Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 26 januari 2013 om 00:03
Net telefoon gehad van mijn vriend.
Ik had me vergist, toen hij sms'te was hij al in de hospice.
Vanmiddag heeft ze de strijd opgegeven, het ging echt niet meer, een cocktail van morfine en methadon konden de pijn niet onderdrukken en geestelijk was ze ook op.
Plotsklaps zei ze "bel het bezoek maar af het gaat niet meer" ze heeft nog afscheid genomen van ouders, broers en zussen.
Het moet vreselijk zijn, als moeder afscheid nemen van je kind en als vader er machteloos bij aanwezig moeten zijn.
Er is een dokter geraadpleegd, dat schijnt bij het protocol te horen en die heeft toestemming gegeven voor een dormicum en morfine mix waaruit ze niet meer wakker wordt.
Mijn vriend heeft er vrede met de beslissing, hij zegt ze was lichamelijk en geestelijk helemaal moe gestreden is.
Hij heeft uitgelegd wat er nu gaat gebeuren, er wordt geen infuus aangelegd met voeding en vocht en de levensverwachting is tussen de 1 en 6 dagen.
Ik ben heel blij dat ik zo vaak geweest ben, met weer en wind, storm en sneeuw en van de zomer een hittegolf op mijn fiets geklauterd ben (behalve afgelopen week)
Ik had me vergist, toen hij sms'te was hij al in de hospice.
Vanmiddag heeft ze de strijd opgegeven, het ging echt niet meer, een cocktail van morfine en methadon konden de pijn niet onderdrukken en geestelijk was ze ook op.
Plotsklaps zei ze "bel het bezoek maar af het gaat niet meer" ze heeft nog afscheid genomen van ouders, broers en zussen.
Het moet vreselijk zijn, als moeder afscheid nemen van je kind en als vader er machteloos bij aanwezig moeten zijn.
Er is een dokter geraadpleegd, dat schijnt bij het protocol te horen en die heeft toestemming gegeven voor een dormicum en morfine mix waaruit ze niet meer wakker wordt.
Mijn vriend heeft er vrede met de beslissing, hij zegt ze was lichamelijk en geestelijk helemaal moe gestreden is.
Hij heeft uitgelegd wat er nu gaat gebeuren, er wordt geen infuus aangelegd met voeding en vocht en de levensverwachting is tussen de 1 en 6 dagen.
Ik ben heel blij dat ik zo vaak geweest ben, met weer en wind, storm en sneeuw en van de zomer een hittegolf op mijn fiets geklauterd ben (behalve afgelopen week)
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 26 januari 2013 om 00:08
Toch nog snel dan uiteindelijk he? Lijkt me voor jou ook wel vreemd dat morgen niet doorgaat.
Maar jee, wat een sterke vrouw. Ben echt verbaasd hoe lang ze het nog heeft volgehouden, wat een strijd.
En inderdaad fijn dat je zo vaak bent geweest en het hele proces hebt meegemaakt. Dat is straks voor je vriend ook fijn.
Heel veel sterkte de komende dagen!
Maar jee, wat een sterke vrouw. Ben echt verbaasd hoe lang ze het nog heeft volgehouden, wat een strijd.
En inderdaad fijn dat je zo vaak bent geweest en het hele proces hebt meegemaakt. Dat is straks voor je vriend ook fijn.
Heel veel sterkte de komende dagen!
zaterdag 26 januari 2013 om 00:39
Gijs, als eerste heel veel sterkte. Ze mag nu slapen, haar eindeloze slaap.
Wat ben jij een ontzettend goede en betrouwbare vriend. Altijd was je er voor haar en haar gezin. Je hebt hen altijd gesteund. Met hen gelachen en gehuild. Gepraat en gezwegen. Je hebt haar iets heel moois meegegeven, een waardevolle vriendschap voor het leven en daarna.
Lieve Gijs, bedankt dat wij dit mochten meelezen.
