Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zaterdag 6 oktober 2012 om 16:42
Ruby ann, ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat ik ook een gevoelsmens ben.. in het kwadraat.
Het is niet voor niks dat ik mezelf minnaar mechanismes heb aangemeten, woorden als "beton, prikkeldraad en hartbewaking" zijn ondertussen een begrip hier op het forum.
Ik denk wel dat ik een product ben van "al doende leert men". Ik heb heel wat zeg ik héél veel geleerd in de tijd dat ik doende ben met minnaars. Vooral loslaten en vertrouwen hebben. Heel fijn.
Dus ik snap je heel goed, en het is net wat je zegt, de situatie is nieuw voor je.
Blijf naar je gevoel luisteren zou ik zo zeggen. Met af en toe een snufje verstand erbij.
Het is niet voor niks dat ik mezelf minnaar mechanismes heb aangemeten, woorden als "beton, prikkeldraad en hartbewaking" zijn ondertussen een begrip hier op het forum.
Ik denk wel dat ik een product ben van "al doende leert men". Ik heb heel wat zeg ik héél veel geleerd in de tijd dat ik doende ben met minnaars. Vooral loslaten en vertrouwen hebben. Heel fijn.
Dus ik snap je heel goed, en het is net wat je zegt, de situatie is nieuw voor je.
Blijf naar je gevoel luisteren zou ik zo zeggen. Met af en toe een snufje verstand erbij.
zaterdag 6 oktober 2012 om 16:53
quote:Rooss4 schreef op 06 oktober 2012 @ 16:42:
Ruby ann, ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat ik ook een gevoelsmens ben.. in het kwadraat.
Het is niet voor niks dat ik mezelf minnaar mechanismes heb aangemeten, woorden als "beton, prikkeldraad en hartbewaking" zijn ondertussen een begrip hier op het forum.
Ik denk wel dat ik een product ben van "al doende leert men". Ik heb heel wat zeg ik héél veel geleerd in de tijd dat ik doende ben met minnaars. Vooral loslaten en vertrouwen hebben. Heel fijn.
Loslaten snap ik, alleen waar heb je dan precies vertrouwen in?
In jezelf? Dat je je niet gaat hechten?
Ik merk dat ik nu een beetje afstandelijk blijf, normaal gesproken ben ik iemand die overal met heel mijn ziel en zaligheid in stort, dat is heerlijk maar de kater komt altijd later....
Dus ik vind het nu ook minder spannend zeg maar....
Pffffff sommige mensen.... hahahaha!
Dus ik snap je heel goed, en het is net wat je zegt, de situatie is nieuw voor je.
Blijf naar je gevoel luisteren zou ik zo zeggen. Met af en toe een snufje verstand erbij.
Ruby ann, ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat ik ook een gevoelsmens ben.. in het kwadraat.
Het is niet voor niks dat ik mezelf minnaar mechanismes heb aangemeten, woorden als "beton, prikkeldraad en hartbewaking" zijn ondertussen een begrip hier op het forum.
Ik denk wel dat ik een product ben van "al doende leert men". Ik heb heel wat zeg ik héél veel geleerd in de tijd dat ik doende ben met minnaars. Vooral loslaten en vertrouwen hebben. Heel fijn.
Loslaten snap ik, alleen waar heb je dan precies vertrouwen in?
In jezelf? Dat je je niet gaat hechten?
Ik merk dat ik nu een beetje afstandelijk blijf, normaal gesproken ben ik iemand die overal met heel mijn ziel en zaligheid in stort, dat is heerlijk maar de kater komt altijd later....
Dus ik vind het nu ook minder spannend zeg maar....
Pffffff sommige mensen.... hahahaha!
Dus ik snap je heel goed, en het is net wat je zegt, de situatie is nieuw voor je.
Blijf naar je gevoel luisteren zou ik zo zeggen. Met af en toe een snufje verstand erbij.
zaterdag 6 oktober 2012 om 16:57
Nee, vertrouwen in hem.
Ik was een onzeker iemand en soms ben ik dat nog op een bepaalde manier, in bepaalde situaties. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat mijn minnaar me hop aan de kant zou zetten. Als ik een poosje niks hoorde wist ik zeker dat hij op me uitgekeken was. Dat soort vertrouwen bedoel ik.
