Relaties
alle pijlers
Kerst, mijn vriendin en mijn ouders
woensdag 14 november 2012 om 11:35
Hoi allemaal!
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:33
Ik begrijp dat echt wel, van je paard. Het dier heeft veel meegemaakt en vertrouwt alleen jou. Maar jij vertrouwt hem blijkbaar niet zo. Je denkt dat hij die band die hij met jou heeft, met niemand anders kan opbouwen en dat hij wegkwijnt bij jouw afwezigheid.
Als ik er zo over nadenk, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Je paard is de enige die jou accepteert zoals je bent.
Ik word hier echt een beetje verdrietig van.
Als ik er zo over nadenk, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Je paard is de enige die jou accepteert zoals je bent.
Ik word hier echt een beetje verdrietig van.
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:34
Ingewikkeld, maar ZIJ heeft een probleem met jouw broer/familie dus vind ik niet dat ze je kan dwingen om bij je ouders weg te blijven. Nou speelt het natuurlijk ook dat zij geen prettige thuissituatie heeft maar dan moet ze het jou wel gunnen dat jij dat wel hebt. En dan heb je ook nog eens je geloof, wat voor jou belangrijk is.
Dat jullie twee jaar met elkaar gaan is natuurlijk super leuk, maar dat is toch niet zo datum gebonden? Dat kunnen jullie alsnog uitgebreid vieren. En ik denk altijd maar zo: je partner is misschien niet voor eeuwig, en van je familie heb je er maar 1. Als je er een goede band mee hebt: houden zo! Vervelend voor je vriendin maar dat moet ze toch kunnen accepteren.
Dat jullie twee jaar met elkaar gaan is natuurlijk super leuk, maar dat is toch niet zo datum gebonden? Dat kunnen jullie alsnog uitgebreid vieren. En ik denk altijd maar zo: je partner is misschien niet voor eeuwig, en van je familie heb je er maar 1. Als je er een goede band mee hebt: houden zo! Vervelend voor je vriendin maar dat moet ze toch kunnen accepteren.
woensdag 14 november 2012 om 12:35
Het lijkt alsof ik er gelukkiger van wordt om iemand anders blij te maken, dan om rechtstreeks naar mezelf te kijken.
Ik heb het mijn vriendin denk ik kwalijk genomen, omdat ik niet wil accepteren dat ik zelf niet sterk genoeg ben om tegen iemand in te gaan.
Twee keien van inzichten. Chapeau!
Ik heb het mijn vriendin denk ik kwalijk genomen, omdat ik niet wil accepteren dat ik zelf niet sterk genoeg ben om tegen iemand in te gaan.
Twee keien van inzichten. Chapeau!
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:35
quote:MilaDila schreef op 14 november 2012 @ 12:32:
Ach jee, ik krijg het benauwd van je postings McSteamy. Heb je wel vrienden naast je relatie?Jawel. Gezamenlijke vrienden vooral. Ik ben sociaal ingesteld wanneer ik bij mensen ben, maar heb die behoefte niet. Ik zal nooit uit mezelf met iemand afspreken, als ik ook met m'n vriendin thuis kan zijn. Ik hou niet van uitgaan, doe liever gewoon leuke dingen met m'n vriendin. Ik heb dat überhaupt nooit echt zo begrepen, waarom je met een vriend(in) af zou spreken om bijvoorbeeld samen naar de bioscoop te gaan, als je ook met je partner zou kunnen gaan. Ik weet ook wel dat dat geen gezonde gedachtegang is, ik heb die behoefte simpelweg niet. Nooit gehad ook.
Ach jee, ik krijg het benauwd van je postings McSteamy. Heb je wel vrienden naast je relatie?Jawel. Gezamenlijke vrienden vooral. Ik ben sociaal ingesteld wanneer ik bij mensen ben, maar heb die behoefte niet. Ik zal nooit uit mezelf met iemand afspreken, als ik ook met m'n vriendin thuis kan zijn. Ik hou niet van uitgaan, doe liever gewoon leuke dingen met m'n vriendin. Ik heb dat überhaupt nooit echt zo begrepen, waarom je met een vriend(in) af zou spreken om bijvoorbeeld samen naar de bioscoop te gaan, als je ook met je partner zou kunnen gaan. Ik weet ook wel dat dat geen gezonde gedachtegang is, ik heb die behoefte simpelweg niet. Nooit gehad ook.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:35
* Als het aan mijn vriendin lag bestond er helemaal niemand op deze aarde behalve zij en ik en een ieder die ik belangrijk vind zal zij bestempelen als 'belangrijker dan zij'. Ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan.
