Relaties
alle pijlers
Man voor jaar naar buitenland. Ervaringen?
donderdag 29 mei 2008 om 13:16
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
donderdag 29 mei 2008 om 13:16
Ik zou zeggen laat hem lekker gaan. En boek dan alle vakanties een reisje naar Bonaire. Prima vakantieoord toch. En tussendoor kan hij dan af en toe thuis komen. Ik ken een stel die dat ook zo doet. Ze hebben geen kinderen meer thuis maar de achterblijvende partner kan ook niet zomaar de baan opzeggen. Dus nu pendelen ze regelmatig heen en weer. En het gaat prima. Als je man dit niet doet zal hij zich de rest van zijn leven af blijven vragen of hij iets belangrijkst gemist heeft. Daar heb ik ook wel relaties op kapot zien gaan.
donderdag 29 mei 2008 om 13:20
allemaal goed en wel om TO nu egoistisch te noemen, maar HIJ wil ook doen wat ie zelf wil. Beiden zijn dus 'egoistisch' ze willen allebei iets anders. Dan moet je SAMEN naar de midden weg kijken. Zoals vakanties, hij af en toe terug. Een jaar is best te overzien op zo'n manier. Relatie over hoeft niet perse. Maar het lijkt me niet te veel van HEM gevraagd, die de grote verandering door wil voeren, om daar een beetje over na te denken en met suggesties te komen.
Dat het voor hem fantastisch is betekend niet dat zij ook maar blij moet gaan zitten wezen.
Dat het voor hem fantastisch is betekend niet dat zij ook maar blij moet gaan zitten wezen.
donderdag 29 mei 2008 om 13:23
Zou het zo kunnen zijn dat jij altijd het gevoel hebt voor hem klaar te moeten staan, op hem te moeten wachten (iets waar je in mijn ogen altijd nog zelf bij bent trouwens) en dit nu gebruikt om wat dat betreft eens je hakken in het zand te zetten? Zo van: 'en nu is het genoeg en nu ga ik er eens voor zorgen dat je je maar eens naar mij schikt'. Gewoon uit principe dus, zonder wellicht echt goed na te hebben gedacht over de mogelijkheden?
donderdag 29 mei 2008 om 13:24
Ik vind je niet egoistisch. Je man gaat heeft gereageerd op een vacature en wil daar nu een jaar heen. Het is een keuze puur voor zijn eigen geluk, niet voor jou en zeker niet voor jullie zoon.
Nu komt alles hier op jou neer.. Ik zou het heel vermoeiend vinden zo'n man die zo op zoek is naar uitdagingen om maar uit de sleur te breken van het dagelijks bestaan.
Nu komt alles hier op jou neer.. Ik zou het heel vermoeiend vinden zo'n man die zo op zoek is naar uitdagingen om maar uit de sleur te breken van het dagelijks bestaan.
donderdag 29 mei 2008 om 13:28
quote:panter01 schreef op 29 mei 2008 @ 13:16:
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
Waarom altijd zo kort door de bocht gaan.
Ik lees nergens dat hij dit al zijn hele leven wilt en dat ze dat had kunnen weten.
Er is ook nog een kind van 9 jaar bij betrokken. Een jaar zonder vader. Hij heeft ook keuzes gemaakt waar hij toen achter stond neem ik aan. En leuk om samen te gaan reizen als je kids de deur uit zijn. Maar ik lees hier alleen maar egoistische beweegredenen van zijn kant. Een kind uit zijn vertrouwde omgeving halen, vriendjes, school, familie enz. ja goed idee (not). Het meenemen van zijn kind, als ik het nu lees dan beseft hij niet eens wat het opvoeden inhoudt omdat vrouwlief het allemaal doet. Hij heeft al zijn vrijheid al als ik het zo lees wat hij allemaal buiten het gezin doet. Volgens mij komen die al zwaar aandacht te kort.
Nee dan wil ik ook wel een keer goed kort door de bocht gaan. Volgens mij een gevalletje van midlife-crisis bij hem.
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
Waarom altijd zo kort door de bocht gaan.
Ik lees nergens dat hij dit al zijn hele leven wilt en dat ze dat had kunnen weten.
Er is ook nog een kind van 9 jaar bij betrokken. Een jaar zonder vader. Hij heeft ook keuzes gemaakt waar hij toen achter stond neem ik aan. En leuk om samen te gaan reizen als je kids de deur uit zijn. Maar ik lees hier alleen maar egoistische beweegredenen van zijn kant. Een kind uit zijn vertrouwde omgeving halen, vriendjes, school, familie enz. ja goed idee (not). Het meenemen van zijn kind, als ik het nu lees dan beseft hij niet eens wat het opvoeden inhoudt omdat vrouwlief het allemaal doet. Hij heeft al zijn vrijheid al als ik het zo lees wat hij allemaal buiten het gezin doet. Volgens mij komen die al zwaar aandacht te kort.
