Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
vrijdag 11 april 2014 om 10:02
Nee, die heerlijke man van mij lijkt er geen moeite mee te hebben.
We hebben de afspraak dat hij alles mag vragen, hij kan zelf het beste bepalen welke informatiebehoefte hij heeft, hebben we inmiddels geleerd. En ik praat hem bij als er echt weer wat te melden is buiten zijn blikveld. Als er eentje is die het stadium van de eerste mailberichtjes op SF voorbij komt en het richting een koffiedate gaat, dan deel ik dat in zijn algemeenheid.
Volgens mij is de basis goed hier. We houden veel van elkaar, maar hebben behoeftes die we niet bij elkaar kunnen vervullen en we gunnen elkaar dit. Elkaar vertrouwen en elkaar vooral op nr 1 blijven houden is ook wel een must, je moet elkaar niet uit het oog verliezen, hebben we vorig jaar op heel harde wijze geleerd.
We hebben de afspraak dat hij alles mag vragen, hij kan zelf het beste bepalen welke informatiebehoefte hij heeft, hebben we inmiddels geleerd. En ik praat hem bij als er echt weer wat te melden is buiten zijn blikveld. Als er eentje is die het stadium van de eerste mailberichtjes op SF voorbij komt en het richting een koffiedate gaat, dan deel ik dat in zijn algemeenheid.
Volgens mij is de basis goed hier. We houden veel van elkaar, maar hebben behoeftes die we niet bij elkaar kunnen vervullen en we gunnen elkaar dit. Elkaar vertrouwen en elkaar vooral op nr 1 blijven houden is ook wel een must, je moet elkaar niet uit het oog verliezen, hebben we vorig jaar op heel harde wijze geleerd.
vrijdag 11 april 2014 om 11:43
quote:Heeeidi schreef op 10 april 2014 @ 14:05:
Annabel, logisch dat je twijfelt toch? Maar als het je nu al ongelukkig maakt, is het goed om nu een pas op de plaats te maken, denk ik. Bezinken, focussen op wat belangrijk voor je is. Laat het zakken en kijk over een tijdje hoe en wat je voelt, dan is de scherpe rand er wat af en is het makkelijker misschien.
Sense, jee.. ik ben het wel met Dymo eens.. ik weet ook niet of ik dat zou willen. Eerst alles en dan ineens terug naar een soort basisiets, waarvan de regels onduidelijk zijn en de regels alleen van zijn kant bepaald worden.
Ik weet het niet.
Maar het lijkt me voor jou hartverscheurend. Iemand zo van je af te zien glijden, niet wetende hoe en wat er overblijft van wat er was.
Jane, kop en hart kun je scheiden? Maar in bed heb je moeite om nr 2 uit je hoofd en bed te houden? Als je alleen nr 1 in je hart hebt, moet dat toch ook geen probleem zijn?
Dat je teveel levens overhoop zou gooien, is ook maar een smoes. Want wat je nu doet, haalt ook veel levens overhoop als het uitkomt. En toch doe je het. Dat zijn uitspraken die leuk klinken, tot het zo ver is, dat het er toch van komt.
Soms maak je keuzes in je eigen straatje en gooi je levens overhoop. Omdat dat dan de weg van je hart is, of omdat dat is waarvan je denkt dat het je het allergelukkigst zal maken. Als het zover is, gooi je die levens overhoop. Ook al zeg je nu van niet.
Hmm, ik denk dat je een goed punt hebt heidi. Ik heb over het algemeen geen moeite om kop en hart te scheiden, maar inderdaad tijdens de sex weer wel.
misschien is het inderdaad zo dat als het zo ver is we wel degerlijk die levens overhoop zouden gooien. Voor nu kan ik het me echt niet voorstellen. Het gaat dan namelijk niet alleen om mijn leven en die van mijn nr1 maar ook om de levens van 4 kinderen in totaal. Of ik daar toe in staat zou zijn weet ik niet. Misschien wel als je erg sterke gevoellens voor elkaar hebt. Die gevoellens zijn er nu in ieder geval niet. Dus moet ik me er ook vooral maar niet druk over maken, persoonlijk denk ik ook niet dat het ooit zo ver zal komen tussen nr2 en mij.
Annabel, logisch dat je twijfelt toch? Maar als het je nu al ongelukkig maakt, is het goed om nu een pas op de plaats te maken, denk ik. Bezinken, focussen op wat belangrijk voor je is. Laat het zakken en kijk over een tijdje hoe en wat je voelt, dan is de scherpe rand er wat af en is het makkelijker misschien.
Sense, jee.. ik ben het wel met Dymo eens.. ik weet ook niet of ik dat zou willen. Eerst alles en dan ineens terug naar een soort basisiets, waarvan de regels onduidelijk zijn en de regels alleen van zijn kant bepaald worden.
Ik weet het niet.
Maar het lijkt me voor jou hartverscheurend. Iemand zo van je af te zien glijden, niet wetende hoe en wat er overblijft van wat er was.
Jane, kop en hart kun je scheiden? Maar in bed heb je moeite om nr 2 uit je hoofd en bed te houden? Als je alleen nr 1 in je hart hebt, moet dat toch ook geen probleem zijn?
Dat je teveel levens overhoop zou gooien, is ook maar een smoes. Want wat je nu doet, haalt ook veel levens overhoop als het uitkomt. En toch doe je het. Dat zijn uitspraken die leuk klinken, tot het zo ver is, dat het er toch van komt.
Soms maak je keuzes in je eigen straatje en gooi je levens overhoop. Omdat dat dan de weg van je hart is, of omdat dat is waarvan je denkt dat het je het allergelukkigst zal maken. Als het zover is, gooi je die levens overhoop. Ook al zeg je nu van niet.
Hmm, ik denk dat je een goed punt hebt heidi. Ik heb over het algemeen geen moeite om kop en hart te scheiden, maar inderdaad tijdens de sex weer wel.
misschien is het inderdaad zo dat als het zo ver is we wel degerlijk die levens overhoop zouden gooien. Voor nu kan ik het me echt niet voorstellen. Het gaat dan namelijk niet alleen om mijn leven en die van mijn nr1 maar ook om de levens van 4 kinderen in totaal. Of ik daar toe in staat zou zijn weet ik niet. Misschien wel als je erg sterke gevoellens voor elkaar hebt. Die gevoellens zijn er nu in ieder geval niet. Dus moet ik me er ook vooral maar niet druk over maken, persoonlijk denk ik ook niet dat het ooit zo ver zal komen tussen nr2 en mij.
vrijdag 11 april 2014 om 11:57
Wat leuk Oranje! Geniet ervan. En wat je met je nr 1 hebt klinkt ideaal. Ik zou willen dat mijn nr. 1 er zo in stond..
