Kinderen
alle pijlers
Peuter wil niet naar de creche
dinsdag 15 juli 2008 om 20:56
Mijn zoontje van ruim drie roept bijna elke dag dat hij "niet naar de kindjes wil". Hij gaat 2 dagen per week naar een kinderdagverblijf in de buurt. Hij maakt er bepaald geen ongelukkige indruk. Leidsters zijn schatten, en hij stapt -als ik hem weer kom halen- altijd vrolijk in het rond. Heb hem nog nooit kniezend in een hoekje aangetroffen. Maar toch vraag hij bijna dagelijks "ga ik vandaag naar de kindjes?" en "ik wil niet naar de kindjes".
Het afscheid is vaak ook best lastig. Ik neem altijd de tijd om hem even te laten wennen (drink koffie, lees boekje) en als ik eenmaal ga hou ik het kort en helder. En toch is het vaak een enorm tranendal.
Ik krijg de indruk dat hij gewoon net iets liever thuis bij papa en mama is, maar dat kan nu eenmaal niet altijd.
Hoe kan ik dit gedrag doorbreken en ervoor zorgen dat hij "graag naar de kindjes gaat"? Ik wil voorkomen dat als hij straks naar school moet hetzelfde probleem hebben.
Het afscheid is vaak ook best lastig. Ik neem altijd de tijd om hem even te laten wennen (drink koffie, lees boekje) en als ik eenmaal ga hou ik het kort en helder. En toch is het vaak een enorm tranendal.
Ik krijg de indruk dat hij gewoon net iets liever thuis bij papa en mama is, maar dat kan nu eenmaal niet altijd.
Hoe kan ik dit gedrag doorbreken en ervoor zorgen dat hij "graag naar de kindjes gaat"? Ik wil voorkomen dat als hij straks naar school moet hetzelfde probleem hebben.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:08
Heb je al geprobeerd een kdv dag in hapklare brokken aan te bieden? Zo van 'eerst ga je spelen, dan fruit eten, dan liedjes zingen, ... en als je 's middags een koekje op hebt komt mama je alweer halen'
Heb je al geprobeerd om het kdv als een gegeven aan te bieden. Niet iets wat 'ie wil of niet wil, maar iets wat gewoon gebeurt, geen keuze van hem, geen keuze van jou.
Heb je al geprobeerd hem alternatieven aan te bieden 'Als je op het kdv komt dan ga je ... een handje geven, en dan lezen we een boekje, en dan geef je me een dikke knuf, en dan ga je niet huilen want jij bent al groot he, maar wel lekker spelen'.
Eigenlijk zou ik de koffie skippen. Dat maakt het afscheid wel erg lang.
En voor je geruststelling kun je aan de leidsters vragen hoe hij doet als jij echt weg bent.
Heb je al geprobeerd om het kdv als een gegeven aan te bieden. Niet iets wat 'ie wil of niet wil, maar iets wat gewoon gebeurt, geen keuze van hem, geen keuze van jou.
Heb je al geprobeerd hem alternatieven aan te bieden 'Als je op het kdv komt dan ga je ... een handje geven, en dan lezen we een boekje, en dan geef je me een dikke knuf, en dan ga je niet huilen want jij bent al groot he, maar wel lekker spelen'.
Eigenlijk zou ik de koffie skippen. Dat maakt het afscheid wel erg lang.
En voor je geruststelling kun je aan de leidsters vragen hoe hij doet als jij echt weg bent.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:10
Je zoontje heeft nu ook de leeftijd dat hij doorkrijgt dat hij een eigen willetje heeft en dus kan zeggen wat hij wel en niet wil.
Als de leidsters vertellen dat de dag goed gaat en hij aan het einde van de dag vrolijk rondloopt is dat alleen maar goed.
Sommige kinderen hebben gewoon iets meer moeite met de overgang van thuis naar dagverblijf.
Leg er zelf niet de nadruk op op de dagen dat hij thuis is dat hij niet hoeft en praat er verder positef over in zijn bijzijn.
Veel succes
Een leidster uit de kinderopvang
Als de leidsters vertellen dat de dag goed gaat en hij aan het einde van de dag vrolijk rondloopt is dat alleen maar goed.
Sommige kinderen hebben gewoon iets meer moeite met de overgang van thuis naar dagverblijf.
Leg er zelf niet de nadruk op op de dagen dat hij thuis is dat hij niet hoeft en praat er verder positef over in zijn bijzijn.
