Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 9 oktober 2012 om 17:35
quote:sweetinez schreef op 09 oktober 2012 @ 17:24:
Ontkenning zegt genoeg hè
Tja, persoonlijk vind ik die oneliners vaak bullshit. Want als je aan je klompen al aan kunt voelen dat het risico heel groot wordt, waarom dan je verstand dan niet gebruiken? Om het met een andere oneliner te zeggen: better safe than sorry. Het is gevoel vs ratio. En alleen jij kan dat beslissen.
Ja. Ik denk steeds aan de parallellen met skieen en motorrijden. Toen ik 18 was, ging ik vooral voor de kick. Toen heb ik verschillende keren na een manoeuvre die maar net goed gegaan was, later bedacht dat het een tandje minder moest. Iemand hier haalt vaak het van de zwarte piste af gaan aan. Je hoeft de piste niet te mijden: je moet het alleen voorzichtiger doen.
Als ik dit projecteer op deze situatie dan is het risico eigenlijk klein ten opzichte van die andere risico's, die ik neem. Hartezeer geneest namelijk stukken makkelijker dan een gebroken rug.
Als ik puur op ratio afga, dan moet ik dit gewoon kappen. Maar dan moet ik ook geen kroketten meer eten, niet meer op de motor stappen, niet meer skieen en niet meer swingen. Allemaal risico's die niet noodzakelijk zijn....maar wel lekker.
Ik dub nog even voort. Ik wik en ik weeg.
Heb hem vandaag een half uur gezien in een gezamenlijk overleg. En dan zit ik toch te denken hoe het is om zijn overhemd open te knopen. Worden overleggen echt leuker van. Idd I feel alive
Ontkenning zegt genoeg hè
Tja, persoonlijk vind ik die oneliners vaak bullshit. Want als je aan je klompen al aan kunt voelen dat het risico heel groot wordt, waarom dan je verstand dan niet gebruiken? Om het met een andere oneliner te zeggen: better safe than sorry. Het is gevoel vs ratio. En alleen jij kan dat beslissen.
Ja. Ik denk steeds aan de parallellen met skieen en motorrijden. Toen ik 18 was, ging ik vooral voor de kick. Toen heb ik verschillende keren na een manoeuvre die maar net goed gegaan was, later bedacht dat het een tandje minder moest. Iemand hier haalt vaak het van de zwarte piste af gaan aan. Je hoeft de piste niet te mijden: je moet het alleen voorzichtiger doen.
Als ik dit projecteer op deze situatie dan is het risico eigenlijk klein ten opzichte van die andere risico's, die ik neem. Hartezeer geneest namelijk stukken makkelijker dan een gebroken rug.
Als ik puur op ratio afga, dan moet ik dit gewoon kappen. Maar dan moet ik ook geen kroketten meer eten, niet meer op de motor stappen, niet meer skieen en niet meer swingen. Allemaal risico's die niet noodzakelijk zijn....maar wel lekker.
Ik dub nog even voort. Ik wik en ik weeg.
Heb hem vandaag een half uur gezien in een gezamenlijk overleg. En dan zit ik toch te denken hoe het is om zijn overhemd open te knopen. Worden overleggen echt leuker van. Idd I feel alive
dinsdag 9 oktober 2012 om 17:42
quote:sparkle4 schreef op 09 oktober 2012 @ 17:25:
Ruby Ann; Cold Turkey is niet leuk nee. Maar werkt wel het beste. Zeggen ze. Ik ben inmiddels ruim een maand na mijn cold turkey gesprek. En het gaat echt al wel beter met me. Soms dan Je hebt 5 jaar te verwerken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Hoe gaat het nu met je nr. 1 relatie?
Ruby Ann; Cold Turkey is niet leuk nee. Maar werkt wel het beste. Zeggen ze. Ik ben inmiddels ruim een maand na mijn cold turkey gesprek. En het gaat echt al wel beter met me. Soms dan Je hebt 5 jaar te verwerken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Hoe gaat het nu met je nr. 1 relatie?
dinsdag 9 oktober 2012 om 17:47
Roodhaarr je hebt een open relatie, je mag van je man. Je bent niet bang voor hartenzeer, lees ik net, het zou alleen je werk kunnen beïnvloeden. Wat houd je eigenlijk nog tegen? Waar ben je nog meer bang voor Roodhaarr? Is ie soms te leuk voor het minnaarschap? Of vind je dit spel heerlijk en wil je dit zo lang als mogelijk is vasthouden?
anoniem_147484 wijzigde dit bericht op 09-10-2012 17:58
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 9 oktober 2012 om 17:52
quote:Roodhaarr schreef op 09 oktober 2012 @ 17:42:
[...]
