Psyche
alle pijlers
dysthyme persoonlijkheidstoornis
maandag 28 januari 2013 om 18:08
Waarom is dat nou weer zeiken om het zeiken Houston?? Het is gewoon een feit. En misschien bedoelt TO wel een andere persoonlijkheidsstoornis, weet jij veel.
Ik denk dat omgang met dysthymie min of meer lijkt op omgang met depressie. Het is minder heftig, maar wel hardnekkiger, sluimerender..
Als moeder kan je misschien hulp bieden bij regelmaat en structuur, en je zoon betrekken bij alledaagse dingen zodat hij niet in een isolement raakt (of daar verder in zakt).
http://www.korrelatie.nl/ ... 42/dysthyme-stoornis.html
Ik denk dat omgang met dysthymie min of meer lijkt op omgang met depressie. Het is minder heftig, maar wel hardnekkiger, sluimerender..
Als moeder kan je misschien hulp bieden bij regelmaat en structuur, en je zoon betrekken bij alledaagse dingen zodat hij niet in een isolement raakt (of daar verder in zakt).
http://www.korrelatie.nl/ ... 42/dysthyme-stoornis.html
maandag 28 januari 2013 om 18:09
quote:Houston77007 schreef op 28 januari 2013 @ 18:02:
[...]
Dit vind ik zeiken om het zeiken.
@TO: krijgt je zoon ook medicatie?
Maar een dysthyme stoornis is, ook qua prognose, echt een heel groot verschil met een persoonlijkheidsstoornis.
Dus ik snap het wel.
Maar TO, wat wil je erover weten? Ben je al bekend met wat de kenmerken zijn?
[...]
Dit vind ik zeiken om het zeiken.
@TO: krijgt je zoon ook medicatie?
Maar een dysthyme stoornis is, ook qua prognose, echt een heel groot verschil met een persoonlijkheidsstoornis.
Dus ik snap het wel.
Maar TO, wat wil je erover weten? Ben je al bekend met wat de kenmerken zijn?
maandag 28 januari 2013 om 18:18
TO vraagt om advies, namelijk hoe ga je hiermee om? Degenen die dit topic gelijk openen, zullen wel weten wat dysthymie is. Geef daar dan een antwoord op, in plaats van te zeuren over de naam. Of vraag ernaar. Ga niet de betweter uithangen.
Maar goed. Misschien overdrijf ik heb ik gewoon last van mijn dysthyme stoornis.
Verder wel eens met Springding.
Maar goed. Misschien overdrijf ik heb ik gewoon last van mijn dysthyme stoornis.
Verder wel eens met Springding.
Waar zit de any-key?
maandag 28 januari 2013 om 18:19
Ik heb ook die diagnose. Ik heb 10 jaar in de hulpverlening gelopen zonder dat het goed heeft geholpen.
Naar mijn mening is een dysthyme stoornis niet goed regulier te behandelen. Het zit dieper en alleen een gedragstherapie (want zo noem ik de reguliere) is vaak te weinig.
Het heeft te maken met hier niet willen zijn om mee te beginnen en als je hier niet wil zijn dan kun je er 101 therapieën tegenaan gooien maar dat zal maar op korte termijn of helemaal geen effect hebben.
Mijn ervaring is dat hypnotherapie of regressietherapie een betere insteek (holistisch) hebben voor dit soort klachten. Ik heb nu een (soal)coach die goed bij mij past. Zij kan verschillende sessies inzetten zoals voice dialoque, geleide meditaties of gewoon praten. Het is belangrijk dat je zoon zich bij degene die hem hulp biedt goed voelt. Dwz gerespecteerd, veilig en liefdevol bejegend.
Dysthyme betekent chronisch depressief. Het heeft vaak te maken met hoe je naar de dingen kijkt en ergens in je leven is er dan iets gebeurd (dat kan al heel vroeg zijn of in de aanleg zitten) waardoor je het als het ware hebt opgegeven. Je gelooft er niet meer in. Er zitten blokkades en innerlijke overtuigingen waar je zelf vaak helemaal niet van bewust bent. Je loopt in kringetjes rond en niets lijkt zin te hebben.
