Gezondheid
alle pijlers
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
donderdag 8 mei 2008 om 10:01
Ik herken dat ook, dat onregelmatige en daarom slik ik elke avond 1 ouderwetse asperine. Daar doe ik het het best op.
En daarmee heb ik 's ochtends ook de minste opstartproblemen. Kijk, de motor loopt dan gewoon het beste hè.
Mik, succes bij de kappert!
En daarmee heb ik 's ochtends ook de minste opstartproblemen. Kijk, de motor loopt dan gewoon het beste hè.
Mik, succes bij de kappert!
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
donderdag 8 mei 2008 om 10:05
donderdag 8 mei 2008 om 12:07
Jasmine, ik weet niet hoe Mik het print, maar ik kopieer naar word, haal alle plaatjes en avatars weg (scheelt me de helft aan pagina's), maak alles zwart en ga dan printen. Maar goed, dit plaatje valt onder Mik's sessie (en die print volgens mij op het werk ).
Zoon heeft die bert en ernie trouwens wel, dat ding zegt de hele tijd "Ernie, pas op de duiven!"
En verder... Ja, dat herken ik Leo. Heb een tijdje iedere dag vier pijnstillers geslikt (wat inderdaad funest is voor je maag), tot ik thui kwam te zitten. En thuis had ik iets van: ik kan hier toch de hele dag op bed liggen, dus dan maakt de pijn meer of minder (pijnstillers waren niet afdoende) niet uit. Nu slik ik ze alleen als ik de pijn niet meer houd, en dat heeft hetzelfde effect wat jij net beschreef
Fijn trouwens dat je toch bent gegaan, dat het leuk wa en dat het je nog iets oplevert ook! Was je trots gisteren op jezelf? Én de nieuwe buren gebeld én gewoon gegaan, ondanks dat je er als een berg tegenop zag. You go girl!
Vocht vasthouden herken ik ook. Nooit gehad voor mijn zwangerschap, maar nu dus wel. Ik vroeg me al af waarom ik niet afviel ondanks mijn huidige eetpatroon en waarom ik veel minder naar de wc moet, maar *ploink* da's het vocht dus. ah. Loop ook zoveel mogelijk met blote voeten en anders met slippers (en naar het werk pers ik me in mijn sandalen morgen, denk ik )
Hier gaat het met de pijn wonderbaarlijk goed, trouwens! Kennelijk heeft de rust me heel veel goed gedaan. Nu zal het volgende week wel weer minder worden, want dan ga ik weer richting ongesteldheid, maar voor nu ben ik er superblij mee! (Ben trouwens ook heel benieuwd wat een ochtendje werken morgen gaat doen... Dinsdagavond verging ik wel van de pijn, na een drukke dag...)
Zoon heeft die bert en ernie trouwens wel, dat ding zegt de hele tijd "Ernie, pas op de duiven!"
En verder... Ja, dat herken ik Leo. Heb een tijdje iedere dag vier pijnstillers geslikt (wat inderdaad funest is voor je maag), tot ik thui kwam te zitten. En thuis had ik iets van: ik kan hier toch de hele dag op bed liggen, dus dan maakt de pijn meer of minder (pijnstillers waren niet afdoende) niet uit. Nu slik ik ze alleen als ik de pijn niet meer houd, en dat heeft hetzelfde effect wat jij net beschreef
Fijn trouwens dat je toch bent gegaan, dat het leuk wa en dat het je nog iets oplevert ook! Was je trots gisteren op jezelf? Én de nieuwe buren gebeld én gewoon gegaan, ondanks dat je er als een berg tegenop zag. You go girl!