Veel succes
Een leidster uit de kinderopvang
dinsdag 15 juli 2008 om 21:12
Hier ook tranendal en dochter is al bijna 5. Ze heeft zeker anderhalf jaar geroepen dat ze niet naar de gastouder wilde. En sinds een tijdje doet ze dat weer. Eén groot drama als ik ga maar zodra ik de deur uit ben is het over. Dus, nu is het binnengooien, kusje en weg. Niet meer blijven hangen. Sindsdien gaat het een stuk beter.
Ik zou dat boek en de koffie lekker thuis doen en niet meer bij hem. Zolang jij er nog bent is er een aanleiding om te mekkeren dat hij niet wil.
Ik zou dat boek en de koffie lekker thuis doen en niet meer bij hem. Zolang jij er nog bent is er een aanleiding om te mekkeren dat hij niet wil.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:13
* verplaatst zich als niet-moeder in een drie-jarige*
Mm, ik heb dus de ene dag alle aandacht van mama (of papa), hoef mijn speelgoed niet te delen, en als ik wat zeg luistert er direct iemand...
vs
Ik moet de aandacht van de (overigens superlieve) leidsters met heel veel andere ook heus wel leuke kindjes delen, die ook nog aan het speelgoed trekken waar ik juist mee wilde spelen, en als ik een keel opzet luisteren ze niet zo snel...
Zo stel ik het me voor (zal wel niet pedagogisch verantwoord zijn hoor), en ja, natuurlijk is het dan thuis leuker! Gelukkig maar!
Dus volgens mij doe je het prima. Gewoon als voldongen feit stellen en nuchter brengen. Het belangijkste lijkt me dat hij er niet ongelukkig is, en zoals je schrijft, het eigenlijk zelfs wel naar z'n zin heeft, toch? Hoewel het nog maar een klein mannetje is en je hem het liefst (alleen maar) supergelukkig ziet zullen er toch ook voor hem een paar dagen per week (moeten) zijn waarin ie net ietsje minder (maar nog steeds wel) gelukkig is... Succes.
Mm, ik heb dus de ene dag alle aandacht van mama (of papa), hoef mijn speelgoed niet te delen, en als ik wat zeg luistert er direct iemand...
vs
Ik moet de aandacht van de (overigens superlieve) leidsters met heel veel andere ook heus wel leuke kindjes delen, die ook nog aan het speelgoed trekken waar ik juist mee wilde spelen, en als ik een keel opzet luisteren ze niet zo snel...
Zo stel ik het me voor (zal wel niet pedagogisch verantwoord zijn hoor), en ja, natuurlijk is het dan thuis leuker! Gelukkig maar!
Dus volgens mij doe je het prima. Gewoon als voldongen feit stellen en nuchter brengen. Het belangijkste lijkt me dat hij er niet ongelukkig is, en zoals je schrijft, het eigenlijk zelfs wel naar z'n zin heeft, toch? Hoewel het nog maar een klein mannetje is en je hem het liefst (alleen maar) supergelukkig ziet zullen er toch ook voor hem een paar dagen per week (moeten) zijn waarin ie net ietsje minder (maar nog steeds wel) gelukkig is... Succes.
anoniem_66154 wijzigde dit bericht op 15-07-2008 21:22
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 15 juli 2008 om 21:19
Mensen, dank voor de reacties!
samengevat:
1) hapklare brokken: eerst goed uitleggen en dan voor voldongen feit stellen (hij weet best dat hij geen keuze heeft, t geld moet ook verdient worden).
2) dan kind naar binnen duwen en vooral niet te lang mutsen.
Nog tips voor wat doe ik op de dagen dat hij thuis is en bij het wakker worden meteen vraagt "ga ik vandaag naar de kindjes?"
samengevat:
1) hapklare brokken: eerst goed uitleggen en dan voor voldongen feit stellen (hij weet best dat hij geen keuze heeft, t geld moet ook verdient worden).
2) dan kind naar binnen duwen en vooral niet te lang mutsen.
Nog tips voor wat doe ik op de dagen dat hij thuis is en bij het wakker worden meteen vraagt "ga ik vandaag naar de kindjes?"
dinsdag 15 juli 2008 om 21:20
Kan het niet zo zijn dat hij zich misschien te groot voelt voor de creche? Heeft hij wel genoeg leeftijdsgenootjes om mee te spelen? Of is iedereen waar hij mij speelde op pad naar de basisschool gegaan?
Kan je misschien iets vinden wat het een half jaar geleden getriggerd heeft? Want het is dan wel een erg lange fase vind ik. Is er iets wat hem niet bevalt op het KDV? Waarom wil hij niet naar de kindjes? Geeft hij daar al zinnige antwoorden op?
