Relaties
alle pijlers
moeilijke situatie
donderdag 29 mei 2008 om 00:52
Hallo,
Al bijna drie jaar woon(de) ik samen met een man waar ik werkelijk alles mee deed en alles bij kwijt kon. Echt een levenspartner en daarbij mijn allerbeste maatje.
Hij heeft in zijn jeugd veel erge dingen meegemaakt, waarvan de emoties er alleen uit kwamen als hij gedronken had (wat niet vaak gebeurde). Vele malen heb ik geopperd dat hij hulp moest zoeken hiervoor alleen elke keer sloeg hij dit in de wind, zo erg was het allemaal niet volgens hem.
Nu is mijn zus afgelopen weekend getrouwd en aansluitend op het feest bleven wij met naaste familie slapen in het hotel wat grensde aan de feestlocatie. Helaas is mijn vriend erg dronken geworden (totaal tegen de afspraken in, omdat ik en hij weten hoe hij kan doen na wat drankjes), dit met alle gevolgen van dien. Hij heeft zich compleet misdragen en zichzelf helemaal kwijtgeraakt die nacht. Ik probeerde hem te kalmeren maar het is zelfs zo ver gekomen dat mijn kersverse zwager in zijn huwelijksnacht in zijn boxer bij ons voor de hoteldeur stond om hem ook tot bedaren proberen te brengen,
Gevolg: huwellijksnacht van mijn zus verziekt en voor iedereen zit er een naar bijsmaakje aan de bruiloft. Mijn zus heeft geroepen dat zij hem nooit meer hoeft te zien en terecht... Nu is ze op huwelijksreis en ben ik weer bij mijn moeder ingetrokken.
Uiteraard ben ik boos, vreselijk boos, hoe heeft hij het zo ver kunnen laten komen! Op een bruiloft nota bene! Ik ben er kapot van, maar heb het idee dat de keuze om bij hem weg te gaan al voor mij gemaakt is. Hij is te ver gegaan, dat mag duidelijk zijn. Maar hij is wel mijn maatje en dat gemis nu, doet enorm veel pijn.
Hebben jullie ooit iets vergelijkbaars meegemaakt is mijn vraag... Kan zoiets slijten... Hij is erg geschrokken van dit alles en kon zich er de dag erna niets van herinneren. Hij heeft meteen hulp gezocht en de behandeling start volgende week. Nu heb ik van mijzelf een erg vergevingsgezind karakter en kan ik vaak niet lang boos blijven. Maar dit betreft wel de trouwerij van mijn zus, ook jegens haar zou het fout zijn om alles simpelweg weer op te pakken. Oh oh oh, wat vreselijk moeilijk...
Iemand tips....
Al bijna drie jaar woon(de) ik samen met een man waar ik werkelijk alles mee deed en alles bij kwijt kon. Echt een levenspartner en daarbij mijn allerbeste maatje.
Hij heeft in zijn jeugd veel erge dingen meegemaakt, waarvan de emoties er alleen uit kwamen als hij gedronken had (wat niet vaak gebeurde). Vele malen heb ik geopperd dat hij hulp moest zoeken hiervoor alleen elke keer sloeg hij dit in de wind, zo erg was het allemaal niet volgens hem.
Nu is mijn zus afgelopen weekend getrouwd en aansluitend op het feest bleven wij met naaste familie slapen in het hotel wat grensde aan de feestlocatie. Helaas is mijn vriend erg dronken geworden (totaal tegen de afspraken in, omdat ik en hij weten hoe hij kan doen na wat drankjes), dit met alle gevolgen van dien. Hij heeft zich compleet misdragen en zichzelf helemaal kwijtgeraakt die nacht. Ik probeerde hem te kalmeren maar het is zelfs zo ver gekomen dat mijn kersverse zwager in zijn huwelijksnacht in zijn boxer bij ons voor de hoteldeur stond om hem ook tot bedaren proberen te brengen,
Gevolg: huwellijksnacht van mijn zus verziekt en voor iedereen zit er een naar bijsmaakje aan de bruiloft. Mijn zus heeft geroepen dat zij hem nooit meer hoeft te zien en terecht... Nu is ze op huwelijksreis en ben ik weer bij mijn moeder ingetrokken.