Vocht vasthouden herken ik ook. Nooit gehad voor mijn zwangerschap, maar nu dus wel. Ik vroeg me al af waarom ik niet afviel ondanks mijn huidige eetpatroon en waarom ik veel minder naar de wc moet, maar *ploink* da's het vocht dus. ah. Loop ook zoveel mogelijk met blote voeten en anders met slippers (en naar het werk pers ik me in mijn sandalen morgen, denk ik )
Hier gaat het met de pijn wonderbaarlijk goed, trouwens! Kennelijk heeft de rust me heel veel goed gedaan. Nu zal het volgende week wel weer minder worden, want dan ga ik weer richting ongesteldheid, maar voor nu ben ik er superblij mee! (Ben trouwens ook heel benieuwd wat een ochtendje werken morgen gaat doen... Dinsdagavond verging ik wel van de pijn, na een drukke dag...)
donderdag 8 mei 2008 om 20:19
Oh gosh, helemaal niet meer aan gedacht om het plaatje te verkleinen of weg te halen in de loop van de dag, ben nu vast al weer mosterd.
Pfffffffff.
Hoop maar dat het Mik gelukt is.
Hahahaa wist niet dat het ding van B&E geluid maakt.
Mooi dat de rust je zo goed gedaan heeft. Hopen dat het morgen als je moet werken ook goed blijft gaan.
Hier is 't goed. Ik stamp er vrolijk op los.
Pfffffffff.
Hoop maar dat het Mik gelukt is.
Hahahaa wist niet dat het ding van B&E geluid maakt.
Mooi dat de rust je zo goed gedaan heeft. Hopen dat het morgen als je moet werken ook goed blijft gaan.
Hier is 't goed. Ik stamp er vrolijk op los.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
donderdag 8 mei 2008 om 20:36
Jas no sweat, ik kopieer ook naar word haal dan overigbodige info weg, maar daar heb ik ook je plaatje in verkleind. Gewoon laten staan dus
Haar is leuk geworden, ik moet er nog wel even aanwennen want de eigenwijze slag die ik heb zorgt ervoor dat mijn haar nu alle kanten opgaat behalve de kant die ik wil. Voor foto's mag gemaild worden.
Haar is leuk geworden, ik moet er nog wel even aanwennen want de eigenwijze slag die ik heb zorgt ervoor dat mijn haar nu alle kanten opgaat behalve de kant die ik wil. Voor foto's mag gemaild worden.
vrijdag 9 mei 2008 om 19:26
quote:roque schreef op 09 mei 2008 @ 12:23:
Mag ik ook mail Mik ? Ahhhh?
Ben nu nog op het werk en ben op. Totaal op. Zo lekker naar bed.
Je hebt mail (van werkadres dan wel, maar toch je hebt mail)
Lekker geslapen?
Wat ben ik blij met dit weer zeg, dit doet me goed.
Hoe is het met de andere dames? Gaat het met jullie ook goed?
Mag ik ook mail Mik ? Ahhhh?
Ben nu nog op het werk en ben op. Totaal op. Zo lekker naar bed.
Je hebt mail (van werkadres dan wel, maar toch je hebt mail)
Lekker geslapen?
Wat ben ik blij met dit weer zeg, dit doet me goed.
Hoe is het met de andere dames? Gaat het met jullie ook goed?
vrijdag 9 mei 2008 om 19:31
He meiden,
IK heb net een brief gekregen van de arbo waarin staat dat ik deze week twee halve dagen en volgende week drie halve dagen werk. En nu ben ik een beetje in paniek. Ten eerste heb ik deze week maar één halve dag gewerkt omdat ik dinsdag tentamen had, ten tweede merk ik dat deze dag er behoorlijk inhakt. En nu moet ik volgende week meteen drie dagen, waarvan twee achter elkaar. Dus ik heb dan niet eens tijd om bij te komen van het werken. De tranen lopen over mijn wangen en weet niet wat ik hier nou mee moet. Ik wilde graag weer aan het werk, alleen mijn klachten zijn niet over. DAt heb ik ook heel duidelijk aangegeven bij de arbo: mentaal sta ik er stukken beter voor, maar lichamelijk niet. Waarom moet er nu ineens gepushed worden, terwijl het eerst was: afwachten wat er uit het onderzoek in Nijmegen komt?
