Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 28 mei 2008 om 23:13
Oh en zo'n lijstje, ken ik. Ik mailde heel vaak dingen naar mijn werk, of van mijn werk naar huis, die ik echt niet mocht vergeten.
En misschien moet je er soms ook niet te zwaar aan tillen, aan iets vergeten, denk ik af en toe ook. Gisteravond had ik een vergadering met twee andere mensen. Kom ik terplekke, niemand aanwezig. Waren ze 't allebei vergeten. Gelukkig baalde ik niet teveel, had ik tenminste tijd om met een vriendin te gaan sporten. De vergeters liggen er niet wakker van, ik dus ook maar niet.
xx lisa.
En misschien moet je er soms ook niet te zwaar aan tillen, aan iets vergeten, denk ik af en toe ook. Gisteravond had ik een vergadering met twee andere mensen. Kom ik terplekke, niemand aanwezig. Waren ze 't allebei vergeten. Gelukkig baalde ik niet teveel, had ik tenminste tijd om met een vriendin te gaan sporten. De vergeters liggen er niet wakker van, ik dus ook maar niet.
xx lisa.
woensdag 28 mei 2008 om 23:22
donderdag 29 mei 2008 om 08:47
Astrada
Tsja, sommige mensen geloven in God, geesten, leven na de dood, reincarnatie, homeopatische oplossingen voor alles of in marsmannetje... Ieder zijn ding.
Kan er verder wel op in gaan, maar heb er eigenlijk geen zin in. Mensen die er geen last van hebben snappen namelijk niet dat er mensen zijn die er wel erg last van hebben. Daarnaast is het niet iets wat je je inbeeldt... Het heeft toch echt een lichamelijke grondslag (defect in de hersenen). En dat het nu ineens zo veel gehoord wordt is ook heel logisch te verklaren. Er wordt meer onderzoek gedaan (voornamelijk op kinderen) waardoor er ineens een hele hoop volwassenen zijn die als kind al problemen hadden, maar waar men in die tijd nooit iets achter gezocht heeft anders dan "lui" of "onhandelbaar".
En die medicijnen zijn echt niet zaligmakend hoor. Maar voor sommigen werken ze als een trein (voor mij niet trouwens).
Maar goed... Dat waren al weer teveel woorden.
Tsja, sommige mensen geloven in God, geesten, leven na de dood, reincarnatie, homeopatische oplossingen voor alles of in marsmannetje... Ieder zijn ding.
Kan er verder wel op in gaan, maar heb er eigenlijk geen zin in. Mensen die er geen last van hebben snappen namelijk niet dat er mensen zijn die er wel erg last van hebben. Daarnaast is het niet iets wat je je inbeeldt... Het heeft toch echt een lichamelijke grondslag (defect in de hersenen). En dat het nu ineens zo veel gehoord wordt is ook heel logisch te verklaren. Er wordt meer onderzoek gedaan (voornamelijk op kinderen) waardoor er ineens een hele hoop volwassenen zijn die als kind al problemen hadden, maar waar men in die tijd nooit iets achter gezocht heeft anders dan "lui" of "onhandelbaar".
En die medicijnen zijn echt niet zaligmakend hoor. Maar voor sommigen werken ze als een trein (voor mij niet trouwens).
Maar goed... Dat waren al weer teveel woorden.
donderdag 29 mei 2008 om 12:06
Astrada; loopt het topic over 'wat je moet weten over de psychiatrie' of hoe het dan mag heten niet meer zo lekker dat je hier je gal komt spuwen? Lef heb je wel, dat moet ik zeggen. Iedereen die hier schrijft weet wat het is om dagelijks te leven met adhd, hoeveel moeite het kost om je leven een beetje leefbaar te houden, terwijl we dagelijks zien dat veel andere mensen dat veel beter voor elkaar hebben, zonder er veel energie in te steken. Haha en dan plaats jij één stukje en denkt dat wij zeggen: goh, zo heb ik er nog niet over nagedacht, niemand heeft ooit tegen me gezegd dat ik me aanstel, lui ben en dat er eigenlijk niks aan de hand is, als ik mijn best maar doe. Laten we alle medicijnen, begeleiding, coaching en therapie de deur uitdoen, niet meer zeuren en dan leven we allemaal nog lang en gelukkig.
Misschien is lef trouwens wel te positief gesteld, ik ben eerder van mening dat het gewoon dom is.
Blijf hier dus gewoon weg en ga tegen bomen praten ofzo. Dan hebben wij er ook geen last van. Ik ga hier ook niet meer over reageren, heeft totaal geen nut bij jou, en kost me alleen maar verspilde energie. Hoop dat de anderen er ook zo over denken, dan is de lol er tenminste gauw vanaf.
Zo, en nu ontopic!
Lisa; het uitleggen is inderdaad klote. En dan heb ik nog het geluk dat ik grotendeels leef in een wereld waarin mensen weten wat oa adhd inhoudt, omdat ik zelf in het werkveld zit en veel van mijn vriendinnen ook. Ik hoef mijn vriendinnen en collega's dus helemaal niet uit te leggen wat dat dan is en waar ik last van heb.
De opmerkingen: daar heb ik ook wel eens last van, dat doe ik ook altijd, enz; daar trek ik mijn schouders ondertussen wel over op. Ik heb nog maar kort de diagnose, maar als ik ooit aan mensen probeerde uit te leggen waar ik dan tegenaan liep de afgelopen jaren, kreeg ik ze ook vaak te horen. De meeste kan je gewoon laten praten. Met je vriend is dat wat moeilijker. Misschien kan je hem uitleggen hoe je verwacht dat hij reageert, omdat hij dat niet zal weten.
Ik heb met mijn vriend er ook eens over in de clinch gelegen, omdat hij van mening is dat diagnoses te snel gegeven worden, sommige ouders en kinderen dit aangrijpen als excuus, enz. Iets waar ik het gedeeltelijk nog mee eens ben ook, maar waarvan ik vond dat hij deze mening niet op mij moest betrekken. Met hem dus besproken dat als we het over mijn adhd hebben, hij het gesprek moest aangaan vanuit "mij" en niet vanuit zijn algemene mening over diagnoses e.d. En ook uitgelegd dat ik op dat moment (net na de diagnose) zelf heel erg op zoek was naar wat er wel en niet bijhoorde en dit misschien wel eens uitvergrootte, en dat dit wel weer zou afzakken. Denk dat dit nu ook voor jou zo is, je bent helemaal gefocust op de kenmerken van adhd en vraagt je bij alles af of dat het ook voor jou geldt. Misschien kan je ook je vriend uitleggen dat je daar nu heel 'heftig' mee bezig bent, dat je probeert een puzzel op te lossen en dat dit grotendeels wel overgaat en stukjes in elkaar blijken te vallen.
Misschien is lef trouwens wel te positief gesteld, ik ben eerder van mening dat het gewoon dom is.
Blijf hier dus gewoon weg en ga tegen bomen praten ofzo. Dan hebben wij er ook geen last van. Ik ga hier ook niet meer over reageren, heeft totaal geen nut bij jou, en kost me alleen maar verspilde energie. Hoop dat de anderen er ook zo over denken, dan is de lol er tenminste gauw vanaf.
Zo, en nu ontopic!
Lisa; het uitleggen is inderdaad klote. En dan heb ik nog het geluk dat ik grotendeels leef in een wereld waarin mensen weten wat oa adhd inhoudt, omdat ik zelf in het werkveld zit en veel van mijn vriendinnen ook. Ik hoef mijn vriendinnen en collega's dus helemaal niet uit te leggen wat dat dan is en waar ik last van heb.
De opmerkingen: daar heb ik ook wel eens last van, dat doe ik ook altijd, enz; daar trek ik mijn schouders ondertussen wel over op. Ik heb nog maar kort de diagnose, maar als ik ooit aan mensen probeerde uit te leggen waar ik dan tegenaan liep de afgelopen jaren, kreeg ik ze ook vaak te horen. De meeste kan je gewoon laten praten. Met je vriend is dat wat moeilijker. Misschien kan je hem uitleggen hoe je verwacht dat hij reageert, omdat hij dat niet zal weten.
Ik heb met mijn vriend er ook eens over in de clinch gelegen, omdat hij van mening is dat diagnoses te snel gegeven worden, sommige ouders en kinderen dit aangrijpen als excuus, enz. Iets waar ik het gedeeltelijk nog mee eens ben ook, maar waarvan ik vond dat hij deze mening niet op mij moest betrekken. Met hem dus besproken dat als we het over mijn adhd hebben, hij het gesprek moest aangaan vanuit "mij" en niet vanuit zijn algemene mening over diagnoses e.d. En ook uitgelegd dat ik op dat moment (net na de diagnose) zelf heel erg op zoek was naar wat er wel en niet bijhoorde en dit misschien wel eens uitvergrootte, en dat dit wel weer zou afzakken. Denk dat dit nu ook voor jou zo is, je bent helemaal gefocust op de kenmerken van adhd en vraagt je bij alles af of dat het ook voor jou geldt. Misschien kan je ook je vriend uitleggen dat je daar nu heel 'heftig' mee bezig bent, dat je probeert een puzzel op te lossen en dat dit grotendeels wel overgaat en stukjes in elkaar blijken te vallen.
donderdag 29 mei 2008 om 21:39
Halvemaan, ja, dat heb ik ook zo ook wel gezegd, maar op iets te hoge toon. Praten we wel weer uit hoor. Morgen zijn we vijf jaar getrouwd, trouwens! Hij is vandaag en morgen in het buitenland, we gaan op Mallorca wel lekker samen eten om het te vieren.