Je hebt 5 jaar te verwerken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Hoe gaat het nu met je nr. 1 relatie?
Het gaat zoals het moet gaan denk ik. Ik heb goede en slechte dagen. Manlief ziet dat ook. Soms laat hij me, soms troost hij me. Maar dan niet door er over te praten maar door me extra te verwennen. Hij snapt dat dit tijd kost en gunt me dat ook. De relatie was en blijft goed. Ik krijg nu alleen wel te maken met een soort post-schuldgevoelens. Lastig, lastig.
Ik ben behoorlijk van mezelf geschrokken. Dit was niet mijn eerste minnaar, maar wel de eerste die ik zolang had. De eerste week was echt een drama, ik had zo'n pijn. Nu ook nog hoor, maar ik kan er al wel wat beter mee om gaan. Ben er nog wel even zoet mee ja... Maar 't komt goed!
[...]
Je hebt 5 jaar te verwerken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Hoe gaat het nu met je nr. 1 relatie?
Het gaat zoals het moet gaan denk ik. Ik heb goede en slechte dagen. Manlief ziet dat ook. Soms laat hij me, soms troost hij me. Maar dan niet door er over te praten maar door me extra te verwennen. Hij snapt dat dit tijd kost en gunt me dat ook. De relatie was en blijft goed. Ik krijg nu alleen wel te maken met een soort post-schuldgevoelens. Lastig, lastig.
Ik ben behoorlijk van mezelf geschrokken. Dit was niet mijn eerste minnaar, maar wel de eerste die ik zolang had. De eerste week was echt een drama, ik had zo'n pijn. Nu ook nog hoor, maar ik kan er al wel wat beter mee om gaan. Ben er nog wel even zoet mee ja... Maar 't komt goed!
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:04
Spark, sta je ook open voor een nieuwe minnaar of is het klaar? Iddan, goh, dat het nog zo lang na kan sudderen hè, dat je het gevoel mist snap ik.
Roodhaar, oef... tijdens overleg iets visualiseren met knoopjes en eeeh nou ja dat dus.
Weet je dat je nu eigenlijk in de leukste fase zit? Zodra je seks hebt gehad wordt alles anders. Belachelijk maar waar!
Ik zou het lekker zo laten als ik jou was!
Roodhaar, oef... tijdens overleg iets visualiseren met knoopjes en eeeh nou ja dat dus.
Weet je dat je nu eigenlijk in de leukste fase zit? Zodra je seks hebt gehad wordt alles anders. Belachelijk maar waar!
Ik zou het lekker zo laten als ik jou was!
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:08
quote:iddan schreef op 09 oktober 2012 @ 17:47:
Roodhaarr je hebt een open relatie, je mag van je man. Je bent niet bang voor hartenzeer, lees ik net, het zou alleen je werk kunnen beïnvloeden. Wat houd je eigenlijk nog tegen? Waar ben je nog meer bang voor Roodhaarr? Is ie soms te leuk voor het minnaarschap?
Ik ben normaal gesproken een verstandsmens. Ik hoor altijd over mensen die zichzelf gevoelsmensen noemen. Ik dus niet. Mijn man is wel een gevoelsmens. Doet eerst en gaat eventueel daarna nadenken over de consequenties.
Ik beredeneer letterlijk alles. Ik bedenk tig rampscenarios voor ik een beslissing neem. Met dank aan dit topic ken ik dus wel veel rampscenario's. En ik weiger te denken dat ik daarvan vrijgewaard ben. Want waarom zou ik niet in die valkuilen donderen? Al deze postings van mij zijn dus dat denktraject.
Ik ben wel bang voor hartezeer op zichzelf, maar ik ben desonanks wel bereid om dat risico te nemen.
Ik denk dat mijn controlfreakerigheid eigenlijk de voornaamste oorzaak is.
