Zegt jouw vriend weleens/regelmatig dat hij van je houdt?

Inderdaad Pom,



Ik zou niet met je willen ruilen TO,.. wat een treurnis.

Ik begrijp je volledig, mijn vriend heeft het de afgelopen anderhalf jaar misschien 4x tegen mij gezegd.

Hij vind het een "verkracht'' woord, iedereen gebruikt het volgens hem te pas en te onpas, en dan heeft het nog maar weinig betekenis.

Ik begrijp wat hij bedoelt, en ondanks dat ik het vaker zou willen horen, laat hij het des te meer aan me merken dat hij echt van me houd, en dat is uiteindelijk toch echt het belangrijkste.

Veel geluk verder in je relatie!

Mijn vriend en ik zeggen het iedere dag tegen elkaar en ik krijg er telkens weer een kriebel van (een positieve ). Voor mij zou het niet noodzakelijk zijn om het iedere dag te zeggen, maar dat komt ook omdat we verder vrij klef zijn: we zoenen en knuffelen veel, liggen 's ochtend en 's avonds in bed in elkaars armen, dat soort dingen.

Qua sex gaat het bij ons hetzelfde als bij TO: als we toch al in bed liggen. Ik zou ook wel eens op meer 'onverwachte' momenten op de trap willen belanden, maar in de praktijk ben je toch vaak met andere dingen bezig. Aan de andere kant sexen we wel heel regelmatig en is het ook altijd errug prettig

quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 11:27:

[...]





We praten over werk, ouders, vrienden, onderwerpen op het nieuws, hobby's, koetjes en kalfjes, muziek, leuke dingen om te doen, eettentjes...van alles.

Maar nooit over serieuze onderwerpen of gevoel. Nooit.

Zodra ik dat wil doen verandert ook de toon; hij ziet dat als moeilijk, eng, gezeur, niet nodig en hij reageert er soort van apatisch op....hoe voorzichtig ik het ook breng en op welk moment. Misschien is hij bang voor ruzie of weet ik veel, maar ik vind het niet normaal en wil gewoon overal over kunnen praten in een relatie.



Ik vind het herkenbaar, mijn vriend is ook zo, al zegt hij wel dagelijks dat hij van me houd. Je wilt ook eens je hart bij iemand kunnen uitstorten en bij wie zou dat nu beter kunnen dan bij je man/vrouw? Het vervelende is inderdaad dat je in deze situatie in een vicieuze circel terecht kunt komen. Wij zitten daar al een poos in en ik vrees dat het zo blijft. Sommige dingen zijn nu eenmaal zo, daar helpen 100 gesprekken niet aan. Ook ouders/opvoeding zijn zoooo belangrijk. Bij mijn vriend thuis hebben ze ook nooit echte gesprekken, altijd staat de tv aan en tussendoor zeggen ze eens wat. Ik zou gillend gek worden.



Helaas heb ik geen advies. Ik weet ook niet of mijn vriend de ware is. Ik heb gemerkt dat dit soort mensen confrontaties uit de weg kan gaan door soms te liegen, dat maakt het nog erger.

Sterkte!

quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 12:48:

Precies....praten over narigheid/verdriet of gewoon een issue dat je bezighoudt. weten wat iets DOET met je, hoe iemand in het leven staat, hoe je de dingen beleeft. Het is vooral allemaal leuk, maar neutraal. Niet over gevoel, niet ECHT praten. Het moet vooral allemaal lachen en lol zijn en zodra het serieus wordt kan hij het niet en ziet hij het als lastig en gezeur. Zoiets.

-Herkenbaar wat je schrijft, heb jaren geleden ook een relatie gehad met zo iemand. Vond het ook moeilijk om de relatie te vebreken (want idd lachen en lol hadden we wel), maar ik kwam erachter dat ik gewoon niet samen kan en wil leven met een (enorme) binnenvetter, helemaal als er problemen zijn/komen vind ik het frustrerend dat zo iemand niet in staat is daar 'gewoon' een gesprek over te voeren (zodat je samen dingen kan oplossen of simpelweg om alleen je hart even te luchten oid).

Die van mij is ook geen 'prater' over gevoel...Behalve als er ECHT wat aan de hand is. Dan kan ik altijd bij hem terecht en vice versa. Onnodig gewauwel over gevoelens...daar hoef ik bij hem niet aan te komen En dat slaat ook eigenlijk nergens op. Iets zit en voelt goed of niet.