Uiteraard ben ik boos, vreselijk boos, hoe heeft hij het zo ver kunnen laten komen! Op een bruiloft nota bene! Ik ben er kapot van, maar heb het idee dat de keuze om bij hem weg te gaan al voor mij gemaakt is. Hij is te ver gegaan, dat mag duidelijk zijn. Maar hij is wel mijn maatje en dat gemis nu, doet enorm veel pijn.
Hebben jullie ooit iets vergelijkbaars meegemaakt is mijn vraag... Kan zoiets slijten... Hij is erg geschrokken van dit alles en kon zich er de dag erna niets van herinneren. Hij heeft meteen hulp gezocht en de behandeling start volgende week. Nu heb ik van mijzelf een erg vergevingsgezind karakter en kan ik vaak niet lang boos blijven. Maar dit betreft wel de trouwerij van mijn zus, ook jegens haar zou het fout zijn om alles simpelweg weer op te pakken. Oh oh oh, wat vreselijk moeilijk...
Iemand tips....
donderdag 29 mei 2008 om 00:58
Het lijkt me dat jij je eigen keuzes moet maken. Wat wil jij? Op zich vind ik het positief dat hij de ernst inziet van wat er is gebeurd en hij direct hulp heeft gezocht. Wat vind jij daarvan? Verdient hij daardoor nog een kans bij jou?
Ja, heel naar dat je vriend de huwelijksnacht heeft verstoord en je vriend is ze een stevig excuus en een grote bos blommen schuldig. Maar wel realistisch blijven; het huwelijk moet je zus gelukkig maken, niet de bruiloft of de huwelijksnacht.
Maak je eigen keuzes meid, want daar moet jij mee leven en gelukkig van worden!
Ja, heel naar dat je vriend de huwelijksnacht heeft verstoord en je vriend is ze een stevig excuus en een grote bos blommen schuldig. Maar wel realistisch blijven; het huwelijk moet je zus gelukkig maken, niet de bruiloft of de huwelijksnacht.
Maak je eigen keuzes meid, want daar moet jij mee leven en gelukkig van worden!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 mei 2008 om 01:02
quote:Poezewoes schreef op 29 mei 2008 @ 00:58:
Het lijkt me dat jij je eigen keuzes moet maken. Wat wil jij? Op zich vind ik het positief dat hij de ernst inziet van wat er is gebeurd en hij direct hulp heeft gezocht. Wat vind jij daarvan? Verdient hij daardoor nog een kans bij jou?
Ja, heel naar dat je vriend de huwelijksnacht heeft verstoord en je vriend is ze een stevig excuus en een grote bos blommen schuldig. Maar wel realistisch blijven; het huwelijk moet je zus gelukkig maken, niet de bruiloft of de huwelijksnacht.
Maak je eigen keuzes meid, want daar moet jij mee leven en gelukkig van worden!het is wel de bedoeling dat je bruiloft iets leuks is waar je op terug kunt kijken, dus heel naar vind ik zacht uitgedrukt
Het lijkt me dat jij je eigen keuzes moet maken. Wat wil jij? Op zich vind ik het positief dat hij de ernst inziet van wat er is gebeurd en hij direct hulp heeft gezocht. Wat vind jij daarvan? Verdient hij daardoor nog een kans bij jou?
Ja, heel naar dat je vriend de huwelijksnacht heeft verstoord en je vriend is ze een stevig excuus en een grote bos blommen schuldig. Maar wel realistisch blijven; het huwelijk moet je zus gelukkig maken, niet de bruiloft of de huwelijksnacht.
Maak je eigen keuzes meid, want daar moet jij mee leven en gelukkig van worden!het is wel de bedoeling dat je bruiloft iets leuks is waar je op terug kunt kijken, dus heel naar vind ik zacht uitgedrukt
donderdag 29 mei 2008 om 01:03
Hetgeen mij vreselijk bezighoudt is dat ik enorm veel waarde hecht aan familiedagen en die zullen nu nooit meer hetzelfde worden. Iedereen die me lief is, is getuige geweest van zijn woedeuitbarsting en neemt het hem zeer kwalijk, incluis mijzelf. Ik houd mezelf nu voor dat alleen tijd dit kan helen...
