Relaties
alle pijlers
onrust!!
vrijdag 9 mei 2008 om 14:29
Het is het mooiste weer van het jaar en ik kan er niet eens van genieten...
Ik heb twee maanden geleden ook al een topic geopend en ik had gehoopt dat het allemaal wat rustiger zou zijn in mijn hoofd en mijn hart maar nee.
Twee maanden geleden kwam mijn vriend terug van een reis uit Amerika met de mededeling dat hij het allemaal niet meer wist (na 10 jaar) hij had iemand leren kennen die hem de ogen had geopend en hij zag dat er dingen niet klopte in zijn leven en relatie. (de ogen geopend noem het maar gerust een Crush!)
Hij zit in een veranderingsproces, weet het allemaal niet meer, heeft tijd voor zichzelf nodig, zit in coachingstherapie, maar houdt ook van mij en wil met mij op vakantie (reis is geboekt) en in relatietherapie (afspraak is gemaakt), maar ik weet ook dat hij die vrouw uit Amerika nog steeds in zijn hoofd heeft zitten (te lang en te moeilijk verhaal om over uit te weiden, maar hij geef toe dat hij in de war is, maar weet dat het een bevlieging is)!
Het maakt mij zo onrustig dat hij enerzijds voor de relatie wil vechten, maar anderzijds ook niet weet of het nog wel goed komt, hij zegt dat die ander er niet toe doet, maar voor mij wel!! Hij zegt dat hij afstand van haar neemt maar dat hij dat moeilijk vindt. Hij zit weer voor zijn werk in het buitenland (Europa) en ik heb moeite om hem te vertrouwen dat hij geen contact zoekt.
Heb meerdere malen gedacht ik ga weg, laat het hem voelen maar mijn gevoel kan het gewoon niet...maar het gevoel dat ik kan vertrouwen heb ik ook niet...kent iemand dat gevoel??
Ik heb twee maanden geleden ook al een topic geopend en ik had gehoopt dat het allemaal wat rustiger zou zijn in mijn hoofd en mijn hart maar nee.
Twee maanden geleden kwam mijn vriend terug van een reis uit Amerika met de mededeling dat hij het allemaal niet meer wist (na 10 jaar) hij had iemand leren kennen die hem de ogen had geopend en hij zag dat er dingen niet klopte in zijn leven en relatie. (de ogen geopend noem het maar gerust een Crush!)
Hij zit in een veranderingsproces, weet het allemaal niet meer, heeft tijd voor zichzelf nodig, zit in coachingstherapie, maar houdt ook van mij en wil met mij op vakantie (reis is geboekt) en in relatietherapie (afspraak is gemaakt), maar ik weet ook dat hij die vrouw uit Amerika nog steeds in zijn hoofd heeft zitten (te lang en te moeilijk verhaal om over uit te weiden, maar hij geef toe dat hij in de war is, maar weet dat het een bevlieging is)!
Het maakt mij zo onrustig dat hij enerzijds voor de relatie wil vechten, maar anderzijds ook niet weet of het nog wel goed komt, hij zegt dat die ander er niet toe doet, maar voor mij wel!! Hij zegt dat hij afstand van haar neemt maar dat hij dat moeilijk vindt. Hij zit weer voor zijn werk in het buitenland (Europa) en ik heb moeite om hem te vertrouwen dat hij geen contact zoekt.
Heb meerdere malen gedacht ik ga weg, laat het hem voelen maar mijn gevoel kan het gewoon niet...maar het gevoel dat ik kan vertrouwen heb ik ook niet...kent iemand dat gevoel??
zaterdag 10 mei 2008 om 12:08
Ja die onrust herken ik wel, ook jij zit nu in een veranderingsproces.
Maar je vriend/man wil er in ieder geval wel aan werken. Werk mee! probeer het maximale uit de therapie te halen. Dit kan betekeken dat jullie weer helemaal tot elkaar komen maar kan ook betekeken dat jullie er achter komen dat het tijd is om uit elkaar te gaan. Ook voor jou kunnen deze twee mogelijkheden positief uitpakken!
Als hij geen afstand neemt van die andere vrouw, wil jij dan nog wel een relatie met hem?