Nee dan wil ik ook wel een keer goed kort door de bocht gaan. Volgens mij een gevalletje van midlife-crisis bij hem.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 29 mei 2008 om 13:32
Overigens is mijn opmerking een reactie op hoe jij jouw leven omschrijft in je openingspost. Vooral de zin: "hier heb ik tenminste nog enigszins een eigen leven en dan is het al moeilijk genoeg." lijkt er op te duiden dat jij er alles aan doet om het hem naar z'n zin te maken. Vervolgens ook nooit echt tegen hem in bent gegaan en nu ineens een aanleiding ziet om dat wel te doen. Maar dan denk ik ook; jij bent degene geweest die altijd op hem zat te wachten en de opvoeding en verzorging van jullie kind op zich nam. Dan heb je er volgens mij ook deels zelf voor gezorgd dat hij z'n gang kon gaan. Ik snap wel dat een jaar Bonaire je te ver gaat, maar nogmaals, ik vraag me af of je beweegredenen wel helemaal zuiver zijn of dat je er nu een soort principekwestie van wil maken.
donderdag 29 mei 2008 om 13:34
Het allervreemdste vind ik dat zoals ik het lees er geen overleg was. Dus hij reageert op een vacature, wordt aangenomen en beslist te gaan, maar heeft liever dat jullie meegaan.
Hier zouden we veel overleggen en zulke beslissingen worden alleen genomen als het hele gezin er achter staat. Anders niet.
Is het eigenlijk altijd zijn droom geweest of is dit gewoon een leuk avontuur dat op zijn pad komt.
Midlifecrisis was ook het eerste wat ik dacht.
Hier zouden we veel overleggen en zulke beslissingen worden alleen genomen als het hele gezin er achter staat. Anders niet.
Is het eigenlijk altijd zijn droom geweest of is dit gewoon een leuk avontuur dat op zijn pad komt.
Midlifecrisis was ook het eerste wat ik dacht.
donderdag 29 mei 2008 om 13:36
Tja, ik ben egoistisch, ik zet mijn hakken in het zand. Nee hoor, ik geef hem juist alle ruimte en vrijheid, omdat hij die zo nodig heef, omdat hij het gezinsleven soms als beklemmend ervaart, laat hem alles doen wat hij wil. En ja, ik sta altijd voor iedereen klaar, en nee, ik zet niet onbewust mijn hakken in het zand.
Ik heb zelfs gezegd: ik wil dat je gaat, want anders zul je hier je hele leven spijt van houden en mij dit gaan verwijten. Alleen ik ga niet mee en ik wil niet langer wachten, ik wil nu eens doen wat IK wil. Ik moet te veel opgeven en dat doe ik niet. Dus ga maar, heb ik gezegd, grijp deze kans. Ik ben alleen bang dat ik door dit soort situaties erachter kom dat we toch te verschillend zijn en we beter onze eigen weg kunnen gaan. En dat is niet om hem emotioneel te manipuleren of chanteren, maar ik ben zijn ondernemendheid gewoon zat. Heel erg, want voor de rest houd ik enorm veel van hem.
En ja, ik weet het, dit is een forum, dan gaan mensen reacties sturen, maar ik hoop toch echt nog reacties te krijgen van vrouwen die dit ook hebben meegemaakt en een jaar alleen met hun kind achterbleven.
Ik heb zelfs gezegd: ik wil dat je gaat, want anders zul je hier je hele leven spijt van houden en mij dit gaan verwijten. Alleen ik ga niet mee en ik wil niet langer wachten, ik wil nu eens doen wat IK wil. Ik moet te veel opgeven en dat doe ik niet. Dus ga maar, heb ik gezegd, grijp deze kans. Ik ben alleen bang dat ik door dit soort situaties erachter kom dat we toch te verschillend zijn en we beter onze eigen weg kunnen gaan. En dat is niet om hem emotioneel te manipuleren of chanteren, maar ik ben zijn ondernemendheid gewoon zat. Heel erg, want voor de rest houd ik enorm veel van hem.
