Littekens verbergen/tatoeëren ?

Dat zijn inderdaad behoorlijke littekens.



Maar ik vind ze niet lelijk, maar goed, ik ben ook een beetje koekoek en kan me voorstellen dat je er last van hebt.

Ik heb inderdaad wel eens gehoord dat je kleine littekens kan laten "inkleuren"

Maar of dat gaat? Is veel vervorming van huid natuurlijk... En dan zie je een vervorming in structuur, in je huidskleur.

En wat als je gaat zonnen? Dan blijft dat weer "roze" terwijl de rest bruin wordt.

Of je laat er een "echte" plaatjes tattoo overheen zetten.

Of bedoelde je dat ook?



Dat ligt aan het weefsel en zul je in een tattooshop moeten vragen, heeft ook te maken met hoe diep getattooeerd kan worden en herstel van de huid.



Hoop voor jou dat je een oplossing vindt....



Succes

Hier een linkje naar ander topic, over littekens en tattoos, is al een oudje



byrd in "tattoo over een litteken"

Hier ook een aantal grote, niet mooie littekens, maar dan over mijn buik en bovenbenen en ik begrijp dat dat makkelijker te verbergen is dan op je rug en schouders..

Ik heb er ook heel veel moeite mee gehad. Trok altijd een badpak aan, maar kon daar de littekens op mijn bovenbenen niet verbergen. En voelde ook altijd mensen kijken. Daardoor nooit gezwommen. Ook talloze hersteloperaties gehad (maar dat was meer omdat de huid daar niet mee groeit). Er ook aan gedacht om de lelijkste plekken een plaatje te geven, maar geen enkele tatoeëerder durfde het aan. Bij mij is de huid bijde grote littekens dood en een tattoo word dan niet mooi.

Ik heb er geleerd en leer er mee leven, Zwem (of poedel, want geen diploma) in bikini. Kan momenteel de blikken en de vragen aan. Maar weet ook dat er straks weer een aantal operaties staan te wachten, want kinderwens en dat trekt de huid van mijn buik niet.

Ik vind ze niet lelijk hoor.

Beste lieverste FlowerPowerGirl. de littekens op je lichaam gaan nooit meer weg, Laat ze met rust en draag ze met trots.

Dikke knuffel

quote:miloo schreef op 07 december 2012 @ 02:57:

Beste lieverste FlowerPowerGirl. de littekens op je lichaam gaan nooit meer weg, Laat ze met rust en draag ze met trots.

Dikke knuffel

Wat een rake post. Ik sluit me er volledig bij aan.

Ook een dikke knuffel van mij.

quote:flower_power_girl schreef op 07 december 2012 @ 06:34:





@miloo Ik weet dat ze nooit meer weg gaan. Maar ik vind het heel moeilijk om te accepteren ik loop hier voor ook al een tijd bij de psycholoog. En daar ben ik er achter gekomen dat het vooral schaamte is en dat iedereen er naar kijkt zodra ik een jurkje / bikini aan heb.



Ik weet precies wat je bedoelt. Zelf heb ik een litteken op mijn been (aan de buitenkant van mijn onderbeen) door een auto ongeluk. Ook gekeken of het ingekleurd kon worden maar het werd bij mij afgeraden. Bij mij is de huid daar ook dood. Wat je zegt van die schaamte, dat heb ik ook. Toch is het mij opgevallen dat mijn idee dat iedereen ernaar kijkt wel meevalt. Dat mijn gedraai om het te verbergen meer opvalt dan het litteken. In badpak ga ik toch al niet en als het moet dan nog een wikkelrok zodat je benen een beetje bedekt is.



Ik hoop dat je samen met de hulp die je al hebt gezocht er steeds minder last van hebt. Kijk of je leuke jurkjes kan kopen waar je littekens onder vallen (tenminste, dat zou ik doen). Zodat je niet altijd maar ongemakkelijk hoeft te voelen dat iedereen het ziet. Het is nog maar 2 jaar geleden dus vrij recent, acceptatie heeft ook tijd nodig. Er zijn toch veel dingen verandert in je leven.



Heel veel sterkte met leren accepteren ervan.