In ieder geval succes, ik hoop dat je hier een beetje van je af kunt schrijven.
Maar je vriend/man wil er in ieder geval wel aan werken. Werk mee! probeer het maximale uit de therapie te halen. Dit kan betekeken dat jullie weer helemaal tot elkaar komen maar kan ook betekeken dat jullie er achter komen dat het tijd is om uit elkaar te gaan. Ook voor jou kunnen deze twee mogelijkheden positief uitpakken!
Als hij geen afstand neemt van die andere vrouw, wil jij dan nog wel een relatie met hem?
In ieder geval succes, ik hoop dat je hier een beetje van je af kunt schrijven.
zaterdag 10 mei 2008 om 12:17
Als hij er echt voor wil gaan, stop je aandacht dan in je relatie en in hem en jou. Verspil geen energie door te piekeren over haar of hem en haar.
Het kan nl gewoon gebeuren, verliefdheid. Daar heb jij nu geen vat op. Het kan juist de aanzet zijn geweest voor je vriend om wakker te worden en te zien dat de relatie al langer niet was wat hij wilde. Hij had ook gewoon weg kunnen gaan. Dat doet hij niet, hij vindt het blijkbaar de moeite waard. Werk er samen aan en die verliefdheid zal vanzelf slijten en jullie zullen misschien veel hechter zijn dan jullie hiervoor waren.
Garanties heb je niet, het verlangen daarnaar moet je proberen los te laten. Ga er voor of ga er niet voor. En wanneer je er voor gaat, doe dat dan ook volledig. En wanneer je voelt dat dit teveel van je vraagt, teveel stuk maakt in jou, is dat ook prima. Dan heb je alle recht om te zeggen: laat maar, ik kan dit niet, het is niet goed voor mij.
Een dikke
Het kan nl gewoon gebeuren, verliefdheid. Daar heb jij nu geen vat op. Het kan juist de aanzet zijn geweest voor je vriend om wakker te worden en te zien dat de relatie al langer niet was wat hij wilde. Hij had ook gewoon weg kunnen gaan. Dat doet hij niet, hij vindt het blijkbaar de moeite waard. Werk er samen aan en die verliefdheid zal vanzelf slijten en jullie zullen misschien veel hechter zijn dan jullie hiervoor waren.
Garanties heb je niet, het verlangen daarnaar moet je proberen los te laten. Ga er voor of ga er niet voor. En wanneer je er voor gaat, doe dat dan ook volledig. En wanneer je voelt dat dit teveel van je vraagt, teveel stuk maakt in jou, is dat ook prima. Dan heb je alle recht om te zeggen: laat maar, ik kan dit niet, het is niet goed voor mij.
Een dikke
zaterdag 10 mei 2008 om 12:32
Moeki, je zult zelf een beslissing moeten nemen in dit geval want nu zit je op een soort reservebankje, te wachten tot het oordeel geveld wordt. Dat is een ontzettend moeilijke positie en ik kan me voorstellen dat je je geen houding weet te geven.
Toch moet je beslissen; gaat dit je relatie stukmaken of kun je door? Als je voelt dat je dat niet kunt dan is het eigenlijk voorbij want dan is je vertrouwen stuk. Je kunt wachten tot dat vertrouwen weer terugkomt maar niemand kan je garanderen dat dat gebeurt en wanneer dat gebeurt.
Is het je nog alles waard, dan kun je niet anders doen dan zijn verliefdheid achter je te laten, net zoals hij zegt te doen.
Blijf naar je gevoel luisteren maar laat je hoofd ook meedoen in het verhaal, het is zonde als je je voor niks gek laat maken omdat je niet kunt ophouden met malen en nadenken.
Toch moet je beslissen; gaat dit je relatie stukmaken of kun je door? Als je voelt dat je dat niet kunt dan is het eigenlijk voorbij want dan is je vertrouwen stuk. Je kunt wachten tot dat vertrouwen weer terugkomt maar niemand kan je garanderen dat dat gebeurt en wanneer dat gebeurt.
Is het je nog alles waard, dan kun je niet anders doen dan zijn verliefdheid achter je te laten, net zoals hij zegt te doen.
