Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 23 april 2008 om 09:31
Ik ben ook benieuwd hoe het met Dubio is.
Hier gaat het wel, ik heb van alle kanten veel steun gekregen, dat is erg fijn. Maar ik voel me fysiek enorm slecht, lijkt alsof ik in mijn hele lichaam pijn heb en ik voel ontzettend moe. Man is vandaag op reis gegaan, iets wat ik normaal geen probleem vindt, maar nu voel me eigenlijk wel alleen. Ik vind het zo'n raar idee dat ik het kindje nog bij me draag, ik hoop dat dat niet te lang duurt.
Hier gaat het wel, ik heb van alle kanten veel steun gekregen, dat is erg fijn. Maar ik voel me fysiek enorm slecht, lijkt alsof ik in mijn hele lichaam pijn heb en ik voel ontzettend moe. Man is vandaag op reis gegaan, iets wat ik normaal geen probleem vindt, maar nu voel me eigenlijk wel alleen. Ik vind het zo'n raar idee dat ik het kindje nog bij me draag, ik hoop dat dat niet te lang duurt.
anoniem_63942 wijzigde dit bericht op 23-04-2008 09:34
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
% gewijzigd
woensdag 23 april 2008 om 10:09
Met mij is alles goed, zware dag gehad gisteren maar het (goede/slechte) nieuws is nog niet binnen. Dat kan elk moment komen.
Lieve Rabelbo (sorry, dat Rabobank krijg ik echt niet uit mijn toetsenbord ),
Mijn eerste miskraam was fysiek ook heel zwaar. Ik wilde graag de miskraam afwachten in plaats van een curettage, maar achteraf was een curettage misschien beter geweest. Ik heb veel bloed verloren en was helemaal verzwakt. Emotioneel was het ook zwaar. Heeft de dokter het met je over een curettage gehad? Bij mij bleek achteraf (dat hoorde ik pas bij mijn tweede miskraam) dat het vruchtje al lang daarvoor overleden was en dat de miskraam in zo'n geval heftiger kan zijn. Misschien iets om rekening mee te houden als dat bij jou ook zo is.
Heb je mensen op wie je nu kunt terugvallen, die nu bij je kunnen zijn om je te verzorgen en bij te staan? Ik vind het niet verantwoord als je helemaal alleen thuis bent hoor, je kan wel flauwvallen o.i.d. Hoe reageerden de kinderen?
Ik hoor ondertussen dat ik pas over een week uitsluitsel krijg Om gek van te worden.
liefs,
dubio
Lieve Rabelbo (sorry, dat Rabobank krijg ik echt niet uit mijn toetsenbord ),
Mijn eerste miskraam was fysiek ook heel zwaar. Ik wilde graag de miskraam afwachten in plaats van een curettage, maar achteraf was een curettage misschien beter geweest. Ik heb veel bloed verloren en was helemaal verzwakt. Emotioneel was het ook zwaar. Heeft de dokter het met je over een curettage gehad? Bij mij bleek achteraf (dat hoorde ik pas bij mijn tweede miskraam) dat het vruchtje al lang daarvoor overleden was en dat de miskraam in zo'n geval heftiger kan zijn. Misschien iets om rekening mee te houden als dat bij jou ook zo is.
Heb je mensen op wie je nu kunt terugvallen, die nu bij je kunnen zijn om je te verzorgen en bij te staan? Ik vind het niet verantwoord als je helemaal alleen thuis bent hoor, je kan wel flauwvallen o.i.d. Hoe reageerden de kinderen?