Het steekt ook zo dat ik mijn oude leventje kwijt ben, het samenwonen, het samen plannetjes maken, vrijwel alles. Nooit gedacht dat het zo´n impact zou hebben...
Het steekt ook zo dat ik mijn oude leventje kwijt ben, het samenwonen, het samen plannetjes maken, vrijwel alles. Nooit gedacht dat het zo´n impact zou hebben...
donderdag 29 mei 2008 om 01:11
quote:feeks schreef op 29 mei 2008 @ 01:02:
[...]
het is wel de bedoeling dat je bruiloft iets leuks is waar je op terug kunt kijken, dus heel naar vind ik zacht uitgedruktWat ik daarmee bedoel is dat zoiets je huwelijksgeluk als het goed is niet zal ruineren, hoe naar ook dat het gebeurd is. Maar hoe naar ook, geen reden om van je zus te verwachten haar relatie erom te verbreken met de man waar zij misschien wel net zo gelukkig mee zou kunnen worden. Of vind jij van wel?
TO, ik weet niet wat er precies gebeurd is, je zegt dat hij een woedeuitbarsting heeft gehad. Is hij bedreigend geweest? naar jou, naar anderen?
Als dit gebeurd was op een ander feestje, van een vriend van hem bijvoorbeeld, hoe zou je dan reageren?
[...]
het is wel de bedoeling dat je bruiloft iets leuks is waar je op terug kunt kijken, dus heel naar vind ik zacht uitgedruktWat ik daarmee bedoel is dat zoiets je huwelijksgeluk als het goed is niet zal ruineren, hoe naar ook dat het gebeurd is. Maar hoe naar ook, geen reden om van je zus te verwachten haar relatie erom te verbreken met de man waar zij misschien wel net zo gelukkig mee zou kunnen worden. Of vind jij van wel?
TO, ik weet niet wat er precies gebeurd is, je zegt dat hij een woedeuitbarsting heeft gehad. Is hij bedreigend geweest? naar jou, naar anderen?
Als dit gebeurd was op een ander feestje, van een vriend van hem bijvoorbeeld, hoe zou je dan reageren?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 mei 2008 om 07:50
Mijn vriend heeft zich ook eens vreselijk misdragen. Hij had een pilletje op en enorm veel bier gedronken. Hij zocht met iedereen ruzie die hij tegen kwam, inclusief met mij. Ik was echt woest! Heb me ook doodgeschaamd tegenover mijn vrienden en er is ook een vriendschap van hem door kapot gegaan, omdat diegene hem een flinke dreun had verkocht vanwege zijn irritante gedrag.
Hij mocht 2 dagen op zolder slapen en heeft alleen maar lopen kotsen.
We hebben er goed over gepraat, hij heeft mensen excuses aangeboden en daarna heb ik het hem wel weer vergeven. Maar nee, hij hoeft het niet in zijn hoofd te halen om weer eens zo'n pilletje te slikken (want blijkbaar kan hij daar niet zo goed tegen )
Weeg het voor jezelf af of dit incident het waard is om je hele relatie op te geven. En als je niet aan je zus en je familie denkt, zou je hem dan vergeven?
Hij mocht 2 dagen op zolder slapen en heeft alleen maar lopen kotsen.
We hebben er goed over gepraat, hij heeft mensen excuses aangeboden en daarna heb ik het hem wel weer vergeven. Maar nee, hij hoeft het niet in zijn hoofd te halen om weer eens zo'n pilletje te slikken (want blijkbaar kan hij daar niet zo goed tegen )
Weeg het voor jezelf af of dit incident het waard is om je hele relatie op te geven. En als je niet aan je zus en je familie denkt, zou je hem dan vergeven?
donderdag 29 mei 2008 om 07:52
Hij heeft zich enorm misdragen. Maar als hij mijn levensmaatje zou zijn zoals jij omschrijft, zou ik daarvoor niet mijn relatie verbreken. Ik zou wel eisen dat hij er hulp voor zoekt en dat hij er ZELF alles aan doet om het goed te maken bij je familie. Laat hem maar alleen langs gaan om zijn excuses aan te bieden. Ziet hij zelf de ernst in van de situatie?
