Gezondheid
alle pijlers
Pijnpoli/pijncentrum ervaringen
woensdag 9 januari 2013 om 12:31
woensdag 9 januari 2013 om 14:27
Ik heb net het pijncentrum gebeld en ik mag volgende week vrijdag al terecht! Echt super fijn!
@oddjobx, sorry maar ik vind je bericht erg apart. Vanzelf overgaan is geen optie. Dan zou dat in de afgelopen 4 jaar wel gebeurd zijn. Ik ga geen 10 jaar wachten... Na alle mogelijke specialisten, artsen en therapeuten gezien te hebben verwacht ik ook geen oorzaak meer te vinden, dat bevestigen artsen.
Ik ben in 3 ziekenhuizen geweest, waaronder 2 van de beste van Nederland.
En wat is er drastisch aan een gesprek over wat mogelijk is? Ik vraag me nu sterk af of jij 24/7 zo'n pijn hebt dat het alles verpest wat je doet? Zo ja, dan snap ik niks van je opmerking..
@oddjobx, sorry maar ik vind je bericht erg apart. Vanzelf overgaan is geen optie. Dan zou dat in de afgelopen 4 jaar wel gebeurd zijn. Ik ga geen 10 jaar wachten... Na alle mogelijke specialisten, artsen en therapeuten gezien te hebben verwacht ik ook geen oorzaak meer te vinden, dat bevestigen artsen.
Ik ben in 3 ziekenhuizen geweest, waaronder 2 van de beste van Nederland.
En wat is er drastisch aan een gesprek over wat mogelijk is? Ik vraag me nu sterk af of jij 24/7 zo'n pijn hebt dat het alles verpest wat je doet? Zo ja, dan snap ik niks van je opmerking..
woensdag 9 januari 2013 om 14:28
quote:NummerZoveel schreef op 09 januari 2013 @ 14:18:
Volgens mij wordt er inmiddels al aandacht besteed aan de omgang met patienten in de opleiding van artsen. Maar dan nog is niet elk mens even sociaal en hebben sommige mensen zelfs een sociale handicap. En vaak zie je dat men heel erg goed is in het een (bijv in leren) en minder goed is in het ander (bijv in sociale omgang).Ja daar heb je wel weer gelijk in, maar alsnog. Sommige artsen zijn echt kwetsend, je wordt gewoon belachelijk gemaakt. Dat gaat mij te ver. Gelukkig zijn er ook nog fijne artsen:)
Volgens mij wordt er inmiddels al aandacht besteed aan de omgang met patienten in de opleiding van artsen. Maar dan nog is niet elk mens even sociaal en hebben sommige mensen zelfs een sociale handicap. En vaak zie je dat men heel erg goed is in het een (bijv in leren) en minder goed is in het ander (bijv in sociale omgang).Ja daar heb je wel weer gelijk in, maar alsnog. Sommige artsen zijn echt kwetsend, je wordt gewoon belachelijk gemaakt. Dat gaat mij te ver. Gelukkig zijn er ook nog fijne artsen:)
woensdag 9 januari 2013 om 14:29
quote:oddjobx schreef op 09 januari 2013 @ 14:20:
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.
Een pijnprik is niets drastisch aan hoor, en het is mede een onderzoeksmethode om oorzaken op te sporen danwel uit te sluiten.
Het versterken van het spiercorset daarentegen is niet in alle gevallen slim. Dat is mede afhankelijk van de oorzaak van de klacht. Soms kan het de problemen namelij ook verergeren.
Ik denk dat het verstandiger is als jij de diagnoses en behandelmethodes aan de artsen overlaat die TO in den lijve hebben kunnen onderzoeken, in plaats van op internet een schot voor de boeg te doen.
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.
Een pijnprik is niets drastisch aan hoor, en het is mede een onderzoeksmethode om oorzaken op te sporen danwel uit te sluiten.
Het versterken van het spiercorset daarentegen is niet in alle gevallen slim. Dat is mede afhankelijk van de oorzaak van de klacht. Soms kan het de problemen namelij ook verergeren.
Ik denk dat het verstandiger is als jij de diagnoses en behandelmethodes aan de artsen overlaat die TO in den lijve hebben kunnen onderzoeken, in plaats van op internet een schot voor de boeg te doen.
woensdag 9 januari 2013 om 14:30
quote:oddjobx schreef op 09 januari 2013 @ 14:20:
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.Wat een rare reactie! Ik denk dat iedereen met pijn het liefste zou hebben dat het vanzelf weer over zou gaan, maar helaas werkt het niet zo.