Kan je misschien iets vinden wat het een half jaar geleden getriggerd heeft? Want het is dan wel een erg lange fase vind ik. Is er iets wat hem niet bevalt op het KDV? Waarom wil hij niet naar de kindjes? Geeft hij daar al zinnige antwoorden op?
dinsdag 15 juli 2008 om 21:29
zwieber: je kunt wel gelijk hebben dat er geen kindjes meer zijn om mee te spelen. Hij is de oudste en zijn vriendjes zijn of naar school, of net verhuist. Ik zal eens bellen met de planning.
Helaas kan hij nog niet echt onder woorden brengen waarom hij niet wil. Ik vraag het nog wel regelmatig.
Dagen van de week leren kunnen we inderdaad wel proberen, ik zie kans van slagen.
Helaas kan hij nog niet echt onder woorden brengen waarom hij niet wil. Ik vraag het nog wel regelmatig.
Dagen van de week leren kunnen we inderdaad wel proberen, ik zie kans van slagen.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:34
Ninus, ik denk dat je dan wel de oorzaak te pakken hebt. Is hij net drie of hoeft hij zelf nog maar een maandje of twee? Want als hij net drie is, dan is een jaar lang hoor! Ze horen ook gewoon een bepaalde verdeling te hebben dat er minimaal zoveel kinderen van 3-4 zijn (ik neem aan een verticale creche?) maar soms houden ze zich er niet aan.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:36
Wat ik zou doen is op de dagen dat hij naar de creche gaat zeggen: Vandaag is het (dag), dus je gaat naar de creche. Zo leert hij eerst de dagen dat hij gaat kennen en vraagt hij op een gegeven ogenblik vanzelf wel: is het vandaag (crechedag). Nee, het is....(andere dag). Ook gewoon vertellen als hij wakker is: vandaag is het zondag, dus blijf je vandaag thuis. Werkte prima bij Zwiepje.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:51
Hoi Ninus,
Hier hetzelfde probleem. Mijn zoontje is bijna drie en heeft bijna een jaar zo'n fase gehad, en nog steeds gaat hij niet erg graag naar het kdv. Het afscheid gaat ook moeizaam, vaak huilen, soms alleen wat timide. Toen het begon dacht ik, ah de eerste eenkennigheidsfase is begonnen (hij had er daarvoor nog nooit last van gehad), maar het heeft dus erg lang geduurd.
Gelukkig weten wij van de leidsters dat als mijn man weg is het al snel weer goed met hem gaat. Hij heeft een vriendinnetje daar en speelt altijd lekker als hij opgehaald wordt.
Wat hier wel werkt bij het wegbrengen, al vrij snel door een leidster laten overpakken en dat zij dan samen naar mij of mijn man gaan zwaaien. Hij vindt het zo leuk om naar buiten, naar de auto's te kijken, dat hij dan al snel afgeleid is.
Ook mijn zoontje vraag 's ochtends vaak of hij vandaag niet naar het kdv hoeft, ik zeg dan kort nee vandaag niet, morgen (of vrijdag) weer. Op een dag dat hij wel gaat zeggen we het ook altijd al ruim voordat hij weg moet, zodat hij zich er even op kan voorbereiden. Hij geeft overigens als reden dat hij thuis met mama wil spelen. Ik denk dus zelf dat (wat iemand eerder al zei) het te maken heeft met thuis= veel aandacht en lekker samen spelen, kdv= minder aandacht en speelgoed delen.
Ik heb het er gelukkig niet zo heel moeilijk mee, omdat ik weet dat hij het er toch wel naar zijn zin heeft en ook omdat ik het goed vindt dat hij leert dat hij af en toe op zijn beurt moet wachten, dat hij samen leert spelen en dat hij leert speelgoed te delen.
Laatst toen we hem hadden opgehaald, was hij zelfs helemaal triest in de auto naar huis; 'ik wil terug, met de auto's spelen, ik wil niet naar huis' etc. Gek genoeg deed dat best wel goed (als in, fijn dat je het er toch zo leuk hebt dat je er graag weer naartoe zou willen). Hopelijk is dat voor jouw zoontje ook op een gegeven moment weer zo.
Succes ermee!
Hier hetzelfde probleem. Mijn zoontje is bijna drie en heeft bijna een jaar zo'n fase gehad, en nog steeds gaat hij niet erg graag naar het kdv. Het afscheid gaat ook moeizaam, vaak huilen, soms alleen wat timide. Toen het begon dacht ik, ah de eerste eenkennigheidsfase is begonnen (hij had er daarvoor nog nooit last van gehad), maar het heeft dus erg lang geduurd.