Ik ben nu van 15 jaar gebruik van antidepressiva aan het afbouwen. De pillen hebben me in feite alleen maar meer afgevlakt (want vaak is een dysthyme stoornis een manier om je weg te houden van je gevoel, pijn in je leven) en meer van mezelf afgehouden waardoor genezing niet echt mogelijk was. Doordat ik nu dichterbij de pijn en de pijnlijke overtuigingen kom kan er heling gaan plaatsvinden. Ik ben nog niet waar ik zijn wil. Ik heb nog steeds destructieve neigingen maar ik weet zeker dat ik nooit meer aan die antidepressiva wil.
De maatschappij wil graag de boel snel oplossen en geven je een pilletje om ervan af te zijn terwijl ik juist denk dat we niet bang moeten zijn voor de donkere kanten in onszelf. Daar kunnen we juist veel van leren want het wil ons iets vertellen.
Ik wens je veel sterkte met je zoon teugel! Behandel hem niet alsof hij ziek is en ontzie hem (juist!) niet want dat werkt een minderwaardigheidsgevoel juist in de hand. Stel duidelijke grenzen en probeer zacht te blijven en liefdevol naar hem te kijken en hem te benaderen als een volwaardig mens. Neem hem serieus maar probeer geen oplossingen aan te dragen.
Naar mijn mening is een dysthyme stoornis niet goed regulier te behandelen. Het zit dieper en alleen een gedragstherapie (want zo noem ik de reguliere) is vaak te weinig.
Het heeft te maken met hier niet willen zijn om mee te beginnen en als je hier niet wil zijn dan kun je er 101 therapieën tegenaan gooien maar dat zal maar op korte termijn of helemaal geen effect hebben.
Mijn ervaring is dat hypnotherapie of regressietherapie een betere insteek (holistisch) hebben voor dit soort klachten. Ik heb nu een (soal)coach die goed bij mij past. Zij kan verschillende sessies inzetten zoals voice dialoque, geleide meditaties of gewoon praten. Het is belangrijk dat je zoon zich bij degene die hem hulp biedt goed voelt. Dwz gerespecteerd, veilig en liefdevol bejegend.
Dysthyme betekent chronisch depressief. Het heeft vaak te maken met hoe je naar de dingen kijkt en ergens in je leven is er dan iets gebeurd (dat kan al heel vroeg zijn of in de aanleg zitten) waardoor je het als het ware hebt opgegeven. Je gelooft er niet meer in. Er zitten blokkades en innerlijke overtuigingen waar je zelf vaak helemaal niet van bewust bent. Je loopt in kringetjes rond en niets lijkt zin te hebben.
Ik ben nu van 15 jaar gebruik van antidepressiva aan het afbouwen. De pillen hebben me in feite alleen maar meer afgevlakt (want vaak is een dysthyme stoornis een manier om je weg te houden van je gevoel, pijn in je leven) en meer van mezelf afgehouden waardoor genezing niet echt mogelijk was. Doordat ik nu dichterbij de pijn en de pijnlijke overtuigingen kom kan er heling gaan plaatsvinden. Ik ben nog niet waar ik zijn wil. Ik heb nog steeds destructieve neigingen maar ik weet zeker dat ik nooit meer aan die antidepressiva wil.
De maatschappij wil graag de boel snel oplossen en geven je een pilletje om ervan af te zijn terwijl ik juist denk dat we niet bang moeten zijn voor de donkere kanten in onszelf. Daar kunnen we juist veel van leren want het wil ons iets vertellen.
Ik wens je veel sterkte met je zoon teugel! Behandel hem niet alsof hij ziek is en ontzie hem (juist!) niet want dat werkt een minderwaardigheidsgevoel juist in de hand. Stel duidelijke grenzen en probeer zacht te blijven en liefdevol naar hem te kijken en hem te benaderen als een volwaardig mens. Neem hem serieus maar probeer geen oplossingen aan te dragen.
maandag 28 januari 2013 om 19:26
Mijn 12 jarige zoon heeft ook een dystyme stoornis... en bij het ggz zeiden ze al dat hij daar waarschijnlijk niet overheen zal groeien, zelfs met jarenlange therapie was die kans heel klein. Het is soms heel moeilijk want hij is altijd negatief en dat is als je zelf best positief in het leven staat erg lastig om mee om te gaan.... wat ik ook probeer het verandert niks.... maar hij kan er ook niks aan doen dus maken we er het beste van, maar het is lastig.
