moeder treitert - kinderen de dupe. Wat doe je eraan?

Sneez, mijn hart breekt als ik lees dat jullie de kinderen omkleden voordat ze naar huis gaan. Ik mag toch hopen dat je dat anders bedoeld. Mocht het nou echt zo zijn, ga je schamen dan. Je neemt moeders van alles kwalijk over hoe zij de kinderen schaad, maar jullie doen daar net zo hard aan mee.



Ik zeg nu dus niet dat zijn ex goed bezig is. Wat zij doet is aan haar, je kan haar er op aanspreken, al is het per mail waar je geen antwoord op krijgt. Jullie zullen helaas moeten slikken als je het beste voor de kinderen wilt. En ja dat is reuze moeilijk. Ga geen ruzies (bijv. over kleding) uitvechten over de hoofden en voor de ogen van de kinderen.

Zon en Sneez, volgens mij zijn jullie het eens, maar reageren jullie allebei vanuit jullie eigen situatie. Een kind heeft recht op beide ouders, maar het is verschrikkelijk moeilijk dat recht te handhaven als een van beide ouders dwarsligt (zacht uitgedrukt).



Sneez, er was een documentaire op televisie van Frans Bromet . Gedeelde kinderen, nog te zien via uitzendinggemist. Je ziet daarin onder andere hoe de kinderen bij de vader schoenen en kleren kregen die ze moesten uittrekken voor ze weer naar hun moeder vertrokken. In dit geval waren het de vader en de stiefmoeder die een zeer laakbare rol speelden. Maar daar gaat het niet zo zeer om. Hopelijk besef je door het kijken naar die documentaire (wat ik je adviseer te doen!) wat dit voor de kinderen betekent. Ik begrijp je dilemma, ik heb er ook niet direct een oplossing voor. Ik zal erover nadenken.



Mijn situatie is heel anders dan in de documentaire, maar het loyaliteitsconflict van kinderen van gescheiden ouders wordt zo schokkend goed in beeld gebracht, dat ik er wel veel van op heb gestoken.

quote:zonlicht2 schreef op 26 mei 2008 @ 22:27:



Laatst was ik met iemand aan het praten die redelijk van mijn situatie op de hoogte is. En toch moet ik vechten tegen de vooroordelen die er zijn!

Een eerste reaktie was, wat wil je dan? dat de vader zijn kinderen niet meer ziet, terwijl ik degene ben die dus 1 van mijn kinderen niet meer zie door alle manipulaties. Toen ik dat duidelijk had gemaakt was de volgende reaktie:

Waar 2 vechten hebben 2 schuld. Ik kan je verzekeren dat ik dit soort reakties echt ontzettend zat ben!





Zonlicht, ik begrijp je frustratie volkomen, ik heb dat soort reacties over de situatie van mijn man (die een dochter met PAS heeft) zelf ook meegemaakt en maak ze nu nog soms mee. Er wordt zoveel generaliseerd en er zijn zoveel harde en kortzichtige vooroordelen, zowel over gescheiden vaders als over gescheiden moeders.

Bij ons is het net zoals bij Sneez, dat de moeder door haar haat enorme problemen veroorzaakt (volkomen onbegrijpelijk, aangezien zij degene was die wilde scheiden vanwege een nieuwe liefde en dit intussen al tien jaar geleden is). Er is nu een kleinkind geboren en we ( = mijn man die opa is en ikzelf) zijn niet welkom op het kraamfeest. God mag weten waarom niet. Maar het kan natuurlijk net omgekeerd: dat vaders het contact tussen de kinderen en de moeder boycotten.



Sneez, ook jou begrijp ik volkomen, aangezien mijn man en ik iets vergelijkbaars meemaken. Ik denk alleen dat het goed is om niet alle exen (moeders) over dezelfde kam te scheren. Het zijn niet allemaal hexen, gelukkig.

Je probleem met de kleren begrijp ik ook, ik zou niet weten hoe je het anders zou moeten oplossen.

Poeh, heftige verhalen. Zeker als je het leest en in dezelfde situatie zit als TO.

Bij ons komen ze dan nog wel in normale kleding aan, maar verder is het verhaal hetzelfde.

Getreiter en zwartmakerij, maar ook verhalen van de kinderen over dat als ze bij ons zijn geweest onder de douche moeten om ´de duivel van zich af te spoelen´...