Gelukkig weten wij van de leidsters dat als mijn man weg is het al snel weer goed met hem gaat. Hij heeft een vriendinnetje daar en speelt altijd lekker als hij opgehaald wordt.
Wat hier wel werkt bij het wegbrengen, al vrij snel door een leidster laten overpakken en dat zij dan samen naar mij of mijn man gaan zwaaien. Hij vindt het zo leuk om naar buiten, naar de auto's te kijken, dat hij dan al snel afgeleid is.
Ook mijn zoontje vraag 's ochtends vaak of hij vandaag niet naar het kdv hoeft, ik zeg dan kort nee vandaag niet, morgen (of vrijdag) weer. Op een dag dat hij wel gaat zeggen we het ook altijd al ruim voordat hij weg moet, zodat hij zich er even op kan voorbereiden. Hij geeft overigens als reden dat hij thuis met mama wil spelen. Ik denk dus zelf dat (wat iemand eerder al zei) het te maken heeft met thuis= veel aandacht en lekker samen spelen, kdv= minder aandacht en speelgoed delen.
Ik heb het er gelukkig niet zo heel moeilijk mee, omdat ik weet dat hij het er toch wel naar zijn zin heeft en ook omdat ik het goed vindt dat hij leert dat hij af en toe op zijn beurt moet wachten, dat hij samen leert spelen en dat hij leert speelgoed te delen.
Laatst toen we hem hadden opgehaald, was hij zelfs helemaal triest in de auto naar huis; 'ik wil terug, met de auto's spelen, ik wil niet naar huis' etc. Gek genoeg deed dat best wel goed (als in, fijn dat je het er toch zo leuk hebt dat je er graag weer naartoe zou willen). Hopelijk is dat voor jouw zoontje ook op een gegeven moment weer zo.
Succes ermee!
dinsdag 15 juli 2008 om 22:01
Hee Ninus! Welcome back!
Werken ze op de creche misschien met kleuren/dagen? Bij MK op school was het maandag is de rode dag, dat is leuk, begin van de week en gaat juf vertellen wat er gaat gebeuren, insdag was het groene dagje, dan komt er verrasfruit van school, etc. Op elke dag was er iets leuks te beleven en dat was ook als ze geen zin had (was zeldzaam) een goeie om haar enthousiast te maken.
Je zoon is natuurlijk een loner, dat zeg je zelf ook. Het kan best zijn dat ie het gewoon te druk vindt en liever alleen z'n ding doet. Als dat het is, dan ben ik bang dat het gewoon wennen is. Laten de leidsters hem nog steeds wel genoeg z'n 'allenige' gang gaan?
Werken ze op de creche misschien met kleuren/dagen? Bij MK op school was het maandag is de rode dag, dat is leuk, begin van de week en gaat juf vertellen wat er gaat gebeuren, insdag was het groene dagje, dan komt er verrasfruit van school, etc. Op elke dag was er iets leuks te beleven en dat was ook als ze geen zin had (was zeldzaam) een goeie om haar enthousiast te maken.
Je zoon is natuurlijk een loner, dat zeg je zelf ook. Het kan best zijn dat ie het gewoon te druk vindt en liever alleen z'n ding doet. Als dat het is, dan ben ik bang dat het gewoon wennen is. Laten de leidsters hem nog steeds wel genoeg z'n 'allenige' gang gaan?
dinsdag 15 juli 2008 om 22:05
Pluk is van april, dus hij moet nog wel een tijdje op die groep. Beetje jammer dat zijn vriendinnetje net is verhuist. En de aanwas van 3 jarige peuters op een kdv is natuurlijk niet erg ruim. Zal wel even bellen met de planning, maar heb weinig hoop. De leidsters gaan er wel goed mee om en gelukkig is er een knutselclub waar hij peuters van andere groepen kan ontmoeten.
Ik weet niet of ik nou van groep moet wisselen, hij vindt de leidsters wel erg lief en om hem nu weer voor een half jaar aan andere leidsters te laten wennen..
Ga vrijdag (dan ben ik weer vrij) een knutseldag houden voor weekkalender. Gekleurde papiertjes, dagen van de week plakken (groene dag, gele dag, etc.) plaatjes erbij en uitleggen. Denk dat het wel kan helpen als hij weet waar hij aan toe is.
Ik weet niet of ik nou van groep moet wisselen, hij vindt de leidsters wel erg lief en om hem nu weer voor een half jaar aan andere leidsters te laten wennen..
Ga vrijdag (dan ben ik weer vrij) een knutseldag houden voor weekkalender. Gekleurde papiertjes, dagen van de week plakken (groene dag, gele dag, etc.) plaatjes erbij en uitleggen. Denk dat het wel kan helpen als hij weet waar hij aan toe is.
dinsdag 15 juli 2008 om 22:08
dinsdag 15 juli 2008 om 22:10
dinsdag 15 juli 2008 om 22:11
Ha Tila!
Juistem: de gekleurde dagen kalender. Zit voor vrijdag in de planning. Gaat vast wel helpen.
Leidsters kennen hem gelukkig en dat helpt. Maar hij heeft het nog steeds over "zijn vrienden" die dus al maanden weg zijn.. de rest van de (jongere) kindjes boeit hem niet zo. Ik denk wel dat hier een pijnpuntje zit..
maar wat doe ik eraan he?
Juistem: de gekleurde dagen kalender. Zit voor vrijdag in de planning. Gaat vast wel helpen.
Leidsters kennen hem gelukkig en dat helpt. Maar hij heeft het nog steeds over "zijn vrienden" die dus al maanden weg zijn.. de rest van de (jongere) kindjes boeit hem niet zo. Ik denk wel dat hier een pijnpuntje zit..
maar wat doe ik eraan he?
dinsdag 15 juli 2008 om 22:24
Heb nu geen tijd alle reacties eerst te lezen, snel onze ervaringen.
Onze kinderen gingen ook niet graag naar het kinderdagverblijf. Leidsters in opperste verbazing als ik dat vertelde, want het ging altijd zo goed. Maar onze jongens vroegen ook altijd 'moeten wij vandaag naar het dagverblijf?' en waren intens blij als dat niet zo was.
Mijn conclusie bij hen was dat het te lang was. En dan bracht ik ze nog niet eens hele dagen. En ik kon het me ook wel voorstellen. Als vroeger mijn ouders op reis gingen, vond ik dat niet erg als ik gewoon thuis kon blijven (met oppas uiteraard). In mijn eigen huis, bij mijn dieren etc. Als we moesten logeren bij andere mensen, hoe lief die ook waren, vond ik het vreselijk.
Onze kinderen hebben dat ook. Ze vinden het best heel leuk ergens anders, maar liever niet langer dan een paar uur.
Ik heb mijn baan opgezegd en sindsdien gaat mijn jongste naar de peuterspeelzaal (oudste ging sinds augustus al niet meer naar de creche want werd vier, dus naar basisschool). Hij vindt het daar heerlijk, want de 2,5 uur dat hij daar is, is prachtig te overzien. Heel soms zegt hij nog 'ik hoef nooit meer naar het dagverblijf hè mama?' Terwijl het daar echt niet erg was en er leuke kindjes waren en lieve leidsters. Het was gewoon te lang, langer dan pakweg 4 uur uit de huiselijke omgeving trekken mijn jongens gewoon niet zo goed. En ik snap dat.
xx lisa.
Onze kinderen gingen ook niet graag naar het kinderdagverblijf. Leidsters in opperste verbazing als ik dat vertelde, want het ging altijd zo goed. Maar onze jongens vroegen ook altijd 'moeten wij vandaag naar het dagverblijf?' en waren intens blij als dat niet zo was.
Mijn conclusie bij hen was dat het te lang was. En dan bracht ik ze nog niet eens hele dagen. En ik kon het me ook wel voorstellen. Als vroeger mijn ouders op reis gingen, vond ik dat niet erg als ik gewoon thuis kon blijven (met oppas uiteraard). In mijn eigen huis, bij mijn dieren etc. Als we moesten logeren bij andere mensen, hoe lief die ook waren, vond ik het vreselijk.
Onze kinderen hebben dat ook. Ze vinden het best heel leuk ergens anders, maar liever niet langer dan een paar uur.
Ik heb mijn baan opgezegd en sindsdien gaat mijn jongste naar de peuterspeelzaal (oudste ging sinds augustus al niet meer naar de creche want werd vier, dus naar basisschool). Hij vindt het daar heerlijk, want de 2,5 uur dat hij daar is, is prachtig te overzien. Heel soms zegt hij nog 'ik hoef nooit meer naar het dagverblijf hè mama?' Terwijl het daar echt niet erg was en er leuke kindjes waren en lieve leidsters. Het was gewoon te lang, langer dan pakweg 4 uur uit de huiselijke omgeving trekken mijn jongens gewoon niet zo goed. En ik snap dat.
xx lisa.
dinsdag 15 juli 2008 om 22:48