maandag 28 januari 2013 om 19:31
quote:babsy78 schreef op 28 januari 2013 @ 19:26:
Mijn 12 jarige zoon heeft ook een dystyme stoornis... en bij het ggz zeiden ze al dat hij daar waarschijnlijk niet overheen zal groeien, zelfs met jarenlange therapie was die kans heel klein. Het is soms heel moeilijk want hij is altijd negatief en dat is als je zelf best positief in het leven staat erg lastig om mee om te gaan.... wat ik ook probeer het verandert niks.... maar hij kan er ook niks aan doen dus maken we er het beste van, maar het is lastig.
Kijk dat bedoel ik. De reguliere hulpverlening kan hier gewoon weinig mee. Het is een kwestie van hoe je naar de dingen kijkt en iemand met een dysthyme stoornis (al gebruik ik liever die term niet) ziet eerder de negatieve kanten aan het leven dan de positieve. De negatieve kanten zien van het leven is dan een comfortzone geworden en heeft een functie. Het weghouden van gevoel.
Laat hem alsjeblieft geen pillen slikken dat werkt alleen maar averechts.
Mijn 12 jarige zoon heeft ook een dystyme stoornis... en bij het ggz zeiden ze al dat hij daar waarschijnlijk niet overheen zal groeien, zelfs met jarenlange therapie was die kans heel klein. Het is soms heel moeilijk want hij is altijd negatief en dat is als je zelf best positief in het leven staat erg lastig om mee om te gaan.... wat ik ook probeer het verandert niks.... maar hij kan er ook niks aan doen dus maken we er het beste van, maar het is lastig.
Kijk dat bedoel ik. De reguliere hulpverlening kan hier gewoon weinig mee. Het is een kwestie van hoe je naar de dingen kijkt en iemand met een dysthyme stoornis (al gebruik ik liever die term niet) ziet eerder de negatieve kanten aan het leven dan de positieve. De negatieve kanten zien van het leven is dan een comfortzone geworden en heeft een functie. Het weghouden van gevoel.
Laat hem alsjeblieft geen pillen slikken dat werkt alleen maar averechts.
maandag 28 januari 2013 om 23:18
.
maandag 28 januari 2013 om 23:20
quote:SpringDing schreef op 28 januari 2013 @ 20:01:
[...]
Lijkt me belangrijker om geen opties af te schieten zonder ze goed onderzocht/ geprobeerd te hebben.
Wat voor de één niet werkt doet voor de ander wel wonderen!Ik denk dat pillen alleen werken tegen een acute depressie om je eruit te tillen en bij een dystyme depressie kun je nog wel gewoon functioneren. Er is niks mis met somber zijn al denken we dat wel. Waarom zou je dat 'dichtgooien' met medicijnen. Kijk ernaar, het wil je wat vertellen.
[...]
Lijkt me belangrijker om geen opties af te schieten zonder ze goed onderzocht/ geprobeerd te hebben.
Wat voor de één niet werkt doet voor de ander wel wonderen!Ik denk dat pillen alleen werken tegen een acute depressie om je eruit te tillen en bij een dystyme depressie kun je nog wel gewoon functioneren. Er is niks mis met somber zijn al denken we dat wel. Waarom zou je dat 'dichtgooien' met medicijnen. Kijk ernaar, het wil je wat vertellen.
maandag 28 januari 2013 om 23:26
quote: BillieJean, 18 seconden
Ik denk dat pillen alleen werken tegen een acute depressie om je eruit te tillen en bij een dystyme depressie kun je nog wel gewoon functioneren. Er is niks mis met somber zijn al denken we dat wel. Waarom zou je dat 'dichtgooien' met medicijnen. Kijk ernaar, het wil je wat vertellen.
Dat zeg je precies goed, je denkt het.
Je gaat hier heel erg/ alleen maar uit van je eigen ervaring. En dat is niet erg, helemaal niet, vanuit andermans ervaringen kan je ook leren.
Maar ga TO dan geen dingen afraden die wellicht in hun situatie wel een oplossing kunnen bieden!
Besides, als er niks mis is met somber zijn, wat is het probleem dan?
Ik denk dat pillen alleen werken tegen een acute depressie om je eruit te tillen en bij een dystyme depressie kun je nog wel gewoon functioneren. Er is niks mis met somber zijn al denken we dat wel. Waarom zou je dat 'dichtgooien' met medicijnen. Kijk ernaar, het wil je wat vertellen.
Dat zeg je precies goed, je denkt het.
Je gaat hier heel erg/ alleen maar uit van je eigen ervaring. En dat is niet erg, helemaal niet, vanuit andermans ervaringen kan je ook leren.
Maar ga TO dan geen dingen afraden die wellicht in hun situatie wel een oplossing kunnen bieden!
Besides, als er niks mis is met somber zijn, wat is het probleem dan?
dinsdag 29 januari 2013 om 00:52
quote:SpringDing schreef op 28 januari 2013 @ 23:26:
[...]
Dat zeg je precies goed, je denkt het.
Je gaat hier heel erg/ alleen maar uit van je eigen ervaring. En dat is niet erg, helemaal niet, vanuit andermans ervaringen kan je ook leren.
Maar ga TO dan geen dingen afraden die wellicht in hun situatie wel een oplossing kunnen bieden!
Besides, als er niks mis is met somber zijn, wat is het probleem dan?
Volgens mij heeft de zoon van teugel een probleem, ten minste zo kijkt hij en zij ertegenaan. Ik kan me goed voorstellen dat de somberheid niet prettig is om te ervaren en dat je ervan af wilt. Door er ten eerste anders naar te gaan kijken, dus de somberheid te omarmen en serieus te nemen ipv weg te 'slikken' zal het eerder afnemen dan toenemen. Dat is wat ik ermee bedoel.
En afraden doe ik idd vanuit mijn eigen ervaring. Het is mijn persoonlijke overtuiging. Dat heb ik er ook bijgezet dus het is maar net wat je ermee doet als je het leest. Ik denk dat mensen heel goed in staat zijn zelf hun oordeel te vormen.
[...]
Dat zeg je precies goed, je denkt het.
Je gaat hier heel erg/ alleen maar uit van je eigen ervaring. En dat is niet erg, helemaal niet, vanuit andermans ervaringen kan je ook leren.
Maar ga TO dan geen dingen afraden die wellicht in hun situatie wel een oplossing kunnen bieden!
Besides, als er niks mis is met somber zijn, wat is het probleem dan?
Volgens mij heeft de zoon van teugel een probleem, ten minste zo kijkt hij en zij ertegenaan. Ik kan me goed voorstellen dat de somberheid niet prettig is om te ervaren en dat je ervan af wilt. Door er ten eerste anders naar te gaan kijken, dus de somberheid te omarmen en serieus te nemen ipv weg te 'slikken' zal het eerder afnemen dan toenemen. Dat is wat ik ermee bedoel.
En afraden doe ik idd vanuit mijn eigen ervaring. Het is mijn persoonlijke overtuiging. Dat heb ik er ook bijgezet dus het is maar net wat je ermee doet als je het leest. Ik denk dat mensen heel goed in staat zijn zelf hun oordeel te vormen.
dinsdag 29 januari 2013 om 11:14
Zo ook de behandelmethoden.
dinsdag 29 januari 2013 om 22:11
quote:BillieJean schreef op 28 januari 2013 @ 19:31:
[...]
Kijk dat bedoel ik. De reguliere hulpverlening kan hier gewoon weinig mee. Het is een kwestie van hoe je naar de dingen kijkt en iemand met een dysthyme stoornis (al gebruik ik liever die term niet) ziet eerder de negatieve kanten aan het leven dan de positieve. De negatieve kanten zien van het leven is dan een comfortzone geworden en heeft een functie. Het weghouden van gevoel.
Laat hem alsjeblieft geen pillen slikken dat werkt alleen maar averechts.Ik vind dit nogal kort door de bocht. Ik ben namelijk, van nature, chronisch depressief en ik vaar wel bij antidepressiva. Ik heb jarenlang geprobeerd om 'het alleen te doen' want dan was ik zoveel 'sterker'. Toen ik uiteindelijk toegaf en wel medicijnen ging slikken, kwam ik erachter dat het allemaal niet zo zwart hoeft te zijn als ik het zag. Veel van wat je ziet is namelijk ook een negatieve reactie op jouw negativiteit.
Ik ben het wel met je eens dat gedragsveranderende therapieën niet heel veel opleveren. Het is vooral het eindeloze en oeverloze praten met mijn psycholoog, uit de regulier ggz, dat mij heeft geholpen. Zij had een andere invalshoek en dat gaf me nieuwe manieren om met situaties om te gaan. Maar het meeste moet je zelf doen, je moet zelf positief in je leven willen staan. Wil je dat niet, dat maakt het niet uit wat voor therapie je volgt.
[...]
Kijk dat bedoel ik. De reguliere hulpverlening kan hier gewoon weinig mee. Het is een kwestie van hoe je naar de dingen kijkt en iemand met een dysthyme stoornis (al gebruik ik liever die term niet) ziet eerder de negatieve kanten aan het leven dan de positieve. De negatieve kanten zien van het leven is dan een comfortzone geworden en heeft een functie. Het weghouden van gevoel.
Laat hem alsjeblieft geen pillen slikken dat werkt alleen maar averechts.Ik vind dit nogal kort door de bocht. Ik ben namelijk, van nature, chronisch depressief en ik vaar wel bij antidepressiva. Ik heb jarenlang geprobeerd om 'het alleen te doen' want dan was ik zoveel 'sterker'. Toen ik uiteindelijk toegaf en wel medicijnen ging slikken, kwam ik erachter dat het allemaal niet zo zwart hoeft te zijn als ik het zag. Veel van wat je ziet is namelijk ook een negatieve reactie op jouw negativiteit.
Ik ben het wel met je eens dat gedragsveranderende therapieën niet heel veel opleveren. Het is vooral het eindeloze en oeverloze praten met mijn psycholoog, uit de regulier ggz, dat mij heeft geholpen. Zij had een andere invalshoek en dat gaf me nieuwe manieren om met situaties om te gaan. Maar het meeste moet je zelf doen, je moet zelf positief in je leven willen staan. Wil je dat niet, dat maakt het niet uit wat voor therapie je volgt.
donderdag 31 januari 2013 om 01:39
quote:Eclair schreef op 29 januari 2013 @ 22:11:
[...]
Ik vind dit nogal kort door de bocht. Ik ben namelijk, van nature, chronisch depressief en ik vaar wel bij antidepressiva. Ik heb jarenlang geprobeerd om 'het alleen te doen' want dan was ik zoveel 'sterker'. Toen ik uiteindelijk toegaf en wel medicijnen ging slikken, kwam ik erachter dat het allemaal niet zo zwart hoeft te zijn als ik het zag. Veel van wat je ziet is namelijk ook een negatieve reactie op jouw negativiteit.
Ik ben het wel met je eens dat gedragsveranderende therapieën niet heel veel opleveren. Het is vooral het eindeloze en oeverloze praten met mijn psycholoog, uit de regulier ggz, dat mij heeft geholpen. Zij had een andere invalshoek en dat gaf me nieuwe manieren om met situaties om te gaan. Maar het meeste moet je zelf doen, je moet zelf positief in je leven willen staan. Wil je dat niet, dat maakt het niet uit wat voor therapie je volgt.Heb je dan geen last van de bijwerkingen? Afvlakkend gevoel?
[...]
Ik vind dit nogal kort door de bocht. Ik ben namelijk, van nature, chronisch depressief en ik vaar wel bij antidepressiva. Ik heb jarenlang geprobeerd om 'het alleen te doen' want dan was ik zoveel 'sterker'. Toen ik uiteindelijk toegaf en wel medicijnen ging slikken, kwam ik erachter dat het allemaal niet zo zwart hoeft te zijn als ik het zag. Veel van wat je ziet is namelijk ook een negatieve reactie op jouw negativiteit.
Ik ben het wel met je eens dat gedragsveranderende therapieën niet heel veel opleveren. Het is vooral het eindeloze en oeverloze praten met mijn psycholoog, uit de regulier ggz, dat mij heeft geholpen. Zij had een andere invalshoek en dat gaf me nieuwe manieren om met situaties om te gaan. Maar het meeste moet je zelf doen, je moet zelf positief in je leven willen staan. Wil je dat niet, dat maakt het niet uit wat voor therapie je volgt.Heb je dan geen last van de bijwerkingen? Afvlakkend gevoel?
donderdag 31 januari 2013 om 17:29
Ik heb ook last van chronische depressie en een persoonlijkheidsstoornis. Inmiddels ben ik heel wat medicatie en therapie verder. Het heeft heel veel inzicht gebracht, mijn advies is dan ook om hier zeker wel mee aan de gang te gaan. Het helpt om de boel inzichtelijk te krijgen en wat nu precies bij wat hoort en waar je tegenaan loopt. Oorzaak en gevolg aanbrengen in je gedachten en gedrag.
Inderdaad mis ik hulp bij het veranderen van dat essentiële gevoel. Ik vraag mij oprecht af in hoeverre het echt te maken heeft met 'willen'. Ikzelf heb ook wel gedacht aan regressie- of hypnotherapie. Ik denk niet dat het iets is om mee te beginnen. In eerste instantie zou ik me op het hier en nu richten.
@Teugel: Geef duidelijk je grenzen aan naar je zoon toe. Behandel hem als een volwaardig persoon. Ga niet op eieren lopen. Hoe zorgzaam dat vaak bedoeld is, het werkt averechts en geeft soms zelfs een schuldgevoel. Het vraagt geduld. Probeer door te vragen als het moment zich daarvoor leent. Een depressie is eigenlijk niets anders dan niet willen (kunnen) voelen. (Alcohol verdoofd ook, helemaal i.c.m. medicatie). Pak die momenten om bij het gevoel te komen, daar help je 'm mee.
@BillieJean: zou jij mij wat meer willen vertellen over die hypno- en regressietherapie?
Ilse
Inderdaad mis ik hulp bij het veranderen van dat essentiële gevoel. Ik vraag mij oprecht af in hoeverre het echt te maken heeft met 'willen'. Ikzelf heb ook wel gedacht aan regressie- of hypnotherapie. Ik denk niet dat het iets is om mee te beginnen. In eerste instantie zou ik me op het hier en nu richten.
@Teugel: Geef duidelijk je grenzen aan naar je zoon toe. Behandel hem als een volwaardig persoon. Ga niet op eieren lopen. Hoe zorgzaam dat vaak bedoeld is, het werkt averechts en geeft soms zelfs een schuldgevoel. Het vraagt geduld. Probeer door te vragen als het moment zich daarvoor leent. Een depressie is eigenlijk niets anders dan niet willen (kunnen) voelen. (Alcohol verdoofd ook, helemaal i.c.m. medicatie). Pak die momenten om bij het gevoel te komen, daar help je 'm mee.
@BillieJean: zou jij mij wat meer willen vertellen over die hypno- en regressietherapie?
Ilse
vrijdag 1 februari 2013 om 23:32
quote:Ilse19792 schreef op 31 januari 2013 @ 17:29:
Ik heb ook last van chronische depressie en een persoonlijkheidsstoornis. Inmiddels ben ik heel wat medicatie en therapie verder. Het heeft heel veel inzicht gebracht, mijn advies is dan ook om hier zeker wel mee aan de gang te gaan. Het helpt om de boel inzichtelijk te krijgen en wat nu precies bij wat hoort en waar je tegenaan loopt. Oorzaak en gevolg aanbrengen in je gedachten en gedrag.
Inderdaad mis ik hulp bij het veranderen van dat essentiële gevoel. Ik vraag mij oprecht af in hoeverre het echt te maken heeft met 'willen'. Ikzelf heb ook wel gedacht aan regressie- of hypnotherapie. Ik denk niet dat het iets is om mee te beginnen. In eerste instantie zou ik me op het hier en nu richten.
@Teugel: Geef duidelijk je grenzen aan naar je zoon toe. Behandel hem als een volwaardig persoon. Ga niet op eieren lopen. Hoe zorgzaam dat vaak bedoeld is, het werkt averechts en geeft soms zelfs een schuldgevoel. Het vraagt geduld. Probeer door te vragen als het moment zich daarvoor leent. Een depressie is eigenlijk niets anders dan niet willen (kunnen) voelen. (Alcohol verdoofd ook, helemaal i.c.m. medicatie). Pak die momenten om bij het gevoel te komen, daar help je 'm mee.
@BillieJean: zou jij mij wat meer willen vertellen over die hypno- en regressietherapie?
Ilse
Hoi Ilse,
Dmv hypno- en regressietherapie kun je contact maken met je onderbewuste want het 'niet willen' dat komt ergens vandaan. Alleen met je bewustzijn lukt het niet om dat te veranderen. Er is iets of iemand in jou die de poort moet openen, die toestemming moet geven om te veranderen. Om de motivatie te voelen moet je naar dat gevoel toe. Daar ligt de sleutel. Wat maakt dat je geen vertrouwen hebt? Wat maakt dat je 'nee' zegt tegen het leven?
Door af te dalen naar je diepere lagen zul je meer te weten komen over jezelf.
Je kan zelf ook even googlen op hypno en regressietherapie.
Ik heb ook last van chronische depressie en een persoonlijkheidsstoornis. Inmiddels ben ik heel wat medicatie en therapie verder. Het heeft heel veel inzicht gebracht, mijn advies is dan ook om hier zeker wel mee aan de gang te gaan. Het helpt om de boel inzichtelijk te krijgen en wat nu precies bij wat hoort en waar je tegenaan loopt. Oorzaak en gevolg aanbrengen in je gedachten en gedrag.
Inderdaad mis ik hulp bij het veranderen van dat essentiële gevoel. Ik vraag mij oprecht af in hoeverre het echt te maken heeft met 'willen'. Ikzelf heb ook wel gedacht aan regressie- of hypnotherapie. Ik denk niet dat het iets is om mee te beginnen. In eerste instantie zou ik me op het hier en nu richten.
@Teugel: Geef duidelijk je grenzen aan naar je zoon toe. Behandel hem als een volwaardig persoon. Ga niet op eieren lopen. Hoe zorgzaam dat vaak bedoeld is, het werkt averechts en geeft soms zelfs een schuldgevoel. Het vraagt geduld. Probeer door te vragen als het moment zich daarvoor leent. Een depressie is eigenlijk niets anders dan niet willen (kunnen) voelen. (Alcohol verdoofd ook, helemaal i.c.m. medicatie). Pak die momenten om bij het gevoel te komen, daar help je 'm mee.
@BillieJean: zou jij mij wat meer willen vertellen over die hypno- en regressietherapie?
Ilse
Hoi Ilse,
Dmv hypno- en regressietherapie kun je contact maken met je onderbewuste want het 'niet willen' dat komt ergens vandaan. Alleen met je bewustzijn lukt het niet om dat te veranderen. Er is iets of iemand in jou die de poort moet openen, die toestemming moet geven om te veranderen. Om de motivatie te voelen moet je naar dat gevoel toe. Daar ligt de sleutel. Wat maakt dat je geen vertrouwen hebt? Wat maakt dat je 'nee' zegt tegen het leven?
Door af te dalen naar je diepere lagen zul je meer te weten komen over jezelf.
Je kan zelf ook even googlen op hypno en regressietherapie.
zaterdag 2 februari 2013 om 21:54
quote:Ilse19792 schreef op 01 februari 2013 @ 23:39:
@Billie Jean: hoe bepaal je wie een goeie hypnotherapeut is? Dat vind ik wel lastig.Je dat begrijp ik. Je zou een paranormale beurs kunnen bezoeken. Ik kan je ook dit boek aanraden van Susan Smit: http://www.susansmit.nl/boek/De-zweefmolen-T92.php
Succes!
@Billie Jean: hoe bepaal je wie een goeie hypnotherapeut is? Dat vind ik wel lastig.Je dat begrijp ik. Je zou een paranormale beurs kunnen bezoeken. Ik kan je ook dit boek aanraden van Susan Smit: http://www.susansmit.nl/boek/De-zweefmolen-T92.php
Succes!
anoniem_80881 wijzigde dit bericht op 02-02-2013 21:58
Reden: verkeerde link
Reden: verkeerde link
% gewijzigd