Op een site over ADD zag ik een tijd terug zoiets staan als 'een brein als een pentium 4 maar een werkgeheugen van een 286'. Dat is misschien wel een goede uitleg aan 'leken'.
Goede vriendinnen van mij denken trouwens ook dat het heel goed mogelijk is dat het dít is dat mij al zolang zoveel parten speelt.
Overigens ben ik er nu niet zo op gefocust. Voor mezelf is het duidelijk dat er 'iets' is waar ik zelf met echt de beste wil van de wereld niets wezenlijk aan heb kunnen veranderen en waar ik heel veel last van heb. En dat 'iets' is heel waarschijnlijk AD(H)D. Daardoor geef ik mezelf meer breaks zeg maar, waar niet meer zo rond in onbegrip waar het mijzelf betreft. En hoe dat straks bij de GGZ zal gaan zie ik allemaal wel.
xx lisa.
Op een site over ADD zag ik een tijd terug zoiets staan als 'een brein als een pentium 4 maar een werkgeheugen van een 286'. Dat is misschien wel een goede uitleg aan 'leken'.
Goede vriendinnen van mij denken trouwens ook dat het heel goed mogelijk is dat het dít is dat mij al zolang zoveel parten speelt.
Overigens ben ik er nu niet zo op gefocust. Voor mezelf is het duidelijk dat er 'iets' is waar ik zelf met echt de beste wil van de wereld niets wezenlijk aan heb kunnen veranderen en waar ik heel veel last van heb. En dat 'iets' is heel waarschijnlijk AD(H)D. Daardoor geef ik mezelf meer breaks zeg maar, waar niet meer zo rond in onbegrip waar het mijzelf betreft. En hoe dat straks bij de GGZ zal gaan zie ik allemaal wel.
xx lisa.
vrijdag 30 mei 2008 om 08:45
Gefeliciteerd Lisa!
Gisteren, na een heftige dag waarop ik samen met mijn ouders mijn hond in heb laten slapen en haar heb begraven, vertelde mijn vader toen hij me thuisbracht dat hij begonnen was in een boek dat ik hem geleend had: 'je bent er één of je kent er één' van een man die er op latere leeftijd achter komt dat hij adhd heeft. Ik had het gegeven zodat mijn ouders konden lezen waar ik 'last' van heb. Mijn vader was een beetje geschrokken; hij herkende zich er flink in. En las dus ineens niet meer over mij, maar over zichzelf. Eigenlijk niet eens heel verwonderlijk, ik lijk zowel qua karakter als uiterlijk als 2 druppels water op mijn vader en hij heeft de afgelopen jaren 2 burn-outs gehad. Gedeeltelijk door privédingen, maar ook omdat hij zijn functie als manager, na zeer veel veranderingen in het bedrijf, niet meer aankon. Denk trouwens niet dat hij er iets mee wil gaan doen, maar daar hebben we het gister ook niet over gehad.
Gisteren, na een heftige dag waarop ik samen met mijn ouders mijn hond in heb laten slapen en haar heb begraven, vertelde mijn vader toen hij me thuisbracht dat hij begonnen was in een boek dat ik hem geleend had: 'je bent er één of je kent er één' van een man die er op latere leeftijd achter komt dat hij adhd heeft. Ik had het gegeven zodat mijn ouders konden lezen waar ik 'last' van heb. Mijn vader was een beetje geschrokken; hij herkende zich er flink in. En las dus ineens niet meer over mij, maar over zichzelf. Eigenlijk niet eens heel verwonderlijk, ik lijk zowel qua karakter als uiterlijk als 2 druppels water op mijn vader en hij heeft de afgelopen jaren 2 burn-outs gehad. Gedeeltelijk door privédingen, maar ook omdat hij zijn functie als manager, na zeer veel veranderingen in het bedrijf, niet meer aankon. Denk trouwens niet dat hij er iets mee wil gaan doen, maar daar hebben we het gister ook niet over gehad.
vrijdag 30 mei 2008 om 09:47
Halvemaan, dikke knuffel!!!
Fijn dat je vader zich aan het verdiepen is. En ja, het is vaak erfelijk, dus dat 1 van je ouders het heeft is helemaal niet raar. Denk dat het voor hem inderdaad niet echt loont om er actief mee aan de slag te gaan. Hij zou eventueel wat dingen op kunnen pikken als daar behoefte toe is, maar hij is al zo lang gewend aan hoe hij dingen doet...
Wel heel fijn dat hij zich er in verdiept!!!
Heb gisteren tegen manlief gezegd dat ik het ook wel op prijs zou stellen als hij dat ook eens zou doen. Hij vond dat het de laatste tijd alleen maar slechter ging, dat ik continu ruzie zocht/snel prikkelbaar was. Mezelf afsloot van iedereen door maar hele avonden met m'n iPod op te zitten spelletjes spelen.
Terwijl ik echt heel erg m'n best heb gedaan/doe om opgewekt en vriendelijk te zijn in plaats van gelijk overal nee op te roepen!!! Was wel verdrietig dat hij dat blijkbaar niet had gemerkt. Maar gelukkig had hij het wel gemerkt!!!
Nah...zit gewoon met mezelf in de knoop en dat is echt mijn ding wat ik verder gewoon niet goed kan delen. Voel me door hem nog niet echt serieus genomen... Hij wil graag mee naar de psycholoog maar dat zie ik echt niet zitten. Voel me daar dan te geremd... Geen idee, vooralsnog is het echt mijn probleem en moet ik er mee zien te dealen.
Gisteren in de laatste ADHD groep ook duidelijk geworden dat ik nog lang niet op het punt van acceptatie zit. Voornamelijk onverschilligheid, depressie en onderhandelen (twijfel).
Heb er ook wel eventjes genoeg van eigenlijk, wil gewoon 'normaal' zijn...
Fijn dat je vader zich aan het verdiepen is. En ja, het is vaak erfelijk, dus dat 1 van je ouders het heeft is helemaal niet raar. Denk dat het voor hem inderdaad niet echt loont om er actief mee aan de slag te gaan. Hij zou eventueel wat dingen op kunnen pikken als daar behoefte toe is, maar hij is al zo lang gewend aan hoe hij dingen doet...
Wel heel fijn dat hij zich er in verdiept!!!
Heb gisteren tegen manlief gezegd dat ik het ook wel op prijs zou stellen als hij dat ook eens zou doen. Hij vond dat het de laatste tijd alleen maar slechter ging, dat ik continu ruzie zocht/snel prikkelbaar was. Mezelf afsloot van iedereen door maar hele avonden met m'n iPod op te zitten spelletjes spelen.
Terwijl ik echt heel erg m'n best heb gedaan/doe om opgewekt en vriendelijk te zijn in plaats van gelijk overal nee op te roepen!!! Was wel verdrietig dat hij dat blijkbaar niet had gemerkt. Maar gelukkig had hij het wel gemerkt!!!
Nah...zit gewoon met mezelf in de knoop en dat is echt mijn ding wat ik verder gewoon niet goed kan delen. Voel me door hem nog niet echt serieus genomen... Hij wil graag mee naar de psycholoog maar dat zie ik echt niet zitten. Voel me daar dan te geremd... Geen idee, vooralsnog is het echt mijn probleem en moet ik er mee zien te dealen.
Gisteren in de laatste ADHD groep ook duidelijk geworden dat ik nog lang niet op het punt van acceptatie zit. Voornamelijk onverschilligheid, depressie en onderhandelen (twijfel).
Heb er ook wel eventjes genoeg van eigenlijk, wil gewoon 'normaal' zijn...
vrijdag 30 mei 2008 om 13:54
Hallo Biebeltje, Halvemaan en Ansje25,
wat jullie voelen, denken en ervaren zal ongetwijfeld echt zijn.
Heftige en wanhopige emoties maak ik mijn leven lang al mee, deels uit mijn eigen (vooral vroegere) ervaring, deels in mijn directe omgeving.
Ook ik zie zo goed als dagelijks kinderen en volwassenen met "ADHD"gedrag, sterker nog, het houdt een deel in van mijn privéleven, vrijwillige en onvrijwillige werkzaamheden.
De allerlaatste die de heftige gevoelens van sommigen op dit punt zal ontkennen ben ik misschien wel.
En mocht dat toch zo overkomen dan spijt me dat.
Als ik bepaalde gevoelens bij jullie of anderen soms bagataliseer, nuanceer, irrelevant of gewoon menselijk noem dan komt dat omdat ik de mensen nog enigzins graag met beide benen op de grond wil houden....
