Relaties
alle pijlers
Is dit het einde van de vriendschap?
donderdag 22 mei 2008 om 15:54
Hallo allenaal,
Ik heb al sinds de peuterspeelzaal een vriendin, we kennen elkaar dus al 28 jaar, samen op de lagere school, daarna naar andere scholen gegaan, maar altijd contact gehouden, we zagen elkaar de laatste jaren, een paar x per jaar, ze woont namelijk toch 50 km verder en heeft een totaal ander leven dan ik, ik heb een zoontje en ben getrouwd, zij woont wel samen al een hele tijd maar reist ook veel etc etc. en woont in een grote stad, ik nog steeds in het dorp waar we opgegroeid zijn. Nu was het al langere tijd zo, dat ze niet reageerde als ik een mail had gestuurd, dan hoorde bijv een paar maanden ineens weer wat van, ha hoi, hoe is het zullen we weer eens wat afspreken en dat deden we dan ook, nu is het zo dat ze gewoon helemaal niet meer reageert, we zouden nog wat leuks gaan doen voor onze 30e verjaardag, ik heb via mail wat voorgesteld wat we zouden kunnen doen, geen reactie op gehad, er was bij ons ingebroken, haar een mail gestuurd dat mijn mobiel gestolen is en dus geen telefoonnrs heb, geen reactie opgehad, ik weet niet meer goed hoe ik ermee om wil gaan, kan me voorstellen dat jullie denken, daar ga je toch niet mee door, maar 28 jaar en veel gemaakt samen dat gooi je niet zomaar weg, en als we elkaar zien is het altjid als vanouds.
Hoe moet ik hier mee omgaan? Ik zit al te denken aan een brief schrijven ofzo, maar ik weet het dus ff niet meer.
Liefs, Fleur
I
Ik heb al sinds de peuterspeelzaal een vriendin, we kennen elkaar dus al 28 jaar, samen op de lagere school, daarna naar andere scholen gegaan, maar altijd contact gehouden, we zagen elkaar de laatste jaren, een paar x per jaar, ze woont namelijk toch 50 km verder en heeft een totaal ander leven dan ik, ik heb een zoontje en ben getrouwd, zij woont wel samen al een hele tijd maar reist ook veel etc etc. en woont in een grote stad, ik nog steeds in het dorp waar we opgegroeid zijn. Nu was het al langere tijd zo, dat ze niet reageerde als ik een mail had gestuurd, dan hoorde bijv een paar maanden ineens weer wat van, ha hoi, hoe is het zullen we weer eens wat afspreken en dat deden we dan ook, nu is het zo dat ze gewoon helemaal niet meer reageert, we zouden nog wat leuks gaan doen voor onze 30e verjaardag, ik heb via mail wat voorgesteld wat we zouden kunnen doen, geen reactie op gehad, er was bij ons ingebroken, haar een mail gestuurd dat mijn mobiel gestolen is en dus geen telefoonnrs heb, geen reactie opgehad, ik weet niet meer goed hoe ik ermee om wil gaan, kan me voorstellen dat jullie denken, daar ga je toch niet mee door, maar 28 jaar en veel gemaakt samen dat gooi je niet zomaar weg, en als we elkaar zien is het altjid als vanouds.
Hoe moet ik hier mee omgaan? Ik zit al te denken aan een brief schrijven ofzo, maar ik weet het dus ff niet meer.
Liefs, Fleur
I
donderdag 22 mei 2008 om 16:00
Een brief schrijven na 28 jaar vriendschap? Bah ... dat is wat ooit iemand bij mij gedaan heeft, en daar kan je alleen maar meer ruiten mee in gooien.
De enige optie in mijn ogen is: ga naar dr toe, vraag het dr. Dan zie je lichaamstaal, en kan je dingen niet anders opvatten dan ze bedoeld worden. Praat er over, en ja, het kan best zijn dat jullie teveel uit elkaar gegroeid zijn, maar dan moet zij ook de ballen hebben om dat te laten weten aan jou. Ga dus verhaal halen zou ik zeggen.