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.Wat een rare reactie! Ik denk dat iedereen met pijn het liefste zou hebben dat het vanzelf weer over zou gaan, maar helaas werkt het niet zo.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
woensdag 9 januari 2013 om 14:37
woensdag 9 januari 2013 om 14:37
quote:oddjobx schreef op 09 januari 2013 @ 14:20:
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.Er zijn zoveel oorzaken waarom een zenuw pijn doet. Ik vind dit echt een heel vreemde reactie, heb je enige kennis van de effecten van chronische pijn? Ik denk het niet, anders zou je niet voorstellen om jaren te wachten om pijn aan te pakken.
Hoe kan je nou iets doen wat zo drastisch is, zonder dat je een oorzaak weet?
Verder zie ik de logica niet, want om die zenuw uit te schakelen, moet je ook de goede vinden, dus weet je in principe de oorzaak.
Dadelijk is ´t iets wat makkelijk over zou gaan, of vanzelf geen pijn meer doet, en heb je onderhand die zenuw aangetast.
Zit je daar weer mee.
En je hebt onnodig risico op fouten en bijwerkingen.
Er zijn zoveel nieuwe technieken en materialen, inzichten.
Als ze je helpen beter met pijn om te gaan, of die te verminderen, bv. door versterking van je spierkorset, kan ´t geen kwaad.
En als je dan de moed hebt naar de beste plek in Nerland of België te gaan, om de oorzaak en oplosssing te vinden, of te horen dat dat vanzelf weggaat, zoals meestal, zou ik daár wel wat in zien.Er zijn zoveel oorzaken waarom een zenuw pijn doet. Ik vind dit echt een heel vreemde reactie, heb je enige kennis van de effecten van chronische pijn? Ik denk het niet, anders zou je niet voorstellen om jaren te wachten om pijn aan te pakken.
woensdag 9 januari 2013 om 14:42
Ik heb een aantal jaren geleden ook pijnbestrijding gehad(na een hernia operatie met ernstige uitval)
Mij heeft het iig goed geholpen,wel met regelmaat terug(2x perjaar)
Dit een keer of 5 gehad en nu gaat alles redelijk pijnvrij
Ik vind het zker het proberen waard!
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het allemaal wel mee vond vallen met de pijn en ben altijd in dagopname geweest hiervoor.
Succes alvast!
Mij heeft het iig goed geholpen,wel met regelmaat terug(2x perjaar)
Dit een keer of 5 gehad en nu gaat alles redelijk pijnvrij
Ik vind het zker het proberen waard!
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het allemaal wel mee vond vallen met de pijn en ben altijd in dagopname geweest hiervoor.
Succes alvast!
woensdag 9 januari 2013 om 15:11
quote:NummerZoveel schreef op 09 januari 2013 @ 14:37:
[...]
Deze forummer ben ik al vaker op rugtopics tegengekomen met bijzonder merkwaardige bijdrages. Niet teveel van aantrekken dus!
Ok dankje:) dan ligt het niet aan mij haha
@ikdegekste, oh fijn dat het bij jou goed werkt! Hopelijk blijft het zo.
Ik ben zo blij dat ik al zo snel terecht kan! En ook al weet ik dat het misschien wel helemaal niet werkt, toch hoop ik er echt het beste van en wil ik er graag naartoe!
[...]
Deze forummer ben ik al vaker op rugtopics tegengekomen met bijzonder merkwaardige bijdrages. Niet teveel van aantrekken dus!
Ok dankje:) dan ligt het niet aan mij haha
@ikdegekste, oh fijn dat het bij jou goed werkt! Hopelijk blijft het zo.
Ik ben zo blij dat ik al zo snel terecht kan! En ook al weet ik dat het misschien wel helemaal niet werkt, toch hoop ik er echt het beste van en wil ik er graag naartoe!
woensdag 9 januari 2013 om 15:51
Och je weet helemaal niet wat je zegt als je me zulke dingen gaat adviseren!
Lekker wachten of de pijn overgaat en met oplossingen komen die al 1000 x gedaan zijn.. Wat denk je, dat ik 19 jaar ga wachten op iets wat niet overgaat? Alleen omdat die artsen geen idee hebben wat de oorzaak is?
