Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
woensdag 2 april 2014 om 16:31
Wat highlander schrijft over het schuldig voelen over het faciliteren, dat herken ik. Ik kan me elke stap in het proces herinneren. Het eerste:
-eigenlijk kunnen we het veel te goed vinden en misschien moeten we maar niet mailen gesprek want dit gaat anders uit de hand lopen,
-het gesprek over we weten allebei wat we willen maar laten we het maar niet expliciet benoemen,
-het we zijn goed bevriend gesprek en het mag niet meer worden maar eigenlijk is het dat al moeten we niet stoppen,
- het wat als we er aan toegeven gesprek,
-het ik wil het niet doen want ik zou het mezelf niet vergeven als zij uit het raam springt hierdoor gesprek,
- het ik voel me schuldig naar de kinderen gesprek,
totdat we uiteindelijk ondanks alle besluiten toch besloten eraan toe te geven. En toen? Toen kwam er al heel snel het moment waarop ik het beeindigde. Want ik zag hoe hij kapot ging aan schuldgevoel. Ik vond het verschrikkelijk dat ik iemand waarvan ik hield in dat pakket gebracht had. Hij vond het onzin want hij was er zelf bij en hij had het initiatief genomen maar schuldgevoel was er. Ik heb het toen dus gestopt met de boodschap dat ik dat maar 1 keer zou doen omdat ik wist dat ik eigenlijk dit helemaal niet wilde en as hij nog een keer die grens over zou gaan met me, ik zeker geen nee zou willen zeggen omdat ik al teveel om hem was gaan geven. Ik kon toen nog terug, dat deed ik maar het was heel moeilijk om te doen.
Ik vond dat schuldgevoel, hoe erg ook, wat hij had ergens ook heel mooi. Wat het is een mens met een sterk ontwikkeld ethisch besef en ik zag ook dat het niet iemand was die makkelijk vreemdging. Ik heb elke stap meegemaakt, gezien hoe hij eraan onderdoor ging en als je dan ook nog bedenkt hoe zijn huwelijk thuis is en dat menigeen zou denken: ik ben er toch alleen voor de kinderen dus ik mag ook een keer, ze komt er toch niet achter...dat had hij nooit en ik kan daar alleen respect voor hebben.
Nou ja, we weten hoe het afgelopen is en welke keus hij drie weken later maakte. Maar als ik zou hebben gezien dat het hem geen moeite zou kosten, dat zou een enorme afknapper zijn geweest.
Ik heb me ook heel lang schuldig gevoeld, eerst naar haar maar hoe meer ik van haar gedrag zag, hoe minder dat schuldgevoel naar haar werd. Een vriend van mij zei: je kan niet kapot maken wat al stuk is en dit is meer dan gewoon stuk.
Ik heb me wel altijd schuldig naar de kinderen gevoeld. Want het is wél hun vader en het huwelijk van hun ouders. Dat schuldgevoel is mijns inziens terecht van ons allebei. Part of the deal en een van de consequenties van een relatie hebben met iemand die vreemdgaat.
-eigenlijk kunnen we het veel te goed vinden en misschien moeten we maar niet mailen gesprek want dit gaat anders uit de hand lopen,
-het gesprek over we weten allebei wat we willen maar laten we het maar niet expliciet benoemen,
-het we zijn goed bevriend gesprek en het mag niet meer worden maar eigenlijk is het dat al moeten we niet stoppen,
- het wat als we er aan toegeven gesprek,
-het ik wil het niet doen want ik zou het mezelf niet vergeven als zij uit het raam springt hierdoor gesprek,
- het ik voel me schuldig naar de kinderen gesprek,
totdat we uiteindelijk ondanks alle besluiten toch besloten eraan toe te geven. En toen? Toen kwam er al heel snel het moment waarop ik het beeindigde. Want ik zag hoe hij kapot ging aan schuldgevoel. Ik vond het verschrikkelijk dat ik iemand waarvan ik hield in dat pakket gebracht had. Hij vond het onzin want hij was er zelf bij en hij had het initiatief genomen maar schuldgevoel was er. Ik heb het toen dus gestopt met de boodschap dat ik dat maar 1 keer zou doen omdat ik wist dat ik eigenlijk dit helemaal niet wilde en as hij nog een keer die grens over zou gaan met me, ik zeker geen nee zou willen zeggen omdat ik al teveel om hem was gaan geven. Ik kon toen nog terug, dat deed ik maar het was heel moeilijk om te doen.
