Gezondheid
alle pijlers
overgewicht
donderdag 4 april 2013 om 15:26
Ik heb al 15 jaar overgewicht en wil ervan af. Ik heb alles geprobeerd, alle diëten, pillen, sporten, krachttraining, diëtist, jaren therapie gehad om de achterliggende dingen te verwerken..
weight watchers was het meest effectief, 25 kilo eraf. Helaas kwamen er 12 weer bij en moet er nog eens 35 vanaf.
mijn bmi is 35. Omdat ik niet verder kom en al een jaar niks meer ben afgevallen ben ik ten einde raad naar de huisarts geweest. die heeft me doorverwezen naar de obesitas kliniek om te onderzoeken of een operatie een optie is. Ik zie dat als mijn laatste mogelijkheid. Helaas kom ik er als ik een afspraak wil maken achter dat ik niet in aanmerking kom: ik ben te licht! Mijn bmi moet 40 zijn anders word ik niet geholpen en word de behandeling niet vergoed.
dus... wat nu? Kan er wel weer 20 kilo aan eten om maar zwaar genoeg te zijn maar dat is natuurlijk idioot. Ik modder al jaren aan en had gehoopt op een definitieve oplossing maar deze wordt me nu geweigerd. Wie heeft nog ideeen?
weight watchers was het meest effectief, 25 kilo eraf. Helaas kwamen er 12 weer bij en moet er nog eens 35 vanaf.
mijn bmi is 35. Omdat ik niet verder kom en al een jaar niks meer ben afgevallen ben ik ten einde raad naar de huisarts geweest. die heeft me doorverwezen naar de obesitas kliniek om te onderzoeken of een operatie een optie is. Ik zie dat als mijn laatste mogelijkheid. Helaas kom ik er als ik een afspraak wil maken achter dat ik niet in aanmerking kom: ik ben te licht! Mijn bmi moet 40 zijn anders word ik niet geholpen en word de behandeling niet vergoed.
dus... wat nu? Kan er wel weer 20 kilo aan eten om maar zwaar genoeg te zijn maar dat is natuurlijk idioot. Ik modder al jaren aan en had gehoopt op een definitieve oplossing maar deze wordt me nu geweigerd. Wie heeft nog ideeen?
donderdag 4 april 2013 om 17:21
quote:olivia1 schreef op 04 april 2013 @ 17:02: Ik heb een jeugd met mishandeling en sexueel geweld achter de rug, dat is de reden van mijn overgewicht.
Hoe staat het met je zelfvertrouwen en gevoel van veilig zijn? Het probleem met overgewicht bij dit soort verledens is dat het vaak een veilige buffer biedt, zowel letterlijk als figuurlijk. Dat kun je alleen goed ontkrachten door jezelf van binnenuit weer op te bouwen op het gebied van grenzen kunnen stellen, je krachtig en zelfverzekerd kunnen voelen, je schoon, schuldeloos, schaamteloos ed te voelen en mannen weer te kunnen vertrouwen.
Dan vervult het overgewicht geen functie meer. In die zin vraag ik me af of het inzicht binnen de therapie ook tot nieuwe oplossingen heeft kunnen leiden. Als het niet goed behandeld wordt tot in de kern, verliezen mensen vaak wel wat gewicht maar nog steeds niet de veilige buffer.
Hoe staat het met je zelfvertrouwen en gevoel van veilig zijn? Het probleem met overgewicht bij dit soort verledens is dat het vaak een veilige buffer biedt, zowel letterlijk als figuurlijk. Dat kun je alleen goed ontkrachten door jezelf van binnenuit weer op te bouwen op het gebied van grenzen kunnen stellen, je krachtig en zelfverzekerd kunnen voelen, je schoon, schuldeloos, schaamteloos ed te voelen en mannen weer te kunnen vertrouwen.
Dan vervult het overgewicht geen functie meer. In die zin vraag ik me af of het inzicht binnen de therapie ook tot nieuwe oplossingen heeft kunnen leiden. Als het niet goed behandeld wordt tot in de kern, verliezen mensen vaak wel wat gewicht maar nog steeds niet de veilige buffer.
donderdag 4 april 2013 om 17:30
quote:lilalinda schreef op 04 april 2013 @ 17:15:
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Maak het jezelf en elkaar nuet langer wijs en ga eerlijk aan een gezond gewicht werken. E leer oork met je emoties omgaan, want je voelt je oprecht rot.