Flower power girl, laat je in het ziekenhuis doorverwijzen naar een dermatograaf. Die zijn gespecialiseerd in het maken van dit soort tattoeages (camouflage tattoeage).

Littekens vertellen je verhaal en horen bij je, maar dat wil niet zeggen dat je jouw verhaal wat minder opvallend wilt hebben soms

Niet leuk, littekens. Vooral omdat het een nogal tastbare / zichtbare herinnering is aan operaties. Ik kan me voorstellen dat je daar niet op zit te wachten.

Ik heb nooit gehoord van dermatograaf, klinkt goed!



Ik hoop dat je minder last krijgt van het feit dat je littekens hebt. En dat ze geschikt zijn voor camouflage. Ik vind ze aanwezig, en ze vertellen een verhaal. Ik snap dat ze best een toontje lager mogen zingen.

quote:miloo schreef op 07 december 2012 @ 02:57:

Beste lieverste FlowerPowerGirl. de littekens op je lichaam gaan nooit meer weg, Laat ze met rust en draag ze met trots.

Dikke knuffelZo'n dooddoener vind ik dit. Soms zijn dingen gewoon kudt, daar moet je mee leren omgaan, maar je hoeft er niet trots op te zijn.

allereerst. Ik heb verder de littekens die ik had (wel minder dan jouwe, niet kwaad bedoeld) laten bedekken met een tattoo (geen camouflagetattoo wel niet). Zelfs met tattoo en kleuren blijf je ze zien. Omdat je WEET dat ze er zitten. En je blijft de littekens ook altijd een beetje zien, het valt wel niet op voor anderen waarschijnlijk, maar zelf zal je nog altijd precies kunnen zeggen hoe en wat. Maar het feit blijft echt dat je weet dat ze er zitten, dus het is niet alleen een fysiek aspect dat je weg kan "gummen".

Ik heb laatst op pinterest een prachtige tattoo gezien, gezet over een litteken. Ik kan hem nu niet vinden. Als ik op Google zoek op scar tattoo dan komen er allemaal mensen die een figuurtje of plaatje gesneden hebben, heel eng! Maar een tattoo over een litteken kan heel mooi worden, ik zou advies vragen bij een goede tattoo-shop.

Ten eerste; hoe oud/jong zijn de donorplaatsen? Herstel tot uiteindelijk resultaat duurt namelijk veel langer dan men veelal denkt. In het begin zie je de meest snelle veranderingen, maar genezing van een litteken duurt al snel 2 jaar of langer. Nu heb ik zelf een zeer vertraagde genezing en moet je dat dus meewegen, maar mijn donorlocaties zijn na 8 jaar! nog niet uitveranderd.



Twee; heb je actief informatie gezocht bij een plastisch chirurg (NIET esthetisch of welke andere flut onbeschermde naam nogal eens gebruikt wordt door niet plastische chirurgen in de niet vergoedde zorg), of heb je zelf conclusies getrokken over mogelijkheden en onmogelijkheden van correcties al dan niet ondersteund door specialisten anders dan plastische chirurgen? Een plastische is namelijk de enige specialist die hierin gespecialiseerd is en hoe goed bedoeld ook, bijv. algemeen chirurgen willen nogal eens een te gebrekkige kennis hieromtrent hebben. Feit dat wondgenezing niet ideaal verlopen is hoeft geen belemmering te zijn, sterker nog; het is een benodigde om een goede kans op betere resultaten te hebben. Immers; als je pro-actief iets kunt verbeteren tijdens een nieuwe geneesronde is er goede kans op een beter resultaat. Gezien de lokatie (rug) kan het bijv. zijn dat beweging tijdens genezing een negatieve invloed heeft gespeeld. Dat kan een factor zijn die beïnvloedbaar is rondom een correctie. Dan heb je nog kwesties als "is een litteken gewoon niet optimaal genezen door factoren X, Y, Z of pech of spelen er problemen zoals bijv. hypertrofie of atrofie van een litteken waar iemand vanuit diens gestel meer kans op heeft". In het laatste geval kan het lastiger zijn om tot een gewenst resultaat te komen. Kun je een hypertrofie, atrofie of keloid direct linken aan een oorzaak en is die oorzaak bij een correctie beïnvloedbaar dan zijn de kansen weer beter. Tig factoren spelen mee, waarbij sec een openscheuren van een wond op zich een correctie met beter resultaat totaal niet in de weg hoeft te staan (zelfs vaak genoeg voorkomende oorzaak voor een correctie later). Als je dat niet al gedaan hebt, dan echt op naar een gespecialiseerde niet te gecommercialiseerde (want beloven je onterecht gouden bergen) plastisch chirurg om je te laten informeren.



Verder dan dat; ken je het bestaan van cammouflage make up? Is een methode van gebruik die je veelal echt moet leren en waarbij goede methodes wereld van verschil kunnen maken met mwah-opbrengen van dergelijke producten. Zo kun je van alles verbergen. Tatoeëren is een optie die enorm afhangt van type litteken, verwachtingen en noem het maar op. De foto's die je gemaakt hebt geven een vertekend beeld maar als het klopt en dit atrofe littekens zijn, dan kun je bijv. alles inkleuren wat je wilt maar zul je het ingevallene van de littekens altijd blijven zien. Ook hiervoor zijn gespecialiseerde specialisten en poli's waar je het beste je licht op kunt doen om de mogelijkheden voor deze specifieke littekens te kunnen beoordelen.



In zijn algemeenheid denk ik echter dat je sowieso een enorme winst kunt behalen in hoe je zelf e.e.a. benaderd. Gedrag van een ander kun je niet naar de hand zetten. Wel heb je een enorme invloed op hoe jij jezelf ziet, uitstraalt, denkt, voelt en hoe je wel of niet door anderen laat raken of beïnvloeden. Zelf ben ik van de "ben je nou helemaal betoeterd om je hiervoor te schamen en door (angst voor) reacties van anderen en eigen onterechte negatieve blik op jezelf je te laten beperken"-groep. Niets in het leven kan zo beperkend zijn, maar ook zo sterk, steunend en bevrijdend als een mens' eigen geest.



En ja, voor mij was dat heel actief een besluit nemen en een knop omzetten. Dan wil er heel soms nog wel een moment zijn dat ik toch merk dat ik geraakt word, maar dat is altijd uiteindelijk 1 op 1 gelinkt met het feit dat op zo'n moment IK evengoed al kwetsbaar ben, niet lekker in mijn vel zit om hoe IK me voel bij iets. Evengoed dus iets om mee te dealen en is zo'n geraakt zijn meer symptoom dan het probleem zelf. Mijn lijf zit onder de littekens en daar zullen er gezien mijn gezonheid nog ongetwijfeld vele bij komen over de jaren. Afwijkende littekens door de noemer genomen met dank aan een zeer vertraagde en verstoorde genezing. Zo is het voor mij lijf heel normaal dat littekens levenslang zo weer open kunnen raken tot volle open wonden. Logisch alles bij elkaar dat het standaard brede, veelal verkleurde (want altijd wel weer in een nieuwe geneesronde) littekens zijn. Alhoewel de norm daarbij atrofie is, zijn ook hypertrofie en keloid me niet onbekend. Meerdere rondes van huidtransplantaties om na jaren open wond te proberen iets dicht te krijgen, you name it. Ja, die verdienen geen ideale littekenaward. C'est la vie. Daar ga ik echter niet om verbergen. Zonde om me onnodig te beperken daardoor. Verreweg de meeste mensen reageren daar overigens ook goed op. Dat stuk uitstraling die er nu is wordt over het algemeen goed geaccepteerd en beïnvloed reacties. Waar dat niet het geval is? Dat is niet mijn probleem, maar dat van de ander. Dit is mijn lijf, in al haar glorie incl. littekens. Het mag er zijn en wat een onbekende daarvan vindt is niet mijn probleem.



Over de jaren zijn er enkele correcties geweest. Allemaal met een insteek op andere vlakken dan puur cosmetisch. Omdat er bijv. een beweegbeperking speelde of andere problemen veroorzaakte. Functionaliteit is bij mij altijd het focuspunt geweest, vooral met een achtergrond van chronisch open wonden waar geen kruid tegen gewassen was voor jaren. Zowel ik als plastisch chirurg zullen daarin nimmer consessies willen doen ten faveure van andere facetten. Cosmetiek stond daarbij altijd dus op plek 2. Maar ook dan is het geen vaststaand feit dat een nieuw eindresultaat per definitie cosmetisch hetzelfde of minder zal zijn. Laat staan wanneer cosmetische insteek wél op prioriteit 1 gesteld kan worden. Goede informatieverschaffing en goed weten wat je wel of niet wil en verwacht versus realiteit zijn wel enorm belangrijk. Net zoals een realistische plastisch chirurg (helaas zijn er ook zoals ik ze noem "occasion dealers" die modder als gouden berg verkondigen, maar bij geluk modder leveren). Investeren in de zoektocht naar de juiste plastisch chirurg voor dit soort behandelingen, maar daarnaast ook degene waarmee jij een goed team kunt vormen hierin zijn het investeren meer dan waard is mijn ervaring. Dat kan echt het verschil maken qua eindresultaat. Maar ook; op emotioneel vlak. Iets "simpels" als weten wat je realistisch mag verwachten en er samen voor zorgen dat je met realistische verwachting en emotionele veerkracht een eventuele ingreep in gaat kan de uiteindelijke ervaring maken of breken. Dat kan het voor iedereen, maar aangezien bij jou momenteel er zo veel emotie rondom de littekens hangt, zal dat voor jou zeker een rol spelen.

Overigens; denken dat je met een bedekkende tattoo je je zekerder zult voelen is niet genoeg om een tattoo te zetten. Enige vorm van twijfel is bij een tattoo imho al uit den boze als je besluit tot het laten zetten, maar dat is alleen maar een grotere "nu niet doen" wanneer er toch al allerlei emoties meespelen die jij nu hebt. De shit raakt dan de spreekwoordelijke ventilator nog harder als dat "denken zekerder te zullen zijn" niet uitkomt en je geconfronteerd wordt met hoe je dan reageert op zaken.

quote:flower_power_girl schreef op 07 december 2012 @ 10:33:

Het ergste van alles vind ik eigenlijk nog dat die littekens een verhaal vertellen , Eerst een heel positief verhaal ( dat zijn ziekte zo goed als weg bleef ) En inmiddels een heel negatief verhaal omdat mijn ziekte regelrecht 3 keer zo erg als dat het was door de getransplanteerde huid heen komt . Dus eigenlijk zijn alle operaties en littekens voor niks geweest en daar baal ik ook nog steeds heel erg van. Al die moeite al die pijn en de acceptatie wat ik moet doormaken terwijl het lichamelijk helemaal niks heeft opgelost.



Dit is bij uitstek iets waar je met jouw psych aan kunt werken. Want; dit is jouw invulling, lading ervan. Die lading kun je ook veranderen, wat vervolgens weer zijn invloed gaat hebben op hoe jij dingen ziet, ervaart en voelt.



In plaats van negatief en "alles voor niets" zou je dat bijv. ook om kunnen draaien. Alles voor niets? Als je het niet gedaan had, dan had je je waarschijnlijk nu nog afgevraagd "wat als". Voor niets? Het heeft niet het gewenste resultaat gehad, maar is dat werkelijk het totaal enige gevolg?



Laat ik even bij mezelf blijven. Situatie chronisch open wonden. Alles geprobeerd, incl. 3 huidtransplantaties die allen gefaald zijn. Letterlijk jaren aan werk voor mijzelf en de plastische. Om te constateren dat de man die gewend is menig andermans "rotzooi op te ruimen", niet voor een gat te vangen is en het niet gewoon was om een dergelijk onaanvaardbaar resultaat te stuiten op het zonder mogelijkheden zijn, dat was een rare gewaarwording. Ik hoor hem nog verzuchten, zie nog die blik en die letterlijke hand in het haar zogezegd. Dat zou ik heel makkelijk als iets alleen maar negatiefs kunnen oppakken en totaal verspilde moeite. Daar heb ik mezelf altijd bewust voor gehoed. Die valkuil levert alleen maar meer ellende op en niets positiefs. De andere kant van dit verhaal is dat er enorm veel opbouwends uit te halen is. Ik weet door o.a. dat traject hoe sterk ik ben, zowel fysiek als mentaal. De wetenschap dat we letterlijk alle realistische opties hebben uitgeprobeerd was enorm sterkend; aan "verwijtbaar" doen of laten van mijn kant of plastisch chirurgische kant lag het niet. Idem dito voor wat betreft de rol die ik zelf tijdens genezing, behandeling etc. gespeeld heb qua bijv. gedrag, bewegen etc. Ik heb nergens onnodig risico's genomen, we hebben een optimale situatie geschapen binnen mijn fysieke mogelijkheden. Genezingen en behandelingen sindsdien zijn een peulenschil. Nog maar een hobbeltje i.p.v. een geblokkeerde snelweg. Die ervaring hebben zowel puur behandeltechnisch als emotioneel enorm veel kennis en kracht opgeleverd voor de jaren, littekens en behandelingen sindsdien. Zonder dat was er zeker een minder gunstige basis geweest voor sindsdien gevolgde behandelingen, littekens en mijn ervaringen daaromtrend. Had ik die uitkomst van te voren gewenst? Nee, natuurlijk niet! Maar, dat kon ik niet meer verder beïnvloeden omdat ik alles al deed en liet ter optimalisering. De uitslag was een vaststaand feit. Hoe ik die opvatte niet. Niet altijd even makkelijk of wat dan ook, wel altijd een heel bewuste keuze.



En ja, met die insteek zijn die specifieke littekens (tijd later is er medicament X op de markt gekomen die gezamelijk met andere behandelingen alsnog tot genezing hebben geresulteerd) iets geworden waar ik nu trots op ben. In al hun feitelijke lelijkheid. Het verhaal erachter, mijn kracht en groei, dat is iets waar ik oprecht trots op ben. En dus vooral ook niet verberg als ik bijv. een bikini draag.



Echt, je hebt zelf gelukkig heel veel invloed op gedrag, gedachten etc. Lang niet altijd makkelijk, heeft vaak genoeg een strijd nodig, en ik zal de laatste zijn die zal beweren dat als je maar genoeg wilt niets je nog zal raken en je altijd kumbaja-zingend door het leven zal gaan, maar gebruik de kracht daarvan in jouw eigen voordeel i.p.v. om het jezelf nog zwaarder te maken zoals het dat nu doet.

Hallo,



Ik heb over mijn littekens heen laten tattoeëren op mijn arm.

De littekens had ik mezelf aangedaan helaas (zelfbeschadiging) maar ik wilde graag een punt achter mijn verleden zetten dus heb ik nu een full sleeve.



In mijn geval kon er dus prima over de littekens heen getattoeëerd worden, ondanks dat ik last had van keloid-vorming. Het is erg mooi geworden en je ziet er bijna niks meer van. Dit was mijn tweede optie, omdat ik in eerste instantie overlegd had met een plastisch chirurg om een huidtransplantatie te laten doen. Alleen is het resultaat hiervan ook niet bepaald mooi. Tattoo dus

Kijk hier eens tussen misschien zit er in jouw regio ook een adres bij

Ik heb goede vehalen gehoord over de naam die op een chocolademerk lijkt (mag geen namen v specialisten noemen volgens mij). Op haar site staan ook mooie foto's!

ik heb een tattoo over mijn littekens

het zijn littekens op mijn arm en hebben een slechte herinnering,

ik heb van een negatief iets dus iets positiefs gemaakt

het resultaat is prachtig en je ziet de littekens niet als je het niet weet



wel vrij pijnlijk want enorm harde huid natuurlijk

@Pixiedust... Wil toch even kwijt dat ik jouw verhaal met eenigzins kippenvel heb gelezen, knap hoe je omschrijft hoe je je 'gevecht' om gezondheid uiteindelijk in iets zeer positiefs hebt omgezet. Zelf herken ik me tot op bepaalde hoogte in je verhaal (hoewel mijn 'ding' totaal anders is) maar zou het nooit zo kunnen omschrijven, kan dr nog wat van leren. Helemaal de momenten dat k geneigd ben om maar vooral flink de balen te hebben van hoe het momenteel gaat... Dank voor je verhaal !!