De enige optie in mijn ogen is: ga naar dr toe, vraag het dr. Dan zie je lichaamstaal, en kan je dingen niet anders opvatten dan ze bedoeld worden. Praat er over, en ja, het kan best zijn dat jullie teveel uit elkaar gegroeid zijn, maar dan moet zij ook de ballen hebben om dat te laten weten aan jou. Ga dus verhaal halen zou ik zeggen.
donderdag 22 mei 2008 om 16:04
Ik zou er ook zeker over praten.
Geen verwijten maken, daar schiet je niet mee op. Ik zou niet, confronteren, zoals Josephine voorstelt, maar jouw gevoel weergeven. Aangeven dat je het vervelend vindt, en vragen hoe het komt.
28 Jaar is te lang om door een ruzie weg te gooien, en dat riskeer je als je haar er botweg mee confronteert door verwijten naar haar hoofd te slingeren.
Geef jouw gevoel aan, en dat je jullie vriendschap mist. Blijkt dat je inderdaad TE ver uit elkaar gegroeid bent, kun je altijd samen besluiten een punt achter de vriendschap te zetten. Maar na 28 jaar mag dat in elk geval in overleg, en alle openheid. Dat ben je aan elkaar verplicht.
Geen verwijten maken, daar schiet je niet mee op. Ik zou niet, confronteren, zoals Josephine voorstelt, maar jouw gevoel weergeven. Aangeven dat je het vervelend vindt, en vragen hoe het komt.
28 Jaar is te lang om door een ruzie weg te gooien, en dat riskeer je als je haar er botweg mee confronteert door verwijten naar haar hoofd te slingeren.
Geef jouw gevoel aan, en dat je jullie vriendschap mist. Blijkt dat je inderdaad TE ver uit elkaar gegroeid bent, kun je altijd samen besluiten een punt achter de vriendschap te zetten. Maar na 28 jaar mag dat in elk geval in overleg, en alle openheid. Dat ben je aan elkaar verplicht.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 22 mei 2008 om 16:04
Hoi Fleur,
Lullig dat het zo moet lopen zeg. Het lijkt erop dat het een beetje aan het doodbloeden is. Ik zou toch wel proberen via de tel. contact te krijgen en met haar erover te praten. Misschien kun je dan toch iets afspreken. Ik heb zelf een keer een mailtje gehad dat een vriendin geen contact meer wilde om redenen waar ik echt het bestaan niet van wist. Ik heb dat echt heel erg gevonden. Ik heb zelf nooit meer teruggemaild omdat ik het te erg vond dat dat via de mail moest gaan.En ik was enorm boos.... De duur van de vriendschap was vergelijkbaar met die van jullie, en ook wij hadden verschillende levens maar ik wist echt niet dat ze zo over de vriendschap dacht.
Nu, een paar jaar later denk ik dat het goed is geweest, ik heb ze geen moment gemist, maar de manier waarop was niet zo chic en ronduit kwetsend.
Dusss, probeer haar te bellen, en als dat echt niet lukt, kun je altijd een brief schrijven. Veel succes!
Lullig dat het zo moet lopen zeg. Het lijkt erop dat het een beetje aan het doodbloeden is. Ik zou toch wel proberen via de tel. contact te krijgen en met haar erover te praten. Misschien kun je dan toch iets afspreken. Ik heb zelf een keer een mailtje gehad dat een vriendin geen contact meer wilde om redenen waar ik echt het bestaan niet van wist. Ik heb dat echt heel erg gevonden. Ik heb zelf nooit meer teruggemaild omdat ik het te erg vond dat dat via de mail moest gaan.En ik was enorm boos.... De duur van de vriendschap was vergelijkbaar met die van jullie, en ook wij hadden verschillende levens maar ik wist echt niet dat ze zo over de vriendschap dacht.
Nu, een paar jaar later denk ik dat het goed is geweest, ik heb ze geen moment gemist, maar de manier waarop was niet zo chic en ronduit kwetsend.
