Minnaar deel 23.

15-04-2014 22:14 3008 berichten
Al 22 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Hai Imogen. Je relatie klinkt nog niet helemaal steady vind ik. Het is gestopt omdat hij toch maar liever minnaressen had dan een relatie? Hoe kijk jij daar nu tegenaan? En die buitenlander zou ik lekker laten zitten, je relatie zou op dit moment prioriteit mogen hebben.



Verder lijkt je situatie op de mijne, alleen heb ik geen relatie met een ooit nummer 2. Ik woon alleen met mijn doorntjes, hun vader woont in de buurt en we kunnen gelukkig nog prima door een deur. Toen wij scheidden waren we helemaal klaar met elkaar, lichamelijk (nah, ik meer dan hij) en emotioneel. Daarom brachten de toestanden om, rond en na de scheiding ook weinig gedoe met zich mee, er was geen sprake van boosheid, van verwijten en het respect voor elkaar kon in stand blijven. De meest "smooth" scheiding die je je maar voor kunt stellen.
Alle reacties Link kopieren
Yep dat klopt ik was van de week dus ziek 's nachts en inderdaad dus alleen. En ik kan je vertellen dat dat helemaal niet het einde van de wereld is en als je op de pot hangt eigenlijk alleen maar fijn is.
Alle reacties Link kopieren
Ja, als het voor Heeeidi werkt dan is het prima natuurlijk.



Ik denk niet dat ik het kan. Ik ben vrij onafhankelijk van mezelf. En als ik dat opgeef dan wil ik er iets waardevols voor terug. En dat is meer dan iemand van wie het net is alsof hij er voor je is maar die toch niet echt voor je kiest. Als het op een relatie begint te lijken dan moet zo'n vent het ook van de daken willen schreeuwen dat ik bij hem hoor.



Maar goed, dat is heel persoonlijk hoor, dat weet ik. En Heeeidi klinkt heel relaxed en vrolijk hier, dus dat is allemaal goed natuurlijk. Ik verbaas me er gewoon over maar dat is absoluut geen oordeel hoor, gewoon nieuwsgierigheid.
Alle reacties Link kopieren
Hi roos! Klinkt idd vergelijkbaar, de scheiding. Ook geen verwijten en we praten zelfs met elkaar over elkaars liefdesleven, tot een bepaalde grens hoor, dat wel... Het enige dat echt pijnlijk was was de scheidingsmelding aan de kids. Dat was niet de beste dag van mn leven zeg maar.



En idd die relatie is en klinkt nog niet steady. Hoeft ook niet. De gevoelens over en weer zijn duidelijk en daardoor het vertrouwen ook. Hoe we het praktisch gaan oplossen zien we wel. Wie weet is een soort exclusieve minnaarrelatie wel heel erg spannend!



En vwb buitenlander. Had geen plannen met sex (hij ook niet schreef ie) maar hij wilde keertje biertje drinken gewoon for old times sake. Want voordat we heftig werden hadden we leuk contact vanuit een hobby forum op internet. Was weinig seksueels aan! Ik ben ook wel erg nieuwsgierig na 4 jaar. Dat dan weer wel. Het was kort maar erg heftig toen!
Alle reacties Link kopieren
Hahaha, ja, als ik echt beroerd ben dan hoef ik ook geen anderen om me heen. Kotsen enzo? Laat mij maar lekker in m'n eentje zitten. Ik kom wel weer tevoorschijn als ik weer leef.



Het gaat mij meer om iets anders. In mijn hoofd zijn er twee mogelijkheden. Of ik ben helemaal lekker alleen en dan komen minnaars hooguit tot op een bepaald niveau, of ik wil een relatie maar dan moet het ook echt een gaaf iets zijn dat veel waard is. En die constructie van Heeeidi lijkt daar tussenin te zitten. Zou ik ingewikkeld vinden. Denk ik.



Interessant om te zien hoe dit soort dingen toch vaak via bepaalde patronen verlopen. Ik merk en voel nu van alles dat nieuw voor mij is maar als ik hier zo lees dan merk ik dat er eigenlijk altijd maar een paar opties of mogelijkheden zijn en dat alles altijd op een van die opties neerkomt. Ofzo.



