Gezondheid
alle pijlers
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
donderdag 24 april 2008 om 13:45
Natuurlijk, waarom niet. Je bent overigens ook van harte welkom bij de dames van de KE, Roque. Het topic begon ooit als het reumatoïde artritis topic, maar er hangt nu allerlei variatie rond met als gemene deler; pijn, vrouw zijn en hooguit lichtelijk prettig gestoord.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 24 april 2008 om 19:12
Beste Roque,
Ik vind schrijven over pijn een beetje stom onderwerp. Het is gewoon geen leuk onderwerp, a pain in the ass, je kan het missen als kiespijn.
Toch zal ik 2 dingen opnoemen, want je moet wel handelen:
1. Tenzij je pijn overgaat, sta er op dat je voor een deel wordt afgekeurd, als het al niet helemaal is. Ik snap precies wat je schrijft met minder energie, ik zit vaak dromerig achter de computer een beetje tot rust te komen, en dan denk ik ook "waaom ben je niet aan het werk", maar ik denk dat dat precies de reden is, je bent gewoon bekaf van (in mijn geval) 11 jaar pijn. Ik ben als zelfstandige aan eht werk gegaan, omdat ik dacht "dan regel ik mijn eigen werktijden", maar nu zal ik alles zeilen bij moeten zetten om te zorgen dat ik wat geld krijg als chronisch pijnpatient, als het me al gaat lukken. Handel nu je nog in loondienst bent!
2. Zoek een goede pijnbestrijder. Een goede pijnbestrijder is niet iemand die met een doos lyrica of nerontin klaarstaat. Een goede pijnbestrider is iemand die pijnstillende injecties geeft, zoals professor [bewerkt door moderator, ivm naam arts] in het VU ziekenhuis te Amsterdam. Helaas ben ik bang dat hij op zeer eenzame hoogte staat.
Ik vind schrijven over pijn een beetje stom onderwerp. Het is gewoon geen leuk onderwerp, a pain in the ass, je kan het missen als kiespijn.
Toch zal ik 2 dingen opnoemen, want je moet wel handelen:
1. Tenzij je pijn overgaat, sta er op dat je voor een deel wordt afgekeurd, als het al niet helemaal is. Ik snap precies wat je schrijft met minder energie, ik zit vaak dromerig achter de computer een beetje tot rust te komen, en dan denk ik ook "waaom ben je niet aan het werk", maar ik denk dat dat precies de reden is, je bent gewoon bekaf van (in mijn geval) 11 jaar pijn. Ik ben als zelfstandige aan eht werk gegaan, omdat ik dacht "dan regel ik mijn eigen werktijden", maar nu zal ik alles zeilen bij moeten zetten om te zorgen dat ik wat geld krijg als chronisch pijnpatient, als het me al gaat lukken. Handel nu je nog in loondienst bent!
2. Zoek een goede pijnbestrijder. Een goede pijnbestrijder is niet iemand die met een doos lyrica of nerontin klaarstaat. Een goede pijnbestrider is iemand die pijnstillende injecties geeft, zoals professor [bewerkt door moderator, ivm naam arts] in het VU ziekenhuis te Amsterdam. Helaas ben ik bang dat hij op zeer eenzame hoogte staat.
donderdag 24 april 2008 om 19:42
quote:Antonio schreef op 24 april 2008 @ 19:12:
Toch zal ik 2 dingen opnoemen, want je moet wel handelen:
1. Tenzij je pijn overgaat, sta er op dat je voor een deel wordt afgekeurd, als het al niet helemaal is.
'scuse me? Je hebt pijn, dús laat je afkeuren? Jaja. De wereld is ook met pijn iets minder zwart-wit. Pijn hoeft -god zij dank- niet gelijk te staan aan niet meer in dusdanige mate in de eigen boterham te kunnen voorzien dat men economisch of arbeidstechnisch arbeidsongeschikt is. Dan kunnen we een te groot deel van de beroepsbevolking zo wel naar huis sturen. Onze systemen zijn gebaseerd in het opvangen van inkomensverlies door ziekte en/of handicap en zolang als men de eigen broek op kan houden; vooral doen. Als je het mij vraagt is het een kwestie van kijken naar hoe je in balans ondanks pijn nog in welke mate kunt functioneren, ook op de arbeidsmarkt. Zit daar een inkomensval in, dan kan er wellicht recht zijn op een WGA-uitkering.