Dusss, probeer haar te bellen, en als dat echt niet lukt, kun je altijd een brief schrijven. Veel succes!
donderdag 22 mei 2008 om 16:28
donderdag 22 mei 2008 om 16:39
Allereerst bedankt voor al jullie reacties.
@ Lumo, wat ik bedoelde met een brief schrijven is, dat ik al mijn gevoelens op papier zou zetten en gewoon graag antwoorden wil, ze is niet telefonisch te bereiken heb haar nummer niet meer, alleen adres, en via mail reageert ze niet, mensen om mij heen zeggen, gewoon laten zitten, maar dat kan ik dus niet. Ik denk dat ik maar contact met haar ouders opneem voor het telefoonnummer en haar ga proberen te bellen.
Liefs, Fleur
@ Lumo, wat ik bedoelde met een brief schrijven is, dat ik al mijn gevoelens op papier zou zetten en gewoon graag antwoorden wil, ze is niet telefonisch te bereiken heb haar nummer niet meer, alleen adres, en via mail reageert ze niet, mensen om mij heen zeggen, gewoon laten zitten, maar dat kan ik dus niet. Ik denk dat ik maar contact met haar ouders opneem voor het telefoonnummer en haar ga proberen te bellen.
Liefs, Fleur
donderdag 22 mei 2008 om 16:41
@RosieRo, nee dat is het volgens mij niet, we hebben ook altijd veel lol samen, ik ga ook nog veel opstap met andere vriendinnen en onderneem veel, we hebben een kind, maar ik ben niet zo iemand die constant alleen maar doorover praat ofzo. Oke we gaan niet op vakantie naar Afrika of Canada, maar goed als je daarom 28 jaar gewoon wegflikkerd, ik begrijp het gewoon niet.
donderdag 22 mei 2008 om 16:42
quote:fleur78 schreef op 22 mei 2008 @ 16:39:
Allereerst bedankt voor al jullie reacties.
@ Lumo, wat ik bedoelde met een brief schrijven is, dat ik al mijn gevoelens op papier zou zetten en gewoon graag antwoorden wil, ze is niet telefonisch te bereiken heb haar nummer niet meer, alleen adres, en via mail reageert ze niet, mensen om mij heen zeggen, gewoon laten zitten, maar dat kan ik dus niet. Ik denk dat ik maar contact met haar ouders opneem voor het telefoonnummer en haar ga proberen te bellen.
Liefs, Fleur
Ik snap wat je bedoeld, maar iets wat voor jou heel duidelijk over komt, kan voor de ander erg direct binnen komen, en onverwacht, waardoor je soms meer kapot maakt dan dat er aan de hand is
.
Mijn advies: hoe ver is 50 km nou? Rij dr naar toe, ga het gesprek met dr aan. 1 op 1 is het vaak veel duidelijker allemaal dan dat je het gesprek aan gaat over de telefoon of per brief... via de telefoon mis je nog altijd lichaamstaal.
Ik neem aan dat je je gevoelens ook naar haar toe kunt verwoorden ipv dat je ze opschrijft. Anders moet je je toch eens afvragen hoe veilig je je ooit bij dr gevoeld hebt
Allereerst bedankt voor al jullie reacties.
@ Lumo, wat ik bedoelde met een brief schrijven is, dat ik al mijn gevoelens op papier zou zetten en gewoon graag antwoorden wil, ze is niet telefonisch te bereiken heb haar nummer niet meer, alleen adres, en via mail reageert ze niet, mensen om mij heen zeggen, gewoon laten zitten, maar dat kan ik dus niet. Ik denk dat ik maar contact met haar ouders opneem voor het telefoonnummer en haar ga proberen te bellen.
Liefs, Fleur
Ik snap wat je bedoeld, maar iets wat voor jou heel duidelijk over komt, kan voor de ander erg direct binnen komen, en onverwacht, waardoor je soms meer kapot maakt dan dat er aan de hand is
.Mijn advies: hoe ver is 50 km nou? Rij dr naar toe, ga het gesprek met dr aan. 1 op 1 is het vaak veel duidelijker allemaal dan dat je het gesprek aan gaat over de telefoon of per brief... via de telefoon mis je nog altijd lichaamstaal.
