Relaties
alle pijlers
Ruzie... om niks?
maandag 7 juli 2008 om 00:11
Sjeee, ik heb ruzie met mijn vriend. We kennen elkaar nu bijna een half jaar en zijn helemaal happy met elkaar. Vanavond was hij bij vrienden, ben ik ook even gezellig aangeschoven. Daarna zijn we naar zijn huis gegaan, hebben nog wat gedronken, gepraat, voorpret over onze eerste vakantie samen. Toen ik in zijn oor fluisterde dat ik zin had in seks, reageerde hij heel lauw. Toen ik zei dat ik graag even tegen hem aan wou liggen, voordat het weekend voorbij is, zei hij dat hij moe was, zich niet lekker voelde en dat ik beter naar huis kon gaan. Ben gegaan, maar voelde me eigenlijk heel erg afgewezen. Heb hem later gebeld dat ik het niet fijn vond, dat ik het gevoel had dat ik de deur uitgezet werd, dat ik me afgewezen voelde. Hij begreep mij niet, ik hem niet en uiteindelijk zei hij dat ik maar niet meer bij hem thuis moest komen. Jemig zeg, ik voel me knap beroerd nu. Ik ben inderdaad beetje chagrijnig weggegaan. Heb later gebeld om te vertellen hoe ik me voelde: verdrietig en afgewezen. Kan nu voor mezelf even niet op een rijtje krijgen of ik nu vreselijk heb lopen zeuren? Hij vindt dat ik moeilijk doe en ik vind dat ik moet kunnen zeggen hoe ik me voel.
maandag 7 juli 2008 om 00:18
Achgossie, ik begrijp je helemaal. Rationeel gezien kan je vriend gewoon moe zijn en niemand om zich heen willen hebben. Dat hoeft helemaal niks te betekenen. Maar kan me voorstellen dat je je afgewezen voelt, en dat je juist nu even bevestiging wilt hebben. Als ik het jou was, zou ik het even laten, al is dat erg moeilijk. Waarschijnlijk komt het vanzelf op zijn pootjes terecht.
maandag 7 juli 2008 om 00:21
Begrijpelijk dat je je afgewezen voelt.
Ik denk dat je het het beste even kunt laten rusten. Waarschijnlijk voelde hij zich echt niet best en baalde hij ervan dat je erop door ging vragen. Ik zou morgenavond nog eens bellen. Grote kans dat hij dan heel anders reageert.
Ik vind niet dat je zeurt, maar mijn ervaring is dat mannen nu eenmaal veel sneller iets als gezeur ervaren dan wij dat doen . Ik vind het trouwens wel vreemd dat hij zegt dat je beter niet meer bij hem thuis kan komen. Maar als jullie relatie verder goed zit, kan dit ook een geïrriteerde reactie zijn.
Ik denk dat je het het beste even kunt laten rusten. Waarschijnlijk voelde hij zich echt niet best en baalde hij ervan dat je erop door ging vragen. Ik zou morgenavond nog eens bellen. Grote kans dat hij dan heel anders reageert.
Ik vind niet dat je zeurt, maar mijn ervaring is dat mannen nu eenmaal veel sneller iets als gezeur ervaren dan wij dat doen . Ik vind het trouwens wel vreemd dat hij zegt dat je beter niet meer bij hem thuis kan komen. Maar als jullie relatie verder goed zit, kan dit ook een geïrriteerde reactie zijn.
The time is now
maandag 7 juli 2008 om 00:28
maandag 7 juli 2008 om 00:33
Tarantelle, en nog maar eens bedankt! Vorige week zat ik helemaal vol en grieperig en ziek, zwak, misselijk en ben toen toch met hem meegegaan naar familie en pas na middernacht thuis, dus vond ik dat hij nu niet zo slap moest doen. Maar zo heb ik er in gedachten van alles bij gehaald, terwijl hij zich daar waarschijnlijk helemaal niet van bewust is en gewoon wil slapen. Zo gaat dat met ruzies denk ik...
maandag 7 juli 2008 om 00:34
En soms is iets gewoon niet wat het lijkt.
(Nu volgt een genant verhaal)
Toen ik mijn man net kende heeft hij mij ook een keer de deur uitgewerkt met de woorden: Ik ben moe en moet morgen vroeg op, ik heb geen zin mijn tijd te verspillen door met jou in bed te gaan liggen!!
