Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 26 juni 2008 om 13:05
Je bent ook 2 personen, een persoon gekneed door hem en de andere persoon ben jezelf.
Elf er zijn altijd omstandigheden waarom je bij iemand blijft.
Maar net als Dubio zegt, minder denken, meer voelen!
En dat is zoooooooooooooooo moeilijk.
Ik zeg het nog een keer, meid ga in therapie. Zorg in therapie ervoor dat je je gedachten kunt ordenen, dat je echt sterker wordt, dat je echt beslissingen neemt waar je achter staat (kan heel goed zijn dat je echt bij hem wil blijven).
Knuf voor iedereen verder.
Ben heel druk, maar ook heel veel gevoel en zo.
Elf er zijn altijd omstandigheden waarom je bij iemand blijft.
Maar net als Dubio zegt, minder denken, meer voelen!
En dat is zoooooooooooooooo moeilijk.
Ik zeg het nog een keer, meid ga in therapie. Zorg in therapie ervoor dat je je gedachten kunt ordenen, dat je echt sterker wordt, dat je echt beslissingen neemt waar je achter staat (kan heel goed zijn dat je echt bij hem wil blijven).
Knuf voor iedereen verder.
Ben heel druk, maar ook heel veel gevoel en zo.
donderdag 26 juni 2008 om 15:00
Even heel erg off-topic, maar ik ga iets leuks vertellen:
vandaag heb ik weer praktijkexamen gedaan voor de taxipas, en ik ben GESLAAGD!
Nu ben ik dus volledig bevoegd taxichauffeur
Ik ben zó blij dat ik ervan af ben, zo opgelucht, ik vond het doodeng na die vorige keer om weer daarheen te moeten, maar het is gelukt! Eerlijk gezegd ben ik wel trots op mezelf dat ik mijn angst in de ogen heb gekeken en toch weer op examen ben gegaan, en dat het nu wel goed (.. goed genoeg..) is gegaan.
Echt, ik kan het wel uitschreeuwen, maar nu van blijdschap en opluchting dus! (Tegelijkertijd: duh, het is maar een examen, ik heb wel voor hetere vuren gestaan dan zo'n stom examen, maar toch.)
Zo, nu weer on-topic.
vandaag heb ik weer praktijkexamen gedaan voor de taxipas, en ik ben GESLAAGD!
Nu ben ik dus volledig bevoegd taxichauffeur
Ik ben zó blij dat ik ervan af ben, zo opgelucht, ik vond het doodeng na die vorige keer om weer daarheen te moeten, maar het is gelukt! Eerlijk gezegd ben ik wel trots op mezelf dat ik mijn angst in de ogen heb gekeken en toch weer op examen ben gegaan, en dat het nu wel goed (.. goed genoeg..) is gegaan.
Echt, ik kan het wel uitschreeuwen, maar nu van blijdschap en opluchting dus! (Tegelijkertijd: duh, het is maar een examen, ik heb wel voor hetere vuren gestaan dan zo'n stom examen, maar toch.)
Zo, nu weer on-topic.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 26 juni 2008 om 15:46
Gefeliciteerd Elmer!
Zo off-topic vind ik dit niet hoor!
Ik kom alleen maar even gedag zeggen, ik zit de laatste weken veel te vaak en te lang achter de computer.
Ga eerst even binnenshuis orde op zaken stellen, en dan op de bank, liggen, luisteren, lezen, slow food, een beetje back to basics zeg maar.
Heb vanochtend bij de HA een gesprekje gehad, en het is tot me door gedrongen dat ik met bepaalde dingen veel te lang ben doorgelopen, door het vele denken mijn lichamelijke kwaaltjes heb genegeerd, op routine gedraaid heb, de kwaliteit steeds minder en minder werd.
Vandaar zo moe..zo moe..
Ik ben ook een beetje vervreemd van mijn eigen lichaam geraakt.
