Relaties
alle pijlers
Man voor jaar naar buitenland. Ervaringen?
donderdag 29 mei 2008 om 13:55
Ik vind het overigens wel opvallend dat je steeds zegt dat je zijn dromen niet wil ontnemen 'en dat later wellicht te horen krijgt'. Heb je het hem nou gezegd omdat je het een droomkans voor hem vindt of heb je het gezegd zodat hij je later niks kan verwijten? Da's wel een groot verschil namelijk, in mijn ogen.
donderdag 29 mei 2008 om 14:01
donderdag 29 mei 2008 om 14:20
fijn dat je toch wat aan mijn bijdrage hebt iching. wat betreft de zonne allergie kunnen we elkaar ook een hand geven ..( en wij gingen naar ook het meest zuidelijke deel van usa..dus 46 graden in de zomer pfff , lang leve de airco)
wat je vertelde over evt verwijten later dat was ook een van mijn beweegredenen om hem dan de keuze te geven evt alleen te gaan.
Want ik al die tijd ( na de beslissing om te gaan en het vertrek zat nog zo'n 5 maanden) bedacht had was als ik daar zit en het bevalt niet dan pak ik toch gewoon het vliegtuig en ga ik terug met onze kids.
Maar wij hebben dus het huis een jaar leeglaten staan dus dat kon ook.
mocht je nog vragen hebben dan zet je ze maar hier weg.
Misschien kun je ondertussen ook veel opzoeken op internet ( zal je waarschijnlijk al gedaan hebben ..) wat is er te doen, wat zou ik daar willen doen voor een jaar.
Ik dacht dat ik mezelf ook zou vervelen van druk leven hier naar niks te doen..Dat was dus niet waar..maar dat komt ook omdat er een programma was voor mijn man maar ook evt activiteiten voor de vrouwen waren geregeld ( iets waar ik uiteindelijk weinig tot geen gebruik van heb gemaakt)
het was heerlijk zo'n jaar met lekker gaan sporten wanneer je wilt..shoppen wanneer ik wilde...beetje hobbieen thuis .. omgeving verkennen, musea .etc etc
wat je vertelde over evt verwijten later dat was ook een van mijn beweegredenen om hem dan de keuze te geven evt alleen te gaan.
Want ik al die tijd ( na de beslissing om te gaan en het vertrek zat nog zo'n 5 maanden) bedacht had was als ik daar zit en het bevalt niet dan pak ik toch gewoon het vliegtuig en ga ik terug met onze kids.
Maar wij hebben dus het huis een jaar leeglaten staan dus dat kon ook.
mocht je nog vragen hebben dan zet je ze maar hier weg.
Misschien kun je ondertussen ook veel opzoeken op internet ( zal je waarschijnlijk al gedaan hebben ..) wat is er te doen, wat zou ik daar willen doen voor een jaar.
Ik dacht dat ik mezelf ook zou vervelen van druk leven hier naar niks te doen..Dat was dus niet waar..maar dat komt ook omdat er een programma was voor mijn man maar ook evt activiteiten voor de vrouwen waren geregeld ( iets waar ik uiteindelijk weinig tot geen gebruik van heb gemaakt)
het was heerlijk zo'n jaar met lekker gaan sporten wanneer je wilt..shoppen wanneer ik wilde...beetje hobbieen thuis .. omgeving verkennen, musea .etc etc
donderdag 29 mei 2008 om 14:24
Wow, het lijkt me fantastisch om een jaartje te gaan. Voor je zoontje ook een gweldige ervaring! Ik ben ooit een tijd weggegweest naar het buitenland en ik kan niet wachten om weer te gaan. Eerst moeten de kinderen wat groter worden, maar dan gaan wij ook voor een jaar of twee!
Ik begrijp dat je het je misschien aanvliegt om je leven om te gooien, maar waarom niet? Als je weer terug kan naar je baan, en je huis, dan is het toch een prachtig avontuur?
Ik begrijp dat je het je misschien aanvliegt om je leven om te gooien, maar waarom niet? Als je weer terug kan naar je baan, en je huis, dan is het toch een prachtig avontuur?
donderdag 29 mei 2008 om 14:39
Ik begrijp niet hoe iemand TO egoïstisch kan vinden.