quote:2. Zoek een goede pijnbestrijder. Een goede pijnbestrijder is niet iemand die met een doos lyrica of nerontin klaarstaat. Een goede pijnbestrider is iemand die pijnstillende injecties geeft, zoals professor [bewerkt door moderator, ivm naam arts] in het VU ziekenhuis te Amsterdam. Helaas ben ik bang dat hij op zeer eenzame hoogte staat.
Weer te kort door de bocht voor mijn smaak. Een goede pijnbestrijder geeft injecties, geen lyrica of neurontin. Nee, een goede pijnbestrijder geeft een op maat gemaakt behandelplan -en stelt deze waar nodig ook weer bij-, zodat elk individu hopelijk een voor hem/haar optimale behandeling kan bereiken. Dat kan inhouden dat voor Pietje het in de vorm van injecties is. Voor Marietje is dit in de vorm van pillen en voor Kees weer een andere vorm. Voor ondergetekende zijn injecties bijv. een niet verstandige manier van behandelen. Injecties brengen meer risico's met zich mee in mijn specifieke geval.
Nee, ik gebruik overigens zowel lyrica als neurontin niet.
Toch zal ik 2 dingen opnoemen, want je moet wel handelen:
1. Tenzij je pijn overgaat, sta er op dat je voor een deel wordt afgekeurd, als het al niet helemaal is.
'scuse me? Je hebt pijn, dús laat je afkeuren? Jaja. De wereld is ook met pijn iets minder zwart-wit. Pijn hoeft -god zij dank- niet gelijk te staan aan niet meer in dusdanige mate in de eigen boterham te kunnen voorzien dat men economisch of arbeidstechnisch arbeidsongeschikt is. Dan kunnen we een te groot deel van de beroepsbevolking zo wel naar huis sturen. Onze systemen zijn gebaseerd in het opvangen van inkomensverlies door ziekte en/of handicap en zolang als men de eigen broek op kan houden; vooral doen. Als je het mij vraagt is het een kwestie van kijken naar hoe je in balans ondanks pijn nog in welke mate kunt functioneren, ook op de arbeidsmarkt. Zit daar een inkomensval in, dan kan er wellicht recht zijn op een WGA-uitkering.
quote:2. Zoek een goede pijnbestrijder. Een goede pijnbestrijder is niet iemand die met een doos lyrica of nerontin klaarstaat. Een goede pijnbestrider is iemand die pijnstillende injecties geeft, zoals professor [bewerkt door moderator, ivm naam arts] in het VU ziekenhuis te Amsterdam. Helaas ben ik bang dat hij op zeer eenzame hoogte staat.
Weer te kort door de bocht voor mijn smaak. Een goede pijnbestrijder geeft injecties, geen lyrica of neurontin. Nee, een goede pijnbestrijder geeft een op maat gemaakt behandelplan -en stelt deze waar nodig ook weer bij-, zodat elk individu hopelijk een voor hem/haar optimale behandeling kan bereiken. Dat kan inhouden dat voor Pietje het in de vorm van injecties is. Voor Marietje is dit in de vorm van pillen en voor Kees weer een andere vorm. Voor ondergetekende zijn injecties bijv. een niet verstandige manier van behandelen. Injecties brengen meer risico's met zich mee in mijn specifieke geval.
