Minnaartopic deel 18

quote:anna15 schreef op 20 oktober 2012 @ 20:29:

Noa, bedoel je thuis bespreekbaar? Ja, thuis is alles bespreekbaar, dat is wel anders.Ja dan heb ik dat goed gelezen inderdaad. Soms word er zoveel gepost en heb ik geen fut om alles door te lezen. Had jou reactie dan ook gemist en las hem vanavond pas. Hier ook erg rustig op het front en is wel even goed. Mijn emmertje begint een beetje vol te raken...

@Anna,bedankt voor je antwoord op mijn vragen.

Op dit moment ben ik heel moe. Er is deze week veel gebeurt.

Een fijne date met mijn nr.2 ,maar ook met veel emotie vooral bij mij. Op dit moment zit ik veel na te denken en dat vreet energie. Ik houd van mijn nr.1,maar ik heb toch ook meer gevoelens voor mijn nr.2 ,wat eigenlijk goed voor mij zou zijn. Mijn nr.1 en ik hebben deze week veel gepraat en hebben alle twee onze gevoelens bij dit alles. Ik zit in tweestrijd................



Men kan niet zeggen,dat een minnaarsrelatie alleen maar mooi en fijn is!!!!!!!!

Hoi ladies (en paar heren),



Ik heb een paar maanden niet geschreven hier.. Wel vaak op het punt gestaan, maar kon het dan toch steeds niet opbrengen. Ik heb wel al jullie verhalen en de discussies gelezen. Over jullie dates, de nieuwe (en oude) minnaars, de problemen thuis, maar bijvoorbeeld ook de 'houden van' discussie waar ik eigenlijk wel een bijdrage aan had willen leveren.. In de afgelopen maanden heb ik daar ook wel een visie op gekregen...



Voor wie mij niet kent; single sinds begin april na een lange monogame relatie... Ook nooit eerder een minnaar, of zelfs one night stand o.i.d. gehad. Toen mijn relatie uitging wilde ik gewoon wat afleiding en online kletsen met een leuke man.. Maar al heel snel had ik heel intensief contact met een leuke man, die mij overlaadde met lieve berichtjes, aandacht en complimenten. Veel contact per mail, chat, telefoon en whatsapp.. De aandacht, lieve woorden, zó verslavend... En echt precies wat ik zo gemist had in mijn relatie (misschien vind ik het daarom zo moeilijk het los te laten....?). Uiteindelijk elkaar ontmoet en in een paar maanden tijd erg veel heerlijke (en lange....) dates gehad.. Daarnaast bijna dagelijks contact per mail/app/telefoon. 

Nu zijn we alweer een paar maanden gestopt met daten (uitleg over reden maakt het iets te herkenbaar, maar het was een gezamenlijke beslissing... Een beslissing waar we eigenlijk allebei niet achter stonden, maar die we (te snel, denk ik nu weleens...) hebben genomen omdat we uiteindelijk niet meer op dezelfde manier verder wilden/konden gaan (qua intensiteit van het contact o.a.). In de maanden dat hij mijn minnaar was zaten we daarin wél op één lijn en speelde dat niet.)

Ik mis het ontzettend, nog steeds.......hij zit veel in mijn hoofd en ik vind het de laatste weken zelfs eerder moeilijker dan makkelijker worden om niet weer af te spreken. Rationeel gezien weet ik dat ik het niet moet doen, dat ik dan over mijn eigen grenzen ga (omdat het contact dan niet meer is hoe ik het wil en waar ik me prettig bij voel). Maar gevoelsmatig..... Er is nog steeds geen dag dat ik er niet aan denk. Waarom heb ik zoveel moeite met loslaten en het gewoon uit mijn hoofd zetten...? Onze 'affaire' heeft niet eens heel lang geduurd, rationeel gezien vind ik het te gek voor woorden dat ik er in mijn hoofd al veel langer mee bezig ben dan het geduurd heeft... 