Haar man heeft er zelf voor gekozen te trouwen en een kind te krijgen. Dat heeft de concequentie dat je niet meer zomaar een jaar naar Bonaire kan. Zo is het leven.
Waarom moeten TO en kind hun hele leven voor een jaar overhoop halen omdat hij naar Bonaire wil? Straks is hij terug en wil hij naar Friesland verhuizen. Moeten ze er dan ook weer achterna?
Hoe zouden jullie het andersom zien, dat TO voor zichzelf kiest en man en kind een jaar achterlaat om naar Bonaire te gaan? Ik gok dat dat pas egoïstisch gevonden zou worden.
Haar man heeft er zelf voor gekozen te trouwen en een kind te krijgen. Dat heeft de concequentie dat je niet meer zomaar een jaar naar Bonaire kan. Zo is het leven.
Waarom moeten TO en kind hun hele leven voor een jaar overhoop halen omdat hij naar Bonaire wil? Straks is hij terug en wil hij naar Friesland verhuizen. Moeten ze er dan ook weer achterna?
Hoe zouden jullie het andersom zien, dat TO voor zichzelf kiest en man en kind een jaar achterlaat om naar Bonaire te gaan? Ik gok dat dat pas egoïstisch gevonden zou worden.
donderdag 29 mei 2008 om 15:08
quote:absoluteEinstein schreef op 29 mei 2008 @ 14:39:
Ik begrijp niet hoe iemand TO egoïstisch kan vinden.
Haar man heeft er zelf voor gekozen te trouwen en een kind te krijgen. Dat heeft de concequentie dat je niet meer zomaar een jaar naar Bonaire kan. Zo is het leven.
Waarom moeten TO en kind hun hele leven voor een jaar overhoop halen omdat hij naar Bonaire wil? Straks is hij terug en wil hij naar Friesland verhuizen. Moeten ze er dan ook weer achterna?
Hoe zouden jullie het andersom zien, dat TO voor zichzelf kiest en man en kind een jaar achterlaat om naar Bonaire te gaan? Ik gok dat dat pas egoïstisch gevonden zou worden.
Helemaal mee eens. Ik vind dit een hele vreemde gang van zaken. In een relatie deel je dit soort besluiten niet gewoon mee, dat is in overleg. TO: gaat het wel goed met jullie als stel? Want dit lijkt op vluchtgedrag. Misschien zie ik spoken, maar bij dit bericht gaan al mijn alarmbellen rinkelen.
Sterkte!
Ik begrijp niet hoe iemand TO egoïstisch kan vinden.
Haar man heeft er zelf voor gekozen te trouwen en een kind te krijgen. Dat heeft de concequentie dat je niet meer zomaar een jaar naar Bonaire kan. Zo is het leven.
Waarom moeten TO en kind hun hele leven voor een jaar overhoop halen omdat hij naar Bonaire wil? Straks is hij terug en wil hij naar Friesland verhuizen. Moeten ze er dan ook weer achterna?
Hoe zouden jullie het andersom zien, dat TO voor zichzelf kiest en man en kind een jaar achterlaat om naar Bonaire te gaan? Ik gok dat dat pas egoïstisch gevonden zou worden.
Helemaal mee eens. Ik vind dit een hele vreemde gang van zaken. In een relatie deel je dit soort besluiten niet gewoon mee, dat is in overleg. TO: gaat het wel goed met jullie als stel? Want dit lijkt op vluchtgedrag. Misschien zie ik spoken, maar bij dit bericht gaan al mijn alarmbellen rinkelen.