Wat ben jij een ontzettend goede en betrouwbare vriend. Altijd was je er voor haar en haar gezin. Je hebt hen altijd gesteund. Met hen gelachen en gehuild. Gepraat en gezwegen. Je hebt haar iets heel moois meegegeven, een waardevolle vriendschap voor het leven en daarna.
Lieve Gijs, bedankt dat wij dit mochten meelezen.
zaterdag 26 januari 2013 om 00:46
Ach Gijs, eigenlijk hoop ik dat je nu slaapt maar kan me ook voorstellen als dat moeilijk is.
Je bent een vriend uit duizenden, ik heb zo enorm veel bewondering voor jou, hoe sterk je bent voor jouw vrienden, je klinkt meer als een familie lid en dat is mooi want dit is familie die is gegroeid niet op dna maar op oprechte liefde voor elkaar. Recht uit het hart
Nu gaat ze slapen en jullie kunnen alleen maar wachten totdat de slaap is overgegaan in het oneindige. Fijn dat ze geen pijn meer heeft, dat ze mag rusten, mag opgeven, haar laatste adem mag gaan uitblazen. Maar wat vreselijk moeilijk voor haar ouders en jullie lieve mensen om haar heen. Sterkte Gijs, ik denk aan je.
Je bent een vriend uit duizenden, ik heb zo enorm veel bewondering voor jou, hoe sterk je bent voor jouw vrienden, je klinkt meer als een familie lid en dat is mooi want dit is familie die is gegroeid niet op dna maar op oprechte liefde voor elkaar. Recht uit het hart
Nu gaat ze slapen en jullie kunnen alleen maar wachten totdat de slaap is overgegaan in het oneindige. Fijn dat ze geen pijn meer heeft, dat ze mag rusten, mag opgeven, haar laatste adem mag gaan uitblazen. Maar wat vreselijk moeilijk voor haar ouders en jullie lieve mensen om haar heen. Sterkte Gijs, ik denk aan je.
Optimist tot in de kist!
zaterdag 26 januari 2013 om 00:51
quote:prada schreef op 26 januari 2013 @ 00:39:
Lieve Gijs, bedankt dat wij dit mochten meelezen.
En jullie bedankt voor de steun en het meelezen.
Zit me net te bedenken dat deze draad door de ontwikkelingen ook op zijn eind loopt, raar eigenlijk we schrijven hier, gezamenlijk, al heel wat maanden.
Net als ik het heel vreemd vind dat mijn wekelijkse fietstochten naar de hospice stoppen, zie echt een beetje op tegen zondag (dat was een vaste dag) studio sport weer thuis zien.
Ik duik mijn bed in, genoeg om over na te denken, truste allemaal en tot morgen.
Lieve Gijs, bedankt dat wij dit mochten meelezen.
En jullie bedankt voor de steun en het meelezen.
Zit me net te bedenken dat deze draad door de ontwikkelingen ook op zijn eind loopt, raar eigenlijk we schrijven hier, gezamenlijk, al heel wat maanden.
Net als ik het heel vreemd vind dat mijn wekelijkse fietstochten naar de hospice stoppen, zie echt een beetje op tegen zondag (dat was een vaste dag) studio sport weer thuis zien.
Ik duik mijn bed in, genoeg om over na te denken, truste allemaal en tot morgen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 26 januari 2013 om 01:07
zaterdag 26 januari 2013 om 01:55
zaterdag 26 januari 2013 om 08:36
Lieve Gijs, hopelijk heb je kunnen slapen vannacht.
Je bent er voor hun geweest, en jouw vriend zal de komende tijd vast jouw steun nodig hebben, zoals je er de hele tijd voor ze was.
Sterkte.
En je kunt hier altijd blijven schrijven natuurlijk, zoals Olifantje al aangaf, er zullen altijd mensen zijn die hier meelezen en willen luisteren.