Nu concentreer ik me erop, en voel ik heel goed wáár die vermoeidheid nou eigenlijk zit...een verkrampt en geblokkeerd bekken. Nu ik het weet en het toelaat, voel ik het des te meer.
Rugpijn, buikpijn. Ik moet eens wat dingen anders gaan doen.
Ik blijf lezen, maar meer op de achtergrond.
Ik merkte ook aan mezelf dat ik bij andere topics ook steeds gelatener ging reageren, mezelf niet helemaal ben soms, ik kan dan beter maar even gas terug nemen.
Maar ik hou jullie wel in de gaten!
Liefs Perel.
Zo off-topic vind ik dit niet hoor!
Ik kom alleen maar even gedag zeggen, ik zit de laatste weken veel te vaak en te lang achter de computer.
Ga eerst even binnenshuis orde op zaken stellen, en dan op de bank, liggen, luisteren, lezen, slow food, een beetje back to basics zeg maar.
Heb vanochtend bij de HA een gesprekje gehad, en het is tot me door gedrongen dat ik met bepaalde dingen veel te lang ben doorgelopen, door het vele denken mijn lichamelijke kwaaltjes heb genegeerd, op routine gedraaid heb, de kwaliteit steeds minder en minder werd.
Vandaar zo moe..zo moe..
Ik ben ook een beetje vervreemd van mijn eigen lichaam geraakt.
Nu concentreer ik me erop, en voel ik heel goed wáár die vermoeidheid nou eigenlijk zit...een verkrampt en geblokkeerd bekken. Nu ik het weet en het toelaat, voel ik het des te meer.
Rugpijn, buikpijn. Ik moet eens wat dingen anders gaan doen.
Ik blijf lezen, maar meer op de achtergrond.
Ik merkte ook aan mezelf dat ik bij andere topics ook steeds gelatener ging reageren, mezelf niet helemaal ben soms, ik kan dan beter maar even gas terug nemen.
Maar ik hou jullie wel in de gaten!
Liefs Perel.
vrijdag 27 juni 2008 om 01:29
Pereldeberel van me,
Doe jij maar kalm aan en reageer jij maar even helemaal nergens op en lees ook niks als dat even niet gaat. Je bent ons en ook op andere topics helemaal niemand iets verplicht. Wij begrijpen jou. Veel van ons herkennen dat gevoel van 'even niet, ik trek het niet' ik heb het ook regelmatig en zo zijn er meer hier.
Zorg goed voor jezelf en weet dat we er altijd voor je zijn lieve meid.
Leo
Doe jij maar kalm aan en reageer jij maar even helemaal nergens op en lees ook niks als dat even niet gaat. Je bent ons en ook op andere topics helemaal niemand iets verplicht. Wij begrijpen jou. Veel van ons herkennen dat gevoel van 'even niet, ik trek het niet' ik heb het ook regelmatig en zo zijn er meer hier.
Zorg goed voor jezelf en weet dat we er altijd voor je zijn lieve meid.
Leo
vrijdag 27 juni 2008 om 01:46
Ik weet dat je leest Elfje, ik weet ook dat je misschien wel even niet komt schrijven en dat geeft niks, je hoeft van ons helemaal niks. Dubio laat je eerlijk zijn tegen jezelf en ik denk dat dat hard bij je aankomt. Want eerlijk zijn in gevoelens dat ben jij niet gewend. Angstaanjagend is het dan als iemand je zo met jezelf confronteert he?
Toen iemand mij voor het eerst met mijn verslaving (mijn moeilijke ex en onze relatie) confronteerde was ik ook verbijsterd. Ik vond het griezelig dat iemand anders dan ik zelf zo duidelijk kon zien wat er allemaal gebeurde en misging in mijn relatie. Iets wat ik zelf wel zo'n beetje in mijn hoofd had zitten maar waarvan ik zo gewend was de boel met de mantel der liefde te bedekken dat veel dingen minder erg leken dan ze waren.