Ik was een onzeker iemand en soms ben ik dat nog op een bepaalde manier, in bepaalde situaties. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat mijn minnaar me hop aan de kant zou zetten. Als ik een poosje niks hoorde wist ik zeker dat hij op me uitgekeken was. Dat soort vertrouwen bedoel ik.
zaterdag 6 oktober 2012 om 17:01
Maar dat risico loop je toch altijd?
Op den duur gaat er altijd iemand zat van worden, dat kan jij zijn maar hij net zo goed!
Als ik een paar uur niks hoor, ga ik ook heus wel denken dat hij misschien niet zoveel interesse meer in mij heeft maar aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie... Schop onder mijn kont zeg maar!
Je moet er niet meer van verwachten dan het uiteindelijk is, er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
quote:Rooss4 schreef op 06 oktober 2012 @ 16:57:
Nee, vertrouwen in hem.
Ik was een onzeker iemand en soms ben ik dat nog op een bepaalde manier, in bepaalde situaties. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat mijn minnaar me hop aan de kant zou zetten. Als ik een poosje niks hoorde wist ik zeker dat hij op me uitgekeken was. Dat soort vertrouwen bedoel ik.
Op den duur gaat er altijd iemand zat van worden, dat kan jij zijn maar hij net zo goed!
Als ik een paar uur niks hoor, ga ik ook heus wel denken dat hij misschien niet zoveel interesse meer in mij heeft maar aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie... Schop onder mijn kont zeg maar!
Je moet er niet meer van verwachten dan het uiteindelijk is, er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
quote:Rooss4 schreef op 06 oktober 2012 @ 16:57:
Nee, vertrouwen in hem.
Ik was een onzeker iemand en soms ben ik dat nog op een bepaalde manier, in bepaalde situaties. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat mijn minnaar me hop aan de kant zou zetten. Als ik een poosje niks hoorde wist ik zeker dat hij op me uitgekeken was. Dat soort vertrouwen bedoel ik.
zaterdag 6 oktober 2012 om 17:09
Ik stond er altijd juist precies andersom in. Geen minnaar kon mji ooit wat maken. Ik wist wat ik wilde, wat ik nodig had, ik had alles onder controle. Ik heb ook nog nooit gedacht "hij belt niet, dus hij vindt me niet leuk meer". Wel eens "joh, op de hoeveelste plek kom ik eigenlijk en wil ik wel zo weinig prioriteit zijn?" Werkte als een tiet. Ik heb zo een decennium minnaarrelaties gehad (oei, ik word oud..).
Maar nu heb ik een minnaar die daar dwars doorheen prikt. Die zichzelf bloot geeft en die iets raakt. Bang voor mijn relatie ben ik niet, die staat als een huis. Maar ik heb wel paniek gevoeld: ga ik nu heel hard wegrennen of dompel ik me onder. Best eng. Rationeel zal ik altijd wel zijn. Dus op de een of andere manier zal ik dit ook wel passend zien te krijgen. Maar de reis is leuk, alleen net de andere kant op als bij bijv. Rooss.
Maar nu heb ik een minnaar die daar dwars doorheen prikt. Die zichzelf bloot geeft en die iets raakt. Bang voor mijn relatie ben ik niet, die staat als een huis. Maar ik heb wel paniek gevoeld: ga ik nu heel hard wegrennen of dompel ik me onder. Best eng. Rationeel zal ik altijd wel zijn. Dus op de een of andere manier zal ik dit ook wel passend zien te krijgen. Maar de reis is leuk, alleen net de andere kant op als bij bijv. Rooss.
zaterdag 6 oktober 2012 om 17:13
zaterdag 6 oktober 2012 om 17:16
quote:Ruby-Ann schreef op 06 oktober 2012 @ 17:01:
aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie..
Dit vind ik te makkelijk gedacht, ik verwacht wel een stukje respectvolle omgang. En het is wel degelijk een relatie, een minnaar relatie dan welteverstaan.
er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
O jawel, in intermenselijke relaties ontkom je niet aan verwachtingen. En dat geeft niet, als het maar reële verwachtingen zijn.
aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie..