Je bent er voor hun geweest, en jouw vriend zal de komende tijd vast jouw steun nodig hebben, zoals je er de hele tijd voor ze was.
Sterkte.
En je kunt hier altijd blijven schrijven natuurlijk, zoals Olifantje al aangaf, er zullen altijd mensen zijn die hier meelezen en willen luisteren.
zaterdag 26 januari 2013 om 10:55
Ja voor haar man is het zeker een zware tijd, het wachten is nu begonnen, iedere ring van zijn telefoon verstijft hij.
(Ik overigens ook)
Ik ga mijn kinderen verblijden met een bezoek aan een grote binnenspeeltuin.
Rare dag................
(Ik overigens ook)
Ik ga mijn kinderen verblijden met een bezoek aan een grote binnenspeeltuin.
Rare dag................
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 26 januari 2013 om 14:55
zaterdag 26 januari 2013 om 15:11
Gijs, wat ben jij een topvriend! Denk dat vele mensen zich een vriend als jij zouden wensen.
Ik zou vanalles kunnen opschrijven, maar weet niet goed hoe. Hoe triest ook, zij lijdt nu niet meer, maar degenen die achterblijven nu misschien wel het meest... nu ze er nog wel is maar toch ook niet meer. Het moet verschrikkelijk zijn, dat afwachten.. en daarna de opluchting dat het voorbij is, maar ook het grote verdriet dat ze er definitief niet meer is.
Ik lees in jouw berichten je grote mooie toewijding aan haar, haar partner en kindje, maar verlies je eigen verdriet niet uit het oog. Ik wens je heel veel kracht en sterkte
Ik zou vanalles kunnen opschrijven, maar weet niet goed hoe. Hoe triest ook, zij lijdt nu niet meer, maar degenen die achterblijven nu misschien wel het meest... nu ze er nog wel is maar toch ook niet meer. Het moet verschrikkelijk zijn, dat afwachten.. en daarna de opluchting dat het voorbij is, maar ook het grote verdriet dat ze er definitief niet meer is.
Ik lees in jouw berichten je grote mooie toewijding aan haar, haar partner en kindje, maar verlies je eigen verdriet niet uit het oog. Ik wens je heel veel kracht en sterkte
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 26 januari 2013 om 21:41
quote:Louba schreef op 26 januari 2013 @ 14:55:
Gijs... tranen, ook nu weer...
Misschien een gekke vraag die in me op komt en vergeef me als het ongepast is:
Kun je haar alsnog bezoeken op zondag? Of is dat niet gebruikelijk/normaal? Ik bedoel, ze is er nog wel, alleen niet bewust...
Heel, heel veel sterkte daar toegewenst!
Ja daar heb ik ook over nagedacht.
Maar weet je waar ik een beetje bang voor ben, dat ze overlijd als ik daar zit.
Er is niets van te zeggen, ik bedoel over het tijdstip van overlijden.
En ik weet niet of mijn vriend dat op prijs stelt, ik begreep dat alleen hij nog een keer per dag gaat.
(Terwijl hij er normaal de hele dag was)
Zal eens kijken hoe hij er tegenover staat.
Gijs... tranen, ook nu weer...
Misschien een gekke vraag die in me op komt en vergeef me als het ongepast is:
Kun je haar alsnog bezoeken op zondag? Of is dat niet gebruikelijk/normaal? Ik bedoel, ze is er nog wel, alleen niet bewust...
Heel, heel veel sterkte daar toegewenst!
Ja daar heb ik ook over nagedacht.
Maar weet je waar ik een beetje bang voor ben, dat ze overlijd als ik daar zit.
Er is niets van te zeggen, ik bedoel over het tijdstip van overlijden.
En ik weet niet of mijn vriend dat op prijs stelt, ik begreep dat alleen hij nog een keer per dag gaat.
(Terwijl hij er normaal de hele dag was)
Zal eens kijken hoe hij er tegenover staat.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