Als het aan de meeste van de ruim 50.000 GGZ-medewerkers ligt dan wordt een verkeerde droom, een overleden hondje, een paar uurtjes verveling, een slechte schoolprestatie of een ruzie al aangegrepen een psychiatrische procedure op te starten of je in ieder geval op de wachtlijst te zetten.
De pillen en crisisdiensten staan 24 uur per dag, 7 dagen per week paraat om ingenomen en toegepast te worden!
Vroeger na WW2 moest je niet zeuren, vandaag de dag staat er een GGZ-er voor je klaar met zijn team als je al een verkeerde scheet hebt gelaten!
(Voor een ECHT trauma staan ze NIET klaar ook al zouden ze dit willen.... Psychiatrische "deskundigen" hebben geen flauw idee wat ze met een ECHT trauma aanmoeten behalve het lichaam verdoven in de hoop dat de geest ook tijdelijk hierin mee gaat...Heb je een trauma opgelopen dan heb je die over 20 jaar nog steeds, deze word NIET verwerkt of leefbaar gemaakt door de heren psychiatrie, de kennis is niet aanwezig)
Maar destijds ging het wel stukken beter met de Nederlandse bevolking, in de tijd van het collectieve doel (wederopbouw) en de eigen verantwoordelijkheid...
In andere landen is dit nog steeds goed te zien, waar minder Big-farma en psychiatrische invloeden zijn is de bevolking gelukkiger en gezonder.
Met Amerika als absoluut dieptepunt, zij hebben de op één na slechtste gezondheid (mentaal en fysiek) maar betalen het meeste aan premies!
De Amerikanen zijn zieker dan ooit.
Gevolg van dit alles, die paar miljoen Nederlandse klanten kunnen niet meer zonder de GGZ en haar middelen, verslaafd aan de pillen, verslaafd aan de hulpverlening.
Denk maar na, reken maar uit...
Een paar uurtjes zonder medicatie, begeleiding van de psychiatrie, toepassing van het psychiatrisch protocol kan al uitmonden in een crisis.
Bielbetje, Ansje en Halvemaan,
jullie leveren per persoon gemiddeld meer dan 2.000 euro per jaar op voor de industrie "de psychiatrie".
De psychiatrie is een "aanbod en vraag" verhaal, eerst kwam het aanbod en toen de vraag (met een zachte of harde dwingende hand of indoctrinerende reclames).
Er wordt niet voor niets alles aangedaan om jullie in het bestand in te schrijven en vooral ingeschreven te laten staan!
Inschrijvingen alleen al zijn kassa.
Het kost niet voor niets zoveel moeite je uit te schrijven en je dossier te laten vernietigen (of in te zien).
Dat heeft allemaal een reden.
Dat men hier het liefst 24 uur per dag leeft op een psychiatrisch schema heeft niet alleen zijn prijs voor je eigen mentale en lichamelijke gezondheid maar ook voor die van de nietsvermoedende premie en belastingbetaler.
En het werkt dus niet in de psychiatrie....
-Geestelijke problemen worden groter (een psychiater maakt van een irrelevante mug een olifant of laat het jou zelf doen door je honderd keer hetzelfde te laten vertellen...) en complexer (een psychiater laat je jaren zoeken en graven in jezelf tot je tientallen "onverwerkte" voorvallen hebt opgegraven die vervolgens NIET verwerkt worden of teruggestopt worden) .
-Een oplossing of genezing is uitgesloten.
-Oorzakelijk gericht handelen en/of zoeken is uitgesloten.
-Een verslaving ligt op de loer.
-Fantasieopmerkingen als "ADHD is een defect in de hersenen" worden veelvuldig geïndoctrineerd bij de klanten.
-Bijwerkingen van medicatie zijn in rijen dik aanwezig.
-Enige remedie voor dit alles volgens de psychiatrie: leren leven met je "ziekte" en de medicatie (switchen, afbouwen, afkicken, opbouwen, switchen, afbouwen, opbouwen, combineren, afkicken, switchen, combineren, opbouwen, afkicken enz enz enz)
Waarom zou ik dit niet bespreekbaar mogen maken?
ps. Dat vorige topic wat ik opende is toch zo te updaten Halvemaan?
Negatieve berichtgevingen over de psychiatrie komen dagelijks binnen in de media en zijn makkelijk en on-topic te plaatsen in dat topic...
En volgens mij krijg ik dan echt wel wat meer "aandacht" dan hier mocht het mij daarom gaan...
Het gaat me om de discussie, de topictitel en de informatieve inhoudelijke waarde van het topic, daar reageer ik op.
En elke dag leer ik bij, hier ook.
Elkaars meningen zijn altijd respectabel vind ik.
groetjes Astrid
wat jullie voelen, denken en ervaren zal ongetwijfeld echt zijn.
Heftige en wanhopige emoties maak ik mijn leven lang al mee, deels uit mijn eigen (vooral vroegere) ervaring, deels in mijn directe omgeving.
Ook ik zie zo goed als dagelijks kinderen en volwassenen met "ADHD"gedrag, sterker nog, het houdt een deel in van mijn privéleven, vrijwillige en onvrijwillige werkzaamheden.
De allerlaatste die de heftige gevoelens van sommigen op dit punt zal ontkennen ben ik misschien wel.
En mocht dat toch zo overkomen dan spijt me dat.
Als ik bepaalde gevoelens bij jullie of anderen soms bagataliseer, nuanceer, irrelevant of gewoon menselijk noem dan komt dat omdat ik de mensen nog enigzins graag met beide benen op de grond wil houden....
Als het aan de meeste van de ruim 50.000 GGZ-medewerkers ligt dan wordt een verkeerde droom, een overleden hondje, een paar uurtjes verveling, een slechte schoolprestatie of een ruzie al aangegrepen een psychiatrische procedure op te starten of je in ieder geval op de wachtlijst te zetten.
De pillen en crisisdiensten staan 24 uur per dag, 7 dagen per week paraat om ingenomen en toegepast te worden!
Vroeger na WW2 moest je niet zeuren, vandaag de dag staat er een GGZ-er voor je klaar met zijn team als je al een verkeerde scheet hebt gelaten!
(Voor een ECHT trauma staan ze NIET klaar ook al zouden ze dit willen.... Psychiatrische "deskundigen" hebben geen flauw idee wat ze met een ECHT trauma aanmoeten behalve het lichaam verdoven in de hoop dat de geest ook tijdelijk hierin mee gaat...Heb je een trauma opgelopen dan heb je die over 20 jaar nog steeds, deze word NIET verwerkt of leefbaar gemaakt door de heren psychiatrie, de kennis is niet aanwezig)
Maar destijds ging het wel stukken beter met de Nederlandse bevolking, in de tijd van het collectieve doel (wederopbouw) en de eigen verantwoordelijkheid...
In andere landen is dit nog steeds goed te zien, waar minder Big-farma en psychiatrische invloeden zijn is de bevolking gelukkiger en gezonder.
Met Amerika als absoluut dieptepunt, zij hebben de op één na slechtste gezondheid (mentaal en fysiek) maar betalen het meeste aan premies!
De Amerikanen zijn zieker dan ooit.
Gevolg van dit alles, die paar miljoen Nederlandse klanten kunnen niet meer zonder de GGZ en haar middelen, verslaafd aan de pillen, verslaafd aan de hulpverlening.
Denk maar na, reken maar uit...
Een paar uurtjes zonder medicatie, begeleiding van de psychiatrie, toepassing van het psychiatrisch protocol kan al uitmonden in een crisis.
Bielbetje, Ansje en Halvemaan,
jullie leveren per persoon gemiddeld meer dan 2.000 euro per jaar op voor de industrie "de psychiatrie".
De psychiatrie is een "aanbod en vraag" verhaal, eerst kwam het aanbod en toen de vraag (met een zachte of harde dwingende hand of indoctrinerende reclames).
Er wordt niet voor niets alles aangedaan om jullie in het bestand in te schrijven en vooral ingeschreven te laten staan!
Inschrijvingen alleen al zijn kassa.
Het kost niet voor niets zoveel moeite je uit te schrijven en je dossier te laten vernietigen (of in te zien).
Dat heeft allemaal een reden.
Dat men hier het liefst 24 uur per dag leeft op een psychiatrisch schema heeft niet alleen zijn prijs voor je eigen mentale en lichamelijke gezondheid maar ook voor die van de nietsvermoedende premie en belastingbetaler.
En het werkt dus niet in de psychiatrie....
-Geestelijke problemen worden groter (een psychiater maakt van een irrelevante mug een olifant of laat het jou zelf doen door je honderd keer hetzelfde te laten vertellen...) en complexer (een psychiater laat je jaren zoeken en graven in jezelf tot je tientallen "onverwerkte" voorvallen hebt opgegraven die vervolgens NIET verwerkt worden of teruggestopt worden) .
-Een oplossing of genezing is uitgesloten.
-Oorzakelijk gericht handelen en/of zoeken is uitgesloten.
-Een verslaving ligt op de loer.