En dan is er iemand die vindt dat je daar dus wel over na moet denken. Doodeng.
Eerlijk zijn tegen jezelf betekent niet dat je komend weekend je spullen gepakt moet hebben en weg moet wezen bij je man. Jij gaat weg bij je man als jij dat wil. Of misschien doe je dat wel helemaal nooit. Dat moet jij helemaal zelf weten. Het zou je er alleen niet van moeten weerhouden om eerlijk te zijn tegen jezelf.
Ik ben momenteel even heel pijnlijk eerlijk over en tegen mezelf betreffende mijn eetstoornis. Ik schrijf niet over wat ik er aan ga doen, wat ik wil, wat ik hoop, waar ik boos om ben, nee, ik bespreek wat ik héb. Hoe de situatie ís, nu. Dat is iets wat ik heel lang voor me uit heb geschoven maar nu praat ik er gewoon over. Dat wil niet zeggen dat het morgen allemaal anders is, omdat ik er nu mee bezig ben, het wil alleen zeggen dat ik niet meer wil liegen tegen mezelf en gelukkig kan dat hier. Ik ben open en ik praat er over en ik merk dat ik er ruimte van in mijn hoofd krijg.
Jammer genoeg zit ik er bij te roken, jawel......voor de tweede keer deze week steek ik net een sigaret op maar goed, ik ga het niet uit de weg.
Bij jou zit een bepaalde dubbelheid in je houding. Aan de ene kant ben je open en vertel je dingen maar als het te dichtbij komt dan klap je dicht en hol je weg. Dat mag natuurlijk maar het hóeft niet want met praten over je situatie en je gevoel krijg je veel zaken op een rijtje die misschien al heel lang een soort brij in je hoofd zijn (sigaret is weer uit, half opgerookt).
Lieverdje, sluit je gerust af als je dat wil en hol ver weg maar wees ook niet bang om wél te ontspruien. Niemand hier die je er om zal veroordelen en het kan zo lekker opruimen in je kop.....
Ik hoop je snel weer hier te zien.
Toen iemand mij voor het eerst met mijn verslaving (mijn moeilijke ex en onze relatie) confronteerde was ik ook verbijsterd. Ik vond het griezelig dat iemand anders dan ik zelf zo duidelijk kon zien wat er allemaal gebeurde en misging in mijn relatie. Iets wat ik zelf wel zo'n beetje in mijn hoofd had zitten maar waarvan ik zo gewend was de boel met de mantel der liefde te bedekken dat veel dingen minder erg leken dan ze waren.
En dan is er iemand die vindt dat je daar dus wel over na moet denken. Doodeng.
Eerlijk zijn tegen jezelf betekent niet dat je komend weekend je spullen gepakt moet hebben en weg moet wezen bij je man. Jij gaat weg bij je man als jij dat wil. Of misschien doe je dat wel helemaal nooit. Dat moet jij helemaal zelf weten. Het zou je er alleen niet van moeten weerhouden om eerlijk te zijn tegen jezelf.
Ik ben momenteel even heel pijnlijk eerlijk over en tegen mezelf betreffende mijn eetstoornis. Ik schrijf niet over wat ik er aan ga doen, wat ik wil, wat ik hoop, waar ik boos om ben, nee, ik bespreek wat ik héb. Hoe de situatie ís, nu. Dat is iets wat ik heel lang voor me uit heb geschoven maar nu praat ik er gewoon over. Dat wil niet zeggen dat het morgen allemaal anders is, omdat ik er nu mee bezig ben, het wil alleen zeggen dat ik niet meer wil liegen tegen mezelf en gelukkig kan dat hier. Ik ben open en ik praat er over en ik merk dat ik er ruimte van in mijn hoofd krijg.
Jammer genoeg zit ik er bij te roken, jawel......voor de tweede keer deze week steek ik net een sigaret op maar goed, ik ga het niet uit de weg.
