Relaties
alle pijlers
eenzaam in je relatie
maandag 21 juli 2008 om 13:54
Huh, waarom ga je niet mee naar zijn ouders? Of waarom gaat hij niet alleen op zondochtend zodat jij ook mee kan en het hondje niet zolang alleen is?
Ik was ook heel eenzaam in mn vorige relatie, ex was nooit thuis, altijd werken en als ie vrij was ging hij klussen, wat dus buitenhuis gebeurde. ik raakte eraan gewend, deed mn eigen dingen, wel in huis, omdat we een dochter hadden. Vond het zelfs vervelend als ex wel een avond thuis was, want dan was mijn avond indeling verstoord... geen ideale situatie dus, mag ook logisch zijn dat deze relatie geen stand heeft gehouden.
Ik was ook heel eenzaam in mn vorige relatie, ex was nooit thuis, altijd werken en als ie vrij was ging hij klussen, wat dus buitenhuis gebeurde. ik raakte eraan gewend, deed mn eigen dingen, wel in huis, omdat we een dochter hadden. Vond het zelfs vervelend als ex wel een avond thuis was, want dan was mijn avond indeling verstoord... geen ideale situatie dus, mag ook logisch zijn dat deze relatie geen stand heeft gehouden.
maandag 21 juli 2008 om 13:56
Wat bedoel je precies met je eenzaam voelen in je relatie? Gaat het erom dat je vaak alleen thuis bent (meer praktisch dus) of voel je je alleen in je relatie (dus gebrek aan aandacht/liefde/steun van je vriend)?
In het eerste geval: zie je je vriend de overige avonden van de week wel? En waarom ga je dan bijvoorbeeld niet mee naar zijn ouders? In het tweede geval is er veel meer aan de hand, maar voor beide gevallen geldt: praat erover met je vriend. Het is niet goed dat je je eenzaam voelt. Een hondje in huis halen is hier niet de oplossing voor....
In het eerste geval: zie je je vriend de overige avonden van de week wel? En waarom ga je dan bijvoorbeeld niet mee naar zijn ouders? In het tweede geval is er veel meer aan de hand, maar voor beide gevallen geldt: praat erover met je vriend. Het is niet goed dat je je eenzaam voelt. Een hondje in huis halen is hier niet de oplossing voor....
maandag 21 juli 2008 om 14:46
maandag 21 juli 2008 om 15:07
Je hebt dat laatste stuk hier gezet, omdat je het kwijt moet.
Je hoeft jezelf niet te verdedigen.
Als ik jou was zou ik wat minder beschikbaar voor je vriend worden. Ga een hobby zoeken.
Ga op puppy cursus. Hartstikke leuk, je ontmoet nieuwe mensen met dezelfde interesse (honden). En als je het hondentrainen serieus aanpakt kan het lekker veel tijd kosten.
Kortom, zorg dat je een beetje een leven hebt, los van je vriend. Misschien gaat hij je missen. Dat is dan mooi.
En zo niet, dan heb je zelf een leuk leven en kan je ook best zonder hem.
Je hoeft jezelf niet te verdedigen.
Als ik jou was zou ik wat minder beschikbaar voor je vriend worden. Ga een hobby zoeken.
Ga op puppy cursus. Hartstikke leuk, je ontmoet nieuwe mensen met dezelfde interesse (honden). En als je het hondentrainen serieus aanpakt kan het lekker veel tijd kosten.
Kortom, zorg dat je een beetje een leven hebt, los van je vriend. Misschien gaat hij je missen. Dat is dan mooi.
En zo niet, dan heb je zelf een leuk leven en kan je ook best zonder hem.
maandag 21 juli 2008 om 15:07
Met mijn vraag of hij voor jou hiernaartoe is verhuisd, bedoelde ik eigenlijk of hij het jou min of meer kwalijk neemt dat hij zijn ouders nu mist.
Dit klinkt eerlijk gezegd allemaal niet zo best. Het voetballen is zijn lust en zijn leven en als hij daar niet mee bezig is, gaat hij naar zijn ouders. Doen jullie nog wel eens leuke dingen samen? Zit je wel eens gezellig te kletsen of samen te eten?
Het lijkt of er maar één in deze relatie zit en dat ben jij....