Ik hoor ondertussen dat ik pas over een week uitsluitsel krijg Om gek van te worden.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 23 april 2008 om 11:38
Speciaal voor Vrouwtje Klets:
Sheryl Crow - Now that you're gone
Well, I can see heaven
See it over the plain
If I start running now
I think I can make it
And never look back again
Your face is all around me
Your keys are in my hand
And everywhere I go
I’ll try to remember
Exactly who I am
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nothing belongs to me
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
We made a bed of roses
But I got pricked
By the thorns
And on a long cold night
I still think I’m bleeding
But I wake up untorn
Well, I am a missing person
I’ve lost it all but my name
And, I’m afraid
Some long lonely road
Will lead me back to you again
Cause now that you’re gone
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nothing belongs to me
Now that you’re gone
Now that you’re gone
Now that you’re gone
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nobody’s watching me
Sheryl Crow - Now that you're gone
Well, I can see heaven
See it over the plain
If I start running now
I think I can make it
And never look back again
Your face is all around me
Your keys are in my hand
And everywhere I go
I’ll try to remember
Exactly who I am
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nothing belongs to me
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
We made a bed of roses
But I got pricked
By the thorns
And on a long cold night
I still think I’m bleeding
But I wake up untorn
Well, I am a missing person
I’ve lost it all but my name
And, I’m afraid
Some long lonely road
Will lead me back to you again
Cause now that you’re gone
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nothing belongs to me
Now that you’re gone
Now that you’re gone
Now that you’re gone
‘Cause now that you’re gone
I can breathe
Now that you’re gone
I am free
Free to make
A mess of everything
‘Cause nobody’s watching me
Ga in therapie!
woensdag 23 april 2008 om 14:50
Dubiootje, dan blijf ik nog even duimen voor je.
Hier doet iedereen er nogal makkelijk over, dus ik vind het moeilijk in te schatten. Schoonzusje en schoonmoeder vertelden me over hun miskramen en dat stelde, volgens hen, niks voor. Voel me erg moe, maar verder wel redelijk. Ik ga zo de dokter nog maar eens bellen (en ja, die doet dus ook alsof het niks voorstelt) om te vragen hoe lang het waarschijnlijk gaat duren. Eergisteren zei hij dat het niet lang zou duren, maar hij bleef verder vrij vaag. Maar goed, er is een vriend op de hoogte en die staat klaar indien nodig (woont ook vlakbij) en schoonzusje is er ook meteen als dat nodig mocht blijken.
De kinderen waren erg verdrietig, maar jongste (die is 3) maakt ons gelukkig steeds weer aan het lachen.
Hier doet iedereen er nogal makkelijk over, dus ik vind het moeilijk in te schatten. Schoonzusje en schoonmoeder vertelden me over hun miskramen en dat stelde, volgens hen, niks voor. Voel me erg moe, maar verder wel redelijk. Ik ga zo de dokter nog maar eens bellen (en ja, die doet dus ook alsof het niks voorstelt) om te vragen hoe lang het waarschijnlijk gaat duren. Eergisteren zei hij dat het niet lang zou duren, maar hij bleef verder vrij vaag. Maar goed, er is een vriend op de hoogte en die staat klaar indien nodig (woont ook vlakbij) en schoonzusje is er ook meteen als dat nodig mocht blijken.
De kinderen waren erg verdrietig, maar jongste (die is 3) maakt ons gelukkig steeds weer aan het lachen.
woensdag 23 april 2008 om 15:52
Gek word je daarvan, mensen die menen te weten wat jij voelt omdat ze "hetzelfde" hebben meegemaakt. Geen miskraam is hetzelfde. Jij hebt recht op je verdriet, niemand anders hoeft dat te bagatelliseren. Wel vond ik het zelf helpen te weten dat ik niet de enige was, omdat miskramen echt heel vaak voorkomen. Dat gaf toch een beetje troost.
hou je taai hè!
dubio
hou je taai hè!
dubio
Ga in therapie!
woensdag 23 april 2008 om 16:39
Ja Leo, zeg dat wel. Ik krijg er echt de ziekte van. Ik kreeg van de week echt bijna een inzinking van de spanning. Maar ik probeer maar door te gaan, ik ga alvast werken aan de schadebeperkende maatregelen die ik daarna eventueel moet nemen. Iets doen is beter dan niets doen. Van die spanning word ik ook gek. Ik heb gelukkig wel leuke dingen gepland die afleiding geven. Ik werk nog en functioneer nog zo goed en kwaad als het gaat, dat vind ik al heel wat (geeft zichzelf zacht schouderklopje).