Sense, ik vind je verhaal lastig, merk ik. Op het moment dat je minnaar met enige regelmaat toch tranen in de ogen veroorzaakt, is het dan al niet te ver gegaan? Ook al staan er nog meer mooie momenten tegenover..
Ik heb vanmorgen toch weer even contact gehad met mijn buitenlander, omdat ik na een lang gesprek met een vriendin gisteren beter helder had voor mezelf waarom ik nu zo'n paniekreactie vertoonde en de stekker eruit trok. Het kwam toch neer op het aloude aantrekken vs afstoten. Na de date wilde ik meer nabijheid, terwijl hij zich in het verre buitenland op zijn werk aan het storten was en zich dus enigszins terugtrok (hoewel nog steeds dagelijks contact, was het wel veel minder intens). En dat werkte niet voor mij. Dat heb ik hem nu dus helder kunnen laten weten in een mail, en zijn reactie op mijn mail was dat hij het begreep, dat er inderdaad wel wat "pull-back behaviour" van zijn kant was maar dat dat niet kwam door gebrek aan gevoelens maar door serieuze werkstress waardoor er minder ruimte voor mij was. Het klopt wel, sinds begin maart is hij al 3 keer een week voor werk naar een ver buitenland geweest en morgen gaat hij weer. Dat trekt vast ook zijn wissel op zijn gezin want hij is bijna geen elk weekend thuis.
Ik ben alleen een vrouwtje, en vind dat dus een lame excuus, in mijn hoofd is er altijd ruimte voor romantische/seksuele gevoelens
Ik heb hem nog niet geantwoord, moet even nadenken hoe ik zelf verder ga met het contact. Net als vele van jullie heb ik moeite met hem helemaal loslaten en ik weet dat de deur bij hem wel weer open kan gaan als ik dat wil. Ik weet alleen niet of ik dat wil...moeilijk, moeilijk!
Sense, ik vind je verhaal lastig, merk ik. Op het moment dat je minnaar met enige regelmaat toch tranen in de ogen veroorzaakt, is het dan al niet te ver gegaan? Ook al staan er nog meer mooie momenten tegenover..
Ik heb vanmorgen toch weer even contact gehad met mijn buitenlander, omdat ik na een lang gesprek met een vriendin gisteren beter helder had voor mezelf waarom ik nu zo'n paniekreactie vertoonde en de stekker eruit trok. Het kwam toch neer op het aloude aantrekken vs afstoten. Na de date wilde ik meer nabijheid, terwijl hij zich in het verre buitenland op zijn werk aan het storten was en zich dus enigszins terugtrok (hoewel nog steeds dagelijks contact, was het wel veel minder intens). En dat werkte niet voor mij. Dat heb ik hem nu dus helder kunnen laten weten in een mail, en zijn reactie op mijn mail was dat hij het begreep, dat er inderdaad wel wat "pull-back behaviour" van zijn kant was maar dat dat niet kwam door gebrek aan gevoelens maar door serieuze werkstress waardoor er minder ruimte voor mij was. Het klopt wel, sinds begin maart is hij al 3 keer een week voor werk naar een ver buitenland geweest en morgen gaat hij weer. Dat trekt vast ook zijn wissel op zijn gezin want hij is bijna geen elk weekend thuis.
Ik ben alleen een vrouwtje, en vind dat dus een lame excuus, in mijn hoofd is er altijd ruimte voor romantische/seksuele gevoelens
Ik heb hem nog niet geantwoord, moet even nadenken hoe ik zelf verder ga met het contact. Net als vele van jullie heb ik moeite met hem helemaal loslaten en ik weet dat de deur bij hem wel weer open kan gaan als ik dat wil. Ik weet alleen niet of ik dat wil...moeilijk, moeilijk!
vrijdag 11 april 2014 om 18:22
Klinkt heerlijk oranje! En wat bijzonder dat jullie beide zo in de relatie kunnen staan. Al is het vast een heel proces geweest voor jullie zover waren.
Jeetje, wat is het toch ingewikkeld op het moment dat er (veel) gevoel bij komt kijken... Wat dat betreft steek ik m'n kop nog wel wat in het zand. Wil er niet over nadenken hoe ik me vo als dit ooit eindigt. Merk wel dat het fijn is om hier herkenning te lezen.
Jeetje, wat is het toch ingewikkeld op het moment dat er (veel) gevoel bij komt kijken... Wat dat betreft steek ik m'n kop nog wel wat in het zand. Wil er niet over nadenken hoe ik me vo als dit ooit eindigt. Merk wel dat het fijn is om hier herkenning te lezen.
vrijdag 11 april 2014 om 19:37
Heerlijk zo'n date Oranje!! Genieten! En gewoon thuis er over kunnen praten!
Dat zou hier on.mo.ge.lijk zijn vanuit nr.1. Ik sluit me verder helemaal aan bij mikmakk. Minnaarschap blijft een lastig fenomeen. Ook de weekenden vind ik soms lastig. Of lastig... meer jammer dat t contact dan zoveel minder is, alhoewel er genoeg te doen is, en er genoeg afleiding is met nr1 en de kinderen. En die verdienen ook mijn onverdeelde aandacht.
Maar toch zit ie altijd op een plekje in mn hart en hoofd. Kennen jullie dat ook? Haha ik straal trouwens sex uit volgens mij. Gisteren reed ik met 3 kids in mn auto, sta voor t stoplicht. Komt er links van me een busje, 2 kerels, de rechter eigenlijk best leuk... doet zn raam open, kijkt, kijkt nog een keer, lacht, ik kijk, grijns terug (fout?), hij zwaait, ik wuif terug (fout?), haha, maakt ie t gebaar met zn hand van bel me? Toen ging gelukkig t stoplicht op groen... pffew.. gas... ik heb al een nr1 en een nr2... Een date met nr2 plannen is hier al een crime vwb excuses... laat staan met nog iemand... proest. Maar ik voelde me wel weer aantrekkelijk...