Dit klinkt eerlijk gezegd allemaal niet zo best. Het voetballen is zijn lust en zijn leven en als hij daar niet mee bezig is, gaat hij naar zijn ouders. Doen jullie nog wel eens leuke dingen samen? Zit je wel eens gezellig te kletsen of samen te eten?
Het lijkt of er maar één in deze relatie zit en dat ben jij....
maandag 21 juli 2008 om 15:12
Hij zegt dat jij de hoogste prioriteit hebt, maar jij voelt dat niet zo. Nou zou het zo kunnen zijn dat jij nooit tevreden bent en zo te horen zou je wel wat meer sociaal leven in de buurt kunnen krijgen, dus daar zou je nog aan kunnen werken. Maar verder vind ik het wel apart dat een volwassen vent van 26 zijn ouders zo mist dat hij elk weekend naar ze toe rijdt? Wordt-ie vreselijk verwend daar? Weet je echt heel erg zeker dat-ie naar zijn ouders gaat en niet daar een vriendinnetje erbij heeft zitten (rot-insinuatie, sorry, maar ik verbaas me echt over zo aan je ouders hangen op die leeftijd).
Ik zou hem voorstellen om regelmatig een avond en een weekenddag voor samen in te plannen en dan om de beurt iets bedenken om te doen. Als jij echt prioriteit hebt dan kan hij zorgen dat hij dan er is en dat hij ook energie heeft. Als hij dat niet wil of zich niet wil inzetten, dan tja, heb ik er een hard hoofd in dat dit nog leuk gaat worden. En ik ben bloedfanatiek in mijn sport, maar mijn vriend staat echt hoger op de lijst.
Ik zou hem voorstellen om regelmatig een avond en een weekenddag voor samen in te plannen en dan om de beurt iets bedenken om te doen. Als jij echt prioriteit hebt dan kan hij zorgen dat hij dan er is en dat hij ook energie heeft. Als hij dat niet wil of zich niet wil inzetten, dan tja, heb ik er een hard hoofd in dat dit nog leuk gaat worden. En ik ben bloedfanatiek in mijn sport, maar mijn vriend staat echt hoger op de lijst.
maandag 21 juli 2008 om 15:39
Eerlijk gezegd krijg ik het gevoel dat jij niet nummer 1 bent op de lijst.
Ik heb een aantal maanden zelf ook ervaren hoe dat is. Mijn ex ging helemaal op in zijn motorclub. Een vergadering hier, een ride-out daar. Alles draaide om de harley club. Nu rij ik ook zelf, maar voor mij is er ook een leven naast de harley club. Voor hem blijkbaar niet. Uiteindelijk heeft het ook geen stand gehouden.
Waarom gaat je vriend bijna elk weekend naar België, waarom besteedt hij elk moment van het weekend buiten deur. Waarom is hij zo vaak voetballen. Wees nu eerlijk een man van 26 wordt echt geen profvoetballer meer.
Mijn gevoel zegt dat hij vlucht, vlucht van de situatie thuis. Voordat ik een relatie met mijn ex kreeg is hij getrouwd geweest. Zijn huwelijk was niet gelukkig en hij vond zijn geluk op de motor. Hij vluchte in de hele harley scene. Elk weekend kan je dan wel iets doen in de zomer, en doorrijden tot diep in november was dood normaal voor hem. Hoefde hij alleen de december en januari door te komen en dan stapte hij weer op de motor. Mijn gevoel zegt na het lezen van jou verhaal dat jou vriend het ook doet.
Ik vind persoonlijk dat je allebei je eigen ding moet doen, maar het moet wel in verhouding zijn. Bij jullie is die verhouding weg.
Mijn gevoel zegt ook dat je bang bent, bang om het kwijt te raken. Begrijp ik helemaal, maar nu ben je ook niet gelukkig. En dat niet gelukkig zijn is hij de oorzaak van. Dus pak het probleem aan. Nadat mijn relatie 5 maanden geleden gestrand was, dacht ik echt dat ik eeuwig vrijgezel bleef. Dat niemand me mooi genoeg vond om een relatie mee aan te gaan. Gelukkig heeft iemand dit weekend het tegendeel gewaardeerd.
Het is niet leuk, maar ga het gesprek aan, want zijn gedrag is niet normaal: het is vluchtengedrag.