Ik ben zwaar verontwaardigd vertrokken. Het is toen niet echt uitgepraat. Hij zei de volgende dag wel dat hij niet zo bot had moeten doen e.d., maar geen uitleg.
Tijden later (toen we in de relatie de schaamte ver voorbij waren) heeft hij mij opgebiecht dat hij destijds een pukkel op zijn leuter had. Hij had er 's middags panisch in zitten knijpen in een poging hem voor de avond weg te krijgen. Gevolg was dat hij een enorm ontstoken gezwel had gecreëerd en zich doodschaamde. Hij had zich dus maar een stoere houding aangemeten om mij uit zijn bed en zijn leuter in zijn broek te houden .
(Nu volgt een genant verhaal)
Toen ik mijn man net kende heeft hij mij ook een keer de deur uitgewerkt met de woorden: Ik ben moe en moet morgen vroeg op, ik heb geen zin mijn tijd te verspillen door met jou in bed te gaan liggen!!
Ik ben zwaar verontwaardigd vertrokken. Het is toen niet echt uitgepraat. Hij zei de volgende dag wel dat hij niet zo bot had moeten doen e.d., maar geen uitleg.
Tijden later (toen we in de relatie de schaamte ver voorbij waren) heeft hij mij opgebiecht dat hij destijds een pukkel op zijn leuter had. Hij had er 's middags panisch in zitten knijpen in een poging hem voor de avond weg te krijgen. Gevolg was dat hij een enorm ontstoken gezwel had gecreëerd en zich doodschaamde. Hij had zich dus maar een stoere houding aangemeten om mij uit zijn bed en zijn leuter in zijn broek te houden .
The time is now
maandag 7 juli 2008 om 00:34
Ik heb gisteren ook m'n eerste ruzie met m'n vriend-sinds-7-maanden gehad dus hier een medestander 
De onze "duurt ook nog voort" omdat hij niks meer van zich heeft laten horen.. terwijl hij degene was die "fout" zat.
Omdat je nog niet zo geworteld bent samen voelt zo'n ruzie eng en je weet nog niet goed hoe de ander reageert tijdens een ruzie.
Ik ben iemand die hetgeen wat haar irriteert eerst objectief (voor zover mogelijk) probeert te bekijken alvorens het te uiten, ik hou het even tegen het licht zeg maar omdat ik niet wil dat ik iets zeg waar ik later spijt van heb. Maar als ik dan zeker weet dat ik een punt heb en de ander blijkt dat helemaal niet te begrijpen en zegt "tja, dat is jouw probleem, niet het mijne" en wil verder nergens meer over praten.... dan raak ik ook gefrustreerd
Het komt vast wel goed (bij jou en bij mij) maar probeer de middenweg te vinden als het gaat om hierop doorgaan. Dus niet blijven pushen om het uit te praten, even rust en dan nog 's volwassen bespreken, nadat je het ook van zijn kant hebt bekeken. Niet dat ik het nou allemaal zo prima weet hoor
De onze "duurt ook nog voort" omdat hij niks meer van zich heeft laten horen.. terwijl hij degene was die "fout" zat.Omdat je nog niet zo geworteld bent samen voelt zo'n ruzie eng en je weet nog niet goed hoe de ander reageert tijdens een ruzie.
Ik ben iemand die hetgeen wat haar irriteert eerst objectief (voor zover mogelijk) probeert te bekijken alvorens het te uiten, ik hou het even tegen het licht zeg maar omdat ik niet wil dat ik iets zeg waar ik later spijt van heb. Maar als ik dan zeker weet dat ik een punt heb en de ander blijkt dat helemaal niet te begrijpen en zegt "tja, dat is jouw probleem, niet het mijne" en wil verder nergens meer over praten.... dan raak ik ook gefrustreerd
Het komt vast wel goed (bij jou en bij mij) maar probeer de middenweg te vinden als het gaat om hierop doorgaan. Dus niet blijven pushen om het uit te praten, even rust en dan nog 's volwassen bespreken, nadat je het ook van zijn kant hebt bekeken. Niet dat ik het nou allemaal zo prima weet hoor
maandag 7 juli 2008 om 00:36
Hahahahaha, Banba, zoiets heb ik zelf ook eens bij de hand gehad. Ik had nog niet zo lang een vriend, was ongesteld en ik wilde nog even de vlekkeloze, opgemaakte en immer goedgeklede droomvrouw blijven. We begonnen een beetje te rommelen en toen vriend ook maar in de buurt kwam, blafte ik: handen thuis, ben je nou helemaal gek geworden?