-Fantasieopmerkingen als "ADHD is een defect in de hersenen" worden veelvuldig geïndoctrineerd bij de klanten.
-Bijwerkingen van medicatie zijn in rijen dik aanwezig.
-Enige remedie voor dit alles volgens de psychiatrie: leren leven met je "ziekte" en de medicatie (switchen, afbouwen, afkicken, opbouwen, switchen, afbouwen, opbouwen, combineren, afkicken, switchen, combineren, opbouwen, afkicken enz enz enz)
Waarom zou ik dit niet bespreekbaar mogen maken?
ps. Dat vorige topic wat ik opende is toch zo te updaten Halvemaan?
Negatieve berichtgevingen over de psychiatrie komen dagelijks binnen in de media en zijn makkelijk en on-topic te plaatsen in dat topic...
En volgens mij krijg ik dan echt wel wat meer "aandacht" dan hier mocht het mij daarom gaan...
Het gaat me om de discussie, de topictitel en de informatieve inhoudelijke waarde van het topic, daar reageer ik op.
En elke dag leer ik bij, hier ook.
Elkaars meningen zijn altijd respectabel vind ik.
groetjes Astrid
vrijdag 30 mei 2008 om 17:16
Ik had dingen getypt om heel veel van bovenstaande te weerleggen, maar bedacht me dat ik mijn energie er niet in kwijt wil. Want waarschijn wordt het dan weer weerlegt, waarop ik het weer kan weerleggen, enz.
Het enige wat ik je nogmaals wil meegeven is dat je hier op het verkeerde topic bent. Wij hier zijn dolblij dat de chaos in ons hoofd en in ons hele leven een naam heeft, waardoor we weten dat ons gedrag te verklaren valt, ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn. En dat er mensen zijn die ons willen helpen en dat er medicatie bestaat waardoor we redelijk kunnen functioneren. En dat zal echt niet veranderen door jouw stukjes. Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz. De meeste van ons zijn immuun geworden daarvoor en halen onze schouders er over op. Want wij weten hoe het is, en wat anderen denken te weten moeten ze zelf weten. Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
Het enige wat ik je nogmaals wil meegeven is dat je hier op het verkeerde topic bent. Wij hier zijn dolblij dat de chaos in ons hoofd en in ons hele leven een naam heeft, waardoor we weten dat ons gedrag te verklaren valt, ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn. En dat er mensen zijn die ons willen helpen en dat er medicatie bestaat waardoor we redelijk kunnen functioneren. En dat zal echt niet veranderen door jouw stukjes. Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz. De meeste van ons zijn immuun geworden daarvoor en halen onze schouders er over op. Want wij weten hoe het is, en wat anderen denken te weten moeten ze zelf weten. Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
vrijdag 30 mei 2008 om 21:09
quote:Halvemaan schreef op 30 mei 2008 @ 17:16:
Want waarschijn wordt het dan weer weerlegt, waarop ik het weer kan weerleggen, enz.
Astrid: Verschillende meningen en standpunten op een forum hoort er toch een beetje bij?
ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn.
Astrid: Dit zullen nooit letterlijk mijn woorden zijn.
Als iemand in een depressie is geraakt (en hiervoor opvang krijgt)omdat zijn hondje is overleden of omdat de klok scheef hangt dan is de commerciële zorgaanbieder de schuldige.
Zijn/haar (private) GGZ-onderneming biedt jouw in dit geval een "ziekte" met bijhorende medicatie aan.
Op scholen worden momenteel zelfs kinderen gediagnosticeerd en gedrogeerd die helemaal niets hebben, gewoon kinderlijk gedrag vertonen! (ADHD)
Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz.
Astrid: de verantwoordelijkheid over de beslissing of je ziek bent of niet ligt deels bij jullie. ADHD is een keuze...
Je kunt ook tegen jezelf en anderen zeggen: "Donder op met je diagnoses, drugs, aanpassingen aan de maatschappij, (altijd) te hoge ambities, hiërarchische onzin, slechte voeding, verplichte sociale vaardigheden en negatieve overheids/mediaberichtgevingen!"
"Ik ga vanaf nu mijn eigen (creatieve) ding doen om mijn manier, in mijn tijd, met of zonder mijn mensen, met mijn geest en op mijn tempo..."
Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
Astrid: Het is niet mijn bedoeling jullie hiermee lastig te vallen en dat deed ik ook niet.
Als er 650 keer gereageerd wordt op een topic en ik plaats hier ook 2 on-topic algemene berichten (waar het ook bij zou blijven als het aan mij lag) DAN VAL IK HIER NIEMAND LASTIG.
Jij valt jezelf lastig met mijn berichtjes Halvemaan, doordat je die andere 648 berichten wel aan kan maar mijn 2 berichtjes niet....
Daar kan ik verder niets aan doen, ik ben óók een onderdeel van de maatschappij....mezelf censuren begin ik niet aan.
Als ik zie dat de psychiatrie aan haar pillen flink gepromoot worden in een topic dan zeg ik er wat van.
En wat ik zeg stelt ook nog bijna niets voor...
Als je je alleen al realiseert dat de farmaceutische industrie voor 1.300.000.000 euro per jaar reclame maakt in Nederland (ook over jullie pillen) dan ben ik maar héééél klein Halvemaan... Troost je met dit feit. Astrada bereikt toch niets in haar uppie!
Zo goed dan, lucht dat op?
Want waarschijn wordt het dan weer weerlegt, waarop ik het weer kan weerleggen, enz.
Astrid: Verschillende meningen en standpunten op een forum hoort er toch een beetje bij?
ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn.
Astrid: Dit zullen nooit letterlijk mijn woorden zijn.
Als iemand in een depressie is geraakt (en hiervoor opvang krijgt)omdat zijn hondje is overleden of omdat de klok scheef hangt dan is de commerciële zorgaanbieder de schuldige.
Zijn/haar (private) GGZ-onderneming biedt jouw in dit geval een "ziekte" met bijhorende medicatie aan.
Op scholen worden momenteel zelfs kinderen gediagnosticeerd en gedrogeerd die helemaal niets hebben, gewoon kinderlijk gedrag vertonen! (ADHD)
Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz.
Astrid: de verantwoordelijkheid over de beslissing of je ziek bent of niet ligt deels bij jullie. ADHD is een keuze...
Je kunt ook tegen jezelf en anderen zeggen: "Donder op met je diagnoses, drugs, aanpassingen aan de maatschappij, (altijd) te hoge ambities, hiërarchische onzin, slechte voeding, verplichte sociale vaardigheden en negatieve overheids/mediaberichtgevingen!"
"Ik ga vanaf nu mijn eigen (creatieve) ding doen om mijn manier, in mijn tijd, met of zonder mijn mensen, met mijn geest en op mijn tempo..."
Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
Astrid: Het is niet mijn bedoeling jullie hiermee lastig te vallen en dat deed ik ook niet.
Als er 650 keer gereageerd wordt op een topic en ik plaats hier ook 2 on-topic algemene berichten (waar het ook bij zou blijven als het aan mij lag) DAN VAL IK HIER NIEMAND LASTIG.
Jij valt jezelf lastig met mijn berichtjes Halvemaan, doordat je die andere 648 berichten wel aan kan maar mijn 2 berichtjes niet....
Daar kan ik verder niets aan doen, ik ben óók een onderdeel van de maatschappij....mezelf censuren begin ik niet aan.
Als ik zie dat de psychiatrie aan haar pillen flink gepromoot worden in een topic dan zeg ik er wat van.
En wat ik zeg stelt ook nog bijna niets voor...
Als je je alleen al realiseert dat de farmaceutische industrie voor 1.300.000.000 euro per jaar reclame maakt in Nederland (ook over jullie pillen) dan ben ik maar héééél klein Halvemaan... Troost je met dit feit. Astrada bereikt toch niets in haar uppie!
Zo goed dan, lucht dat op?
vrijdag 30 mei 2008 om 21:16
quote:Halvemaan schreef op 30 mei 2008 @ 17:18:
p.s. Gelukkig wordt mijn zorg vergoed, dus lever ik hen geen 2000 euro op (of whatever hoeveel), maar doe jij dat o.a. voor mij! Bedankt daarvoor!!!
Weet ik, weet ik.
Krijg ook nog zo'n 3.000 euro belastinggeld terug omdat ik al jaren ons subsidie zorgenkindje "de bioindustrie" help overleven...zonder dat ik er ook maar iets mee te maken heb!
Hou het allemaal bij ha ha!
p.s. Gelukkig wordt mijn zorg vergoed, dus lever ik hen geen 2000 euro op (of whatever hoeveel), maar doe jij dat o.a. voor mij! Bedankt daarvoor!!!
Weet ik, weet ik.
Krijg ook nog zo'n 3.000 euro belastinggeld terug omdat ik al jaren ons subsidie zorgenkindje "de bioindustrie" help overleven...zonder dat ik er ook maar iets mee te maken heb!