Ik heb een aantal maanden zelf ook ervaren hoe dat is. Mijn ex ging helemaal op in zijn motorclub. Een vergadering hier, een ride-out daar. Alles draaide om de harley club. Nu rij ik ook zelf, maar voor mij is er ook een leven naast de harley club. Voor hem blijkbaar niet. Uiteindelijk heeft het ook geen stand gehouden.
Waarom gaat je vriend bijna elk weekend naar België, waarom besteedt hij elk moment van het weekend buiten deur. Waarom is hij zo vaak voetballen. Wees nu eerlijk een man van 26 wordt echt geen profvoetballer meer.
Mijn gevoel zegt dat hij vlucht, vlucht van de situatie thuis. Voordat ik een relatie met mijn ex kreeg is hij getrouwd geweest. Zijn huwelijk was niet gelukkig en hij vond zijn geluk op de motor. Hij vluchte in de hele harley scene. Elk weekend kan je dan wel iets doen in de zomer, en doorrijden tot diep in november was dood normaal voor hem. Hoefde hij alleen de december en januari door te komen en dan stapte hij weer op de motor. Mijn gevoel zegt na het lezen van jou verhaal dat jou vriend het ook doet.
Ik vind persoonlijk dat je allebei je eigen ding moet doen, maar het moet wel in verhouding zijn. Bij jullie is die verhouding weg.
Mijn gevoel zegt ook dat je bang bent, bang om het kwijt te raken. Begrijp ik helemaal, maar nu ben je ook niet gelukkig. En dat niet gelukkig zijn is hij de oorzaak van. Dus pak het probleem aan. Nadat mijn relatie 5 maanden geleden gestrand was, dacht ik echt dat ik eeuwig vrijgezel bleef. Dat niemand me mooi genoeg vond om een relatie mee aan te gaan. Gelukkig heeft iemand dit weekend het tegendeel gewaardeerd.
Het is niet leuk, maar ga het gesprek aan, want zijn gedrag is niet normaal: het is vluchtengedrag.
maandag 21 juli 2008 om 15:49
Eigenlijk heeft jouw vriend dus helemaal geen tijd voor een relatie.
Hoe zijn de huishoudelijke taken eigenlijk geregeld?
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 14:59:
Hij zegt dat hij voor mij naar NL is verhuist, maar toen verhuizen nog niet aan de orde was, zei hij dat hij altijd heeft willen voetballen en werken in NL (salarissen liggen hier hoger). Dus ik wist dat ik niet de enige reden was. Hij weet ook dat als hij nog in Belgie had gewoond, de relatie niet lang meer had geduurd, want het was voor ons beide niet meer op te brengen om steeds zo ver te reizen.
Ik krijg er steeds meer moeite mee dat hij steeds naar zijn ouders vertrekt. Eerst was het 1x in de 3 weken, toen 1x in de 2 weken, en nu zowat elk weekend en als hij vakantie heeft of een vrije dag, pakt hij zijn spullen en vertrekt. Als ik er dan wat van zeg, krijg ik steeds dezelfde preek. "jij woont maar 20 min van je ouders af, je kunt altijd op bezoek, ik niet! En het zijn mijn ouders, ik mag toch best naar ze toe?"
wat betreft dat voetballen, ben van de ene kant wel blij dat hij dat doet, maar naast de training op de dinsdag en donderdag en de wedstrijd op zondag, pakt hij elke extra training mee op de zaterdagen (ong. 2x in de maand) en doet hij vol overgave mee aan alle activiteiten van de club en gaat zelfs weekendjes weg mat zijn ploeg. Dus is hij niet in Belgie, dan is hij op de voetbalclub te vinden. En ook aan voetbal mag ik niet komen. heb hem ooit 1x gevraagd om een training over te slaan omdat ik voor stage 3 dagen weg moest, en er dus niet was voor de hond. Mijn vraag was of hij ipv vanuit zijn werk naar de club te gaan, naar huis wilde komen om voor de hond te zorgen (beestje kan immers geen 11 uur alleen zijn, lijkt me logisch). Maar meneer was op de voetbalclub en ik heb mijn moeder gevraagd de hond op te gaan halen. Zij vermoedde ook al dat hij zelfs geen training zou missen voor de hond. Toen ik hem confronteerde, zei hij dat hij niet naar de training was geweest, maar in de kroeg voetbal heeft zitten kijken omdat hij wist dat hij te laat thuis was en hij had gezien dat mijn moeder bij ons binnen zat. Hij wilde geen preek. Op de voetbalclub kreeg ik te horen dat hij gewoon heeft getraind. Daarnaast heeft mijn moeder hem met zijn sporttas tegen 21.30 zien fietsen. Ik weet niet goed waarom ik dit laatste stuk erbij heb gezet, maar op één of andere manier vond ik het nodig.