En ja, ik weet het, dit is een forum, dan gaan mensen reacties sturen, maar ik hoop toch echt nog reacties te krijgen van vrouwen die dit ook hebben meegemaakt en een jaar alleen met hun kind achterbleven.
donderdag 29 mei 2008 om 13:37
toen mijn man thuis kwam met de mededeling dat hij voor een jaar naar amerika kon zag ik dat in eerste instantie zelf ook niet zitten.
Wel heb ik gelijk gezegd dat als hij het zelf erg graag wilde ( was een studie die hij anders hier in nederland moest doen) hij dan in ieder geval alleen moest gaan. Ik sta/ stond er dus wel anders in dan jij.
het was goed voor zijn carriere en daarin wilde ik hem niet in de weg staan.
we hadden weekend om te beslissen...wel of niet. De kids wilde wel en we zijn gegaan. Ik heb dan wel geen baan opgegeven maar wel mijn vrij drukke eigen leventje..( vrijwilligerswerk..mijn dansgroep waar ik echt voor leef zullen we maar zeggen ) En ik heb echt geen minuut spijt gehad.
Het is enorm goed geweest voor onze relatie omdat we veel intenser met ons gezin leefde omdat je zeker in het begin nog niemand anders kent.
En het was bijzonder goed ook voor de ontwikkeling van onze kinderen ( in ons geval dus ook het leren van de engelse taal )
Ik zou het zo weer doen ook voor langere tijd. Ja het was een enorm geregel met verzekeringen etc ( onderverhuren is meestal niet mogelijk met een hypotheek en zaten veel haken en ogen aan vast) Ik moet zeggen dat ik meer op zag tegen dit alles allemaal ( dus wel gaan ) dan een jaar alleen zitten .
Ik ben het op zich ook gewend om alles alleen te moeten doen ivm werk man ( ook vaak weken of soms meerdere maanden van huis)
Naar mijn mening vind je eigenlijk alles wat je man voorgesteld heeft niet goed ...hem alleen laten gaan..meegaan ook niet.
Ik zeg niet dat een vrouw alles maar op moet geven voor haar man maar er iets redelijker over nadenken is ook niet verkeerd lijkt me. Praat er in ieder geval veel over want zo te lezen denken jullie er behoorlijk verschillend over ( wat dus bij ons ook het geval was...ik ben echt een huismus wat dat betreft en wilde nooit ergens weg)
Ik ben zelf ook enorm veranderd in dit jaar en kan alleen maar zeggen dat het alleen maar voordelen voor ons als gezinen voor mezelf persoonlijk heeft gegeven.
En geloof me een jaar is zo voorbij het kan je echt enorm veel goeddoen zo'n jaar. En een trip naar Bonaire zou ik sowiezo niet afslaan hoor...maar ja dat roep ik nu ook pas dus na mijn ervaringen,
Wel heb ik gelijk gezegd dat als hij het zelf erg graag wilde ( was een studie die hij anders hier in nederland moest doen) hij dan in ieder geval alleen moest gaan. Ik sta/ stond er dus wel anders in dan jij.
het was goed voor zijn carriere en daarin wilde ik hem niet in de weg staan.
we hadden weekend om te beslissen...wel of niet. De kids wilde wel en we zijn gegaan. Ik heb dan wel geen baan opgegeven maar wel mijn vrij drukke eigen leventje..( vrijwilligerswerk..mijn dansgroep waar ik echt voor leef zullen we maar zeggen ) En ik heb echt geen minuut spijt gehad.
Het is enorm goed geweest voor onze relatie omdat we veel intenser met ons gezin leefde omdat je zeker in het begin nog niemand anders kent.
En het was bijzonder goed ook voor de ontwikkeling van onze kinderen ( in ons geval dus ook het leren van de engelse taal )
Ik zou het zo weer doen ook voor langere tijd. Ja het was een enorm geregel met verzekeringen etc ( onderverhuren is meestal niet mogelijk met een hypotheek en zaten veel haken en ogen aan vast) Ik moet zeggen dat ik meer op zag tegen dit alles allemaal ( dus wel gaan ) dan een jaar alleen zitten .
Ik ben het op zich ook gewend om alles alleen te moeten doen ivm werk man ( ook vaak weken of soms meerdere maanden van huis)
Naar mijn mening vind je eigenlijk alles wat je man voorgesteld heeft niet goed ...hem alleen laten gaan..meegaan ook niet.
Ik zeg niet dat een vrouw alles maar op moet geven voor haar man maar er iets redelijker over nadenken is ook niet verkeerd lijkt me. Praat er in ieder geval veel over want zo te lezen denken jullie er behoorlijk verschillend over ( wat dus bij ons ook het geval was...ik ben echt een huismus wat dat betreft en wilde nooit ergens weg)
Ik ben zelf ook enorm veranderd in dit jaar en kan alleen maar zeggen dat het alleen maar voordelen voor ons als gezinen voor mezelf persoonlijk heeft gegeven.