Blijf naar je gevoel luisteren maar laat je hoofd ook meedoen in het verhaal, het is zonde als je je voor niks gek laat maken omdat je niet kunt ophouden met malen en nadenken.
zaterdag 10 mei 2008 om 14:07
Bedankt voor jullie reacties, hij zegt dat hij ervoor wilt gaan, maar toch zit hij vol tegenstrijdigheden.
Ik heb op zijn laptop zitten rondneuzen (slecht I know) en toen kwam ik erachter dat mevr. Amerika net deze week in Helsinki verblijft (ze had namelijk moeite een hotel te boeken dus had hij dat wel ff voor haar gedaan, als vriendendienst??), mijn vriend zat in Polen voor zijn werk maar dit weekend heeft hij een vrij weekend (heeft behoefte en tijd voor zichzelf) en gaat hij naar Litouwen.. Laat deze mevrouw nou geboren zijn in Litouwen en daar haar familie hebben wonen!!! Hij beweert dat zij vanuit Helsinki gelijk terug gaat naar Amerika... maar mijn gevoel zegt mij wat anders, hij spreekt zichzelf namelijk steeds tegen maar op de een of andere manier is hij verbaal zo sterk dat ik hem ook weer t voordeel van de twijfel geef.
In onze relatie ben ik ook eens verliefd geweest op een ander dus ik weet dat het kan gebeuren.. hij heeft mij toen ruimte gegeven (niet helemaal waar want hij eiste natuurlijk ook dat ik t contact zou verbreken), maar toen zaten we in zo'n andere fase in onze relatie, ik had net mijn moeder verloren na een lang ziekbek en had behoefte aan fladderen, maar ik wist ook dat dat niet reeel was, uiteindelijk zijn we er toen sterker uitgekomen.
Hij hij zegt ook steeds weer tegen mij geef mij wat ruimte, zoals ik jou dat ook gaf!! Maar hallo we zijn vijf jaar verder, we wilden een gezin en nu dit!! Ook zegt hij dat hij niet genoeg passie voor mij voelt....maar aan de andere kant ook wel ziet hoeveel hij wel voor me voelt en wat waardevol is.
Ik zou me zo graag sterker willen voelen en hem gewoon laten voelen dat ik dit niet meer trek, maar mijn gevoel heeft moeite om los te laten, ik heb moeite met afscheid nemen, heb jong mijn ouders verloren en ben bang om weer iets verliezen!
Ik heb op zijn laptop zitten rondneuzen (slecht I know) en toen kwam ik erachter dat mevr. Amerika net deze week in Helsinki verblijft (ze had namelijk moeite een hotel te boeken dus had hij dat wel ff voor haar gedaan, als vriendendienst??), mijn vriend zat in Polen voor zijn werk maar dit weekend heeft hij een vrij weekend (heeft behoefte en tijd voor zichzelf) en gaat hij naar Litouwen.. Laat deze mevrouw nou geboren zijn in Litouwen en daar haar familie hebben wonen!!! Hij beweert dat zij vanuit Helsinki gelijk terug gaat naar Amerika... maar mijn gevoel zegt mij wat anders, hij spreekt zichzelf namelijk steeds tegen maar op de een of andere manier is hij verbaal zo sterk dat ik hem ook weer t voordeel van de twijfel geef.
In onze relatie ben ik ook eens verliefd geweest op een ander dus ik weet dat het kan gebeuren.. hij heeft mij toen ruimte gegeven (niet helemaal waar want hij eiste natuurlijk ook dat ik t contact zou verbreken), maar toen zaten we in zo'n andere fase in onze relatie, ik had net mijn moeder verloren na een lang ziekbek en had behoefte aan fladderen, maar ik wist ook dat dat niet reeel was, uiteindelijk zijn we er toen sterker uitgekomen.
Hij hij zegt ook steeds weer tegen mij geef mij wat ruimte, zoals ik jou dat ook gaf!! Maar hallo we zijn vijf jaar verder, we wilden een gezin en nu dit!! Ook zegt hij dat hij niet genoeg passie voor mij voelt....maar aan de andere kant ook wel ziet hoeveel hij wel voor me voelt en wat waardevol is.