Ik vond dat schuldgevoel, hoe erg ook, wat hij had ergens ook heel mooi. Wat het is een mens met een sterk ontwikkeld ethisch besef en ik zag ook dat het niet iemand was die makkelijk vreemdging. Ik heb elke stap meegemaakt, gezien hoe hij eraan onderdoor ging en als je dan ook nog bedenkt hoe zijn huwelijk thuis is en dat menigeen zou denken: ik ben er toch alleen voor de kinderen dus ik mag ook een keer, ze komt er toch niet achter...dat had hij nooit en ik kan daar alleen respect voor hebben.
Nou ja, we weten hoe het afgelopen is en welke keus hij drie weken later maakte. Maar als ik zou hebben gezien dat het hem geen moeite zou kosten, dat zou een enorme afknapper zijn geweest.
Ik heb me ook heel lang schuldig gevoeld, eerst naar haar maar hoe meer ik van haar gedrag zag, hoe minder dat schuldgevoel naar haar werd. Een vriend van mij zei: je kan niet kapot maken wat al stuk is en dit is meer dan gewoon stuk.
Ik heb me wel altijd schuldig naar de kinderen gevoeld. Want het is wél hun vader en het huwelijk van hun ouders. Dat schuldgevoel is mijns inziens terecht van ons allebei. Part of the deal en een van de consequenties van een relatie hebben met iemand die vreemdgaat.
woensdag 2 april 2014 om 16:43
Juf, ik lees heel veel schuldgevoel. Een wijs mens zegt: je mag je schuldig voelen. 2 seconden.
Schuldgevoel is de meest destructieve, minst constructieve non-emotie die er bestaat, het brengt je tot niks.
Ga je vreemd? Doe het met hart en ziel. Hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Heb je schuldgevoelens? Zie ze als een les. Ik lees dat jij het schuldgevoel van BV mooi vond, het zou nl iets zeggen over zijn ethische besef.
Dat is best een beetje onzin hè?
Als hij groot ethisch besef zou hebben dan.... nou ja, vul de rest maar in.
Hai Aleksiss! Fijn dat jij en je partner ondanks alles nog samen zijn!
Hallo Annemariem. Die evt open relatie, zou je die ooit met je minnaar willen of met iemand anders?
Schuldgevoel is de meest destructieve, minst constructieve non-emotie die er bestaat, het brengt je tot niks.
Ga je vreemd? Doe het met hart en ziel. Hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Heb je schuldgevoelens? Zie ze als een les. Ik lees dat jij het schuldgevoel van BV mooi vond, het zou nl iets zeggen over zijn ethische besef.
Dat is best een beetje onzin hè?
Als hij groot ethisch besef zou hebben dan.... nou ja, vul de rest maar in.
Hai Aleksiss! Fijn dat jij en je partner ondanks alles nog samen zijn!
Hallo Annemariem. Die evt open relatie, zou je die ooit met je minnaar willen of met iemand anders?
woensdag 2 april 2014 om 16:50
Ik vind schuldgevoel helemaal niet non-constructief. Het is een uiting van je geweten en geeft aan dat je handelt of gehandeld hebt in strijd met je morele kompas. Dat schuldgevoel heeft een functie, namelijk om je duidelijk te maken hoe je had moeten handelen en fouten in de toekomst te voorkomen. Ik vind het wel degelijk iets zeggen over ethisch besef.
Ja, BV had uiteraard helemaal ethisch correct kunnen handelen door niet eens wat met mij te beginnen. Dat klopt. Net zo goed als dat ik niet met hem in zee had kunnen gaan. Dat hebben we wel gedaan omdat we om elkaar gaven en het iets heel belangrijks toevoegde aan het leven. Het was een welbewuste keuze. En het gevolg daarvan is dat we weten dat we moreel gezien wat anders hadden moeten doen. Is dat zo verkeerd om je dat te beseffen? Ik vind van niet. Ik heb 'het goede doen' bewust nagelaten en gekozen voor eigenbelang. Ik zou die keus zo weer maken, juist omdat ik van hem hou. Maar dat maakt het niet opeens de moreel juiste keus. Zelfde geldt voor hem.