Bij jou zit een bepaalde dubbelheid in je houding. Aan de ene kant ben je open en vertel je dingen maar als het te dichtbij komt dan klap je dicht en hol je weg. Dat mag natuurlijk maar het hóeft niet want met praten over je situatie en je gevoel krijg je veel zaken op een rijtje die misschien al heel lang een soort brij in je hoofd zijn (sigaret is weer uit, half opgerookt).
Lieverdje, sluit je gerust af als je dat wil en hol ver weg maar wees ook niet bang om wél te ontspruien. Niemand hier die je er om zal veroordelen en het kan zo lekker opruimen in je kop.....
Ik hoop je snel weer hier te zien.
vrijdag 27 juni 2008 om 09:50
Ha lieve Elfje, nog een keer,
Wat een mooie woorden weer van Eleonora hè. Ik hoop dat je niet al te hard wegrent door mijn woorden, je begrijpt dat dat niet mijn bedoeling is. En je snapt ook wel, denk ik, dat je niet wegrent van/door mij, maar van het beeld van jezelf dat je ziet in de spiegel die ik je voorhoud.
Ook ik weet hoe het werkt. Ook ik lieg nog steeds tegen mezelf over bepaalde dingen en hou mezelf een beetje voor de gek. Ik denk dat iedereen dat wel doet op een of ander vlak. Zoals Leo zegt, over je eetgewoontes, of ander gedrag waarvan je weet dat het niet klopt of niet goed voor je is, maar dat je toch niet kan veranderen. Zo'n relatie is net zoiets. De eerste stap is toegeven dat er voor je éigen gevoel iets niet klopt. Als het gevoel wel klopt, kunnen de woorden van anderen je niet schelen, want die hebben toch ongelijk. Maar als iemand je wijst op een gevoel dat je zelf heel hard probeert weg te drukken, dan moet je dat gevoel ook eens toelaten.
Dat kan pijnlijk zijn, maar die pijn zit er nu ook al, alleen wat dieper weggestopt. Daardoor niet minder scherp of schrijnend. Misschien zelfs wel meer, omdat je er niet echt je vinger op kan leggen, het is meer zo'n onbestemd gevoel. Als je het aan de oppervlakte laat komen, in je eigen tempo, dan kun je er ook wat mee. Je kunt het een naam geven (verdriet, angst, teleurstelling, woede, ...). Je kunt er met je verstand mee aan de slag. Beredeneren waar die woede vandaan komt en op gericht is bijvoorbeeld, en of dat eigenlijk wel klopt. Door jezelf de juiste vragen te stellen kun je zelf de antwoorden vinden, want die weet je eigenlijk wel. Professionele hulp daarbij is echt heel fijn, is mijn ervaring.
Het klopt ook wat Leo zegt, dat dat niet betekent dat je meteen ingrijpende beslissingen moet nemen. Je hoeft sowieso helemaal niets. Ik denk dat je erg veel eist van jezelf, dus ook dat als je eenmaal toegeeft dat je niet blij bent met hoe je leven nu is, je actie móet ondernemen om dat te veranderen. Dat zijn dogma's, hypotheses die je zelf in stand houdt, maar waar je je van niemand aan hoeft te houden. Leg die gewoon maar eens naast je neer. Ga op zelfonderzoek uit en sta jezelf toe helemaal niets te doen met de resultaten. Als de wil er eenmaal is om er wel iets mee te doen, dan kan het. Maar het hoeft niet.
liefs,
dubio
Wat een mooie woorden weer van Eleonora hè. Ik hoop dat je niet al te hard wegrent door mijn woorden, je begrijpt dat dat niet mijn bedoeling is. En je snapt ook wel, denk ik, dat je niet wegrent van/door mij, maar van het beeld van jezelf dat je ziet in de spiegel die ik je voorhoud.
