest, en dat heeft zijn doorwerking gehad, bedenk ik me nu. Zonde eigenlijk
Ik ben er dan ook zeker thuis wel mee bezig, en ik zie nu dat mijn partner helemaal niet zo vreemd reageert als ik wat ongeremder ben (integendeel ). Is het toch nog ergens goed voor geweest, mijn fiasco
Tot nu toe is onze relatie best 'gewoontjes', het is nooit ter sprake gekomen dat we een open relatie oid zouden kunnen hebben. Ik had ook helemaal geen behoefte aan vreemd gaan, misschien dat dat de reden is..?
Ik heb genoeg om me heen zien gebeuren, en zelf dus ook meegemaakt, waardoor ik op een gegeven moment dacht OK, dit gebeurt dus. Nu kan ik me heel erg druk gaan maken, wantrouwig gaan worden en veel ruzie maken. Maar erachter komen zal ik waarschijnlijk toch niet.
Of er niet zo'n big deal van maken. En langzamerhand heb ik het ook naast me neer gelegd. Ik heb ook wel eens een grapje naar hem gemaakt:'als je het doet, zorg dan maar dat ik er niet achter kom'. Hoe ik daar op zou reageren weet ik namelijk niet.
Deze gebeurtenis heeft me wel aan het denken gezet... Want wat ik mega spannend vond was dat ik me bij deze man veel meer kon laten gaan, ongeremder kon zijn op de een of andere manier, ik bedoel kon mij het wat schelen als hij zou denken dat ik een schaamteloze wilde muts was?
Omdat mijn partner mijn eerste ervaring is, ben ik vanaf het begin een beetje terughoudend/verlegen geweest, en dat heeft zijn doorwerking gehad, bedenk ik me nu. Zonde eigenlijk
Ik ben er dan ook zeker thuis wel mee bezig, en ik zie nu dat mijn partner helemaal niet zo vreemd reageert als ik wat ongeremder ben (integendeel ). Is het toch nog ergens goed voor geweest, mijn fiasco
zaterdag 6 oktober 2012 om 15:46
De ene dag ben ik ook meer bezig met nr0 (het is geen nr2 dat is wel duidelijk) de volgende dag weer een stuk minder overigens.
Ik heb er ook over nagedacht hoe het zover heeft kunnen komen, want ik was er totaal niet mee bezig tot hij voorbij kwam.
Het is heel onschuldig begonnen, grapjes over en weer, af en toe ook serieuzere dingen bespreken...en we zijn steeds een stukje verder gegaan tot het 'opeens' helemaal niet meer zo onschuldig was. Tot ik dacht sja, nu kan ik net zo goed alles doen wat eigenlijk niet mag want onschuldig ben ik toch al niet meer. Rare gedachtengang?
Ik vond het ook zo heerlijk om iets van mezelf te hebben. Iets waar niemand anders vanaf wist..?
Ik heb er ook over nagedacht hoe het zover heeft kunnen komen, want ik was er totaal niet mee bezig tot hij voorbij kwam.
Het is heel onschuldig begonnen, grapjes over en weer, af en toe ook serieuzere dingen bespreken...en we zijn steeds een stukje verder gegaan tot het 'opeens' helemaal niet meer zo onschuldig was. Tot ik dacht sja, nu kan ik net zo goed alles doen wat eigenlijk niet mag want onschuldig ben ik toch al niet meer. Rare gedachtengang?
Ik vond het ook zo heerlijk om iets van mezelf te hebben. Iets waar niemand anders vanaf wist..?
zaterdag 6 oktober 2012 om 16:27
Hey Rooss4, dat klinkt idd heel goed doordacht en dus rationeel...
Ik ben helaas zelf nogal een gevoelsmens en weet dingen met mijn verstand dondersgoed te beredeneren of uiteen te zetten...
Het punt is vaak, dat mijn gevoel dan wel eens roet in het eten gooit...
Ik heb hele ingewikkelde en gecompliceerde relatie's gehad waarbij ik me altijd weer liet leiden door mijn gevoel.. Mijn verstand kon roepen wat ie wilde, maar toch bleef ik mijn gevoel volgen..
Wat dan resulteerde in veel drama en pijn, wat nog moeilijker loslaten is naar mate het langer duurt.
Ik ben niet verliefd, bouw ook die afstand in maar tegelijkertijd ben ik ook gevoelig voor de aandacht, de complimentjes en het heerlijke gevoel wat erbij komt.
Het is gewoon oppassen geblazen dat dat niet te persoonlijk gaat worden...
En dat kon ik dus prima toen ik in een relatie zat, alleen deze situatie is nieuw voor mij!
quote:Rooss4 schreef op 06 oktober 2012 @ 14:03:
Ruby Ann, ik ben ook single en mijn minnaars zijn op dit moment single of zitten in een open relatie. Ik ben er vanaf het begin heel duidelijk over, ik ben geen relatiemateriaal en daarmee bouw ik die afstand dus ook in. Genieten van het moment, wel lusten, zo min mogelijk lasten. Het voelt wel eens gek want het gaat nergens naartoe, investeren in elkaar zonder de vruchten te plukken van die investering. Voor mij nu oké.
Ik ben helaas zelf nogal een gevoelsmens en weet dingen met mijn verstand dondersgoed te beredeneren of uiteen te zetten...
Het punt is vaak, dat mijn gevoel dan wel eens roet in het eten gooit...
Ik heb hele ingewikkelde en gecompliceerde relatie's gehad waarbij ik me altijd weer liet leiden door mijn gevoel.. Mijn verstand kon roepen wat ie wilde, maar toch bleef ik mijn gevoel volgen..
Wat dan resulteerde in veel drama en pijn, wat nog moeilijker loslaten is naar mate het langer duurt.
Ik ben niet verliefd, bouw ook die afstand in maar tegelijkertijd ben ik ook gevoelig voor de aandacht, de complimentjes en het heerlijke gevoel wat erbij komt.
Het is gewoon oppassen geblazen dat dat niet te persoonlijk gaat worden...
En dat kon ik dus prima toen ik in een relatie zat, alleen deze situatie is nieuw voor mij!
quote:Rooss4 schreef op 06 oktober 2012 @ 14:03:
Ruby Ann, ik ben ook single en mijn minnaars zijn op dit moment single of zitten in een open relatie. Ik ben er vanaf het begin heel duidelijk over, ik ben geen relatiemateriaal en daarmee bouw ik die afstand dus ook in. Genieten van het moment, wel lusten, zo min mogelijk lasten. Het voelt wel eens gek want het gaat nergens naartoe, investeren in elkaar zonder de vruchten te plukken van die investering. Voor mij nu oké.