Sowieso is dat met liefdes vaak zo, merk ik nu ik ouder word. Al die verhalen die ik en mijn vriendinnen door de jaren heen hebben verteld, damn, wat hebben we veel meegemaakt en beleefd. Maar het komt allemaal op hetzelfde neer. Eigenlijk. Nu ik zo terugkijk.
Lexie: ga nou maar eerst fijn trouwen, mooie kindjes krijgen...en in de ploeterfase belanden met manlief.



Wedden dat je sommige dingen na 10 jaar huwelijk anders zult zien dan nu?



Oh en welkom Imogen!
Mensen schijnen te denken en te vinden dat een relatie altijd een invulling of in elk geval een aanvulling zou moeten zijn. En natuurlijk mag het iets toevoegen aan je leven, anders kan je net zo goed alleen blijven maar die toevoeging kent vele gedaanten. Het is mijn ideaal om een relatie te starten vanuit nieuwsgierigheid, naar het mens, naar zijn geest, naar zijn hart. En wat hij dan aan zou kunnen komen vullen is van ondergeschikt belang. Ik weet alleen zelf dat ik nog niet zo ver ben. En of ik wel ooit zover zou kunnen komen weet ik als ik 88 ben.

En tot die tijd blijf ik gewoon lekker seksloos!
Welkom Imogen!

Wat wil jij nu precies met je relatie? Dat je mentale vrijheid nodig hebt klinkt leuk, maar dat zou je in elke goede relatie sowieso moeten hebben. Je hoofd en leven zijn van jou toch? Mijn man legt me in elk geval geen duimbreed in de weg om mijn leven in te richten zoals ik wil, mits ik uiteraard rekening houdt met hem en de kinderen (okee, andere man vindt ie dan weer niet zo’n goed idee, daarom zit ik ook hier )

Zou jij het acceptabel vinden als je vriend naast jou ook andere vrouwen had?

Buitenlander kan ik overigens wel aanraden! Woont hij erg ver weg?
Alle reacties Link kopieren
quote:ano*k schreef op 27 mei 2014 @ 11:45:

Lexie: ga nou maar eerst fijn trouwen, mooie kindjes krijgen...en in de ploeterfase belanden met manlief.



Wedden dat je sommige dingen na 10 jaar huwelijk anders zult zien dan nu?



Hahaha! Ja, tuurlijk, over tien jaar zie ik van alles anders. I know. Leuk juist. Maar waar doel je precies op?



En trouwen en alles. Ik wil niet trouwen. En ik wil misschien nog wel es een relatie, een echte, maar dan alleen als het echt goed voelt. Heb twee langdurige relaties gehad en ik werd van allebei niet gelukkiger. Vind het lastig. Maar misschien kom ik nog es iemand tegen met wie het vanzelf gaat. Dan zeg ik geen nee. Wat zeg ik, als scharrel nu op mijn stoep zou staan dan laat ik hem ook binnen.
*
anoniem_195209 wijzigde dit bericht op 27-05-2014 11:52
Reden: Dubbel
% gewijzigd
Eh wat ? Dat van die relatie starten snap ik.



Maar waarom seksloos? Mag ik daar geen f*ck van geloven Madame Rosa?
Alle reacties Link kopieren
quote:Rooss4 schreef op 27 mei 2014 @ 11:46:

Mensen schijnen te denken en te vinden dat een relatie altijd een invulling of in elk geval een aanvulling zou moeten zijn. En natuurlijk mag het iets toevoegen aan je leven, anders kan je net zo goed alleen blijven maar die toevoeging kent vele gedaanten. Het is mijn ideaal om een relatie te starten vanuit nieuwsgierigheid, naar het mens, naar zijn geest, naar zijn hart. En wat hij dan aan zou kunnen komen vullen is van ondergeschikt belang. Ik weet alleen zelf dat ik nog niet zo ver ben. En of ik wel ooit zover zou kunnen komen weet ik als ik 88 ben.

En tot die tijd blijf ik gewoon lekker seksloos!