Merk dat ik echt uit het veld geslagen ben en terugval in mijn oude valkuil: "kennelijk stel ik me aan". Waar ik eigenlijk op de bank moet zitten nu, want de pijn is na het werken vandaag echt weer op komen zetten, ga ik er nu dus vol tegenaan. Koken, met de fiets zoon halen, opruimen, schoonmaken. En dat terwijl ik aan alle kanten merk dat ik dat moet doen. Lijkt wel of ik mijzelf aan het straffen ben ofzo. Zo van: je hebt nu genoeg op je lauweren gezeten, zie je wel, nu is het genoeg geweest. En het stomme is: ik merk dat ik het doe, ik merk dat het niet goed is, maar ik ben in paniek en loop mezelf compleet voorbij. En dat terwijl ik zondag een hele leuke meeting met lieve forumvriendinnen heb waar ik heen wil.
Sorry voor het (uit)huilen en klagen, maar ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee om moet gaan...
IK heb net een brief gekregen van de arbo waarin staat dat ik deze week twee halve dagen en volgende week drie halve dagen werk. En nu ben ik een beetje in paniek. Ten eerste heb ik deze week maar één halve dag gewerkt omdat ik dinsdag tentamen had, ten tweede merk ik dat deze dag er behoorlijk inhakt. En nu moet ik volgende week meteen drie dagen, waarvan twee achter elkaar. Dus ik heb dan niet eens tijd om bij te komen van het werken. De tranen lopen over mijn wangen en weet niet wat ik hier nou mee moet. Ik wilde graag weer aan het werk, alleen mijn klachten zijn niet over. DAt heb ik ook heel duidelijk aangegeven bij de arbo: mentaal sta ik er stukken beter voor, maar lichamelijk niet. Waarom moet er nu ineens gepushed worden, terwijl het eerst was: afwachten wat er uit het onderzoek in Nijmegen komt?
Merk dat ik echt uit het veld geslagen ben en terugval in mijn oude valkuil: "kennelijk stel ik me aan". Waar ik eigenlijk op de bank moet zitten nu, want de pijn is na het werken vandaag echt weer op komen zetten, ga ik er nu dus vol tegenaan. Koken, met de fiets zoon halen, opruimen, schoonmaken. En dat terwijl ik aan alle kanten merk dat ik dat moet doen. Lijkt wel of ik mijzelf aan het straffen ben ofzo. Zo van: je hebt nu genoeg op je lauweren gezeten, zie je wel, nu is het genoeg geweest. En het stomme is: ik merk dat ik het doe, ik merk dat het niet goed is, maar ik ben in paniek en loop mezelf compleet voorbij. En dat terwijl ik zondag een hele leuke meeting met lieve forumvriendinnen heb waar ik heen wil.
Sorry voor het (uit)huilen en klagen, maar ik weet gewoon echt niet hoe ik hiermee om moet gaan...
vrijdag 9 mei 2008 om 20:10
He lieverd wat naar! Ik kan me voorstellen dat je even niet meer weet hoe of wat. Vooral omdat dit niet afgesproken is.
Meteen dinsdag de arbo tackelen en uitleggen dat 1 halve dag voorlopig wel voldoende is. Schakel je artsen in indien nodig, praat vooraf ook (als je daar een goede band mee hebt) mt je leidinggevende.
Punt met arbo's is dat je er goede tussen hebt zitten, maar je hebt er ook tussen zitten die mensen meteen zo snel mogelijk weer aan het werk willen hebben.
En ik herken het doorschieten wel. Deels woede, dus adrenaline, maar ook inderdaad wat je zegt; een gevoel van kennelijk stel ik me aan, dus niet zeuren doorgaan. Die pijn verbeeld je je maar. Zoiets.
Spreek het uit tegen je man, laat je lekker verwennen indien mogelijk. Vraag je man, moeder/vader, schoonmoeder/vader, tante, lieve nicht, vriendin, forumdinnetjes in de buurt of ze willen afleiden en ergens op een stoel (thuis of waardan ook) willen planten en ervoor willen zorgen dat je er een aantal uur niet afkomt
Meteen dinsdag de arbo tackelen en uitleggen dat 1 halve dag voorlopig wel voldoende is. Schakel je artsen in indien nodig, praat vooraf ook (als je daar een goede band mee hebt) mt je leidinggevende.