Vriend schrok zich rot. Ik heb maar bekend wat er aan de hand was.
Vriend schrok zich rot. Ik heb maar bekend wat er aan de hand was.
maandag 7 juli 2008 om 00:39
quote:Nikki34 schreef op 07 juli 2008 @ 00:34:
Ik heb gisteren ook m'n eerste ruzie met m'n vriend-sinds-7-maanden gehad dus hier een medestander De onze "duurt ook nog voort" omdat hij niks meer van zich heeft laten horen.. terwijl hij degene was die "fout" zat.
Omdat je nog niet zo geworteld bent samen voelt zo'n ruzie eng en je weet nog niet goed hoe de ander reageert tijdens een ruzie.
Ik ben iemand die hetgeen wat haar irriteert eerst objectief (voor zover mogelijk) probeert te bekijken alvorens het te uiten, ik hou het even tegen het licht zeg maar omdat ik niet wil dat ik iets zeg waar ik later spijt van heb. Maar als ik dan zeker weet dat ik een punt heb en de ander blijkt dat helemaal niet te begrijpen en zegt "tja, dat is jouw probleem, niet het mijne" en wil verder nergens meer over praten.... dan raak ik ook gefrustreerd
Het komt vast wel goed (bij jou en bij mij) maar probeer de middenweg te vinden als het gaat om hierop doorgaan. Dus niet blijven pushen om het uit te praten, even rust en dan nog 's volwassen bespreken, nadat je het ook van zijn kant hebt bekeken. Niet dat ik het nou allemaal zo prima weet hoor
Zo herkenbaar, ik ben ook, enigszins chagrijnig, vertrokken, ben er onderweg over na gaan denken en heb hem toen ik thuis was gebeld omdat ik ook zeker wist dat ik een punt had, wat hij totaal niet begreep...
Over een dag of twee lachen we er om, Nikki.... vast!
Ik heb gisteren ook m'n eerste ruzie met m'n vriend-sinds-7-maanden gehad dus hier een medestander
De onze "duurt ook nog voort" omdat hij niks meer van zich heeft laten horen.. terwijl hij degene was die "fout" zat.Omdat je nog niet zo geworteld bent samen voelt zo'n ruzie eng en je weet nog niet goed hoe de ander reageert tijdens een ruzie.
Ik ben iemand die hetgeen wat haar irriteert eerst objectief (voor zover mogelijk) probeert te bekijken alvorens het te uiten, ik hou het even tegen het licht zeg maar omdat ik niet wil dat ik iets zeg waar ik later spijt van heb. Maar als ik dan zeker weet dat ik een punt heb en de ander blijkt dat helemaal niet te begrijpen en zegt "tja, dat is jouw probleem, niet het mijne" en wil verder nergens meer over praten.... dan raak ik ook gefrustreerd
Het komt vast wel goed (bij jou en bij mij) maar probeer de middenweg te vinden als het gaat om hierop doorgaan. Dus niet blijven pushen om het uit te praten, even rust en dan nog 's volwassen bespreken, nadat je het ook van zijn kant hebt bekeken. Niet dat ik het nou allemaal zo prima weet hoor
Zo herkenbaar, ik ben ook, enigszins chagrijnig, vertrokken, ben er onderweg over na gaan denken en heb hem toen ik thuis was gebeld omdat ik ook zeker wist dat ik een punt had, wat hij totaal niet begreep...
Over een dag of twee lachen we er om, Nikki.... vast!
maandag 7 juli 2008 om 00:46
Ik wou in eerste instantie ook alleen maar reageren met;
'Ach joh, maak je niet druk, hij heeft vast een pukkel op zijn lul', maar bedacht me dat je daar waarschijnlijk weinig mee kon.