Hey, ja, dat van die nieuwsgierigheid herken ik heel erg. Vroeger wilde ik een relatie omdat het zo hoorde, omdat ik onzeker was en wilde merken dat iemand interesse in mij had, omdat het veilig voelde, dat soort ongein. En nu zit ik lekker in mijn vel en wil ik alleen nog maar mensen in mijn leven die ik bijzonder vind. Van wie ik iets leer. Die ik mooi vind. Van karakter dan, bedoel ik. Met wie ik echt goed klik. Dat is zo veel waard! En dat heeft dan niks te maken met geld of veiligheid of een huis of weet ik wat.



Maar zeg, seksloos? Seriously? Waarom?
@Lexie: ik snap jou wel. Jezelf zoveel waard vinden dat je je single status alleen en hooguit voor de right one wilt verruilen.



Maar hoe is de right one 10 jaar en een paar kinderen verder?

Wat is de impact van het 24/7 jaar in jaar uit samenleven; laat staan de bom die explodeert met de komst van kleintjes?



Ik ga hier absoluut geen belerende verhandeling houden over "wat jou allemaal nog te wachten staat meisje". Wie ben ik en wat weet ik nou.

Wel weet ik dat hoe hoger de verwachtingen, des te dieper je kunt vallen.
Die nieuwsgierigheid naar wat voor mannen het eigenlijk zijn, dat heb ik ook. Ik wil ze leren kennen. Hun lijf, maar ook hoe ze in het leven staan. De bootsman heeft zo'n totaal ander leven dan ik, dat fascineert me. Waarom doet hij wat hij doet, waar haalt hij zijn enorme drive vandaan enz. De Twent vind ik ook interessant, we zijn al een poosje een soort bff, heel open naar elkaar en in onze wensen en verlangens gaan we elkaar misschien wel vinden (stuiterdestuiter).



Madame Orange gaat hopelijk een mooie zomer tegemoet!
quote:ano*k schreef op 27 mei 2014 @ 10:35:

Grappig die ouderwetschheid juist in dit topic.



Arm en surrogaat? Phew wat een grote woorden. Hele volksstammen zitten in armoedige surrogaathuwelijken, al dan niet met onbevredigende jobs. Maar ploeteren halfslachtig voort, omdat ze liever meelopen in een kudde schapen dan zelf de koe bij de horens vatten. Angst is een slechte raadgever en de angst om alleen te zijn wel een van de slechtste.



Geef mij maar Heidi's leven, energierijk en gevuld met passie voor haar bedrijf, Guus...en dan heeft ze ook nog eens een stel goede vriend(inn)en. Eruit halen wat erin zit, risico's nemen en je eigen gezelschap heel prettig vinden. En kijk wat er dan naar je toekomt. Het is toch ook net karma;)Ho ho, hold your horses. Ik had het over haar relatie, niet over haar leven. Ik zou het voor mijzelf een arme relatie voelen. Want ik heb wel behoefte aan een man op de bank die een wijntje inschenkt of die 's nachts er ook eens voor de kinderen uit gaat. Of die een schouder kan bieden midden in de nacht en die mee gaat naar lastige gesprekken in het ziekenhuis of op school. Dat zijn dingen die voor mijn gevoel mijn relatie rijker maakt dan die paar uur in de kroeg of auto. Ik zou ook best zonder man kunnen, jarenlang gedaan. Maar ga me niet vertellen dat een minnaarsrelatie net zo rijk is dan wanneer je deze zaken ook kunt delen. En een slecht huwelijk is in mijn ogen net zo arm, stomme vergelijking dus.

Maar goed, zoals ik al zei, ik heb behoefte aan een ouderwetse relatie, dat geldt voor Heidi blijkbaar anders (en angst heb je in vele situaties. Deze status quo aanhangen zou ook heel prima met angst te maken kunnen hebben...)
Lexie, je doet me erg denken aan de single, nooit getrouwde, nooit moeder geworden meiden in mijn omgeving. Een man moet goed genoeg zijn, interessant zijn en ik elk geval goed genoeg om je geweldige single status op te geven. Mijn vriendinnen wilden nog geen 30 cm opschuiven op de bank om hun evt ooit partner ook te laten zitten.Hij moest van zeer goede huizen komen en zich compleet schikken in haar onafhankelijke bestaan anders was daar het gat van de deur.

En dat is prima.

Maar het gevolg is nu wel dat datgeen ze zo graag wilden hebben zich nog steeds niet heeft aangediend. Geen vriend, geen kinderen. Tot groot verdriet.