Ik neem aan dat je je gevoelens ook naar haar toe kunt verwoorden ipv dat je ze opschrijft. Anders moet je je toch eens afvragen hoe veilig je je ooit bij dr gevoeld hebt
donderdag 22 mei 2008 om 16:59
quote:RosieRo schreef op 22 mei 2008 @ 16:28:
.
Als je levens te ver uitelkaar liggen en het wordt te kunstmatig om de relatie nog in leven te houden, moet je misschien de stekker eruit trekken. Mag ze wel wat chiquer aanpakken, trouwens...
Denk ook zo, sorry TO, maar soms is er gewoon te weinig raakvlakte met oude vrienden, zij zal je waarschijnlijk heus nog wel lief en aardig vinden,maar dat is het mss wel een beetje te weinig voor echt kontakt.
Zou het kunnen dat zij je niet will kwetsen en daar om niet op je voorstel reageert? Maar stuur nou gewoon een simpel kaartje....... met gewoon de vraag: is het over? en je tel.nr. ......... dan weet je binnen 2 dagen waar je aan toe bent.
.
Als je levens te ver uitelkaar liggen en het wordt te kunstmatig om de relatie nog in leven te houden, moet je misschien de stekker eruit trekken. Mag ze wel wat chiquer aanpakken, trouwens...
Denk ook zo, sorry TO, maar soms is er gewoon te weinig raakvlakte met oude vrienden, zij zal je waarschijnlijk heus nog wel lief en aardig vinden,maar dat is het mss wel een beetje te weinig voor echt kontakt.
Zou het kunnen dat zij je niet will kwetsen en daar om niet op je voorstel reageert? Maar stuur nou gewoon een simpel kaartje....... met gewoon de vraag: is het over? en je tel.nr. ......... dan weet je binnen 2 dagen waar je aan toe bent.
donderdag 22 mei 2008 om 17:14
hoe dan ook, ik vind het niet aardig om dan maar gewoon niets meer van je t laten horen... ze kan op zn minst wel even een mail terug sturen oid over wat ze er van vind...
Helaas grijpt het jou wel meer aan en je kan het blijkbaar ook niet los laten.
Doe wat je gevoel je in geeft zodat je het voor jezelf kan afsluiten.
Dus als je dr nummer bij dr ouders kan achterhalen, zou ik dat zeker doen!
Langs gaan is lastiger want niets geeft je de garantie dat ze thuis is natuurlijk.
dus bel dr lekker op en kijk waat het gesprek eindigt!!!
veel succes in iedergeval!
Helaas grijpt het jou wel meer aan en je kan het blijkbaar ook niet los laten.
Doe wat je gevoel je in geeft zodat je het voor jezelf kan afsluiten.
Dus als je dr nummer bij dr ouders kan achterhalen, zou ik dat zeker doen!
Langs gaan is lastiger want niets geeft je de garantie dat ze thuis is natuurlijk.
dus bel dr lekker op en kijk waat het gesprek eindigt!!!
veel succes in iedergeval!
donderdag 22 mei 2008 om 17:23
@Libby28, nee het is nog anders, zij wilde wat afspreken voor onze verjaardagen, omdat we allebei 30 werden, ze is een dag jonger als ik, en het was verder ook een lange mail, ik heb hier toen op gereageerd en ook een voorstel gedaan, met ideetjes van wat we zouden kunnen gaan doen, daarna niks meer gehoord, en geen reacties meer gehad op verder mailtjes we zijn nu alweer 3 maanden verder.
donderdag 22 mei 2008 om 17:31
Ik heb ook wel eens een brief gestuurd en dat was een grote fout waar ik veel spijt van heb, want mijn vriendin begreep die brief helemaal verkeerd.