Sterkte!
donderdag 29 mei 2008 om 15:21
Petrokia, het gaat goed met onze relatie, hoewel we natuurlijk net als ieder stel wel bepaalde pijnpunten hebben. Zijn ondernemendheid is er 1. We hebben uitgebreid besproken waarom hij dit graag wil: Aan de ene kant is het zijn lievelingsland en voelt hij zich er volledig ontspannen en dat
gevoel zou hij wel eens voor langere tijd willen ervaren. En aan de andere kant is hij weer toe aan een uitdaging, omdat er op
verschillende onderdelen in zijn werk een bepaalde dreiging is, het is dus tevens een soort van escape route. Verder merkt hij dat hij nog steeds (ik zeg ''nog steeds', omdat hij hiervoor lange tijd in therapie is geweest) erg op zoek is naar erkenning en waardering. Hij hoopt dat hij door dit te doen van veel mensen complimenten krijgt: wat goed van je dat je dat aandurft, dat je dat zomaar doet etc. En dat de onderneming die hij
opzet een succes is, waardoor hij eeuwige roem verdient.
Mijn man vertoont al zijn hele leven vluchtgedrag, dus dit is heel typerend voor hem. Hij is zich er echter wel van bewust dat dit niet de oplossing voor zijn problemen hoeft te zijn, dus kan er wel realisatisch naar kijken.
En nogmaals: het is geen mededeling geweest, er is nog niks besloten, we zitten nog in de overlegfase.
gevoel zou hij wel eens voor langere tijd willen ervaren. En aan de andere kant is hij weer toe aan een uitdaging, omdat er op
verschillende onderdelen in zijn werk een bepaalde dreiging is, het is dus tevens een soort van escape route. Verder merkt hij dat hij nog steeds (ik zeg ''nog steeds', omdat hij hiervoor lange tijd in therapie is geweest) erg op zoek is naar erkenning en waardering. Hij hoopt dat hij door dit te doen van veel mensen complimenten krijgt: wat goed van je dat je dat aandurft, dat je dat zomaar doet etc. En dat de onderneming die hij
opzet een succes is, waardoor hij eeuwige roem verdient.
Mijn man vertoont al zijn hele leven vluchtgedrag, dus dit is heel typerend voor hem. Hij is zich er echter wel van bewust dat dit niet de oplossing voor zijn problemen hoeft te zijn, dus kan er wel realisatisch naar kijken.
En nogmaals: het is geen mededeling geweest, er is nog niks besloten, we zitten nog in de overlegfase.
donderdag 29 mei 2008 om 15:32
Ik denk dat de mensen die roepen dat zij egoistisch is, zelf zeer ondernemend zijn en zelf dolgraag deze kans zouden grijpen. Ik ook trouwens. Maar, er zit natuurlijk een verschil in hoe je bent. En TO is duidelijk iemand die daar niet zo van houdt.
iemand schreef dat je daar toch ook een eigen leven op kunt bouwen, dat kan wel, maar je laat het naar een jaar ook weer achter.
De enige die ik egoistisch vind is je man. Hij wilde met je trouwen, wilde een kind. Dan zal hij ook de consequenties moeten weten. Namelijk dat je niet meer alles kunt doen wat je in je hoofd haalt, omdat je mensen hebt om rekening mee te houden. Je zegt dat je man vluchtgedrag heeft. Dus wie weet zit je nu een jaar op Bonaire, en wil hij het volgend jaar naar Amerika voor een jaar. Hij is gewoon erg onrustig lijkt mij. Leuk om even rekening mee te houden, maar je moet natuurlijk niet alles opzij zetten voor hem. Kijk, als je het zelf leuk vind om naar Bonaire te gaan is zijn idee niet erg, maar als je het niet wilt dan moet je gaan overleggen. En als hij dan alsnog wil gaan... Tja. Dat moet hij zelf weten, alleen had ik niet zo snel voor een relatie op afstand gekozen. Om dezelfde reden als waarom ik geen type ben voor LAT-relaties.
iemand schreef dat je daar toch ook een eigen leven op kunt bouwen, dat kan wel, maar je laat het naar een jaar ook weer achter.