Dat zou hier on.mo.ge.lijk zijn vanuit nr.1. Ik sluit me verder helemaal aan bij mikmakk. Minnaarschap blijft een lastig fenomeen. Ook de weekenden vind ik soms lastig. Of lastig... meer jammer dat t contact dan zoveel minder is, alhoewel er genoeg te doen is, en er genoeg afleiding is met nr1 en de kinderen. En die verdienen ook mijn onverdeelde aandacht.
Maar toch zit ie altijd op een plekje in mn hart en hoofd. Kennen jullie dat ook? Haha ik straal trouwens sex uit volgens mij. Gisteren reed ik met 3 kids in mn auto, sta voor t stoplicht. Komt er links van me een busje, 2 kerels, de rechter eigenlijk best leuk... doet zn raam open, kijkt, kijkt nog een keer, lacht, ik kijk, grijns terug (fout?), hij zwaait, ik wuif terug (fout?), haha, maakt ie t gebaar met zn hand van bel me? Toen ging gelukkig t stoplicht op groen... pffew.. gas... ik heb al een nr1 en een nr2... Een date met nr2 plannen is hier al een crime vwb excuses... laat staan met nog iemand... proest. Maar ik voelde me wel weer aantrekkelijk...
vrijdag 11 april 2014 om 19:46
Ow Annabel wat een lastig dilemma. Vindt je je beslissing te snel genomen? Moeilijk zeker omdat zijn deur nog open staat... en omdat je weet wat t is om deze man te missen..
Loslaten, ik zou t niet zo maar kunnen, alhoewel ik wel soms, als ik baal dat er weer s een radiostilte valt, zoiets heb van bekijk t ook maar, ik kap er mee. Ik ga niet constant achter jou aan lopen... En dan ineens is ie er weer en is t weer leuk en gezellig... mannen... maar t blijft moeilijk.
Loslaten, ik zou t niet zo maar kunnen, alhoewel ik wel soms, als ik baal dat er weer s een radiostilte valt, zoiets heb van bekijk t ook maar, ik kap er mee. Ik ga niet constant achter jou aan lopen... En dan ineens is ie er weer en is t weer leuk en gezellig... mannen... maar t blijft moeilijk.
vrijdag 11 april 2014 om 21:48
Lieve ladies, ik draai alweer een week om dit topic heen. Lees jullie wederwaardigheden, leef in stilte mee, vergelijk stiekem situaties met de mijne..
Ik geniet van Heidi en haar zelfstandige succes met haar kroeg en Guus die zo openlijk gemotiveerd is om bij haar te zijn en te helpen. Oranje heeft een nieuwe date en is excited, lekker hoor iets nieuws sans complications (in ieder geval voor nu;). Sense moet een nieuwe modus zien te vinden met haar ex-minnaar en nu vriend. Juf kiest voor zichzelf nu minnaar zichzelf niet meer is. Annabel heeft erkend dat ze "geen type is voor een minnaarsrelatie" (hoe herkenbaar) maar twijfelt nu toch over haar beslissing, Dymo gooit geen deuren dicht maar trekt wel haar eigen plan. Lotje gaat vrij lekker met haar minnaar maar ook daar liggen onzekerheid, gemis en verlangen steeds sluimerend onder de oppervlakte..Roosje geniet vooralsnog van weldadige rust;) En Look? Die vroegere minnaar?
Pfffft. Sinds het wijnproeverij-avondje en mijn constatering dat nr.2 toch vooral leuk is voor de regelmatige sex & lol, hebben we twee echt close, intieme, eerlijke dates gehad. Eerst al de wow-date vorige week donderdag. En nu gisteravond weer. Onverwachts, want eigenlijk had hij het te druk deze week. Maar kwam gisterochtend met een voorstel (een afspraak einde middag was uitgevallen), reed enorm om naar mijn stad, we pakten een terras, urenlang gepraat, gegeten..En vervolgens belt hij naar huis dat hij toch moet overnachten omdat de afspraak uitloopt...
En ik heb een lieve en zeer trouwe opppas thuis dus was flexibel..
Yep, wij hebben een schaduwrelatie. Met de gedachte dat we thuis meer happy zijn omdat we elkaar hebben. Allebei een gezin met 2 kinderen, qua geslacht en leeftijd vrijwel identiek. Maar ik kan wel stoer doen en zeggen dat de sex mindblowing is en hij zo lekker; de waarheid is dat de sex ongelooflijk bijzonder is voor allebei omdat we onszelf totaal geven, omdat het zo intiem is, geil en vertrouwd tegelijk.
Ik merk dat ik er niet meer goed over kan schrijven, wil schrijven. Ik heb nergens spijt van en koester wat ik heb gekregen als een cadeau. Maar het is pijnlijk dat er gelogen en bedrogen moet worden omwille van dit "cadeau". Dat ik hier zit te typen terwijl mijn nr. 1 boven aan het werk is. Dat je jezelf opsplitst terwijl je in je hart één bevredigende relatie zou willen, niet twee.
Ik geniet van Heidi en haar zelfstandige succes met haar kroeg en Guus die zo openlijk gemotiveerd is om bij haar te zijn en te helpen. Oranje heeft een nieuwe date en is excited, lekker hoor iets nieuws sans complications (in ieder geval voor nu;). Sense moet een nieuwe modus zien te vinden met haar ex-minnaar en nu vriend. Juf kiest voor zichzelf nu minnaar zichzelf niet meer is. Annabel heeft erkend dat ze "geen type is voor een minnaarsrelatie" (hoe herkenbaar) maar twijfelt nu toch over haar beslissing, Dymo gooit geen deuren dicht maar trekt wel haar eigen plan. Lotje gaat vrij lekker met haar minnaar maar ook daar liggen onzekerheid, gemis en verlangen steeds sluimerend onder de oppervlakte..Roosje geniet vooralsnog van weldadige rust;) En Look? Die vroegere minnaar?
Pfffft. Sinds het wijnproeverij-avondje en mijn constatering dat nr.2 toch vooral leuk is voor de regelmatige sex & lol, hebben we twee echt close, intieme, eerlijke dates gehad. Eerst al de wow-date vorige week donderdag. En nu gisteravond weer. Onverwachts, want eigenlijk had hij het te druk deze week. Maar kwam gisterochtend met een voorstel (een afspraak einde middag was uitgevallen), reed enorm om naar mijn stad, we pakten een terras, urenlang gepraat, gegeten..En vervolgens belt hij naar huis dat hij toch moet overnachten omdat de afspraak uitloopt...