Ik zou me zo graag sterker willen voelen en hem gewoon laten voelen dat ik dit niet meer trek, maar mijn gevoel heeft moeite om los te laten, ik heb moeite met afscheid nemen, heb jong mijn ouders verloren en ben bang om weer iets verliezen!
zaterdag 10 mei 2008 om 14:21
Hm dat klinkt niet goed. Ik denk dat hij idd de ruimte wil om dit uit te proberen nav je verhaal. Of dat dan is omdat hij serieuze gevoelens heeft voor haar of omdat hij heel erg behoefte heeft om het allemaal maar te doen weet ik natuurlijk niet. Maar hm.
Wil jij hem die ruimte geven? Of wil je dat niet en probeert hij je op die manier rustig te houden? Het moeilijke lijkt mij dat het risico niet eens zo zit in hem verliezen (dat is nu zijn verantwoordelijkheid, de keuzes die hij maakt en in hoeverre hij hier eerlijk en open over is met jou) maar meer het verliezen van je eigenwaarde. Een ander verliezen is heel beangstigend, het verliezen van jezelf om maar iets te laten werken is veel funester.
Ik denk verstandelijk bekeken dat het veel beter zou zijn als jij zegt: hier is de grens, ik ben nu klaar met al dit gedoe. Het is of helemaal of helemaal niet. Maar ik begrijp dat dat gevoelsmatig voor jou nu veel moeilijker ligt. Wat ik al zei, hou in je achterhoofd dat je een keuze hebt. Je hoeft dit niet maar allemaal te verdragen, als het teveel van je vraagt houdt het op.
Zorg goed voor jezelf .
Wil jij hem die ruimte geven? Of wil je dat niet en probeert hij je op die manier rustig te houden? Het moeilijke lijkt mij dat het risico niet eens zo zit in hem verliezen (dat is nu zijn verantwoordelijkheid, de keuzes die hij maakt en in hoeverre hij hier eerlijk en open over is met jou) maar meer het verliezen van je eigenwaarde. Een ander verliezen is heel beangstigend, het verliezen van jezelf om maar iets te laten werken is veel funester.
Ik denk verstandelijk bekeken dat het veel beter zou zijn als jij zegt: hier is de grens, ik ben nu klaar met al dit gedoe. Het is of helemaal of helemaal niet. Maar ik begrijp dat dat gevoelsmatig voor jou nu veel moeilijker ligt. Wat ik al zei, hou in je achterhoofd dat je een keuze hebt. Je hoeft dit niet maar allemaal te verdragen, als het teveel van je vraagt houdt het op.
Zorg goed voor jezelf .
zaterdag 10 mei 2008 om 15:48
Felicitaatje, je zegt het zo goed, ik voel zo goed op dit moment dat ik mijn eigenwaarde aan het verliezen ben, als ik mijn eigen stukjes nalees denk ik echt waar ben je mee bezig.. waar sta je voor.. ik hou me vast aan wat hij wil.. maar wat wil ik??
En inderdaad ik ben mezelf al kwijt, ik ben 31 en heb al heel veel meegemaakt en ik heb altijd zo positief in het leven gestaan, hij daarentegen heeft niks meegemaakt en heeft moeite om positief te kijken.. maar het probleem is dat ik altijd alles te positief zie en me daar ook te sterk aan vast probeer te houden... Als ik van iemand hou dan neem ik ook genoegen met mindere kanten.. want die heeft iedereen hij daarentegen wil alles perfect (daar loopt hij dus ook op vast want hij is een perfectionist).
Mijn vriendinnen zeggen ook dat ik een beslissing moet nemen dat ik niet zo met mag laten sollen; hij zegt steeds dat hij een sterke vrouw wil (mijn vrienden zeggen juist hoe sterk ze me vinden) dat hij een onafhankelijke vrouw wilt (misschien ben ik financieel niet super onafhankelijk maar ik kan mezelf prima redden) kortom ik ben mezelf dus eigenlijk wel een beetje heel erg kwijt op dit moment en ik zie ook wel in dat ik daar verandering in moet brengen! Maar waarom gaan mijn gevoel en verstand net nu niet samen!!