Ja, BV had uiteraard helemaal ethisch correct kunnen handelen door niet eens wat met mij te beginnen. Dat klopt. Net zo goed als dat ik niet met hem in zee had kunnen gaan. Dat hebben we wel gedaan omdat we om elkaar gaven en het iets heel belangrijks toevoegde aan het leven. Het was een welbewuste keuze. En het gevolg daarvan is dat we weten dat we moreel gezien wat anders hadden moeten doen. Is dat zo verkeerd om je dat te beseffen? Ik vind van niet. Ik heb 'het goede doen' bewust nagelaten en gekozen voor eigenbelang. Ik zou die keus zo weer maken, juist omdat ik van hem hou. Maar dat maakt het niet opeens de moreel juiste keus. Zelfde geldt voor hem.
woensdag 2 april 2014 om 16:59
Schuldgevoel an sich is niet constructief. Als je daarna daadwerkelijk iets gaat veranderen om schuldgevoel te voorkomen dan is de uitvloeisel van het schuldgevoel wel constructief.
Je hebt geschreven dat BV een relatie met een feeks heeft. Is zijn schuldgevoel niet eigenlijk angst?
Als je in strijd hebt gehandeld met je morele kompas en je bent je daarvan bewust dan is dat mooi. Als je daarin blijft hangen maar je praat het weer recht door te roepen "ja maar daar voel ik me wel heel schuldig over" dan is het een excuus. Ik snap schuldgevoel niet. Ik doe er dus niet aan.
Je hebt geschreven dat BV een relatie met een feeks heeft. Is zijn schuldgevoel niet eigenlijk angst?
Als je in strijd hebt gehandeld met je morele kompas en je bent je daarvan bewust dan is dat mooi. Als je daarin blijft hangen maar je praat het weer recht door te roepen "ja maar daar voel ik me wel heel schuldig over" dan is het een excuus. Ik snap schuldgevoel niet. Ik doe er dus niet aan.
woensdag 2 april 2014 om 16:59
quote:Rooss4 schreef op 02 april 2014 @ 16:43:Heb je schuldgevoelens? Zie ze als een les.Toepasselijk stukje:
Schuldgevoelens, het gevoel dat je schuldig bent, is vaak terecht: je weet wat je verkeerd hebt gedaan.
Als je weet wat je verkeerd hebt gedaan, dan is het hebben van schuldgevoelens een nuttig gevoel. Je hebt de kans om datgene dat je verkeerd hebt gedaan, te herstellen. Soms kan je de gedane fout niet meer herstellen, in dat geval kan je van je fouten leren.
Is het niet opvallend dat hoe schuldiger mensen zijn, hoe minder zij zich schuldig voelen? Hoe meer fouten zij maken zonder die te herstellen, hoe minder schuldgevoelens zij hebben. Of nog erger: iemand die herhaaldelijk rotstreken uithaalt zonder last te hebben van schuldgevoelens. Zo iemand zal niet in staat zijn om van de gemaakte fouten te leren. Dit zijn mensen met een onvermogen om zich te verplaatsen in een ander en meestal een spoor van ellende achter zich laten.
Je zou kunnen stellen dat zolang jij je schuldig voelt je menselijk bent: je bent in staat om excuses te vragen en de gemaakte fout te herstellen. Je schuldig voelen is een vrij eenvoudig verschijnsel dat ook vrij eenvoudig te verhelpen is: herstel de fout of leer van de gemaakte fout!
Bron
Verder eens, als je schuldgevoel hebt en desondanks doorgaat met dat verkeerde gedrag waarover je schuldgevoel hebt is het een nutteloze emotie en een gemiste kans.
Schuldgevoelens, het gevoel dat je schuldig bent, is vaak terecht: je weet wat je verkeerd hebt gedaan.
Als je weet wat je verkeerd hebt gedaan, dan is het hebben van schuldgevoelens een nuttig gevoel. Je hebt de kans om datgene dat je verkeerd hebt gedaan, te herstellen. Soms kan je de gedane fout niet meer herstellen, in dat geval kan je van je fouten leren.
Is het niet opvallend dat hoe schuldiger mensen zijn, hoe minder zij zich schuldig voelen? Hoe meer fouten zij maken zonder die te herstellen, hoe minder schuldgevoelens zij hebben. Of nog erger: iemand die herhaaldelijk rotstreken uithaalt zonder last te hebben van schuldgevoelens. Zo iemand zal niet in staat zijn om van de gemaakte fouten te leren. Dit zijn mensen met een onvermogen om zich te verplaatsen in een ander en meestal een spoor van ellende achter zich laten.