Mensen gaan heel verschillend door zowel de grote als de kleine emoties heen. Ik heb zelf een eetgestoord verleden, dat ligt nu al jaren achter me en de oorzaken waren frustratie, verdriet, naar binnen gekeerde woede enz enz. Het had niets met eten te maken en alles met onverwerkte emoties. Ben sinds ik het opgeruimd heb al jaren zonder problemen slank. Hetzelfde patroon heb ik gezien bij mensen die voor therapie bij me kwamen.
Dus ik herken je opmerking totaal niet .
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Maak het jezelf en elkaar nuet langer wijs en ga eerlijk aan een gezond gewicht werken. E leer oork met je emoties omgaan, want je voelt je oprecht rot.
Mensen gaan heel verschillend door zowel de grote als de kleine emoties heen. Ik heb zelf een eetgestoord verleden, dat ligt nu al jaren achter me en de oorzaken waren frustratie, verdriet, naar binnen gekeerde woede enz enz. Het had niets met eten te maken en alles met onverwerkte emoties. Ben sinds ik het opgeruimd heb al jaren zonder problemen slank. Hetzelfde patroon heb ik gezien bij mensen die voor therapie bij me kwamen.
Dus ik herken je opmerking totaal niet .
donderdag 4 april 2013 om 17:32
quote:lilalinda schreef op 04 april 2013 @ 17:15:
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Maak het jezelf en elkaar nuet langer wijs en ga eerlijk aan een gezond gewicht werken. E leer ook met je emoties omgaan, want je voelt je oprecht rot.
Ik ben het ook niet met je eens.
Ik ben een emotie (niet) eter.
Bij stress of verdriet KAN ik gewoon niet eten, als ik eet spuug ik het er met dezelfde noodgang weer uit.
Ik neem dus zomaar aan dat het omgekeerd ook kan gebeuren.
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Maak het jezelf en elkaar nuet langer wijs en ga eerlijk aan een gezond gewicht werken. E leer ook met je emoties omgaan, want je voelt je oprecht rot.
Ik ben het ook niet met je eens.
Ik ben een emotie (niet) eter.
Bij stress of verdriet KAN ik gewoon niet eten, als ik eet spuug ik het er met dezelfde noodgang weer uit.
Ik neem dus zomaar aan dat het omgekeerd ook kan gebeuren.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 4 april 2013 om 17:39
quote:olivia1 schreef op 04 april 2013 @ 17:02:
Ze willen me ook niet met andere trajecten dan een operatie helpen.
Ik ben in therapie geweest voor zes jaar. De oorzaken zijn bekend en behandeld. Ben sinds die tijd ook geen gram meer aangekomen tot ik weer echt keihard op dieet ging. En niemand kan mij beschuldigen van weinig discipline. Ik heb een jaar keihard gewerkt, gesport, gelijnd, veel afgevallen en toen ging het niet meer. Ik hoef er niet 'maar' 30 kilo af, het gaat om veel meer.
Ik ga inderdaad volgende week terug naar de huisarts, kijken wat de volgende stap is.
En over dat het een keuze is, dat is de meest kortzichtige opmerking ooit en bevestigt maar weer eens wat mensen allemaal niet van elkaar weten en dus maar voor zichzelf invullen. Ik heb een jeugd met mishandeling en sexueel geweld achter de rug, dat is de reden van mijn overgewicht.
En als je nou eens niet 'keihard' gaat sporten en lijnen en afvallen, maar in plaats van niet (meer) aankomen gaat voor een halve kilo per maand. Niet keihard, maar geleidelijk. Waardoor het geen grote stappen zijn, het niet keihard werken is, maar ook zonder zoveel direct resultaat.
En ja, ik weet waar ik het over heb. Ik ben ooit heel rustig in 2,5 jaar tijd 20 kg afgevallen na 5 jaar op gewicht blijven is het er tóch weer aan. Balen
Daarna heb ik jouw 'keiharde' aanpak geprobeerd. Helaas werkt dan mijn lichaam niet mee. Gevolg was aankomen. Meer en meer.
Nu doe ik het nóg rustiger dan eerst, ik sport namelijk niet 'keihard'. Ik houd bij wat ik eet (zodra ik daarmee stop gaat het ook mis, helaas) en ik wandel en fiets. Rustig. Anders krijg ik erge pijn. En ik val ook (weer) rustig af. Heeeeel rustig. Maar dat is beter dan op dit gewicht blijven, toch?