Hou het allemaal bij ha ha!
zaterdag 31 mei 2008 om 18:16
quote:Halvemaan schreef op 30 mei 2008 @ 17:16:
Ik had dingen getypt om heel veel van bovenstaande te weerleggen, maar bedacht me dat ik mijn energie er niet in kwijt wil. Want waarschijn wordt het dan weer weerlegt, waarop ik het weer kan weerleggen, enz.
Het enige wat ik je nogmaals wil meegeven is dat je hier op het verkeerde topic bent. Wij hier zijn dolblij dat de chaos in ons hoofd en in ons hele leven een naam heeft, waardoor we weten dat ons gedrag te verklaren valt, ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn. En dat er mensen zijn die ons willen helpen en dat er medicatie bestaat waardoor we redelijk kunnen functioneren. En dat zal echt niet veranderen door jouw stukjes. Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz. De meeste van ons zijn immuun geworden daarvoor en halen onze schouders er over op. Want wij weten hoe het is, en wat anderen denken te weten moeten ze zelf weten. Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
En nu wil ik er niets meer van astrada horen op dit topic, want het heeft geen zin discussies over medicatie aan te gaan of over behandelingen door GGZ.. ieder persoonlijk z'n ding!
Ik had dingen getypt om heel veel van bovenstaande te weerleggen, maar bedacht me dat ik mijn energie er niet in kwijt wil. Want waarschijn wordt het dan weer weerlegt, waarop ik het weer kan weerleggen, enz.
Het enige wat ik je nogmaals wil meegeven is dat je hier op het verkeerde topic bent. Wij hier zijn dolblij dat de chaos in ons hoofd en in ons hele leven een naam heeft, waardoor we weten dat ons gedrag te verklaren valt, ipv dat we lui, egoïstisch, dom of een aansteller zijn. En dat er mensen zijn die ons willen helpen en dat er medicatie bestaat waardoor we redelijk kunnen functioneren. En dat zal echt niet veranderen door jouw stukjes. Sterker nog, we horen al heel ons leven dat het aan ons ligt, dat er niks aan de hand is en dat iedereen heus wel eens chaotisch is, enz. De meeste van ons zijn immuun geworden daarvoor en halen onze schouders er over op. Want wij weten hoe het is, en wat anderen denken te weten moeten ze zelf weten. Maar val ons er niet mee lastig. We hebben al genoeg aan onszelf.
En nu wil ik er niets meer van astrada horen op dit topic, want het heeft geen zin discussies over medicatie aan te gaan of over behandelingen door GGZ.. ieder persoonlijk z'n ding!
zaterdag 31 mei 2008 om 23:53
Ik begrijp niet dat jullie er überhaupt op ingaan. Gewoon negeren, wat A. schrijft hoort hier niet, niemand zit erop te wachten hier.
Ik ga dat boek ook eens aanschaffen, Halvemaan!
Nou, de koffers zijn (bijna) gepakt, morgenochtend gaan we op vakantie. Pfff, het is wel altijd een gedoe-dag hoor, vind ik, zo'n laatste dag voor we gaan. Alle was doen, huis netjes, alles inpakken natuurlijk, regeldingen die niet kunnen wachten etc etc. Gelukkig gaat mijn schoonmoeder ook mee op vakantie en is ze sinds gisteren al bij ons, ze helpt altijd mee en houdt de kinderen bezig, heel fijn. Tot over twee weken,
xx lisa.
Ik ga dat boek ook eens aanschaffen, Halvemaan!
Nou, de koffers zijn (bijna) gepakt, morgenochtend gaan we op vakantie. Pfff, het is wel altijd een gedoe-dag hoor, vind ik, zo'n laatste dag voor we gaan. Alle was doen, huis netjes, alles inpakken natuurlijk, regeldingen die niet kunnen wachten etc etc. Gelukkig gaat mijn schoonmoeder ook mee op vakantie en is ze sinds gisteren al bij ons, ze helpt altijd mee en houdt de kinderen bezig, heel fijn. Tot over twee weken,
xx lisa.
zondag 1 juni 2008 om 17:01
Ik lees het te laat, maar een fijne vakantie Lisa!
Dat zou ik ook wel willen, maar zit nu op mijn werk... Bleh, echt totaal geen zin! Mijn hoofd staat er niet naar, en het lukt me niet om iets nuttigs te gaan doen. En erger me dood aan een cliënt met adhd die duizend-en-één vragen op me afvuurt waar ik toch het antwoord niet op weet
Maar goed, toch maar even wat doen, nog maar 3 uurtjes!
Dat zou ik ook wel willen, maar zit nu op mijn werk... Bleh, echt totaal geen zin! Mijn hoofd staat er niet naar, en het lukt me niet om iets nuttigs te gaan doen. En erger me dood aan een cliënt met adhd die duizend-en-één vragen op me afvuurt waar ik toch het antwoord niet op weet
Maar goed, toch maar even wat doen, nog maar 3 uurtjes!
zondag 1 juni 2008 om 20:04
Lieve luitjes, ben weer even op de pc, maar nu van een vriendin. (ik pas effies op). De laptop die ik zou lenen moet opnieuw geinstalleerd worden. Dit zou mijn zwager doen. Helaas moet hij dat doen in de spaarzame vrije tijd die hij heeft. En dan heeft hij toch ook andere prioriteiten. Zit dus nog steeds zonder internet enz. Heeeeeeel irriant. Heb snel even een aantal stukken gelezen en er is hier heel wat gebeurt zo te lezen. Ik ga binnenkort toch maar even kijken of en in hoeverre mijn bankrekening op korte termijn toelaat om wat nieuws aan te schaffen. Vind het zoooo ontzettend jammer. Ik vind de ervaringen en verhalen van iedereen zo'n feest der herkenning zeg maar, en ik baal ontzettend dat ik daar niet op een actieve manier in kan deelnemen.Hopelijk tot heel gauw.
En anders moet ik maar een bank beroven. Of zoiets. Snif snif.
Groetjes Pastcy
En anders moet ik maar een bank beroven. Of zoiets. Snif snif.
Groetjes Pastcy
maandag 2 juni 2008 om 13:32
Ik was van plan om na bijlezen even een lange posting te schrijven.....maar mijn lust is mij, tijdelijk, vergaan door de aanwezigheid van A. die haar geweldige visie komt verspreiden.Mijn humeur was toch al niet zo best.
Gelukkig mag ik nu ook nog even met dochter langs de dokter, die geheid een recept gaat uitschrijven en verwacht ik morgenochtend de behandelend arts van zoon voor medicatiebespreking.
Een mens kan de farmaceutische industrie maar ergens mee bezighouden.
Lieve groetjes aan mijn mede-AD(H)D'ers.
Gelukkig mag ik nu ook nog even met dochter langs de dokter, die geheid een recept gaat uitschrijven en verwacht ik morgenochtend de behandelend arts van zoon voor medicatiebespreking.
Een mens kan de farmaceutische industrie maar ergens mee bezighouden.
Lieve groetjes aan mijn mede-AD(H)D'ers.
dinsdag 3 juni 2008 om 12:01
quote:lolotte schreef op 02 juni 2008 @ 13:32:
Ik was van plan om na bijlezen even een lange posting te schrijven.....maar mijn lust is mij, tijdelijk, vergaan door de aanwezigheid van A. die haar geweldige visie komt verspreiden.Mijn humeur was toch al niet zo best.
Gelukkig mag ik nu ook nog even met dochter langs de dokter, die geheid een recept gaat uitschrijven en verwacht ik morgenochtend de behandelend arts van zoon voor medicatiebespreking.
Een mens kan de farmaceutische industrie maar ergens mee bezighouden.
Lieve groetjes aan mijn mede-AD(H)D'ers.
Maar al te vaak trachten lezers mij "de schuld" in de schoenen te schuiven voor niet geplaatste postings, verpeste humeuren en afgebroken of zelfs verwijderde topics!
M.a.w. men doet er soms veel aan mij en andere critici de mond te snoeren, te censuren...
Nou, jullie doen maar.
Ik bedoel het goed, ben geen spammer of stalker, reageer altijd netjes en onder mijn eigen naam, hou me aan de huisregels, reageer zo ver ik weet wetenschappelijk onderbouwd en wens iedereen het beste toe.
Geen probleem lijkt me.
Als anderen een probleem van die paar postings van mij willen maken dan kan ik daar verder niets tegen in brengen.
Ook dat is een recht.
groetjes Astrid
Ik was van plan om na bijlezen even een lange posting te schrijven.....maar mijn lust is mij, tijdelijk, vergaan door de aanwezigheid van A. die haar geweldige visie komt verspreiden.Mijn humeur was toch al niet zo best.
Gelukkig mag ik nu ook nog even met dochter langs de dokter, die geheid een recept gaat uitschrijven en verwacht ik morgenochtend de behandelend arts van zoon voor medicatiebespreking.
Een mens kan de farmaceutische industrie maar ergens mee bezighouden.
Lieve groetjes aan mijn mede-AD(H)D'ers.
Maar al te vaak trachten lezers mij "de schuld" in de schoenen te schuiven voor niet geplaatste postings, verpeste humeuren en afgebroken of zelfs verwijderde topics!
M.a.w. men doet er soms veel aan mij en andere critici de mond te snoeren, te censuren...