Hoe zijn de huishoudelijke taken eigenlijk geregeld?
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 14:59:
Hij zegt dat hij voor mij naar NL is verhuist, maar toen verhuizen nog niet aan de orde was, zei hij dat hij altijd heeft willen voetballen en werken in NL (salarissen liggen hier hoger). Dus ik wist dat ik niet de enige reden was. Hij weet ook dat als hij nog in Belgie had gewoond, de relatie niet lang meer had geduurd, want het was voor ons beide niet meer op te brengen om steeds zo ver te reizen.
Ik krijg er steeds meer moeite mee dat hij steeds naar zijn ouders vertrekt. Eerst was het 1x in de 3 weken, toen 1x in de 2 weken, en nu zowat elk weekend en als hij vakantie heeft of een vrije dag, pakt hij zijn spullen en vertrekt. Als ik er dan wat van zeg, krijg ik steeds dezelfde preek. "jij woont maar 20 min van je ouders af, je kunt altijd op bezoek, ik niet! En het zijn mijn ouders, ik mag toch best naar ze toe?"
wat betreft dat voetballen, ben van de ene kant wel blij dat hij dat doet, maar naast de training op de dinsdag en donderdag en de wedstrijd op zondag, pakt hij elke extra training mee op de zaterdagen (ong. 2x in de maand) en doet hij vol overgave mee aan alle activiteiten van de club en gaat zelfs weekendjes weg mat zijn ploeg. Dus is hij niet in Belgie, dan is hij op de voetbalclub te vinden. En ook aan voetbal mag ik niet komen. heb hem ooit 1x gevraagd om een training over te slaan omdat ik voor stage 3 dagen weg moest, en er dus niet was voor de hond. Mijn vraag was of hij ipv vanuit zijn werk naar de club te gaan, naar huis wilde komen om voor de hond te zorgen (beestje kan immers geen 11 uur alleen zijn, lijkt me logisch). Maar meneer was op de voetbalclub en ik heb mijn moeder gevraagd de hond op te gaan halen. Zij vermoedde ook al dat hij zelfs geen training zou missen voor de hond. Toen ik hem confronteerde, zei hij dat hij niet naar de training was geweest, maar in de kroeg voetbal heeft zitten kijken omdat hij wist dat hij te laat thuis was en hij had gezien dat mijn moeder bij ons binnen zat. Hij wilde geen preek. Op de voetbalclub kreeg ik te horen dat hij gewoon heeft getraind. Daarnaast heeft mijn moeder hem met zijn sporttas tegen 21.30 zien fietsen. Ik weet niet goed waarom ik dit laatste stuk erbij heb gezet, maar op één of andere manier vond ik het nodig.
maandag 21 juli 2008 om 15:49
Hoi WickedLife,
Zoals jij je relatie omschrijft, kan ik me goed voorstellen dat je je eenzaam voelt. Ik heb ook een relatie gehad waarin ik eigenlijk heel erg alleen was. Dat heb ik lange tijd goedgepraat (als jouw relatie die van mij zou zijn, zou ik dan gezegd hebben: 'hij is tenslotte naar NL verhuisd, het is toch ook fijn dat hij hier een hobby heeft, etc'), tot er een moment kwam dat ik me realiseerde dat ik véél meer gaf dan dat ik kreeg, maar dat ik dus ook veel meer gaf dan dat ik nam. Vooral dat laatste was belangrijk. In mijn geval heb ik mijn relatie verbroken. Nu ik een goede relatie heb, merk ik in feit pas wat het verschil is: ik voel me niet alleen, we doen dingen samen, maar ook als we niet samen zijn, heb ik wél het gevoel dat mijn vriend er voor me is als ik hem nodig heb (zoals jij hem zelfs maar één keertje nodig had om voor de hond te zorgen...). Dat voelt zoveel fijner en veiliger.
Ik denk dat het belangrijk is dat je voor jezelf afweegt wat verwacht van een relatie en wat je nodig hebt. Er zijn volgens mij twee belangrijke dingen (die ook al genoemd zijn...):
- zorg dat je je eigen leven op een leuke manier invult: leuke dingen doen, mensen ontmoeten, niet meer alleen op je vriend 'wachten' (en dat laatste bedoel ik niet onaardig).