Dit vind ik te makkelijk gedacht, ik verwacht wel een stukje respectvolle omgang. En het is wel degelijk een relatie, een minnaar relatie dan welteverstaan.
er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
O jawel, in intermenselijke relaties ontkom je niet aan verwachtingen. En dat geeft niet, als het maar reële verwachtingen zijn.
zondag 7 oktober 2012 om 14:58
quote:Roodhaarr schreef op 03 oktober 2012 @ 20:25:
[...]
Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met vuurwerk. Je hebt het over de jacht en het onbekende. Dat volg ik: dat kan met je man nooit nieuw zijn.
Maar wat versta je dan onder sexueel vuurwerk? Hot steamy sex? Experimenten? Grensverleggend? Spannende plekken?
En hoe komt het dat je dit niet kunt hebben met je man? Is hij te vanilla voor jou? Is het te teder? Is het teveel een draaiboek? Heeft hij belemmeringen waarom hij niet wil/kan varieren?
Wil jij dingen die hij niet wil?
Sorry Roodhaarr, dat ik zo laat reageer, maar ik merkte dat deze vragen me stoorden - ik bedoel niet dat jíj storende vragen stelt, want het zijn terechte en begrijpelijke vragen, maar het stoorde míj dat ik erover na moest denken.
Het hele onderwerp seks heb ik lang geleden al afgesloten; met mijn man wordt het niet beter, ik vrees zelfs dat het slechter wordt. Om het even simpel samen te vatten: het is vanaf het begin geen feest geweest, beetje onhandig gedoe, en ondanks pogingen om daar verbetering in aan te brengen - wat soms kortstondig lukte - begon het mij op een bepaald moment tegen te staan dat ik er zoveel energie in moest stoppen. Het werd een opdracht, ik voelde me geregeld een soort verpleegster, ik heb eindeloos naar zijn excuses geluisterd ('Sorry, krijg ik nog een kans...' etc.) en tenslotte heb ik het naast me neergelegd. Zó belangrijk is goede seks nou ook weer niet, vond ik - en eigenlijk vind ik dat nog steeds, hoor - en daarnaast heb ik me voorgenomen om er niet over te zeuren. Twee redenen: als ik zeur, maak ik mijn man onzeker(der) en dat maakt de hele toestand er alleen maar waardelozer op, en bovendien vindt hij seks wel belangrijk en leuk, dus vooruit dan maar met die geit.
Inmiddels is de situatie in zo verre verslechterd dat hij 's nachts vaak teveel heeft gedronken om nog iets klaar te spelen, en 's morgens is het zo snel voorbij dat ik er zelf van sta te kijken: 'O, dit was het?' De stroom excuses houdt aan, daar word ik alleen maar moe van, maar goed - je hebt nu een beeld van de stand van zaken. Hij weet dus heel goed dat er voor mij niks aan is, en ik bijt op mijn kiezen en probeer er niet al te zwaar aan te tillen.
Dit is jarenlang goed gegaan, het kon me weinig schelen en blijkbaar stond mijn libido in de sluimerstand. Ik had mijn werk, mannen interesseerden me niet, en... nou ja, terwijl ik zo'n beetje door het leven slaapwandelde, kwam ik op een dag deze geweldig aantrekkelijke man tegen. Uit mezelf zou ik nooit voor hem zijn gevallen, maar wat mij triggerde, was zijn overduidelijke interesse in mij. Ik was stomverbaasd, had de neiging om over mijn schouder te kijken, maar nee - het ging hem echt om mij. Die aandacht is heel gevaarlijk, besef ik nu.
Wat ik dus versta onder vuurwerk, is vooral een bepaalde vanzelfsprekendheid. En verder: ongeremdheid, zelfverlies, een keer compleet van de wereld raken. Ik ga een beetje gebukt onder het 'Pleegzuster Bloedwijn'-syndroom: leuk hoor, dat hij wel van seks de geniet, maar hoe zit het intussen met mij? Ik merk dat ik zijn beroerde seksprestaties begin te beschouwen als een vrijbrief, terwijl ik mezelf dat voorheen nooit toestond. Langzaam beginnen mijn grenzen te vervagen...