Sorry, maar dit vind ik niets minder dan zwaar ongezond en bovendien doodeng.
*Ik vind het vooral lastig, en zou het niet direct bestempelen als makkelijk. Het voelt alsof ik hoe dan ook mensen ga kwetsen. Als ik eerlijk kijk naar wat ik voel wil ik mijn ouders één keer per week zien, mijn paard elke dag zien en een vriendin die dit accepteert.
Dat bestaat en dat kan, alleen niet met deze vriendin.
Blaas die wereldreis rap af, die gaat jou niet gelukkiger maken ben ik bang.
Sorry, maar dit vind ik niets minder dan zwaar ongezond en bovendien doodeng.
*Ik vind het vooral lastig, en zou het niet direct bestempelen als makkelijk. Het voelt alsof ik hoe dan ook mensen ga kwetsen. Als ik eerlijk kijk naar wat ik voel wil ik mijn ouders één keer per week zien, mijn paard elke dag zien en een vriendin die dit accepteert.
Dat bestaat en dat kan, alleen niet met deze vriendin.
Blaas die wereldreis rap af, die gaat jou niet gelukkiger maken ben ik bang.
Huts!
woensdag 14 november 2012 om 12:36
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:30:
[...]
Maar aan de andere kant vind ik het heel moeilijk om alles achter te laten. Mijn ouders missen kom ik wel weer overheen, het lijkt me niet meer dan normaal dat je je ouders mist als je zo lang weg bent, maar die kan ik nog spreken, bellen, mailen. Mijn paard daarentegen is mijn grootste struikelblok. De gedachte aan hem zes maanden niet zien brengt direct tranen in mijn ogen (zo ook nu). En ik weet niet of dat het waard is voor mij.
Dit is niet ok, als jij nu terwijl je dit allemaal opschrijft aan het huilen bent, dan moet je het niet doen, vind ik. Geeft de gedachte niet op die wereldreis te gaan je meer rust?
Jouw vriendin is jou bewust aan het afzonderen van je omgeving, ze probeert je min of meer te verbieden met anderen om te gaan. Ik vind dat geen gezonde omgang. Ze manipuleert je.
Ze zal dat misschien zelf niet doorhebben en die intentie heeft ze misschien ook niet, maar ze doet het wel.
[...]
Maar aan de andere kant vind ik het heel moeilijk om alles achter te laten. Mijn ouders missen kom ik wel weer overheen, het lijkt me niet meer dan normaal dat je je ouders mist als je zo lang weg bent, maar die kan ik nog spreken, bellen, mailen. Mijn paard daarentegen is mijn grootste struikelblok. De gedachte aan hem zes maanden niet zien brengt direct tranen in mijn ogen (zo ook nu). En ik weet niet of dat het waard is voor mij.
Dit is niet ok, als jij nu terwijl je dit allemaal opschrijft aan het huilen bent, dan moet je het niet doen, vind ik. Geeft de gedachte niet op die wereldreis te gaan je meer rust?
Jouw vriendin is jou bewust aan het afzonderen van je omgeving, ze probeert je min of meer te verbieden met anderen om te gaan. Ik vind dat geen gezonde omgang. Ze manipuleert je.
Ze zal dat misschien zelf niet doorhebben en die intentie heeft ze misschien ook niet, maar ze doet het wel.
woensdag 14 november 2012 om 12:37
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:33:
Ik begrijp dat echt wel, van je paard. Het dier heeft veel meegemaakt en vertrouwt alleen jou. Maar jij vertrouwt hem blijkbaar niet zo. Je denkt dat hij die band die hij met jou heeft, met niemand anders kan opbouwen en dat hij wegkwijnt bij jouw afwezigheid.
Als ik er zo over nadenk, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Je paard is de enige die jou accepteert zoals je bent.