Hoe is het met jou? Kom je nou nog eens langs?
liefs,
dubio
Hoe is het met jou? Kom je nou nog eens langs?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 23 april 2008 om 19:33
quote:dubiootje schreef op 23 april 2008 @ 16:39:
Ja Leo, zeg dat wel. Ik krijg er echt de ziekte van. Ik kreeg van de week echt bijna een inzinking van de spanning. Maar ik probeer maar door te gaan, ik ga alvast werken aan de schadebeperkende maatregelen die ik daarna eventueel moet nemen. Iets doen is beter dan niets doen. Van die spanning word ik ook gek. Ik heb gelukkig wel leuke dingen gepland die afleiding geven. Ik werk nog en functioneer nog zo goed en kwaad als het gaat, dat vind ik al heel wat (geeft zichzelf zacht schouderklopje).
Hoe is het met jou? Kom je nou nog eens langs?
liefs,
dubio
Hallo Dubio,
dat wachten is verschrikkelijk; ervaar ik hier ook. Wel balen, dat er zo maar weer een week bijkomt; die mensen weten volgens mij niet hoe het is, dat het zomaar weer een week opschuift!
Ook ik functioneer nog wel, maar sta op knappen. Werken geeft afleiding, maar soms zou ik er het liefst mee stoppen (ziek melden...).
Ik duim nog een week met je mee (en een beetje voor mezelf!), en hoop dan in elk geval van jou nieuws te hebben.
Groetjes,
Nicole
Ja Leo, zeg dat wel. Ik krijg er echt de ziekte van. Ik kreeg van de week echt bijna een inzinking van de spanning. Maar ik probeer maar door te gaan, ik ga alvast werken aan de schadebeperkende maatregelen die ik daarna eventueel moet nemen. Iets doen is beter dan niets doen. Van die spanning word ik ook gek. Ik heb gelukkig wel leuke dingen gepland die afleiding geven. Ik werk nog en functioneer nog zo goed en kwaad als het gaat, dat vind ik al heel wat (geeft zichzelf zacht schouderklopje).
Hoe is het met jou? Kom je nou nog eens langs?
liefs,
dubio
Hallo Dubio,
dat wachten is verschrikkelijk; ervaar ik hier ook. Wel balen, dat er zo maar weer een week bijkomt; die mensen weten volgens mij niet hoe het is, dat het zomaar weer een week opschuift!
Ook ik functioneer nog wel, maar sta op knappen. Werken geeft afleiding, maar soms zou ik er het liefst mee stoppen (ziek melden...).
Ik duim nog een week met je mee (en een beetje voor mezelf!), en hoop dan in elk geval van jou nieuws te hebben.
Groetjes,
Nicole
woensdag 23 april 2008 om 20:54
Balen Dubio, dat je nu nog langer in onzekerheid zit!
Rabo, sterkte.. ik vind het ook altijd zo erg, als mensen menen te voelen wat jij voelt. En je dan zomaar, als je niet oppast, aanpraten dat jij het dus zo niet mag voelen.
Neem jouw tijd........ heel veel liefs.
Rabo, sterkte.. ik vind het ook altijd zo erg, als mensen menen te voelen wat jij voelt. En je dan zomaar, als je niet oppast, aanpraten dat jij het dus zo niet mag voelen.
Neem jouw tijd........ heel veel liefs.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 april 2008 om 22:08
Pom, ik trek me er niet te veel van aan. Merk wel dat ik me afzijdig houd, het is mijn gevoel en ik laat me echt niks aanpraten. En ja, thank God for internet! Ik heb al heel wat van me afgeschreven, dat lucht op.
Mamz, ik snap ook niet hoe je zoiets licht op kunt vatten. Vind persoonlijk de dokter eigenlijk nog het raarste, die heeft notabene 10 jaar in het Westen gewoond, maar die heeft exact diezelfde instelling. Man doet het niet slecht, als ik de meeste andere reacties hier in aanmerking neem.