O ja, tot slot nog dit: wat ik leuk en spannend vind aan seks, is het dierlijke. Het níet nadenken, maar dóen. Het overweldigende. De remmen los. Daar ben ik ook heel goed in, weet ik uit ervaring, maar die ervaring ligt inmiddels wel héél ver achter me! Zodra er moeizame gesprekken gevoerd moeten worden, haak ik af. Eigenlijk moet het woordloos zijn, je hebt er geen taal bij nodig. Tussen mijn man en mij is de situatie zo, dat ik de keuze heb tussen moeizame gesprekken of gewoon maar accepteren dat er niet meer inzit. Ik kies dus bewust voor het laatste.
[...]
Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met vuurwerk. Je hebt het over de jacht en het onbekende. Dat volg ik: dat kan met je man nooit nieuw zijn.
Maar wat versta je dan onder sexueel vuurwerk? Hot steamy sex? Experimenten? Grensverleggend? Spannende plekken?
En hoe komt het dat je dit niet kunt hebben met je man? Is hij te vanilla voor jou? Is het te teder? Is het teveel een draaiboek? Heeft hij belemmeringen waarom hij niet wil/kan varieren?
Wil jij dingen die hij niet wil?
Sorry Roodhaarr, dat ik zo laat reageer, maar ik merkte dat deze vragen me stoorden - ik bedoel niet dat jíj storende vragen stelt, want het zijn terechte en begrijpelijke vragen, maar het stoorde míj dat ik erover na moest denken.
Het hele onderwerp seks heb ik lang geleden al afgesloten; met mijn man wordt het niet beter, ik vrees zelfs dat het slechter wordt. Om het even simpel samen te vatten: het is vanaf het begin geen feest geweest, beetje onhandig gedoe, en ondanks pogingen om daar verbetering in aan te brengen - wat soms kortstondig lukte - begon het mij op een bepaald moment tegen te staan dat ik er zoveel energie in moest stoppen. Het werd een opdracht, ik voelde me geregeld een soort verpleegster, ik heb eindeloos naar zijn excuses geluisterd ('Sorry, krijg ik nog een kans...' etc.) en tenslotte heb ik het naast me neergelegd. Zó belangrijk is goede seks nou ook weer niet, vond ik - en eigenlijk vind ik dat nog steeds, hoor - en daarnaast heb ik me voorgenomen om er niet over te zeuren. Twee redenen: als ik zeur, maak ik mijn man onzeker(der) en dat maakt de hele toestand er alleen maar waardelozer op, en bovendien vindt hij seks wel belangrijk en leuk, dus vooruit dan maar met die geit.
Inmiddels is de situatie in zo verre verslechterd dat hij 's nachts vaak teveel heeft gedronken om nog iets klaar te spelen, en 's morgens is het zo snel voorbij dat ik er zelf van sta te kijken: 'O, dit was het?' De stroom excuses houdt aan, daar word ik alleen maar moe van, maar goed - je hebt nu een beeld van de stand van zaken. Hij weet dus heel goed dat er voor mij niks aan is, en ik bijt op mijn kiezen en probeer er niet al te zwaar aan te tillen.
Dit is jarenlang goed gegaan, het kon me weinig schelen en blijkbaar stond mijn libido in de sluimerstand. Ik had mijn werk, mannen interesseerden me niet, en... nou ja, terwijl ik zo'n beetje door het leven slaapwandelde, kwam ik op een dag deze geweldig aantrekkelijke man tegen. Uit mezelf zou ik nooit voor hem zijn gevallen, maar wat mij triggerde, was zijn overduidelijke interesse in mij. Ik was stomverbaasd, had de neiging om over mijn schouder te kijken, maar nee - het ging hem echt om mij. Die aandacht is heel gevaarlijk, besef ik nu.
Wat ik dus versta onder vuurwerk, is vooral een bepaalde vanzelfsprekendheid. En verder: ongeremdheid, zelfverlies, een keer compleet van de wereld raken. Ik ga een beetje gebukt onder het 'Pleegzuster Bloedwijn'-syndroom: leuk hoor, dat hij wel van seks de geniet, maar hoe zit het intussen met mij? Ik merk dat ik zijn beroerde seksprestaties begin te beschouwen als een vrijbrief, terwijl ik mezelf dat voorheen nooit toestond. Langzaam beginnen mijn grenzen te vervagen...