En geloof me een jaar is zo voorbij het kan je echt enorm veel goeddoen zo'n jaar. En een trip naar Bonaire zou ik sowiezo niet afslaan hoor...maar ja dat roep ik nu ook pas dus na mijn ervaringen,
donderdag 29 mei 2008 om 13:41
sorry we hebben ongeveer tegelijk gepost...en zie nu dat je graag een reactie wil van iemand die een jaar is achtergebleven.
Dat heb ik dus niet gedaan wel heb ik periodes gehad dat ik een maand of 5 alleen was ..misschien een optie om elkaar tussendoor wel nog te zien ( vakantie op bonaire of hij terug voor vakantie nederland of beiden ?)
Dat heb ik dus niet gedaan wel heb ik periodes gehad dat ik een maand of 5 alleen was ..misschien een optie om elkaar tussendoor wel nog te zien ( vakantie op bonaire of hij terug voor vakantie nederland of beiden ?)
donderdag 29 mei 2008 om 13:42
@ Celeone, Er gaat natuurlijk een heel verhaal aan vooraf, wat ik niet helemaal kan vertellen vanwege herkenbaarheid. Maar ik ga wel zeker tegen mijn man in, heb een sterke eigen mening en dit is geen principekwestie voor me. Dat ik het grootste deel van de opvoeding e.d. doe, heeft er met name mee te maken dat mijn man lange tijd met een gezondheidskwestie heeft gezeten, waardoor ik geen keuze had.
@ Mayou, hele opluchting dat ze daar ook pump hebben, misschien is een baan als instructrice wel iets voor me hahaha.
@ Mayou, hele opluchting dat ze daar ook pump hebben, misschien is een baan als instructrice wel iets voor me hahaha.
donderdag 29 mei 2008 om 13:45
Maar dat is juist precies wat ik bedoel iching! Je zegt dat je nu eens wil doen wat jij wil, omdat je dat zo lang niet hebt gedaan. Waarom nu ineens, nu hij met dit voorstel komt? En waarom betekent met hem meegaan voor jou blijkbaar ook meteen dat je niet kan doen wat jij wil? Je kan daar toch ook een leven opbouwen, je eigen dingen doen en ervoor zorgen dat jouw leven minder in dienst staat van dat van hem?
Snap je een beetje wat ik bedoel? Jarenlang heb je alles zo'n beetje oogluikend toegestaan terwijl je het er eigenlijk al nooit helemaal mee eens bent geweest dat hij zo ondernemend is. En nu wil je ineens doen wat je zelf wil, dan zet je toch eigenlijk je hakken in 't zand?
Sowieso denk ik dat dat "eigen dingen doen" prima samen kan gaan met ook naar Bonaire gaan.
Edit: posting van 13.42 nog niet gezien toen ik dit schreef.
Snap je een beetje wat ik bedoel? Jarenlang heb je alles zo'n beetje oogluikend toegestaan terwijl je het er eigenlijk al nooit helemaal mee eens bent geweest dat hij zo ondernemend is. En nu wil je ineens doen wat je zelf wil, dan zet je toch eigenlijk je hakken in 't zand?
Sowieso denk ik dat dat "eigen dingen doen" prima samen kan gaan met ook naar Bonaire gaan.
Edit: posting van 13.42 nog niet gezien toen ik dit schreef.
donderdag 29 mei 2008 om 13:46
Ik vind het nogal wat, wat je man van je vraagt. Je hele leven omgooien voor een jaartje, omdat hij graag wil dat je meegaat.
Bovendien vind ik (maar dat is dus persoonlijk) een jaar toch wel behoorlijk lang als je niet meegaat, ondanks dat er de mogelijkheid zal zijn om elkaar in vakanties enzo te zien.
Ik kan me zo voorstellen dat je in dat jaar behoorlijk uit elkaar groeit, vanwege het feit dat jullie allebei heel veel dingen zullen meemaken die je niet direct met elkaar kunt delen.
Bovendien vind ik (maar dat is dus persoonlijk) een jaar toch wel behoorlijk lang als je niet meegaat, ondanks dat er de mogelijkheid zal zijn om elkaar in vakanties enzo te zien.