Je zou kunnen stellen dat zolang jij je schuldig voelt je menselijk bent: je bent in staat om excuses te vragen en de gemaakte fout te herstellen. Je schuldig voelen is een vrij eenvoudig verschijnsel dat ook vrij eenvoudig te verhelpen is: herstel de fout of leer van de gemaakte fout!
Bron
Verder eens, als je schuldgevoel hebt en desondanks doorgaat met dat verkeerde gedrag waarover je schuldgevoel hebt is het een nutteloze emotie en een gemiste kans.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 2 april 2014 om 17:11
quote:Rooss4 schreef op 02 april 2014 @ 17:01:
Exact.
2 seconden. Herstel je fout en je schuldgevoel lost zich op. Het is heel simpel.Dat is ervanuitgaande dat je van je schuldgevoel af wil en dat je dat als het belangrijkste beschouwt. Maar misschien is er iets nog belangrijkers wat het je schuldgevoel wel waard maakt? Het is een simpele nutscalculatie en hier valt hij zo uit dat het het schuldgevoel waard is.
Exact.
2 seconden. Herstel je fout en je schuldgevoel lost zich op. Het is heel simpel.Dat is ervanuitgaande dat je van je schuldgevoel af wil en dat je dat als het belangrijkste beschouwt. Maar misschien is er iets nog belangrijkers wat het je schuldgevoel wel waard maakt? Het is een simpele nutscalculatie en hier valt hij zo uit dat het het schuldgevoel waard is.
woensdag 2 april 2014 om 17:13
quote:Rooss4 schreef op 02 april 2014 @ 16:59:
Schuldgevoel an sich is niet constructief. Als je daarna daadwerkelijk iets gaat veranderen om schuldgevoel te voorkomen dan is de uitvloeisel van het schuldgevoel wel constructief.
Je hebt geschreven dat BV een relatie met een feeks heeft. Is zijn schuldgevoel niet eigenlijk angst?
Als je in strijd hebt gehandeld met je morele kompas en je bent je daarvan bewust dan is dat mooi. Als je daarin blijft hangen maar je praat het weer recht door te roepen "ja maar daar voel ik me wel heel schuldig over" dan is het een excuus. Ik snap schuldgevoel niet. Ik doe er dus niet aan.
Is het niet eigenlijk angst? Dat is een interessante vraag. ik denk dat angst zeer zeker meespeelt. Maar ik denk dat hij zich daarnaast wel schuldig voelt simpelweg omdat hij vindt dat hij helemaal geen gevoel voor mij hoort te hebben en dit echt niet kán. Maar ja...het is er nu eenmaal en hij wil het ook niet kwijt.
Over je laatste alinea...het is slechts een feitelijke constatering. Je kan bewust kiezen het verkeerde te doen, je er schuldig over voelen omdat je weet dat het anders hoort maar omdat je erachter staat het naast je neerleggen. Ik maak me er in die zin niet langer druk meer om. Het is gedaan en ik sta er vierkant achter. Maar het hoort niet en dat weet ik.
Schuldgevoel an sich is niet constructief. Als je daarna daadwerkelijk iets gaat veranderen om schuldgevoel te voorkomen dan is de uitvloeisel van het schuldgevoel wel constructief.
Je hebt geschreven dat BV een relatie met een feeks heeft. Is zijn schuldgevoel niet eigenlijk angst?
Als je in strijd hebt gehandeld met je morele kompas en je bent je daarvan bewust dan is dat mooi. Als je daarin blijft hangen maar je praat het weer recht door te roepen "ja maar daar voel ik me wel heel schuldig over" dan is het een excuus. Ik snap schuldgevoel niet. Ik doe er dus niet aan.
Is het niet eigenlijk angst? Dat is een interessante vraag. ik denk dat angst zeer zeker meespeelt. Maar ik denk dat hij zich daarnaast wel schuldig voelt simpelweg omdat hij vindt dat hij helemaal geen gevoel voor mij hoort te hebben en dit echt niet kán. Maar ja...het is er nu eenmaal en hij wil het ook niet kwijt.
Over je laatste alinea...het is slechts een feitelijke constatering. Je kan bewust kiezen het verkeerde te doen, je er schuldig over voelen omdat je weet dat het anders hoort maar omdat je erachter staat het naast je neerleggen. Ik maak me er in die zin niet langer druk meer om. Het is gedaan en ik sta er vierkant achter. Maar het hoort niet en dat weet ik.
woensdag 2 april 2014 om 17:27
quote:jufmafkees schreef op 02 april 2014 @ 16:50:Ik vind schuldgevoel helemaal niet non-constructief. Het is een uiting van je geweten en geeft aan dat je handelt of gehandeld hebt in strijd met je morele kompas.quote:jufmafkees schreef op 02 april 2014 @ 17:13:Je kan bewust kiezen het verkeerde te doen, je er schuldig over voelen omdat je weet dat het anders hoort maar omdat je erachter staat het naast je neerleggen.Zit jij nu voor jezelf goed te praten dat jij gehandeld hebt in strijd met jouw eigen morele kompas?