O ja, tot slot nog dit: wat ik leuk en spannend vind aan seks, is het dierlijke. Het níet nadenken, maar dóen. Het overweldigende. De remmen los. Daar ben ik ook heel goed in, weet ik uit ervaring, maar die ervaring ligt inmiddels wel héél ver achter me! Zodra er moeizame gesprekken gevoerd moeten worden, haak ik af. Eigenlijk moet het woordloos zijn, je hebt er geen taal bij nodig. Tussen mijn man en mij is de situatie zo, dat ik de keuze heb tussen moeizame gesprekken of gewoon maar accepteren dat er niet meer inzit. Ik kies dus bewust voor het laatste.
zondag 7 oktober 2012 om 15:17
quote:Rooss4 schreef op 07 oktober 2012 @ 15:08:
Wat een eerlijke post Samarinde.
Het drankgebruik van je partner, is dat sowieso een probleem?Ja, vind ik wel, en de dokter zou het met me eens zijn (twaalf alcohol-units per week, dat schijnt de maximale limiet te zijn, maar daar ga ik zelf ook wel eens overheen, haha). Hij is geen alcoholist in de zin dat het zijn dagelijks leven verstoort, maar hij drinkt zeker teveel. Stress, hè.
Wat een eerlijke post Samarinde.
Het drankgebruik van je partner, is dat sowieso een probleem?Ja, vind ik wel, en de dokter zou het met me eens zijn (twaalf alcohol-units per week, dat schijnt de maximale limiet te zijn, maar daar ga ik zelf ook wel eens overheen, haha). Hij is geen alcoholist in de zin dat het zijn dagelijks leven verstoort, maar hij drinkt zeker teveel. Stress, hè.
zondag 7 oktober 2012 om 15:28
quote:Ruby-Ann schreef op 06 oktober 2012 @ 17:01:
Maar dat risico loop je toch altijd?
Op den duur gaat er altijd iemand zat van worden, dat kan jij zijn maar hij net zo goed!
Als ik een paar uur niks hoor, ga ik ook heus wel denken dat hij misschien niet zoveel interesse meer in mij heeft maar aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie... Schop onder mijn kont zeg maar!
Je moet er niet meer van verwachten dan het uiteindelijk is, er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
Maar dat risico loop je toch altijd?
Op den duur gaat er altijd iemand zat van worden, dat kan jij zijn maar hij net zo goed!
Als ik een paar uur niks hoor, ga ik ook heus wel denken dat hij misschien niet zoveel interesse meer in mij heeft maar aan de andere kant denk ik dan ook; jammer dan, het is tenslotte geen relatie... Schop onder mijn kont zeg maar!
Je moet er niet meer van verwachten dan het uiteindelijk is, er zijn immers ook juist geen verwachtingen toch?
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
zondag 7 oktober 2012 om 16:10
Ik weet niet of je op je kwetsbaarst ben tijdens seks. Ja, ik heb wel vertrouwen nodig, maar seks is ook een egoïstische daad. Je hoeft geen intieme relatie te hebben om seks te hebben (hoe zou men anders een ONS kunnen hebben?). Maskers kunnen prima op blijven (juist met afstandelijke 'pornoseks' lukt dat prima). En hoezo weet je ongelooflijk veel? Je weet hoe iemand er naakt uit ziet. Maar de rest hangt toch erg af van hoe je met de ander omgaat? Geen verwachtingen ben ik het niet mee eens, maar per definitie geen afstand? Mwah.. Ik weet het niet..
zondag 7 oktober 2012 om 16:25
Eens met Ien.
Omdat ik seks heb met mijn minnaar, weet ik nog zeker niet alles van hem. Integendeel, ik denk juist dat door het 'alleen' maar hebben van seks de minnaarsrelatie juist iets oppervlakkigs heeft. Natuurlijk is er meer dan alleen geil neuken, er is ook een klik (en zeker met mijn vaste minnaar is er 'meer' dan seks) en een connectie, maar zeker niet zoals ik in een nr 1 relatie zou staan.