- je bedenken of je vriend je kan/wil geven wat je nodig hebt in een relatie (en daar, hoe moeilijk dan ook, consequenties aan verbinden...)
Sterkte,
Erwt
Zoals jij je relatie omschrijft, kan ik me goed voorstellen dat je je eenzaam voelt. Ik heb ook een relatie gehad waarin ik eigenlijk heel erg alleen was. Dat heb ik lange tijd goedgepraat (als jouw relatie die van mij zou zijn, zou ik dan gezegd hebben: 'hij is tenslotte naar NL verhuisd, het is toch ook fijn dat hij hier een hobby heeft, etc'), tot er een moment kwam dat ik me realiseerde dat ik véél meer gaf dan dat ik kreeg, maar dat ik dus ook veel meer gaf dan dat ik nam. Vooral dat laatste was belangrijk. In mijn geval heb ik mijn relatie verbroken. Nu ik een goede relatie heb, merk ik in feit pas wat het verschil is: ik voel me niet alleen, we doen dingen samen, maar ook als we niet samen zijn, heb ik wél het gevoel dat mijn vriend er voor me is als ik hem nodig heb (zoals jij hem zelfs maar één keertje nodig had om voor de hond te zorgen...). Dat voelt zoveel fijner en veiliger.
Ik denk dat het belangrijk is dat je voor jezelf afweegt wat verwacht van een relatie en wat je nodig hebt. Er zijn volgens mij twee belangrijke dingen (die ook al genoemd zijn...):
- zorg dat je je eigen leven op een leuke manier invult: leuke dingen doen, mensen ontmoeten, niet meer alleen op je vriend 'wachten' (en dat laatste bedoel ik niet onaardig).
- je bedenken of je vriend je kan/wil geven wat je nodig hebt in een relatie (en daar, hoe moeilijk dan ook, consequenties aan verbinden...)
Sterkte,
Erwt
Peas on earth!
maandag 21 juli 2008 om 15:51
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 15:14:
Ik probeer ook echt een eigen leven op te bouwen, maar doordat ik zo gefocust ben op afstuderen, komt er niet veel van.Heel verstandig. Als je eenmaal klaar bent kun je een leuke baan zoeken en verder je eigen plan trekken (dat doet je vriend tenslotte ook).
Ik probeer ook echt een eigen leven op te bouwen, maar doordat ik zo gefocust ben op afstuderen, komt er niet veel van.Heel verstandig. Als je eenmaal klaar bent kun je een leuke baan zoeken en verder je eigen plan trekken (dat doet je vriend tenslotte ook).
maandag 21 juli 2008 om 15:56
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 14:59:
Hij zegt dat hij voor mij naar NL is verhuist, maar toen verhuizen nog niet aan de orde was, zei hij dat hij altijd heeft willen voetballen en werken in NL (salarissen liggen hier hoger). Dus ik wist dat ik niet de enige reden was. Hij weet ook dat als hij nog in Belgie had gewoond, de relatie niet lang meer had geduurd, want het was voor ons beide niet meer op te brengen om steeds zo ver te reizen.
Ik krijg er steeds meer moeite mee dat hij steeds naar zijn ouders vertrekt. Eerst was het 1x in de 3 weken, toen 1x in de 2 weken, en nu zowat elk weekend en als hij vakantie heeft of een vrije dag, pakt hij zijn spullen en vertrekt. Als ik er dan wat van zeg, krijg ik steeds dezelfde preek. "jij woont maar 20 min van je ouders af, je kunt altijd op bezoek, ik niet! En het zijn mijn ouders, ik mag toch best naar ze toe?"