Daarbij heb je heel slecht gelezen, want niemand raadt blokkades aan, dat is alleen een gespreksonderwerp omdat dit bij pijncentra vaak wordt gebruikt.
Doe aub je huiswerk goed voor je een nutteloze bijdrage levert
Lekker wachten of de pijn overgaat en met oplossingen komen die al 1000 x gedaan zijn.. Wat denk je, dat ik 19 jaar ga wachten op iets wat niet overgaat? Alleen omdat die artsen geen idee hebben wat de oorzaak is?
Daarbij heb je heel slecht gelezen, want niemand raadt blokkades aan, dat is alleen een gespreksonderwerp omdat dit bij pijncentra vaak wordt gebruikt.
Doe aub je huiswerk goed voor je een nutteloze bijdrage levert
woensdag 9 januari 2013 om 16:11
quote:oddjobx schreef op 09 januari 2013 @ 15:41:
Smuisje, toen ik dat schreef, stond er alleen nog dat er werd gezegd van ga niet verder zoeken. Tegen die achtergrond vind ik wat Nummernx zei middeleeuws, dat gelijk maar laten vragen naar een blokkade.
Nummernx was degene die een medisch advies gaf, en wel het aanraden van een blokkade.
Daar schrok ik van, vind dat als je nog niets weet, middeleeuws, en heb dat, dat advies van hem, louter willen afremmen.
Vind ´t heel eng en onverantwoord, om als een dokter voor mijn part zegt, ga naar een pijncentrum, maar nog geen oorzaak weet, dat iemand, Nummernx, dan daar vorm aan gaat geven en zegt om een blokkade te vragen.
Dat is ontoelaatbaar. Ik heb je willen beschermen.
Verder verdraait Nummwernx de zaak.
Hij heeft ´t nu over iets om een diagnose te stellen, maar daarstraks was ´t een blokkade.
Hij weet niet waar hij ´t over heeft.
Verder verdraait hij mijn woorden nogmaals, en wel dat ik een behandelmethode aangaf.
Nee, ik heb gezegd dat als ´t gaat om onschuldige, leerzame, dingen, of waar bij je rug altijd naar wordt gekeken, je spierkorset versterken er niets op tegen is.
Ik wees niets aan, dat was duidelijk om aan te geven dat laten vragen om definitieve ingrijpende ingrepen met risico ontoelatbaar adviseren is, maar niet ´t kind met ´t badwater weg willende gooien, en daarom voorbeelden noemende van zaken die nuttig kunnen zijn, louter om ´t contrast, niet ergens voor kiezende. Oftewel waardenvrij willende maken.
Op wat er verder werd gezegd na mij ga ik niet in. Dat zie ik als louter demagogie.
Ik zie de uitlatingen van Nummernx, waar ik nooit wat van zei, omdat hij patiënt is, onderhand als tendentieus en lasterlijk
Hou daarmee op.
Waar je zelf de weg niet weet, stuur dan ook niet nog ´ns een ander ´t bos in.
Ik heb er geen belang bij. Ik reageer alleen om sociale, dan wel menselijke redenen.
Als ik wat zeg, is dat louter zakelijk, en ik weét wat ik zeg.
Ik zit niet in kringetjes, kom gewoon voorbij, en spring in met wat ik heb, als ik denk dat dat nuttig is.
Val me dan niet lastig.Ik heb jou zojuist gestaft. Ik heb NERGENS op dit topic een pijnblokkade geadviseert. Als je niet kunt lezen, dan vraag ik me af wat jij hier uberhaupt nog doet!
Smuisje, toen ik dat schreef, stond er alleen nog dat er werd gezegd van ga niet verder zoeken. Tegen die achtergrond vind ik wat Nummernx zei middeleeuws, dat gelijk maar laten vragen naar een blokkade.
Nummernx was degene die een medisch advies gaf, en wel het aanraden van een blokkade.
Daar schrok ik van, vind dat als je nog niets weet, middeleeuws, en heb dat, dat advies van hem, louter willen afremmen.
Vind ´t heel eng en onverantwoord, om als een dokter voor mijn part zegt, ga naar een pijncentrum, maar nog geen oorzaak weet, dat iemand, Nummernx, dan daar vorm aan gaat geven en zegt om een blokkade te vragen.
Dat is ontoelaatbaar. Ik heb je willen beschermen.