Als hij dat niet doet en ook zijn oprechte excuses niet zou willen aanbieden en eigenlijk te weinig spijt heeft, zou dat reden zijn om de relatie WEL te verbreken.
Als hij dat niet doet en ook zijn oprechte excuses niet zou willen aanbieden en eigenlijk te weinig spijt heeft, zou dat reden zijn om de relatie WEL te verbreken.
donderdag 29 mei 2008 om 08:50
Och jee......ik vind het echt erg voor je! Ik weet alles van drank en wat het met een mens kan doen....mijn EX (ja, bij ons is het dus wel mis gegaan) had ook dit probleem.
Wat mij wel opvalt in je stukje is dat je schrijft dat het bijna nooit mis gaat, dit vind ik wel meetellen in je beslissing!
Laat hem eerst een poosje zweten met therapie enzo, rustig aan, als je nu al terug gaat zal hij de therapie misschien minder serieus nemen. Hij moet je wel terug verdienen door te laten zien dat hij zichzelf wil verbeteren. Dit zal hij ook moeten laten zien door excuses te maken bij je zus!!
Het advies werd al eerder gegeven; doe het rustig aan! laat hem zichzelf bewijzen!!!!! en geef ook al, dat als je wel bij elkaar blijft, dat een nog zo'n vergelijkbare situatie echt het einde betekend!!!
Veel sterkte!!!!!!!!!!!!!!
Wat mij wel opvalt in je stukje is dat je schrijft dat het bijna nooit mis gaat, dit vind ik wel meetellen in je beslissing!
Laat hem eerst een poosje zweten met therapie enzo, rustig aan, als je nu al terug gaat zal hij de therapie misschien minder serieus nemen. Hij moet je wel terug verdienen door te laten zien dat hij zichzelf wil verbeteren. Dit zal hij ook moeten laten zien door excuses te maken bij je zus!!
Het advies werd al eerder gegeven; doe het rustig aan! laat hem zichzelf bewijzen!!!!! en geef ook al, dat als je wel bij elkaar blijft, dat een nog zo'n vergelijkbare situatie echt het einde betekend!!!
Veel sterkte!!!!!!!!!!!!!!
donderdag 29 mei 2008 om 08:53
Ik weet niet wat je vriend heeft meegemaakt maar ongetwijfeld zal dat heel erg zwaar zijn, geen excuus voor zijn gedrag natuurlijk.
Maar ik vind dat jij vreselijk overdrijft iedereen maakt fouten, ook jij, dus ga met hem langs de familieleden en vrienden en leg de situatie uit, om zoiets ga je toch niet een relatie verbreken?
Een excuus en een bloemetje moet voldoende zijn !
Zo niet, jammer voor hun...en ja de huwelijksnacht is verpest, maar hoeveel nachten hebben ze nog wel niet samen?
Maar ik vind dat jij vreselijk overdrijft iedereen maakt fouten, ook jij, dus ga met hem langs de familieleden en vrienden en leg de situatie uit, om zoiets ga je toch niet een relatie verbreken?
Een excuus en een bloemetje moet voldoende zijn !
Zo niet, jammer voor hun...en ja de huwelijksnacht is verpest, maar hoeveel nachten hebben ze nog wel niet samen?
donderdag 29 mei 2008 om 11:38
ik moet zeggen nanoe2.....ik vind je wel heel hard.....ik vind het niet zomaar iets hoor, tegenover de hele familie en dan ook nog op een bruiloft je zo misdragen.....bespottelijk..... wees volwassen en denk van te voren na wat de gevolgen zijn van alcohol..........!!!!!!!!!!!!!!!!! rotspul, van mij mogen ze het van de markt halen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
donderdag 29 mei 2008 om 12:51
Schaamte en boosheid van anderen lijken me onbelangrijk als het om jullie relatie gaat.
Ik kan me wel voorstellen dat je gaat twijfelen of dit wel de juiste man voor jou is. Ik denk dat je daar goed over na moet denken. Dat hij zo is geschrokken en er alles aan gaat doen om aan zichzelf te werken is wel positief. Jammer genoeg zetten mensen deze plannen vaak niet door.
Maar je relatie verbreken doe je alleen voor jezelf en niet om anderen.
Ik kan me wel voorstellen dat je gaat twijfelen of dit wel de juiste man voor jou is. Ik denk dat je daar goed over na moet denken. Dat hij zo is geschrokken en er alles aan gaat doen om aan zichzelf te werken is wel positief. Jammer genoeg zetten mensen deze plannen vaak niet door.
Maar je relatie verbreken doe je alleen voor jezelf en niet om anderen.
donderdag 29 mei 2008 om 13:00
Hoe naar het ook is, een bruiloft zou uiteindelijk minder zwaar moeten wegen dan een liefde. Als de liefde sterk genoeg voelt, zou ik hem daarom vergeven. Mits hij er natuurlijk alles aan doet om 'beter' te worden. Verder lijkt een openbare boetedoening, vooral tegenover je familie, me een noodzaak om dit ooit achter je te laten.
Succes!
Succes!
donderdag 29 mei 2008 om 13:08
Met het schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat mijn vader zich onder invloed van stress en alcohol ook behoorlijk heeft misdragen op de bruiloft van mijn zus. Wij (zijn kinderen) schaamden ons vreselijk, terwijl de meeste gasten het niet eens gezien hebben. Één keer hebben wij daarna pa vreselijk de oren gewassen en het daarbij, onder het motto wat Nanoe al aangaf, gelaten. Mijn zus heeft het hem vrij snel vergeven, is ook meteen de volgende dag de confrontatie aangegaan. Mijn vader schaamde zich vreselijk, heeft geen sorry gezegd, maar wel op andere manieren heel duidelijk laten blijken dat het hem speet. Het is nu bijna 6 jaar geleden, en alles is (bijna) vergeten, doordat jij dit topic opende werd ik er weer aan herinnerd, vergeven is het in ieder geval. Ik ben het met Nanoe eens dat het me geen reden lijkt om de relatie te verbreken. Iedereen maakt fouten, alleen lijken de fouten die een ander maakt altijd vele malen erger dan wat je zelf doet.
Succes.
Succes.
donderdag 29 mei 2008 om 13:08
Hij heeft een fout gemaakt en ziet dat zelf in en is meteen hulp gaan zoeken. Als jullie relatie verder zo goed is is het toch zonde om er mee te stoppen door deze gebeurtenis? Iedereen maakt fouten, de timing van wat gebeurd is is alleen een beetje ongelukkig en excuses van hem naar je zus en zwager zijn wel op hun plaats. Ik denk dat ik hem nog wel een kans zou geven als hij echt aan zichzelf gaat werken.
vrijdag 30 mei 2008 om 01:34
Enorm bedankt voor jullie reacties... Ik voel ook wel dat ik hem dit ooit zou kunnen vergeven alleen ben ik bang dat daar erg veel tijd over heen zal moeten gaan. Daarbij komt dat wij een erg hechte familie zijn, vaak met z'n allen op vakantie en zondagen bij elkaar thuis. Ik vind het erg moeilijk hier een voorstelling van te maken voor in de toekomst, aangezien ik hier erg veel waarde aan hecht.
Hij ziet zeker de ernst van dit alles in. Toen ik twee dagen later onverwachts bij hem binnen stapte om spullen op te halen zat hij letterlijk tranen met tuiten te huilen en dit terwijl hij altijd moeite heeft zijn gevoel te tonen en huilen is iets wat ik hem al die tijd 1 keer eerder heb zien doen.
Hij heeft al excuses aangeboden bij mij moeder, broer en beste vriend van het bruidspaar. Mijn zus is momenteel op huwelijksreis en de dag na het huwelijk belde hij, maar zij was er toen nog niet aan toe hem te woord te staan. Vreselijk moeilijk is het dat ik nu niet weet hoe mij zus en zwager er over denken en dat ik dat niet kan peilen.
Oh oh, wat kunnen dingen toch van de een op de andere dag veranderen in een puinhoop! Zonnebloem, hoe jij jouw reactie gaf is ook precies hoe ik denk dat ik het moet doen. Sowieso maar een tijdje bij mams blijven wonen zodat hij niet het idee heeft dat het allemaal zo erg niet is door meteen weer bij elkaar te gaan wonen. Ik vind alleen wel (en heb die drang ook) dat ik er voor hem moet zijn als hij gesprekken gaat hebben met een hulpverlener, dus wel contact houden met elkaar.
Volgende probleem breekt dus alweer aan, hoe kun je redelijk goed contact houden met elkaar als compleet onduidelijk is wat gaat komen? Er toch een punt achter zetten, een komma? Of het opniew proberen. Bij hem is het vooral hoop wat er leeft, bij mij twijfel... Dat zorgt ook weer voor moeilijke en pijnlijke situaties heb ik al gemerkt.
Poe poe, heb het wel even van me af kunnen schrijven, nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Hij ziet zeker de ernst van dit alles in. Toen ik twee dagen later onverwachts bij hem binnen stapte om spullen op te halen zat hij letterlijk tranen met tuiten te huilen en dit terwijl hij altijd moeite heeft zijn gevoel te tonen en huilen is iets wat ik hem al die tijd 1 keer eerder heb zien doen.
Hij heeft al excuses aangeboden bij mij moeder, broer en beste vriend van het bruidspaar. Mijn zus is momenteel op huwelijksreis en de dag na het huwelijk belde hij, maar zij was er toen nog niet aan toe hem te woord te staan. Vreselijk moeilijk is het dat ik nu niet weet hoe mij zus en zwager er over denken en dat ik dat niet kan peilen.
Oh oh, wat kunnen dingen toch van de een op de andere dag veranderen in een puinhoop! Zonnebloem, hoe jij jouw reactie gaf is ook precies hoe ik denk dat ik het moet doen. Sowieso maar een tijdje bij mams blijven wonen zodat hij niet het idee heeft dat het allemaal zo erg niet is door meteen weer bij elkaar te gaan wonen. Ik vind alleen wel (en heb die drang ook) dat ik er voor hem moet zijn als hij gesprekken gaat hebben met een hulpverlener, dus wel contact houden met elkaar.
Volgende probleem breekt dus alweer aan, hoe kun je redelijk goed contact houden met elkaar als compleet onduidelijk is wat gaat komen? Er toch een punt achter zetten, een komma? Of het opniew proberen. Bij hem is het vooral hoop wat er leeft, bij mij twijfel... Dat zorgt ook weer voor moeilijke en pijnlijke situaties heb ik al gemerkt.
Poe poe, heb het wel even van me af kunnen schrijven, nogmaals bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 30 mei 2008 om 04:11
Ik herken deze situatie wel. Mijn vriend drinkt soms teveel en dan komt er een vreemde kant van hem naar boven. Ik schaam me dan rot en vind hem super irritant. Dit is nu ook voorgekomen waar vrienden en familie bij zijn De dag erna excuses naar mij, naar hen en hij voelt zich dan slecht en herinnert zich niets meer. Het lijkt wel alsof hij een totaal andere persoon is op zo'n avond. We zijn al jaren samen en het is misschien 6 keer voorgekomen, maar ik heb ook gedacht de relatie te beeindigen na zo'n avond. Puur omdat ik die persoon die hij dan is niet herken en dus ook niet van hem hou dan. Maar de dag erna is hij weer zichzelf en iedere keer verdwijnt zo'n avond dan, na veel gepraat, weer naar de achtergrond. Ik ga hem niet vertellen dat hij niet mag drinken, hij is een volwasen vent en bovedien, ik lust zelf ook wel een wijntje Maar ik ga ook niet graag meer met hem uit. Lastig blijft het wel. Krijg ook een hekel aan alcohol hierdoor en mogelijk loopt het hier echt nog eens op stuk en dat weet hij.
Bianca, is dit de enige keer dat dit gebeurde of gebeurt het vaker, maar liep het nu helemaal uit de hand? Als ik je OP zo lees, zou ik ook niet meteen de relatie verbreken, dus vraag me af of er nog meer is. Succes iig!
Bianca, is dit de enige keer dat dit gebeurde of gebeurt het vaker, maar liep het nu helemaal uit de hand? Als ik je OP zo lees, zou ik ook niet meteen de relatie verbreken, dus vraag me af of er nog meer is. Succes iig!