Ik vind die romantische benadering van seks en het intiemste dat je met iemand kunt delen, niet echt passen bij een minnaarsrelatie. Maar zo zie je maar weer, dat het voor iedereen nu eenmaal anders is.
Omdat ik seks heb met mijn minnaar, weet ik nog zeker niet alles van hem. Integendeel, ik denk juist dat door het 'alleen' maar hebben van seks de minnaarsrelatie juist iets oppervlakkigs heeft. Natuurlijk is er meer dan alleen geil neuken, er is ook een klik (en zeker met mijn vaste minnaar is er 'meer' dan seks) en een connectie, maar zeker niet zoals ik in een nr 1 relatie zou staan.
Ik vind die romantische benadering van seks en het intiemste dat je met iemand kunt delen, niet echt passen bij een minnaarsrelatie. Maar zo zie je maar weer, dat het voor iedereen nu eenmaal anders is.
zondag 7 oktober 2012 om 18:00
Voor mij was de eerste keer 'ik houd van je' vele malen intiemer dan seks.
Oh, wacht, Samarinde. Ik lees nu je post van 14:58 uur, die had ik over het hoofd gezien.
Nu snap ik het idd beter. De seks die jij omschrijft, het intieme en het volledig blootgeven (letterlijk en figuurlijk) is nu juist datgene dat in jouw nr 1 relatie mist/niet naar wens is/jouw geen voldoening geeft.
Oh, wacht, Samarinde. Ik lees nu je post van 14:58 uur, die had ik over het hoofd gezien.
Nu snap ik het idd beter. De seks die jij omschrijft, het intieme en het volledig blootgeven (letterlijk en figuurlijk) is nu juist datgene dat in jouw nr 1 relatie mist/niet naar wens is/jouw geen voldoening geeft.
zondag 7 oktober 2012 om 18:46
Dit is nu het dilemma dus...
Ik denk er al het hele weekend over na, over dit "minaarsgebeuren". Been there, done that, doing it again...
Toen ik er gisteren met een paar goede vriendinnen over sprak, kwam ineens de vraag naar voren waarom ik zo weinig zelfsrespect heb?
BAM.... die kwam wel ff binnen kan ik jullie zeggen...
Want hoe gek het ook klinkt, sex is inderdaad iets intiems wat je niet zomaar met iedereen deelt.
Maar ik deel het nu wel met iemand, gewoon alsof het niets is.
Voor ieders eigen bevrediging... Dat klinkt egoistisch en dat is het ook.. En het bevredigt op de lange duur dan ook helemaal niet!
En ook al heb ik goede gesprekken met mijn minnaar, blijft hij slapen en worden we gezellig wakker samen.... Toch voelt het (voor mij) alsof er iets niet klopt...
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 15:28:
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
Ik denk er al het hele weekend over na, over dit "minaarsgebeuren". Been there, done that, doing it again...
Toen ik er gisteren met een paar goede vriendinnen over sprak, kwam ineens de vraag naar voren waarom ik zo weinig zelfsrespect heb?
BAM.... die kwam wel ff binnen kan ik jullie zeggen...
Want hoe gek het ook klinkt, sex is inderdaad iets intiems wat je niet zomaar met iedereen deelt.
Maar ik deel het nu wel met iemand, gewoon alsof het niets is.
Voor ieders eigen bevrediging... Dat klinkt egoistisch en dat is het ook.. En het bevredigt op de lange duur dan ook helemaal niet!
En ook al heb ik goede gesprekken met mijn minnaar, blijft hij slapen en worden we gezellig wakker samen.... Toch voelt het (voor mij) alsof er iets niet klopt...
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 15:28:
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
zondag 7 oktober 2012 om 18:57
Er wordt veel geschreven en de meeste van jullie zijn heel sterk van zich zelf,ik bedoel niet onzeker.
VRAAG!! Zijn jullie dan nooit onzeker als je voor je gevoel te weinig van nr.2 horen? En zo wel,wat doen jullie dan met die onzekerheid? Ik zit nu in een fase,dat mijn minnaarsrelatie mij niet echt gelukkiger maak,maar mijn hormonen spelen ook wel op doordat ik binnenkort ongesteld moet worden.