Elke keuze is toch altijd een morele afweging tussen rekening houden met anderen en eigenbelang?
Elke keuze is toch altijd een morele afweging tussen rekening houden met anderen en eigenbelang?
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 2 april 2014 om 17:36
Hai rooss ik ben nog altijd een meelezer,
Heerlijk topic blijft dit!
Over dat schuldgevoel, toch heb ik me lang vervelend gevoeld over wat ik gedaan heb, nu is het wel van me afgeschud, maar ik heb dat altijd als schuldgevoel ervaren, en ik kon mijn daden niet meer ongedaan maken.
Beetje lastige discussie ook wel, want over het vreemdgaan zelf, dat is voor mij zo helder waarom dat gebeurde, het zit toch vooral in het bedrog, het niet meer 'geen leugen' hebben, en dan bedoel ik niet kleine leugentjes die hebben we allemaal wel, nee dit vond ik 'wat ik oké in een relatie aan een leugen hebben' te ver gaan en daar voelde ik me vervelend over, ik noem dat schuldgevoel. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik stopte met minnaar, terwijl dat op zich voor mijn lust e.d best langer had mogen duren. Ik heb me overigens naar zijn vrouw nooit schuldig gevoeld, dat vond ik zijn verantwoordelijkheid, dus misschien toch wel krom ja..... Waar heb jij die mindlulness gedaan?
Heerlijk topic blijft dit!
Over dat schuldgevoel, toch heb ik me lang vervelend gevoeld over wat ik gedaan heb, nu is het wel van me afgeschud, maar ik heb dat altijd als schuldgevoel ervaren, en ik kon mijn daden niet meer ongedaan maken.
Beetje lastige discussie ook wel, want over het vreemdgaan zelf, dat is voor mij zo helder waarom dat gebeurde, het zit toch vooral in het bedrog, het niet meer 'geen leugen' hebben, en dan bedoel ik niet kleine leugentjes die hebben we allemaal wel, nee dit vond ik 'wat ik oké in een relatie aan een leugen hebben' te ver gaan en daar voelde ik me vervelend over, ik noem dat schuldgevoel. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik stopte met minnaar, terwijl dat op zich voor mijn lust e.d best langer had mogen duren. Ik heb me overigens naar zijn vrouw nooit schuldig gevoeld, dat vond ik zijn verantwoordelijkheid, dus misschien toch wel krom ja..... Waar heb jij die mindlulness gedaan?
woensdag 2 april 2014 om 17:56
Juf, je neemt het heel persoonlijk en dat snap ik, ik wijs ook met geen vinger naar jou.
Nogmaals: faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Ik oordeel niet, ik zeg niet dat je fout bent. Ik snap je keuzes en je hoeft niks recht te praten.
Schuldgevoel willens en wetens in stand houden, zonder je lessen te leren en zonder te vinden dat dit het belangrijkst is vind ik gek. Je kunt prima van die (imo) zinloze non-emotie afkomen door een andere mindset.
BV heeft een feeks van een vrouw, gaat vreemd en zich vervolgens schuldig voelen, dat vind ik gek en compleet onnodig. Ik zeg niet dat hij niet fout bezig, ik zeg alleen dat ik ook in deze context schuldgevoel vreemd en overrated vind.
Waarom zou je je schuldig voelen over iets wat je met hart en ziel doet en wat je prima kan verklaren voor jezelf. Waarom zou je je schuldig voelen over iets waar je met je volle verstand voor gekozen hebt?
En dan heb ik het dus niet over de consequenties (lees: boze feeks, verdrietige kinders)
Die horen nl bij de aanvaarding.
Nogmaals: faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Ik oordeel niet, ik zeg niet dat je fout bent. Ik snap je keuzes en je hoeft niks recht te praten.
Schuldgevoel willens en wetens in stand houden, zonder je lessen te leren en zonder te vinden dat dit het belangrijkst is vind ik gek. Je kunt prima van die (imo) zinloze non-emotie afkomen door een andere mindset.