Ik kan me zo voorstellen dat je in dat jaar behoorlijk uit elkaar groeit, vanwege het feit dat jullie allebei heel veel dingen zullen meemaken die je niet direct met elkaar kunt delen.
donderdag 29 mei 2008 om 13:47
quote:panter01 schreef op 29 mei 2008 @ 13:16:
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
nou jij schiet mijn inziens behoorlijk door in je reactie.
Hoe zo egoistisch, hij heeft hier toch ook verplichtingen, een gezin etc?? Vind het eerder erg egoistisch van haar partner dat hij verwacht dat iching haar baan opzegt, kind van school haalt en zo het diepe inspringt.
wat ben jij egoistisch zeg! Hij heeft groot gelijk dat hij in zijn eentje gaat. Moet hij dan de rest van zijn leven zijn dromen maar opzij zetten omdat jij het niet ziet zitten? Goed dat hij voor zichzelf kiest.
Hoe zou jij het andersom vinden? Dan had je zeker ook een topic geopend met 'mijn man wil niet dat ik naar het buitenland ga, moet ik voor hem thuis blijven?'
nou jij schiet mijn inziens behoorlijk door in je reactie.
Hoe zo egoistisch, hij heeft hier toch ook verplichtingen, een gezin etc?? Vind het eerder erg egoistisch van haar partner dat hij verwacht dat iching haar baan opzegt, kind van school haalt en zo het diepe inspringt.
donderdag 29 mei 2008 om 13:48
En die kans laat jij liggen was mijn eerste reactie.
Tuurlijk, je job opgeven is klote, zeker als je die baan heel leuk vindt en niet terug kunt keren over een jaar, of twee....
Jullie kind kan het waarschijnlijk best aan, hangt uiterraad van type kind af, maar tot 11 jaar (en dan met NL school) is dat best mogelijk.
Huis kan onder verhuurd worden, wel effe kijken dat er geen wietplantage ingezet wordt, blijkt voor te komen.
Wat krijg jij terug? Een jaar op een tropisch eiland, zonder dat je 'hoeft' te werken, de kans om op adem te komen....... Bonaire is nou niet de ergste plaats om te moeten wonen.
Verder, kans om aan de relatie met je hubby te werken, want eerlijk.....zoals jij nu schrift, vrees ik dat het zonder elkaar voor een jaar ook wel eens helemaal uit elkaar zou kunnen worden.
En ja, ik weet waar ik het over heb. Been there,.......
Tuurlijk, je job opgeven is klote, zeker als je die baan heel leuk vindt en niet terug kunt keren over een jaar, of twee....
Jullie kind kan het waarschijnlijk best aan, hangt uiterraad van type kind af, maar tot 11 jaar (en dan met NL school) is dat best mogelijk.
Huis kan onder verhuurd worden, wel effe kijken dat er geen wietplantage ingezet wordt, blijkt voor te komen.
Wat krijg jij terug? Een jaar op een tropisch eiland, zonder dat je 'hoeft' te werken, de kans om op adem te komen....... Bonaire is nou niet de ergste plaats om te moeten wonen.
Verder, kans om aan de relatie met je hubby te werken, want eerlijk.....zoals jij nu schrift, vrees ik dat het zonder elkaar voor een jaar ook wel eens helemaal uit elkaar zou kunnen worden.
En ja, ik weet waar ik het over heb. Been there,.......
donderdag 29 mei 2008 om 13:50
@ love2dance, bedankt voor je reactie, jij bent weliswaar niet thuis gebleven, maar toch heb ik veel aan je verhaal. Ik begin nu wel een beetje te twijfelen om toch mee te gaan. Maar ik wil mijn baan en huis niet opgeven en wil daar wel wat om handen hebben. Ik ga er nog eens even goed over nadenken.
En nogmaals: als ik niet meega, heb ik hem gezegd dat hij zeker wel moet gaan, want ik wil hem absoluut niet zijn droom ontnemen en dat later wellicht te horen krijgen. Alleen weet ik dan nog niet wat de consequenties zijn voor onze relatie. En vind ik het heel sneu voor onze zoon, want die hangt erg aan hem (tja, mama doet dan wel de verzorging, maar papa alle leuke dingen hahaha)
En nogmaals: als ik niet meega, heb ik hem gezegd dat hij zeker wel moet gaan, want ik wil hem absoluut niet zijn droom ontnemen en dat later wellicht te horen krijgen. Alleen weet ik dan nog niet wat de consequenties zijn voor onze relatie. En vind ik het heel sneu voor onze zoon, want die hangt erg aan hem (tja, mama doet dan wel de verzorging, maar papa alle leuke dingen hahaha)
donderdag 29 mei 2008 om 13:53