Punt met arbo's is dat je er goede tussen hebt zitten, maar je hebt er ook tussen zitten die mensen meteen zo snel mogelijk weer aan het werk willen hebben.
En ik herken het doorschieten wel. Deels woede, dus adrenaline, maar ook inderdaad wat je zegt; een gevoel van kennelijk stel ik me aan, dus niet zeuren doorgaan. Die pijn verbeeld je je maar. Zoiets.
Spreek het uit tegen je man, laat je lekker verwennen indien mogelijk. Vraag je man, moeder/vader, schoonmoeder/vader, tante, lieve nicht, vriendin, forumdinnetjes in de buurt of ze willen afleiden en ergens op een stoel (thuis of waardan ook) willen planten en ervoor willen zorgen dat je er een aantal uur niet afkomt
vrijdag 9 mei 2008 om 20:18
Mik, het stomme is dat ik deze arbo-arts al een tijdje ken en ik juist altijd heel tevreden over haar ben. Dat maakt het extra moeilijk. Lief zegt dat ik dinsdag moet bellen omdat er wel een foutje zal zijn gemaakt en snapt mijn paniek niet. Hij wordt er zelfs wat geïrriteerd van geloof ik .
Heb vandaag een gesprek gehad met mijn (nieuwe) leidinggevende (is het oude hoofd van de afdeling, nu teamleider van ons team). Hij heeft me meerdere keren op het hart gedrukt dat hij mij kent als iemand die alleen maar door gaat en gezegd dat ik écht naar huis moet gaan als het niet meer gaat en écht niet over mijn grenzen heen moet gaan. Maar op de een of andere manier heb ik heel erg de neiging om te denken dat als hij deze brief heeft ontvangen, hij wel zal denken: o, die Roque kan dus mooi toneelspelen. De arbo is van mening dat ze al veel méér kan. Net alsof ik door de mand val ofzo...
Stomme is dat de afgelopen weken ik eindelijk een behoorlijke stap heb gezet in acceptatie en een behoorlijke stap heb gezet in leren omgaan met pijn (als in: ik ben niet minder als ik even iets niet kan en ik moet leren mijn energie goed te verdelen. Dus niet hele dagen rond rennen en dan weer weken thuis zitten omdat ik mijzelf te hard voorbij ben gehold). En één zo brief en het lijkt *BOEM* in de lucht te zijn verdwenen...
Zal dinsdag maar even overleggen met mijn leidinggevende en de arbo bellen, maar ik voel me er zó kut onder...
Heb vandaag een gesprek gehad met mijn (nieuwe) leidinggevende (is het oude hoofd van de afdeling, nu teamleider van ons team). Hij heeft me meerdere keren op het hart gedrukt dat hij mij kent als iemand die alleen maar door gaat en gezegd dat ik écht naar huis moet gaan als het niet meer gaat en écht niet over mijn grenzen heen moet gaan. Maar op de een of andere manier heb ik heel erg de neiging om te denken dat als hij deze brief heeft ontvangen, hij wel zal denken: o, die Roque kan dus mooi toneelspelen. De arbo is van mening dat ze al veel méér kan. Net alsof ik door de mand val ofzo...
Stomme is dat de afgelopen weken ik eindelijk een behoorlijke stap heb gezet in acceptatie en een behoorlijke stap heb gezet in leren omgaan met pijn (als in: ik ben niet minder als ik even iets niet kan en ik moet leren mijn energie goed te verdelen. Dus niet hele dagen rond rennen en dan weer weken thuis zitten omdat ik mijzelf te hard voorbij ben gehold). En één zo brief en het lijkt *BOEM* in de lucht te zijn verdwenen...
Zal dinsdag maar even overleggen met mijn leidinggevende en de arbo bellen, maar ik voel me er zó kut onder...
vrijdag 9 mei 2008 om 21:31
Ach meid toch, wat vervelend nou....
Ik denk ook dat er een foutje is gemaakt. Dan zit er iemand van de administratie misschien wel een schema op te stellen, niet wetend wat jij met de ARBO arts hebt afgesproken maar gewoon de standaard regels volgend of zo.
