
Minnaar deel 25.

zondag 20 juli 2014 om 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!

vrijdag 29 augustus 2014 om 23:09
Ik ben verbaast, zeker bij langer durende minnaarrelaties, hoe diep is het onder jullie hart gaan zitten. Bij mij was het zeker niet zo. Was veel oppervlakkiger.
Ik heb veel makkelijker de knoop kunnen doorhakken en heb bewust ervoor gekozen, toen ik me niet meer zo lekker in voelde. Ja het doet pijn, maar is niet te verkelijken met wat jullie allemaal meemaken. Zeker niet met wat Heidi voelt. Voor mij is mijn No1, hoe die dan ook is, nog steeds No1. Met hart en ziel.
Heidi, schat, heel veel sterkte.
En als ik lees hoe je het omschrijft, ik snap helemaal niet wat Guus nog bij zijn vrouw doet.
Loslaten is niet alleen voor minaars/minaressen bedoeld. Soms gaat het om het loslaten van een (schijn) huwelijk.
Lena, hoe bedoel je dat zijn vrouw gestoord is? Iets psychiatrisch of....? Geef een voorbeeld.
Ik heb veel makkelijker de knoop kunnen doorhakken en heb bewust ervoor gekozen, toen ik me niet meer zo lekker in voelde. Ja het doet pijn, maar is niet te verkelijken met wat jullie allemaal meemaken. Zeker niet met wat Heidi voelt. Voor mij is mijn No1, hoe die dan ook is, nog steeds No1. Met hart en ziel.
Heidi, schat, heel veel sterkte.
En als ik lees hoe je het omschrijft, ik snap helemaal niet wat Guus nog bij zijn vrouw doet.
Loslaten is niet alleen voor minaars/minaressen bedoeld. Soms gaat het om het loslaten van een (schijn) huwelijk.
Lena, hoe bedoel je dat zijn vrouw gestoord is? Iets psychiatrisch of....? Geef een voorbeeld.

vrijdag 29 augustus 2014 om 23:37
Diver, zijn vrouw is psychisch niet in orde maar wil er niets aan doen en ziet het probleem niet zo. Voorbeelden in overvloed. Ik haal het straks weg.
Poef
Korte variant: een gevaar voor zichzelf n anderen
. En dat is slechts wat ik weet door wat ik zelf gezien heb of zij me verteld heeft.. BV heeft echt alle reden bang te zijn voor wat ze doet bij scheiden en ik ook.
Poef
Korte variant: een gevaar voor zichzelf n anderen
. En dat is slechts wat ik weet door wat ik zelf gezien heb of zij me verteld heeft.. BV heeft echt alle reden bang te zijn voor wat ze doet bij scheiden en ik ook.
vrijdag 29 augustus 2014 om 23:37
Pff, ik weet even niet meer waar ik het moet zoeken! Laatst heb ik mogen genieten van afkickminnaar en van nieuwe 2e minnaar. Misschien komt er nog een spannend vervolg met afkickminnaar. Dat hoor ik dan wel als dat zo is; zelf onderneem ik geen actie. Op het hoogtepunt stoppen zeggen ze toch?
Met nieuwe 2e minnaar voorlopig geen vervolg. Zou niet slim zijn. 50 miles enz enz...
Maareh, normaal zie ik nooit veel lekkers maar nu vallen ze met bosjes over me heen! Eens kijken of ik er eentje ga uitkiezen
Met nieuwe 2e minnaar voorlopig geen vervolg. Zou niet slim zijn. 50 miles enz enz...
Maareh, normaal zie ik nooit veel lekkers maar nu vallen ze met bosjes over me heen! Eens kijken of ik er eentje ga uitkiezen
vrijdag 29 augustus 2014 om 23:40
Diver, dan heb je je de afgelopen maanden in de topics hier niet echt verdiept in de diversiteit aan verhalen..