En.. juist als je dit jaarenlang volhoudt, dán kun je spreken van doorzettingsvermogen en discipline. Vind ik.
Ze willen me ook niet met andere trajecten dan een operatie helpen.
Ik ben in therapie geweest voor zes jaar. De oorzaken zijn bekend en behandeld. Ben sinds die tijd ook geen gram meer aangekomen tot ik weer echt keihard op dieet ging. En niemand kan mij beschuldigen van weinig discipline. Ik heb een jaar keihard gewerkt, gesport, gelijnd, veel afgevallen en toen ging het niet meer. Ik hoef er niet 'maar' 30 kilo af, het gaat om veel meer.
Ik ga inderdaad volgende week terug naar de huisarts, kijken wat de volgende stap is.
En over dat het een keuze is, dat is de meest kortzichtige opmerking ooit en bevestigt maar weer eens wat mensen allemaal niet van elkaar weten en dus maar voor zichzelf invullen. Ik heb een jeugd met mishandeling en sexueel geweld achter de rug, dat is de reden van mijn overgewicht.
En als je nou eens niet 'keihard' gaat sporten en lijnen en afvallen, maar in plaats van niet (meer) aankomen gaat voor een halve kilo per maand. Niet keihard, maar geleidelijk. Waardoor het geen grote stappen zijn, het niet keihard werken is, maar ook zonder zoveel direct resultaat.
En ja, ik weet waar ik het over heb. Ik ben ooit heel rustig in 2,5 jaar tijd 20 kg afgevallen na 5 jaar op gewicht blijven is het er tóch weer aan. Balen
Daarna heb ik jouw 'keiharde' aanpak geprobeerd. Helaas werkt dan mijn lichaam niet mee. Gevolg was aankomen. Meer en meer.
Nu doe ik het nóg rustiger dan eerst, ik sport namelijk niet 'keihard'. Ik houd bij wat ik eet (zodra ik daarmee stop gaat het ook mis, helaas) en ik wandel en fiets. Rustig. Anders krijg ik erge pijn. En ik val ook (weer) rustig af. Heeeeel rustig. Maar dat is beter dan op dit gewicht blijven, toch?
En.. juist als je dit jaarenlang volhoudt, dán kun je spreken van doorzettingsvermogen en discipline. Vind ik.
Later is nu
donderdag 4 april 2013 om 17:51
quote:lilalinda schreef op 04 april 2013 @ 17:15:
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan stoppen juist met eten.
Hier spreek je jezelf tegen. Ook het niet-eten kan een gevolg zijn van emoties. Emoties kunnen dus voor 3 reacties zorgen:
1. je gaat veel meer eten
2. je gaat veel minder eten
3. er gebeurt niks.
Je kunt niet gecharcheerd zeggen dat mensen geen hap meer door de keel krijgen als ze geconfronteerd worden met hele heftige gevoelens zoals overlijden... Iedereen reageert daar anders op.
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan stoppen juist met eten.
Hier spreek je jezelf tegen. Ook het niet-eten kan een gevolg zijn van emoties. Emoties kunnen dus voor 3 reacties zorgen:
1. je gaat veel meer eten
2. je gaat veel minder eten
3. er gebeurt niks.
Je kunt niet gecharcheerd zeggen dat mensen geen hap meer door de keel krijgen als ze geconfronteerd worden met hele heftige gevoelens zoals overlijden... Iedereen reageert daar anders op.
donderdag 4 april 2013 om 17:52
Ik ken iemand die juist niet gaat eten als ze zich ongelukkig voelt en juist veel gaat eten als ze zich gelukkig voelt. Een mens zit toch wonderlijk in elkaar. Ik heb zelf heel wat gewicht kwijtgeraakt juist door niet keihard eraan te werken. Ik ben wel goed gaan letten op wat ik allemaal in mijn mond stop, geen maaltijden overslaan. Veel beweging. En juist niet op dieet of gaan lijnen. Ik denk dat mijn BMI ooit rond de 35 zat, nu zit ik netjes onder de 25 en hoop het vast te kunnen houden. Sporten kan(maar wel een leuke sport, iets wat je kunt volhouden en niet alleen tijdelijk tijdens het afvallen), hoeft niet, wandelen, fietsen, de trap nemen in plaats van de lift. Dat zijn kleine dingetjes die je kunt aanpassen. En gun jezelf soms ook iets.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 4 april 2013 om 17:58
quote:Boarn schreef op 04 april 2013 @ 17:51:
[...]