Nou, jullie doen maar.
Ik bedoel het goed, ben geen spammer of stalker, reageer altijd netjes en onder mijn eigen naam, hou me aan de huisregels, reageer zo ver ik weet wetenschappelijk onderbouwd en wens iedereen het beste toe.
Geen probleem lijkt me.
Als anderen een probleem van die paar postings van mij willen maken dan kan ik daar verder niets tegen in brengen.
Ook dat is een recht.
groetjes Astrid
dinsdag 3 juni 2008 om 13:22
Om eerlijk te zijn vind ik het niet zo erg dat Astrid hier haar visie met ons deelt. Een kritische kijk op de dingen kan ik wel waarderen en ik pik er voor mezelf uit wat ik van waarde acht. Ik sta wel open voor discussie. Misschien heeft het ook te maken met onzekerheid of de angst niet serieus genomen te worden waardoor er zo fel gereageerd wordt.
Heeft het ook niet te maken met acceptatie van jezelf waar hier zo mee geworsteld wordt? Ik spreek dan ook even voor mezelf. Ik herken eigenlijk alle symptomen die hier voorbij komen en ik worstel met dezelfde dingen. Heb net weer een druk weekend met bezoek achter de rug waarbij ik hoofdpijn kreeg tegen de tijd dat het bezoek zou komen en me na afloop bijna depressief voelde door de kritische (goedbedoelde) opmerkingen over mijn huishouden en me doodschaamde voor alle rotzooi. En ik krijg het niet voor elkaar om het spik en span te krijgen, wat ik me vantevoren wel had voorgenomen.
Ik geloof wel degelijk dat medicijnen een positief effect kunnen hebben, maar ik ben gewoon niet zo pro-medicijnen en ik ben ook niet echt pro'labeltjes'. Voor mij is de juiste weg leren mezelf te accepteren zoals ik ben en de dingen zoveel mogelijk doen zoals ik ze wil doen. Maar uiteraard ook proberen mezelf te ontwikkelen en ontplooien.
Betekent niet dat ik mensen die zich door een psychiater laten behandelen of medicijnen gebruiken fout bezig zijn, voor mij zou het teveel voelen als mijn lot in andermans handen leggen, ik denk dat ik daar net iets te kritisch voor ben (of stronteigenwijs?).
Neemt niet weg dat ik tegen dezelfde dingen aanloop en ermee worstel, dus ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot en hier 'mag' blijven schrijven als ik daar behoefte aan heb.
Heeft het ook niet te maken met acceptatie van jezelf waar hier zo mee geworsteld wordt? Ik spreek dan ook even voor mezelf. Ik herken eigenlijk alle symptomen die hier voorbij komen en ik worstel met dezelfde dingen. Heb net weer een druk weekend met bezoek achter de rug waarbij ik hoofdpijn kreeg tegen de tijd dat het bezoek zou komen en me na afloop bijna depressief voelde door de kritische (goedbedoelde) opmerkingen over mijn huishouden en me doodschaamde voor alle rotzooi. En ik krijg het niet voor elkaar om het spik en span te krijgen, wat ik me vantevoren wel had voorgenomen.
Ik geloof wel degelijk dat medicijnen een positief effect kunnen hebben, maar ik ben gewoon niet zo pro-medicijnen en ik ben ook niet echt pro'labeltjes'. Voor mij is de juiste weg leren mezelf te accepteren zoals ik ben en de dingen zoveel mogelijk doen zoals ik ze wil doen. Maar uiteraard ook proberen mezelf te ontwikkelen en ontplooien.
Betekent niet dat ik mensen die zich door een psychiater laten behandelen of medicijnen gebruiken fout bezig zijn, voor mij zou het teveel voelen als mijn lot in andermans handen leggen, ik denk dat ik daar net iets te kritisch voor ben (of stronteigenwijs?).
Neemt niet weg dat ik tegen dezelfde dingen aanloop en ermee worstel, dus ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot en hier 'mag' blijven schrijven als ik daar behoefte aan heb.
dinsdag 3 juni 2008 om 14:15
Wat mij een beetje kriegelig maakt is dat Astrada's tekst (op mij dan he) overkomt als harde feiten. Er is geen andere waarheid. Maar er zullen ook ongetwijfeld mensen zijn die pro-ADHD en hele rataplan zijn en dat weer als harde feiten presenteren. Als de enige waarheid.
Iedereen staat anders in het leven. Iedereen pakt dingen anders op. Als iemand wat anders denkt dan ik is dat helemaal geen probleem, maar het komt wat belerend over nu. Want wat genoemd wordt als harde feiten tegen wordt door een ander net zo hard geroepen als feiten voor. Dus waar ligt de waarheid? Juist: ergens in het midden.
En iedere persoon kiest dus zelf hoe ze ergens mee om willen gaan. Sommigen richten hun hele leven zo in dat ze geen last hebben van hun beperkingen, anderen zoeken het in medicatie en therapie omdat ze naar het leven willen wat ze voor ogen hebben. Maar dat is net zoiets als wat ik al eerder schreef, de een gelooft in God en de ander in marsmannetjes.
En ik denk persoonlijk juist dat het goed is als mensen zich in willen zetten om hun beperkingen aan te pakken. Of dat nu met medicijnen of alleen therapie is. Of gewoon hun leven zo inrichten dat ze gelukkig zijn. Dat is uiteindelijk het doel: gelukkig zijn met jezelf, met je beperkingen of je nieuw verworven vaardigheden. En daar staat iedereen anders in, dus laat ook iedereen dat lekker op zijn eigen manier doen. Als ze mij maandenlang pepermuntjes voeren met de mededeling dat ik daardoor iets beter zou moeten kunnen en ik kan het ook beter omdat ik denk dat het een werkende pil is... Dan word ik er toch gelukkiger van?
En ik ben erg tevreden met mijn leventje op dit moment, maar juist omdat ik dit zo graag wil houden wil ik aan mezelf werken omdat ik bang ben het anders te verliezen door mijn beperkingen. Ik zie niet wat daar mis aan is.
Voorbeeld (misschien beetje luguber en geeft absoluut niet mijn eigen mening of iets weer!!!):
Ik zag laatst op internet een filmpje van iemand die een uitleg/verklaring gaf van de Holocaust tijdens WO2. Volgens hem was het 1 groot complot van de Joodse gemeenschap om hun eigen staat te krijgen. Hierbij konden ze geen oude vervelende mensen gebruiken dus zetten ze kampen op waar ze af konden rekenen met in hun ogen het "mindere" overschot wat ze niet mee wilden hebben naar hun nieuwe staat. Daarnaast zou dit zo veel goodwill kweken in de wereld dat ze voor de rest van het bestaan met fluwelen handschoentjes behandeld zouden worden en dus een speciale positie zouden bekleden "want ze waren zo zielig tijdens de Holocaust".
Dat is natuurlijk een compleet ander verhaal dan wat je tijdens de geschiedenislessen hoort. Maar wat is nu waar? Voor de meneer die dit vertelde is dit de enige waarheid...
Het is maar net waar je referentiekader ligt.
(Of heb ik nu iets heel raars gezegd?)
Iedereen staat anders in het leven. Iedereen pakt dingen anders op. Als iemand wat anders denkt dan ik is dat helemaal geen probleem, maar het komt wat belerend over nu. Want wat genoemd wordt als harde feiten tegen wordt door een ander net zo hard geroepen als feiten voor. Dus waar ligt de waarheid? Juist: ergens in het midden.
En iedere persoon kiest dus zelf hoe ze ergens mee om willen gaan. Sommigen richten hun hele leven zo in dat ze geen last hebben van hun beperkingen, anderen zoeken het in medicatie en therapie omdat ze naar het leven willen wat ze voor ogen hebben. Maar dat is net zoiets als wat ik al eerder schreef, de een gelooft in God en de ander in marsmannetjes.
En ik denk persoonlijk juist dat het goed is als mensen zich in willen zetten om hun beperkingen aan te pakken. Of dat nu met medicijnen of alleen therapie is. Of gewoon hun leven zo inrichten dat ze gelukkig zijn. Dat is uiteindelijk het doel: gelukkig zijn met jezelf, met je beperkingen of je nieuw verworven vaardigheden. En daar staat iedereen anders in, dus laat ook iedereen dat lekker op zijn eigen manier doen. Als ze mij maandenlang pepermuntjes voeren met de mededeling dat ik daardoor iets beter zou moeten kunnen en ik kan het ook beter omdat ik denk dat het een werkende pil is... Dan word ik er toch gelukkiger van?
En ik ben erg tevreden met mijn leventje op dit moment, maar juist omdat ik dit zo graag wil houden wil ik aan mezelf werken omdat ik bang ben het anders te verliezen door mijn beperkingen. Ik zie niet wat daar mis aan is.