Dubio, wat een ellende dat je nu weer zo lang moet wachten. Ik kan me echt voorstellen dat de spanning je op een gegeven moment te veel kan worden. Weten waar je aan toe bent kan ook erg zijn, maar gespannen afwachten is echt zenuwenslopend. Ik hoop op goed bericht voor je!
Mamz, ik snap ook niet hoe je zoiets licht op kunt vatten. Vind persoonlijk de dokter eigenlijk nog het raarste, die heeft notabene 10 jaar in het Westen gewoond, maar die heeft exact diezelfde instelling. Man doet het niet slecht, als ik de meeste andere reacties hier in aanmerking neem.
Dubio, wat een ellende dat je nu weer zo lang moet wachten. Ik kan me echt voorstellen dat de spanning je op een gegeven moment te veel kan worden. Weten waar je aan toe bent kan ook erg zijn, maar gespannen afwachten is echt zenuwenslopend. Ik hoop op goed bericht voor je!
donderdag 24 april 2008 om 08:06
donderdag 24 april 2008 om 10:03
[quote]Nicole_1964 schreef op 23 april 2008 @ 19:33:
[...]
Hallo Dubio,
dat wachten is verschrikkelijk; ervaar ik hier ook. Wel balen, dat er zo maar weer een week bijkomt; die mensen weten volgens mij niet hoe het is, dat het zomaar weer een week opschuift!
Nee, en het loopt al zo verschrikkelijk lang! Als je dan éindelijk een datum hebt waarop er een besluit valt, dan loopt de spanning flink op. En dat dit Ik denk wel (positief bekijken!) dat het betekent dat er goed over nagedacht wordt en de zaak echt grondig wordt bekeken en dat daar dat uitstel voor nodig is. Maar evengoed blijft het vervelend te moeten wachten. Vooral omdat je de neiging krijgt te speculeren over de uitkomst.
Ik heb besloten dat ik me vast ga voorbereiden op een mogelijke negatieve uitkomst, zodat ik dan een plan de campagne heb klaarliggen. Ik ben namelijk bang dat ik het anders niet trek, het gevoel zal hebben voor de zoveelste keer tegen een muur aan te knallen en geen uitweg meer te zien. Ik ben bang dat ik weer instort Dat probeer ik op deze manier dus te voorkomen. Bezig blijven, doorgaan.
Ook ik functioneer nog wel, maar sta op knappen. Werken geeft afleiding, maar soms zou ik er het liefst mee stoppen (ziek melden...).
Waarom doe je dat niet? Laat me raden, plichtsgevoel? Je vindt je problemen niet belangrijk genoeg? Zou je het van een collega begrijpen als die zich in een vergelijkbare situatie ziekmeldde? Je staat op knappen, wil je dat afwachten of ga je nu even goed voor jezelf zorgen, zodat je thuis én op het werk kan blijven functioneren? Soms is ziekmelden het meest verantwoordelijke wat je kan doen!
Dankjewel voor het duimen, ik duim ook met jou mee voor een snelle en goede beslissing!
Liefs,
dubio
[...]
Hallo Dubio,
dat wachten is verschrikkelijk; ervaar ik hier ook. Wel balen, dat er zo maar weer een week bijkomt; die mensen weten volgens mij niet hoe het is, dat het zomaar weer een week opschuift!
Nee, en het loopt al zo verschrikkelijk lang! Als je dan éindelijk een datum hebt waarop er een besluit valt, dan loopt de spanning flink op. En dat dit Ik denk wel (positief bekijken!) dat het betekent dat er goed over nagedacht wordt en de zaak echt grondig wordt bekeken en dat daar dat uitstel voor nodig is. Maar evengoed blijft het vervelend te moeten wachten. Vooral omdat je de neiging krijgt te speculeren over de uitkomst.