Er zijn veel verschillende verhalen hier, verschillende wijzen waarop het minnaarschap en de minnaarsrelaties worden beleefd.. We kunnen niet allemaal dat touwtje zo makkelijk doorknippen..
Er zijn veel verschillende verhalen hier, verschillende wijzen waarop het minnaarschap en de minnaarsrelaties worden beleefd.. We kunnen niet allemaal dat touwtje zo makkelijk doorknippen..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet


zaterdag 30 augustus 2014 om 00:14

zaterdag 30 augustus 2014 om 08:44
Blauwevrouw,Ik lees jouw verhaal mee en herken zo veel.Je hebt je hart verloren,je kwetsbaar opgesteld en nu moet je door het rauwe verdriet heen.Het voelt verschrikkelijk dat weet ik uit eigen ervaring maar over een tijdje gaat het echt beter.
Wat is op dit moment het grootste verdriet?
Zag jij een toekomst met hem samen of rauw je omdat je hem kwijt bent in jouw leven?
Wat is op dit moment het grootste verdriet?
Zag jij een toekomst met hem samen of rauw je omdat je hem kwijt bent in jouw leven?
zaterdag 30 augustus 2014 om 09:15
Onze verliefdheid heeft zich stormachtig ontwikkeld. Eerst heee luchtig, later werd het ineens heftig - toen we twee mnd lang alleen contact via mail hadden. We zijn toen gaan fantaseren over een leven samen. Met conclusie dat dat niet reëel was, maar je hebt er toch samen over gedroomd.
Als ik geen kinderen had, en hij ook niet, dan had ik hem helemaal willen hebben. Maar die kinderen zijn er wel, dus een toekomst samen zat er niet in.
Het doet pijn dat hij uit mijn leven is, ik genoot van zijn aandacht, humor, geflirt. En ik genoot ervan hem te verleiden, te merken dat ik hem zo veel deed. Dat is allemaal ineens verdwenen.
Het is het beste zo; onze relaties en gezinnen kwamen in gevaar. Bij mij is dat nog steeds zo, ik kon het niet verzwijgen voor nr1. Ik heb geen poker-face, als ik verdriet heb dan ziet hij dat. Ik verdroeg het niet dat hij me troostte zonder te weten waarom ik zo kapot ben.
We hebben goede gesprekken, waarbij ik hem vreselijk veel pijn doe met mijn eerlijkheid. Maar als dit ooit goed moet komen, dan niet op basis van huichelarij of gedraai.
Als ik geen kinderen had, en hij ook niet, dan had ik hem helemaal willen hebben. Maar die kinderen zijn er wel, dus een toekomst samen zat er niet in.
Het doet pijn dat hij uit mijn leven is, ik genoot van zijn aandacht, humor, geflirt. En ik genoot ervan hem te verleiden, te merken dat ik hem zo veel deed. Dat is allemaal ineens verdwenen.
Het is het beste zo; onze relaties en gezinnen kwamen in gevaar. Bij mij is dat nog steeds zo, ik kon het niet verzwijgen voor nr1. Ik heb geen poker-face, als ik verdriet heb dan ziet hij dat. Ik verdroeg het niet dat hij me troostte zonder te weten waarom ik zo kapot ben.
We hebben goede gesprekken, waarbij ik hem vreselijk veel pijn doe met mijn eerlijkheid. Maar als dit ooit goed moet komen, dan niet op basis van huichelarij of gedraai.
zaterdag 30 augustus 2014 om 09:40
Ik vind het knap van je dat je eerlijk bent geweest.Dat heb ik niet gedaan.Ik heb het gehouden op een wazig:Zit er doorheen met werk,druk gezin etc...ik vond het ontzettend moeilijk om die pokerface op te zetten.En nog moeilijker om te zien hoe mijn nmr 1 ontzettend veel rekening met mij hield en zelfs voor mij op zoek ging naar een weekendje alleen weg zodat ik even tijd voor mezelf had.Schuldgevoelens waren op die momenten heel erg groot maar ik had hem zo ontzettend gekwetst met de echte waarheid en de echte waarheid zat geen toekomst in.Nachten lang heb ik alleen op de bank zitten huilen omdat dat de enige momenten waren waarop dat kon en dan nog moest ik hopen dat nmr 1 niet naar beneden kwam.Ik miste hem zo verschrikkelijk.
Nmr 2 en ik kennen elkaar al heel lang,door vriendschap met zijn nmr1.Het samen praten over wat als dit 15 jaar geleden was gebeurd dan waren we nu wel samen geweest is heel herkenbaar.Eigenlijk is het een fantasiewereld want als je de telefoon ophangt is in ons geval de realiteit dat wij in die tussenliggende jaren beide getrouwd zijn en er vijf kinderen zijn geboren in de gezinnen.Het verlies voelt verschrikkelijk.Het gevoel de tijd te willen terugdraaien,de afwijzing dat hij toch maar weer het beste ervan gaat maken thuis,horen dat er romantische uitjes volgen vanuit zijn kant.Hartverscheurend!Ik heb met je te doen.Loslaten is niet makkelijk.Het is nu een jaar geleden en ik denk nog iedere dag aan hem.Wij hebben na een aantal weken elkaar weer opgezocht omdat we beiden moeite hadden met de afstand maar de omgang was wel anders met meer afstand.Ik bleef zo verliefd dat ik er weer een punt achter heb gezet.Dat duurde een paar maanden maar het gevoel gaat niet weg.Nu hebben wij uitgesproken dat we het dus niet los te kunnen laten,dat het gevoel te overweldigend is.Maar ook afgesproken dat we het nooit meer zover mogen laten komen,niet dagelijks contact te hebben en ons eigen leven te leiden wetende dat als we tegenover elkaar komen te staan we er beide aan toe zullen geven.
Nmr 2 en ik kennen elkaar al heel lang,door vriendschap met zijn nmr1.Het samen praten over wat als dit 15 jaar geleden was gebeurd dan waren we nu wel samen geweest is heel herkenbaar.Eigenlijk is het een fantasiewereld want als je de telefoon ophangt is in ons geval de realiteit dat wij in die tussenliggende jaren beide getrouwd zijn en er vijf kinderen zijn geboren in de gezinnen.Het verlies voelt verschrikkelijk.Het gevoel de tijd te willen terugdraaien,de afwijzing dat hij toch maar weer het beste ervan gaat maken thuis,horen dat er romantische uitjes volgen vanuit zijn kant.Hartverscheurend!Ik heb met je te doen.Loslaten is niet makkelijk.Het is nu een jaar geleden en ik denk nog iedere dag aan hem.Wij hebben na een aantal weken elkaar weer opgezocht omdat we beiden moeite hadden met de afstand maar de omgang was wel anders met meer afstand.Ik bleef zo verliefd dat ik er weer een punt achter heb gezet.Dat duurde een paar maanden maar het gevoel gaat niet weg.Nu hebben wij uitgesproken dat we het dus niet los te kunnen laten,dat het gevoel te overweldigend is.Maar ook afgesproken dat we het nooit meer zover mogen laten komen,niet dagelijks contact te hebben en ons eigen leven te leiden wetende dat als we tegenover elkaar komen te staan we er beide aan toe zullen geven.
zaterdag 30 augustus 2014 om 09:44
....en dat laatste wat jij schrijft maakt het verdriet heel intens kan ik mij zo voorstellen.Sterkte!Het word echt wel minder.Rust,en geen contact helpen het beste.Hij kan jou niet helpen met het verdriet wat jullie samen hebben veroorzaakt.Simpel om het feit dat hij de reden is van het verdriet.Nu is het lastig dat je niets van hem hoort maar het is de beste beslissing denk ik.
zaterdag 30 augustus 2014 om 10:04
Waar ik persoonlijk nu veel moeite mee heb is de zwart/wit kant van het verhaal.Voor mij is het diep van binnen zoals ik boven heb omschreven.Maar de niet romantische versie is er ook.Man heeft saai huwelijk,zoekt iemand voor erbij.Verliest zichzelf en besluit thuis puin te ruimen.Na het ruimen van ergste puin weer terug naar vrouw voor erbij.Gewoon omdat het wel lekker is en wel fijn voelde.Op zoek naar spanning en nu heeft hij gewoon een vrouw voor erbij als het uitkomt.
De éne dag denk ik het één en de andere dag het ander.Hebben meerdere die verliefd zijn geworden hier last van ik weer eens een uitzondering?
De éne dag denk ik het één en de andere dag het ander.Hebben meerdere die verliefd zijn geworden hier last van ik weer eens een uitzondering?

zaterdag 30 augustus 2014 om 10:18
Diver, ik verbaas me ook wel over je post, was jij niet degene die een paar dagen geleden hier zelf een uitgebreide hartekreet neerstortte?
Je doet nu alsof je het even verbroken heeft maar die 3 posts achter elkaar met jouw situatie ben ik nog niet vergeten, daar sprak ook aardig wat verdriet uit, over de breuk, over je spongebob 1.
Op verwijderde postings kan ik niet reageren maar Lena, wat ik echt niet snap, als BV's nr 1 een gevaar is voor haarzelf, hem en hun kinderen waarom doet hij niks? Bij haar blijven als oppas is de oplossing toch niet? Als ze echt gillend gek is en een gevaar voor.... waarom licht hij school, jeugdzorg, weetikveel niet in?
Edit: de groetjes van Ano*k allemaal!
Je doet nu alsof je het even verbroken heeft maar die 3 posts achter elkaar met jouw situatie ben ik nog niet vergeten, daar sprak ook aardig wat verdriet uit, over de breuk, over je spongebob 1.
Op verwijderde postings kan ik niet reageren maar Lena, wat ik echt niet snap, als BV's nr 1 een gevaar is voor haarzelf, hem en hun kinderen waarom doet hij niks? Bij haar blijven als oppas is de oplossing toch niet? Als ze echt gillend gek is en een gevaar voor.... waarom licht hij school, jeugdzorg, weetikveel niet in?
Edit: de groetjes van Ano*k allemaal!
zaterdag 30 augustus 2014 om 10:19
Ik weet niet of het knap was om het te vertellen of egoïstisch. Het was om mijn schuldgevoel te ontlasten... En ook omdat ik er bijna zeker van ben dat onze relatie voorbij zou zijn als ik er niet mee voor de draad zou komen.
Je verhaal beangstigt me, ik ben bang dat het bij mij ook nooit helemaal over zal gaan. Dit was al de derde keer dat ik voor hem viel, en iedere keer erger dan daarvoor. Ik kan hem niet goed loslaten.
Ik moet hem dus ook niet meer zien, hoe vreselijk ik dat ook vind. Als ik de rol van vriendin-voor-erbij zou krijgen zou ik me precies zo voelen als jij. Aan de ene kant heerlijk om nog íets samen te hebben, maar zo pijnlijk dat er iemand anders is die de rest heeft.
Sterkte, het lijkt me ook een rottige situatie.
Je verhaal beangstigt me, ik ben bang dat het bij mij ook nooit helemaal over zal gaan. Dit was al de derde keer dat ik voor hem viel, en iedere keer erger dan daarvoor. Ik kan hem niet goed loslaten.
Ik moet hem dus ook niet meer zien, hoe vreselijk ik dat ook vind. Als ik de rol van vriendin-voor-erbij zou krijgen zou ik me precies zo voelen als jij. Aan de ene kant heerlijk om nog íets samen te hebben, maar zo pijnlijk dat er iemand anders is die de rest heeft.
Sterkte, het lijkt me ook een rottige situatie.