BV heeft een feeks van een vrouw, gaat vreemd en zich vervolgens schuldig voelen, dat vind ik gek en compleet onnodig. Ik zeg niet dat hij niet fout bezig, ik zeg alleen dat ik ook in deze context schuldgevoel vreemd en overrated vind.
Waarom zou je je schuldig voelen over iets wat je met hart en ziel doet en wat je prima kan verklaren voor jezelf. Waarom zou je je schuldig voelen over iets waar je met je volle verstand voor gekozen hebt?
En dan heb ik het dus niet over de consequenties (lees: boze feeks, verdrietige kinders)
Die horen nl bij de aanvaarding.
woensdag 2 april 2014 om 18:02
quote:Rooss4 schreef op 02 april 2014 @ 17:56:
Nogmaals: faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Ik oordeel niet, ik zeg niet dat je fout bent. Ik snap je keuzes en je hoeft niks recht te praten.
Schuldgevoel willens en wetens in stand houden, zonder je lessen te leren en zonder te vinden dat dit het belangrijkst is vind ik gek. Je kunt prima van die (imo) zinloze non-emotie afkomen door een andere mindset.
BV heeft een feeks van een vrouw, gaat vreemd en zich vervolgens schuldig voelen, dat vind ik gek en compleet onnodig. Ik zeg niet dat hij niet fout bezig, ik zeg alleen dat ik ook in deze context schuldgevoel vreemd en overrated vind.
Waarom zou je je schuldig voelen over iets wat je met hart en ziel doet en wat je prima kan verklaren voor jezelf. Waarom zou je je schuldig voelen over iets waar je met je volle verstand voor gekozen hebt?
En dan heb ik het dus niet over de consequenties (lees: boze feeks, verdrietige kinders)
Die horen nl bij de aanvaarding.Eens.
Nogmaals: faciliteer je vreemdgaan? Doe het met hart en ziel, hou het voor jezelf en aanvaard de consequenties.
Ik oordeel niet, ik zeg niet dat je fout bent. Ik snap je keuzes en je hoeft niks recht te praten.
Schuldgevoel willens en wetens in stand houden, zonder je lessen te leren en zonder te vinden dat dit het belangrijkst is vind ik gek. Je kunt prima van die (imo) zinloze non-emotie afkomen door een andere mindset.
BV heeft een feeks van een vrouw, gaat vreemd en zich vervolgens schuldig voelen, dat vind ik gek en compleet onnodig. Ik zeg niet dat hij niet fout bezig, ik zeg alleen dat ik ook in deze context schuldgevoel vreemd en overrated vind.
Waarom zou je je schuldig voelen over iets wat je met hart en ziel doet en wat je prima kan verklaren voor jezelf. Waarom zou je je schuldig voelen over iets waar je met je volle verstand voor gekozen hebt?
En dan heb ik het dus niet over de consequenties (lees: boze feeks, verdrietige kinders)
Die horen nl bij de aanvaarding.Eens.
woensdag 2 april 2014 om 18:02
woensdag 2 april 2014 om 18:03
Haha Aleksiss! Die mindlulness doe ik niet hoor, alleen in mijn eigen kop. Geen cursus, niet eens inlezen. Ik ful mijn eigen mind en dat is door schade en schande zo gekomen. Ik weet niet eens of ik het goed doe, ik zie het als mechanisme.
Juf, nog even hoor.
Je schrijft dat hij zich o.a. schuldig voelt omdat dingen niet horen, hij hoort geen gevoelens voor jou te hebben en hij hoort trouw te zijn. Ik ken het hoor, heb heel lang samengeleefd die ook vond dat dingen gewoon niet horen en hij zat daarmee onwijs met zichzelf in de knoop.
We lopen met zijn allen enorm tegen die oude normen waarden op, ooit meegekregen van onze ouders, ooit meegekregen van de kerk.
Gij zult geen ander begeren, niet eens naar een ander kijken want dan vliegen je ogen eruit en meer van suks moois.
Dit soort normen brengen inderdaad schuldgevoelens met zich mee gebaseerd op een eeuwenoud principe, bedacht door mensen die dat op schrift wilden stellen. Die pijlers onderuithalen vraagt tijd, energie en aandacht. En willen, dat ook.
BV zou best tegen zichzelf mogen zeggen dat zijn gevoelens voor jou best logisch zijn ondanks zijn huwelijk, ondanks zijn normen en ondanks dat het niet zo hoort.