Dat heeft bij mij niet zozeer met deze minnaar te maken, maar is iets dat ik vaker heb gehad, ook in relaties.. Liefdesverdriet/loslaten duurt bij mij (te) lang... Hoe doen jullie dat? Ik heb een leuk leven verder, doe leuke dingen, heb een fijne baan, hobby's, volg cursussen enz. Maar zo'n man zit continu in mijn hoofd en ik denk steeds terug aan dat contact. Ik probeer geen dingen terug te lezen, maar zelfs dat heb ik af en toe dus wel gedaan... Mis het gewoon.

Minnaar en ik hebben wel nog contact gehouden, zo ongeveer 1x per week, per mail.. Het voelt voor ons allebei niet goed om helemaal geen contact meer te hebben, elkaar nooit meer te spreken. Ik weet; voor de verwerking misschien beter, maar gevoelsmatig voelt dat slecht. Ik vind het fijn nog af en toe contact te hebben, te horen hoe het met hem gaat.....te horen dat hij het ook mist en te weten dat hij nog aan me denkt (dat doet me echt goed....raar?). 

Het maakt het voor nu misschien lastiger, maar ik denk dat het voor mij beter voelt als het langzaam verwatert, dan er nu 'cold turkey' mee te moeten stoppen. 

Het is wel zo dat we het allebei missen. En soms denk ik ook: f*ck it....ik spreek gewoon af. Maar ik weet dat ik me daar achteraf niet goed bij ga voelen (alleen als het contact weer zou zijn zoals eerst, dan zou ik morgen weer afspreken ). Het wordt echter wel steeds lastiger.. De seks tussen ons was zó goed, ik merk/lees/voel dat we daar allebei weer naar verlangen, dat het steeds minder duidelijk wordt waarom we daar precies mee gestopt zijn.

Hoe doen jullie dat......iemand uit je hoofd zetten...? En waarom duurt dat bij sommige mensen langer dan bij andere mensen?



Ik kom in een nieuwe post nog even (als enorme mosterd na de maaltijd) terug op de 'houden van discussie', als dat mag...

Ahum.......sorry voor het lange verhaal... Als jullie afhaken heb ik daar natuurlijk alle begrip voor . Ik ben het nu wel even kwijt, dat voelt al fijn (ook al ben ik single, kan er bij vriendinnen ook niet meer mee aan komen op een gegeven moment. Daarnaast heeft minnaar een vriendin en kinderen en is zijn vriendin niet op de hoogte van ons...dus sowieso heb ik maar weinig vriendinnen die op de hoogte zijn van het verhaal)...

Toen jullie een tijdje geleden schreven over of 'houden van' in een minnaarrelatie heb ik daar best lang over nagedacht.. Eens met sommige mensen die zich afvragen hoe je van iemand kunt houden, terwijl je geen deel uitmaakt van elkaars leven, vaak niet veel meer met elkaar deelt dan seks en intimiteit... Waar houd je dan precies van, schreef toen iemand...

Toch houd ik wel van mijn minnaar. Wat voor mij betekent dat ik om hem geef, dat hij een plekje in mijn hart heeft, wil en hoop dat hij gelukkig is, dat ik hem (waar mogelijk) zou helpen als hij in de problemen zit, nooit iets zou doen dat hem (of zijn bedrijf, gezin) zou kunnen beschadigen (over hem vertellen richting anderen, contact opnemen als ik niet zeker weet dat dat kan).

Maar vooral gewoon dat plekje in je hart, ook al maakt iemand geen deel uit van je leven. Ik vind het fijn als hij gelukkig is...

Eigenlijk een beetje hetzelfde als hoe je houdt van vriendinnen en familie...

Hier ben ik weer....m'n verhaal is bij sommigen gekend.

Ik zit diep, heel diep. Ik ga er aan kapot aan dit verscheurend gevoel. Nog nooit was ik zo verliefd als op nr2 en dat is niet zo maar een cliché-uitspraak maar het voelt meer dan waar.



Je leest hier zo vaak verhalen over het single minnaressen bestaan. Vrouwen die niets liever willen dan dat de minnaar z'n huwelijk opgeeft voor hen. En dan is er de lijst, de oneindige lijst met smoezen....Nooit zou ik me zo aan het lijntje laten houden maar oké, we gaan van de veronderstelling uit dat die vrouwen problemen hebben met bindingsangst etc...