De enige die ik egoistisch vind is je man. Hij wilde met je trouwen, wilde een kind. Dan zal hij ook de consequenties moeten weten. Namelijk dat je niet meer alles kunt doen wat je in je hoofd haalt, omdat je mensen hebt om rekening mee te houden. Je zegt dat je man vluchtgedrag heeft. Dus wie weet zit je nu een jaar op Bonaire, en wil hij het volgend jaar naar Amerika voor een jaar. Hij is gewoon erg onrustig lijkt mij. Leuk om even rekening mee te houden, maar je moet natuurlijk niet alles opzij zetten voor hem. Kijk, als je het zelf leuk vind om naar Bonaire te gaan is zijn idee niet erg, maar als je het niet wilt dan moet je gaan overleggen. En als hij dan alsnog wil gaan... Tja. Dat moet hij zelf weten, alleen had ik niet zo snel voor een relatie op afstand gekozen. Om dezelfde reden als waarom ik geen type ben voor LAT-relaties.
donderdag 29 mei 2008 om 15:52
donderdag 29 mei 2008 om 15:55
quote:iching schreef op 29 mei 2008 @ 13:06:
Ik heb gezegd dat als hij gaat, ik verder ga met mijn leven, dat ik niet op hem ga zitten wachten en dat we na dat jaar wel zien of we nog verder gaan samen. Dat was in eerste instantie niet reden voor hem om te zeggen: o, maar dan ga ik niet! Wat ik wel had gehoopt dat hij zou zeggen. Hij vond dat ik vertrouwen moest hebben en zou moeten zeggen: als dit je droom is, moet je ervoor gaan.
Als het echte liefde is, dan gun je hem dat jaartje weg! Kom op zeg wat is nou een jaar?
Ik denk er ook weleens aan om een jaar (of mss een half jaar) naar mijn geboorteland te gaan en daar dan te gaan helpen in het kindertehuis. Maar als mijn vriend dan zou zeggen: "Is goed, van mij mag je, maar ik ga niet op je wachten hoor. Ik ga door met mijn eigen leven." Dan zou ik toch wel ff heel boos worden.
Jullie zijn al 14 jaar bij elkaar, en dan zou je dat weggooien voor 1 jaar buitenland van je man?
Ik heb gezegd dat als hij gaat, ik verder ga met mijn leven, dat ik niet op hem ga zitten wachten en dat we na dat jaar wel zien of we nog verder gaan samen. Dat was in eerste instantie niet reden voor hem om te zeggen: o, maar dan ga ik niet! Wat ik wel had gehoopt dat hij zou zeggen. Hij vond dat ik vertrouwen moest hebben en zou moeten zeggen: als dit je droom is, moet je ervoor gaan.
Als het echte liefde is, dan gun je hem dat jaartje weg! Kom op zeg wat is nou een jaar?
Ik denk er ook weleens aan om een jaar (of mss een half jaar) naar mijn geboorteland te gaan en daar dan te gaan helpen in het kindertehuis. Maar als mijn vriend dan zou zeggen: "Is goed, van mij mag je, maar ik ga niet op je wachten hoor. Ik ga door met mijn eigen leven." Dan zou ik toch wel ff heel boos worden.
Jullie zijn al 14 jaar bij elkaar, en dan zou je dat weggooien voor 1 jaar buitenland van je man?
donderdag 29 mei 2008 om 16:02
quote:Brummetje schreef op 29 mei 2008 @ 15:55:
[...]
Als het echte liefde is, dan gun je hem dat jaartje weg! Kom op zeg wat is nou een jaar?
Maar wat heeft dit met echte liefde te maken?
Ze hebben toch een kind samen? Dat geeft toch een bepaalde verplichting.
Dan kan je het ook omdraaien: Als hij echt van haar zou houden, zou hij niet gaan...
[...]
Als het echte liefde is, dan gun je hem dat jaartje weg! Kom op zeg wat is nou een jaar?
Maar wat heeft dit met echte liefde te maken?
Ze hebben toch een kind samen? Dat geeft toch een bepaalde verplichting.
Dan kan je het ook omdraaien: Als hij echt van haar zou houden, zou hij niet gaan...
donderdag 29 mei 2008 om 16:18
Nee Brummetje, ik gooi mijn relatie niet weg voor 1 jaar buitenland.