Ik heb besloten dat ik me vast ga voorbereiden op een mogelijke negatieve uitkomst, zodat ik dan een plan de campagne heb klaarliggen. Ik ben namelijk bang dat ik het anders niet trek, het gevoel zal hebben voor de zoveelste keer tegen een muur aan te knallen en geen uitweg meer te zien. Ik ben bang dat ik weer instort Dat probeer ik op deze manier dus te voorkomen. Bezig blijven, doorgaan.
Ook ik functioneer nog wel, maar sta op knappen. Werken geeft afleiding, maar soms zou ik er het liefst mee stoppen (ziek melden...).
Waarom doe je dat niet? Laat me raden, plichtsgevoel? Je vindt je problemen niet belangrijk genoeg? Zou je het van een collega begrijpen als die zich in een vergelijkbare situatie ziekmeldde? Je staat op knappen, wil je dat afwachten of ga je nu even goed voor jezelf zorgen, zodat je thuis én op het werk kan blijven functioneren? Soms is ziekmelden het meest verantwoordelijke wat je kan doen!
Dankjewel voor het duimen, ik duim ook met jou mee voor een snelle en goede beslissing!
Liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 24 april 2008 om 10:11
quote:mamzelle schreef op 23 april 2008 @ 20:59:
Ik weet niet hoe iemand een miskraam licht op kan nemen...
Tja. Je hoort genoeg kwetsende dooddoeners:
- gelukkig heb je al kinderen
- gelukkig weet je dat je zwanger kan worden
- denk je dat het komt door (vul maar in)? (alsof je er zelf iets aan kan doen)
- er was vast iets mis met het vruchtje, het is maar beter zo
- wees blij dat je geen gehandicapt kind krijgt (!!!)
- probeer maar weer gauw zwanger te raken, begin maar vast met oefenen hahaha
Allemaal heel goed bedoeld trouwens, meestal van mensen die niet goed weten wat ze moeten zeggen maar je graag willen troosten. In plaats van je gewoon verdrietig te laten zijn, gaan ze proberen de positieve kanten te benadrukken. Alsof je niet verdrietig moet zijn, maar eigenlijk zelfs blij dat het zo gegaan is.
Ik weet niet hoe iemand een miskraam licht op kan nemen...
Tja. Je hoort genoeg kwetsende dooddoeners:
- gelukkig heb je al kinderen
- gelukkig weet je dat je zwanger kan worden
- denk je dat het komt door (vul maar in)? (alsof je er zelf iets aan kan doen)
- er was vast iets mis met het vruchtje, het is maar beter zo
- wees blij dat je geen gehandicapt kind krijgt (!!!)
- probeer maar weer gauw zwanger te raken, begin maar vast met oefenen hahaha
Allemaal heel goed bedoeld trouwens, meestal van mensen die niet goed weten wat ze moeten zeggen maar je graag willen troosten. In plaats van je gewoon verdrietig te laten zijn, gaan ze proberen de positieve kanten te benadrukken. Alsof je niet verdrietig moet zijn, maar eigenlijk zelfs blij dat het zo gegaan is.
Ga in therapie!
donderdag 24 april 2008 om 12:30
Elmervrouw; ik had al zoiets gelezen een keer dat je een eigen topic had. Maar ik heb deze nog niet echt bekeken sorry! Zal dat binnekort wel even gaan doen!
Dubio;
Nee kon vannacht echt niet slapen! Ik had ruzie gehad met M over wat dingen die me nu dwars zitten. Ik had vannacht echt zoiets van, daar hadden we helemaal geen ruzie om moeten maken. Maar ja, het voelt dan klote omdat het niet is uitgepraat. Hij was boos en is toen opeens weggegaan. En dan denk ik oké, maar het liefst zou ik toch wel nog dat uit willen praten. Het ging ook niet echt ergens over naar mijn gevoel. Ik merk alleen wel dat M de laatste tijd een stuk jaloerser is. Waar het vandaan komt? Ik heb geen idee! Maar het is wel mooi klote als ik het zo grof mag zeggen.