Nee, ik gebruik overigens zowel lyrica als neurontin niet.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 24 april 2008 om 19:44
donderdag 24 april 2008 om 20:04
Beste Roosvrouw,
ik ben een beetje door schade en schande wijs geworden. Op zich kan ik me nog indenken dat er een werkgever is die je klachten serieus neemt, en begrip heeft voor het feit dat je een keer een dag om 10.00 binnenstapt ipv 8.30, omdat je 'snachts wakker ligt van de pijn. Maar dat is niet bepaald wat ik tegenkwam toen ik mijn pijnklachten openbaarde. Een ijskoude douche was het resultaat, of ik misschien vrijwillig ontslag wou nemen. Nee dus. Ik weet niet of een van julie wel eens wakker ligt van de pijn, nou ik wel regelmatig.
Nerontin en Lyrica zijn anti-epilepsie medicijnen en die vind ik niet goed verenigbaar met werken. Je mag er niet bij autorijden. Tevens is een depressie een van de vele bijwerkingen. En daarin ben ik ook al ervaringsdeskundige. Ik vind het vrij grove middelen, een pijnbestrijder vond me zelfs "wel vrij jong om daarmee te beginnen". Ik vermoed dus een grote terughoudendheid om dit voor te schrijven. Ik heb vele malen liever een pijnstillende injectie dan deze pillen.
ik ben een beetje door schade en schande wijs geworden. Op zich kan ik me nog indenken dat er een werkgever is die je klachten serieus neemt, en begrip heeft voor het feit dat je een keer een dag om 10.00 binnenstapt ipv 8.30, omdat je 'snachts wakker ligt van de pijn. Maar dat is niet bepaald wat ik tegenkwam toen ik mijn pijnklachten openbaarde. Een ijskoude douche was het resultaat, of ik misschien vrijwillig ontslag wou nemen. Nee dus. Ik weet niet of een van julie wel eens wakker ligt van de pijn, nou ik wel regelmatig.
Nerontin en Lyrica zijn anti-epilepsie medicijnen en die vind ik niet goed verenigbaar met werken. Je mag er niet bij autorijden. Tevens is een depressie een van de vele bijwerkingen. En daarin ben ik ook al ervaringsdeskundige. Ik vind het vrij grove middelen, een pijnbestrijder vond me zelfs "wel vrij jong om daarmee te beginnen". Ik vermoed dus een grote terughoudendheid om dit voor te schrijven. Ik heb vele malen liever een pijnstillende injectie dan deze pillen.
donderdag 24 april 2008 om 20:19
He, meer mensen! Leuk!
Toon, ik denk dat het enorm afhangt van je ziektebeeld, de (kans op) herstel, de mate van pijn en hoe de pijn zich openbaart. IK ben niet van plan me af te laten keuren. Kom nou zeg. Zolang ik in staat zal zijn (met een hoger ziekteverzuim dan gemiddeld, maar dat weet mijn baas en die reageert er goed op) te werken word ik daar:
a. gelukkiger van
b. leg ik een minder hoge claim op het gemeensschapsgeld.
Waar ik persoonlijk tegen aan loop, is dat ik het moeilijk vind om niet hele dagen op de bank te gaan zitten omdat ik pijn heb. Maar ik vind het ook moeilijk om niet constant door te gaan ondanks het feit dat ik hele dagen pijn heb. Hoe gaan jullie daar mee om?
Aruba, ik heb boven al een beetje uitgelegd waar mijn pijnklachten vandaan komen. Waar komen jouw pijnklachten vandaan?
En Roosvrouw, is dat een specifieke vorm van reuma?
Toon, ik denk dat het enorm afhangt van je ziektebeeld, de (kans op) herstel, de mate van pijn en hoe de pijn zich openbaart. IK ben niet van plan me af te laten keuren. Kom nou zeg. Zolang ik in staat zal zijn (met een hoger ziekteverzuim dan gemiddeld, maar dat weet mijn baas en die reageert er goed op) te werken word ik daar:
a. gelukkiger van
b. leg ik een minder hoge claim op het gemeensschapsgeld.
Waar ik persoonlijk tegen aan loop, is dat ik het moeilijk vind om niet hele dagen op de bank te gaan zitten omdat ik pijn heb. Maar ik vind het ook moeilijk om niet constant door te gaan ondanks het feit dat ik hele dagen pijn heb. Hoe gaan jullie daar mee om?