Dit zou voor mij de druppel kunnen zijn na jarenlange ondernemendheid van mijn man waarin ik hem heb ondersteund. Na een diepe identiteitscrisis van zijn kant een aantal jaar terug, waarin hij verkeerde keuzes heeft gemaakt, die ik hem heb vergeven, maar die wel littekens hebben achtergelaten. Ik kan het niet opbrengen om een jaar op hem te wachten en weet dat ik daaraan onderdoor zal gaan, na wat wij samen allemaal hebben meegemaakt. Daarnaast betwijfel ik zijn beweegredenen, vertoont hij dit gedrag heel vaak en what's next? Na dit jaar, komt er wel weer een nieuw projectje. En moeten mijn zoon en ik dan weer volgen?
Maar goed, zoals ik al zei, ik ben aan het twijfelen geslagen en ga nog eens goed nadenken.
Dit zou voor mij de druppel kunnen zijn na jarenlange ondernemendheid van mijn man waarin ik hem heb ondersteund. Na een diepe identiteitscrisis van zijn kant een aantal jaar terug, waarin hij verkeerde keuzes heeft gemaakt, die ik hem heb vergeven, maar die wel littekens hebben achtergelaten. Ik kan het niet opbrengen om een jaar op hem te wachten en weet dat ik daaraan onderdoor zal gaan, na wat wij samen allemaal hebben meegemaakt. Daarnaast betwijfel ik zijn beweegredenen, vertoont hij dit gedrag heel vaak en what's next? Na dit jaar, komt er wel weer een nieuw projectje. En moeten mijn zoon en ik dan weer volgen?
Maar goed, zoals ik al zei, ik ben aan het twijfelen geslagen en ga nog eens goed nadenken.
donderdag 29 mei 2008 om 16:23
Ik vind niet dat je moet denken dat hij moet kunnen gaan, omdat jij dan in de weg van zijn dromen staat.
Zo te lezen heb jij al wat te stellen gehad met hem en na deze droom volgt er wellicht nog 1.
Als jij het niet prettig vind dat hij gaat, er een vervelend gevoel over hebt of het gewoon niet ziet zitten dat alles op jouw schouders terecht komt, kan hij gewoon niet gaan.
Hij moet dan proberen zijn geluk eens uit zijn gezin te halen.
Zo te lezen heb jij al wat te stellen gehad met hem en na deze droom volgt er wellicht nog 1.
Als jij het niet prettig vind dat hij gaat, er een vervelend gevoel over hebt of het gewoon niet ziet zitten dat alles op jouw schouders terecht komt, kan hij gewoon niet gaan.
Hij moet dan proberen zijn geluk eens uit zijn gezin te halen.
donderdag 29 mei 2008 om 16:25
Ik snap echt niet dat jullie vinden dat TO alleen aan zichzelf denkt. Wat doet haar man dan? Hij gaat toch een jaar weg, een jaar waarin hij dan alles (zoon incluis aan TO) overlaat.
Nee, dat zou bij mij niet goed vallen hoor. Maar goed, ik zou ook gewoon meegaan. Zoon is hier nog maar 1 en zo leuk vind ik mijn baan nu ook weer niet. Maar ik zou wel van mijn partner verwachten dat hij ook rekening houdt met de wensen en noden van mij en onze zoon. Zelfs liefst nog meer die van onze zoon.
Een kind van 9 helemaal gaan verkassen, al zijn vriendjes achterlaten. Op Bonaire allemaal nieuwe vriendjes moeten maken en die dan na een jaar weer moeten achterlaten?
Nee, ik zou het niet doen, voor de zoon niet!
De op en neer reis methode is dan een oplossing. Jullie elke vakantie daarheen, man regelmatig hierheen.
Nee, dat zou bij mij niet goed vallen hoor. Maar goed, ik zou ook gewoon meegaan. Zoon is hier nog maar 1 en zo leuk vind ik mijn baan nu ook weer niet. Maar ik zou wel van mijn partner verwachten dat hij ook rekening houdt met de wensen en noden van mij en onze zoon. Zelfs liefst nog meer die van onze zoon.
Een kind van 9 helemaal gaan verkassen, al zijn vriendjes achterlaten. Op Bonaire allemaal nieuwe vriendjes moeten maken en die dan na een jaar weer moeten achterlaten?