Bel dinsdag even op en vraag hoe het zit en ontspan je de komende dagen vooral. Kijk naar mijn motto, ik denk echt dat dat in dit geval opgaat lieve schat.....
Zoen!
Ik denk ook dat er een foutje is gemaakt. Dan zit er iemand van de administratie misschien wel een schema op te stellen, niet wetend wat jij met de ARBO arts hebt afgesproken maar gewoon de standaard regels volgend of zo.
Bel dinsdag even op en vraag hoe het zit en ontspan je de komende dagen vooral. Kijk naar mijn motto, ik denk echt dat dat in dit geval opgaat lieve schat.....
Zoen!
vrijdag 9 mei 2008 om 21:39
Vergeet niet dat je al een heel eind bent he? Je hebt nu zelf door dat je terugvalt in een mechanisme, namelijk doorrennen, niet naar jezelf luisteren. Wil nog niet zeggen dat je het meteen kunt ombuigen, maar herkennen is al een een stap in goede richting.
Ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoelt; als ik het zo lees heb je mbt je ziekte de neiging om voor anderen in te vullen wat ze denken bij zo'n brief. Vooral omdat je zelf nog aan het begin staat van accepteren en willen zien dat je wat hebt. Als je het zelf al niet accepteert hoe moet een ander dat dan doen? Niet dat dit jouw gedachte is, je is meer algemeen (hoewel je kunt voor je en jouw ook goed ik en mijn lezen )
Maar acceptatie gaat met 2 stappen vooruit en 1 stap terug en soms ook wel 3 stappen terug. Kut, shit en weet ik wat meer, maar hou in gedachten dat er ook uiteindelijk weer een stap vooruit is. Alleen niet vergeten om ook gewoon even jezelf de tijd te gunnen om bij de pakken neer te gaan zitten. Je mag rustig even balen, vloeken, huilen, simmen, zeuren, zagen noem het maar op. het is namelijk ook een klap in je gezicht dat bericht. En zeker raak je er van in paniek als je een halve dag nog maar net trekt. Dinsdag inderdaad bij arbo aan de bel trekken, deel je ervaringen van vandaag. Niet stug het opbouwschema aanhouden, als je maar een halve dag trekt, dan 1 halve dag werken voor zolang als nodig is. Desnoods met verklaring van gyn erbij dat meer niet verantwoord is. Baat dat allemaal niet dan ziekmelden. Per slot van rekening ben je in zeker opzicht ook gewoon nog ziek, als in niet beter.
Ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoelt; als ik het zo lees heb je mbt je ziekte de neiging om voor anderen in te vullen wat ze denken bij zo'n brief. Vooral omdat je zelf nog aan het begin staat van accepteren en willen zien dat je wat hebt. Als je het zelf al niet accepteert hoe moet een ander dat dan doen? Niet dat dit jouw gedachte is, je is meer algemeen (hoewel je kunt voor je en jouw ook goed ik en mijn lezen )
Maar acceptatie gaat met 2 stappen vooruit en 1 stap terug en soms ook wel 3 stappen terug. Kut, shit en weet ik wat meer, maar hou in gedachten dat er ook uiteindelijk weer een stap vooruit is. Alleen niet vergeten om ook gewoon even jezelf de tijd te gunnen om bij de pakken neer te gaan zitten. Je mag rustig even balen, vloeken, huilen, simmen, zeuren, zagen noem het maar op. het is namelijk ook een klap in je gezicht dat bericht. En zeker raak je er van in paniek als je een halve dag nog maar net trekt. Dinsdag inderdaad bij arbo aan de bel trekken, deel je ervaringen van vandaag. Niet stug het opbouwschema aanhouden, als je maar een halve dag trekt, dan 1 halve dag werken voor zolang als nodig is. Desnoods met verklaring van gyn erbij dat meer niet verantwoord is. Baat dat allemaal niet dan ziekmelden. Per slot van rekening ben je in zeker opzicht ook gewoon nog ziek, als in niet beter.
anoniem_29240 wijzigde dit bericht op 09-05-2008 22:09
Reden: met wat spelfouten wijzigen klopt het verhaal weer
Reden: met wat spelfouten wijzigen klopt het verhaal weer
% gewijzigd
zaterdag 10 mei 2008 om 17:07
Roque wat ontzettend kut en helemaal nu het net pinksterweekend is en je tot dinsdag moet wachten voor je iets kunt regelen.