Verder heeft moederlief 1 dochter bij ons gedumpt zonder dat wij of dochter ervan af wisten. Toen we thuiskwamen zat er een mail in de bus.

Daarnaast heeft de jongste zoon PDD-Nos en heeft de huisarts zover gekregen om (zonder bijkomst van kinderpsychiater of medisch team) op haar aanraden een anti-psychoticum voorgeschreven. Dit zonder dat de huisarts de jongen gezien had, en zonder dat er psychische begeleiding is voor de jongen.

Het geeft wél aan hoe manipulatief deze moeder is.



Ik kan wel doorgaan, maar op dit moment ligt er bij jeugdzorg een zorgmelding van een (vroeger) gezamelijke vriend van mijn man en zijn ex. Jeugdzorg heeft aangegeven in actie te komen, en de raad van kinderbescherming erbij in te schakelen, omdat het ernstig klinkt.

Dit mede gestaafd door (inderdaad) een dossier bij te hebben gehouden vanaf 2004, geladeerd met e-mail discussies en verhalen die we van de kinderen horen, plus bijbehorende data.



Onze hoofdzaak is niet om de kinderen perse bij ons te laten wonen, maar wél dat er weer communicatie tussen de ouders komt dmv gedwongen mediation en begeleiding voor moeder met haar nieuwe man voor het omgaan met de kinderen. Wij willen dat het goed gaat met de kinderen. Is dat mogelijk bij moeder, graag. Is dat onmogelijk? Dan zijn ze hier van harte welkom.



Verder hebben ouders inderdaad evenveel zeggenschap over de kinderen, waar ze ook de hoofdverblijfplaats hebben. Dit is de reden dat we niet akkoord gaan met medicatie zonder dat we weten van een gespecialiseerd team dat dit nodig is. De medicatie mag dus niet worden gegeven totdat we dit weten.



Als laatste is en blijft het belangrijkste dat je als samengesteld gezin gelukkig bent, en dat begint bij de volwassenen. Ook wij beperken ons in het hebben over ´de situatie´ als er daadwerkelijk iets gebeurd. Ook hier hebben we een psycholoog bijgeroepen omdat de onmacht en frustratie nou eenmaal niet makkelijk is om mee om te gaan. Voordat je het weet staat je relatie op springen vanwege een ex.



Gelukkig staan we samen weer ontzettend sterk, en dat heeft zijn invloed op het gezin zoals het nu is, maar ook op de kinderen die 1x in de twee weken hier zijn.



Poeh, ik denk dat ik niet overal helemaal duidelijk ben geweest, maar was redelijk geshockkeerd dat ik zo ongeveer ´ons verhaal´ zag staan, en dit is een eerste, beetje spontane reaktie....



Groetjes Adventure

Sneez of ik advies heb over de kleding....Tja ik weet natuurlijk niet hoe de situatie is. Hoe is/steekt het schema in elkaar van halen/brengen?



Afhankelijk van het haal en breng schema zou je bijv. het volgende kunnen doen;

als ze binnen komen en willen gelijk die kleren/schoenen uit, ja dan lekker laten omkleden. Als ze s morgens gehaald worden na een nachtje slapen, dan zou je ze s morgens zo laat mogelijk aan kunnen kleden maar dan wel in hun kleding van mama. En hun schoenen (van mama) pas aandoen als mama ze komt ophalen.

Als ze s avonds worden opgehaald dan zou je er voor kunnen zorgen dat ze die dag kleding aanhebben die goedkoop is (kan nl ook leuk zijn). En hun schoenen in huis altijd uit, dus pas aandoen als ze worden opgehaald en dan dus hun schoenen van mama.

Het is maar een idee hoor, weet natuurlijk niet of dit werkt in jullie schema.



Het blijft gewoon heeeel moeilijk om alles goed te doen voor de kinderen terwijl de verzorgende ouder zo tegenwerkt. Het liefst wil je haar (in jullie geval) terug betalen met gelijke munt. Maar de enige die je daar echt mee hebt zijn de kinderen en haar geef je weer nieuwe minutie.

Sneez,

ik begrijp best dat het niet je bedoeling is te kwetsen. En dat jij er net zo hard tegen muren oploopt als ik. Maar probeer het bij je eigen situatie te houden en niet te generaliseren, ook al is het zo dat het vaker de moeder is die dit doet. Dat besef ik en daarom loop ik ook tegen muren aan!