Dat bedoel ik met een andere mindset.
Juf, nog even hoor.
Je schrijft dat hij zich o.a. schuldig voelt omdat dingen niet horen, hij hoort geen gevoelens voor jou te hebben en hij hoort trouw te zijn. Ik ken het hoor, heb heel lang samengeleefd die ook vond dat dingen gewoon niet horen en hij zat daarmee onwijs met zichzelf in de knoop.
We lopen met zijn allen enorm tegen die oude normen waarden op, ooit meegekregen van onze ouders, ooit meegekregen van de kerk.
Gij zult geen ander begeren, niet eens naar een ander kijken want dan vliegen je ogen eruit en meer van suks moois.
Dit soort normen brengen inderdaad schuldgevoelens met zich mee gebaseerd op een eeuwenoud principe, bedacht door mensen die dat op schrift wilden stellen. Die pijlers onderuithalen vraagt tijd, energie en aandacht. En willen, dat ook.
BV zou best tegen zichzelf mogen zeggen dat zijn gevoelens voor jou best logisch zijn ondanks zijn huwelijk, ondanks zijn normen en ondanks dat het niet zo hoort.
Dat bedoel ik met een andere mindset.
woensdag 2 april 2014 om 18:04
Ik neem het niet persoonlijk op hoor Roos, geen zorgen. Ik kan alleen vanuit mijn eigen situatie redeneren en niet dingen voor een ander invullen. Dus dat maakt het lastig om in zijn algemeenheid te reageren.
Ik begrijp je punt. Ik zou ook willen dat hij zich niet schuldig voelde en het is in zekere zin ook vreemd en helemaal onhandig! Alleen het is ook niet op commando opzij te zetten. Mocht je daar de toverspreuk voor weten, dan hoor ik het graag
Ik begrijp je punt. Ik zou ook willen dat hij zich niet schuldig voelde en het is in zekere zin ook vreemd en helemaal onhandig! Alleen het is ook niet op commando opzij te zetten. Mocht je daar de toverspreuk voor weten, dan hoor ik het graag
woensdag 2 april 2014 om 18:08
Lieve juf, als ik de toverspreuk had gehad had ik die in mijn eigen huwelijk ook gebruikt. Mijn exgeliefde ging kapot aan zijn eigen schuldgevoel maar hield het ook vrolijkjes in stand. Ik kon het woord niet meer horen.
En zeker nu ik qua ontwikkeling een andere kant ben opgeschoven zie ik pas hoe destructief deze manier van denken kan zijn.
Wat een opluchting, ik ben onschuldig, ik ben vrij joehei!
En zeker nu ik qua ontwikkeling een andere kant ben opgeschoven zie ik pas hoe destructief deze manier van denken kan zijn.
Wat een opluchting, ik ben onschuldig, ik ben vrij joehei!
woensdag 2 april 2014 om 18:10
quote:Rooss4 schreef op 02 april 2014 @ 18:03:
Haha Aleksiss! Die mindlulness doe ik niet hoor, alleen in mijn eigen kop. Geen cursus, niet eens inlezen. Ik ful mijn eigen mind en dat is door schade en schande zo gekomen. Ik weet niet eens of ik het goed doe, ik zie het als mechanisme.
Juf, nog even hoor.
Je schrijft dat hij zich o.a. schuldig voelt omdat dingen niet horen, hij hoort geen gevoelens voor jou te hebben en hij hoort trouw te zijn. Ik ken het hoor, heb heel lang samengeleefd die ook vond dat dingen gewoon niet horen en hij zat daarmee onwijs met zichzelf in de knoop.
We lopen met zijn allen enorm tegen die oude normen waarden op, ooit meegekregen van onze ouders, ooit meegekregen van de kerk.
Gij zult geen ander begeren, niet eens naar een ander kijken want dan vliegen je ogen eruit en meer van suks moois.
Dit soort normen brengen inderdaad schuldgevoelens met zich mee gebaseerd op een eeuwenoud principe, bedacht door mensen die dat op schrift wilden stellen. Die pijlers onderuithalen vraagt tijd, energie en aandacht. En willen, dat ook.
BV zou best tegen zichzelf mogen zeggen dat zijn gevoelens voor jou best logisch zijn ondanks zijn huwelijk, ondanks zijn normen en ondanks dat het niet zo hoort.