En inderdaad ik ben mezelf al kwijt, ik ben 31 en heb al heel veel meegemaakt en ik heb altijd zo positief in het leven gestaan, hij daarentegen heeft niks meegemaakt en heeft moeite om positief te kijken.. maar het probleem is dat ik altijd alles te positief zie en me daar ook te sterk aan vast probeer te houden... Als ik van iemand hou dan neem ik ook genoegen met mindere kanten.. want die heeft iedereen hij daarentegen wil alles perfect (daar loopt hij dus ook op vast want hij is een perfectionist).
Mijn vriendinnen zeggen ook dat ik een beslissing moet nemen dat ik niet zo met mag laten sollen; hij zegt steeds dat hij een sterke vrouw wil (mijn vrienden zeggen juist hoe sterk ze me vinden) dat hij een onafhankelijke vrouw wilt (misschien ben ik financieel niet super onafhankelijk maar ik kan mezelf prima redden) kortom ik ben mezelf dus eigenlijk wel een beetje heel erg kwijt op dit moment en ik zie ook wel in dat ik daar verandering in moet brengen! Maar waarom gaan mijn gevoel en verstand net nu niet samen!!
zaterdag 10 mei 2008 om 16:45
de keuze kun je bij hem leggen, of bij jezelf....
JIJ kunt ook de touwtjes in handen nemen. Wil jij hier wel mee verder? met een man die wil gaan fladderen en de ruimte wil, terrwijl jij toe bent aan een andere fase (gezin) ?
kies vanuit jouw punt en laat hem niet bepalen wat jij zult gaan doen/kiezen
JIJ kunt ook de touwtjes in handen nemen. Wil jij hier wel mee verder? met een man die wil gaan fladderen en de ruimte wil, terrwijl jij toe bent aan een andere fase (gezin) ?
kies vanuit jouw punt en laat hem niet bepalen wat jij zult gaan doen/kiezen
zondag 11 mei 2008 om 11:57
Het lijkt me ook heel belangrijk om hierin zélf te weten wat je wil. Ik weet niet of het voor jou werkt, maar ik heb er dan veel aan om alles eerlijk op papier te zetten. Wat wil ik? Wat krijg ik? Wat kan/ wil ik veranderen? En wat verwacht ik dan van hem terug?
En ook: wat is het beste én het slechtste wat er kan gebeuren als we bij elkaar blijven? En wat is realistisch? En dat ook voor wat er kan gebeuren als je uit elkaar gaat.
Ik heb ooit in een situatie gezeten waarin mijn toenmalige vriend twijfelde aan onze relatie (niet de eerste keer). Door schade en schande wijs geworden wist ik dat ik absoluut niet wilde dat ik lijdzaam ging afwachten wat zijn keuze zou worden. Ik heb hem toen een week de tijd gegeven om dingen op een rijtje te krijgen, omdat ik niet in onzekerheid wilde zitten. Na een week wist hij het nog niet. Ik heb toen de moeilijkste keuze ooit gemaakt en zelf aangegeven dat ik op deze manier niet met hem verder wilde. Ondanks de pijn en verdriet die ik heb gehad, kon ik er hierdoor toch beter mee omgaan. Omdat ik zélf besloten had dat ik niet verder wilde met iemand die niet volledig voor me kon gaan.
Veel sterkte.
En ook: wat is het beste én het slechtste wat er kan gebeuren als we bij elkaar blijven? En wat is realistisch? En dat ook voor wat er kan gebeuren als je uit elkaar gaat.
Ik heb ooit in een situatie gezeten waarin mijn toenmalige vriend twijfelde aan onze relatie (niet de eerste keer). Door schade en schande wijs geworden wist ik dat ik absoluut niet wilde dat ik lijdzaam ging afwachten wat zijn keuze zou worden. Ik heb hem toen een week de tijd gegeven om dingen op een rijtje te krijgen, omdat ik niet in onzekerheid wilde zitten. Na een week wist hij het nog niet. Ik heb toen de moeilijkste keuze ooit gemaakt en zelf aangegeven dat ik op deze manier niet met hem verder wilde. Ondanks de pijn en verdriet die ik heb gehad, kon ik er hierdoor toch beter mee omgaan. Omdat ik zélf besloten had dat ik niet verder wilde met iemand die niet volledig voor me kon gaan.