Verder verdraait Nummwernx de zaak.
Hij heeft ´t nu over iets om een diagnose te stellen, maar daarstraks was ´t een blokkade.
Hij weet niet waar hij ´t over heeft.
Verder verdraait hij mijn woorden nogmaals, en wel dat ik een behandelmethode aangaf.
Nee, ik heb gezegd dat als ´t gaat om onschuldige, leerzame, dingen, of waar bij je rug altijd naar wordt gekeken, je spierkorset versterken er niets op tegen is.
Ik wees niets aan, dat was duidelijk om aan te geven dat laten vragen om definitieve ingrijpende ingrepen met risico ontoelatbaar adviseren is, maar niet ´t kind met ´t badwater weg willende gooien, en daarom voorbeelden noemende van zaken die nuttig kunnen zijn, louter om ´t contrast, niet ergens voor kiezende. Oftewel waardenvrij willende maken.
Op wat er verder werd gezegd na mij ga ik niet in. Dat zie ik als louter demagogie.
Ik zie de uitlatingen van Nummernx, waar ik nooit wat van zei, omdat hij patiënt is, onderhand als tendentieus en lasterlijk
Hou daarmee op.
Waar je zelf de weg niet weet, stuur dan ook niet nog ´ns een ander ´t bos in.
Ik heb er geen belang bij. Ik reageer alleen om sociale, dan wel menselijke redenen.
Als ik wat zeg, is dat louter zakelijk, en ik weét wat ik zeg.
Ik zit niet in kringetjes, kom gewoon voorbij, en spring in met wat ik heb, als ik denk dat dat nuttig is.
Val me dan niet lastig.Ik heb jou zojuist gestaft. Ik heb NERGENS op dit topic een pijnblokkade geadviseert. Als je niet kunt lezen, dan vraag ik me af wat jij hier uberhaupt nog doet!
woensdag 9 januari 2013 om 16:41
Ik denk dat de vragen ook een beetje afhangen van het soort behandeling dat je krijgt.
Als ze idd een blokkade adviseren, dan zou je kunnen vragen:
- wat ze gebruiken als pijnstiller en wat daarvan de eventuele bijwerkingen kunnen zijn (vaak hormonen, dus meestal bijwerkingen mbt je cyclus, gewicht, etc)
- hoe de procedure precies in zijn werk gaat
- of je wel/niet mee kunt kijken op het scherm
- hoe merk je of het wel/niet werkt en hoelang duurt dat
- hoe lang het duurt voor je een vervolgafspraak krijgt om de resultaten te bespreken
- wat eventuele vervolgstappen zouden kunnen zijn
- hoe lang je op de poli aanwezig moet zijn (kan een uurtje zijn, maar ook een hele dag)
- of je daarna zelfstandig naar huis kunt/mag (mij werd dringend geadviseerd om iemand mee te nemen)
- hoelang na de behandeling je weer mag/kunt werken (was in mijn geval de volgende dag).
Als ze idd een blokkade adviseren, dan zou je kunnen vragen:
- wat ze gebruiken als pijnstiller en wat daarvan de eventuele bijwerkingen kunnen zijn (vaak hormonen, dus meestal bijwerkingen mbt je cyclus, gewicht, etc)
- hoe de procedure precies in zijn werk gaat
- of je wel/niet mee kunt kijken op het scherm
- hoe merk je of het wel/niet werkt en hoelang duurt dat
- hoe lang het duurt voor je een vervolgafspraak krijgt om de resultaten te bespreken
- wat eventuele vervolgstappen zouden kunnen zijn
- hoe lang je op de poli aanwezig moet zijn (kan een uurtje zijn, maar ook een hele dag)
- of je daarna zelfstandig naar huis kunt/mag (mij werd dringend geadviseerd om iemand mee te nemen)
- hoelang na de behandeling je weer mag/kunt werken (was in mijn geval de volgende dag).
woensdag 9 januari 2013 om 17:10
Wat je moet vragen moet je denk ik vooral zelf verzinnen, maak een lijstje en neem dat ook echt mee.