Hij heeft geen problemen met de woorden 'ik hou van je' maar hij zegt het zeker niet te pas en te onpas. Verder zijn wij nogal verschillend opgevoed en tonen wij onze affectie voor elkaar op een andere manier. Ik ben zeer lichamelijk ingesteld, ik pluk graag aan hem..zit graag naast hem en knuffel graag. Verder 'zorg' ik graag voor hem...koken, wasje draaien als hij weer eens een werkweer van 70 uur heeft etc... Hij moest daar heel erg aan wennen en ik daardoor ook...was me er ineens van bewust dat mijn manier niet de enige manier is en dat er ook andere manier bestaan om je liefde voor de ander te uiten. Ik moest echt wel leren om daarbij stil te staan en dat geldt ook voor mijn vriend. Hij vond me maar 'moederlijk' en irriteerde zich daaraan terwijl ik dat totaal niet zo bedoelde...Nu zijn we inmiddels 4,5 jaar samen en begin ik duidelijk te merken dat we een beetje 'vergroeid' zijn samen...hij begrijpt mij stukken beter en ik hem. Sommigen hebben dat vanaf het begin in hun relatie, bij ons had het wat tijd nodig..ook omdat zijn vorige relatie zeer anders in basis waren en dit voor mij mijn eerste serieuze relatie is (+het leeftijdsverschil...ik 24 en hij 33).



Hij uit zijn gevoelens naar mij door me continue liefdevol te plagen. Bijna de hele dag door.. Ook raakt hij me bijna altijd even aan als hij langs me loopt. Verder werkt hij heel hard om tzt een leuk huis te kunnen kopen waarin we samen kunnen wonen.



Noem eens een aantal manieren waarop je vriend aan jou laat merken dat ie van je houdt?

quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 10:33:

Mijn vriend is erg lief voor me, maar hij kan totaal niet zijn gevoel uiten



[...]



Ik weet inmiddels niet zo goed meer wat ik ermee moet. We doen zoveel leuke dingen samen en onze interesses zijn zo gelijk...maar ik wil ook graag met iemand over serieuze dingen en gevoelens kunnen praten.



Dus hij kan zijn gevoel wel degelijk uiten, maar jij pikt het niet op omdat het niet komt in de vorm die jij wil.



Arme vriend. Arme jij.

quote:rider schreef op 21 mei 2008 @ 15:06:

[...]



Dus hij kan zijn gevoel wel degelijk uiten, maar jij pikt het niet op omdat het niet komt in de vorm die jij wil.

.Alleen als het lachen en lol is, verder is ie emotioneel afwezig, zo ik van TO begreep........

quote:benedicte_1975 schreef op 21 mei 2008 @ 15:58:

[...]





Alleen als het lachen en lol is, verder is ie emotioneel afwezig, zo ik van TO begreep........Ik lees wat anders, en heb dat ook gequote.

Beetje verwarrend voor mij persoonlijk. En wel hierom: bij ons was de situatie juist omgekeerd! Hij is een echte prater, ik niet dus. Ja dat ligt aan het verschil in opvoeding. Dus ik begrijp in die zin wel een beetje hoe je vriend in elkaar steekt.



Maar ik heb er heel hard aan gewerkt. Zag ook de noodzaak er van in om onze relatie te laten slagen. Blijkbaar hielden (en houden) we genoeg van elkaar om er voor te gaan! Want ook voor hem is dat hard werken geweest. Veel geduld hebben en me er op blijven wijzen. Ik ben ook heel vaak boos geweest op hem als hij er weer over begon. Maar eigenlijk was ik gewoon boos op mezelf omdat het dan weer even niet goed lukte.

Nu gaat dat een stuk beter maar je blijft toch 2 verschillende mensen. Je kunt best aan dingen werken als je er zelf ook achter staat. Maar omdat het niet meteen vanzelf gaat is het soms ook moeilijk. Terwijl het bij die ander wél als vanzelf gaat.



Hoe dat bij jullie zal gaan kan niemand hier je vertellen. Het heeft veel met wilskracht te maken. En wellicht moet je vriend er de noodzaak van in zien.