Veel sterkte.
dinsdag 13 mei 2008 om 10:41
De afgelopen dagen waren echt afschuwelijk, hij in het buitenland en ik hier vol met vragen en twijfels.
Elke keer als we contact hadden via de telefoon sprak ik mijn achterdocht uit en het werd ook steeds bevestigd.. hij versprak zich door te zeggen we zijn naar een kasteel geweest en corrigeerde zich toen snel naar ik..toen ik daar een opmerking over maakte vond hij dat ik te veel nadruk op dingen leg en toen ik vroeg in welk hotel hij verbleef zij hij dat hij de naam v het hotel niet meer wist omdat het n moeilijke naam was... kortom genoeg redenen voor mij om te twijfelen of hij alleen was.. en dus heb ik vrij veel druk op hem gelegd met telefoon en sms, stom want hij wilde afstand.. maar zo voelde mijn gevoel het.
Hij gaf wel aan dat hij veel had kunnen nadenken en dat hij inzag dat wij twee verschillende karakters hebben met hele andere levensdoelen!!! En dat zie je dus pas na tien jaar??? Nee hij had al vaker getwijfeld over zaken maar altijd weggeduwd...
Kortom ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar waarom moet doet zo verdomde pijn doen.. droomde vannacht dat het over was, mijn hele lijf deed pijn. Maar ja het liedje I can 't eat , I can't sleep is ook wel erg van toepassing op het moment.
Hij komt vanavond terug, maar is pas om 10 uur thuis, dus eigenlijk te laat om te praten.. hij wil woensdag praten.. maar nog langer wachten trek ik niet.. ik wil weten waar ik aan toe ben en of er nog een kans is..
Elke keer als we contact hadden via de telefoon sprak ik mijn achterdocht uit en het werd ook steeds bevestigd.. hij versprak zich door te zeggen we zijn naar een kasteel geweest en corrigeerde zich toen snel naar ik..toen ik daar een opmerking over maakte vond hij dat ik te veel nadruk op dingen leg en toen ik vroeg in welk hotel hij verbleef zij hij dat hij de naam v het hotel niet meer wist omdat het n moeilijke naam was... kortom genoeg redenen voor mij om te twijfelen of hij alleen was.. en dus heb ik vrij veel druk op hem gelegd met telefoon en sms, stom want hij wilde afstand.. maar zo voelde mijn gevoel het.
Hij gaf wel aan dat hij veel had kunnen nadenken en dat hij inzag dat wij twee verschillende karakters hebben met hele andere levensdoelen!!! En dat zie je dus pas na tien jaar??? Nee hij had al vaker getwijfeld over zaken maar altijd weggeduwd...
Kortom ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar waarom moet doet zo verdomde pijn doen.. droomde vannacht dat het over was, mijn hele lijf deed pijn. Maar ja het liedje I can 't eat , I can't sleep is ook wel erg van toepassing op het moment.
Hij komt vanavond terug, maar is pas om 10 uur thuis, dus eigenlijk te laat om te praten.. hij wil woensdag praten.. maar nog langer wachten trek ik niet.. ik wil weten waar ik aan toe ben en of er nog een kans is..
dinsdag 13 mei 2008 om 10:52
Meisje toch, wat zul jij een rotdagen achter de rug hebben .
Ik zou persoonlijk zeggen: hou de eer aan jezelf. Brei er een eind aan. Dit kan zo best nog een tijd doorgaan en het maakt je kapot. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je alleen bent? Denk je niet dat de gemoedsrust die je dan hebt heel erg opweegt tegen de angst om alleen verder te moeten? Iig heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
Ik zou persoonlijk zeggen: hou de eer aan jezelf. Brei er een eind aan. Dit kan zo best nog een tijd doorgaan en het maakt je kapot. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je alleen bent? Denk je niet dat de gemoedsrust die je dan hebt heel erg opweegt tegen de angst om alleen verder te moeten? Iig heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