Maar zo zie je maar, het kan best wel eens meevallen allemaal. Jullie relatie is natuurlijk nog best in een 'beginstadium', dan is het niet altijd even makkelijk om je helemaal bloot te geven. Misschien zit hij ergens mee en had hij wat tijd voor zichzelf nodig.
Als hij zich de volgende keer weer normaal gedraagt en niet meer begint over niet langs kunnen komen, zou ik er verder niet teveel meer op uit doen.
The time is now
maandag 7 juli 2008 om 00:52
Ik ben er ook van overtuigd dat het goed komt, ook bij jou
Wat ik wel vind van de eerste ruzies in een nieuwe relatie is dat ze ook aangeven hoe iemand denkt over en reageert op dingen. Als je elkaar nog niet zo lang kent ben je nog vaak "op je best" en leer je elkaar tijdens zo'n ruzie ineens van een volledig nieuwe kant kennen. Zo blijkt nu dat mijn vriend (en dat vermoeden had ik al een beetje) zijn fouten niet toe kan geven en het "probleem" zo omdraait dat het een fout van mij lijkt te zijn. Dat heb ik in een eerdere relatie meegemaakt en dat zorgde ervoor dat ik op een gegeven moment niks meer durfde te zeggen, ik kreeg het elke keer gewoon teruggemikt en dan was ik de "probleemveroorzaker".
Mijn partner kan met mij in een half uur klaar zijn als er iets is, uitpraten op een volwassen manier.. luisteren naar elkaar.. het van elkaars kant bekijken.. zelfs al word je het niet eens. Maar ontwijken en de boel gaan verdraaien vind ik geen goed teken. Best leerzaam dus zo'n eerste ruzie
Wat ik wel vind van de eerste ruzies in een nieuwe relatie is dat ze ook aangeven hoe iemand denkt over en reageert op dingen. Als je elkaar nog niet zo lang kent ben je nog vaak "op je best" en leer je elkaar tijdens zo'n ruzie ineens van een volledig nieuwe kant kennen. Zo blijkt nu dat mijn vriend (en dat vermoeden had ik al een beetje) zijn fouten niet toe kan geven en het "probleem" zo omdraait dat het een fout van mij lijkt te zijn. Dat heb ik in een eerdere relatie meegemaakt en dat zorgde ervoor dat ik op een gegeven moment niks meer durfde te zeggen, ik kreeg het elke keer gewoon teruggemikt en dan was ik de "probleemveroorzaker".
Mijn partner kan met mij in een half uur klaar zijn als er iets is, uitpraten op een volwassen manier.. luisteren naar elkaar.. het van elkaars kant bekijken.. zelfs al word je het niet eens. Maar ontwijken en de boel gaan verdraaien vind ik geen goed teken. Best leerzaam dus zo'n eerste ruzie
maandag 7 juli 2008 om 00:59
Ten eerste vind ik dat hij fout zit, zoals jij het verteld.
Ten tweede vind ik het erg dat hij supereenvoudig de ruzie in de kiem heeft kunnen smoren, maar dat bewust niet gedaan heeft. Dat maakt het vilein. Ik ben een beetje somberder over zijn karakter. Helaas heb ik een borderliner achter de rug, en ik herken wat van de manier van ruzie maken.
Ten tweede vind ik het erg dat hij supereenvoudig de ruzie in de kiem heeft kunnen smoren, maar dat bewust niet gedaan heeft. Dat maakt het vilein. Ik ben een beetje somberder over zijn karakter. Helaas heb ik een borderliner achter de rug, en ik herken wat van de manier van ruzie maken.
maandag 7 juli 2008 om 01:03
Ik ga maar eens slapen met het idee dat onze ruzie alleen maar over een pukkel gaat...
Moet wel erg lachen om de wending die dit gesprek krijgt, maar voel me nog steeds niet happy. Bah, ik haat ruzie... Wou alleen maar even tegen hem aan liggen, ik mis hem en hij ligt waarschijnlijk heerlijk te slapen...
Moet wel erg lachen om de wending die dit gesprek krijgt, maar voel me nog steeds niet happy. Bah, ik haat ruzie... Wou alleen maar even tegen hem aan liggen, ik mis hem en hij ligt waarschijnlijk heerlijk te slapen...