Aruba, ik heb boven al een beetje uitgelegd waar mijn pijnklachten vandaan komen. Waar komen jouw pijnklachten vandaan?
En Roosvrouw, is dat een specifieke vorm van reuma?
donderdag 24 april 2008 om 20:21
Antonio, het gaat mij niet om de werkgever. Het gaat mij om de persoon zelf. Die zal zelf moeten leren de balans in het leven te vinden. Privé en in hun arbeidsleven. God zij dank valt er met vele vormen van chronische pijn nog (gedeeltelijk) , al dan niet aangepast, te werken. De stelling 'laat je afkeuren', is voor mij dan ook een extreem. Net zo goed als 'ga zo ver mogelijk over de grens heen' een extreem is.
Hmm, mijn ervaringen zijn zeker niet zo zwart-wit als 'anti-epileptica zijn niet verenigbaar met werken'. Ik denk ook niet dat de meeste mensen met epilepsie er zo tegen aan kijken. Sure, het zal niet voor élk werk ideaal of werkbaar zijn, maar dat is bij meer medicatie zo.
Ja, het zijn geen 'lullige' paracetamolletjes. En zo lang als iemand zonder kan; dóen! Alleen, zo zwart-wit is het voor mij dus niet. Zelf zit ik o.a. aan een anti-epilepticum; gabapentine. Na een eerste opstartfase word ik zelf juist helderder van dit middel. Mijn brein heeft dan kennelijk meer ruimte over voor belangrijkere dingen dan pijn.
Dat jij wel vaart bij injecties is geweldig voor je. Ik gun het je, serieus. Alleen is er helaas geen 1 succesrecept werkzaam voor iedereen met pijn verkrijgbaar. Waar het voor jou een geweldige optie is, is het voor anderen wellicht inferieur.
p.s.; Comedy Central is een redelijke pleister op de wakkere 'wonden'.
Hmm, mijn ervaringen zijn zeker niet zo zwart-wit als 'anti-epileptica zijn niet verenigbaar met werken'. Ik denk ook niet dat de meeste mensen met epilepsie er zo tegen aan kijken. Sure, het zal niet voor élk werk ideaal of werkbaar zijn, maar dat is bij meer medicatie zo.
Ja, het zijn geen 'lullige' paracetamolletjes. En zo lang als iemand zonder kan; dóen! Alleen, zo zwart-wit is het voor mij dus niet. Zelf zit ik o.a. aan een anti-epilepticum; gabapentine. Na een eerste opstartfase word ik zelf juist helderder van dit middel. Mijn brein heeft dan kennelijk meer ruimte over voor belangrijkere dingen dan pijn.
Dat jij wel vaart bij injecties is geweldig voor je. Ik gun het je, serieus. Alleen is er helaas geen 1 succesrecept werkzaam voor iedereen met pijn verkrijgbaar. Waar het voor jou een geweldige optie is, is het voor anderen wellicht inferieur.
p.s.; Comedy Central is een redelijke pleister op de wakkere 'wonden'.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 24 april 2008 om 20:28
Het lijkt mij ook dat niet elke pijnstiller effectief is bij elke klacht.
Ten eerste is mijn pijn redelijk cyclisch. Hoewel ik dagelijks ben heb, kan ik de eerste twee weken na mijn ongesteldheid over het algemeen redelijk functioneren met pijnstilling. Momenteel is de endo zo hevig (en zit de endo waarschijnlijk op de verkeerde plek), waardoor het de laatste week voor de ongesteldheid hel wordt, en tijdens mijn ongesteldheid hel is. En het wordt momenteel elke maand weer iets langer hel.
Ik moet 21 mei naar het ziekenhuis en dan gaat de knoop doorgehakt worden: eierstok er wel of niet uit. De verwachting (van mij) is dat bij wel eruit, de pijn (tijdelijk) af zal nemen. Maar niets is met zekerheid te zeggen. Bij mij is opereren waatschijnlijk effectiever dan spuiten. Overigens zou mijn kinderwens overboord gooien ook een stuk effectiever zijn . En die beslissing komt nu ook steeds dichterbij. Maar ik vind het wel enorm moeilijk: afstand nemen van mijn kinderwens dankzij mijn medische gesteldheid...
