Relaties
alle pijlers
moeder treitert - kinderen de dupe. Wat doe je eraan?
woensdag 14 mei 2008 om 21:39
Hoi,
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
donderdag 15 mei 2008 om 13:55
Hoi Sneez, leuk om te lezen dat het goed gaat met je relatie, alleen minder met alle perikelen met de kinderen er omheen.
In "arbitrage" zaken, zoals met de raad, is het altijd belangrijk om een goed en gedetailleerd overzich bij te houden van de gebeurtenissen. Dus incidenten bijhouden met datum en het incident, en eventueel hoe erop gereageerd is. Met andere woorden een "dossier" opbouwen. Als er een incident is, stuur evt een kort briefje, met de vraag om oplossing van het incident. En registreer ook het antwoord weer.
Alleen al de druk die van dossier opbouw uitgaat, kan soms een lastig iemand soepeler maken. En het helpt ook bij de ondersteuning van uitspraken van de raad.
De raad zijn ook maar mensen, en uitspraken, kunnen fors varieren van persoon tot persoon. Vaak volgen uitspraken de weg van de minste weerstand. Dus als je een ingewikkeld doel hebt (bijv 50/50 ouderschap), is de kans kleiner dat je "het wint". Bovendien worden veel beslissingen genomen op "onderbuik" gevoel, dus een huilende moeder heeft dan onevenredig veel invloed.
Vaak worden de beste vrede's gesloten door havikken. Dus een te vriendelijke opstelling, kan voor problemen zorgen. Dit is trouwens wel moeilijk balanceren, want sommige mensen worden heel stram, als de tegenpartij ook heel stram doet.
Haar doel is nu misschien om haar ex het leven zuur te maken. Misschien helpt het ook, om al het rechtstreekse contact weg te halen. Zodat ze niet merkt dat het hem raakt. Dus bv dat jij de kinderen ophaalt, ipv van dat hij het doet.
In ieder geval succes en sterkte ermee.
In "arbitrage" zaken, zoals met de raad, is het altijd belangrijk om een goed en gedetailleerd overzich bij te houden van de gebeurtenissen. Dus incidenten bijhouden met datum en het incident, en eventueel hoe erop gereageerd is. Met andere woorden een "dossier" opbouwen. Als er een incident is, stuur evt een kort briefje, met de vraag om oplossing van het incident. En registreer ook het antwoord weer.
Alleen al de druk die van dossier opbouw uitgaat, kan soms een lastig iemand soepeler maken. En het helpt ook bij de ondersteuning van uitspraken van de raad.
De raad zijn ook maar mensen, en uitspraken, kunnen fors varieren van persoon tot persoon. Vaak volgen uitspraken de weg van de minste weerstand. Dus als je een ingewikkeld doel hebt (bijv 50/50 ouderschap), is de kans kleiner dat je "het wint". Bovendien worden veel beslissingen genomen op "onderbuik" gevoel, dus een huilende moeder heeft dan onevenredig veel invloed.
Vaak worden de beste vrede's gesloten door havikken. Dus een te vriendelijke opstelling, kan voor problemen zorgen. Dit is trouwens wel moeilijk balanceren, want sommige mensen worden heel stram, als de tegenpartij ook heel stram doet.
Haar doel is nu misschien om haar ex het leven zuur te maken. Misschien helpt het ook, om al het rechtstreekse contact weg te halen. Zodat ze niet merkt dat het hem raakt. Dus bv dat jij de kinderen ophaalt, ipv van dat hij het doet.
In ieder geval succes en sterkte ermee.
donderdag 15 mei 2008 om 14:11
Kreeft, beslissingen door de Raad worden niet door 1 persoon genomen maar door een team. Je hebt te maken met één onderzoeker, die gegevens verzameld. Die gegevens worden in het team gesproken. Die mensen in het team hebben de tranen van moeder niet gezien, dus van beslissingen nemen gebaseerd op onderbuikgevoelens is geen sprake. Daarnaast moet de Raad iedere beslissing die ze nemen, met feiten kunnen onderbouwen. Heb je die niet, dan is je beslissing voor de rechter waardeloos en zal iedere advocaat gehakt maken van het rapport. Het verhaal van wederzijdse ouders wordt gehoord, maar feiten worden verzameld bij informanten, die op professionele wijze bij de kinderen betrokken zijn.
Ja, de Raad neemt vaak impopulaire maatregelen. Maar dat betekent nog niet dat ze hun werk niet goed doen. Het is de situatie die om die impopulaire maatregelen vraagt. Waarmee ik niet wil zeggen dat er nooit een verkeerde inschatting wordt gemaakt, maar ik zie het niet vaak voorkomen. Er wordt behoorlijk zorgvuldig en weloverwogen gewerkt is mijn ervaring.
Viool, ik ben raadsonderzoeker en doe veel scheidingszaken. Ik weet wel aardig waar ik over praat dus. Daarnaast ook enigszins ervaringsdeskundig en bekend met de emoties rond scheiding en kinderen; ik heb een (goedlopend) co-ouderschap met de vader van mijn 5-jarige dochter.
Ja, de Raad neemt vaak impopulaire maatregelen. Maar dat betekent nog niet dat ze hun werk niet goed doen. Het is de situatie die om die impopulaire maatregelen vraagt. Waarmee ik niet wil zeggen dat er nooit een verkeerde inschatting wordt gemaakt, maar ik zie het niet vaak voorkomen. Er wordt behoorlijk zorgvuldig en weloverwogen gewerkt is mijn ervaring.
Viool, ik ben raadsonderzoeker en doe veel scheidingszaken. Ik weet wel aardig waar ik over praat dus. Daarnaast ook enigszins ervaringsdeskundig en bekend met de emoties rond scheiding en kinderen; ik heb een (goedlopend) co-ouderschap met de vader van mijn 5-jarige dochter.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 15 mei 2008 om 14:11
Sneez,
Zoals je merkt maakt het onderwerp scheiding allerlei discussie los. Laten wij hopen dat we in de toekomst scheidingen niet alleen over laten aan 'wijze ouders' gezien het wel duidelijk is dat op sommige momenten in het leven je deze wijsheid niet kan garanderen, op belangrijke momenten, wil het nog weleens het wilde westen worden. En juist op zulke momenten handelt een bewust mens niet met leugens en meer. En soms heeft dat als gevolg dat je daardoor je kinderen niet kunt zien opgroeien en zij hun ouder niet meemaken.
Gek genoeg is een scheiding dan opeens een strijd gemaakt i p v een situatie die moet groeien. Met als gevolg dat wild west technieken soms bevrediging en winst leveren aan de gebruiker ervan.
Er zijn landen waar het al anders gaat. Waarin ouder verplicht een traject met elkaar en de kinderen volgen. Het zandkasteel traject, helaas ligt het betreffende boek met titel en auteur in een van mijn (niet geetiketeerde) verhuisdozen (slim he)
EN via google kon ik het niet vinden.
Het boek geeft ouders ook tips. Misschien dat de ex van je man het bij lezen misschien ergens toch in zich opneemt en er iets mee doet. Of misschien kun je het aan de kinderen geven als ze ouder zijn, er staat voor hen ook een hoop in. ALs jij het idee hebt dat je het ze kan aanbieden. Wie weet kom je het boek bij de boekhandel tegen en herken je mijn omschrijving, zodra ik het boek weer heb zal ik de titel geven
Liefs Viooltje
Zoals je merkt maakt het onderwerp scheiding allerlei discussie los. Laten wij hopen dat we in de toekomst scheidingen niet alleen over laten aan 'wijze ouders' gezien het wel duidelijk is dat op sommige momenten in het leven je deze wijsheid niet kan garanderen, op belangrijke momenten, wil het nog weleens het wilde westen worden. En juist op zulke momenten handelt een bewust mens niet met leugens en meer. En soms heeft dat als gevolg dat je daardoor je kinderen niet kunt zien opgroeien en zij hun ouder niet meemaken.
Gek genoeg is een scheiding dan opeens een strijd gemaakt i p v een situatie die moet groeien. Met als gevolg dat wild west technieken soms bevrediging en winst leveren aan de gebruiker ervan.
Er zijn landen waar het al anders gaat. Waarin ouder verplicht een traject met elkaar en de kinderen volgen. Het zandkasteel traject, helaas ligt het betreffende boek met titel en auteur in een van mijn (niet geetiketeerde) verhuisdozen (slim he)
EN via google kon ik het niet vinden.
Het boek geeft ouders ook tips. Misschien dat de ex van je man het bij lezen misschien ergens toch in zich opneemt en er iets mee doet. Of misschien kun je het aan de kinderen geven als ze ouder zijn, er staat voor hen ook een hoop in. ALs jij het idee hebt dat je het ze kan aanbieden. Wie weet kom je het boek bij de boekhandel tegen en herken je mijn omschrijving, zodra ik het boek weer heb zal ik de titel geven
Liefs Viooltje
donderdag 15 mei 2008 om 14:47
donderdag 15 mei 2008 om 16:33
Het boek verwijst inderdaad naar het bestaan sandcastle progamma.
Ik zat net op de fiets al van hoe heette het nu ook alweer dat boek, begin al aardig zin te krijgen er achter te komen, was het niet zo dat ik dan eerst door een twintigtal verhuisdozen moet graven
Poezewoes,
snap jou verwijzing naar de strijdende ouders nu beter, gezien je daar regelmatig het zij niet dagelijks mee te maken hebt qua werk.
Soms gebeurt het dat er een (nieuw)gezin is dat graag door wil met elkaar, dat gaat alleen als je ziet dat je kinderen gedijen en daar voel je je voor een groot deel verantwoordelijk voor. En dat gezin krijgt dan onverhoopt te maken met een partij die niet mee kan en wil werken aan harmonie. Met harmonie bedoel ik niets speciaals. Alleen: een agenda, afspraken maken, je er aan houden en de kinderen vrij laten om te gaan en staan met papa of mama. Als dat geboycot wordt sta je soms toch een beetje te staan met zn allen en je goede bedoelingen. Ik ben niet naief en zie dit als de eenmaal bestaande realiteit maar ik ben wel idealistisch en weet dat het anders kan.
Oh zaaaalig lijkt me dat. Ik geloof er ook wel in dat als er een persoon is die het patroon gaat doorbreken, er iets kan veranderen.
Ik zat net op de fiets al van hoe heette het nu ook alweer dat boek, begin al aardig zin te krijgen er achter te komen, was het niet zo dat ik dan eerst door een twintigtal verhuisdozen moet graven
Poezewoes,
snap jou verwijzing naar de strijdende ouders nu beter, gezien je daar regelmatig het zij niet dagelijks mee te maken hebt qua werk.
Soms gebeurt het dat er een (nieuw)gezin is dat graag door wil met elkaar, dat gaat alleen als je ziet dat je kinderen gedijen en daar voel je je voor een groot deel verantwoordelijk voor. En dat gezin krijgt dan onverhoopt te maken met een partij die niet mee kan en wil werken aan harmonie. Met harmonie bedoel ik niets speciaals. Alleen: een agenda, afspraken maken, je er aan houden en de kinderen vrij laten om te gaan en staan met papa of mama. Als dat geboycot wordt sta je soms toch een beetje te staan met zn allen en je goede bedoelingen. Ik ben niet naief en zie dit als de eenmaal bestaande realiteit maar ik ben wel idealistisch en weet dat het anders kan.
Oh zaaaalig lijkt me dat. Ik geloof er ook wel in dat als er een persoon is die het patroon gaat doorbreken, er iets kan veranderen.
donderdag 15 mei 2008 om 19:12
Elk uur dat je besteedt aan de perikelen rondom de moeder is een uur teveel. Het leidt namelijk af van je doel: samen een fijn leven leiden en de kinderen een prettige omgeving bieden. Elk uur dat je besteedt aan de perikelen rondom de moeder is een uur schade aan je eigen relatie.
Het is onvermijdelijk dat je zo nu en dan samen bespreekt wat er gebeurt en hoe jullie daar mee om willen gaan. Wij beperken het hier tot maximaal een half uur per week en dat heeft ons heel wat prettige en fijne uren opgeleverd die we wél goed besteed hebben: namelijk aan elkaar.
Het is onvermijdelijk dat je zo nu en dan samen bespreekt wat er gebeurt en hoe jullie daar mee om willen gaan. Wij beperken het hier tot maximaal een half uur per week en dat heeft ons heel wat prettige en fijne uren opgeleverd die we wél goed besteed hebben: namelijk aan elkaar.
donderdag 15 mei 2008 om 19:19
Veel reacties, waarvoor dank!
Geestelijke mishandeling is lastig te bewijzen; waar ligt de grens? Als de moeder de kinderen verder goed verzorgt, maar duidelijk aanstuurt op een situatie waarin de kinderen partij moeten trekken uit angst voor mama's boosheid/afwijzing etc. maakt het erg lastig. Juist de subtiele onderhuidse boodschappen kunnen veel schade toebrengen, is mijn ervaring. Ik heb gelezen over PAS en dat lijkt zeker van toepassing. En als je de kinderen maar heel weinig uit die invloedssfeer kan ontrekken, kun je verder ook niet veel. Je `mag´ een kind niet naar een therapeut meenemen, bijvoorbeeld.
Misschien is het opeisen van het gezag een optie, maar ik weet niet hoe dat juridisch ligt als er al een eis van de andere ouder ligt. Wellicht zou het goed voor de kinderen zijn om een soort curator aan te stellen, waar de ouders mee in conclaaf moeten als het om de kinderen gaat. Dat kan ook een kinderpsycholoog zijn.
Overigens ben ik niet een van die `nieuwe vriendinnen` die klakkeloos aanneemt wat de vader rover vertelt. Ik ken all betrokkenen lang genoeg om er een objectief oordeel over te kunnen vellen en er zijn velen die tot dezelfde conclusie zijn gekomen, ook uit de kringen van de moeder.
*Kreeft, fijn dat je er bent! Ik ben heel benieuwd hoe het jou vergaat!*
Geestelijke mishandeling is lastig te bewijzen; waar ligt de grens? Als de moeder de kinderen verder goed verzorgt, maar duidelijk aanstuurt op een situatie waarin de kinderen partij moeten trekken uit angst voor mama's boosheid/afwijzing etc. maakt het erg lastig. Juist de subtiele onderhuidse boodschappen kunnen veel schade toebrengen, is mijn ervaring. Ik heb gelezen over PAS en dat lijkt zeker van toepassing. En als je de kinderen maar heel weinig uit die invloedssfeer kan ontrekken, kun je verder ook niet veel. Je `mag´ een kind niet naar een therapeut meenemen, bijvoorbeeld.
Misschien is het opeisen van het gezag een optie, maar ik weet niet hoe dat juridisch ligt als er al een eis van de andere ouder ligt. Wellicht zou het goed voor de kinderen zijn om een soort curator aan te stellen, waar de ouders mee in conclaaf moeten als het om de kinderen gaat. Dat kan ook een kinderpsycholoog zijn.
Overigens ben ik niet een van die `nieuwe vriendinnen` die klakkeloos aanneemt wat de vader rover vertelt. Ik ken all betrokkenen lang genoeg om er een objectief oordeel over te kunnen vellen en er zijn velen die tot dezelfde conclusie zijn gekomen, ook uit de kringen van de moeder.
*Kreeft, fijn dat je er bent! Ik ben heel benieuwd hoe het jou vergaat!*
donderdag 15 mei 2008 om 19:39
Sneez; ik weet niet hoever jullie zijn bij de Raad, maar daar valt misschien nog wel iets te 'halen'. Om (verplichte) mediation te krijgen, is het heel belangrijk dat de Raad weet (en ziet!) dat de communicatie tussen ouders dusdanig slecht is, dat de kinderen hieronder lijden. In jullie communicatie naar de Raad toe is het heel belangrijk dat jullie laten zien dat het belang van het kind voorop staat. Wanneer de Raad namelijk hun werk goed doet, kiezen zij ook altijd voor het belang van het kind en nooit voor de ouders, of dit nu de moeder of vader is. Helaas is het wel zo dat er zelfs ooit wordt gekozen voor minimaal contact met de vader, juist omdat de moeder hem zo zwartmaakt. Omdat het dan, in extreme gevallen, beter is voor een kind om vader minder te zien, dan om steeds in de machtsstrijd te zitten (klinkt en is zo ontzettend oneerlijk, maar hoop dat je snapt wat ik bedoel).
Wanneer de moeder de vader zwart maakt (dat het contact voor de kids bvb niet goed is) kan je vragen om een aantal momenten in de daarvoor ingerichte spelkamer op de Raad, zodat zij kunnen observeren hoe het contact is tussen de kinderen en de vader. Wanneer de Raad weet dat er de mogelijkheid bestaat dat de moeder de vader zwartmaakt tov de kinderen, houden ze hier in hun observatie ook rekening mee.
Wanneer de situatie echt zodanig is dat je denkt dat het aantoonbaar is dat de kinderen in hun ontwikkeling geremd worden, is het ook nog zo dat je kan proberen om de kinderen 'onder toezicht' gesteld te krijgen. Een gezinsvoogd krijgt dan samen met de ouders het gezag en kan beslissingen waar ouders niet uitkomen er 'doordrukken.' Bijvoorbeeld als het gaat om hulpverlening voor de kinderen waarbij een ouder niet wil tekenen.
Al met al heb ik in mijn werksituatie verschillende echtscheidingszaken gezien waar ik met mijn verstand echt niet bij kon, zowel de vaders al moeders die maar niet willen inzien dat een strijd over de rug van je kinderen zo beschadigend is en alleen maar aan hun eigen wraak denken. Verschrikkelijk en helaas zijn er niet voldoende middelen om er iets tegen te doen. Omdat je als raad en als rechter niet kan achterhalen wie de waarheid spreekt...
Wanneer de moeder de vader zwart maakt (dat het contact voor de kids bvb niet goed is) kan je vragen om een aantal momenten in de daarvoor ingerichte spelkamer op de Raad, zodat zij kunnen observeren hoe het contact is tussen de kinderen en de vader. Wanneer de Raad weet dat er de mogelijkheid bestaat dat de moeder de vader zwartmaakt tov de kinderen, houden ze hier in hun observatie ook rekening mee.
Wanneer de situatie echt zodanig is dat je denkt dat het aantoonbaar is dat de kinderen in hun ontwikkeling geremd worden, is het ook nog zo dat je kan proberen om de kinderen 'onder toezicht' gesteld te krijgen. Een gezinsvoogd krijgt dan samen met de ouders het gezag en kan beslissingen waar ouders niet uitkomen er 'doordrukken.' Bijvoorbeeld als het gaat om hulpverlening voor de kinderen waarbij een ouder niet wil tekenen.
Al met al heb ik in mijn werksituatie verschillende echtscheidingszaken gezien waar ik met mijn verstand echt niet bij kon, zowel de vaders al moeders die maar niet willen inzien dat een strijd over de rug van je kinderen zo beschadigend is en alleen maar aan hun eigen wraak denken. Verschrikkelijk en helaas zijn er niet voldoende middelen om er iets tegen te doen. Omdat je als raad en als rechter niet kan achterhalen wie de waarheid spreekt...
donderdag 15 mei 2008 om 19:43
Je laat je meeslepen door de agenda van een ander en vergeet ondertussen dat de kans dat je eigen relatie mislukt statistisch meer dan zestig procent is. Dat geldt overigens voor alle relaties die "samengesteld" zijn, dus ook voor de mijne. Je kunt alleen samen iets opbouwen als je samen een eigen agenda maakt en je richt op wat jullie samen bindt. Nogmaals: alle energie die gaat zitten in het gedoe rond de moeder is verspilde energie waar jullie samen uiteindelijk de rekening voor gaan betalen. Dat is het niet waard.
donderdag 15 mei 2008 om 19:44
Om op je laatste vraag te antwoorden; ik las als raadsmedewerker wel alle documentatie van ouders. Maar... je weet nooit officieel wie er 'de waarheid' spreekt. Want als moeder dit weerlegt... En je moet als raadsmedewerker objectief blijven, waardoor je dus niet je eigen mening of gevoel mag laten meewegen.
donderdag 15 mei 2008 om 19:58
Ik lees die documentatie van ouders niet, omdat het me niets vertelt over het functioneren van de kinderen. Het vertelt me wel van alles over de ruzie tussen ouders, maar daar hoef ik niets mee, behalve aangeven hoe schadelijk dat is voor de kinderen. De Raad doet ook niet aan 'waarheidsvinding' in die zin dat ze niet op zoek gaan naar wie van de ouders de waarheid spreekt. Meestal hebben beiden hun eigen waarheid. Voor het onderzoek is het niet moddergooien niet echt interessant, in tegendeel.
Een kind heeft bij beide ouders even veel belang. Ook de ouder die uiteindelijk blijkt te 'liegen', zeg maar. Een slechte ex hoeft nog geen slechte ouder te zijn. En een onderzoek naar gezag en omgang, is geen beschermingsonderzoek, het gaat dus niet om het pedagogisch handelen en de de pedagogische kwaliteiten van ouders. Daar kan het overigens wel in overgaan, als de raadsonderzoeker tijdens het onderzoek constateert dat het kind in zijn ontwikkeling wordt bedreigd.
Een kind heeft bij beide ouders even veel belang. Ook de ouder die uiteindelijk blijkt te 'liegen', zeg maar. Een slechte ex hoeft nog geen slechte ouder te zijn. En een onderzoek naar gezag en omgang, is geen beschermingsonderzoek, het gaat dus niet om het pedagogisch handelen en de de pedagogische kwaliteiten van ouders. Daar kan het overigens wel in overgaan, als de raadsonderzoeker tijdens het onderzoek constateert dat het kind in zijn ontwikkeling wordt bedreigd.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 15 mei 2008 om 20:20
Halvemaan; de vader heeft meermaals (ook vastgelegd) te kennen gegeven voor iedere vorm van mediation/coaching/therapie/whatever open te staan, maar de moeder wil niet. Dat zou toch moeten meetellen? Bij wie de hoofdverblijfplaats ook is, als er een deling is van het ouderlijk gezag, dan denk ik dat het gezag in handen zou moeten zijn die het best in staat is om zijn/haar eigenbelang opzij te schuiven EN daarnaast de beste communicatieve vaardigheden naar de andere ouder toe. Wij doen niets af aan het contact met de moeder, noch aan haar positie in de beleving van de kinderen. Ze hebben recht op het beeld dat zij van haar hebben en het zou ze alleen maar meer in de strijd trekken om haar zwart te maken zoals zij dat met ons doet. Het doet een kind verdriet als er negatief wordt gesproken over een ouder en daar hebben ze nu van 1 kant al genoeg last van.
Verder is het inderdaad ondoenlijk om de 'waarheid' te achterhalen en daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat de kinderen gespannen en angstig zijn, gedragsproblemen vertonen, in 2 totaal gescheiden werelden moeten leven en zich daarin ook heel strikt ontwikkelen als kinderen met 2 gezichten. Niet gezond, lijkt mij.
Wuiles, dit hele gebeuren heeft uiteraard onze zorg. We zitten er ook midden in, zeg maar. Maar natuurlijk hebben we ook andere aspecten in ons leven. Het is goed om er nog eens op gewezen te worden dat wij in onze relatie moeten investeren. Maar een houding van "laat maar, ik ga er verder geen energie insteken" past mij niet en mijn partner ook niet.
Verder is het inderdaad ondoenlijk om de 'waarheid' te achterhalen en daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat de kinderen gespannen en angstig zijn, gedragsproblemen vertonen, in 2 totaal gescheiden werelden moeten leven en zich daarin ook heel strikt ontwikkelen als kinderen met 2 gezichten. Niet gezond, lijkt mij.
Wuiles, dit hele gebeuren heeft uiteraard onze zorg. We zitten er ook midden in, zeg maar. Maar natuurlijk hebben we ook andere aspecten in ons leven. Het is goed om er nog eens op gewezen te worden dat wij in onze relatie moeten investeren. Maar een houding van "laat maar, ik ga er verder geen energie insteken" past mij niet en mijn partner ook niet.
maandag 19 mei 2008 om 13:59
Hoi Sneez, ik kan je geen raad geven, ik kan alleen maar zeggen dat ik met je meeleef omdat ik de situatie voor een groot deel herken: de ex van mijn man vertelde leugens over hem tegen hun kinderen om goed te praten dat ze hem voor een ander gedumpt had. Een van de kinderen heeft zich daardoor niet laten beïnvloeden, de ander wel. Dat laatste kind, dat nu al een volwassen vrouw is, draagt daardoor naar eigen zeggen nog altijd (tien jaar na de scheiding) een grote wond in haar hart.
Wat een man in zo'n situatie ook doet, hij zal het in de ogen van de buitenwereld nooit goed doen. Legt hij zich bij de situatie neer om de kinderen een loyaliteitsconflict te besparen, dan zal men vinden dat hij zijn kinderen in de steek laat of dat hij een onverschillige vader is. Probeert hij integendeel het contact met zijn kinderen te behouden, dan zal hem verweten worden dat hij de kinderen met een loyaliteitsconflict opzadelt. Het is hopeloos.
Ik kan je maar maar zeggen dat kinderen dikwijls beter begrijpen wat er aan de hand is/was als ze volwassen geworden zijn.
Sterkte en liefs!
Reiger
Wat een man in zo'n situatie ook doet, hij zal het in de ogen van de buitenwereld nooit goed doen. Legt hij zich bij de situatie neer om de kinderen een loyaliteitsconflict te besparen, dan zal men vinden dat hij zijn kinderen in de steek laat of dat hij een onverschillige vader is. Probeert hij integendeel het contact met zijn kinderen te behouden, dan zal hem verweten worden dat hij de kinderen met een loyaliteitsconflict opzadelt. Het is hopeloos.
Ik kan je maar maar zeggen dat kinderen dikwijls beter begrijpen wat er aan de hand is/was als ze volwassen geworden zijn.
Sterkte en liefs!
Reiger
maandag 19 mei 2008 om 23:20
Kreeft: ik heb bewondering voor je. Ik wens het je echt toe dat alles goed verloopt en je snel weer de 'oude' bent.
Reiger: dank voor je reactie! Ik vrees dat je gelijk hebt - de man doet het zelden goed. Alleen bij de gratie van de moeder kan hij iets... En dat de kinderen later wel zullen zien hoe alles was, geloof ik ook wel. Ze zien het nu al, maar ze durven/kunnen niets doen, omdat ze afhankelijk zijn van hun moeder. Het is allemaal zo zonde, zo destructief om niets.
En het onrecht is iets wat ik absoluut niet trek. In NL hebben moeders vaak zo'n voorrechtspositie, er is echt sprake van rechtsongelijkheid. Ook als de kinderen bij hun vader wél goed af zouden zijn, wordt er toch vaak blindelings van uit gegaan dat mama het nog beter met haar kinderen voorheeft.
Er zijn in de politiek al jaaaaaren discussies over het machtsmisbruik van de verzorgende ouder (meestal de moeder), maar er wordt niets tegen gedaan. Ouders die iedere vorm van communicatie boycotten, niet willen meewerken aan mediation/therapie/cursussen-voor-gescheiden-ouders-met-kinderen (ja, die zijn er!), de andere ouder structureel buiten spel zetten, de hele rechtsgang vertragen... Ze zouden niet beloond mogen worden, maar helaas gebeurt dat dus wel.
Reiger: dank voor je reactie! Ik vrees dat je gelijk hebt - de man doet het zelden goed. Alleen bij de gratie van de moeder kan hij iets... En dat de kinderen later wel zullen zien hoe alles was, geloof ik ook wel. Ze zien het nu al, maar ze durven/kunnen niets doen, omdat ze afhankelijk zijn van hun moeder. Het is allemaal zo zonde, zo destructief om niets.
En het onrecht is iets wat ik absoluut niet trek. In NL hebben moeders vaak zo'n voorrechtspositie, er is echt sprake van rechtsongelijkheid. Ook als de kinderen bij hun vader wél goed af zouden zijn, wordt er toch vaak blindelings van uit gegaan dat mama het nog beter met haar kinderen voorheeft.
Er zijn in de politiek al jaaaaaren discussies over het machtsmisbruik van de verzorgende ouder (meestal de moeder), maar er wordt niets tegen gedaan. Ouders die iedere vorm van communicatie boycotten, niet willen meewerken aan mediation/therapie/cursussen-voor-gescheiden-ouders-met-kinderen (ja, die zijn er!), de andere ouder structureel buiten spel zetten, de hele rechtsgang vertragen... Ze zouden niet beloond mogen worden, maar helaas gebeurt dat dus wel.
dinsdag 20 mei 2008 om 09:55
quote:sneez schreef op 14 mei 2008 @ 23:31:
De Raad is ingeschakeld om te bepalen waar de kinderen het best bij af zijn. De moeder eist gezag op, op grond van onmogelijkheid tot communiceren, terwijl zij de communicatie boycot.
Is het een idee de communicatie vanaf nu per e-mail te laten plaatsvinden? Dan heb je altijd bewijs van de manier waarop de communicatie verloopt en kun je laten zien dat de moeder die frustreert.
De Raad is ingeschakeld om te bepalen waar de kinderen het best bij af zijn. De moeder eist gezag op, op grond van onmogelijkheid tot communiceren, terwijl zij de communicatie boycot.
Is het een idee de communicatie vanaf nu per e-mail te laten plaatsvinden? Dan heb je altijd bewijs van de manier waarop de communicatie verloopt en kun je laten zien dat de moeder die frustreert.
Ga in therapie!
dinsdag 20 mei 2008 om 12:59
Alle communicatie gaat inderdaad per e-mail én (bij belangrijke stukken) ook nog per brief. Het gebeurde nl. regelmatig dat een brief die mijn vriend zelf in de bus had gestopt (bijvoorbeeld een verjaardagskaart voor een van de kinderen) niet aankwam. Aangetekende post wordt niet opgehaald. Er lijkt daar een soort Bermuda-driehoek achter de brievenbus te zitten... Dus inderdaad alles per mail, per brief en per sms en alles opslaan. Maar het zou allemaal toch niet nodig hoeven zijn?
Soms denk ik dat het aanstellen van een neutrale partij om alles rondom de kinderen (bindend) te regelen nog het beste zou zijn. Wat zijn jullie ideeën hierover/ervaringen hiermee?
Soms denk ik dat het aanstellen van een neutrale partij om alles rondom de kinderen (bindend) te regelen nog het beste zou zijn. Wat zijn jullie ideeën hierover/ervaringen hiermee?
woensdag 21 mei 2008 om 22:31
Ik vind dat je als vader, wel de communicatie met je kinderen moet behouden, want anders zorgt dat toch vaak voor het gevoel van in de steek gelaten worden bij de kinderen.
En misschien niet netjes, maar de vader betaalt vaak wel alimentatie, dus dat kan tot op zekere hoogte als druk middel worden gebruikt, om weer een redelijke communicatie te bereiken.
En misschien niet netjes, maar de vader betaalt vaak wel alimentatie, dus dat kan tot op zekere hoogte als druk middel worden gebruikt, om weer een redelijke communicatie te bereiken.
woensdag 21 mei 2008 om 22:39
quote:kreeft1 schreef op 21 mei 2008 @ 22:31:
En misschien niet netjes, maar de vader betaalt vaak wel alimentatie, dus dat kan tot op zekere hoogte als druk middel worden gebruikt, om weer een redelijke communicatie te bereiken.
Alimentatie is geen kijkgeld. Nee, zeker niet netjes om de bijdrage aan het onderhoud van je kinderen te gebruiken om je kinderen te kunnen zien. Je kinderen moeten ook zonder omgang goed worden onderhouden.Of moeten je kinderen dan maar in vodden lopen, omdat het tussen jou en je ex niet botert? Ook zonder omgang kun je er in ieder geval voor zorgen dat het je kinderen goed gaat.
En misschien niet netjes, maar de vader betaalt vaak wel alimentatie, dus dat kan tot op zekere hoogte als druk middel worden gebruikt, om weer een redelijke communicatie te bereiken.
Alimentatie is geen kijkgeld. Nee, zeker niet netjes om de bijdrage aan het onderhoud van je kinderen te gebruiken om je kinderen te kunnen zien. Je kinderen moeten ook zonder omgang goed worden onderhouden.Of moeten je kinderen dan maar in vodden lopen, omdat het tussen jou en je ex niet botert? Ook zonder omgang kun je er in ieder geval voor zorgen dat het je kinderen goed gaat.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 22 mei 2008 om 13:47
Poezewoes, helemaal mee eens dat het niet netjes is. En ook dat je verantwoordelijk bent voor je kinderen.
Maar als een partij de kinderen als machtsmiddel gebruikt (wat veel erger is als geld denk ik), helpt het soms, om een ander machtsmiddel hier tegenover te zetten. Soms helpt dat om uit de impasse te komen.
Maar uiteraard is het ook spelen met vuur, want je moet oppassen voor escalatie.
Ik vind dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor een onbezorgde jeugd van de kinderen. En soms mag je iemand daar best wel eens aan herinneren (met gelijke munt), als het niet zo wil vlotten.
Maar als een partij de kinderen als machtsmiddel gebruikt (wat veel erger is als geld denk ik), helpt het soms, om een ander machtsmiddel hier tegenover te zetten. Soms helpt dat om uit de impasse te komen.
Maar uiteraard is het ook spelen met vuur, want je moet oppassen voor escalatie.
Ik vind dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor een onbezorgde jeugd van de kinderen. En soms mag je iemand daar best wel eens aan herinneren (met gelijke munt), als het niet zo wil vlotten.
donderdag 22 mei 2008 om 16:58