Een man wil nodig zijn in je leven, hij eist plek. En als je niet bereid bent dat te geven mag je bedenken dat hij dan de kuierlatten neemt. En ik geef hem geen ongelijk.



Dus.. wat wil je. Als dit alles niet speelt, als er geen kinderwens is, geen bindingswens, dan is het prima om je eisen tot een onmogelijkheid te maken. Wil je ooit wél een gezin plus dan is een andere instelling gewenst.

Dit is geen aanval hoor, dit is wat ik in mijn omgeving zie.



Anouk, wat snap je niet?

Dat seksloos? Joh, dat is een grapje. Voor nu vind ik mijn celibaat nog helemaal prima.. en die drang komt wel weer hoor.
quote:ano*k schreef op 27 mei 2014 @ 12:02:

@Lexie: ik snap jou wel. Jezelf zoveel waard vinden dat je je single status alleen en hooguit voor de right one wilt verruilen.



Maar hoe is de right one 10 jaar en een paar kinderen verder?

Wat is de impact van het 24/7 jaar in jaar uit samenleven; laat staan de bom die explodeert met de komst van kleintjes?



Ik ga hier absoluut geen belerende verhandeling houden over "wat jou allemaal nog te wachten staat meisje". Wie ben ik en wat weet ik nou.

Wel weet ik dat hoe hoger de verwachtingen, des te dieper je kunt vallen.Gek, die ervaring heb ik helemaal niet. Ik ben inmiddels 15+ jaar, 2 kinderen en een medische hel verder en nog steeds dol op mijn lief. Kan bij vlagen nog net zo verkikkerd op hem zijn als in het begin. Maar bovenal hebben wij iets diepers opgebouwd in al die jaren. Ik herken dat "wacht maar over tig jaar" helemaal niet.
quote:Rooss4 schreef op 27 mei 2014 @ 12:19:

Lexie, je doet me erg denken aan de single, nooit getrouwde, nooit moeder geworden meiden in mijn omgeving. Een man moet goed genoeg zijn, interessant zijn en ik elk geval goed genoeg om je geweldige single status op te geven. Mijn vriendinnen wilden nog geen 30 cm opschuiven op de bank om hun evt ooit partner ook te laten zitten.Hij moest van zeer goede huizen komen en zich compleet schikken in haar onafhankelijke bestaan anders was daar het gat van de deur.

En dat is prima.

Maar het gevolg is nu wel dat datgeen ze zo graag wilden hebben zich nog steeds niet heeft aangediend. Geen vriend, geen kinderen. Tot groot verdriet.

Een man wil nodig zijn in je leven, hij eist plek. En als je niet bereid bent dat te geven mag je bedenken dat hij dan de kuierlatten neemt. En ik geef hem geen ongelijk.



Dus.. wat wil je. Als dit alles niet speelt, als er geen kinderwens is, geen bindingswens, dan is het prima om je eisen tot een onmogelijkheid te maken. Wil je ooit wél een gezin plus dan is een andere instelling gewenst.

Dit is geen aanval hoor, dit is wat ik in mijn omgeving zie.



Anouk, wat snap je niet?

Dat seksloos? Joh, dat is een grapje. Voor nu vind ik mijn celibaat nog helemaal prima.. en die drang komt wel weer hoor.Wij noemen dat hier 'de overgebleven meisjes' Prachtige carriere, heel duidelijk voor ogen wat ze willen, maar geen man kan daar aan tippen. En inderdaad, nu 40+ en nog steeds single en die kinderwens inmiddels in de bomen gehangen. Volgens mij is dat wel een dingetje van de generatie van nu.
Da's fijn Look. Maar ben jij de regel of toch meer de uitzondering, met jouw huwelijk?
Ik ben die romanticus die gelooft dat ik de regel ben

Ik zie ze hier om me heen genoeg in ieder geval.
Ik zie ze ook hoor, mensen die na 20-30 en zelfs 50 jaar nog gelukkig samen zijn. Nooit zonder hobbels, dat bestaat niet maar wel heel happy. Sommige mensen lijken gewoon ontzettend goed bij elkaar te passen, groeien met elkaar mee, zetten elkaar liefdevol op de plek en blijven investeren. Mooi om te zien.