Ten eerste is mijn pijn redelijk cyclisch. Hoewel ik dagelijks ben heb, kan ik de eerste twee weken na mijn ongesteldheid over het algemeen redelijk functioneren met pijnstilling. Momenteel is de endo zo hevig (en zit de endo waarschijnlijk op de verkeerde plek), waardoor het de laatste week voor de ongesteldheid hel wordt, en tijdens mijn ongesteldheid hel is. En het wordt momenteel elke maand weer iets langer hel.
Ik moet 21 mei naar het ziekenhuis en dan gaat de knoop doorgehakt worden: eierstok er wel of niet uit. De verwachting (van mij) is dat bij wel eruit, de pijn (tijdelijk) af zal nemen. Maar niets is met zekerheid te zeggen. Bij mij is opereren waatschijnlijk effectiever dan spuiten. Overigens zou mijn kinderwens overboord gooien ook een stuk effectiever zijn . En die beslissing komt nu ook steeds dichterbij. Maar ik vind het wel enorm moeilijk: afstand nemen van mijn kinderwens dankzij mijn medische gesteldheid...
donderdag 24 april 2008 om 20:30
Sorry dat ik misschien wat cynisch overkom, maar mijn traject is zeker niet een goed traject voor een pijnpatient. Als jullie wel een werkgever hebben gevonden die er goed mee om kan gaan: hulde. Dat was niet mijn ervaring en het is me ook wel eens als algemeen geldende regel verstaan gegeven dat te laat komen niet werd geapprecieerd als werknemer. Maar ik heb niet alleen gepleit voor totaal afkeuren, ik heb ook gepleit voor gedeeltelijk afkeuren. Is dat nou zo raar? Hoe lang hebben jullie al klachten dan? En waar?
donderdag 24 april 2008 om 20:32
Die balans zoeken, vinden en eerbiedigen is het moeilijkste wat er is, Roque. Ik ga na al die jaren nog regelmatig de mist in. Ik heb dat bank-zitten niet, dus kan daar alleen theoretisch over lullen. Het door rammen heb ik wel. Heb het belachelijk overtrokken gehad en heb dat met veel moeite stukje bij beetje kunnen bijschaven. Voor mij ligt een belangrijke sleutel in nadenken. Ik ben zo'n kakelkip die doet, hup bam boem. En zo donder ik dus ook weer in een valkuil. Als ik nadenk, dan zie ik die valkuil wel aankomen en kan ik er op handelen of kiezen dat niet te doen. Een andere sleutel voor mij is denken in de termen 'marathon', 'kwaliteit' en 'vriendin X'.
Marathon; om me te herinneren aan het feit dat een dag meer dan 1 uur heeft. Een week meer dan 1 dag. Een maand meer dan 1 week. Zodat ik niet té snel van stapel ga om of voor de eindstreep te sneuvelen of totaal over de grens wel de eindstreep te halen.
Kwaliteit; bereik ik met dit korte termijn handelen wel wat ik voor ogen heb, ook op langere termijn?
Vriendin X; zou ik van vriendin X verwachten dat zij doet/laat/weetikhet wat ik van mezelf verwacht? Waarom móet ik zo nodig meer dan ik van anderen verwacht? Dat werk, puur relativeren dus.
En niet te vergeten; soms een goede schop onder mijn kont van deze en genen.
Het wordt voor bepaalde gevolgen wel onder de reumatologie geschaard, dat eds, maar het is geen reuma. Het is een aangeboren inferieure kwaliteit bindweefsel. Bindweefsel is min of meer een van de belangrijke 'bouwstoffen' van het lichaam, dus dat geeft wat problemen.