Dus, wat mij overkwam hiel ik niet voor mogelijk. Ik héb een nr1 waarmee ik dacht min of meer gelukkig te zijn. Alhoewel na al die jaren, voel ik nog weinig meer als vriendschap (er zijn meer issues dan dat maar ik ga niet in detail) En ja, nr2 was er in de hoop m'n leven weer wat extra te geven en zo ook algemeen happier te worden met m'n nr1 en dat lukte, dat lukte maandenlang heel goed. Maar nr2 ging onder m'n huid zitten, het werd enorm intens en eerlijk, ik ben nog nooit zo een man tegengekomen, nog nooit zo verliefd geweest, ik kijk naar hem op, hij slaagt er in me vrouw te doen voelen op een manier die ik nog nooit voelde met een man.



Het was taboe om er over te beginnen. Ik had al vaak gedacht bij mezelf...."met die man zou ik écht...." maar ik durfde niet doordenken tot op het moment dat het er bij hem uitkwam, hij zou niets liever willen dan altijd samen zijn, hij wil scheiden en is volledig overtuigd....Ik kon dat niet geloven (smoezenlijst) maar deze man begon er zelf over....



In m'n hart wil ik niets liever, het maakt me kapot....

quote:Rooss4 schreef op 21 oktober 2012 @ 12:17:

Sosofie, hoe val je af als je eens per dag een mokkagebakje naar binnen werkt?

Hoe verwerk je en relatie die nog in volle gang is?

Je weet het antwoord zelf al. Je kiest er bewust voor in elkaars vaarwater te zeilen, je leest van hem dat hij naar je verlangt en je mist. Bij die woorden maakt je hart een sprongetje en beginnen de hormonen te stromen want dat kunnen woorden ook doen.



Wil je werkelijk loskomen van hem? Dan stop je met contacten, hoe jammer jullie dat beiden ook vinden. Het is de enige manier.



Rooss..thanks. Rationeel gezien klopt dat ook. Maar gevoelsmatig voelt dat nóg rotter dan hoe het nu is. Helemaal nooit contact meer met iemand waar je zo intensief mee samen bent geweest, die toch wel 'onder je huid' is gaan zitten, zoals Ella dat mooi verwoordt. Niet meer weten hoe het met hem gaat. Radiostilte...dat vind ik moeilijk. Dat hij nu helemaal uit mijn leven is.. Dat gebeurt natuurlijk, maar als dat geleidelijk gaat en gewoon verwatert, doet dat minder pijn. Dat het contact gedurende de weken, maanden gewoon steeds iets minder wordt.. Ik realiseer me dat het proces van loslaten daardoor wel veel langer duurt. Arrgggg....het is een beetje kiezen uit twee kwaden. Het voelt allebei k*t, maar het een misschien nog erger dan het ander..

Rationeel gezien maak ik het mezelf niet makkelijk, maar het idee van cold turkey doet nog meer pijn nu.

Ik wil het aan de ene kant loslaten, aan de andere kant juist weer niet.

@ Ella: heftig.. Ik heb geen advies voor je, want bent single en heb nooit in deze situatie gezeten. Ik denk wel dat in dit topic heel veel adviezen staan voor jouw situatie.. Maar ja....gevoel en verstand, he? Om ECHT een zuivere beslissing te kunnen nemen, denk ik dat je niet anders kunt dan afstand nemen. Om zo te kunnen kijken of je nog met je man verder wilt of niet. Los van je minnaar. Je bent verliefd, tot over je oren, alles lijkt nu rozengeur en maneschijn, maar in hoeverre kun je dat nu, in deze toestand, helder beoordelen...? In zo'n toestand moet je eigenlijk nooit zulke heftige beslissingen nemen.

Maar ja.....dat is allemaal VERSTAND. Als je gevoel meespeelt is dat allemaal zo makkelijk gezegd...

Toch denk ik dat je uiteindelijk een beslissing met volledige overtuiging kunt nemen als je nu eerst afstand neemt.

Sterkte...........

@ Rooss *stukje weggehaald, te herkenbaar............*

Bij geen contact moet ik dus ook nog verdomd sterk zijn om niets van hem te zien of te weten.. Dat vind ik nu nog lastig. Vind mezelf al heel knap dat ik zijn twitter niet lees en zijn whatsappstatus niet check (I know.......triest), maar vermoed dat me dat niet lukt bij radiostilte.....

Vind jij het niet lastig van het ene op het andere moment geen contact meer te hebben, als een minnaarrelatie stopt? Dat je dat gevoelsmatig dan niet wilt....?

quote:Rooss4 schreef op 21 oktober 2012 @ 13:14:

Sosophie, het idee doet misschien meer pijn, de praktijk leert dat het de enige echte manier is om los te laten. Je wíl niet loslaten, dus zul je ook niet loslaten.



I know.........

Ik hoop(te) zo dat het zo ook kon......

quote:Rooss4 schreef op 21 oktober 2012 @ 13:51:

[...]



Nee. Als een intense minnaar relatie stopt wil ik helen, wil ik alle stadia doorlopen die daarbij horen. Missen, balen, boos zijn, verdrietig zijn, mijmeren over hoe het was en nog had kunnen zijn.. tot ik mijn schouders erover op kan halen en alle pijn verdwenen is. Tot nu toe is het 1 keer gelukt om een vriendschap over te houden. Onze minnaar relatie is nu een maand of 8-9 maanden over en we spreken elkaar nog steeds regelmatig, gaan binnenkort naar de sauna.

De rest van de mannen is uit beeld.. gewoon omdat vriendschap er niet in zat en dat is oké,.



Ik kan me zo voorstellen dat deFries ook een vriend blijft. We delen zo ongelooflijk veel meer dan alleen het bed... en ik denk voor nu zeker te weten dat we beiden onbeschadigd uit deze minnaar relatie gaan komen. We zitten diep bij elkaar maar dat is voornamelijk op het vriendschapsvlak. En we hebben lekkere seks...



Mooi dat dat zo kan..

Ik wil ook helen en die stadia doorlopen.. Die doorloop ik ook. Maar dat mijmeren over hoe het was, is soms nog extra fijn met heel af en toe een mailtje.. Omdat dat alleen maar meer de bevestiging is van dat het speciaal was, dat we er nog steeds allebei met mooie herinneringen aan terugdenken. Dat het niet zomaar 'over' is en we er nooit meer aan denken, dat zou nog meer pijn doen. Zoiets... ik laat het even bezinken.. Probeer in elk geval goed voor ogen te houden wat ik wil en niet wil, zodat ik niet ga afspreken in een situatie waar ik vooraf van heb gezegd dat ik me daar niet goed bij voel.



Ik laat het even bezinken, thanks..

Ik blijf maar twijfelen....

@so-sophie: die langdurige monogame relatie die ten einde liep...

Had dat iets te maken met verliefdheid op een andere man?

Ging het al lang slecht?

quote:so-sophie schreef op 21 oktober 2012 @ 14:15:

[...]





Mooi dat dat zo kan..

Ik wil ook helen en die stadia doorlopen.. Die doorloop ik ook. Maar dat mijmeren over hoe het was, is soms nog extra fijn met heel af en toe een mailtje.. Omdat dat alleen maar meer de bevestiging is van dat het speciaal was, dat we er nog steeds allebei met mooie herinneringen aan terugdenken. Dat het niet zomaar 'over' is en we er nooit meer aan denken, dat zou nog meer pijn doen. Zoiets... ik laat het even bezinken.. Probeer in elk geval goed voor ogen te houden wat ik wil en niet wil, zodat ik niet ga afspreken in een situatie waar ik vooraf van heb gezegd dat ik me daar niet goed bij voel.



Ik laat het even bezinken, thanks..