Ook ik weet hoe het werkt. Ook ik lieg nog steeds tegen mezelf over bepaalde dingen en hou mezelf een beetje voor de gek. Ik denk dat iedereen dat wel doet op een of ander vlak. Zoals Leo zegt, over je eetgewoontes, of ander gedrag waarvan je weet dat het niet klopt of niet goed voor je is, maar dat je toch niet kan veranderen. Zo'n relatie is net zoiets. De eerste stap is toegeven dat er voor je éigen gevoel iets niet klopt. Als het gevoel wel klopt, kunnen de woorden van anderen je niet schelen, want die hebben toch ongelijk. Maar als iemand je wijst op een gevoel dat je zelf heel hard probeert weg te drukken, dan moet je dat gevoel ook eens toelaten.
Dat kan pijnlijk zijn, maar die pijn zit er nu ook al, alleen wat dieper weggestopt. Daardoor niet minder scherp of schrijnend. Misschien zelfs wel meer, omdat je er niet echt je vinger op kan leggen, het is meer zo'n onbestemd gevoel. Als je het aan de oppervlakte laat komen, in je eigen tempo, dan kun je er ook wat mee. Je kunt het een naam geven (verdriet, angst, teleurstelling, woede, ...). Je kunt er met je verstand mee aan de slag. Beredeneren waar die woede vandaan komt en op gericht is bijvoorbeeld, en of dat eigenlijk wel klopt. Door jezelf de juiste vragen te stellen kun je zelf de antwoorden vinden, want die weet je eigenlijk wel. Professionele hulp daarbij is echt heel fijn, is mijn ervaring.
Het klopt ook wat Leo zegt, dat dat niet betekent dat je meteen ingrijpende beslissingen moet nemen. Je hoeft sowieso helemaal niets. Ik denk dat je erg veel eist van jezelf, dus ook dat als je eenmaal toegeeft dat je niet blij bent met hoe je leven nu is, je actie móet ondernemen om dat te veranderen. Dat zijn dogma's, hypotheses die je zelf in stand houdt, maar waar je je van niemand aan hoeft te houden. Leg die gewoon maar eens naast je neer. Ga op zelfonderzoek uit en sta jezelf toe helemaal niets te doen met de resultaten. Als de wil er eenmaal is om er wel iets mee te doen, dan kan het. Maar het hoeft niet.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 27 juni 2008 om 09:57
Lieve Leo, schrijf je hier op het forum ergens over je eetstoornis? Ik ben zelf nogal een emo-eter, zou het geen eetstoornis willen noemen maar helemaal gezond vind ik het niet (letterlijk en figuurlijk). Ik zou daar wel met je over willen praten! Hoe is het trouwens met je? Ik hoop niet dat je vanwege de pijn zo laat/vroeg op was?
liefs,
duubs
liefs,
duubs
Ga in therapie!
vrijdag 27 juni 2008 om 10:09
quote:dubiootje schreef op 27 juni 2008 @ 09:57:
Lieve Leo, schrijf je hier op het forum ergens over je eetstoornis? Ik ben zelf nogal een emo-eter, zou het geen eetstoornis willen noemen maar helemaal gezond vind ik het niet (letterlijk en figuurlijk). Ik zou daar wel met je over willen praten! Hoe is het trouwens met je? Ik hoop niet dat je vanwege de pijn zo laat/vroeg op was?
liefs,
duubs
Dag lieverd,
Bij 'ik ben Gaia' op psyche gaat het over eetstoornissen en daar vertel o.a. ik mijn verhaal. Een heel mooi topic. Misschien een leestip? Praten kunnen wij altijd Dú, dat weet je...