Ik denk dat je je er bij neer moet leggen dat deze periode jullie vriendschap niet echt lekker loopt. Ik heb dat ook vaak gehad. Als iemand stopt met mailen dan houdt het gewoon even op. Maar mijn filosofie is dat vriendschap en liefde doorgaan, ook als je iemand niet ziet (of zelfs als iemand overlijdt). Over een jaar of 2 is zij misschien ook helemaal gesetteld en komt ze bij jou in de buurt wonen, dan zien jullie elkaar misschien weer wekelijks! Ik heb echt die ervaring gehad met verschillende vriendinnen. Verhuizingen, andere baan, kind, scheiding: er kunnen zoveel dingen gebeuren waardoor het weer helemaal goed komt met jullie vriendschap! Laat haar maar even, en desnoods vraag je er eens naar en zegt dat je haar mist. Maar gooi idd je vriendschap niet weg!
Ik denk dat je je er bij neer moet leggen dat deze periode jullie vriendschap niet echt lekker loopt. Ik heb dat ook vaak gehad. Als iemand stopt met mailen dan houdt het gewoon even op. Maar mijn filosofie is dat vriendschap en liefde doorgaan, ook als je iemand niet ziet (of zelfs als iemand overlijdt). Over een jaar of 2 is zij misschien ook helemaal gesetteld en komt ze bij jou in de buurt wonen, dan zien jullie elkaar misschien weer wekelijks! Ik heb echt die ervaring gehad met verschillende vriendinnen. Verhuizingen, andere baan, kind, scheiding: er kunnen zoveel dingen gebeuren waardoor het weer helemaal goed komt met jullie vriendschap! Laat haar maar even, en desnoods vraag je er eens naar en zegt dat je haar mist. Maar gooi idd je vriendschap niet weg!
donderdag 22 mei 2008 om 17:52
Misschien speelt er wel iets in haar leven waardoor ze weinig tijd heeft om te mailen? Als ik iemand waar ik om geef echt een lange mail wil sturen kan daar ook tijd overheen gaan, gewoonweg omdat ik daar de tijd voor wil nemen en niet vlug een kort berichtje wil sturen. Of misschien is er iets met haar inbox en komen je mailtjes ergens anders terecht waardoor ze ze heeft gemist? Ik zou inderdaad proberen weer aan haar telefoonnummer te komen. Als ze dan een afspraak afhoudt weet je genoeg (al kan dat natuurlijk ook meerdere redenen hebben...)
donderdag 22 mei 2008 om 17:53
Het werkt volgens mij niet om koste wat kost een vriendschap in stand te houden. Persoonlijk heb ik geen vriend(inn)en meer uit de tijd dat ik op school zat (basis- en middelbare school). Vriendschappen bleven nog een tijdje toen ik studeerde, maar gaandeweg begonnen onze levens, interesses en bezigheden teveel van elkaar te verschillen en waren de vriendschappen vooral gebaseerd op 'weet je nog van toen..' en 'ohjee, in de klas bij die en die'. De enige link bleek 'vroeger' en niet meer 'nu'. Dat werkte niet. Uit jouw posting krijg ik de indruk dat bij jullie vriendschap precies hetzelfde speelt.
Je kunt navragen of je vriendin er nog wel zin in heeft. Dat zou ik persoonlijk dan in 't echt, per telefoon doen, maar niet per brief. Vraag het haar op de man (vrouw) af. En dan... tsja... dan heb je het antwoord te accepteren....
Succes!
Je kunt navragen of je vriendin er nog wel zin in heeft. Dat zou ik persoonlijk dan in 't echt, per telefoon doen, maar niet per brief. Vraag het haar op de man (vrouw) af. En dan... tsja... dan heb je het antwoord te accepteren....
Succes!
Peas on earth!
donderdag 22 mei 2008 om 18:02
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 22 mei 2008 @ 17:53:
Het werkt volgens mij niet om koste wat kost een vriendschap in stand te houden. Persoonlijk heb ik geen vriend(inn)en meer uit de tijd dat ik op school zat (basis- en middelbare school). Vriendschappen bleven nog een tijdje toen ik studeerde, maar gaandeweg begonnen onze levens, interesses en bezigheden teveel van elkaar te verschillen en waren de vriendschappen vooral gebaseerd op 'weet je nog van toen..' en 'ohjee, in de klas bij die en die'. De enige link bleek 'vroeger' en niet meer 'nu'. Dat werkte niet. Uit jouw posting krijg ik de indruk dat bij jullie vriendschap precies hetzelfde speelt.