En ja, mijn vriend zegt ook regelmatig dat ie van me houdt! En niet uit gewoonte, maar op speciale momenten.

Ik moet eerlijk bekennen dat hij het vaker zegt dan ik...



Zeg jij het wel tegen hem?

Om eerst op je originele vraag antwoord te geven: mijn vriend zegt heel vaak dat hij van me houdt. Hij zei het al zo snel in onze relatie, dat ik het nog niet terug kon zeggen. Ik vind, dat je zoiets pas tegen elkaar zegt als je heel zeker weet dat je gevoel ook zo diep zit. Hij was met zijn gevoel naar mij toe dan ook een stuk sneller dan ik, bij mij duurde het een paar maanden langer. Ik heb hem dat ook uitgelegd, gezegd dat ik het van hem kan horen en hij zich niet moet inhouden, als hij dat tegen me wil zeggen mag dat, maar ik doe het op mijn manier. En gelukkig vond hij dat geen enkel probleem en is het geen beladen issue geworden. Ik liet op andere manieren mijn gevoelens voor hem blijken. Inmiddels zeggen we het tegen elkaar als we het zo voelen, als de opwelling er even is zegmaar. Dat kan twee keer per dag zijn, maar soms ook een paar dagen niet omdat we elkaar bijvoorbeeld wat minder zien of minder quality time hebben.

Dit even vertaald naar jouw situatie: kun je niet met hem onderhandelen over manieren waarop hij, naar jullie beider tevredenheid, zijn liefde voor jou kan laten blijken? Al is het door het gebruiken van een bepaald woord, gebaar, wat dan ook? Misschien zijn de woorden Ik hou van je voor hem te beladen, en kun je het op een andere manier oplossen.

Dit gezegd hebbende moet ik opmerken dat het erop lijkt alsof er meer in je relatie niet helemaal lekker zit, of althans niet zo zit zoals jij het zou willen. Je ervaart de seks niet als spontaan (en vindt dat blijkbaar jammer), het praten over de toekomst lukt niet, zelfs onzinnig dromen over de toekomst lukt niet, het bespreken van een probleem waarvan jij overstuur bent lukt niet... Ahum... Ja, stappen en gezellige dingen doen gaat prima, maar zodra het onder de oppervlakte komt wordt het stil en loopt hij weg? Is dat echt wat je wil en verwacht van een relatie?

Ik heb ook ooit een relatie gehad met een jongen die niet over zijn gevoel kon/ wilde praten en ook lichamelijk niet aanhankelijk was. Hij zei pas dat hij van me hield op het moment dat ik het uitmaakte (en daarbij ook de 1e tranen die ik ooit zag). En pas toen besefte ik daardoor dat hij blijkbaar wel echt om me gaf en van me hield.

Ik heb in die relatie geprobeerd om de bevestiging dat hij om me gaf uit andere dingen te halen. Het was zelfs zo dat ik serieuze gesprekken aanging wanneer hij gedronken had, want dan kon hij het wel redelijk.

Uiteindelijk wist ik dat ik met zo'n persoon geen relatie kon en wilde hebben, op dat gebied pastten we echt niet bij elkaar.



Mijn huidige vriend ik zeggen (nog) niet 'ik hou van jou', maar we zijn ook nog geen 6 maanden samen. Ook hij is niet heel erg open en ook niet attent in lieve smsjes of kaartjes ofzo. Maar bij hem lukt het me wel om uit andere dingen te halen dat hij om me geeft/ verliefd op me is. Bvb dat hij me 's avonds laat nog even belt om 'niks', gewoon even weten hoe de avond was, weltrusten zeggen, enz. Dat hij mijn mening heel belangrijk vindt nu hij van plan is om een huis te kopen. Dat hij in de kroeg bij een liefdesliedje me stevig vastpakt en de tekst meezingt (haha waarbij hij me niet durft aan te kijken).

Ik hoop wel dat hij de 4 woordjes ooit gaat zeggen, maar weet ook dat als hij dit gaat doen, het geen loze woorden zullen zijn. En trouwens, ik heb het ook nog nooit bij hem gezegd. Kom niet verder dan 'ik heb je lief' Soms is er wel een spontaan moment waarop ik me echt zo voel, dat ik denk; 'ja, ik hou echt al van jou', maar ik heb het nog niet durven uitspreken...