Dat bedoel ik met een andere mindset.Dat ben ik met je eens. Alleen het is best een moeilijk proces en ik denk dat hij zich beter kan richten op de vraag hoe hij de toekomst voor zich ziet en wanneer hij eens gaat doen wat hij wil en zich niet schikt naar wat hoort, verwacht wordt of de wensen van anderen. Wat jij zegt is daar een onderdeel van alleen de nadruk moet nu even elders liggen.
Haha Aleksiss! Die mindlulness doe ik niet hoor, alleen in mijn eigen kop. Geen cursus, niet eens inlezen. Ik ful mijn eigen mind en dat is door schade en schande zo gekomen. Ik weet niet eens of ik het goed doe, ik zie het als mechanisme.
Juf, nog even hoor.
Je schrijft dat hij zich o.a. schuldig voelt omdat dingen niet horen, hij hoort geen gevoelens voor jou te hebben en hij hoort trouw te zijn. Ik ken het hoor, heb heel lang samengeleefd die ook vond dat dingen gewoon niet horen en hij zat daarmee onwijs met zichzelf in de knoop.
We lopen met zijn allen enorm tegen die oude normen waarden op, ooit meegekregen van onze ouders, ooit meegekregen van de kerk.
Gij zult geen ander begeren, niet eens naar een ander kijken want dan vliegen je ogen eruit en meer van suks moois.
Dit soort normen brengen inderdaad schuldgevoelens met zich mee gebaseerd op een eeuwenoud principe, bedacht door mensen die dat op schrift wilden stellen. Die pijlers onderuithalen vraagt tijd, energie en aandacht. En willen, dat ook.
BV zou best tegen zichzelf mogen zeggen dat zijn gevoelens voor jou best logisch zijn ondanks zijn huwelijk, ondanks zijn normen en ondanks dat het niet zo hoort.
Dat bedoel ik met een andere mindset.Dat ben ik met je eens. Alleen het is best een moeilijk proces en ik denk dat hij zich beter kan richten op de vraag hoe hij de toekomst voor zich ziet en wanneer hij eens gaat doen wat hij wil en zich niet schikt naar wat hoort, verwacht wordt of de wensen van anderen. Wat jij zegt is daar een onderdeel van alleen de nadruk moet nu even elders liggen.
woensdag 2 april 2014 om 18:22
Daar heb je gelijk in. Afrekenen met generaties oude denkwijzen zouden evt pas kunnen als andere dingen in je leven op orde zijn. BV zit nu niet in het vaarwater om daar mee aan de slag te gaan. Het zou wel mooi zijn als hij kon in ziet dat zijn schuldgevoelens niet nodig zijn en remmend werken.
Maar hee, alles op zien tiet!
Maar hee, alles op zien tiet!
woensdag 2 april 2014 om 18:25
Jufmafkees, ik begrijp uit al jouw berichten dat hij zo geconditioneerd is te doen wat zij wil dat ik mij afvraag of hij nog wel precies weet wat hij zelf wil voor zijn toekomst.
Ik kan me voorstellen dat hij alleen rekening houd met haar wil en zijn eigen wil vergeten is.
Geef een hond veel klappen en hij kruipt wel angstig in een hoekje.
Dat beeld krijg ik bij alles wat jij over hem schrijft.
Ik begin met een voorzichtige blik naar de toekomst te kijken zonder mijn vrouw.
De leegte die zij achterlaat in mijn dagelijks leven is ook nieuwe ruimte om te vullen.
Ongewoon voor mij om alles zonder rekening te houden met elkaar te kunnen invullen op basis van alleen mijn eigen wil.
Dat proces van nadenken over zijn leven zonder haar zal bij hem in extreme mate spelen doordat zij geen rekening heeft gehouden met zijn wil?
Ik kan me voorstellen dat hij alleen rekening houd met haar wil en zijn eigen wil vergeten is.
Geef een hond veel klappen en hij kruipt wel angstig in een hoekje.
Dat beeld krijg ik bij alles wat jij over hem schrijft.
Ik begin met een voorzichtige blik naar de toekomst te kijken zonder mijn vrouw.
De leegte die zij achterlaat in mijn dagelijks leven is ook nieuwe ruimte om te vullen.
Ongewoon voor mij om alles zonder rekening te houden met elkaar te kunnen invullen op basis van alleen mijn eigen wil.
Dat proces van nadenken over zijn leven zonder haar zal bij hem in extreme mate spelen doordat zij geen rekening heeft gehouden met zijn wil?
volg je verstand, gebruik je gevoel