En of hij te leuk is? Nee, daar ben ik nu net niet bang voor. Ik denk dat ik hem inmiddels vrij aardig ken. Er is niets dat hem interessanter of leuker maakt dan mijn man. Als dit na een half jaar nog niet gekomen is, dan denk ik dat dat wel losloopt.
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Roodhaarr je hebt een open relatie, je mag van je man. Je bent niet bang voor hartenzeer, lees ik net, het zou alleen je werk kunnen beïnvloeden. Wat houd je eigenlijk nog tegen? Waar ben je nog meer bang voor Roodhaarr? Is ie soms te leuk voor het minnaarschap?
Ik ben normaal gesproken een verstandsmens. Ik hoor altijd over mensen die zichzelf gevoelsmensen noemen. Ik dus niet. Mijn man is wel een gevoelsmens. Doet eerst en gaat eventueel daarna nadenken over de consequenties.
Ik beredeneer letterlijk alles. Ik bedenk tig rampscenarios voor ik een beslissing neem. Met dank aan dit topic ken ik dus wel veel rampscenario's. En ik weiger te denken dat ik daarvan vrijgewaard ben. Want waarom zou ik niet in die valkuilen donderen? Al deze postings van mij zijn dus dat denktraject.
Ik ben wel bang voor hartezeer op zichzelf, maar ik ben desonanks wel bereid om dat risico te nemen.
Ik denk dat mijn controlfreakerigheid eigenlijk de voornaamste oorzaak is.
En of hij te leuk is? Nee, daar ben ik nu net niet bang voor. Ik denk dat ik hem inmiddels vrij aardig ken. Er is niets dat hem interessanter of leuker maakt dan mijn man. Als dit na een half jaar nog niet gekomen is, dan denk ik dat dat wel losloopt.
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:09
quote:sparkle4 schreef op 09 oktober 2012 @ 17:52:
[...]
Het gaat zoals het moet gaan denk ik. Ik heb goede en slechte dagen. Manlief ziet dat ook. Soms laat hij me, soms troost hij me. Maar dan niet door er over te praten maar door me extra te verwennen. Hij snapt dat dit tijd kost en gunt me dat ook. De relatie was en blijft goed. Ik krijg nu alleen wel te maken met een soort post-schuldgevoelens. Lastig, lastig.
Ik ben behoorlijk van mezelf geschrokken. Dit was niet mijn eerste minnaar, maar wel de eerste die ik zolang had. De eerste week was echt een drama, ik had zo'n pijn. Nu ook nog hoor, maar ik kan er al wel wat beter mee om gaan. Ben er nog wel even zoet mee ja... Maar 't komt goed!Hoe bedoel je 'Post' schuldgevoelens? Naar je man of naar de vrouw van je ex- lover?
[...]
Het gaat zoals het moet gaan denk ik. Ik heb goede en slechte dagen. Manlief ziet dat ook. Soms laat hij me, soms troost hij me. Maar dan niet door er over te praten maar door me extra te verwennen. Hij snapt dat dit tijd kost en gunt me dat ook. De relatie was en blijft goed. Ik krijg nu alleen wel te maken met een soort post-schuldgevoelens. Lastig, lastig.
Ik ben behoorlijk van mezelf geschrokken. Dit was niet mijn eerste minnaar, maar wel de eerste die ik zolang had. De eerste week was echt een drama, ik had zo'n pijn. Nu ook nog hoor, maar ik kan er al wel wat beter mee om gaan. Ben er nog wel even zoet mee ja... Maar 't komt goed!Hoe bedoel je 'Post' schuldgevoelens? Naar je man of naar de vrouw van je ex- lover?
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:09
Iddan, blijft dat gevoel niet langer naweeën omdat je hier ook mee leest? Zo kom je nooit los van het onderwerp. Tenminste, dat merk ik bij mezelf. Als ik onrust ervaar, wordt het alleen maar erger door continu over minnaars etc te lezen.
Roodhaarr, roos heeft zo gelijk! Dit is de leukste fase als het je om de thrill gaat. Waarom niet hier in blijven hangen? Seks haal je immers al uit swingen.
Roodhaarr, roos heeft zo gelijk! Dit is de leukste fase als het je om de thrill gaat. Waarom niet hier in blijven hangen? Seks haal je immers al uit swingen.