Marathon; om me te herinneren aan het feit dat een dag meer dan 1 uur heeft. Een week meer dan 1 dag. Een maand meer dan 1 week. Zodat ik niet té snel van stapel ga om of voor de eindstreep te sneuvelen of totaal over de grens wel de eindstreep te halen.
Kwaliteit; bereik ik met dit korte termijn handelen wel wat ik voor ogen heb, ook op langere termijn?
Vriendin X; zou ik van vriendin X verwachten dat zij doet/laat/weetikhet wat ik van mezelf verwacht? Waarom móet ik zo nodig meer dan ik van anderen verwacht? Dat werk, puur relativeren dus.
En niet te vergeten; soms een goede schop onder mijn kont van deze en genen.
Het wordt voor bepaalde gevolgen wel onder de reumatologie geschaard, dat eds, maar het is geen reuma. Het is een aangeboren inferieure kwaliteit bindweefsel. Bindweefsel is min of meer een van de belangrijke 'bouwstoffen' van het lichaam, dus dat geeft wat problemen.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 24 april 2008 om 20:33
Overigens Toon, nog even terugkomend op je eerste bericht.
Ik wil niet dagelijks gaan schrijven hoeveel pijn ik weer niet heb. Ik heb dit topic geopend met het doel (zoals RV het zo mooi zei in een ander topic) elkaar te steunen bij het "leven" met pijn, in plaats van het "overleven" met pijn. Dus elkaar tips geven, steunen, op een positieve manier omgaan met pijn.
Pijn is stom en niet leuk om over te praten. Maar het is momenteel wel een wezenlijk deel van mijn leven. En ik vind het soms verrekte moeilijk om mee om te gaan. IK vind het moeilijk dat ik nu thuis zit. IK vind het moeilijk dat ik nu niet gewoon kan sporten. Tegelijkertijd heb ik nu wel veel tijd om (telefonisch) bij te kletsen met vrienden, waar ik totaal de energie niet voor had toen ik werkte. Heb ik nu (soms) wel de energie om lekker te koken, waar ik voorheen uit pure arremoe maar een pizza haalde. En merk ik dat de rust mij goed doet. IK stond op het punt een deprexssie in te glijden vanwege de pijn en de moeheid, en ik heb het tij, door rust, net op tijd kunnen keren. Maar ja: ik moet nu niet gaan verzanden in niets doen natuurlijk
Ik wil niet dagelijks gaan schrijven hoeveel pijn ik weer niet heb. Ik heb dit topic geopend met het doel (zoals RV het zo mooi zei in een ander topic) elkaar te steunen bij het "leven" met pijn, in plaats van het "overleven" met pijn. Dus elkaar tips geven, steunen, op een positieve manier omgaan met pijn.
Pijn is stom en niet leuk om over te praten. Maar het is momenteel wel een wezenlijk deel van mijn leven. En ik vind het soms verrekte moeilijk om mee om te gaan. IK vind het moeilijk dat ik nu thuis zit. IK vind het moeilijk dat ik nu niet gewoon kan sporten. Tegelijkertijd heb ik nu wel veel tijd om (telefonisch) bij te kletsen met vrienden, waar ik totaal de energie niet voor had toen ik werkte. Heb ik nu (soms) wel de energie om lekker te koken, waar ik voorheen uit pure arremoe maar een pizza haalde. En merk ik dat de rust mij goed doet. IK stond op het punt een deprexssie in te glijden vanwege de pijn en de moeheid, en ik heb het tij, door rust, net op tijd kunnen keren. Maar ja: ik moet nu niet gaan verzanden in niets doen natuurlijk
donderdag 24 april 2008 om 20:38
Endo is endometriose, een aandoening waarbij je baarmoederslijmvlies zich vestigd buiten de baarmoeder en in je buikholte voor verklevingen zorgt.
RV, nu snap ik waarom de term me bekend voor komt! Volgens mij heeft mijn schoonzus dat! DAt is toch dat je arm uit de kom vliegt bij het minste of geringste, je moeilijk trappen kan lopen, je superlenig bent enzo?