wat betreft dat voetballen, ben van de ene kant wel blij dat hij dat doet, maar naast de training op de dinsdag en donderdag en de wedstrijd op zondag, pakt hij elke extra training mee op de zaterdagen (ong. 2x in de maand) en doet hij vol overgave mee aan alle activiteiten van de club en gaat zelfs weekendjes weg mat zijn ploeg. Dus is hij niet in Belgie, dan is hij op de voetbalclub te vinden. En ook aan voetbal mag ik niet komen. heb hem ooit 1x gevraagd om een training over te slaan omdat ik voor stage 3 dagen weg moest, en er dus niet was voor de hond. Mijn vraag was of hij ipv vanuit zijn werk naar de club te gaan, naar huis wilde komen om voor de hond te zorgen (beestje kan immers geen 11 uur alleen zijn, lijkt me logisch). Maar meneer was op de voetbalclub en ik heb mijn moeder gevraagd de hond op te gaan halen. Zij vermoedde ook al dat hij zelfs geen training zou missen voor de hond. Toen ik hem confronteerde, zei hij dat hij niet naar de training was geweest, maar in de kroeg voetbal heeft zitten kijken omdat hij wist dat hij te laat thuis was en hij had gezien dat mijn moeder bij ons binnen zat. Hij wilde geen preek. Op de voetbalclub kreeg ik te horen dat hij gewoon heeft getraind. Daarnaast heeft mijn moeder hem met zijn sporttas tegen 21.30 zien fietsen. Ik weet niet goed waarom ik dit laatste stuk erbij heb gezet, maar op één of andere manier vond ik het nodig.Aan heel veel dingen kun je niets doen, behalve de hond. Ik zou die snel de deur uit doen, want die zit jouw relatie en bewegingsvrijheid wel erg in de weg, dat is toch niet de bedoeling? Straks ben je je vriendje kwijt waar je wel veel van houdt, want anders was je al lang weg toch?
Hij zegt dat hij voor mij naar NL is verhuist, maar toen verhuizen nog niet aan de orde was, zei hij dat hij altijd heeft willen voetballen en werken in NL (salarissen liggen hier hoger). Dus ik wist dat ik niet de enige reden was. Hij weet ook dat als hij nog in Belgie had gewoond, de relatie niet lang meer had geduurd, want het was voor ons beide niet meer op te brengen om steeds zo ver te reizen.
Ik krijg er steeds meer moeite mee dat hij steeds naar zijn ouders vertrekt. Eerst was het 1x in de 3 weken, toen 1x in de 2 weken, en nu zowat elk weekend en als hij vakantie heeft of een vrije dag, pakt hij zijn spullen en vertrekt. Als ik er dan wat van zeg, krijg ik steeds dezelfde preek. "jij woont maar 20 min van je ouders af, je kunt altijd op bezoek, ik niet! En het zijn mijn ouders, ik mag toch best naar ze toe?"
wat betreft dat voetballen, ben van de ene kant wel blij dat hij dat doet, maar naast de training op de dinsdag en donderdag en de wedstrijd op zondag, pakt hij elke extra training mee op de zaterdagen (ong. 2x in de maand) en doet hij vol overgave mee aan alle activiteiten van de club en gaat zelfs weekendjes weg mat zijn ploeg. Dus is hij niet in Belgie, dan is hij op de voetbalclub te vinden. En ook aan voetbal mag ik niet komen. heb hem ooit 1x gevraagd om een training over te slaan omdat ik voor stage 3 dagen weg moest, en er dus niet was voor de hond. Mijn vraag was of hij ipv vanuit zijn werk naar de club te gaan, naar huis wilde komen om voor de hond te zorgen (beestje kan immers geen 11 uur alleen zijn, lijkt me logisch). Maar meneer was op de voetbalclub en ik heb mijn moeder gevraagd de hond op te gaan halen. Zij vermoedde ook al dat hij zelfs geen training zou missen voor de hond. Toen ik hem confronteerde, zei hij dat hij niet naar de training was geweest, maar in de kroeg voetbal heeft zitten kijken omdat hij wist dat hij te laat thuis was en hij had gezien dat mijn moeder bij ons binnen zat. Hij wilde geen preek. Op de voetbalclub kreeg ik te horen dat hij gewoon heeft getraind. Daarnaast heeft mijn moeder hem met zijn sporttas tegen 21.30 zien fietsen. Ik weet niet goed waarom ik dit laatste stuk erbij heb gezet, maar op één of andere manier vond ik het nodig.Aan heel veel dingen kun je niets doen, behalve de hond. Ik zou die snel de deur uit doen, want die zit jouw relatie en bewegingsvrijheid wel erg in de weg, dat is toch niet de bedoeling? Straks ben je je vriendje kwijt waar je wel veel van houdt, want anders was je al lang weg toch?
maandag 21 juli 2008 om 15:58
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 15:14:
[...]