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:10
@rooss, ja na sudderen...tis niet zo dat ik minnaar (de man) zo mis, maar het gevoel....dat wat Roodhaarr beschrijft....dat spel, het elkaar veroveren, het 'alive' voelen, dat mis ik wel.
Ik heb er aan geproefd, ik weet hoe het kan zijn....de gemengde en slechte gevoelens verdwijnen naar de achtergrond....volgens mij ben ik op het punt aangekomen dat ik moet oppassen!
Ik heb er aan geproefd, ik weet hoe het kan zijn....de gemengde en slechte gevoelens verdwijnen naar de achtergrond....volgens mij ben ik op het punt aangekomen dat ik moet oppassen!
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:11
Roos; ik leer wel veel over mezelf nu. Ben toch maar eens gaan nadenken over al dat geminnaar. Heel voorzichtig begin ik een patroon te ontdekken en ik weet niet of ik dat patroon voort wil zetten. Ik wil nu mijn energie in thuis stoppen. Niet te geloven dat ik dat zeg, want ik ben een zeer overtuigd minnaarlievendmens. Maar deze minnaar heeft mijn relatie met nr 1 wel erg onder druk gezet zie ik nu. En ik wil dat niet nog een keer. Dat is te gevaarlijk mijn relatie met nr 1 zou stuk kunnen gaan lopen. Heb nu ook nog even geen zin in een nieuwe minder heftige minnaar.
Dus ik ga me heeeel voorzichtig op het minnaarloze pad begeven. Maar ik kan niks beloven Ik ben net een maand minnaarloos, dus praat nu vast nog onzin. We zullen zien...
Dus ik ga me heeeel voorzichtig op het minnaarloze pad begeven. Maar ik kan niks beloven Ik ben net een maand minnaarloos, dus praat nu vast nog onzin. We zullen zien...
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:15
quote:sweetinez schreef op 09 oktober 2012 @ 18:09:
Iddan, blijft dat gevoel niet langer naweeën omdat je hier ook mee leest? Zo kom je nooit los van het onderwerp. Tenminste, dat merk ik bij mezelf. Als ik onrust ervaar, wordt het alleen maar erger door continu over minnaars etc te lezen.Ja misschien is dat ook zo, ach ik heb een gewoon een zwak moment....ik baal er ook van dat de winter eraan komt....bleh. Maar eens hoor.....af en toe blijf ik ook weg hier, om de reden die jij aangeeft.
Iddan, blijft dat gevoel niet langer naweeën omdat je hier ook mee leest? Zo kom je nooit los van het onderwerp. Tenminste, dat merk ik bij mezelf. Als ik onrust ervaar, wordt het alleen maar erger door continu over minnaars etc te lezen.Ja misschien is dat ook zo, ach ik heb een gewoon een zwak moment....ik baal er ook van dat de winter eraan komt....bleh. Maar eens hoor.....af en toe blijf ik ook weg hier, om de reden die jij aangeeft.
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:15
quote:sweetinez schreef op 09 oktober 2012 @ 18:09:
Iddan, blijft dat gevoel niet langer naweeën omdat je hier ook mee leest? Zo kom je nooit los van het onderwerp. Tenminste, dat merk ik bij mezelf. Als ik onrust ervaar, wordt het alleen maar erger door continu over minnaars etc te lezen.
Roodhaarr, roos heeft zo gelijk! Dit is de leukste fase als het je om de thrill gaat. Waarom niet hier in blijven hangen? Seks haal je immers al uit swingen.
Omdat ik niet alleen wil likken aan de slagroom, maar het hele toetje wil eten ?
Ja, die gedachte heb ik ook gehad, maar ik word zo geil van het idee om ons te ontladen op een hotelkamer. Hij maakte zich hier trouwens ook zorgen over: dat sex alles verandert. Zijn ervaring met een andere vrouw. Ik zei toen dat we de sex dan maar moesten uitstellen tot het einde van het project ( duurt nog paar jaar ) we beheersen ons nu al een half jaar, kan er nog wel 2 jaar bij.
Maar ja, jullie hebben wel weer gelijk: als het toetje op is, dan is het op. Heb ik de smaak te pakken. Wil ik meer toetjes. Niet goed voor de lijn.