Ben ik met je eens, maar jij sluit de mogelijkheid uit dat het in de toekomst gaat veranderen! Ik vind het heel belangrijk trouw te zijn aan een aantal mensen, wat ze ook doen. Toen mijn (ooit) beste vriendin, die ik al een stuk minder vaak zag toen, zwaar depressief werd, hebben we (ondanks mijn vasthoudendheid, ik wilde haar graag ondersteunen) een hele tijd niet afgesproken omdat ze het niet kon. Nu gaat het weer goed met haar en zien we elkaar regelmatig. Een andere vriendin kon niet zo goed omgaan met veranderingen in mijn leven (type werk, nieuwe partner) en was ook een paar jaar niet heel enthousiast in contact onderhouden. Ze vond me maar een muts geloof ik, of een nerd, of ze was jaloers, weet ik veel... maar ik hield nog steeds van haar. Gedrag is toch niet allesbepalend, het gaat toch ook om de persoon en wat je gedeeld hebt? En weet je wat zo leuk is? Tussen haar en mij is het helemaal goed gekomen! We zijn weer beste vriendinnen! En we hebben het gewoon lekker niet over die periode gehad.
Ik vind sommige mensen in een vriendschap te veeleisend. Vriendschap is voor mij juist onvoorwaardelijk, en verbreek ik alleen maar als iemand me iets heel ergs flikt (diefstal, vreemdgaan met mijn man ofzo). Een relatie (waarin je jezelf afhankelijk maakt van elkaar) is anders wat mij betreft: daar stel ik veel meer eisen aan.
Het werkt volgens mij niet om koste wat kost een vriendschap in stand te houden. Persoonlijk heb ik geen vriend(inn)en meer uit de tijd dat ik op school zat (basis- en middelbare school). Vriendschappen bleven nog een tijdje toen ik studeerde, maar gaandeweg begonnen onze levens, interesses en bezigheden teveel van elkaar te verschillen en waren de vriendschappen vooral gebaseerd op 'weet je nog van toen..' en 'ohjee, in de klas bij die en die'. De enige link bleek 'vroeger' en niet meer 'nu'. Dat werkte niet. Uit jouw posting krijg ik de indruk dat bij jullie vriendschap precies hetzelfde speelt.
Ben ik met je eens, maar jij sluit de mogelijkheid uit dat het in de toekomst gaat veranderen! Ik vind het heel belangrijk trouw te zijn aan een aantal mensen, wat ze ook doen. Toen mijn (ooit) beste vriendin, die ik al een stuk minder vaak zag toen, zwaar depressief werd, hebben we (ondanks mijn vasthoudendheid, ik wilde haar graag ondersteunen) een hele tijd niet afgesproken omdat ze het niet kon. Nu gaat het weer goed met haar en zien we elkaar regelmatig. Een andere vriendin kon niet zo goed omgaan met veranderingen in mijn leven (type werk, nieuwe partner) en was ook een paar jaar niet heel enthousiast in contact onderhouden. Ze vond me maar een muts geloof ik, of een nerd, of ze was jaloers, weet ik veel... maar ik hield nog steeds van haar. Gedrag is toch niet allesbepalend, het gaat toch ook om de persoon en wat je gedeeld hebt? En weet je wat zo leuk is? Tussen haar en mij is het helemaal goed gekomen! We zijn weer beste vriendinnen! En we hebben het gewoon lekker niet over die periode gehad.
Ik vind sommige mensen in een vriendschap te veeleisend. Vriendschap is voor mij juist onvoorwaardelijk, en verbreek ik alleen maar als iemand me iets heel ergs flikt (diefstal, vreemdgaan met mijn man ofzo). Een relatie (waarin je jezelf afhankelijk maakt van elkaar) is anders wat mij betreft: daar stel ik veel meer eisen aan.