Liefs,
LillyRose
Dubio;
Nee kon vannacht echt niet slapen! Ik had ruzie gehad met M over wat dingen die me nu dwars zitten. Ik had vannacht echt zoiets van, daar hadden we helemaal geen ruzie om moeten maken. Maar ja, het voelt dan klote omdat het niet is uitgepraat. Hij was boos en is toen opeens weggegaan. En dan denk ik oké, maar het liefst zou ik toch wel nog dat uit willen praten. Het ging ook niet echt ergens over naar mijn gevoel. Ik merk alleen wel dat M de laatste tijd een stuk jaloerser is. Waar het vandaan komt? Ik heb geen idee! Maar het is wel mooi klote als ik het zo grof mag zeggen.
Liefs,
LillyRose
donderdag 24 april 2008 om 12:56
LillyRose, jij hebt de laatste tijd laten zien dat je voor jezelf durft op te komen en ook ruimte voor jezelf wilt (letterlijk en figuurlijk). Nu moet M. de teugels weer aanhalen om de controle over jou weer te krijgen. Hij wil jou, maar dan wel onder zijn voorwaarden en onder zijn heerschappij. Je moet niet te veel een eigen wil gaan tonen. Hij weet precies hoe hij je moet pakken, dat is door ruzie te maken en je dan geen kans te geven het uit te praten maar te zwijgen of weg te lopen. Dan blijf jij ermee zitten en word je er nog eens goed aan herinnerd hoe hard je hem nodig hebt.
Waarom wil je het nog graag uitpraten als het toch eigenlijk nergens over ging?
dubio
Waarom wil je het nog graag uitpraten als het toch eigenlijk nergens over ging?
dubio
Ga in therapie!
donderdag 24 april 2008 om 13:47
LillyRose, ik bedoelde er niet mee dat je het moet gaan lezen hoor, alleen even om aan te geven dat ik me hier wat op de achtergrond houd, wat dingen van mij betreft. (Teveel dingen.)
Verder sluit ik me helemaal aan bij de woorden van Dubiootje. Hij weet het precies. En van mij mag je het zo grof zeggen als je maar wilt (niet dat je daarvoor mijn toestemming nodig hebt, zo bedoel ik het niet, dat snap je wel).
Verder sluit ik me helemaal aan bij de woorden van Dubiootje. Hij weet het precies. En van mij mag je het zo grof zeggen als je maar wilt (niet dat je daarvoor mijn toestemming nodig hebt, zo bedoel ik het niet, dat snap je wel).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 24 april 2008 om 15:43
Omdat ik vind dat hij dingen opblaast. Klinkt nu misschien heel hard. Nou ja het was zo, ik dacht dat ik toen gevoelens had voor een ander ( toen het uit was!!). Maar ik had toch meer gevoelens voor M. Vorige week begon die jongen mij weer te smsen en ik heb ook een paar keer wat teruggesmst. Nou had M dus in mijn telefoon gekeken en die dingen gelezen. Toen werd hij dus vet kwaad, want ik zou verliefd zijn etc etc.. Ik weet niet eens meer wat hij allemaal heeft gezegd maar hij was vet kwaad en daardoor werd ik kwaad want er stond niks verkeerds of raars in die smsjes. En ik wil ook gewoon kunnen smsen. Dus ik vond het nergens over gaan, of vinden jullie van wel?
Nouja, ik wil eigenlijk meer praten over het feit dat hij dingen opblaast en dat ie jaloers is geworden. En dat ik dat dus niet leuk vind. Ik doe niets. Ik kan nog niet alleen weg vanwege mijn been dus wat zou ik in hemelsnaam moeten doen?
Of zeur ik nou?
Liefs,
LillyRose
Nouja, ik wil eigenlijk meer praten over het feit dat hij dingen opblaast en dat ie jaloers is geworden. En dat ik dat dus niet leuk vind. Ik doe niets. Ik kan nog niet alleen weg vanwege mijn been dus wat zou ik in hemelsnaam moeten doen?
Of zeur ik nou?
Liefs,
LillyRose