Iddan, blijft dat gevoel niet langer naweeën omdat je hier ook mee leest? Zo kom je nooit los van het onderwerp. Tenminste, dat merk ik bij mezelf. Als ik onrust ervaar, wordt het alleen maar erger door continu over minnaars etc te lezen.
Roodhaarr, roos heeft zo gelijk! Dit is de leukste fase als het je om de thrill gaat. Waarom niet hier in blijven hangen? Seks haal je immers al uit swingen.
Omdat ik niet alleen wil likken aan de slagroom, maar het hele toetje wil eten ?
Ja, die gedachte heb ik ook gehad, maar ik word zo geil van het idee om ons te ontladen op een hotelkamer. Hij maakte zich hier trouwens ook zorgen over: dat sex alles verandert. Zijn ervaring met een andere vrouw. Ik zei toen dat we de sex dan maar moesten uitstellen tot het einde van het project ( duurt nog paar jaar ) we beheersen ons nu al een half jaar, kan er nog wel 2 jaar bij.
Maar ja, jullie hebben wel weer gelijk: als het toetje op is, dan is het op. Heb ik de smaak te pakken. Wil ik meer toetjes. Niet goed voor de lijn.
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:22
@Roodhaarr, je hebt het prima op een rijtje allemaal. En dat zijn vrouw er niet van weet....vanuit jouw gezichtsveld kan ik me voorstellen dat je er moeite mee hebt. Ik ben echter iemand die zelf is vreemdgegaan is, onder de 'wat niet weet wat niet deert', methode, en ik vind het mijn eigen verantwoordelijkheid. Echter moet ik erbij zeggen dat ik gestopt ben, omdat ik gebukt ging onder mijn schuldgevoelens. Dus dat is dan het risico, dat hij het uiteindelijk niet aan kan, en dat het moet stoppen, omdat hij zich schuldig voelt.
dinsdag 9 oktober 2012 om 18:23
Iddan: voel met je mee, meis!
Inez: zo waar wat je zegt over hier even wegblijven. Het helpt mij ook. Even dan
Roodhaar: postschuldgevoel tov manlief. Heel gek, had ik nooit eerder. Het kwam na de reboundmeneer en overviel me echt. Zo gek. Manlief wist van nr 2 en accepteerde het, maar ik denk dat ik wel besefte dat ik me op glad ijs bevond. En dat daar het schuldgevoel vandaag komt. Ik ging verder in mijn gevoel dat mijn nr 1 wist...
Inez: zo waar wat je zegt over hier even wegblijven. Het helpt mij ook. Even dan
Roodhaar: postschuldgevoel tov manlief. Heel gek, had ik nooit eerder. Het kwam na de reboundmeneer en overviel me echt. Zo gek. Manlief wist van nr 2 en accepteerde het, maar ik denk dat ik wel besefte dat ik me op glad ijs bevond. En dat daar het schuldgevoel vandaag komt. Ik ging verder in mijn gevoel dat mijn nr 1 wist...
dinsdag 9 oktober 2012 om 19:45
Ik wil overal wel op reageren, maar weet gewoon niet waar te beginnen. Ik vind het allemaal weer heel erg leerzaam om te lezen hier.
Ook ik merk bij mijn minnaar dat schuldgevoelens tov zijn (zwangere) vrouw op gaan spelen. Ik heb besloten om hem de ruimte te geven die hij nodig heeft, ik zie wel hoe het komt en ik probeer mijn verwachtingen weer naar beneden bij te stellen.
Ook ik merk bij mijn minnaar dat schuldgevoelens tov zijn (zwangere) vrouw op gaan spelen. Ik heb besloten om hem de ruimte te geven die hij nodig heeft, ik zie wel hoe het komt en ik probeer mijn verwachtingen weer naar beneden bij te stellen.
dinsdag 9 oktober 2012 om 20:13
Hartezeer geneest namelijk stukken makkelijker dan een gebroken rug.
@Roodhaar: Hier ben ik het absoluut niet mee eens!!
En het is ook een rare vergelijking, je kunt gevoel en een lichamelijk iets niet met elkaar vergelijken, vind ik..
Klinkt nogal rationeel.
Ik heb 2 keer een gebroken hart gehad en geloof me, ik had liever iets lichamelijks gebroken...