Ik hoop dat het je lukt om toch nog een beetje te genieten van dit mooie weer.
Hoe zou het met Roos zijn? Weet iemand iets hoe het met haar is?
Allemaal een zonnig weekend!
Ik hoop dat het je lukt om toch nog een beetje te genieten van dit mooie weer.
Hoe zou het met Roos zijn? Weet iemand iets hoe het met haar is?
Allemaal een zonnig weekend!
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
zaterdag 10 mei 2008 om 21:22
Moet ik nu twee postings uit gaan printen en opsturen ? Doe morgenavond wel een uitprintsessie, dit is een beetje zonde van de postzegel
Gaat hier qua pijn kut, maar ben verder weer wat gekalmeerd. Wijze woorden, Mik. Hele wijze woorden. En heel herkenbaar...
Omdat ik dinsdagochtend sowieso werk, zal ik eerst even met leidinggevende overleggen en dan de arbo bellen. HEt stomme is dat het mijns inziens zo onnodig is om mij zo op de kast te jagen. IK bedonder de boel niet. Mijn werkgever gaf aan dat ik een enorme doorzetter ben en heeft me tien keer op mijn hart gedrukt écht naar huis te gaan als het niet gaat, omdat hij zegt dat hij weet dat ik altijd maar doorga. Mijn oude leidinggevende gaf door de telefoon nog aan dat hij samen met de ba zich had zitten verbazen hoe ik met mijn ziekte en met mijn pijn om ging. Hij grapte dat ik mijn pijn waarschijnlijk gewoon weg probeer te lachen, gezien de frequentie die ik schijn te lachen op het werk
Wat je dus al zegt Leo, van die soep enzo... Het is echt meer mijn gevoel en mijn idee dat ik mij daar écht aan moet gaan houden, want kennelijk zou ik dat al moeten kunnen volgens de ba (op basis van een telefonisch gesprek)..
Gaat hier qua pijn kut, maar ben verder weer wat gekalmeerd. Wijze woorden, Mik. Hele wijze woorden. En heel herkenbaar...
Omdat ik dinsdagochtend sowieso werk, zal ik eerst even met leidinggevende overleggen en dan de arbo bellen. HEt stomme is dat het mijns inziens zo onnodig is om mij zo op de kast te jagen. IK bedonder de boel niet. Mijn werkgever gaf aan dat ik een enorme doorzetter ben en heeft me tien keer op mijn hart gedrukt écht naar huis te gaan als het niet gaat, omdat hij zegt dat hij weet dat ik altijd maar doorga. Mijn oude leidinggevende gaf door de telefoon nog aan dat hij samen met de ba zich had zitten verbazen hoe ik met mijn ziekte en met mijn pijn om ging. Hij grapte dat ik mijn pijn waarschijnlijk gewoon weg probeer te lachen, gezien de frequentie die ik schijn te lachen op het werk
Wat je dus al zegt Leo, van die soep enzo... Het is echt meer mijn gevoel en mijn idee dat ik mij daar écht aan moet gaan houden, want kennelijk zou ik dat al moeten kunnen volgens de ba (op basis van een telefonisch gesprek)..
zaterdag 10 mei 2008 om 23:44
Roque, helaas werken de meeste arbodiensten vooral richting werkgever en niet richting werknemer, dus zo snel mogelijk weer aan de slag. Niet miepen eerst weer aan de slag komen. Zij kijken zelden individueel is mijn oordeel, maar meer op basis van gemiddelden. Tja jij bent nu eenmaal geen gemiddelde, maar je eigen unieke zelf. En jij past niet binnen het standaardopbouwschema dat men hanteert. Aan de bel trekken dus.