Ik word hier echt een beetje verdrietig van.Misschien heb je gelijk, misschien is dat niet zo, misschien onderschat ik hem. Misschien wil ik ook wel geloven dat hij niet zonder mij kan, ben ik bang dat hij zich aan anderen zal hechten en hierdoor minder aan mij. Ik weet het niet.
Ik begrijp dat echt wel, van je paard. Het dier heeft veel meegemaakt en vertrouwt alleen jou. Maar jij vertrouwt hem blijkbaar niet zo. Je denkt dat hij die band die hij met jou heeft, met niemand anders kan opbouwen en dat hij wegkwijnt bij jouw afwezigheid.
Als ik er zo over nadenk, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Je paard is de enige die jou accepteert zoals je bent.
Ik word hier echt een beetje verdrietig van.Misschien heb je gelijk, misschien is dat niet zo, misschien onderschat ik hem. Misschien wil ik ook wel geloven dat hij niet zonder mij kan, ben ik bang dat hij zich aan anderen zal hechten en hierdoor minder aan mij. Ik weet het niet.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:39
Geluk moet uit jezelf komen.
Tuurlijk voelt het fijn als je een ander gelukkig maakt. Dat draagt bij aan je eigen geluk. Maar als je een ander gelukkig maakt door je eigen grenzen op te schuiven, wordt je dan zelf echt gelukkiger?
Je schrijft zelf ook dat je niet sterk genoeg bent om tegen iemand in te gaan. Werk je hieraan? Hier kan je straks in je arbeidszaam leven ook problemen mee krijgen.
Heeft je vriendin begeleiding gehad bij het verwerken van haar verdriet. Zij voelt zich waarschijnlijk door iedereen in de steek gelaten en klampt zich nu vast aan jou? Heeft zij eigen vriendinnen? Gaat zij op stap zonder jou?
Tuurlijk voelt het fijn als je een ander gelukkig maakt. Dat draagt bij aan je eigen geluk. Maar als je een ander gelukkig maakt door je eigen grenzen op te schuiven, wordt je dan zelf echt gelukkiger?
Je schrijft zelf ook dat je niet sterk genoeg bent om tegen iemand in te gaan. Werk je hieraan? Hier kan je straks in je arbeidszaam leven ook problemen mee krijgen.
Heeft je vriendin begeleiding gehad bij het verwerken van haar verdriet. Zij voelt zich waarschijnlijk door iedereen in de steek gelaten en klampt zich nu vast aan jou? Heeft zij eigen vriendinnen? Gaat zij op stap zonder jou?
woensdag 14 november 2012 om 12:43
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:37:
[...]
Misschien heb je gelijk, misschien is dat niet zo, misschien onderschat ik haar. Misschien wil ik ook wel geloven dat zij niet zonder mij kan, ben ik bang dat zij zich aan anderen zal hechten en hierdoor minder aan mij. Ik weet het niet.Zou bovenstaand stukje op je vriendin kunnen slaan? Durf je haar wel alleen op wereldreis te laten gaan?
[...]
Misschien heb je gelijk, misschien is dat niet zo, misschien onderschat ik haar. Misschien wil ik ook wel geloven dat zij niet zonder mij kan, ben ik bang dat zij zich aan anderen zal hechten en hierdoor minder aan mij. Ik weet het niet.Zou bovenstaand stukje op je vriendin kunnen slaan? Durf je haar wel alleen op wereldreis te laten gaan?
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:44
quote:Dahlia74 schreef op 14 november 2012 @ 12:39:
Geluk moet uit jezelf komen.
Tuurlijk voelt het fijn als je een ander gelukkig maakt. Dat draagt bij aan je eigen geluk. Maar als je een ander gelukkig maakt door je eigen grenzen op te schuiven, wordt je dan zelf echt gelukkiger?
Je schrijft zelf ook dat je niet sterk genoeg bent om tegen iemand in te gaan. Werk je hieraan? Hier kan je straks in je arbeidszaam leven ook problemen mee krijgen.
Heeft je vriendin begeleiding gehad bij het verwerken van haar verdriet. Zij voelt zich waarschijnlijk door iedereen in de steek gelaten en klampt zich nu vast aan jou? Heeft zij eigen vriendinnen? Gaat zij op stap zonder jou?