En toen ik overspannen thuis zat vorig jaar, heb ik vaak genoeg gewenst dat ik een gebroken been had, vooral omdat anderen dan tenminste duidelijk konden zien wat er met me aan de hand was...
Maar juist geestelijke pijn, is vele malen erger!!!
@Roodhaar: Hier ben ik het absoluut niet mee eens!!
En het is ook een rare vergelijking, je kunt gevoel en een lichamelijk iets niet met elkaar vergelijken, vind ik..
Klinkt nogal rationeel.
Ik heb 2 keer een gebroken hart gehad en geloof me, ik had liever iets lichamelijks gebroken...
En toen ik overspannen thuis zat vorig jaar, heb ik vaak genoeg gewenst dat ik een gebroken been had, vooral omdat anderen dan tenminste duidelijk konden zien wat er met me aan de hand was...
Maar juist geestelijke pijn, is vele malen erger!!!
dinsdag 9 oktober 2012 om 20:17
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 23:50:
[...]
Swingen kan voor mij alleen in mijn fantasie bestaan; ik zie mezelf in de realiteit niet zoiets doen. Ik dacht er laatst nog aan, toevallig, omdat ik er hier over had gelezen. We waren op een feestje en mijn man zei na afloop: "Die X zag jou wel zitten, had je dat in de gaten?" Ik had helemaal niks in de gaten, maar wat ik me toen ook realiseerde, was dat ik totaal niet in die X geïnteresseerd was, of in wie dan ook, behalve dus die ene man die ik zo leuk vind. Ik heb een zekere mate van verliefdheid nodig; zo maar een aardige of knappe man boeit me niet. Om te swingen moet je veel meer openstaan voor andere mannen dan ik doe, vrees ik. Puur uit nieuwsgierigheid: hoe werkt dat eigenlijk? Ik ken ontzettend veel leuke, knappe, aardige, interessante mannen met wie ik NOOIT naar bed zou willen, maar als je swingt, zeg je dan een knop om? Ik denk dat het een state of mind is, maar ik ben benieuwd hoe dat werkt.
Dat zal dan wel het verschil zijn. Ik ken veel knappe leuke aardige interessante mannen met wie ik WEL naar bed zou willen.
Ik hoef dus geen knop om te zetten. Het is juist fijn dat het dan wel kan/mag.
Meestal kom ik die mannen zakelijk tegen. Normaal gesproken hou ik dat dan keurig af, hoewel ik dus best zou willen. Waar ik nu in verzeild ben geraakt is dus een duidelijke uitzondering op die regel.
Maar ik heb wel vaker tegen mijn man verteld dat ik sommige mannen best wel in de parenclub zou willen tegenkomen.
[...]
Swingen kan voor mij alleen in mijn fantasie bestaan; ik zie mezelf in de realiteit niet zoiets doen. Ik dacht er laatst nog aan, toevallig, omdat ik er hier over had gelezen. We waren op een feestje en mijn man zei na afloop: "Die X zag jou wel zitten, had je dat in de gaten?" Ik had helemaal niks in de gaten, maar wat ik me toen ook realiseerde, was dat ik totaal niet in die X geïnteresseerd was, of in wie dan ook, behalve dus die ene man die ik zo leuk vind. Ik heb een zekere mate van verliefdheid nodig; zo maar een aardige of knappe man boeit me niet. Om te swingen moet je veel meer openstaan voor andere mannen dan ik doe, vrees ik. Puur uit nieuwsgierigheid: hoe werkt dat eigenlijk? Ik ken ontzettend veel leuke, knappe, aardige, interessante mannen met wie ik NOOIT naar bed zou willen, maar als je swingt, zeg je dan een knop om? Ik denk dat het een state of mind is, maar ik ben benieuwd hoe dat werkt.
Dat zal dan wel het verschil zijn. Ik ken veel knappe leuke aardige interessante mannen met wie ik WEL naar bed zou willen.
Ik hoef dus geen knop om te zetten. Het is juist fijn dat het dan wel kan/mag.
Meestal kom ik die mannen zakelijk tegen. Normaal gesproken hou ik dat dan keurig af, hoewel ik dus best zou willen. Waar ik nu in verzeild ben geraakt is dus een duidelijke uitzondering op die regel.