Soms denk ik,dat ik beter kan stoppen,maar het is vooral mijn onzekerheid en ongeduld en dat wil ik af leren.
VRAAG!! Zijn jullie dan nooit onzeker als je voor je gevoel te weinig van nr.2 horen? En zo wel,wat doen jullie dan met die onzekerheid? Ik zit nu in een fase,dat mijn minnaarsrelatie mij niet echt gelukkiger maak,maar mijn hormonen spelen ook wel op doordat ik binnenkort ongesteld moet worden.
Soms denk ik,dat ik beter kan stoppen,maar het is vooral mijn onzekerheid en ongeduld en dat wil ik af leren.
zondag 7 oktober 2012 om 20:06
@Ruby,daar zit zeker wat in. Eigenlijk zou dat mijn motto moeten worden: Het komt zoals het komt!
Als ik bij mijn gezin ben wil ik er daadwerkelijk ook met mijn gedachten bij hun zijn en proberen niet aan nr.2 te denken. Hij kan zich waarschijnlijk al goed afschermen voor de dingen/gevoelens?!.......
Als ik bij mijn gezin ben wil ik er daadwerkelijk ook met mijn gedachten bij hun zijn en proberen niet aan nr.2 te denken. Hij kan zich waarschijnlijk al goed afschermen voor de dingen/gevoelens?!.......
zondag 7 oktober 2012 om 21:12
Ik heb niet goed meegelezen afgel weekend maar moet even wat kwijt; heb vandaag in mijn eigen topic een update geplaatst en krijg gelijk reacties over me heen van mensen die me veroordelen omdat ik ook in dit topic meeschrijf. Ik wist dat er wat zure tangen hier op t forum zitten maar dit kwam toch even hard binnen, misschien juist wel omdat ik toch t liefst met m'n vriend eruit wil komen zonder dat die behoefte aan anderen er blijft, en ik niet weet of en hoe dat dan ooit gaat lukken. Alsof ik het allemaal zo grappig of zo makkelijk vind. Kom je om advies en omdat ze je hier hebben zien schrijven, schrijven ze je af als redelijk of kwetsbaar persoon. Tssss. (vrouwen! )
zondag 7 oktober 2012 om 21:16
Tja, missdaisy, ik kan wel zeggen "lekker laten lullen" maar ik snap dat het je raakt. Het is wel een klein beetje inherent aan een forum moet ik zeggen.. het valt mij toch al mee dat dit topic in de regel "met rust" gelaten wordt.
Als ik structureel op een andere pijler schrijf gebruik ik dan ook mijn andere nick. (sporadisch).
Jij kent je eigen situatie het beste. Het zou mooi zijn als jullie er helemaal samen uit konden komen!
Als ik structureel op een andere pijler schrijf gebruik ik dan ook mijn andere nick. (sporadisch).
Jij kent je eigen situatie het beste. Het zou mooi zijn als jullie er helemaal samen uit konden komen!
zondag 7 oktober 2012 om 21:20
Dank je voor je steuntje in de rug, Rooss. Ik vind het juist zo fijn dat hier inderdaad zonder teveel
Oordelen en in elk geval open met elkaar gesproken wordt. Mensen snappen het toch niet voor ze er zelf in belanden, en mensen willen ook niet snappen dat ze door een heel gekleurde bril naar de wereld kijken. Maar waarom dat nu zo kwetsend moet als iemand open en eerlijk zijn gevoel en problemen op tafel legt...??
Wel een goed plan om een andere nick te gebruiken in een andere pijler, ik hoopte dat dat niet 'nodig' was maar blijkbaar wel...
Oordelen en in elk geval open met elkaar gesproken wordt. Mensen snappen het toch niet voor ze er zelf in belanden, en mensen willen ook niet snappen dat ze door een heel gekleurde bril naar de wereld kijken. Maar waarom dat nu zo kwetsend moet als iemand open en eerlijk zijn gevoel en problemen op tafel legt...??
Wel een goed plan om een andere nick te gebruiken in een andere pijler, ik hoopte dat dat niet 'nodig' was maar blijkbaar wel...