Denk dat het wederzijdse onbegrip tussen mijn arts en mij voortkwam uit mijn rotsvaste overtuiging dat hij mij beter zou gaan maken en opmerkingen van hem die die overtuiging hebben gevoed. Zo wond hij zich bijvoorbeeld vreselijk op over het feit dat ik met een rollator loop omdat ik van de pijn niet meer weet hoe ik mijn lijf moet gebruiken. Dat vond hij vreselijk voor iemand van mijn leeftijd en hij heeft ook letterlijk gezegd 'ik ga er alles aan doen om jou daarachter vandaan te krijgen.' Het idee was dat na de behandelingen de pijn beheersbaar zou zijn, zodat ik weer aan o.a. spierverstevigende therapie kon beginnen.
Maar ja, mijn lichaam reageerde niet op de behandelingen zoals van te voren was verwacht en gehoopt.
Er is idd tegenwoordig heel veel mogelijk, maar als je je gaat verdiepen in 'chronische pijn' blijkt dat er toch ook heel veel mensen rondlopen met niet (meer) verklaarbare pijn. Moeilijk te accepteren voor degene die het heeft, maar mijn ervaring is dat mensen in de omgeving dat nog veel minder willen en kunnen accepteren...
Denk dat het wederzijdse onbegrip tussen mijn arts en mij voortkwam uit mijn rotsvaste overtuiging dat hij mij beter zou gaan maken en opmerkingen van hem die die overtuiging hebben gevoed. Zo wond hij zich bijvoorbeeld vreselijk op over het feit dat ik met een rollator loop omdat ik van de pijn niet meer weet hoe ik mijn lijf moet gebruiken. Dat vond hij vreselijk voor iemand van mijn leeftijd en hij heeft ook letterlijk gezegd 'ik ga er alles aan doen om jou daarachter vandaan te krijgen.' Het idee was dat na de behandelingen de pijn beheersbaar zou zijn, zodat ik weer aan o.a. spierverstevigende therapie kon beginnen.
Maar ja, mijn lichaam reageerde niet op de behandelingen zoals van te voren was verwacht en gehoopt.
Er is idd tegenwoordig heel veel mogelijk, maar als je je gaat verdiepen in 'chronische pijn' blijkt dat er toch ook heel veel mensen rondlopen met niet (meer) verklaarbare pijn. Moeilijk te accepteren voor degene die het heeft, maar mijn ervaring is dat mensen in de omgeving dat nog veel minder willen en kunnen accepteren...
woensdag 9 januari 2013 om 17:41
quote:NummerZoveel schreef op 09 januari 2013 @ 17:02:
Overigens was de eerste keer best grappig. Ik had nergens last van, dacht ik, totdat ik uit bed opstond na de behandeling. Ik zakte zo door mijn benen! Mijn man schrok zich wezenloos, maar ik kwam niet meer bij van het lachen.
Haha dit zou zo van mij kunnen komen:p mensen schrikken wel vaker van iets bij mij terwijl ik me rot lach:p ben benieuwd!
@fozziebear. Vooral dat laatste is wel herkenbaar. Mijn moeder is vroeger ook veel boos geweest omdat zij vond dat als ik iets wilde, ik dat ook moest kunnen. Gelukkig gaat dat nu better nu ik niet meer thuis woon. Mijn vriend accepteert gelukkig wel veel, maar begrijpen zal niet echt t e doen zijn
Overigens was de eerste keer best grappig. Ik had nergens last van, dacht ik, totdat ik uit bed opstond na de behandeling. Ik zakte zo door mijn benen! Mijn man schrok zich wezenloos, maar ik kwam niet meer bij van het lachen.
Haha dit zou zo van mij kunnen komen:p mensen schrikken wel vaker van iets bij mij terwijl ik me rot lach:p ben benieuwd!
@fozziebear. Vooral dat laatste is wel herkenbaar. Mijn moeder is vroeger ook veel boos geweest omdat zij vond dat als ik iets wilde, ik dat ook moest kunnen. Gelukkig gaat dat nu better nu ik niet meer thuis woon. Mijn vriend accepteert gelukkig wel veel, maar begrijpen zal niet echt t e doen zijn
woensdag 9 januari 2013 om 17:51
Omdat ik er al zo lang mee loop en het de afgelopen 3 jaar hard achteruit is gegaan merk ik heel veel onbegrip op. Dat ik last had en met mijn lijf rekening moest houden was 1, maar dat ik nu dingen echt niet kan, is lastig..
Ik heb men eens verwezen naar de 'lepeltheorie', als je die niet kent eens op googlen. Ik hem hem herschreven over mezelf, maar wil die link hier niet plaatsen omdat ik al herkenbaar genoeg ben.