En ik heb een lieve en zeer trouwe opppas thuis dus was flexibel..
Yep, wij hebben een schaduwrelatie. Met de gedachte dat we thuis meer happy zijn omdat we elkaar hebben. Allebei een gezin met 2 kinderen, qua geslacht en leeftijd vrijwel identiek. Maar ik kan wel stoer doen en zeggen dat de sex mindblowing is en hij zo lekker; de waarheid is dat de sex ongelooflijk bijzonder is voor allebei omdat we onszelf totaal geven, omdat het zo intiem is, geil en vertrouwd tegelijk.
Ik merk dat ik er niet meer goed over kan schrijven, wil schrijven. Ik heb nergens spijt van en koester wat ik heb gekregen als een cadeau. Maar het is pijnlijk dat er gelogen en bedrogen moet worden omwille van dit "cadeau". Dat ik hier zit te typen terwijl mijn nr. 1 boven aan het werk is. Dat je jezelf opsplitst terwijl je in je hart één bevredigende relatie zou willen, niet twee.
vrijdag 11 april 2014 om 23:26
Mooi omschreven Anouk. Vraagje, het is al eens vaker voorbij gekomen, maar wat versta jij onder een schaduwrelatie?
Heel erg fijn voor jullie dat jullie zo van elkaar kunnen genieten.
Ik werd gisteren verrast door een heel lief smsje. Nr2 zit in het buitenland tot Maandag en omdat hij dan geen mobiel internet heeft had ik niet verwacht dat er contact zou zijn dit weekend. Gisteren dus ineens die sms. Was erg lief en leuk.
Heel erg fijn voor jullie dat jullie zo van elkaar kunnen genieten.
Ik werd gisteren verrast door een heel lief smsje. Nr2 zit in het buitenland tot Maandag en omdat hij dan geen mobiel internet heeft had ik niet verwacht dat er contact zou zijn dit weekend. Gisteren dus ineens die sms. Was erg lief en leuk.
vrijdag 11 april 2014 om 23:49
Zo beschreef ik het hier een week geleden:
"een schaduwrelatie is een term die ik gebruik om aan te geven dat het contact vrijwel dagelijks is, dat er zowel schriftelijk (whapp) als mondeling (foon) gecommuniceerd wordt en dat de onderwerpen ook een aardig huis-, tuin- en keukengehalte kunnen hebben. Nee, niet praten over elkaars nr.1 maar wel over werk, praktische dingen en soms ook wel anekdotes over de kinderen".
Leuk zo'n onverwachts berichtje Jane. Dan doet je hart ook even pinggg;)
"een schaduwrelatie is een term die ik gebruik om aan te geven dat het contact vrijwel dagelijks is, dat er zowel schriftelijk (whapp) als mondeling (foon) gecommuniceerd wordt en dat de onderwerpen ook een aardig huis-, tuin- en keukengehalte kunnen hebben. Nee, niet praten over elkaars nr.1 maar wel over werk, praktische dingen en soms ook wel anekdotes over de kinderen".
Leuk zo'n onverwachts berichtje Jane. Dan doet je hart ook even pinggg;)
vrijdag 11 april 2014 om 23:54
Anouk, waar zit je pijnpunt? Is het dat het ineens pijnlijk waar is als je erover schrijft? Is het zo dat je in je dagelijks doen en laten het gedachtengordijn kan laten zakken zodat je in je omsluierde denksysteem kunt blijven? En dat gordijn opgetild wordt zodra je de woorden typt en (na) leest?
Als dat het is snap ik je heel goed want potverdomme, het is niet niks als je minnaar naar huis belt waar je naast zit met zijn boodschap dat hij de nacht blijft vanwege werk om vervolgens naast jou te kruipen, zijn vrouw in de waan latende dat hij werkgerelateerd afwezig is. Wat een lul eigenlijk. Maar wel je minnaar. Wel degene waar je schoftig van geniet. En je wil die lul niet. Maar de minnaar wel.
Hoe kan je jezelf in de knoop draaien hè?
Annabel, wat zonde dat je weer contact opgenomen hebt zeg, je was zo sterk. Jôh, dit gaat toch geen kant op, hij daar en jij hier! Dat gaat een ongelooflijke berg frustratie opleveren.
Ik lees dat je heel veel bevestiging (van hem) nodig hebt. Zie je dat zelf ook zo of kijk jij er anders naar?
En Noekje, ik weldadige rust? Pffft... wel in de kop maar niet in de praktijk. Roos is helegaar drukkig!
Als dat het is snap ik je heel goed want potverdomme, het is niet niks als je minnaar naar huis belt waar je naast zit met zijn boodschap dat hij de nacht blijft vanwege werk om vervolgens naast jou te kruipen, zijn vrouw in de waan latende dat hij werkgerelateerd afwezig is. Wat een lul eigenlijk. Maar wel je minnaar. Wel degene waar je schoftig van geniet. En je wil die lul niet. Maar de minnaar wel.
Hoe kan je jezelf in de knoop draaien hè?
Annabel, wat zonde dat je weer contact opgenomen hebt zeg, je was zo sterk. Jôh, dit gaat toch geen kant op, hij daar en jij hier! Dat gaat een ongelooflijke berg frustratie opleveren.
Ik lees dat je heel veel bevestiging (van hem) nodig hebt. Zie je dat zelf ook zo of kijk jij er anders naar?
En Noekje, ik weldadige rust? Pffft... wel in de kop maar niet in de praktijk. Roos is helegaar drukkig!
zaterdag 12 april 2014 om 00:11
quote:Rooss4 schreef op 11 april 2014 @ 23:54:
Anouk, waar zit je pijnpunt? Is het dat het ineens pijnlijk waar is als je erover schrijft? Is het zo dat je in je dagelijks doen en laten het gedachtengordijn kan laten zakken zodat je in je omsluierde denksysteem kunt blijven? En dat gordijn opgetild wordt zodra je de woorden typt en (na) leest?
Als dat het is snap ik je heel goed want potverdomme, het is niet niks als je minnaar naar huis belt waar je naast zit met zijn boodschap dat hij de nacht blijft vanwege werk om vervolgens naast jou te kruipen, zijn vrouw in de waan latende dat hij werkgerelateerd afwezig is. Wat een lul eigenlijk. Maar wel je minnaar. Wel degene waar je schoftig van geniet. En je wil die lul niet. Maar de minnaar wel.