Ik weet niet of ik dan gelukkiger word, ik weet wel dat ik nu niet gelukkig ben. In principe kan ik wel tegen iemand ingaan, ik laat niet over mezelf heenlopen. Tenzij het iemand betreft waar ik heel veel om geef.
En nee, mijn vriendin heeft nooit professionele begeleiding gehad. Zij heeft het gevoel alleen te zijn op deze wereld en ik ben alles wat ze heeft. Ze heeft vriendinnen en doet dingen zonder mij, gaat met d'r pleegzusje stappen in Tilburg, gaat winkelen, enz. Maar doet liever dingen met mij. Zij weet echter heel goed dat het belangrijk is om je eigen ding te blijven doen en zorgt er ook voor dat ze zich hieraan houdt. Haar vriendinnen zijn echter ook mijn vriendinnen, dus vaak gaan we met z'n allen iets doen.
Geluk moet uit jezelf komen.
Tuurlijk voelt het fijn als je een ander gelukkig maakt. Dat draagt bij aan je eigen geluk. Maar als je een ander gelukkig maakt door je eigen grenzen op te schuiven, wordt je dan zelf echt gelukkiger?
Je schrijft zelf ook dat je niet sterk genoeg bent om tegen iemand in te gaan. Werk je hieraan? Hier kan je straks in je arbeidszaam leven ook problemen mee krijgen.
Heeft je vriendin begeleiding gehad bij het verwerken van haar verdriet. Zij voelt zich waarschijnlijk door iedereen in de steek gelaten en klampt zich nu vast aan jou? Heeft zij eigen vriendinnen? Gaat zij op stap zonder jou?
Ik weet niet of ik dan gelukkiger word, ik weet wel dat ik nu niet gelukkig ben. In principe kan ik wel tegen iemand ingaan, ik laat niet over mezelf heenlopen. Tenzij het iemand betreft waar ik heel veel om geef.
En nee, mijn vriendin heeft nooit professionele begeleiding gehad. Zij heeft het gevoel alleen te zijn op deze wereld en ik ben alles wat ze heeft. Ze heeft vriendinnen en doet dingen zonder mij, gaat met d'r pleegzusje stappen in Tilburg, gaat winkelen, enz. Maar doet liever dingen met mij. Zij weet echter heel goed dat het belangrijk is om je eigen ding te blijven doen en zorgt er ook voor dat ze zich hieraan houdt. Haar vriendinnen zijn echter ook mijn vriendinnen, dus vaak gaan we met z'n allen iets doen.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:47
quote:Dahlia74 schreef op 14 november 2012 @ 12:42:
Overigens. levert de reacties van de forummers je enige inzichten op over jezelf, je vriendin en jullie relaties?
Jazeker, dat maakt het nog extra moeilijk haha. Nee, het zet me zeker aan het denken, vooral over mezelf.
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:43:
[...]
Zou bovenstaand stukje op je vriendin kunnen slaan? Durf je haar wel alleen op wereldreis te laten gaan?Ja, ik denk het wel. Ze is sterker dan ze denkt en ze kan meer dan ze denkt. Ze is erg onzeker en van mening dat ze niets kan. Alle dingen die geregeld moeten en moesten worden omtrent het huis heb ik geregeld, omdat zij denkt dat ze het niet kan. Dat ze niet serieus genomen wordt. Ze moet zichzelf nog heel erg vinden.
Overigens. levert de reacties van de forummers je enige inzichten op over jezelf, je vriendin en jullie relaties?
Jazeker, dat maakt het nog extra moeilijk haha. Nee, het zet me zeker aan het denken, vooral over mezelf.
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:43:
[...]
Zou bovenstaand stukje op je vriendin kunnen slaan? Durf je haar wel alleen op wereldreis te laten gaan?Ja, ik denk het wel. Ze is sterker dan ze denkt en ze kan meer dan ze denkt. Ze is erg onzeker en van mening dat ze niets kan. Alle dingen die geregeld moeten en moesten worden omtrent het huis heb ik geregeld, omdat zij denkt dat ze het niet kan. Dat ze niet serieus genomen wordt. Ze moet zichzelf nog heel erg vinden.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:48
quote:Flashy schreef op 14 november 2012 @ 12:46:
Hoe heb je je vriendin dan ontmoet als dit ook op 1e kerstdag valt?