Voorbeeld (misschien beetje luguber en geeft absoluut niet mijn eigen mening of iets weer!!!):
Ik zag laatst op internet een filmpje van iemand die een uitleg/verklaring gaf van de Holocaust tijdens WO2. Volgens hem was het 1 groot complot van de Joodse gemeenschap om hun eigen staat te krijgen. Hierbij konden ze geen oude vervelende mensen gebruiken dus zetten ze kampen op waar ze af konden rekenen met in hun ogen het "mindere" overschot wat ze niet mee wilden hebben naar hun nieuwe staat. Daarnaast zou dit zo veel goodwill kweken in de wereld dat ze voor de rest van het bestaan met fluwelen handschoentjes behandeld zouden worden en dus een speciale positie zouden bekleden "want ze waren zo zielig tijdens de Holocaust".
Dat is natuurlijk een compleet ander verhaal dan wat je tijdens de geschiedenislessen hoort. Maar wat is nu waar? Voor de meneer die dit vertelde is dit de enige waarheid...
Het is maar net waar je referentiekader ligt.
(Of heb ik nu iets heel raars gezegd?)
dinsdag 3 juni 2008 om 14:18
Verder met de dagelijkse gang van zaken...
Zaterdag voor de eerste dag Ritalin vrij. Heb in de middag echt twee uur voor coma gelegen zo uitgeput was ik. Kon me nauwelijks bewegen en praten moest ook van heel diep komen (hoe moest dat ook al weer?) Dus begin me nu wel af te vragen of het niet toch werkte. Gisteren ook al vroeg in de middag helemaal opgebrand. En dan tot slot ook nog eens compleet m'n afspraak bij de psycholoog vergeten!!! En daar baal ik toch zo stevig van. Had de hele middag al moeite om de tijd door te komen, dus was prima om naar die afspraak te gaan. Gewoon straal vergeten!!!
(Maar volgens mij ben ik wel minder chagerijnig en daar is manlief erg blij mee).
Zaterdag voor de eerste dag Ritalin vrij. Heb in de middag echt twee uur voor coma gelegen zo uitgeput was ik. Kon me nauwelijks bewegen en praten moest ook van heel diep komen (hoe moest dat ook al weer?) Dus begin me nu wel af te vragen of het niet toch werkte. Gisteren ook al vroeg in de middag helemaal opgebrand. En dan tot slot ook nog eens compleet m'n afspraak bij de psycholoog vergeten!!! En daar baal ik toch zo stevig van. Had de hele middag al moeite om de tijd door te komen, dus was prima om naar die afspraak te gaan. Gewoon straal vergeten!!!
(Maar volgens mij ben ik wel minder chagerijnig en daar is manlief erg blij mee).
dinsdag 3 juni 2008 om 19:13
Ik lees hier ook mee, nooit gepost. Maar wat astrid hier zegt, vind ik niet zo vervelend overkomen. Want laten we eerlijk zijn, medicatie kan een prima hulpmiddel zijn, het zal voor velen echt wel werken. Maar als je toch op een andere manier vooruitgang kunt boeken, dan is dat toch veel beter?
Ik heb gisteren bij psyq het ADHD onderzoek gehad en ja hoor; er werd METEEN over Ritalin gesproken en AD.
Heb dat meteen de kop in gedrukt, want bent niet van de medicijnen en bovendien los je er het probleem niet mee op.
Er werd mij ook heel duidelijk verteld dat er heel vaak mensen voor onderzoek komen met ADHD symptomen, maar die dan eigenlijk al snel een problematische jeugd gehad blijken te hebben. Zo ook bij mij. Ik heb wat vrienden die zich al een tijd bezig houden met voeding en zij boeken enorm resultaat.
Alle klachten zijn verdwenen, ze zijn energiek, en zien er stukken beter uit. Ik wil daarom eerst proberen om mijn voedingspatroon om te gooien, en dan natuurljk ook de psychotertherapie gaan doen. Die combi moet ervoor zorgen dat ik me beter ga voelen. Daarnaast wil ik gaan sporten. Het is schijnbaar bewezen dat het het meeste resultaat wordt geboekt als je al lichamelijke beweging krijgt icm goede voeding. Dan is medicatie echt overbodig.
Voor mij betekent dit dat ik volgende week ga starten met biologische voeding (aaaargh ik rook, eet wat ik wil en sport niet)! In bijna elke stad of dorp heb je biologsche winkels en kun je vna die groente-en fruitpakketten bestellen. Daarnaast geen suiker meer eten, en vet vlees en geen drank meer uit pakken. Voor mij ligt hier de grens want wil ook nog normaal kunnen eten zonder schuldgevoel, en een wijntje drinken.
Moet er eeriljk bij vertellen dat ik nog moet starten, en niet uit eigen ervaring put. Maar ja het is de moeite waard, denk ik..
ga ook bij Psyq die groepsbijeenkomsten volgen, lijkt me interessant. Ben zeer tevreden tot nu toe, goede service en ook een leuke coach die ik nu krijg.
Ik heb gisteren bij psyq het ADHD onderzoek gehad en ja hoor; er werd METEEN over Ritalin gesproken en AD.
Heb dat meteen de kop in gedrukt, want bent niet van de medicijnen en bovendien los je er het probleem niet mee op.
Er werd mij ook heel duidelijk verteld dat er heel vaak mensen voor onderzoek komen met ADHD symptomen, maar die dan eigenlijk al snel een problematische jeugd gehad blijken te hebben. Zo ook bij mij. Ik heb wat vrienden die zich al een tijd bezig houden met voeding en zij boeken enorm resultaat.
Alle klachten zijn verdwenen, ze zijn energiek, en zien er stukken beter uit. Ik wil daarom eerst proberen om mijn voedingspatroon om te gooien, en dan natuurljk ook de psychotertherapie gaan doen. Die combi moet ervoor zorgen dat ik me beter ga voelen. Daarnaast wil ik gaan sporten. Het is schijnbaar bewezen dat het het meeste resultaat wordt geboekt als je al lichamelijke beweging krijgt icm goede voeding. Dan is medicatie echt overbodig.
Voor mij betekent dit dat ik volgende week ga starten met biologische voeding (aaaargh ik rook, eet wat ik wil en sport niet)! In bijna elke stad of dorp heb je biologsche winkels en kun je vna die groente-en fruitpakketten bestellen. Daarnaast geen suiker meer eten, en vet vlees en geen drank meer uit pakken. Voor mij ligt hier de grens want wil ook nog normaal kunnen eten zonder schuldgevoel, en een wijntje drinken.
Moet er eeriljk bij vertellen dat ik nog moet starten, en niet uit eigen ervaring put. Maar ja het is de moeite waard, denk ik..
ga ook bij Psyq die groepsbijeenkomsten volgen, lijkt me interessant. Ben zeer tevreden tot nu toe, goede service en ook een leuke coach die ik nu krijg.
dinsdag 3 juni 2008 om 22:21
Dank jullie wel voor de bijdrage Sunshine en Julus, weer eens een ander licht op de zaak!
Julus je bent heel wat van plan, succes alvast.
Je schrijft onder meer dat je vet vlees in de ban wilt doen.
Er wordt sinds een lange tijd een behoorlijke strijd gevoerd tussen voor- en tegenstanders van verzadigde vetten.
Unilever en andere industrieën maar ook het voedingscentrum informeren ons al tientallen jaren dat verzadigde vetten slecht zouden zijn voor ons hart en bloedvaten.
Bewijs voor deze stelling hebben ze in die 45+ jaar echter nooit kunnen leveren.
Tegenbewijs is er wel, eilandbewoners in grote oceaan, Italianen(verzadigde kazen), Fransen(verzadigde kazen) en Japanners(varkensreuzel) hebben van vroeger uit een gezonde etensstijl én een goede gezondheid.
Vele voedingsdeskundigen vegen dan ook de vloer aan met de Reclames van Unilever over Becel (m.o.v. = meervoudig onverzadigde vetzuren) en beweren dat juist te veel van deze hart- en vaatziekten veroorzaken.
Maar ook het voedingscentrum krijgt er van langs, er wordt geen spaan heel gelaten van de schijf van vijf
http://voeding.web-log.nl...6/05/de_schijf_van_v.html
groetjes Astrid
Julus je bent heel wat van plan, succes alvast.
Je schrijft onder meer dat je vet vlees in de ban wilt doen.
Er wordt sinds een lange tijd een behoorlijke strijd gevoerd tussen voor- en tegenstanders van verzadigde vetten.
Unilever en andere industrieën maar ook het voedingscentrum informeren ons al tientallen jaren dat verzadigde vetten slecht zouden zijn voor ons hart en bloedvaten.
Bewijs voor deze stelling hebben ze in die 45+ jaar echter nooit kunnen leveren.
Tegenbewijs is er wel, eilandbewoners in grote oceaan, Italianen(verzadigde kazen), Fransen(verzadigde kazen) en Japanners(varkensreuzel) hebben van vroeger uit een gezonde etensstijl én een goede gezondheid.
Vele voedingsdeskundigen vegen dan ook de vloer aan met de Reclames van Unilever over Becel (m.o.v. = meervoudig onverzadigde vetzuren) en beweren dat juist te veel van deze hart- en vaatziekten veroorzaken.