Soms verwijt hij het me ja, dat hij is verhuisd. Ik krijg dan te horen dat hij dit allemaal voor mij heeft gedaan, hij hier zijn leven helemaal opnieuw op moet gaan bouwen en voor mij alles heeft achtergelaten. Andersom zou ik dat nooit gedaan hebben, zegt hij. Hier kan ik geen antwoord op geven, aangezien ik nu nog studeer zou ik dit inderdaad nog niet gedaan hebben.
Hoe zijn jullie gekomen tot deze beslissing dat hij naar NL zou verhuizen? Op zich is het misschien logisch dat hij naar NL moest komen, omdat jij hier nog studeert. Maar ziet hij dat ook zo? Zit hier niet een van de pijnpunten in jullie relatie?
quote:Veel dingen doen we niet samen. Ja samen bankhangen, samen eten wel maar vervolgens duikt ie zijn bed in. Verder zie je ons weinig samen. Toevallig afgelopen week naar de bioscoop geweest, was ook alweer bijna een jaar geleden. Het is nu zomerstop bij het voetballen, maar i.p.v voetballen gaat hij nu 3x per week naar de sportschool, dus veel merk ik daar niet van.
Heb inderdaad regelmatig het gevoel dat ik alleen ben in deze relatie. Weet alleen niet goed wat ik eraan moet doen. Heb het al regelmatig bespreekbaar gemaakt.En als ik het goed begrijp bespreken jullie dat jij hiermee zit en vervolgens gaat het leven weer z'n gewone gangetje? Zegt hij wel eens dat hij er iets aan gaat doen? Waarom druk je niet door als je er zo mee zit?
[...]
Soms verwijt hij het me ja, dat hij is verhuisd. Ik krijg dan te horen dat hij dit allemaal voor mij heeft gedaan, hij hier zijn leven helemaal opnieuw op moet gaan bouwen en voor mij alles heeft achtergelaten. Andersom zou ik dat nooit gedaan hebben, zegt hij. Hier kan ik geen antwoord op geven, aangezien ik nu nog studeer zou ik dit inderdaad nog niet gedaan hebben.
Hoe zijn jullie gekomen tot deze beslissing dat hij naar NL zou verhuizen? Op zich is het misschien logisch dat hij naar NL moest komen, omdat jij hier nog studeert. Maar ziet hij dat ook zo? Zit hier niet een van de pijnpunten in jullie relatie?
quote:Veel dingen doen we niet samen. Ja samen bankhangen, samen eten wel maar vervolgens duikt ie zijn bed in. Verder zie je ons weinig samen. Toevallig afgelopen week naar de bioscoop geweest, was ook alweer bijna een jaar geleden. Het is nu zomerstop bij het voetballen, maar i.p.v voetballen gaat hij nu 3x per week naar de sportschool, dus veel merk ik daar niet van.
Heb inderdaad regelmatig het gevoel dat ik alleen ben in deze relatie. Weet alleen niet goed wat ik eraan moet doen. Heb het al regelmatig bespreekbaar gemaakt.En als ik het goed begrijp bespreken jullie dat jij hiermee zit en vervolgens gaat het leven weer z'n gewone gangetje? Zegt hij wel eens dat hij er iets aan gaat doen? Waarom druk je niet door als je er zo mee zit?
maandag 21 juli 2008 om 16:29
quote:mussk schreef op 21 juli 2008 @ 15:56:
Aan heel veel dingen kun je niets doen, behalve de hond. Ik zou die snel de deur uit doen, want die zit jouw relatie en bewegingsvrijheid wel erg in de weg, dat is toch niet de bedoeling? Straks ben je je vriendje kwijt waar je wel veel van houdt, want anders was je al lang weg toch?Volgens TO is niet de hond de oorzaak van de problemen, maar het uithuizige gedrag van haar vriend.
Aan heel veel dingen kun je niets doen, behalve de hond. Ik zou die snel de deur uit doen, want die zit jouw relatie en bewegingsvrijheid wel erg in de weg, dat is toch niet de bedoeling? Straks ben je je vriendje kwijt waar je wel veel van houdt, want anders was je al lang weg toch?Volgens TO is niet de hond de oorzaak van de problemen, maar het uithuizige gedrag van haar vriend.
maandag 21 juli 2008 om 16:43
quote:mywickedlife schreef op 21 juli 2008 @ 16:25:
Hij heeft besloten naar NL te komen, niet ik. Ik heb het hem ook niet gevraagd. Voordat ik het doorhad, zat hij bij de lokale voetbalploeg, had hij een baan en had hij woonruimte. Ik heb hem overal wel mee geholpen, maar had niet verwacht dat alles zo snel zou gaan. Uiteindelijk ben ik uit gemak bij hem ingetrokken.Als het zijn beslissing was om naar NL te komen, dan moet hij jou geen verwijten gaan zitten maken. Hij is toch een volwassen vent!?!?
Hij heeft besloten naar NL te komen, niet ik. Ik heb het hem ook niet gevraagd. Voordat ik het doorhad, zat hij bij de lokale voetbalploeg, had hij een baan en had hij woonruimte. Ik heb hem overal wel mee geholpen, maar had niet verwacht dat alles zo snel zou gaan. Uiteindelijk ben ik uit gemak bij hem ingetrokken.Als het zijn beslissing was om naar NL te komen, dan moet hij jou geen verwijten gaan zitten maken. Hij is toch een volwassen vent!?!?
maandag 21 juli 2008 om 16:47
Die hond staat hier idd volkomen buiten. Hooguit sneu dat TO blijkbaar alleen opdraait voor de verzorging.
Maarreh Mywickedlife, om nog even terug te komen op mijn eerdere vraag: heeft je vriend wel eens toegezegd dat hij meer rekening zou houden met jou en jullie relatie? Zo ja, waarom hou je hem daar dan niet aan? Zo nee, zegt dat dan niet genoeg over hoe (on)belangrijk jij bent in zijn leven?
Maarreh Mywickedlife, om nog even terug te komen op mijn eerdere vraag: heeft je vriend wel eens toegezegd dat hij meer rekening zou houden met jou en jullie relatie? Zo ja, waarom hou je hem daar dan niet aan? Zo nee, zegt dat dan niet genoeg over hoe (on)belangrijk jij bent in zijn leven?
maandag 21 juli 2008 om 19:28
@mywickedlife
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar een paar. Ik woon net als jij samen en ben ook aan het afstuderen. Hierdoor zit ik ook heel erg veel thuis. Ik herken je gevoel wel een beetje, want ook ik voel me vaak eenzaam en alleen goed voor het huishouden. Ik denk zelf dat als ik straks ook werk me minder eenzaam voel, omdat ik dan meer om handen heb. Daarnaast ben ik ook gaan kijken of ik hier in de omgeving iets meer kan doen, zodat ik nu al wat meer om handen heb.
Voor mij is het nu een extra motivatie om het afstuderen zo snel mogelijk af te maken en aan het werk te gaan. Denk je niet dat je eenzaamheid verdwijnt als je zelf meer om handen hebt zoals werk? Ik weet hoe vervelend het is om een scriptie te schrijven en ik vraag daarom juist extra veel tijd van mijn vriend.
Wat betreft de ouders bezoeken. Ook ik woon ver weg van mijn ouders en wil nog wel eens een weekendje er heen gaan. Voor mij is echter 1x per maand genoeg. Misschien kan je vriend iets minder vaak gaan, zodat hij het andere weekend met jou iets kan doen?
Succes in ieder geval.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar een paar. Ik woon net als jij samen en ben ook aan het afstuderen. Hierdoor zit ik ook heel erg veel thuis. Ik herken je gevoel wel een beetje, want ook ik voel me vaak eenzaam en alleen goed voor het huishouden. Ik denk zelf dat als ik straks ook werk me minder eenzaam voel, omdat ik dan meer om handen heb. Daarnaast ben ik ook gaan kijken of ik hier in de omgeving iets meer kan doen, zodat ik nu al wat meer om handen heb.
Voor mij is het nu een extra motivatie om het afstuderen zo snel mogelijk af te maken en aan het werk te gaan. Denk je niet dat je eenzaamheid verdwijnt als je zelf meer om handen hebt zoals werk? Ik weet hoe vervelend het is om een scriptie te schrijven en ik vraag daarom juist extra veel tijd van mijn vriend.
Wat betreft de ouders bezoeken. Ook ik woon ver weg van mijn ouders en wil nog wel eens een weekendje er heen gaan. Voor mij is echter 1x per maand genoeg. Misschien kan je vriend iets minder vaak gaan, zodat hij het andere weekend met jou iets kan doen?
Succes in ieder geval.