Ik zou wel naar ouders gaan en daarna op vakantie.Ik ben 's avonds na het kerstdiner gaan stappen met mijn toentertijdse beste vriend. Dat vonden mijn ouders trouwens ook niet leuk, maar ik was toen smoorverliefd en wilde koste wat kost die avond mijn toen-nog-niet-vriendin zien, want zij was daarvoor op vakantie geweest en ik ging de dag erna.
Hoe heb je je vriendin dan ontmoet als dit ook op 1e kerstdag valt?
Ik zou wel naar ouders gaan en daarna op vakantie.Ik ben 's avonds na het kerstdiner gaan stappen met mijn toentertijdse beste vriend. Dat vonden mijn ouders trouwens ook niet leuk, maar ik was toen smoorverliefd en wilde koste wat kost die avond mijn toen-nog-niet-vriendin zien, want zij was daarvoor op vakantie geweest en ik ging de dag erna.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:52
woensdag 14 november 2012 om 12:53
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:47:
Ja, ik denk het wel. Ze is sterker dan ze denkt en ze kan meer dan ze denkt. Ze is erg onzeker en van mening dat ze niets kan. Alle dingen die geregeld moeten en moesten worden omtrent het huis heb ik geregeld, omdat zij denkt dat ze het niet kan. Dat ze niet serieus genomen wordt. Ze moet zichzelf nog heel erg vinden.
Dat was niet mijn vraag, hè? De vraag is of jij haar los durft te laten, niet of zij zich zonder jou redt. Dingen regelen voor het huis kan zij ook: toch heb jij dat gedaan. Alleen op wereldreis kan ze ook: toch ga jij mee, ook al huil je al bij de gedachte.
Ik denk dat die wereldreis therapeutisch kan werken. Alleen niet samen (althans, dan denk ik dat de uitkomst niet positief is voor jullie relatie).
Ja, ik denk het wel. Ze is sterker dan ze denkt en ze kan meer dan ze denkt. Ze is erg onzeker en van mening dat ze niets kan. Alle dingen die geregeld moeten en moesten worden omtrent het huis heb ik geregeld, omdat zij denkt dat ze het niet kan. Dat ze niet serieus genomen wordt. Ze moet zichzelf nog heel erg vinden.
Dat was niet mijn vraag, hè? De vraag is of jij haar los durft te laten, niet of zij zich zonder jou redt. Dingen regelen voor het huis kan zij ook: toch heb jij dat gedaan. Alleen op wereldreis kan ze ook: toch ga jij mee, ook al huil je al bij de gedachte.
Ik denk dat die wereldreis therapeutisch kan werken. Alleen niet samen (althans, dan denk ik dat de uitkomst niet positief is voor jullie relatie).
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:54
Ik heb alleen de OP gelezen en de andere berichten wat gescand.
Ik denk dat jullie een beetje een realiteitscheck nodig hebben, want bij wie is het kerstdiner incl. hele familie nou wel perfect gezellig? Dat een paar mensen van jouw familie haar niet liggen, is dat nou gelijk een dealbreaker om überhaupt te gaan..? De verhoudingen zullen met de jaren zeker niet gezellig worden als ze je familie het liefst altijd ontloopt en daarbij ook nog aandringt dat jij dat ook doet! Ik zou gewoon even moed verzamelen om wel te gaan en je beste beentje voor te zetten, dan heb je tenminste kans dat het zich nog positief ontwikkelt in de toekomst.
Daarbij klinkt je vriendin erg egoïstisch. Alsof hoe jij je voelt niet belangrijk is voor haar. Jij kan toch ook niet genieten van een vakantie als je liever bij je ouders was geweest?
Als je familie belangrijk is voor je, laat je vriendin dan niet deze banden voor je op het spel zetten. Want je vriendin heeft nu geen zin in kerst bij je ouders, maar de volgende jaren waarschijnlijk ook niet. En je ouders zullen best begrip hebben voor 1x kerst overslaan, maar na 3x zullen ze ook hun vraagtekens krijgen bij hoe belangrijk jij hun nog vindt in je leven.
Ik denk dat jullie een beetje een realiteitscheck nodig hebben, want bij wie is het kerstdiner incl. hele familie nou wel perfect gezellig? Dat een paar mensen van jouw familie haar niet liggen, is dat nou gelijk een dealbreaker om überhaupt te gaan..? De verhoudingen zullen met de jaren zeker niet gezellig worden als ze je familie het liefst altijd ontloopt en daarbij ook nog aandringt dat jij dat ook doet! Ik zou gewoon even moed verzamelen om wel te gaan en je beste beentje voor te zetten, dan heb je tenminste kans dat het zich nog positief ontwikkelt in de toekomst.
Daarbij klinkt je vriendin erg egoïstisch. Alsof hoe jij je voelt niet belangrijk is voor haar. Jij kan toch ook niet genieten van een vakantie als je liever bij je ouders was geweest?
Als je familie belangrijk is voor je, laat je vriendin dan niet deze banden voor je op het spel zetten. Want je vriendin heeft nu geen zin in kerst bij je ouders, maar de volgende jaren waarschijnlijk ook niet. En je ouders zullen best begrip hebben voor 1x kerst overslaan, maar na 3x zullen ze ook hun vraagtekens krijgen bij hoe belangrijk jij hun nog vindt in je leven.
woensdag 14 november 2012 om 12:58
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:44:
[...]
Ik weet niet of ik dan gelukkiger word, ik weet wel dat ik nu niet gelukkig ben. In principe kan ik wel tegen iemand ingaan, ik laat niet over mezelf heenlopen. Tenzij het iemand betreft waar ik heel veel om geef.Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat je veel en veel gelukkiger word wanneer je leert éérst te bedenken wat je zelf wil, en daar ook naar te handelen. Het geeft een gevoel van bevrijding dat werkelijk met geen pen te beschrijven is. Dat je aardig voor jezelf mag zijn, dat jouw mening belangrijk is, dat je gewoon nee kan zeggen (zonder schuldgevoel of twijfels). Het is eigenlijk wat de meeste mensen al hun hele leven doen.
[...]
Ik weet niet of ik dan gelukkiger word, ik weet wel dat ik nu niet gelukkig ben. In principe kan ik wel tegen iemand ingaan, ik laat niet over mezelf heenlopen. Tenzij het iemand betreft waar ik heel veel om geef.Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat je veel en veel gelukkiger word wanneer je leert éérst te bedenken wat je zelf wil, en daar ook naar te handelen. Het geeft een gevoel van bevrijding dat werkelijk met geen pen te beschrijven is. Dat je aardig voor jezelf mag zijn, dat jouw mening belangrijk is, dat je gewoon nee kan zeggen (zonder schuldgevoel of twijfels). Het is eigenlijk wat de meeste mensen al hun hele leven doen.
woensdag 14 november 2012 om 12:59
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:44:
En nee, mijn vriendin heeft nooit professionele begeleiding gehad. Zij heeft het gevoel alleen te zijn op deze wereld en ik ben alles wat ze heeft. Ze heeft vriendinnen en doet dingen zonder mij, gaat met d'r pleegzusje stappen in Tilburg, gaat winkelen, enz. Maar doet liever dingen met mij. Zij weet echter heel goed dat het belangrijk is om je eigen ding te blijven doen en zorgt er ook voor dat ze zich hieraan houdt. Haar vriendinnen zijn echter ook mijn vriendinnen, dus vaak gaan we met z'n allen iets doen.
Ik vraag me af hoe een meisje dat op haar 15e haar beide ouders verliest zonder professionele hulp kan blijven? Er moeten toch voogden zijn benoemd (zijn haar pleegouders ook haar voogd?), daar is een kantonrechter aan te pas gekomen, en dan komt er niemand op het idee dat meisje eens langs een psycholoog/maatschappelijk werker te sturen? Heel bijzonder ....
En als ze nu het gevoel heeft alleen op de wereld te zijn en alleen maar jou te hebben is dat heel beklemmend voor jou .... Het feit dat zij nog middenin een niet verwerkt rouw-proces zit gijzelt jou in je relatie met jouw ouders.
Ik zou eerst eens keihard gaan werken aan een gezonde relatie tussen jullie tweeën, zonder manipulatie, waarin jullie gelijkwaardig zijn. Pas dan kun jij ook gelukkig worden in deze relatie.
En nee, mijn vriendin heeft nooit professionele begeleiding gehad. Zij heeft het gevoel alleen te zijn op deze wereld en ik ben alles wat ze heeft. Ze heeft vriendinnen en doet dingen zonder mij, gaat met d'r pleegzusje stappen in Tilburg, gaat winkelen, enz. Maar doet liever dingen met mij. Zij weet echter heel goed dat het belangrijk is om je eigen ding te blijven doen en zorgt er ook voor dat ze zich hieraan houdt. Haar vriendinnen zijn echter ook mijn vriendinnen, dus vaak gaan we met z'n allen iets doen.
Ik vraag me af hoe een meisje dat op haar 15e haar beide ouders verliest zonder professionele hulp kan blijven? Er moeten toch voogden zijn benoemd (zijn haar pleegouders ook haar voogd?), daar is een kantonrechter aan te pas gekomen, en dan komt er niemand op het idee dat meisje eens langs een psycholoog/maatschappelijk werker te sturen? Heel bijzonder ....
En als ze nu het gevoel heeft alleen op de wereld te zijn en alleen maar jou te hebben is dat heel beklemmend voor jou .... Het feit dat zij nog middenin een niet verwerkt rouw-proces zit gijzelt jou in je relatie met jouw ouders.
Ik zou eerst eens keihard gaan werken aan een gezonde relatie tussen jullie tweeën, zonder manipulatie, waarin jullie gelijkwaardig zijn. Pas dan kun jij ook gelukkig worden in deze relatie.
woensdag 14 november 2012 om 13:02
Kunnen die broer en z'n vrouw niet op 2e kerstdag met je ouders eten (bij jullie of bij hen) en jullie op de 1e, of andersom?
Als het niet klikt in zo'n familie, is splitsen 'n goed compromis lijkt mij. Of jullie gaan op de 24e samen met je ouders eten om de rest van de familie te ontlopen. Dan heb je de rest van de feestdagen voor jullie 2, al dan niet op 'n tropisch eiland.
Als het niet klikt in zo'n familie, is splitsen 'n goed compromis lijkt mij. Of jullie gaan op de 24e samen met je ouders eten om de rest van de familie te ontlopen. Dan heb je de rest van de feestdagen voor jullie 2, al dan niet op 'n tropisch eiland.
woensdag 14 november 2012 om 13:07
Als meerdere vrouwen in het gezelschap zich zo voelen in de aanwezigheid van jouw schoonzus, mss dat dat voor haar helpt, dat ze niet de enige is die zich zo voelt.
Ik kan me voorstellen dat ze als bij jou de hele familie bij elkaar is, dat dat gemis voor haar aan de ene kant heel groot is. Het is ook niet niks om al zo jong je beide ouders te verliezen. Maar aan de andere kant zou de warmte van jouw familie haar ook goed moeten kunnen doen. Het fijn vinden dat ze in jouw familie zo welkom is.
Is het geen optie om bv ´s ochtends of ´s middags met 1e kerstdag bij jouw ouders langs te gaan, en niet met het eten ´s avonds ?
Ik vind niet dat jouw vriendin, enkel op basis van het feit dat die schoonzus vrij hooghartig is, jou voor zo´n moeilijke keuze mag plaatsen.
Ok jullie zijn 2 jaar samen, je kunt het ook overdag met z´n tweeen vieren, en dan ´s avonds naar jouw ouders. Moet zij zich er even overheen zetten. Maar ik weet zeker dat er meer mensen zijn die met kerst met familieleden aan tafel zitten, waarmee ze liever niet aan tafel zouden zitten. Maar kerst is denk ik juist (en ik ben niet echt gelovig) een moment van vrede. Elkaar wat gunnen en iedereen doet z´n best om elkaar vriendelijk tegemoet te treden.
Maar dat geldt dan natuurlijk ook voor die schoonzus van jou.