Maar op het moment dat ik hem blogde oogste ik heel veel begrip en respect. Na een tijdje zijn mensen dat toch weer vergeten. Zo gaat dat.
Ik heb men eens verwezen naar de 'lepeltheorie', als je die niet kent eens op googlen. Ik hem hem herschreven over mezelf, maar wil die link hier niet plaatsen omdat ik al herkenbaar genoeg ben.
Maar op het moment dat ik hem blogde oogste ik heel veel begrip en respect. Na een tijdje zijn mensen dat toch weer vergeten. Zo gaat dat.
woensdag 9 januari 2013 om 18:01
Odd; ga lekker even een rondje fietsen ofzo. Kijk, dat je onvolgbaar ratelt, graag medisch non-advies uitdeelt etc. weten we wel. Daar kun je leuk schouders over ophalen zoiets lezende, maar Nummerzoveel beschuldigen van zaken die er níet staan, níet tussen de regels te lezen zijn terwijl je zelf wél doet waar je haar van verwijt is imho meerdere bruggen tever. Ga lekker even fietsen, frisse neus halen. Doe eens gek en denk dan eens na over hoe jouw postings op anderen over kunnen komen en in dit geval komen. Ik ga er maar vanuit dat dit niet staaft met de motieven die je hebt, dus misschien toch maar eens overwegen om een andere wijze van overbrengen te proberen?
Smuis; ja ervaring. Mijn grootste punt? Laat je heel goed uit te leggen hoe e.e.a. werkt, wat te verwachten en wat ook níet. Veel mensen, heel veel, gaan naar een pijnpoli met enorm hoog gespannen of eigenlijk te hoge verwachtingen. Dan ligt een teleurstelling al sneller enorm op de loer. Zo is een veel voorkomend beeld dat een pijnpoli maar 1 focus heeft; pijn wegnemen. Soms kan dat (al dan niet tijdelijk) en dat is geweldig! Alleen, vaker is verwachting van pijnoplossing onrealistisch en is de insteek een meest haalbare pijndemping. Enorm belangrijk dus om goed te communiceren wat je wel en niet mag verwachten om eigen emoties hierin te kunnen hanteren.
Verwacht ook geen "quick fix". Pijnpoli's is altijd trial and error. Er is geen enkele optie die voor een ieder werkt en dus blijf je altijd uitkomen op uitproberen alvorens je weet hoe iets valt voor jou. In uitproberen, voorbereiding daarop, beoordelingsperiode etc. gaat veel tijd zitten. Erg veel tijd. Ook alweer zo'n belangrijk communicatiepunt dus.
Punten voor het gesprek? Ga jezelf eens achter de spreekwoordelijke oren krabben de komende week. Hoe je jouw problematiek het beste kunt verwoorden. Wat zijn bijv. eventuele ontlokkende factoren, wat zijn dempers, wat voor type pijn is het etc. etc. Maar ook; wat verwacht jij van dit traject? Wat zoek je? Wat kun/wil je wel opbrengen en wat niet? Eigenlijk is bijna geen antwoord daarin een vaststaand feit, maar kan dat over verloop van tijd andere vorm krijgen. Blijft een belangrijk punt dus om over te communiceren om te zien in hoeverre dat past bij wat men wel of niet kan bieden etc.
Voor wat betreft revalidatie; bespreek ook dit. Twee trajecten naast elkaar is niet aan te raden en menige pijnpoli en revapoli/centra zal dit ook niet accepteren (IMHO terecht), o.a. vanwege een stuk bijtende insteek (pro-actieve behandeling zoeken versus leren leven met) en omdat bij combi je niet meer kunt beoordelen welke resultaten waaraan toe te schrijven zijn. Wel kunnen beiden goed aanvullend zijn. Juist om de verschillende insteek. Afwijzing omdat je werkt is te kort door de bocht. Dat is geen maatstaf voor noodzaak tot revalidatie in verreweg de meeste poli's en centra met pijnrevalidatie. Noodzaak komt voort uit in hoeverre iemand vastloopt in het onderwerp léven met pijn (ipv overleven). Daarbij zijn er zeker situaties waarin men bijv. verlangt dat men tijdens een revalidatieperiode niet of minder werkt, maar dat komt dan voort uit een beoordeling dat een combinatie van beiden te zwaar is en als er dan voor reva gegaan wordt men verlangt dat dat je dan ook er alles voor geeft. Totaal andere insteek dus dan "oh je werkt, dan is het per definitie geen noodzaak tot revalidatie". Een second opinion bij een andere instelling kan je dus heel goed een andere ervaring doen opleveren.