Wel fijn dat je weer wat gekalmeerd bent, al was het maar voor jezelf. Ik denk dat een deel van de valkuil ook zal bestaan uit iets wat ik zelf ook erg doe: niet laten merken hoe erg het is, dus op het werk of waar dan ook een stralende glimlach opbeitelen en dóórgaan. niet stilstaan en nadenken want dan gaat het mis. Als in sluizen open enzo, dan komt alles eruit. Thuis stort ik wel in, niet op het werk oid. Tja da's allemaal prachtig, maar ik heb er wel mezelf mee, want iedereen denkt dat het prima gaat met mij terwijl het helemaal niet prima gaat.
Gelukkig gaat het met dit weer eindelijk de goede kant op, lijf doet bijna geen pijn meer, is niet meer stijf dus ik geniet me suf
Leo fijn dat je de pijn kunt onderdrukken met de pijnstilling. Even geen pijn/minder pijn is zalig!
Vanavond een telefoontje van RV gemist zag ik later. We waren net nog even de hond aan het uitlaten. Jammer, maar ik probeer het morgen nog wel even.
Wel fijn dat je weer wat gekalmeerd bent, al was het maar voor jezelf. Ik denk dat een deel van de valkuil ook zal bestaan uit iets wat ik zelf ook erg doe: niet laten merken hoe erg het is, dus op het werk of waar dan ook een stralende glimlach opbeitelen en dóórgaan. niet stilstaan en nadenken want dan gaat het mis. Als in sluizen open enzo, dan komt alles eruit. Thuis stort ik wel in, niet op het werk oid. Tja da's allemaal prachtig, maar ik heb er wel mezelf mee, want iedereen denkt dat het prima gaat met mij terwijl het helemaal niet prima gaat.
Gelukkig gaat het met dit weer eindelijk de goede kant op, lijf doet bijna geen pijn meer, is niet meer stijf dus ik geniet me suf
Leo fijn dat je de pijn kunt onderdrukken met de pijnstilling. Even geen pijn/minder pijn is zalig!
Vanavond een telefoontje van RV gemist zag ik later. We waren net nog even de hond aan het uitlaten. Jammer, maar ik probeer het morgen nog wel even.
zondag 11 mei 2008 om 11:24
Mik, klopt. Zo ga ik er ook mee om. Op het werk satort ik niet,ik gooi er hooguit nog een extra pijnstiller in. Thuis stort ik inderdaad wel in, dan kan ik niets meer, is de koek op.
Ik ken de ba nu al een paar jaar (sinds ik hier werk) en heb bij haar juist niet het gevoel dat ze (alleen) kijkt naar de wens van de werkgever, maar juist wel naar de persoon. Misschien dat ik het daarom extra moeilijk vond, dit bericht. Omdat ik haar juist wel vertrouw. En ik weet ook (zeker ook vanuit mijn werk) dat mensen soms ook bang zijn om weer aan het werk te gaan, angst dat het niet goed gaat ofzo en dat je daar soms doorheen moet, dat zo'n advies dan het extra duwtje in de rug is. Maar ik heb het gevoel dat ik het (lichamelijk) nu echt nog niet kan en dat is frustrerend, omdat ik het natuurlijk wel kan op wilkracht, maar dan stort ik inderdaad weer compleet in en maak ik de boel alleen maar erger... Dat is precies waarom ik thuis ben komen te zitten zeg maar.
Ik ken de ba nu al een paar jaar (sinds ik hier werk) en heb bij haar juist niet het gevoel dat ze (alleen) kijkt naar de wens van de werkgever, maar juist wel naar de persoon. Misschien dat ik het daarom extra moeilijk vond, dit bericht. Omdat ik haar juist wel vertrouw. En ik weet ook (zeker ook vanuit mijn werk) dat mensen soms ook bang zijn om weer aan het werk te gaan, angst dat het niet goed gaat ofzo en dat je daar soms doorheen moet, dat zo'n advies dan het extra duwtje in de rug is. Maar ik heb het gevoel dat ik het (lichamelijk) nu echt nog niet kan en dat is frustrerend, omdat ik het natuurlijk wel kan op wilkracht, maar dan stort ik inderdaad weer compleet in en maak ik de boel alleen maar erger... Dat is precies waarom ik thuis ben komen te zitten zeg maar.