Maar ik heb wel vaker tegen mijn man verteld dat ik sommige mannen best wel in de parenclub zou willen tegenkomen.
dinsdag 9 oktober 2012 om 20:26
quote:Ruby-Ann schreef op 09 oktober 2012 @ 20:13:
Hartezeer geneest namelijk stukken makkelijker dan een gebroken rug.
@Roodhaar: Hier ben ik het absoluut niet mee eens!!
En het is ook een rare vergelijking, je kunt gevoel en een lichamelijk iets niet met elkaar vergelijken, vind ik..
Klinkt nogal rationeel.
Ik heb 2 keer een gebroken hart gehad en geloof me, ik had liever iets lichamelijks gebroken...
En toen ik overspannen thuis zat vorig jaar, heb ik vaak genoeg gewenst dat ik een gebroken been had, vooral omdat anderen dan tenminste duidelijk konden zien wat er met me aan de hand was...
Maar juist geestelijke pijn, is vele malen erger!!!
Ik zei al dat ik een verstandsmens ben
Misschien was gebroken rug niet het goede voorbeeld. Ik dacht aan een dwarslaesie. Die geneest namelijk niet. Dat is een ontzettend definitieve beschadiging.
Ik heb zowel zielenpijn als lichamelijke ellende gehad. Mijn ervaring is dat die zielenpijn weliswaar heel heftig is, maar uiteindelijk loutert het ook weer. Daarom ben ik er niet zo bang voor. Ik wil het hier niet vertellen ivm herkenbaarheid, maar ik weet wel wat zielenpijn is zonder dat je je omgeving alles kun vertellen over de oorzaken. Gelukkig had ik daarvoor mijn man, vriendinnen en de psychologen.
Mijn vergelijk had er vooral mee te maken: in de ene situatie neem ik een risico voor levenslange handicap of zelfs dood, omdat ik het zo graag wil. Waarom voel ik me dan bezwaard in een andere situatie, waar de consequentie minder groot is. Dat klinkt niet logisch.
Hartezeer geneest namelijk stukken makkelijker dan een gebroken rug.
@Roodhaar: Hier ben ik het absoluut niet mee eens!!
En het is ook een rare vergelijking, je kunt gevoel en een lichamelijk iets niet met elkaar vergelijken, vind ik..
Klinkt nogal rationeel.
Ik heb 2 keer een gebroken hart gehad en geloof me, ik had liever iets lichamelijks gebroken...
En toen ik overspannen thuis zat vorig jaar, heb ik vaak genoeg gewenst dat ik een gebroken been had, vooral omdat anderen dan tenminste duidelijk konden zien wat er met me aan de hand was...
Maar juist geestelijke pijn, is vele malen erger!!!
Ik zei al dat ik een verstandsmens ben
Misschien was gebroken rug niet het goede voorbeeld. Ik dacht aan een dwarslaesie. Die geneest namelijk niet. Dat is een ontzettend definitieve beschadiging.
Ik heb zowel zielenpijn als lichamelijke ellende gehad. Mijn ervaring is dat die zielenpijn weliswaar heel heftig is, maar uiteindelijk loutert het ook weer. Daarom ben ik er niet zo bang voor. Ik wil het hier niet vertellen ivm herkenbaarheid, maar ik weet wel wat zielenpijn is zonder dat je je omgeving alles kun vertellen over de oorzaken. Gelukkig had ik daarvoor mijn man, vriendinnen en de psychologen.
Mijn vergelijk had er vooral mee te maken: in de ene situatie neem ik een risico voor levenslange handicap of zelfs dood, omdat ik het zo graag wil. Waarom voel ik me dan bezwaard in een andere situatie, waar de consequentie minder groot is. Dat klinkt niet logisch.
dinsdag 9 oktober 2012 om 20:31
quote:sparkle4 schreef op 09 oktober 2012 @ 18:23:
Iddan: voel met je mee, meis!
Inez: zo waar wat je zegt over hier even wegblijven. Het helpt mij ook. Even dan
Roodhaar: postschuldgevoel tov manlief. Heel gek, had ik nooit eerder. Het kwam na de reboundmeneer en overviel me echt. Zo gek. Manlief wist van nr 2 en accepteerde het, maar ik denk dat ik wel besefte dat ik me op glad ijs bevond. En dat daar het schuldgevoel vandaag komt. Ik ging verder in mijn gevoel dat mijn nr 1 wist...