Dan staat voor nu wellicht de vraag waar je eerst mee aan de slag wilt. Gezien hoe meeste programma's werken, zou ik persoonlijk zeggen eerst pijnpoli dan reva (vast blijven bijten in pro-actief behandelen en -al dan niet deels- "opheffen" van pijn, staat vaak in de praktijk toch te haaks op de structuur van dergelijke reva en daarmee meest optimale resultaten behalen), maar de enige die dat voor jou kan beoordelen ben jij. Overigens zijn revalidatieprogramma's in dat leren leven met allround. Niet alleen fysiek, niet alleen psychisch, maar beiden. Daarnaast afhankelijk van instelling en situatie kan daar ook aanpak voor werk, directe partner(s), sport, en noem het maar op bij om de hoek komen.
Persoonlijke ervaring pijnpoli? Mijn pijn is te allround voor 1 specifieke lokale behandeling en derhalve zijn we het traject in gegaan om een optimalere pijncocktail te vinden. Een veelvergend traject, want elke optie uitproberen en steeds dosissen uitproberen om uit te titreren welke combinatie en doseringen optimaal zijn. Niet blind gestaard enkel en alleen qua pijnbeleving, maar ook qua zaken als bijwerkingen die ik nog wel of niet meer acceptabel acht etc. etc. Ik ben redelijk vlot door dat traject gevlogen, we hadden al heel snel bij diverse types mogelijke medicatie de juiste te pakken en met een paar pogingen een juiste dosering. Toch al met al ruim een jaar mee bezig geweest. Pijn weg? Nee, absoluut niet. Is ook totaal en volledig onrealistisch voor mij. Wel een acceptabeler niveau van pijn.
Smuis; ja ervaring. Mijn grootste punt? Laat je heel goed uit te leggen hoe e.e.a. werkt, wat te verwachten en wat ook níet. Veel mensen, heel veel, gaan naar een pijnpoli met enorm hoog gespannen of eigenlijk te hoge verwachtingen. Dan ligt een teleurstelling al sneller enorm op de loer. Zo is een veel voorkomend beeld dat een pijnpoli maar 1 focus heeft; pijn wegnemen. Soms kan dat (al dan niet tijdelijk) en dat is geweldig! Alleen, vaker is verwachting van pijnoplossing onrealistisch en is de insteek een meest haalbare pijndemping. Enorm belangrijk dus om goed te communiceren wat je wel en niet mag verwachten om eigen emoties hierin te kunnen hanteren.
Verwacht ook geen "quick fix". Pijnpoli's is altijd trial and error. Er is geen enkele optie die voor een ieder werkt en dus blijf je altijd uitkomen op uitproberen alvorens je weet hoe iets valt voor jou. In uitproberen, voorbereiding daarop, beoordelingsperiode etc. gaat veel tijd zitten. Erg veel tijd. Ook alweer zo'n belangrijk communicatiepunt dus.
Punten voor het gesprek? Ga jezelf eens achter de spreekwoordelijke oren krabben de komende week. Hoe je jouw problematiek het beste kunt verwoorden. Wat zijn bijv. eventuele ontlokkende factoren, wat zijn dempers, wat voor type pijn is het etc. etc. Maar ook; wat verwacht jij van dit traject? Wat zoek je? Wat kun/wil je wel opbrengen en wat niet? Eigenlijk is bijna geen antwoord daarin een vaststaand feit, maar kan dat over verloop van tijd andere vorm krijgen. Blijft een belangrijk punt dus om over te communiceren om te zien in hoeverre dat past bij wat men wel of niet kan bieden etc.