En tot voorkort was ik er ook zo eentje die door aan het rennen was. Maar nu zit ik dus ziek thuis, voor mijn gevoel op de bank (wat eigenlijk nog best mee valt. Maar voor wat ik deed heb ik nu het gevoel niets te doen zeg maar, als je begrijpt wat ik bedoel )
RV, nu snap ik waarom de term me bekend voor komt! Volgens mij heeft mijn schoonzus dat! DAt is toch dat je arm uit de kom vliegt bij het minste of geringste, je moeilijk trappen kan lopen, je superlenig bent enzo?
En tot voorkort was ik er ook zo eentje die door aan het rennen was. Maar nu zit ik dus ziek thuis, voor mijn gevoel op de bank (wat eigenlijk nog best mee valt. Maar voor wat ik deed heb ik nu het gevoel niets te doen zeg maar, als je begrijpt wat ik bedoel )
donderdag 24 april 2008 om 20:43
Ach Antonio, als cynisch het ergste is wat je bent? Ik lees er wel aardig doorheen. Hell, ik heb ook mijn cynische periodes.
Die werkgever heb ik wel gevonden, ik heb een aantal aanbiedingen liggen zodra het haalbaar is. Het is alleen nog niet (zei ze heel onrealistisch ) haalbaar. Wel zie ik het anderen om me heen al jaren doen.
"Laat je afkeuren' komt op mij zo........ zwart-wit en wat...... tja kweet niet, over. Het lijkt alsof er allerlei stappen overgeslagen worden en dat aan te moedigen zou zijn. Voor mijn gevoel is het dat juist niet. Er is niets mis met gedeeltelijk of geheel arbeidsongeschikt bevonden worden, zolang als het een kwestie is van 'niet kunnen' en niet 'niet willen'.
Hoe lang klachten? Ik kan niet verder terug graven dan toen ik een jaar of 5 was. In wat pittiger beperkende mate sinds 2000. Waar? In bed, in de stoel, buiten, binnen, in de zon, in de regen. Ok, heel erg flauw, ik weet het. Maar ik vind het zo'n..... lappenmand-lijst als ik die mag gaan samenstellen. Van kruin tot teen vat het aardig samen.
Die werkgever heb ik wel gevonden, ik heb een aantal aanbiedingen liggen zodra het haalbaar is. Het is alleen nog niet (zei ze heel onrealistisch ) haalbaar. Wel zie ik het anderen om me heen al jaren doen.
"Laat je afkeuren' komt op mij zo........ zwart-wit en wat...... tja kweet niet, over. Het lijkt alsof er allerlei stappen overgeslagen worden en dat aan te moedigen zou zijn. Voor mijn gevoel is het dat juist niet. Er is niets mis met gedeeltelijk of geheel arbeidsongeschikt bevonden worden, zolang als het een kwestie is van 'niet kunnen' en niet 'niet willen'.
Hoe lang klachten? Ik kan niet verder terug graven dan toen ik een jaar of 5 was. In wat pittiger beperkende mate sinds 2000. Waar? In bed, in de stoel, buiten, binnen, in de zon, in de regen. Ok, heel erg flauw, ik weet het. Maar ik vind het zo'n..... lappenmand-lijst als ik die mag gaan samenstellen. Van kruin tot teen vat het aardig samen.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 24 april 2008 om 20:43
Eigenlijk vind ik jouw werkgever best wel heel kortzichtig, Toon. Een werknemer die nog zes uur per dag werkt en twee uur later begint, daar verdien je altijd nog meer aan dan eentje die twee jaar in de ziektewet zit en dat de WIA ingaat. Natuurlijk ben je duurder dan de gemiddelde kracht, omdat je vaker ziek bent, dat snap ik ook wel.
IK ben heel blij dat ik een werkgever en een bedrijfsarts heb die mijn klachten wél snappen en actief mee willen denken. Misschien scheelt het dat ik ambtenaar bn
IK ben heel blij dat ik een werkgever en een bedrijfsarts heb die mijn klachten wél snappen en actief mee willen denken. Misschien scheelt het dat ik ambtenaar bn