Maar ook het voedingscentrum krijgt er van langs, er wordt geen spaan heel gelaten van de schijf van vijf
http://voeding.web-log.nl...6/05/de_schijf_van_v.html
groetjes Astrid
woensdag 4 juni 2008 om 01:05
Julus, ik herken veel in je verhaal. Inderdaad is er bij mij ook sprake van een problematische jeugd.
Ik heb de methylfenidaat hier in de kast liggen vanwege mijn zoon die dat een tijdje heeft gebruikt. Ik heb heb schoorvoetend erin toegestemd dat hij dat ging gebruiken vanwege concentratieproblemen (hij is niet druk). Op een gegeven moment begon hij agressieve buien te krijgen en zijn we accuut met dat spul gestopt. Ik herkende veel in zijn gedrag (zich terugtrekken, niet kunnen concentreren), maar ik was rond die tijd ook net gescheiden en hij heeft best wat meegemaakt. Het gaat nu zonder medicijnen en met de juiste hoeveelheid aandacht en liefde heel goed met hem.
Ik wil hiermee niet zeggen dat medicijnen slecht zijn en voor diegenen die er baat bij hebben, daar ben ik alleen maar blij om, maar probeer ietsje verder te kijken dan de 'plakker' ADHD en laat je niet teveel in een hokje duwen.
Ik lees hier toch wel wat frustratie en vooral vanwege het onbegrip van andere mensen. Durf ook gewoon te zijn wie je bent, inclusief je 'ongepaste' gedrag en probeer niet teveel te willen passen in het plaatje dat anderen graag willen zien. Ik denk dat je er een stuk vrolijker door zult worden.
Ik heb de methylfenidaat hier in de kast liggen vanwege mijn zoon die dat een tijdje heeft gebruikt. Ik heb heb schoorvoetend erin toegestemd dat hij dat ging gebruiken vanwege concentratieproblemen (hij is niet druk). Op een gegeven moment begon hij agressieve buien te krijgen en zijn we accuut met dat spul gestopt. Ik herkende veel in zijn gedrag (zich terugtrekken, niet kunnen concentreren), maar ik was rond die tijd ook net gescheiden en hij heeft best wat meegemaakt. Het gaat nu zonder medicijnen en met de juiste hoeveelheid aandacht en liefde heel goed met hem.
Ik wil hiermee niet zeggen dat medicijnen slecht zijn en voor diegenen die er baat bij hebben, daar ben ik alleen maar blij om, maar probeer ietsje verder te kijken dan de 'plakker' ADHD en laat je niet teveel in een hokje duwen.
Ik lees hier toch wel wat frustratie en vooral vanwege het onbegrip van andere mensen. Durf ook gewoon te zijn wie je bent, inclusief je 'ongepaste' gedrag en probeer niet teveel te willen passen in het plaatje dat anderen graag willen zien. Ik denk dat je er een stuk vrolijker door zult worden.
woensdag 4 juni 2008 om 02:11
Astrid, heb het misschien onhandig neergezet, maar ik wil juist wel vet vlees gaan eten. Die vriend van mij zegt nl dezelfde dingen die jij ook stelt. Daarnaast zou niet gepasteuriseerde melk en echte boter ook veel beter zijn. De boter in de kuipjes zijn dus blijkbaar juist erg slecht. Er wordt reclame gemaakt mbt de cholesterol, maar het is kiezen tussen twee kwaden omdat die boter ook slecht is voor je lever..dus dan zou je dus voor onbewerkte boter moeten kiezen. Zeer interessant allemaal en als je dan uitzoekt waar het te koop is, wordt het helemaal een makkie om het te proberen. Zo'n biologisch pakket is trouwens helemaal niet duurder dan de producten in de supermarkt, dacht ik altijd. Snap dus niet waarom niet iedereen dit wil proberen, want je krijgt echt vers spul voor hetzelfde bedrag, met heeeel veel variatie en genoeg voor 1 week. Zo op te halen in de winkel, terwijl ik nu elke keer moet bedenken welke groente ik wil.
Nu ik ervoor open sta ben ik er enthousiast over.
Sunshine, ben het met je eens. Je loopt vast in je leven, er wordt een diagnose gesteld, gaat ermee aan de slag en dan moet het beter worden. En dat is ook de bedoeling, maar ik wil altijd kritisch blijven en neit zomaar aannemen dat het met medicatie stukken beter wordt. Ik geloof erin (na veel strubbelingen en strijd) dat de oplossing zit in acceptatie en het langzaam veranderen van bepaald ingesleten gedrag. Ik zou dus adhd hebben, vertoon allerlei gedrag wat die diagnose verklaart, maar als ik logisch nadenk passen mijn gedragingen/reacties heel duidelijk bij het feit dat ik een moeilijke jeugd had.
Voorbeeld (ja sorry, weet niet hoe ik het bondiger kan uitleggen, herkennen jullie wel ):
ik ben perfectionistisch, is een adhd symptoom. Kan daarbij mijn grenzen niet aangeven (niet in relaties en niet in werk). De lat ligt heel hoog bij mij, kan niet structureren en raak snel in paniek. Dit is dus het adhd-gedeelte. MAAR; ik ben onveilig opgegroeid, van opvoeden was geen sprake. Heb nooit geleerd dat er grenzen bestaan, er was geen structuur in mijn leven en ik werd gepest en hoorde nooit ergens bij. Daarnaast nooit gehecht. En altijd door alles en iedereen in de steek gelaten. Als je dat allemaal op een rij zet, is het niet zo verwonderlijk dat ik moeite heb met bovengenoemde gedragingen. En dus zou de adhd-diagnose eigenlijk al nergens meer op slaan. En zo kun je alles analyseren en uit elkaar trekken. Ik zal het nog sterker vertellen; je kunt er ook nog borderline van maken.
Het komt er simpelweg op neer dat ik nooit de basis(behoeften) heb gehad of geleerd. Dat is een enorm gemis en levert veel ellende op in mijn volwassen leven. Kun je een label aan geven, maar ik zal me ander gedrag moeten aanleren.
Omdat ik de energie en kracht nu niet heb, wil ik gezoner gaan leven om bovenstaande te bewerkstelligen. Zonder medicatie, want dat is pure pep en ik wil juist een gezond lichaam!
Ik wil mijn mening niet opdringen hier, want iedereen moet de juiste weg voor zichzelf bepalen. Maar blijf kritisch, en probeer uit te vinden of het idd adhd is, of dat er wellicht achterliggende factoren van toepassing zijn. Dan kun je gericht gaan werken aan je huidige situatie.
Nu ik ervoor open sta ben ik er enthousiast over.
Sunshine, ben het met je eens. Je loopt vast in je leven, er wordt een diagnose gesteld, gaat ermee aan de slag en dan moet het beter worden. En dat is ook de bedoeling, maar ik wil altijd kritisch blijven en neit zomaar aannemen dat het met medicatie stukken beter wordt. Ik geloof erin (na veel strubbelingen en strijd) dat de oplossing zit in acceptatie en het langzaam veranderen van bepaald ingesleten gedrag. Ik zou dus adhd hebben, vertoon allerlei gedrag wat die diagnose verklaart, maar als ik logisch nadenk passen mijn gedragingen/reacties heel duidelijk bij het feit dat ik een moeilijke jeugd had.
Voorbeeld (ja sorry, weet niet hoe ik het bondiger kan uitleggen, herkennen jullie wel ):
ik ben perfectionistisch, is een adhd symptoom. Kan daarbij mijn grenzen niet aangeven (niet in relaties en niet in werk). De lat ligt heel hoog bij mij, kan niet structureren en raak snel in paniek. Dit is dus het adhd-gedeelte. MAAR; ik ben onveilig opgegroeid, van opvoeden was geen sprake. Heb nooit geleerd dat er grenzen bestaan, er was geen structuur in mijn leven en ik werd gepest en hoorde nooit ergens bij. Daarnaast nooit gehecht. En altijd door alles en iedereen in de steek gelaten. Als je dat allemaal op een rij zet, is het niet zo verwonderlijk dat ik moeite heb met bovengenoemde gedragingen. En dus zou de adhd-diagnose eigenlijk al nergens meer op slaan. En zo kun je alles analyseren en uit elkaar trekken. Ik zal het nog sterker vertellen; je kunt er ook nog borderline van maken.
Het komt er simpelweg op neer dat ik nooit de basis(behoeften) heb gehad of geleerd. Dat is een enorm gemis en levert veel ellende op in mijn volwassen leven. Kun je een label aan geven, maar ik zal me ander gedrag moeten aanleren.
Omdat ik de energie en kracht nu niet heb, wil ik gezoner gaan leven om bovenstaande te bewerkstelligen. Zonder medicatie, want dat is pure pep en ik wil juist een gezond lichaam!
Ik wil mijn mening niet opdringen hier, want iedereen moet de juiste weg voor zichzelf bepalen. Maar blijf kritisch, en probeer uit te vinden of het idd adhd is, of dat er wellicht achterliggende factoren van toepassing zijn. Dan kun je gericht gaan werken aan je huidige situatie.