En weet je ik zou dan in zo´n geval me niet met die schoonzus bemoeien en gewoon de mensen opzoeken waar ik wel een leuk contact mee heb. Maar ze is nog zo jong, soms nog moeilijk om dat soort dingen op de juiste manier in te vullen.
Laat je nog even weten hoe het afgelopen is ?
Ik kan me voorstellen dat ze als bij jou de hele familie bij elkaar is, dat dat gemis voor haar aan de ene kant heel groot is. Het is ook niet niks om al zo jong je beide ouders te verliezen. Maar aan de andere kant zou de warmte van jouw familie haar ook goed moeten kunnen doen. Het fijn vinden dat ze in jouw familie zo welkom is.
Is het geen optie om bv ´s ochtends of ´s middags met 1e kerstdag bij jouw ouders langs te gaan, en niet met het eten ´s avonds ?
Ik vind niet dat jouw vriendin, enkel op basis van het feit dat die schoonzus vrij hooghartig is, jou voor zo´n moeilijke keuze mag plaatsen.
Ok jullie zijn 2 jaar samen, je kunt het ook overdag met z´n tweeen vieren, en dan ´s avonds naar jouw ouders. Moet zij zich er even overheen zetten. Maar ik weet zeker dat er meer mensen zijn die met kerst met familieleden aan tafel zitten, waarmee ze liever niet aan tafel zouden zitten. Maar kerst is denk ik juist (en ik ben niet echt gelovig) een moment van vrede. Elkaar wat gunnen en iedereen doet z´n best om elkaar vriendelijk tegemoet te treden.
Maar dat geldt dan natuurlijk ook voor die schoonzus van jou.
En weet je ik zou dan in zo´n geval me niet met die schoonzus bemoeien en gewoon de mensen opzoeken waar ik wel een leuk contact mee heb. Maar ze is nog zo jong, soms nog moeilijk om dat soort dingen op de juiste manier in te vullen.
Laat je nog even weten hoe het afgelopen is ?
woensdag 14 november 2012 om 13:11
In de herhaling:quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:29:
[...]
Dit is de kernvraag. Ik vroeg je eerder wat jij wilde. Ik heb je antwoord gelezen, maar nu is mijn vraag: is dat wat JIJ wilt of is dat de gulden middenweg die iedereen gelukkig zou moeten maken? Hoe zou jij in een ideale wereld het liefst Kerst doorbrengen?
[...]
Dit is de kernvraag. Ik vroeg je eerder wat jij wilde. Ik heb je antwoord gelezen, maar nu is mijn vraag: is dat wat JIJ wilt of is dat de gulden middenweg die iedereen gelukkig zou moeten maken? Hoe zou jij in een ideale wereld het liefst Kerst doorbrengen?
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 13:13
Het klinkt mij al met al nogal benauwend in de oren.
Een claimende onzekere vriendin,jij die alles doet om iedereen maar te pleasen brrr...
Misschien is het niet zo'n gek idee dat je vriendin alleen die wereldreis gaat maken misschien dat ze daar wat zelfverzekerder en volwassener van wordt.
Dat alles samen doen ik zou er gek van worden.
Ook binnen relaties is het heel normaal en gezond om ieder ook je eigen ding te doen met eigen vrienden/vriendinnen.
Ik begrijp heel goed dat zij er geen zin in heeft om elke zondag bij jou ouders te zitten maar dat neemt niet weg dat jij dat wel gewoon moet kunnen doen zonder dat zij een drama schopt omdat ze niet alleen wil zijn.
Een claimende onzekere vriendin,jij die alles doet om iedereen maar te pleasen brrr...
Misschien is het niet zo'n gek idee dat je vriendin alleen die wereldreis gaat maken misschien dat ze daar wat zelfverzekerder en volwassener van wordt.
Dat alles samen doen ik zou er gek van worden.
Ook binnen relaties is het heel normaal en gezond om ieder ook je eigen ding te doen met eigen vrienden/vriendinnen.
Ik begrijp heel goed dat zij er geen zin in heeft om elke zondag bij jou ouders te zitten maar dat neemt niet weg dat jij dat wel gewoon moet kunnen doen zonder dat zij een drama schopt omdat ze niet alleen wil zijn.