Voor wat betreft revalidatie; bespreek ook dit. Twee trajecten naast elkaar is niet aan te raden en menige pijnpoli en revapoli/centra zal dit ook niet accepteren (IMHO terecht), o.a. vanwege een stuk bijtende insteek (pro-actieve behandeling zoeken versus leren leven met) en omdat bij combi je niet meer kunt beoordelen welke resultaten waaraan toe te schrijven zijn. Wel kunnen beiden goed aanvullend zijn. Juist om de verschillende insteek. Afwijzing omdat je werkt is te kort door de bocht. Dat is geen maatstaf voor noodzaak tot revalidatie in verreweg de meeste poli's en centra met pijnrevalidatie. Noodzaak komt voort uit in hoeverre iemand vastloopt in het onderwerp léven met pijn (ipv overleven). Daarbij zijn er zeker situaties waarin men bijv. verlangt dat men tijdens een revalidatieperiode niet of minder werkt, maar dat komt dan voort uit een beoordeling dat een combinatie van beiden te zwaar is en als er dan voor reva gegaan wordt men verlangt dat dat je dan ook er alles voor geeft. Totaal andere insteek dus dan "oh je werkt, dan is het per definitie geen noodzaak tot revalidatie". Een second opinion bij een andere instelling kan je dus heel goed een andere ervaring doen opleveren.
Dan staat voor nu wellicht de vraag waar je eerst mee aan de slag wilt. Gezien hoe meeste programma's werken, zou ik persoonlijk zeggen eerst pijnpoli dan reva (vast blijven bijten in pro-actief behandelen en -al dan niet deels- "opheffen" van pijn, staat vaak in de praktijk toch te haaks op de structuur van dergelijke reva en daarmee meest optimale resultaten behalen), maar de enige die dat voor jou kan beoordelen ben jij. Overigens zijn revalidatieprogramma's in dat leren leven met allround. Niet alleen fysiek, niet alleen psychisch, maar beiden. Daarnaast afhankelijk van instelling en situatie kan daar ook aanpak voor werk, directe partner(s), sport, en noem het maar op bij om de hoek komen.
Persoonlijke ervaring pijnpoli? Mijn pijn is te allround voor 1 specifieke lokale behandeling en derhalve zijn we het traject in gegaan om een optimalere pijncocktail te vinden. Een veelvergend traject, want elke optie uitproberen en steeds dosissen uitproberen om uit te titreren welke combinatie en doseringen optimaal zijn. Niet blind gestaard enkel en alleen qua pijnbeleving, maar ook qua zaken als bijwerkingen die ik nog wel of niet meer acceptabel acht etc. etc. Ik ben redelijk vlot door dat traject gevlogen, we hadden al heel snel bij diverse types mogelijke medicatie de juiste te pakken en met een paar pogingen een juiste dosering. Toch al met al ruim een jaar mee bezig geweest. Pijn weg? Nee, absoluut niet. Is ook totaal en volledig onrealistisch voor mij. Wel een acceptabeler niveau van pijn.
when you wish upon a star...
woensdag 9 januari 2013 om 18:12
@pixiedust, dankje voor je ervaring en je tips!
Ik staar me gelukkig niet blind op een oplossing, omdat ik al veelvuldig om die reden erg verdrietig en teleurgesteld ben.
Ik hoop heel erg op een beetje verbetering, alles wat meer is is natuurlijk helemaal geweldig!
2 trajecten naast elkaar heb ik niet en wil ik ook niet. Dus dat is niet aan de orde nu.
Bedankt voor je tips voor het gesprek! Natuurlijk ga ik er zelf goed over nadenken, ik wil namelijk goed voorbereid hef gesprek in gaan en niet achteraf nog met vragen ziften.
Ik ga wel heel open het gesprek in. Een beetje hoop kan ik niet tegenhouden, maar ik ben ook zo realistisch dat ik weet dat het ook zomaar zou kunnen dat zij me ook niet kunnen helpen. Dat zien we dan wel weer;)
Ik staar me gelukkig niet blind op een oplossing, omdat ik al veelvuldig om die reden erg verdrietig en teleurgesteld ben.
Ik hoop heel erg op een beetje verbetering, alles wat meer is is natuurlijk helemaal geweldig!
2 trajecten naast elkaar heb ik niet en wil ik ook niet. Dus dat is niet aan de orde nu.
Bedankt voor je tips voor het gesprek! Natuurlijk ga ik er zelf goed over nadenken, ik wil namelijk goed voorbereid hef gesprek in gaan en niet achteraf nog met vragen ziften.
Ik ga wel heel open het gesprek in. Een beetje hoop kan ik niet tegenhouden, maar ik ben ook zo realistisch dat ik weet dat het ook zomaar zou kunnen dat zij me ook niet kunnen helpen. Dat zien we dan wel weer;)