Nee, ik zou het niet doen, voor de zoon niet!
De op en neer reis methode is dan een oplossing. Jullie elke vakantie daarheen, man regelmatig hierheen.
vrijdag 30 mei 2008 om 06:42
Wat doe je nog bij hem? Je klinkt alsof je al een tijdje niet gelukkig bent met hem. Je praat over hem als het vervelende puberzoontje van je zus ofzo.
Ik ging het ook niet zomaar doen, ik ga mijn leuke baan niet opgeven voor een onzekere toekomst.
Ik ging het ook niet zomaar doen, ik ga mijn leuke baan niet opgeven voor een onzekere toekomst.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 30 mei 2008 om 06:54
Hoipipilangkous, ik vermoed dat jij je baseert op mijn openingspost? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je in mijn overige posts vindt dat ik over hem schrijf als een vervelend pubertje. Mijn openingspost heb ik geschreven vanuit een gevoel van woede en emotie: waarom nu dit weer, terwijl hij dondersgoed weet dat ik dit niet wil. Hoewel mijn emoties wel eerlijk waren, geeft het natuurlijk een zeer vertekend beeld van een relatie. We hebben het er gisteren uitgebreid over gehad en uiteindelijk blijkt het ook een soort van vervelende puberactie (waarover straks meer) te zijn geweest, dat geeft hij zelf toe. Dus zo erg zat mijn gevoel er niet naast.
vrijdag 30 mei 2008 om 07:08
vrijdag 30 mei 2008 om 07:14
Toen mijn man gisteravond thuis kwam van zijn werk heb ik verteld dat ik er over had nagedacht en dat ik hem zijn droom niet wil ontnemen en dat ik accoord ga om met hem een jaar naar Bonaire te gaan. Maar, ik heb hem gezegd dat hij dan wel er over na moest denken zodat er na dat jaar niet continu van dit soort projectjes blijven komen. Maar goed, wat bleek: mijn man had er zelf ook al over nagedacht en al voordat ik had aangegeven mee te willen gaan, was hij er tijdens ons gesprek eergisteravond achter gekomen dat het wederom puur vluchtgedrag was wat hij vertoonde. Hij wil helemaal niet in Bonaire wonen, maar hij wil wel dat het een mogelijkheid kan zijn. Hij wil niet leven in het besef dat hij nooit zijn dromen kan verwezenlijken. Waar hij en ik achter zijn gekomen, is dat hij niet per se al die dromen waar wil maken, maar dat hij niet met de gedachte kan leven dat ze zeker niet uitkomen. Dus wat hij eigenlijk wil, is dat ik alles goed vind, en die wetenschap alleen is al meestal voldoende. Dan gaan zijn wensen vanzelf weg. In ieder geval, het betekende heel veel voor hem dat ik bereid was mee te gaan en dat ik er nu rustig over kon praten, ipv vol emoties. Hij noemde mij zijn lucky charm, zonder mij kan hij het niet. Nou ja, ik blijk dus minder egoistisch dan sommigen dachten hahaha, alleen soms heb je iets meer bedenktijd nodig en zegt je instinct iets anders, dat is toch hartstikke menselijk? In dit geval heeft mijn man en ik trouwens ook veel om over te denken, want dat vluchtgedrag is natuurlijk niet niks.
Mijn man gaat in ieder geval contact houden met dat bedrijf, dus wellicht dat ik binnenkort een topic open: mijn man gaat continu weekjes weg naar bonaire, ervaringen?
Mijn man gaat in ieder geval contact houden met dat bedrijf, dus wellicht dat ik binnenkort een topic open: mijn man gaat continu weekjes weg naar bonaire, ervaringen?
vrijdag 30 mei 2008 om 08:00
quote:panter01 schreef op 29 mei 2008 @ 13:16:
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'Jemig Panter, alweer zo'n lompe reactie. Zelf misschien een beetje gefrustreerd?
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'Jemig Panter, alweer zo'n lompe reactie. Zelf misschien een beetje gefrustreerd?