Ik was inderdaad op vanwege de pijn. Maar het gaat eigenlijk best heel goed. Ik heb na het sporten pijn. Vijftig minuten op de fiets is met reuma iets waar je dan wel even last van hebt maar mijn conditie gaat met (kleine) sprongen (-tjes hoor) vooruit. Die pijn, van na het inspannen, heb ik er dus graag voor over
Lieve Leo, schrijf je hier op het forum ergens over je eetstoornis? Ik ben zelf nogal een emo-eter, zou het geen eetstoornis willen noemen maar helemaal gezond vind ik het niet (letterlijk en figuurlijk). Ik zou daar wel met je over willen praten! Hoe is het trouwens met je? Ik hoop niet dat je vanwege de pijn zo laat/vroeg op was?
liefs,
duubs
Dag lieverd,
Bij 'ik ben Gaia' op psyche gaat het over eetstoornissen en daar vertel o.a. ik mijn verhaal. Een heel mooi topic. Misschien een leestip? Praten kunnen wij altijd Dú, dat weet je...
Ik was inderdaad op vanwege de pijn. Maar het gaat eigenlijk best heel goed. Ik heb na het sporten pijn. Vijftig minuten op de fiets is met reuma iets waar je dan wel even last van hebt maar mijn conditie gaat met (kleine) sprongen (-tjes hoor) vooruit. Die pijn, van na het inspannen, heb ik er dus graag voor over
vrijdag 27 juni 2008 om 11:52
Allemaal super bedankt voor de felicitaties.
Het begon vanmorgen allemaal lekker, binnenpret vanwege het geslaagd-zijn; voor de klanten maakt het geen verschil want die letten niet eens op een chauffeurspasje, en ik rijd ook gewoon hetzelfde, maar het voelt wel anders. Het is leuk om even een gevoel van trots op mezelf te hebben.
Maar wel een 'lesje' van mijn werkgeefster gehad, omdat ik naar de centrale belde waar de klant bij stond. Ook fout dat ik me in een discussie met de klant laat betrekken, en dat ik het me aantrek als iemand ontevreden is terwijl ik alleen maar mijn ritten uitvoer en mijn best doe.... ik kan er gewoon niet tegen als iemand niet tevreden is en moppert. Wil aan alle kanten tegemoetkomen. Ik moet dus veel zakelijker en strikter zijn, zei ze. Discussies afkappen.
Ik ben een watje, nog steeds véél te lief voor alles en iedereen.
En daar loop ik nu wel tegenaan in mijn werk. Maar of zoiets te veranderen is? Ik ben te gevoelig voor de sferen en uitstraling van de mensen, en raak steeds wéér weg van mezelf. Juist dat wat ik niet wil
Het begon vanmorgen allemaal lekker, binnenpret vanwege het geslaagd-zijn; voor de klanten maakt het geen verschil want die letten niet eens op een chauffeurspasje, en ik rijd ook gewoon hetzelfde, maar het voelt wel anders. Het is leuk om even een gevoel van trots op mezelf te hebben.
Maar wel een 'lesje' van mijn werkgeefster gehad, omdat ik naar de centrale belde waar de klant bij stond. Ook fout dat ik me in een discussie met de klant laat betrekken, en dat ik het me aantrek als iemand ontevreden is terwijl ik alleen maar mijn ritten uitvoer en mijn best doe.... ik kan er gewoon niet tegen als iemand niet tevreden is en moppert. Wil aan alle kanten tegemoetkomen. Ik moet dus veel zakelijker en strikter zijn, zei ze. Discussies afkappen.
Ik ben een watje, nog steeds véél te lief voor alles en iedereen.
En daar loop ik nu wel tegenaan in mijn werk. Maar of zoiets te veranderen is? Ik ben te gevoelig voor de sferen en uitstraling van de mensen, en raak steeds wéér weg van mezelf. Juist dat wat ik niet wil
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 27 juni 2008 om 11:55
Verder wil ik ook even zeggen dat het forum me nogal overweldigt en dat ik een stapje terug wil doen. Allerlei topics die veel bij me oproepen, ook op andere pijlers. Over ouders, geen kontakt meer, gevolgen van je jeugd... ik zie een en al herkenning in de verhalen en wil overal wel op reageren, maar dat moet ik niet doen. Het is allemaal téveel voor mij. Ik moet te hard werken om 'gewoon te functioneren'. Ik voel en leef met iedereen mee, maar ik wil mijn meeschrijven even heel beperkt (of helemaal niet) houden op de andere topics.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 27 juni 2008 om 16:23
Hé lieve Elmer, doe het maar even rustig aan hoor
Leo, lieve kanjer van me, ik heb het topic van Gaia snel doorgelezen, alles in een worddocument geplempt en hoop vanavond te reageren. Wat een prachtige topics zijn er, naast dit, toch op dit forum!
Weet je nog dat ik je pasgeleden vroeg of je in deze korte sabattical niet tegen een aantal dingen aanliep? Jij ontkende dat toen. Hoe zie je dat nu, lieve schat?
Lilly, laat je nog eens wat horen, lieverd?
liefs,
dubio
Leo, lieve kanjer van me, ik heb het topic van Gaia snel doorgelezen, alles in een worddocument geplempt en hoop vanavond te reageren. Wat een prachtige topics zijn er, naast dit, toch op dit forum!
Weet je nog dat ik je pasgeleden vroeg of je in deze korte sabattical niet tegen een aantal dingen aanliep? Jij ontkende dat toen. Hoe zie je dat nu, lieve schat?
Lilly, laat je nog eens wat horen, lieverd?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 28 juni 2008 om 00:01
Hoi lieve allemaal!
Ik kom binnenvallen dat ik over ben naar de tweede, met echt mooie cijfers. Ben heel trots, helemaal kapot en ik weet het allemaal niet meer maar het is goed.
Ik geloof dat ik nu echt mijn vakantie nodig heb om bij te komen en dan straks klaar te zijn voor weer zo'n schooljaar, niet te geloven wat zit ik stuk.
Maar voel me echt heel raar nu, wel blij maar ook zo vreemd.
Dikke voor jullie!
Binnenkort ga ik weer terugmailen/bellen etc, sorry voor al die stilte van mijn kant.
Liefs liefs!
Ik kom binnenvallen dat ik over ben naar de tweede, met echt mooie cijfers. Ben heel trots, helemaal kapot en ik weet het allemaal niet meer maar het is goed.
Ik geloof dat ik nu echt mijn vakantie nodig heb om bij te komen en dan straks klaar te zijn voor weer zo'n schooljaar, niet te geloven wat zit ik stuk.
Maar voel me echt heel raar nu, wel blij maar ook zo vreemd.
Dikke voor jullie!
Binnenkort ga ik weer terugmailen/bellen etc, sorry voor al die stilte van mijn kant.
Liefs liefs!
zaterdag 28 juni 2008 om 06:34
goedemorgen,
even alleen, ga zo werken.
Iseo....gefeliciteerdddddddd!!!!!!! En nu even lekker uitrusten van alles.
Even terug......ik ben soms inderdaad even open en eerlijk hier, omdan weer weg te lopen hier!! Er zijn nog wel meer dingen die ik eigenlijk best wel is hier neer zou willen zetten, maar ik denk dat ik het ook gelijk weer wis! Het zit zo diep, en zoveel schaamte komt daarbij kijken en boosheid, dat ik niet weet of ik het ooit durf neer te zetten. 1 vriendin heb ik het wel is verteld. Ik kan er niet eens over praten zonder erbij te huilen....
even alleen, ga zo werken.
Iseo....gefeliciteerdddddddd!!!!!!! En nu even lekker uitrusten van alles.
Even terug......ik ben soms inderdaad even open en eerlijk hier, omdan weer weg te lopen hier!! Er zijn nog wel meer dingen die ik eigenlijk best wel is hier neer zou willen zetten, maar ik denk dat ik het ook gelijk weer wis! Het zit zo diep, en zoveel schaamte komt daarbij kijken en boosheid, dat ik niet weet of ik het ooit durf neer te zetten. 1 vriendin heb ik het wel is verteld. Ik kan er niet eens over praten zonder erbij te huilen....