Look, waren dat nou de muurbloempjes of de gevallen meisjes van vroeger? Of was dat nou weer iets heel anders?



Ja, het is schrijnend, want ik zie en voel het verlangen maar weet ook van de onwil en het vasthouden van wat ze hebben.

Over angst gesproken......
Waar woon jij? Ga ik daar ook wonen



Roosje: het leek in jouw post of je pas seks zou hebben als die echt interessante "relatiemateriaal" man zich zou aandienen. Dat kon en wilde ik niet bevatten;)
quote:Rooss4 schreef op 27 mei 2014 @ 12:38:

Ik zie ze ook hoor, mensen die na 20-30 en zelfs 50 jaar nog gelukkig samen zijn. Nooit zonder hobbels, dat bestaat niet maar wel heel happy. Sommige mensen lijken gewoon ontzettend goed bij elkaar te passen, groeien met elkaar mee, zetten elkaar liefdevol op de plek en blijven investeren. Mooi om te zien.



Look, waren dat nou de muurbloempjes of de gevallen meisjes van vroeger? Of was dat nou weer iets heel anders?



Ja, het is schrijnend, want ik zie en voel het verlangen maar weet ook van de onwil en het vasthouden van wat ze hebben.

Over angst gesproken......Prachtig idd. Maar ik blijf er koppig bij dat dat de minderheid is.



Oh en nog wat scepsis. Als jij schrijft Look "ik zie dat genoeg om me heen": achter die deuren kijk je niet dagelijks hè, en hoe vaak het ideale happy stel toch uit elkaar knalt om uiteenlopende redenen...
quote:ano*k schreef op 27 mei 2014 @ 12:41:

Oh en nog wat scepsis. Als jij schrijft Look "ik zie dat genoeg om me heen": achter die deuren kijk je niet dagelijks hè, en hoe vaak het ideale happy stel toch uit elkaar knalt om uiteenlopende redenen...



Dat heb ik ook ervaren ja, mensen vielen soms bijna van hun stoel toen ze hoorden dat mijn ex en ik uit elkaar gingen. Zolang je niet binnen de 4 muren kunt kijken, kun je inderdaad niet beoordelen hoe het werkelijk is in een relatie. En ook al kun je dat wel, dan weet je nog niet hoe tevreden zij daar zelf mee zijn, want je spiegelt het dan toch altijd aan je eigen waarden.



Aangezien communicatie in vele omstandigheden vaak de moeilijkste factor is, is dat in een relatie niet anders. Zolang je samen blijft praten, blijf je samen groeien. Als het schort in de communicatie dan groei je ook, maar vaak niet dezelfde kant op...

En dat wordt vaak nog versneld als er ingrijpende gebeurtenissen voorvallen, zoals het krijgen van kinderen waardoor je samen meer rollen moet gaan invullen als die van alleen lovers.

Tenminste... zo heb ik dat ervaren
Alle reacties Link kopieren
Tja dat happy stel dat gold ook voor mijj. Ik heb nog vriendinnen die vragen waarom ik niet terug ga. Want ex nr 1 zit erbij op school, in het ziekenhuis en weet niet wat. En we vallen voor elkaar in. En we hebben de grootste lol samen en staan gezellig samen te kijken naar de sport van de kids. Maar dat is geen liefdes relatie.



Tja en wat ik met latter wil daar ben ik ook nog niet uit. Ik ben dol op hem hij is dol op mij maar we hebben allebei een druk leven met onze kids en besognes, ook nog in elk een andere stad. Ik weet wel dat hij er staat voor me als het moet. En door roeien en ruiten gaat voor me als iemand me een streek zou leveren. Dus dat we een diepe relatie hebben ( had ik de geweldige sex al genoemd?) is wel duidelijk, maar de praktische invulling wat lastig.



Misschien is dat ook wel de andere fase. Je hebt beide zoveel bagage dat een normale relatie er niet in zit. Sommige mensen blijven dan bij nr 1 en nemen een minnaar, sommigen blijven helemaal alleen, anderen beginnen een samensgesteld gezin (als dat geen sexkiller is... Want dan ben je alleen nog maarcbezig met al die kinderen) en ik. Ik probeer het wiel uit te vinden. Of zo.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven