Hoe vaak spreek je af (in het begin)?

Ik zag mijn vriend in het begin van onze relatie 1 of 2 dagen in de week. Dat kwam omdat we niet bij elkaar in de buurt woonden ivm mijn stage.

Nu is mijn stage afgelopen en woon ik tijdelijk weer thuis. Nou ja ik zou thuis wonen, maar ben eigenlijk altijd bij mijn vriend thuis. Dus na een half jaar zie ik hem nu bijna elke dag. Het bevalt ons prima maar ik zoek wel een huisje voor mezelf.

In de tijd van mijn stage spraken we elkaar wel bijna elke dag door de telefoon.

Tja, vooral het laatste stukje klinkt mij heel rationeel in de oren. Ik ben vooral op mijn gevoel afgegaan en dat ging goed. Toen we elkaar éénmaal de liefde hadden verklaard, gingen het erg snel. We waren bijna elke dag bij elkaar en na twee maanden woonden we samen .

Gewoon gelijk gaan samenwonen.

Gaat het goed, prima.

Gaat het niet, dan weet je dat ook gelijk.

Ben ook wel benieuwd naar de reacties..



Heb zelf net een jongen leren kennen, een maand geleden..En hij is niet heel happig op contact..laat zo dagen niks van zich horen...maar als we elkaar zien voelt het wel heel fijn, hij is hier twee nachtjes geweest en ik ben twee nachten bij hem geweest.

En dan is hij erg aanhankelijk en zegt vaak hoe fijn hij het vind dat we elkaar zien..Maar vervolgens horen ik tijden niks van hem

Mischien komt het omdat hij nog nooit een relatie heeft gehad (hij is 29) of omdat ik net uit een lange relatie kom waarin elke dag even met elkaar contact gelegd werd..

Het moet voor mij wel vreselijk wennen...Merk dat ik het heel dubbel vind; aan de ene kant is het wel lekker vrij en ongebonden maar aan de andere kant wordt ik er vreselijk onzeker van...

we hebben het er ook nooit over gehad, ik wil hem niet wegjagen met geclaim..

Hmm, ik heb een lange afstandsrelatie, meestal zien we elkaar 2 weken in de maand, wat op een gemiddelde van om de dag zou zijn. We spreken elkaar niet elke dag over de telefoon, in het begin wel, maar de ene dag heb je elkaar meer te zeggen dan de andere dag en soms ben je gewoon druk met je eigen dingetjes. Daarnaast is een telefoongesprek veel leuker als je zin hebt om te bellen en niet vanwege een dagelijkse verplichting.

Wij denken daar beiden hetzelfde over gelukkig.

We bellen gewoon en als het de ander even niet zo goed uitkomt, dan bellen we later wel weer.

We sturen ook vaak gewoon een lief smsje of mailtje en soms lekker ouderwets een kaartje per post.

We hebben het beide erg druk en zolang we nog niet samenwonen doen we het op deze manier, wat erg goed bevalt.

Soms kom ik pas heel laat thuis of moet er erg vroeg af of andersom, dan ga ik hem niet wakker bellen, dan stuur ik even een mailtje en vaak heeft hij dan al een mailtje gestuurd.



Door goed van elkaar te weten wat je wilt en wat je van de ander verwacht voorkom je een hele hoop ellende.

het feit dat jij wat meer tijd in je eentje nodig bent moet toch geen probleem zijn?

maar vertel hem dat dan wel.

ik had de "pech" dat ik een vrachtwagen chauffeur tegen kwam.(internationaal)

Wij zagen elkaar alleen in het weekend, en door de week stuurde we elkaar sms jes (bellen was te duur).

Toen hij daar mee stopte, zagen wij elkaar 2 tot 3 keer in de week.Hij woonde nog bij zijn ouders en ik alleen.

Dit was erg fijn. hij en ik hadden tijd genoeg over voor vrienden/sporten enz.

Elkaar dan weer zien en praten over wat je hebt meegemaakt is dan erg leuk.

Op een gegeven moment wil je meer en nu wonen we samen (na 3 jaar samen zijn).

Wij hebben elkaar heel lang alleen in het weekend in de vakanties gezien, ook toen we al samenwoonden. Mijn man werkte te ver weg om elke dag heen en weer te reizen, en bleef dus op zijn werk doordeweek. We spraken elkaar wel elke dag uitgebreid als dat mogelijk was.

Sinds 1,5 jaar zien we elkaar wel meestal elke dag.

Ja dat meen ik.

Als ik zo naar jouw stellingen kijk.



Tenzij hij een neukertje is.

Dan zou ik alleen afspreken als ik jeuk heb.

Ik zie mijn vriend elk weekend, maar dat is meer omdat er (nog) 170 km tussen zit. Woonden we in dezelfde stad, dan denk ik dat we weinig nachten meer alleen zouden slapen.

In het begin zagen mijn vriend en ik elkaar ook 2 á 3 keer per week. Maar wat smachtte ik om hem te zien, was blij dat m´n vriendinnen bij hem in de buurt woonden, op die manier kon ik iedereen tevreden houden. En m´n eigen dingen doen lukte ook nog wel maar in die beginfase van verliefdheid, sjonge, sjonge....wat erg was ik. Helemaal in de wolken, kon de hele wereld aan. Haha, bijna een soort van grootheidswaan. HEERLIJK (voor even dan). We belden iedere dag en de smsjes vlogen over en weer, dat is nu wel minder al hangen we wel erg veel aan de telefoon. Msn'n deden we in het begin dagelijks en later werd dat echt een stuk minder. Nu hoeft het gelukkig niet meer want we zijn heerlijk iedere dag samen, hij ik!



Ik ben het wel een beetje met Kjong eens, helemaal gezien jouw liefde. Als het goed zit, waarom niet? Weet je meteen of het goed zit.

Eens met Kjong. Gewoon hokken. Hebben we hier ook zo ongeveer gedaan. Twee weken gedate en hij kwam steeds vaker en bleef langer tot we zijn spullen maar gewoon verhuisd hebben. En dat is een huwelijk en twee kinderen terug. Je weet vanzelf of het goed gaat.

vanaf het begin zag ik mijn vriend iedere dag/ avond en na 2,5 maand zijn we gaan samenwonen.



Dat doen we nu een maand en ik kan zeggen dat ik geen spijt van heb (hoewel ik niet objectief ben natuurlijk). Het gaat goed en we denken weer aan een verdere toekomst.

quote:kjong schreef op 15 juli 2008 @ 12:18:

Gewoon gelijk gaan samenwonen.

Gaat het goed, prima.

Gaat het niet, dan weet je dat ook gelijk.Echt, daar zit een kern van waarheid in. Gelukkig ging het bij ons goed, en nog steeds, vijf en halve jaar later, getrouwd en baby op komst.

Ik zag mijn vriend ook vanaf het begin zo'n beetje elke dag. Na een maand of 4 zijn we gaan samenwonen. We zijn nu bijna 7 jaar verder, waarvan 4 jaar getrouwd, en we zijn nog steeds supergelukkig met elkaar!

Nou, ik zou zeker nooit meteen willen samenwonen! Ik ben erg gesteld op mn eigen leven en mn eigen dingetjes. Dat doet zeker niets af aan de gevoelens voor mn vriend, dat is gewoon wie ik ben. Misschien geldt dat ook voor jouw vriend TO, sommige mensen zijn nu eenmaal meer op zichzelf.

Dag 1: Kennismaking - werk

Dag 2: Werk

Dag 3: Werk - gezoend

Dag 6: Date - bij hem blijven slapen

Dag 8: Date - hij bij mij blijven slapen



Dag 10: Date - bij hem blijven slapen en niet weer weggegaan



Na een half jaar zijn we verhuisd naar onze huidige huisje aangezien die studentenkamer toch wel klein was samen.



Wonen nu al 3 jaar heel gelukkig samen

Vanaf het allereerste begin zag ik mijn vriend iedere dag. Ik kon iedere keer niet wáchten tot er weer een werkdag voorbij was en hij weer langskwam. In de eerste weken probeerde hij zelfs vrij te nemen om bij me te zijn, of kwam hij snel langs om een kusje te geven wanneer hij tijd had.



We zijn nu 1,5 jaar verder en nog steeds zijn we iedere dag bij elkaar. Ik kan zelfs niet meer slapen als hij niet meer naast me ligt!



In september ga ik ergens anders studeren en in Belgie wonen. Dan zie we elkaar alleen in de weekends. Ik moet er eerlijk gezegd nog niet aan denken.



Maar voor iedereen is dat natuurlijk anders. Je moet gewoon doen waar jij je lekker bij voelt. Als jouw 'eigen ruimte' belangrijk voor je is, moet je je daar aan vasthouden!



Meteen gaan samenwonen? Ik weet het niet hoor. Ik lees hier veel goede ervaringen, maar eerlijk gezegd verbaasd me dat. Ik zou die stap niet meteen willen nemen hoor. Ik heb nog nooit samengewoond, misschien maakt dat de dingen anders. Maar zoals ik samenwonen nu zie is als iets bijzonders, een stapje verder.. Niet als test, iets wat je doet om te proberen of je relatie stand houdt.



Enne, dat je veel bij elkaar bent, zegt natuurlijk niet dat je daarnaast geen eigen leven kan hebben. Dat moet je nooit opgeven natuurlijk

Wij woonden ook 170km bij elkaar vandaan. De eerste tijd zagen we elkaar elk weekend, vaak minimaal 2 dagen. Dat werd na een maand of 2 a 3 langer, zeker van vrijdagavond tot en met maandagochtend. Of bij hem, of bij mij (woonden allebei op onszelf). Vaak probeerden we nog 1 avond door de weeks samen te zijn, meestal woensdags. Dat lukte wel, ondanks de ellenlange reistijd. We spraken elkaar vanaf het begin eigenlijk elke dag, soms kort, soms lang, meestal voor t slapengaan eventjes door de telefoon. Verder vlogen de smsjes heen en weer (beide onbeperkte bundel aangeschaft). Zo'n 20 per dag. Na 7,5 maand ben ik bij hem gaan wonen, ik was 3 van de 4 weekenden daar en zelfs door de week steeds vaker (studeerde af en werkte thuis). Mijn katje is eerder verhuisd, was te vaak alleen. Vanaf dat moment (nu bijna 2 maanden geleden), zien we elkaar elke dag. Het is nu relaxter. Voorheen hadden we het gevoel 100% leuk te moeten zijn en doen, omdat we maar beperkte tijd samen hadden. We hadden beide ons eigen ding maar wilde toch ook weer tijd voor elkaar vrijmaken. Nu doen we lekker ons ding (sporten, hobbies, etc etc) en zijn we toch wel samen. Vooral het elke avond tegen elkaar aankruipen voor het slapen gaan, misten we allebei heel erg toen we nog nachten alleen doorbrachten.



Toch voelde het in het hele begin wel lekker nog je eigen dingen te hebben hoor, maar de drang elkaar meer te zien groeide heel snel.



Weet jouw vriend van jouw gedachten hierover af?

In het begin zagen we elkaar ongeveer om het weekend en nu na twee jaar zien we elkaar elk weekend en heel soms een doordeweekse dag.

En dat houden we voorlopig ook zo.

We wonen beide in een andere stad waar we alles hebben (werk, familie, vrienden) en we hebben beide niet de behoefte om dat op te geven.



Ik vind het heerlijk om doordeweeks alleen te zijn, de ene week wat meer dan de andere week. Soms mis ik hem wel en dan bellen we wat vaker of zien elkaar dan een doordeweekse dag.



Of we ooit gaan samenwonen? Mwa, we zien wel wat de tijd brengt, tot nu toe hebben we allebei onze draai goed gevonden.

We wonen trouwens niet zo heel ver van elkaar vandaan (50 km)

quote:melly24 schreef op 16 juli 2008 @ 18:34:

Ben vanavond alleen thuis en kan daar intens van genieten.



Dat heb ik ook ja, op z'n tijd heerlijk een avondje alleen! Maar dat kant toch ook? Het ligt natuurlijk wel aan het sociale leven van je vriend, maar hij zal toch ook wel eens weg zijn?





quote:melly24 schreef op 16 juli 2008 @ 18:34:

Maar als je je vriend elke dag ziet, heb je toch nauwelijks tijd voor andere sociale contacten? Vrees dat ik mijn vriendenkring drastisch zou moeten inperken in dat geval..



Die moet je natuurlijk gewoon blijven maken Maar een dag is lang. Iedere dag bij elkaar zijn, betekent niet 24/7 bij elkaar zijn. Natuurlijk word je tijdsindeling anders dan zonder vriend, maar dat lijkt me logisch. Je kunt ook samen eten en daarna apart dingen gaan doen, of zorgen dat je om 22u nog even gezellig op de bank kruipt, hoe dan ook..



quote:melly24 schreef op 16 juli 2008 @ 18:34:

En hoe zit het met de spanning? Is die niet veel sneller weg als je elkaar continu ziet in het begin? Ik kan bijvoorbeeld ook enorm genieten van het smachten hem weer te zien..





Ik had in het begin gewoon zoiets van: ik ga er zoveel mogelijk van genieten! Dus wanneer ik de kans had, zag ik hem gewoon. Voor mij heeft dat niets aan de spanning afgedaan, heerlijk juist dat ik er zoveel van kon (kan) genieten. Nog steeds vind ik het heel fijn om met z'n tweetjes te zijn. Het blijft natuurlijk niet zo 'spannend' als in het begin, maar ook dat knusse, huiselijke vind ik echt genieten. En als je dan iets onderneemt, een verrassing o.i.d. dan brengt dat ook weer spanning met zich mee...



Maarre.. ik merk dat je er nog al huiverig tegenover staat. Het móét niet. Gewoon lekker doen wat je zelf wilt, dat is het beste!

quote:melly24 schreef op 16 juli 2008 @ 18:34:

Bedankt voor jullie reacties! Fijn te horen dat bij de meesten het snel gaan samenwonen goed heeft uitgepakt.



Moet eerlijk bekennen dat ik me niet voor kan stellen dat ik na een paar maanden of een paar dates al zou gaan samenwonen. Ben vanavond alleen thuis en kan daar intens van genieten. Mijn huisje, mijn spullen, mijn katje, mijn muziek, bellen met vriendinnen, computeren..Merk dat ik juist doordat ik zo in hem opga, verder helemaal nergens aan toe kom als we bij elkaar zijn (en sowieso te weinig slaap, waardoor ik op mijn werk ook niet op mijn best ben). Gevoelsmatig zou ik hem dan ook best vanavond weer willen zien, maar het is beter van niet. Dat had ik ook, wanneer we samen waren was het ook echt alleen dat (voordat we samenwoonden dus). Hierdoor voelden we beide dat we het wel leuk moesten maken, en dat was het ook altijd wel. Merk nu wel dat het allemaal wat natuurlijk verloopt nu we dat niet meer hebben. Ik geniet nu net zo veel van een avondje voor mezelf als toen we niet samenwoonden. Boekje lezen, computeren, tv, hondje en katjes, piano spelen. Niet alleen als hij weg is, ook als we beide thuis gaan doen we lekker onze eigen dingen



Maar als je je vriend elke dag ziet, heb je toch nauwelijks tijd voor andere sociale contacten? Niet dus, zie eerdere reactie, tenminste, in mijn geval. We spreken gewoon met andere mensen af, onze eigen vrienden, of gezamelijk. Vrees dat ik mijn vriendenkring drastisch zou moeten inperken in dat geval..En hoe zit het met de spanning? Is die niet veel sneller weg als je elkaar continu ziet in het begin? Ik kan bijvoorbeeld ook enorm genieten van het smachten hem weer te zien.. Daar heb je een punt. Hoewel er een verschil tussen samen thuis zijn en 'samen zijn'. Op bepaalde momenten kiezen we er bewust voor samen wat te doen, filmpje, wandeling met de hond, soms doen we zelfs een spelletje, samen koken. En spanning, tja, die is niet 'nodig' op de momenten dat je elkaar ziet maar is er juist elk moment wanneer je dat wilt, en kan. De spanning kan juist sochtends al beginnen...



Thika, zou jij je vriend elke dag willen zien dan? Of ben je, als je de bevestiging krijgt dat het goed zit, maar hij gewoon wat meer tijd/ruimte voor zichzelf nodig heeft, tevreden met hoe het nu gaat?



Sabine, hoe zat/zit het dan met je sociale leven in je eigen woonplaats? Ik zie mijn eigen vriendclubjes nog net zo vaak als voorheen eigenlijk. Daarnaast heb ik er een nieuwe leuke club bijgekregen, die nu dichterbij huis zijn. Daar sport ik bijvoorbeeld mee, of we gaan in het weekend wat met vrienden doen. Mijn vrienden en familie thuis, zag ik geregeld, maar nooit meer echt onverwachts. Ook toen ik nog daar woonde was het zo dat we echt afspraken planden, mede dankzij het feit dat iedereen zich steeds meer setteld, geen vrijgezel meer is of verhuisd is naar een andere stad. Deze afspraken gaan nu nog steeds door, alleen plannen we halverwege, dus op de route van hen naar mij, of ik reis langer en blijf slapen. Geen probleem, voor ons allemaal niet. We bellen, smsen en mailen ongeveer even veel.