Met dat generaliseren had ik problemen en verder lees ik dit topic aandachtig mee en als ik tips had zou ik ze je zo geven. Maar meestal is het dealen en anticiperen op zeer specifieke situaties.



Verder heb ik hier de link van de bedoelde uitzendingen!

Een aanrader zoals dubio al zei! http://www.bromet.nl/home/index.php?page_id=87



En nogmaals veel sterkte kracht en wijsheid want het zal nog veel van je incasseringsvermogen vergen. Maar vergeet niet te leven en de verantwoordelijkheid daar te laten waar die hoort!

quote:sneez schreef op 26 mei 2008 @ 21:53:

Zonlicht, het gebeurt inderdaad ook andersom, maar komt minder vaak voor. !Logisch, in de strijd gebruik je de middelen die je hebt en voorlopig is het nog zo dat de vaders vaak geld in kunnen zetten als middel om de ex het leven zuur te maken en vrouwen hebben de kinderen. Ik vind het overigens allebei te laag voor woorden, dat daar geen misverstand over bestaat.

Sneez, het is verdomde moeilijk om er iets aan te doen als buitenstaander en overheid. Als de situatie al zo schrijnend is, zal ingrijpen op welke manier dan ook de situatie alleen maar verharden en erop neer komen dat de kinderen er alleen maar meer onder lijden. Vandaar dat de Kinderbescherming en de kinderrechter er in ernstige gevallen nog wel eens voor willen kiezen het contact met één ouder af te sluiten, omdat dat stomweg de enige mogelijkheid is om de kinderen niet langer met de strijd te confronteren. Voor kinderen ook geen goede situatie, en voor de ene ouder bijzonder schrijnend, maar dan is er wel rust.

quote:loomii schreef op 28 mei 2008 @ 18:16:

[...]





Logisch, in de strijd gebruik je de middelen die je hebt en voorlopig is het nog zo dat de vaders vaak geld in kunnen zetten als middel om de ex het leven zuur te maken en vrouwen hebben de kinderen. Ik vind het overigens allebei te laag voor woorden, dat daar geen misverstand over bestaat.Mee eens. Het zijn niet vaker moeders of vaders die het doen. Het is wel zo dat veel moeders de kinderen als machtsmiddel hebben en veel vaders het geld. Beide wordt in nare echtscheidingen ingezet om macht uit te oefenen over de ander. Vaders zijn daarin niet heiliger dan moeders.

quote:Poezewoes schreef op 28 mei 2008 @ 19:36:

Vandaar dat de Kinderbescherming en de kinderrechter er in ernstige gevallen nog wel eens voor willen kiezen het contact met één ouder af te sluiten, omdat dat stomweg de enige mogelijkheid is om de kinderen niet langer met de strijd te confronteren. Voor kinderen ook geen goede situatie, en voor de ene ouder bijzonder schrijnend, maar dan is er wel rust. Dit is wel belonen van slecht gedrag, wat in vergelijkbare situaties weer dat ongewenste gedrag kan uitlokken, toch?

Sneez, als jij er van overtuigd bent dat de kinderen het niet goed hebben bij hun moeder, dan kun je melding doen bij het AMK om hun opvoedsituatie te laten onderzoeken. Is het echt ernstig, dan wordt de melding doorgeleid aan de Raad voor de Kinderbescherming en wordt er gekeken of het nodig is om een kinderbeschermingsmaatregel aan te vragen, zoals een gezinsvoogd. Er wordt dan idd gezag toegevoegd. Ook kan vader bij de rechter wijziging van verblijfplaats van de kinderen vragen, als vader vindt dat de kinderen bij moeder niet goed worden behandeld. Deze twee dingen worden ook vaak gecombineerd.



En dat is tevens een antwoord op jouw posting Kreeft. Dit soort uitspraken wordt net zo goed of zelfs vaker, gedaan in zaken waar de niet-verzorgende ouder dwars ligt. Die is er dan zelf de dupe van. Heel soms is de niet verzorgende ouder zelf zo verstandig om afstand te nemen en zo de schade voor de kinderen te beperken. Als de niet-verzorgende ouder er van overtuigd is dat de kinderen schade leiden bij de verzorgende ouder, dan moet je als de sodemieter naar de rechtbank gaan en wijziging van verblijfplaatseisen of een beschermingsonderzoek laten starten.



In andere gevallen; kom jij eens met een oplossing dan die niet schadelijk is voor de kinderen? Beide ouders zijn verantwoordelijk voor de situatie. Ze zijn ooit geheel vrijwillig met elkaar getrouwd en hebben samen kinderen gekregen. Als dat op welke manier dan ook uitloopt op een puinhoop, moet je niet verwachten dat 'instanties' of 'de overheid' dat wel even op kan lossen.

quote:kreeft1 schreef op 29 mei 2008 @ 10:38:

[...]



Dit is wel belonen van slecht gedrag, wat in vergelijkbare situaties weer dat ongewenste gedrag kan uitlokken, toch?Als raadsonderzoeker kan ik je vertellen dat in situaties waar ouders elkaar de tent uitvechten, me dat op een gegeven moment echt niet meer kan schelen. Dart zijn de problemen van de volwassenen. Als die kinderen maar rust krijgen en, desnoods met harde maatregelen, uit dat conflict worden getrokken. Kinderen gaan er helemaal de vernieling van in. En daar zijn beide ouders verantwoordelijk voor.

Ik ben het dus eens met Kreeft, het verkeerde gedrag word beloond! Ik ben niet verantwoordelijk voor wat mijn ex doet Poezewoes. Dat hij mij al een aantal jaar loopt zwart te maken in zijn huis is iets waar ik geen enkele invloed op heb.



Ik heb dus of de keus de strijd aan te gaan met alle gevolgen van doen of de strijd te laten en zo word hij dus beloond voor zijn gedrag!



Het is heel gemakkelijk om maar steeds te zeggen dat beide ouders schuld hebben. Er zijn echt situaties waar dit anders is en dat een ouder steeds word gedwongen ontzettend veel te slikken en steeds de rotzooi van de andere ouder op te ruimen. Misschien dat dat eens erkend moet worden door alle hulpverlening! Misschien dat je dan echt iets kunt bereiken. Maar nu is het gewoon zo dat de ouder die dit gedrag vertoont in eerste instantie altijd zijn of haar zin krijgt over de rug van de kinderen heen. Die moeten wel verdomde sterk in hun schoenen staan om dit gedrag te weerstaan. En de schade door dit gedrag is megagroot. Er is inmiddels genoeg bekend en heel vaak zie je dat kinderen breken met beide ouders, de een omdat de band systematisch kapot is gemaakt en de ander in de volwassenheid omdat ze er dan achter komen wat er zich werkelijk afspeelt. En mocht de band dan nog hersteld kunnen worden dan zijn er wel vele jaren voorbij die niet meer in te halen zijn.



Misschien wordt het wel eens tijd dat de Raad en de hulpverlening eens gaat kijken naar betere middelen om deze kinderen bij te staan.

Zonlicht, ik zeg niet dat beide ouders schuldig zijn. Ik zeg dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin hun kinderen zich bevinden, omdat je uit eigen vrije wil kinderen hebt gekregen met de ander. En de Raad en de hulpverlening is heel goed op de hoogte dat de ene partner de ander het leven heel zuur kan maken. Maar door het als andere ouder dan ook hard te gaan spelen, vergroot je de schade alleen maar. Voor het welzijn van je kinderen is het vaak beter om het inderdaad over je kant te laten gaan en te proberen de schade zo klein mogelijk te houden voor de kinderen.



Nee, het is ook niet eerlijk dat de ene partner dit zijn kinderen aandoet. Maar helaas is het vaak niet mogelijk om diegene daarmee op te laten houden. Het is dieptriest als het zover moet komen dat de Raad in moet grijpen omdat ouders er een puinhoop van maken. Maar de Raad heeft niet de illusie dat ze die problemen tussen ouders op kunnen lossen als ouders, of één ouder, dat zelf niet willen. Het kwaad wegnemen lukt niet. Het enige wat de Raad en de hulpverlening dan kunnen doen is maatregelen nemen om de schade voor de kinderen te beperken. En daarbij wordt gekeken naar de belangen van het kind, niet naar de belangen van de ouder. En dus ook niet naar het belonen of straffen van slecht gedrag. Daar houdt de Raad zich helemaal niet mee bezig. De Raad heeft niet als doel een van beide ouders gelijk te geven.



Die maatregelen kunnen heel oneerlijk voelen voor de partner die er de dupe van wordt. Het is in zulke situaties kiezen tussen twee kwaden en dan wordt getracht te kiezen voor het kwaad wat de kinderen het minste schaadt. Dat het ze schaadt, is iets wat zeker is. Maar dat kan de hulpverlening ook niet voorkomen, dat kunnen alleen ouders zelf.

Poezewoes,

ik ben als ouder niet bij machte om de schade te voorkomen, wat ik ook doe! Juist omdat ik geen invloed heb op het gedrag van de ander en daar ook geen verantwoordelijkheid voor draag.



En wat jij zegt is dat ik me dus terug moet trekken uit het leven van de kinderen, iets waar de vader volledig op aanstuurt



Ik kan dat echt niet rijmen met het belang van de kinderen, en dat houdt ook niet de schade zo klein mogelijk. En ik ben niet degene die er een puinhoop van maakt, dat doet de andere ouder, dus ik vind het om moedeloos van te worden dat ik steeds hoor dat ik hier mede schuld aan heb.



En ja, ik heb zelf kinderen gekregen met deze man. En daarom ben ik nu schuldig aan het de gevolgen van het gedrag van deze man? Dat gaat echt te ver en legt de verantwoordelijkheid niet daar neer waar hij hoort. Namelijk bij de ouder die dit veroorzaakt!

En wat is nu de boodschap? Maak er maar een rotzooi van als ouder, dan krijg je je zin en geef je aan de kinderen de indruk dat alles mag. Is dat de kinderen beschermen? Of durft de hulpverlening en de Raad niet te erkennen dat er situaties zijn waarin dus niet beide ouders schuld dragen. Iets wat ik steeds opnieuw in je postings lees! De schade is vaak allang aangericht voor het zichtbaar word en de Raad en hulpverlening erbij betrokken worden, is het dan zo moeilijk om duidelijk te maken aan de ouder die dit veroorzaakt dat dit gedrag niet getoleerd word! Er is in dit land nog een lange weg te gaan als ook de Raad en de hulpverlening zich maar steeds op het standpunt blijft stellen dat het aan beide ouders ligt, en dat de enige oplossing is kijken naar de belangen van de kinderen, wat die ook zijn in dit soort situaties. Want echt Poezewoes, het is niet in het belang van het kind als het kontakt met een van de ouders verloren gaat. Het zijn tijdelijke oplossingen voor rust misschien en daar blijft het bij!

Lees mijn posting nog maar eens goed Zonlicht.

Ik heb het niet over schuld.

Ik erken volkomen dat er situaties zijn waarin 1 van de ouders er een puinhoop van maakt en ik zeg ook dat dat heel oneerlijk is voor de andere ouder.

Ik zeg ook niet dat contact verbreken met 1 ouder in het belang van kinderen is, ik zeg dat contact verbreken met 1 ouder soms de enige oplossing is om de kinderen rust te geven en daarmee de schade te beperken, omdat contact met beide ouders inhoud dat die ouders elkaar, of een daarvan de ander, te vuur en te zwaard blijven bevechten. En dat dat nog schadelijker is.



Ook zeg ik nergens dat jij je moet terugtrekken uit het leven van je kinderen, ik ken jouw situatie helemaal niet goed genoeg om zo'n uitspraak te doen. Ik zeg alleen dat er situaties zijn, waarin er geen andere mogelijkheid meer is dan dat om voor elkaar te krijgen dat de kinderen rust krijgen.



En nee, ik zeg niet omdat jij kinderen hebt gekregen met deze man ben jij schuldig aan de gevolgen van zijn gedrag. Je bent verantwoordelijk voor het welzijn van de kinderen, ook in deze situatie, omdat je kinderen hebt, met welke man dan ook.



Ook zeg ik niet dat jij als ouder bij machte bent de schade te voorkomen, ik zeg alleen dat je door keihard er tegenin te gaan, de schade veroorzaakt door jou ex, alleen maar vergroot. Door dat niet te doen, kun je ergere schade aan je kinderen verkomen.



En als de kinderrechter of de Raad dan de onruststokende ouder aanspreekt op zijn gedrag, dat dat niet getolereerd wordt, en die luistert daar niet naar, wat dan? Moeten de kinderen daar dan uit huis gehaald worden?

Wat ik je duidelijk probeer te maken is dat er in dit soort situaties soms geen oplossingen zijn, die de kinderen niet schaden.



Probeer eerst eens te lezen wat ik nu eigenlijk zeg, voor je bovenop de kast springt. Ik vind het vreselijk, als kinderen in zo'n situatie zitten. En ik vind het nog erger dat zelfs justitie niet bij machte is, om schade aan deze kinderen te voorkomen.

quote:Poezewoes schreef op 29 mei 2008 @ 21:14:

[fgcolor=#0099FF]Lees mijn posting nog maar eens goed Zonlicht.

Ik heb het niet over schuld.

Ik erken volkomen dat er situaties zijn waarin 1 van de ouders er een puinhoop van maakt en ik zeg ook dat dat heel oneerlijk is voor de andere ouder.

Ik zeg ook niet dat contact verbreken met 1 ouder in het belang van kinderen is, ik zeg dat contact verbreken met 1 ouder soms de enige oplossing is om de kinderen rust te geven en daarmee de schade te beperken, omdat contact met beide ouders inhoud dat die ouders elkaar, of een daarvan de ander, te vuur en te zwaard blijven bevechten. En dat dat nog schadelijker is.



Ook zeg ik nergens dat jij je moet terugtrekken uit het leven van je kinderen, ik ken jouw situatie helemaal niet goed genoeg om zo'n uitspraak te doen. Ik zeg alleen dat er situaties zijn, waarin er geen andere mogelijkheid meer is dan dat om voor elkaar te krijgen dat de kinderen rust krijgen.



En nee, ik zeg niet omdat jij kinderen hebt gekregen met deze man ben jij schuldig aan de gevolgen van zijn gedrag. Je bent verantwoordelijk voor het welzijn van de kinderen, ook in deze situatie, omdat je kinderen hebt, met welke man dan ook.



Ook zeg ik niet dat jij als ouder bij machte bent de schade te voorkomen, ik zeg alleen dat je door keihard er tegenin te gaan, de schade veroorzaakt door jou ex, alleen maar vergroot. Door dat niet te doen, kun je ergere schade aan je kinderen verkomen.



En als de kinderrechter of de Raad dan de onruststokende ouder aanspreekt op zijn gedrag, dat dat niet getolereerd wordt, en die luistert daar niet naar, wat dan? Moeten de kinderen daar dan uit huis gehaald worden? Misschien maar wel, het zou in ieder geval duidelijk maken dat het gedrag niet getolereerd word!Wat ik je duidelijk probeer te maken is dat er in dit soort situaties soms geen oplossingen zijn, die de kinderen niet schaden.



Probeer eerst eens te lezen wat ik nu eigenlijk zeg, voor je bovenop de kast springt. Op de kast springen Poezewoes? Of proberen duidelijk te maken dat er misschien wel een omslag van denken en handelen moet komen! Ik vind het vreselijk, als kinderen in zo'n situatie zitten. En ik vind het nog erger dat zelfs justitie niet bij machte is, om schade aan deze kinderen te voorkomen. Ik ook, je moet eens weten hoe vreselijk ik dit vind! Maar de oplossing ligt echt niet in het blijven tolereren van gedrag wat vertoond word en te vragen om de andere ouder zich terug te trekken, in het belang van de kinderen. Het is vaak de enige mogelijkheid die je nog hebt om jezelf nog enigszins staande te kunnen te houden en dan maar te accepteren dat de kinderen eens volwassen worden en dan misschien het kontakt weer willen en kunnen herstellen. Maar gehersenspoeld zijn ze dan natuurlijk allang en er zijn dingen stukgegaan wat niet nodig was geweest als er betere en adequate hulp beschikbaar zou komen. En mijn kinderen zien het echt wel, er worden hier soms uitspraken gedaan die mij doen beseffen dat ze diep van binnen echt wel doorhebben hoe het zit. En toch ben ik niet in staat ze te beschermen en laat de hulpverlening de kinderen en mij in de kou staan. En eerlijk gezegd heb ik er weinig vertrouwen in dat de Raad wel het belang van de kinderen voorop zet. En ervoor gaat zorgen dat het kontakt met beide ouders in stand blijft. Tot nu toe is het zo dat de ouder die de schade aanricht word beloond voor zijn gedrag en is dat de boodschap die we willen geven aan de kinderen? Want ik ben me er zeer wel van bewust dat ik echt niet de enige ben die hiermee moet dealen. Dus op de kast springen vind ik wel meevallen, ik zou eerder zeggen dat het misschien eens goed duidelijk moet worden dat er misschien wel heel anders gehandeld moet worden in dit soort situaties dan tot nu toe gebruikelijk. Juist om aan de kinderen duidelijk te maken dat dit soort gedrag door welke ouder dan ook niet getolereerd word!