Ik denk dat dit heel snel gebeurt. Ik dwing mezelf ook om hierover eerlijk te blijven tegen mijn man. Soms voelt het gemakkelijker om niet alles te vertellen, omdat je weet dat je misschien wel over een grens gaat of wil gaan. Of omdat je toch bang ben voor zijn reactie. Of dat hij misschien toch zal vragen te stoppen. En je wilt niet terug.
Bespreek je dit nu achteraf wel met je man? Of wil je geen slapende honden wakker maken? Weet hij wel van die reboundmeneer?
Iddan: voel met je mee, meis!
Inez: zo waar wat je zegt over hier even wegblijven. Het helpt mij ook. Even dan
Roodhaar: postschuldgevoel tov manlief. Heel gek, had ik nooit eerder. Het kwam na de reboundmeneer en overviel me echt. Zo gek. Manlief wist van nr 2 en accepteerde het, maar ik denk dat ik wel besefte dat ik me op glad ijs bevond. En dat daar het schuldgevoel vandaag komt. Ik ging verder in mijn gevoel dat mijn nr 1 wist...
Ik denk dat dit heel snel gebeurt. Ik dwing mezelf ook om hierover eerlijk te blijven tegen mijn man. Soms voelt het gemakkelijker om niet alles te vertellen, omdat je weet dat je misschien wel over een grens gaat of wil gaan. Of omdat je toch bang ben voor zijn reactie. Of dat hij misschien toch zal vragen te stoppen. En je wilt niet terug.
Bespreek je dit nu achteraf wel met je man? Of wil je geen slapende honden wakker maken? Weet hij wel van die reboundmeneer?
dinsdag 9 oktober 2012 om 20:49
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...
dinsdag 9 oktober 2012 om 22:12
Hier weten ook beide nr 1 van niets...ik heb dan ook geen schuld gevoel tegen over haar... Staat zo ver van mij af dat die gedachtes niet mee spelen voor mij (hoe egoïstisch ook misschien...)
Waar ik me soms wel over verbaas is dat hij dit doet en nog een jong kind heeft(nog geen j) maar aan de andere kant heb ik heb kinderen dus kan me misschien niet helemaal inleven ofzo
Waar ik me soms wel over verbaas is dat hij dit doet en nog een jong kind heeft(nog geen j) maar aan de andere kant heb ik heb kinderen dus kan me misschien niet helemaal inleven ofzo
dinsdag 9 oktober 2012 om 22:54
quote:silver1977 schreef op 09 oktober 2012 @ 20:49:
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...Ja, als hij ook een open relatie had, dan zou ik me er veel prettiger bij voelen. Interessant is dat. Bij deze gedachte voel ik me in 1 klap beter. Hmmm, misschien is dat 'kleine' feitje toch wel groter dan ik dacht.
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...Ja, als hij ook een open relatie had, dan zou ik me er veel prettiger bij voelen. Interessant is dat. Bij deze gedachte voel ik me in 1 klap beter. Hmmm, misschien is dat 'kleine' feitje toch wel groter dan ik dacht.
woensdag 10 oktober 2012 om 10:22
quote:silver1977 schreef op 09 oktober 2012 @ 20:49:
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...Ik weet het wel, dat gevoel is niet prettig. Bij mij kwam toen pas het besef wat ik precies aan het doen was. Het was natuurlijk zijn verantwoordelijkheid, maar het schuldgevoel kwam bij mij best hard aan.
Oja, en het 'kleine' feitje dat zijn vrouw van niets weet, dat speelt nog steeds op de achtergrond mee......
Zou dit denk je veel verschil maken in hoe het verder zal verlopen ?
Zou het makkelijker zijn als zij er ook van af wist..
Hier is dat totaal niet aan de orde beide nr 1 weten van niets, kan me niet voorstellen hoe ik me zou voelen als zijn vrouw eraf wist...Ik weet het wel, dat gevoel is niet prettig. Bij mij kwam toen pas het besef wat ik precies aan het doen was. Het was natuurlijk zijn verantwoordelijkheid, maar het schuldgevoel kwam bij mij best hard aan.