Hier spreek je jezelf tegen. Ook het niet-eten kan een gevolg zijn van emoties. Emoties kunnen dus voor 3 reacties zorgen:
1. je gaat veel meer eten
2. je gaat veel minder eten
3. er gebeurt niks.
Je kunt niet gecharcheerd zeggen dat mensen geen hap meer door de keel krijgen als ze geconfronteerd worden met hele heftige gevoelens zoals overlijden... Iedereen reageert daar anders op.
Nee hoor, ik spreek mezelf niet tegen.
Veel gaan eten, als je door een emotie heengaat is onzin. Als je vandaag te horen krijgt, dat je over 2 weken dood bent, krijg je de bekende brok in je keel. Eten lukt niet meer.
Als je zegt, dat je gaat eten als je emotioneel bent (meestal als je een rotdag had op je werk of een slecht cijfer kreeg of iemand maakte een kutopmerking) dan is dat aangeleerd gedrag. Heeft echt niks met ware emoties te maken
[...]
Hier spreek je jezelf tegen. Ook het niet-eten kan een gevolg zijn van emoties. Emoties kunnen dus voor 3 reacties zorgen:
1. je gaat veel meer eten
2. je gaat veel minder eten
3. er gebeurt niks.
Je kunt niet gecharcheerd zeggen dat mensen geen hap meer door de keel krijgen als ze geconfronteerd worden met hele heftige gevoelens zoals overlijden... Iedereen reageert daar anders op.
Nee hoor, ik spreek mezelf niet tegen.
Veel gaan eten, als je door een emotie heengaat is onzin. Als je vandaag te horen krijgt, dat je over 2 weken dood bent, krijg je de bekende brok in je keel. Eten lukt niet meer.
Als je zegt, dat je gaat eten als je emotioneel bent (meestal als je een rotdag had op je werk of een slecht cijfer kreeg of iemand maakte een kutopmerking) dan is dat aangeleerd gedrag. Heeft echt niks met ware emoties te maken
donderdag 4 april 2013 om 18:01
quote:lilalinda schreef op 04 april 2013 @ 17:49:
Echt, emotie-eten bestaat niet, het is geen natuurlijk iets.
Als je denkt, dat je eet bij emoties, dan heb je jezelf dat aangeleerd. En bedenk dan, dat je het jezelf ook af kan leren je hebt in zoverre gelijk, dat eten bij emoties aangeleerd is, maar dat is een gokverslaving, drugsverslaving en roken ook. Het is een tool om emoties waar je niet mee om kan gaan, weg te duwen. En ja dat kun je ook afleren.
Het is alleen niet zomaar een knop om zetten, dat kost een hoop kracht en je zult moeten leren hoe je het anders kunt doen. En het is een proces van vallen en opstaan
Echt, emotie-eten bestaat niet, het is geen natuurlijk iets.
Als je denkt, dat je eet bij emoties, dan heb je jezelf dat aangeleerd. En bedenk dan, dat je het jezelf ook af kan leren je hebt in zoverre gelijk, dat eten bij emoties aangeleerd is, maar dat is een gokverslaving, drugsverslaving en roken ook. Het is een tool om emoties waar je niet mee om kan gaan, weg te duwen. En ja dat kun je ook afleren.
Het is alleen niet zomaar een knop om zetten, dat kost een hoop kracht en je zult moeten leren hoe je het anders kunt doen. En het is een proces van vallen en opstaan
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 4 april 2013 om 18:04
quote:rosanna08 schreef op 04 april 2013 @ 18:01:
[...]
je hebt in zoverre gelijk, dat eten bij emoties aangeleerd is, maar dat is een gokverslaving, drugsverslaving en roken ook. Het is een tool om emoties waar je niet mee om kan gaan, weg te duwen. En ja dat kun je ook afleren.
Het is alleen niet zomaar een knop om zetten, dat kost een hoop kracht en je zult moeten leren hoe je het anders kunt doen. En het is een proces van vallen en opstaan Dus, dik zijn is een keuze. Net zoals roken, gokken en drugs gebruiken.