Je zegt dat je alle stadia wilt doorlopen, maar eigenlijk blijf je met zachte heelmeesters nu heel lang hangen in het eerste stadium. Je bent bang voor de pijn als je hem echt definitief nooit meer ziet. Als je echt keihard in een keer helemaal zou stoppen. De pleister er in 1 keer aftrekken. Dan zou je misschien een volle maand op een pijnniveau van 10 zitten. Door steeds weer contact te hebben, is het pijnniveau lager, laten we zeggen 7. Maar dit duurt nu al maanden. Je bent bang voor die pijn van 10, maar je zou ook bang zijn geweest voor maandenlang pijn van 7. Je wist alleen niet dat het zo lang zou duren. Met pijn is iets geks: van te voren denk je dat je het niet kunt overleven, maar als je er middenin zit, dan blijkt dat je er zelfs mee door kunt leven.



Het enige goede antwoord is al door Roosss gegeven: echt radicaal stoppen. Je zegt dat je door alle stadia wil gaan. Je zit nu al maanden in het eerste stadium: de hoop. Echt, je bent nog niet verder, hoe graag je ook wilt. Want diep van binnen wil je eigenlijk nog steeds terug.



Ik hoop dat het je gaat lukken om echt te kappen. Pas als je alles verwerkt hebt, dan is het fijn om terug te denken. En nog vreemder: dan voelt het ook niet dubbel meer. Sterkte!

Thanks Roodhaarr, voor je mooie post... Komt wel even binnen, het klopt hoor, wat je zegt. Eigenlijk wil ik diep in mijn hart inderdaad terug..... Wat mij betreft was het ook nog niet gestopt (hoeft ook niet, maar dan wordt het meer een SV-situatie vanaf nu en daar word ik niet blij van....).

Het idee is inderdaad zo rot....

Wat het niet makkelijker maakt is dat ik, zelfs wanneer we stoppen met elk contact, alsnog sterk moet zijn om niet te googlen en op die manier alsnog het niet volledig los te laten. Er staat vaak (zakelijk) nieuws van hem online op allerlei plekken (filmpjes, berichten enz.). *stukje verwijderd ivm herkenbaarheid*

Dus moet dan ook nog sterk genoeg zijn om daar niet naar te gaan kijken en het echt, echt, echt volledig af te kappen.



Gevoel, verstand......ik weet het. Ik wil het inderdaad blijkbaar niet ECHT. Ik wil het k*tgevoel niet meer, maar het idee van radiostilte doet ook teveel pijn.



Ik laat het even bezinken de komende dagen...



@ Ella: nee...ik heb de relatie beeindigd, had geen gevoelens voor een ander. We waren bijna 7 jaar samen, maar bepaalde (basis)dingen hebben vanaf het begin niet goed gezeten. Twijfel is er altijd geweest.. Nu pas sterk genoeg om de knoop door te hakken. Grootste punten waren niet kunnen praten en ontbreken van passie/aandacht. Wat jij ook beschrijft; als iemand er dan voor zorgt dat je je op en top vrouw voelt en er zóveel passie en aandacht is, gaat iemand snel diep onder je huid zitten. Als dat juist is wat je jaren gemist hebt. Daardoor was ik binnen een paar dagen echt compleet 'hooked'....

Heb minnaar pas leren kennen toen ik mijn relatie al verbroken had.

Zou overigens geen relatie met hem willen, of willen dat hij bij zijn vriendin weg zou gaan. Ik zou hem niet vertrouwen en vertrouwen is voor mij nu net een van de belangrijkste dingen in een relatie. Hij zal altijd vreemdgaan, die spanning opzoeken. Ik zou daar niet mee kunnen/willen leven..

@so-Sophie



Ik zal dan maar even niet quoten. Maar er is een heel belangrijk verschil tussen persoonlijk contact met hem of in de media iets tegenkomen.

Die media zijn onvermijdelijk, en ja, dat voelt ff vervelend om he steeds tegen te komen. Als een soort vreemdeling waarmee jij juist heel veel gedeeld hebt. Maar dat bekrachtigt niets van zijn gevoel naar jou. Dat doen DM's, sms, whatsapp en mails wel. Die zijn persoonlijk. Dat zijn de smeermiddelen waarmee jouw verlangen gevoed wordt.



Je wil jezelf misschien wel vertellen dat het niets uitmaakt om al dat soort contacten te hebben omdat hij toch al volop aanwezig is in de media. Maar dat is dus niet zo.

Klopt hoor, dames.. Dat is wel echt anders.. Zakelijk, het gaat niet over 'ons', geen gevoel enz.

Staat er ook echt los van, en inderdaad; ik moet dan (in de meeste gevallen) wel echt zelf op zoek gaan naar filmpjes e.d.

Weet ook niet precies waarom ik het schreef. Misschien omdat ik me afvraag of ik bij geen persoonlijk contact sterk genoeg ben om dat niet op te zoeken en het op die manier dus alsnog niet volledig los te laten. Maar tuurlijk is het echt anders dan persoonlijk contact en is dit geen reden dan ook maar contact te houden.



Ik bedoelde misschien meer dat ik erg veel moeite heb met loslaten.. Gewoon geen contact, niets meer opzoeken. Waar een ander dat dus wel gewoon kan/doet. Hoe simpel kan het zijn. Ik duik ergens vol in, met een enorme passie, zonder mijn hart een beetje te bewaken......heb dan dus enorme pieken, maar daarna....tja.



Eens dat het een keuze is, hoor.

Vanavond een mail gestuurd naar mijn nr2. Afgelopen hotel- date had ik hem al verteld,hoeveel moeite ik had met de gevoelens van mijn nr.1 over mijn minnaarsrelatie en over de kinderen die met alles willen weten wat ik doe. Mijn nr.2 vond,dat dit ook tussen ons in kwam te staan. Ik vertelde hem,dat ik nog geen afstand van hem kon doen en dat wilde hij ook niet ( voelde een kleine twijfel).

Nu heb ik hem gezegd,dat ik eigenlijk meer voel voor hem dan ik toe wil geven en goed voor mij is en dat ik daarmee moet leren omgaan en misschien is het beter in de toekomst om onze relatie te beëindigen.

Ik schreef gister al,dat een minnaarsrelatie ook intens veel verdriet te weeg kan brengen. Wat vinden jullie? Bij Sophie lijkt mij dat ook het geval en bij Ella,Vaintje en Onrustig.

Wat heftig, Dropje.. Sterkte... Ik denk zeker dat het verdrietig en erg verwarrend kan zijn, zeker als je een relatie hebt en te maken hebt met je eigen gevoelens, de gevoelens van je partner, je minnaar, schuldgevoel enz. Dan kan het soms best druk worden in je hoofd

Voor mij persoonlijk geldt dat ik er nu inderdaad verdriet van heb. Toch heb ik er over nagedacht of ik er nu opnieuw aan zou beginnen (dezelfde situatie, dezelfde man bedoel ik) als ik wist wat ik nu weet. Het antwoord daarop is wel volmondig ja.. De supergave, mooie herinneringen wegen in mijn geval ruimschoots op tegen de pijn nu. Daarom doet het ook pijn, maar hoe k*t ook, het is in die zin wel 'mooie' pijn.. En de pijn gaat weg, de herinneringen zijn voor altijd.

Maar ja......het is natuurlijk niet alleen maar 'haleluja' geweest.....ja, het geeft ook verdriet, pijn, onzekerheid....

Ik heb (ook hier lezende) wel het gevoel dat het vaak relaties zijn met hoge toppen, maar ook soms diepe dalen, onzekerheden enz.

Een achtbaan....



En het ligt er ook aan hoe je zelf in elkaar zit, of je er mee om kunt gaan. Voor mij persoonlijk geldt dat ik seks en gevoel niet goed los kan koppelen, snel teveel ga voelen. Ik zal er dus (met een andere man) niet snel nog een keer aan beginnen.



Ik denk wel dat een situatie waarin je een minnaar en een partner/man hebt, in veel gevallen nog veel complexer is en vaak tot heftige emoties leidt... (ik spreek bewust niet van nr. 1 en 2, blijf dat een beetje aparte termen vinden)....



Wat ga je nu doen, Dropje? Je hebt het over 'misschien beter in de toekomst onze relatie te beeindigen..' en voorlopig? Doorgaan zoals het was? Lijkt me ook niet makkelijk met de gevoelens die je hebt.