Hoe kan je jezelf in de knoop draaien hè?
Ja Roos, jij ultieme minnaressen-coach! Dat is het pijnpunt, de paradox, het dilemma. Ik ga het morgen nog eens rustig lezen, slaapgebrek speelt me nu parten..
Drukkig met je adviesbureau? Of..?
Anouk, waar zit je pijnpunt? Is het dat het ineens pijnlijk waar is als je erover schrijft? Is het zo dat je in je dagelijks doen en laten het gedachtengordijn kan laten zakken zodat je in je omsluierde denksysteem kunt blijven? En dat gordijn opgetild wordt zodra je de woorden typt en (na) leest?
Als dat het is snap ik je heel goed want potverdomme, het is niet niks als je minnaar naar huis belt waar je naast zit met zijn boodschap dat hij de nacht blijft vanwege werk om vervolgens naast jou te kruipen, zijn vrouw in de waan latende dat hij werkgerelateerd afwezig is. Wat een lul eigenlijk. Maar wel je minnaar. Wel degene waar je schoftig van geniet. En je wil die lul niet. Maar de minnaar wel.
Hoe kan je jezelf in de knoop draaien hè?
Ja Roos, jij ultieme minnaressen-coach! Dat is het pijnpunt, de paradox, het dilemma. Ik ga het morgen nog eens rustig lezen, slaapgebrek speelt me nu parten..
Drukkig met je adviesbureau? Of..?
zaterdag 12 april 2014 om 00:15
Heb ernstig overwogen een praktijk te beginnen Noekje, zou het eigenlijk moeten doen woeha!
Nee, druk met andere activiteiten.
Slaap fijn en meisje, als het je onrustig maakt om hier te schrijven dan laat je het lekker! Al vind ik het wel jammer, ik lees je graag. Volg je behoeften, hier mag het.. legaal!
Nee, druk met andere activiteiten.
Slaap fijn en meisje, als het je onrustig maakt om hier te schrijven dan laat je het lekker! Al vind ik het wel jammer, ik lees je graag. Volg je behoeften, hier mag het.. legaal!
zaterdag 12 april 2014 om 07:06
Jane, heerlijk!! Zo'n wow momentje... lekker genieten en vasthouden!
En Anouk, ik had het zelf geschreven kunnen hebben.. precies mijn gevoel ook.
Quote "Yep, wij hebben een schaduwrelatie. Met de gedachte dat we thuis meer happy zijn omdat we elkaar hebben. Allebei een gezin met 2 kinderen, qua geslacht en leeftijd vrijwel identiek. Maar ik kan wel stoer doen en zeggen dat de sex mindblowing is en hij zo lekker; de waarheid is dat de sex ongelooflijk bijzonder is voor allebei omdat we onszelf totaal geven, omdat het zo intiem is, geil en vertrouwd tegelijk.
Ik merk dat ik er niet meer goed over kan schrijven, wil schrijven. Ik heb nergens spijt van en koester wat ik heb gekregen als een cadeau. Maar het is pijnlijk dat er gelogen en bedrogen moet worden omwille van dit "cadeau". Dat ik hier zit te typen terwijl mijn nr. 1 boven aan het werk is. Dat je jezelf opsplitst terwijl je in je hart één bevredigende relatie zou willen, niet twee."
Het enige verschil met Aouk is dat mijn nr2 gescheiden is van de vrouw met wie hij de kinderen heeft, die kinderen op zichzelf wonen, en dat hij nu met een andere partner, zonder kinderen, (die heeft ook geen kinderen) woont. Mijn kinderen wonen nog wel thuis.
En je definitie van schaduwrelatie is mooi en treffend. Heb ik ook, exact. Het is de seks en minnaarschap, maar ook veel meer. We delen de dagelijkse dingen.. wat we (gaan) doen, eten, over het gezin, de lol en minder leuke dingen, sturen regelmatig foto's (sexy foto's, maar ook gewone van hoe dingen veranderen door het klussen bij hem thuis, en bv dingen van de kinderen) en (sexy) filmpjes heen en weer, en hebben dagelijks wel even contact, al is het maar 1 of 2 mailtjes heen en weer... (als er van zijn kant niet ineens weer stiltes vallen that is, alhoewel ik moet zeggen dat het vooralsnog mee valt en dat als hij minder kan mailen of niet kan bellen het nu van te voren laat weten). En ook wij zien elkaar als een kadootje. Zeggen we ook wel s tegen elkaar...
Maar het is gewoon naar dat we (moeten) liegen en bedriegen tegenover "thuis". Schuldig voel ik me niet, een ander woord weet ik er eigenlijk niet voor. Ik gun mezelf dit nu, ben egoïstisch nu een keer, ik weet het. Maar het blijft jammer. Maar het open gooien of een open relatie als bij Oranje gaat hier echt niet. Hij is al jaloers als ik met iemand (man) in de supermarkt klets bij wijze van spreken... Is ook 20 jaar ouder, kwaaltjes, sexueel minder actief en ik snap het ook wel, maar toch.
En net als Jane moet ik er niet aan dénken dat het stopt, of uitkomt bij 1 van ons. Maar wat ik van de week zei... hoe lang kan dit doorgaan zo. Jaren? zucht.. twijfel.. Voorlopig net als Jane dan maar mn kop in het zand en genieten...
En Anouk, ik had het zelf geschreven kunnen hebben.. precies mijn gevoel ook.
Quote "Yep, wij hebben een schaduwrelatie. Met de gedachte dat we thuis meer happy zijn omdat we elkaar hebben. Allebei een gezin met 2 kinderen, qua geslacht en leeftijd vrijwel identiek. Maar ik kan wel stoer doen en zeggen dat de sex mindblowing is en hij zo lekker; de waarheid is dat de sex ongelooflijk bijzonder is voor allebei omdat we onszelf totaal geven, omdat het zo intiem is, geil en vertrouwd tegelijk.
Ik merk dat ik er niet meer goed over kan schrijven, wil schrijven. Ik heb nergens spijt van en koester wat ik heb gekregen als een cadeau. Maar het is pijnlijk dat er gelogen en bedrogen moet worden omwille van dit "cadeau". Dat ik hier zit te typen terwijl mijn nr. 1 boven aan het werk is. Dat je jezelf opsplitst terwijl je in je hart één bevredigende relatie zou willen, niet twee."
Het enige verschil met Aouk is dat mijn nr2 gescheiden is van de vrouw met wie hij de kinderen heeft, die kinderen op zichzelf wonen, en dat hij nu met een andere partner, zonder kinderen, (die heeft ook geen kinderen) woont. Mijn kinderen wonen nog wel thuis.
En je definitie van schaduwrelatie is mooi en treffend. Heb ik ook, exact. Het is de seks en minnaarschap, maar ook veel meer. We delen de dagelijkse dingen.. wat we (gaan) doen, eten, over het gezin, de lol en minder leuke dingen, sturen regelmatig foto's (sexy foto's, maar ook gewone van hoe dingen veranderen door het klussen bij hem thuis, en bv dingen van de kinderen) en (sexy) filmpjes heen en weer, en hebben dagelijks wel even contact, al is het maar 1 of 2 mailtjes heen en weer... (als er van zijn kant niet ineens weer stiltes vallen that is, alhoewel ik moet zeggen dat het vooralsnog mee valt en dat als hij minder kan mailen of niet kan bellen het nu van te voren laat weten). En ook wij zien elkaar als een kadootje. Zeggen we ook wel s tegen elkaar...
Maar het is gewoon naar dat we (moeten) liegen en bedriegen tegenover "thuis". Schuldig voel ik me niet, een ander woord weet ik er eigenlijk niet voor. Ik gun mezelf dit nu, ben egoïstisch nu een keer, ik weet het. Maar het blijft jammer. Maar het open gooien of een open relatie als bij Oranje gaat hier echt niet. Hij is al jaloers als ik met iemand (man) in de supermarkt klets bij wijze van spreken... Is ook 20 jaar ouder, kwaaltjes, sexueel minder actief en ik snap het ook wel, maar toch.
En net als Jane moet ik er niet aan dénken dat het stopt, of uitkomt bij 1 van ons. Maar wat ik van de week zei... hoe lang kan dit doorgaan zo. Jaren? zucht.. twijfel.. Voorlopig net als Jane dan maar mn kop in het zand en genieten...
zaterdag 12 april 2014 om 07:47
Inmiddels is er hier heel veel veranderd. Mijn man en ik hebben besloten een punt achter onze relatie te zetten. Beslist niet vanwege het daten, er zijn andere dingen die een belangrijkere rol spelen. Maar het daten heeft wel dingen blootgelegd.
Het is goed zo, ook al voelt het onwaarschijnlijk kut. We zijn de ruzies, de frustraties, de irritaties voor. We hebben zo vaak een deadline gehad, en die weer overschreden. We zijn allebei opgelucht dat de kogel door de kerk is, zijn het erover eens hoe we het gaan regelen. De laatste dagen, sinds die beslissing, is er heel veel rust teruggekeerd, bij ons allebei. Hoewel het nog erg bizar en onwerkelijk is, zijn we er allebei zeker van dat dit de juiste beslissing is.
Het is goed zo, ook al voelt het onwaarschijnlijk kut. We zijn de ruzies, de frustraties, de irritaties voor. We hebben zo vaak een deadline gehad, en die weer overschreden. We zijn allebei opgelucht dat de kogel door de kerk is, zijn het erover eens hoe we het gaan regelen. De laatste dagen, sinds die beslissing, is er heel veel rust teruggekeerd, bij ons allebei. Hoewel het nog erg bizar en onwerkelijk is, zijn we er allebei zeker van dat dit de juiste beslissing is.
zaterdag 12 april 2014 om 09:35
Barbsje
Soms is het gewoon zomaar inene over. Je hikt er tegenaan en je weet al een hele poos dat dit niet zo kan duren en dan is het moment er ineens. Maakt het niet minder lastig maar je mag vooruit kijken naar de toekomst. Die je vast veel leuks gaat brengen!
Lotje, stel dat je man hierachter komt. Wat zou hij dan het ergste vinden denk jij?
Soms is het gewoon zomaar inene over. Je hikt er tegenaan en je weet al een hele poos dat dit niet zo kan duren en dan is het moment er ineens. Maakt het niet minder lastig maar je mag vooruit kijken naar de toekomst. Die je vast veel leuks gaat brengen!
Lotje, stel dat je man hierachter komt. Wat zou hij dan het ergste vinden denk jij?
zaterdag 12 april 2014 om 10:17
Bar:
Roos: ik denk dat hij t t ergste zou vinden dat hij niet (meer) de enige is, exclusiviteit. Hij wil me helemaal voor me zelf, kan me niet delen. Als ik wel s met vriendinnen afspreek voor iets, dat vindt hij al niet leuk, wordt ie soort van chagrijnig. En toen hij nog werkte, viel dat reuze mee, maar hij is nu ook sinds januari met pensioen, en wil alles, letterlijk al-les samen doen. Als ik mn dochter naar school heb gebracht, zit hij al met de koffie te wachten. Met ff in mn eentje shoppen loop ik al op mn klok te kijken, van o hij zit te wachten.. hurry hurry... Maar ik voel me nog te jong om hele dagen te niksen.
Vroeger leek t leeftijdsverschil veel minder dan nu. Haha maar ik viel altijd op oudere mannen... tja...
Roos: ik denk dat hij t t ergste zou vinden dat hij niet (meer) de enige is, exclusiviteit. Hij wil me helemaal voor me zelf, kan me niet delen. Als ik wel s met vriendinnen afspreek voor iets, dat vindt hij al niet leuk, wordt ie soort van chagrijnig. En toen hij nog werkte, viel dat reuze mee, maar hij is nu ook sinds januari met pensioen, en wil alles, letterlijk al-les samen doen. Als ik mn dochter naar school heb gebracht, zit hij al met de koffie te wachten. Met ff in mn eentje shoppen loop ik al op mn klok te kijken, van o hij zit te wachten.. hurry hurry... Maar ik voel me nog te jong om hele dagen te niksen.
Vroeger leek t leeftijdsverschil veel minder dan nu. Haha maar ik viel altijd op oudere mannen... tja...
zaterdag 12 april 2014 om 10:30
Jeetje barb, wat heftig. Ook al sta je er beide helemaal achter, moeilijk is het we.
lotje, inderdaad mijn kop in het zand steken.
anouk, ik kan me voorstellen dat je dat erg moeilijk vind, hij die zijn nr1 gaat bellen met een werk smoes terwijl jij er naast zit. Heftig.
Bedankt voor het omschrijven van je schaduw relatie. Nu weet ik vrijwel zeker dat ik er ook een heb. Hier is ook iedere dag contact. Meestal gewoon via de app, maar af en toe als ik in de gelegenheid ben bellen we ook even. Contact en foto's zijn over hele dagelijkse dingen, maar ook zoals bij lotje over sex en sexy dingen. Het zegt ergens ook wel genoeg dat als hij in het buitenland zit en daar is voor zijn ontspanning en grootste hobby mij ineens een sms gaat sturen.
Ik merk ook dat ik op dit moment nog niet verliefd ben, maar het zit er wel aan te komen, ik merk dat ik mezelf af en toe iets te veel verlies in zijn berichtjes enz.
Ook ik weet wat ik thuis heb, een geweldige nr1. Maar moeilijk kon het nog wel eens gaan worden. Voorlopig blijf ik maar mijn kop in het zand steken. Ik geniet er ook nog te volop van.
lotje, inderdaad mijn kop in het zand steken.
anouk, ik kan me voorstellen dat je dat erg moeilijk vind, hij die zijn nr1 gaat bellen met een werk smoes terwijl jij er naast zit. Heftig.
Bedankt voor het omschrijven van je schaduw relatie. Nu weet ik vrijwel zeker dat ik er ook een heb. Hier is ook iedere dag contact. Meestal gewoon via de app, maar af en toe als ik in de gelegenheid ben bellen we ook even. Contact en foto's zijn over hele dagelijkse dingen, maar ook zoals bij lotje over sex en sexy dingen. Het zegt ergens ook wel genoeg dat als hij in het buitenland zit en daar is voor zijn ontspanning en grootste hobby mij ineens een sms gaat sturen.
Ik merk ook dat ik op dit moment nog niet verliefd ben, maar het zit er wel aan te komen, ik merk dat ik mezelf af en toe iets te veel verlies in zijn berichtjes enz.
Ook ik weet wat ik thuis heb, een geweldige nr1. Maar moeilijk kon het nog wel eens gaan worden. Voorlopig blijf ik maar mijn kop in het zand steken. Ik geniet er ook nog te volop van.
zaterdag 12 april 2014 om 10:33
quote:lotje_42 schreef op 12 april 2014 @ 10:17:
Bar:
Roos: ik denk dat hij t t ergste zou vinden dat hij niet (meer) de enige is, exclusiviteit. Hij wil me helemaal voor me zelf, kan me niet delen. Als ik wel s met vriendinnen afspreek voor iets, dat vindt hij al niet leuk, wordt ie soort van chagrijnig. En toen hij nog werkte, viel dat reuze mee, maar hij is nu ook sinds januari met pensioen, en wil alles, letterlijk al-les samen doen. Als ik mn dochter naar school heb gebracht, zit hij al met de koffie te wachten. Met ff in mn eentje shoppen loop ik al op mn klok te kijken, van o hij zit te wachten.. hurry hurry... Maar ik voel me nog te jong om hele dagen te niksen.
Vroeger leek t leeftijdsverschil veel minder dan nu. Haha maar ik viel altijd op oudere mannen... tja...Oh gat lotje, ik moet er niet aan denken om in zo'n nr1 relatie te zitten. Mijn nr1 laat me gelukkig altijd heel erg vrij.(tot zo ver) en ik hem ook. Als mijn nr1 me in dingen tegen zou gaan houden zou het geloof ik snel klaar zijn hier.
Bar:
Roos: ik denk dat hij t t ergste zou vinden dat hij niet (meer) de enige is, exclusiviteit. Hij wil me helemaal voor me zelf, kan me niet delen. Als ik wel s met vriendinnen afspreek voor iets, dat vindt hij al niet leuk, wordt ie soort van chagrijnig. En toen hij nog werkte, viel dat reuze mee, maar hij is nu ook sinds januari met pensioen, en wil alles, letterlijk al-les samen doen. Als ik mn dochter naar school heb gebracht, zit hij al met de koffie te wachten. Met ff in mn eentje shoppen loop ik al op mn klok te kijken, van o hij zit te wachten.. hurry hurry... Maar ik voel me nog te jong om hele dagen te niksen.
Vroeger leek t leeftijdsverschil veel minder dan nu. Haha maar ik viel altijd op oudere mannen... tja...Oh gat lotje, ik moet er niet aan denken om in zo'n nr1 relatie te zitten. Mijn nr1 laat me gelukkig altijd heel erg vrij.(tot zo ver) en ik hem ook. Als mijn nr1 me in dingen tegen zou gaan houden zou het geloof ik snel klaar zijn hier.
zaterdag 12 april 2014 om 11:07
Klopt. Dat gevoel heb ik ook. Benauwd... weet je.. en vroeger zou ik dat ook gedacht hebben, of bij situaties als deze bij anderen... waarom blijf je in godsnaam... maar zoveel meegemaakt, 20 jaar, 3 kids waarvan 2 kinderen met een beperking, en hij niet gezond... ik kan t niet aan om de stekker eruit te trekken.
Ben heel blij met de steun van nr2. Hij weet ook natuurlijk en veroordeelt niet. Vraagt ook niks verder dan dat ik loslaat.
pfff moet bijna janken nou ik dit aan jullie schrijf... maar lucht wel op...
heel blij ook met dit forum.. waar niemand t hebben van een nr 2 (om welke reden dan ook) veroordeelt.
Ben heel blij met de steun van nr2. Hij weet ook natuurlijk en veroordeelt niet. Vraagt ook niks verder dan dat ik loslaat.
pfff moet bijna janken nou ik dit aan jullie schrijf... maar lucht wel op...
heel blij ook met dit forum.. waar niemand t hebben van een nr 2 (om welke reden dan ook) veroordeelt.
zaterdag 12 april 2014 om 11:32
zaterdag 12 april 2014 om 11:42
Dat is wat ons zolang bij elkaar heeft gehouden. Angst voor het onbekende, bang om dat stukje veiligheid los te laten. Nu dat wegvalt, overheerst de opluchting. Geen krampachtig gedoe meer om iets in stand te houden waar we allebei toch wel wat twijfels over hadden. En door die 25+ jaar samen blijft er een stevige vriendschap over. Hoe weird het ook voelt nu.
zaterdag 12 april 2014 om 13:27
Ik had een schaduwrelatie, een legale zelfs. 1,5 en ik wisten alles van elkaar. Deelden heel veel met elkaar, voelden elkaar perfect aan en ik was supergelukkig met de polyamoureuze relatie zoals ik die had. Hoe blij waren wij toen onze minnaarsrelatie een vierhoek werd omdat onze partners elkaar ook erg leuk vonden, dat gaf ons nog meer ruimte. We leefden samen in een heerlijke, legale bubbel. Er was wel eens wat wrijving en soms nog wel eens wat meer wrijving en dan deden we min of meer onder protest een stapje terug.
Balans en evenwicht was er volstrekt niet. Wij hadden niet veel oog voor onze partners, pakten de signalen niet goed op en deden vooral ons best om die bubbel toch zoveel mogelijk in stand te houden. Dat ging natuurlijk niet goed, die bubbel knapte. Explodeerde zelfs. Zijn vrouw was haar man kwijt, het laatste wat ze allebei wilden was voor hen gevoelsmatig gebeurd.
Er restte ons niks dan elkaar los te laten en de focus weer op thuis te krijgen, in de hoop dat er in de toekomst nieuw evenwicht gevonden kon worden, want met het loslaten was de liefde natuurlijk niet weg. Oh, wat heb ik veel gehuild, wat deed het pijn! Niet alleen de pijn van mijn eigen verdriet en gemis, maar ook de pijn dat ik er mede verantwoordelijk voor was wat er bij hen (en dan met name bij haar) gebeurde.
Inmiddels zijn we bijna volledig uit elkaars leven gegleden. We spreken soms als gezinnen af, voor zolang het nog duurt. Er is nauwelijks contact en als dat er eens is, is dat vaak al een bron van frustratie omdat hij zomaar op een concrete vraag vijf dagen niet reageert. Met ons (man en ik) niet meer in hun bestaan hebben zij rust. Zij lijken terug te zijn naar monogamie en hij heeft zich daar nog wel wat tegen verzet, maar ik zie geen signalen meer van hem dat hij nog daadwerkelijk een date wil die die rust ook weer kan verstoren.
Ik hou nog steeds van hem, we zaten en zitten enorm diep bij elkaar. Juist die diepte zorgt bij hem ook voor zijn afstandelijkheid, schat ik in. Want het is zoiets als Pandora's box. Die kan maar beter gesloten blijven, als je denkt niet aan te kunnen wat er uit komt als je hem opent.
Dit alles wil ik niet weer, vandaar dat ik er zo op hamer dat alles in balans moet blijven, dat thuis je nr 1 moet zijn en blijven en dat het een leuk extraatje of toetje moet zijn, maar ook niet meer dan dat. Ik manage mijn nieuwe contacten door vrij duidelijk te zijn in wat ik wel en niet wil, vooral over contactfrequentie enz. En ook al vind ik sommige nieuwen meer dan leuk, ik hou veel bewuster afstand. Ik wil het echt niet weer zo ver laten komen.
1,5 kan ik geen 1,5 meer noemen, dat is hij gewoon niet meer. Wel qua diepgang en gevoel, maar het suggereert iets wat er niet meer is. Rest ons mogelijk nog het zetten van die laatste punt. Niet wat ik wil, maar hoogstwaarschijnlijk onvermijdelijk. (en nu zit ik heel hard achter de pc wat flinke brokken weg te slikken, maar dat terzijde).
Balans en evenwicht was er volstrekt niet. Wij hadden niet veel oog voor onze partners, pakten de signalen niet goed op en deden vooral ons best om die bubbel toch zoveel mogelijk in stand te houden. Dat ging natuurlijk niet goed, die bubbel knapte. Explodeerde zelfs. Zijn vrouw was haar man kwijt, het laatste wat ze allebei wilden was voor hen gevoelsmatig gebeurd.
Er restte ons niks dan elkaar los te laten en de focus weer op thuis te krijgen, in de hoop dat er in de toekomst nieuw evenwicht gevonden kon worden, want met het loslaten was de liefde natuurlijk niet weg. Oh, wat heb ik veel gehuild, wat deed het pijn! Niet alleen de pijn van mijn eigen verdriet en gemis, maar ook de pijn dat ik er mede verantwoordelijk voor was wat er bij hen (en dan met name bij haar) gebeurde.
Inmiddels zijn we bijna volledig uit elkaars leven gegleden. We spreken soms als gezinnen af, voor zolang het nog duurt. Er is nauwelijks contact en als dat er eens is, is dat vaak al een bron van frustratie omdat hij zomaar op een concrete vraag vijf dagen niet reageert. Met ons (man en ik) niet meer in hun bestaan hebben zij rust. Zij lijken terug te zijn naar monogamie en hij heeft zich daar nog wel wat tegen verzet, maar ik zie geen signalen meer van hem dat hij nog daadwerkelijk een date wil die die rust ook weer kan verstoren.
Ik hou nog steeds van hem, we zaten en zitten enorm diep bij elkaar. Juist die diepte zorgt bij hem ook voor zijn afstandelijkheid, schat ik in. Want het is zoiets als Pandora's box. Die kan maar beter gesloten blijven, als je denkt niet aan te kunnen wat er uit komt als je hem opent.
Dit alles wil ik niet weer, vandaar dat ik er zo op hamer dat alles in balans moet blijven, dat thuis je nr 1 moet zijn en blijven en dat het een leuk extraatje of toetje moet zijn, maar ook niet meer dan dat. Ik manage mijn nieuwe contacten door vrij duidelijk te zijn in wat ik wel en niet wil, vooral over contactfrequentie enz. En ook al vind ik sommige nieuwen meer dan leuk, ik hou veel bewuster afstand. Ik wil het echt niet weer zo ver laten komen.
1,5 kan ik geen 1,5 meer noemen, dat is hij gewoon niet meer. Wel qua diepgang en gevoel, maar het suggereert iets wat er niet meer is. Rest ons mogelijk nog het zetten van die laatste punt. Niet wat ik wil, maar hoogstwaarschijnlijk onvermijdelijk. (en nu zit ik heel hard achter de pc wat flinke brokken weg te slikken, maar dat terzijde).