[...]
je hebt in zoverre gelijk, dat eten bij emoties aangeleerd is, maar dat is een gokverslaving, drugsverslaving en roken ook. Het is een tool om emoties waar je niet mee om kan gaan, weg te duwen. En ja dat kun je ook afleren.
Het is alleen niet zomaar een knop om zetten, dat kost een hoop kracht en je zult moeten leren hoe je het anders kunt doen. En het is een proces van vallen en opstaan Dus, dik zijn is een keuze. Net zoals roken, gokken en drugs gebruiken.
donderdag 4 april 2013 om 18:08
quote:noell schreef op 04 april 2013 @ 18:04:
[...]
Dus, dik zijn is een keuze. Net zoals roken, gokken en drugs gebruiken. nee, het eten is een keuze, het dik worden is een gevolg daar van.
Het vervelende is dat je het patroon pas gaat herkennen als je al ver in de verslaving zit en dan is de weg terug een zware
[...]
Dus, dik zijn is een keuze. Net zoals roken, gokken en drugs gebruiken. nee, het eten is een keuze, het dik worden is een gevolg daar van.
Het vervelende is dat je het patroon pas gaat herkennen als je al ver in de verslaving zit en dan is de weg terug een zware
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 4 april 2013 om 18:12
Bovendien komt er nog een moeilijkheid bij, eten kun je niet uit je leven bannen zoals je dat wel kunt met andere verslavingen. En mensen met een eetstoornis hebben een verstoord beeld van wat een goed eetpatroon is. Dus je moet én leren om op een andere manier met je gevoelens om te gaan. én leren hoe je op een goede manier eet
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 4 april 2013 om 18:15
quote:rosanna08 schreef op 04 april 2013 @ 18:12:
Bovendien komt er nog een moeilijkheid bij, eten kun je niet uit je leven bannen zoals je dat wel kunt met andere verslavingen. En mensen met een eetstoornis hebben een verstoord beeld van wat een goed eetpatroon is. Dus je moet én leren om op een andere manier met je gevoelens om te gaan. én leren hoe je op een goede manier eet Helemaal mee eens.
Bovendien komt er nog een moeilijkheid bij, eten kun je niet uit je leven bannen zoals je dat wel kunt met andere verslavingen. En mensen met een eetstoornis hebben een verstoord beeld van wat een goed eetpatroon is. Dus je moet én leren om op een andere manier met je gevoelens om te gaan. én leren hoe je op een goede manier eet Helemaal mee eens.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 4 april 2013 om 18:20
quote:lilalinda schreef op 04 april 2013 @ 17:15:
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Dit is weer zo lekker kort door de bocht. Je hebt mensen die stoppen met eten als ze door emoties heen gaan, je hebt er ook die meer gaan eten. Bij de laatste groep horen oa mensen met een instabiele bloedsuikerspiegel en/of serotoninetekort (koolhydraten verhogen de serotoninespiegel, dus daarom hunkeren sommige mensen naar kh's wanneer ze down zijn). Dát is emo-eten.
Zelf eet ik veel meer als ik ziek ben. Ik heb dan gierende honger. Ik ben overigens niet te dik omdat ik na een griep oid er voor zorg dat de kilo's die eraan zijn gekomen er weer af gaan.
Ik bedoel het aardig, maar niet iedereen gaat mijn opmerking waarderen, maar: emotie-eten is onzin
Het bestaat niet.
Mensen die door emoties heen gaan (de grote emoties, als dood en ziektes) stoppen juist met eten.
Emotie-eten is iets wat mensen die te veel eten elkaar wijsmaken, het is een heerlijke smoes om te dik te zijn, je kunt er namelijk niets aan doen, je bent toch zekers een emotie-eter?
Dit is weer zo lekker kort door de bocht. Je hebt mensen die stoppen met eten als ze door emoties heen gaan, je hebt er ook die meer gaan eten. Bij de laatste groep horen oa mensen met een instabiele bloedsuikerspiegel en/of serotoninetekort (koolhydraten verhogen de serotoninespiegel, dus daarom hunkeren sommige mensen naar kh's wanneer ze down zijn). Dát is emo-eten.
Zelf eet ik veel meer als ik ziek ben. Ik heb dan gierende honger. Ik ben overigens niet te dik omdat ik na een griep oid er voor zorg dat de kilo's die eraan zijn gekomen er weer af gaan.
donderdag 4 april 2013 om 18:26
